Relaties
alle pijlers
Past er wel op elk potje een dekseltje?
zondag 23 maart 2008 om 13:24
In mijn familie zijn er van vaderskant 2 ongetrouwde tantes en een oom van in de 80. Zij hebben hun hele leven nog nooit een relatie gehad. Van moederskant heb ik ook 2 van zulke tantes maar zij zijn in de 70. Ik weet zeker dat zij wel graag een relatie gewild hadden. Maar helaas is het anders gelopen.
De buurvrouw van mijn moeder van in de 60 is ook nooit getrouwd geweest. Of zij ooit een relatie heeft gehad zou ik niet weten.
Op mijn werk zit een man van in de 40 die dolgraag een relatie zou willen maar waarbij het voor alle collega's volkomen duidelijk is dat hij nooit iemand zal vinden. Te dik, onverzorgd en niet al te slim. Op mijn vorige werk was ook een vrouw van achter in de dertig. Knap om te zien, lief en gezellig maar... ontzettend bazig en daardoor vond ook niemand het vreemd dat zij geen relatie had.
Zelf wordt ik binnenkort 40 en ook ik heb nog nooit een relatie gehad. Eigenlijk geloof ik ook niet meer in het gezegde dat op ieder potje een dekseltje past.
De buurvrouw van mijn moeder van in de 60 is ook nooit getrouwd geweest. Of zij ooit een relatie heeft gehad zou ik niet weten.
Op mijn werk zit een man van in de 40 die dolgraag een relatie zou willen maar waarbij het voor alle collega's volkomen duidelijk is dat hij nooit iemand zal vinden. Te dik, onverzorgd en niet al te slim. Op mijn vorige werk was ook een vrouw van achter in de dertig. Knap om te zien, lief en gezellig maar... ontzettend bazig en daardoor vond ook niemand het vreemd dat zij geen relatie had.
Zelf wordt ik binnenkort 40 en ook ik heb nog nooit een relatie gehad. Eigenlijk geloof ik ook niet meer in het gezegde dat op ieder potje een dekseltje past.
zondag 23 maart 2008 om 18:53
quote:fiba schreef op 23 maart 2008 @ 16:48:
Ik ben niet dik, onverzorgd, onnozel of lesbisch. Toch ben ik op m'n veertigste nog steeds single. Zou het ook kunnen zijn dat ik zonder dekseltje ook gelukkig ben? Het is alleen de buitenwereld die dat niet snapt, maar ik heb helemaal geen zin om ze daar uitleg over te geven!
Misschien ligt het aan je oppervlakkigheid dat je nog single bent?
Ik ben wel dik, én gelukkig getrouwd. Jawel, het is mogelijk
Allemensen, wat een leegheid zeg.
Ik ben niet dik, onverzorgd, onnozel of lesbisch. Toch ben ik op m'n veertigste nog steeds single. Zou het ook kunnen zijn dat ik zonder dekseltje ook gelukkig ben? Het is alleen de buitenwereld die dat niet snapt, maar ik heb helemaal geen zin om ze daar uitleg over te geven!
Misschien ligt het aan je oppervlakkigheid dat je nog single bent?
Ik ben wel dik, én gelukkig getrouwd. Jawel, het is mogelijk
Allemensen, wat een leegheid zeg.
zondag 23 maart 2008 om 18:54
Ik denk dat dat inderdaad nu het vervolg is, elkaar eerst maar eens buiten het werk wat beter leren kennen, en dan als het meer als goed aanvoelt, de sprong in het diepe wagen..
Maarja, ik ben zo'n twijfelkont, was dat nu maar eens anders.
Het zit maar in mijn hoofd te spoken, ik ben verpest door al die jaren alleen denk ik dan.
Ben ook niet snel verliefd moet ik zeggen, dat duurt bij mij even, maar er is gewoon iets tussen ons, het voelt anders als anders, moet echt een schop onder mijn kont krijgen hoor!
Maarja, ik ben zo'n twijfelkont, was dat nu maar eens anders.
Het zit maar in mijn hoofd te spoken, ik ben verpest door al die jaren alleen denk ik dan.
Ben ook niet snel verliefd moet ik zeggen, dat duurt bij mij even, maar er is gewoon iets tussen ons, het voelt anders als anders, moet echt een schop onder mijn kont krijgen hoor!
zondag 23 maart 2008 om 18:54
Vroeger was het ook heel normaal dat er een dochter ongetrouwd bleef om voor haar ouders te zorgen . Die schoot dan ook over . Als je carriere wilde maken ( of geen vriend had ) kon je opklimmen tot hoofdzuster ofzo ; getrouwde vrouwen werden ontslagen .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zondag 23 maart 2008 om 19:30
Ik ben 40 en ook al jaren zeer gelukkig alleen (met kinderen). Gisteren sprak een wildvreemde man mij aan in de supermarkt. Kwam eerst een paar keer langslopen met zijn karretje terwijl ik daar met mijn dochtertje liep, en op een gegeven moment liep hij weer langs en maakte hij een grapje tegen mij in de trant van: Nu lopen we hier nog en vanavond eindigen we nog samen op de bank! Toen zei hij er achteraan: maar dat zal je man wel niet goed vinden... Ik zei: nou, die is er niet hoor! Toen zei hij: hoe kun jij nu nog alleen zijn, zo'n leuke en vrolijke vrouw! (ahum..)
Ik zei: dat ben ik ook alleen daarom al!
Snap je hem????
Hoezo, potje, dekseltje, alleen is zielig, enz. enz...
Je hoeft maar regelmatig hier op dit forum te lezen of in real life om je heen te kijken en je weet dat het anders ligt.
Tijden zijn veranderd meid. Het is nu eerder andersom. De tijd om alleen door het leven te gaan is nog nooit beter geweest als nu. Er zijn zoveel clubs, verenigingen, activiteiten, vakanties, enz. enz. afgestemd op alleenstaanden.
Zelfs de belasting werkt mee als je werkt als alleenstaand moeder zoals ik
Mijn vriendinnen benijden mij, komen bij mij uitrazen als hun man weer eens niet te genieten is. Ik zou met geen van hen willen ruilen!
Ik heb een gezellig huis helemaal ingericht naar mijn eigen smaak, ga naar bed met een lekker boek wanneer ik wil zonder me schuldig te voelen als dit al om 21.00 uur 's avonds is , ik eet 's avonds wat ik (en de kinderen) lekker vind, niemand die zit te chagerijnen tegen mij als ik op mijn tv-programma's afstem..
Waardeer en geniet van alles wat je wel hebt en denk vooral niet dat het gras aan de overkant groener is.
Geloof me, I've been there. Meerdere malen zelfs..!
Ik zei: dat ben ik ook alleen daarom al!
Snap je hem????
Hoezo, potje, dekseltje, alleen is zielig, enz. enz...
Je hoeft maar regelmatig hier op dit forum te lezen of in real life om je heen te kijken en je weet dat het anders ligt.
Tijden zijn veranderd meid. Het is nu eerder andersom. De tijd om alleen door het leven te gaan is nog nooit beter geweest als nu. Er zijn zoveel clubs, verenigingen, activiteiten, vakanties, enz. enz. afgestemd op alleenstaanden.
Zelfs de belasting werkt mee als je werkt als alleenstaand moeder zoals ik
Mijn vriendinnen benijden mij, komen bij mij uitrazen als hun man weer eens niet te genieten is. Ik zou met geen van hen willen ruilen!
Ik heb een gezellig huis helemaal ingericht naar mijn eigen smaak, ga naar bed met een lekker boek wanneer ik wil zonder me schuldig te voelen als dit al om 21.00 uur 's avonds is , ik eet 's avonds wat ik (en de kinderen) lekker vind, niemand die zit te chagerijnen tegen mij als ik op mijn tv-programma's afstem..
Waardeer en geniet van alles wat je wel hebt en denk vooral niet dat het gras aan de overkant groener is.
Geloof me, I've been there. Meerdere malen zelfs..!
zondag 23 maart 2008 om 19:39
Nova, ik ben ook tot mijn 32e alleen geweest, ooit wel een soort van paringsdans gedaan met een klootzak van het ergste soort, maar van paren kwam het niet. Gelukkig maar.
Na 10 jaar naar volle tevredenheid alleen gewoond te hebben ontmoette ik mijn man, en ik heb echt even afscheid moeten nemen van mijn vrijgezellenbestaan. Maar toch heb ik geen spijt, omdat mijn leven er zo'n ontzettend stuk leuker op is geworden. Niet dat samenzijn zaligmakend is, maar alleenzijn is dat ook niet, vind ik.
Na 10 jaar naar volle tevredenheid alleen gewoond te hebben ontmoette ik mijn man, en ik heb echt even afscheid moeten nemen van mijn vrijgezellenbestaan. Maar toch heb ik geen spijt, omdat mijn leven er zo'n ontzettend stuk leuker op is geworden. Niet dat samenzijn zaligmakend is, maar alleenzijn is dat ook niet, vind ik.
Laat het los, heb vertrouwen, het komt goed.....
zondag 23 maart 2008 om 20:08
quote:ingeling68 schreef op 23 maart 2008 @ 19:30:
Ik heb een gezellig huis helemaal ingericht naar mijn eigen smaak, ga naar bed met een lekker boek wanneer ik wil zonder me schuldig te voelen als dit al om 21.00 uur 's avonds is , ik eet 's avonds wat ik (en de kinderen) lekker vind, niemand die zit te chagerijnen tegen mij als ik op mijn tv-programma's afstem..
Waardeer en geniet van alles wat je wel hebt en denk vooral niet dat het gras aan de overkant groener is.
Geloof me, I've been there. Meerdere malen zelfs..!
Ik ben - nu 31 - ook praktisch 10 jaar single geweest en vorig jaar een huisje voor mezelf gekocht. Helemaal verliefd op! Dacht toen ook echt: als er nu toch nog een man langskomt in mijn leven, moet ie niet denken dat ik dit huisje achterlaat, hij zich met de inrichting mag bemoeien, etc... Je wordt ook echt zelfstandig en gewend zelf alles te regelen, het is dan niet zo gemakkelijk daar ineens een ander in toe te laten! Maar 5 maanden geleden is dat toch gebeurd en we wonen nu al 3 maanden samen (in mijn huisje ). Ik had het niet verwacht, maar vind het prima dat hij zich ook met dingen bemoeit, dat ie het 2e slaapkamertje wil "ombouwen" tot zijn mannenkamertje, haha. Vind het zelfs schattig!
En hij wil over een paar jaar graag verhuizen naar een andere wijk, waar hij ook geboren is. Zelfs dat vind ik helemaal ok! Als je de ware vindt, tellen ineens andere dingen.
Ik dacht zelf ook lange tijd dat 'het mij niet meer zou gebeuren', dacht dat ik te zelfstandig was, te onafhankelijk, te veel een muur om me heen had gebouwd door vroegere ervaringen en dat maar weinig mannen dat aandurven. Maar toch! En ik ben er heel erg blij mee.
Enne, een vriend van mij zei ooit: ik ben een beetje een gebroken potje, dus heb ook een wat kapot dekseltje nodig. Vond ik zo'n mooie opmerking!
Ik heb een gezellig huis helemaal ingericht naar mijn eigen smaak, ga naar bed met een lekker boek wanneer ik wil zonder me schuldig te voelen als dit al om 21.00 uur 's avonds is , ik eet 's avonds wat ik (en de kinderen) lekker vind, niemand die zit te chagerijnen tegen mij als ik op mijn tv-programma's afstem..
Waardeer en geniet van alles wat je wel hebt en denk vooral niet dat het gras aan de overkant groener is.
Geloof me, I've been there. Meerdere malen zelfs..!
Ik ben - nu 31 - ook praktisch 10 jaar single geweest en vorig jaar een huisje voor mezelf gekocht. Helemaal verliefd op! Dacht toen ook echt: als er nu toch nog een man langskomt in mijn leven, moet ie niet denken dat ik dit huisje achterlaat, hij zich met de inrichting mag bemoeien, etc... Je wordt ook echt zelfstandig en gewend zelf alles te regelen, het is dan niet zo gemakkelijk daar ineens een ander in toe te laten! Maar 5 maanden geleden is dat toch gebeurd en we wonen nu al 3 maanden samen (in mijn huisje ). Ik had het niet verwacht, maar vind het prima dat hij zich ook met dingen bemoeit, dat ie het 2e slaapkamertje wil "ombouwen" tot zijn mannenkamertje, haha. Vind het zelfs schattig!
En hij wil over een paar jaar graag verhuizen naar een andere wijk, waar hij ook geboren is. Zelfs dat vind ik helemaal ok! Als je de ware vindt, tellen ineens andere dingen.
Ik dacht zelf ook lange tijd dat 'het mij niet meer zou gebeuren', dacht dat ik te zelfstandig was, te onafhankelijk, te veel een muur om me heen had gebouwd door vroegere ervaringen en dat maar weinig mannen dat aandurven. Maar toch! En ik ben er heel erg blij mee.
Enne, een vriend van mij zei ooit: ik ben een beetje een gebroken potje, dus heb ook een wat kapot dekseltje nodig. Vond ik zo'n mooie opmerking!
zondag 23 maart 2008 om 21:02
Branwen76: TO noemde een collega die dik, onverzorgd en niet al te snugger was en zag daarin de verklaring dat hij nog single was. Ik wil met mijn reactie alleen maar zeggen dat iemand ook single kan zijn zonder al deze "gebreken". Ik ben single omdat ik ook gelukkig kan zijn zonder partner en niet omdat ik dik, onverzorgd, niet al te slim of lesbisch ben. Wie is hier nou oppervlakkig?
maandag 24 maart 2008 om 07:51
Fiba, excuses, ik zie nu dat ik je reactie verkeerd heb geinterpreteerd. Ik wilde eigenlijk op TO reageren omdat die idd met die onzin kwam aanzetten, maar was te gehaast om jouw reactie te pakken. En dat heeft overigens niets met oppervlakkigheid te maken zoals jij aangeeft, maar met gewoonweg niet goed lezen en te gehaast zijn.
maandag 24 maart 2008 om 11:59
quote:ingeling68 schreef op 23 maart 2008 @ 19:30:
Ik heb een gezellig huis helemaal ingericht naar mijn eigen smaak, ga naar bed met een lekker boek wanneer ik wil zonder me schuldig te voelen als dit al om 21.00 uur 's avonds is , ik eet 's avonds wat ik (en de kinderen) lekker vind, niemand die zit te chagerijnen tegen mij als ik op mijn tv-programma's afstem..
Waardeer en geniet van alles wat je wel hebt en denk vooral niet dat het gras aan de overkant groener is.
Geloof me, I've been there. Meerdere malen zelfs..!
Goh, da's best gek, zo dacht ik er al die jaren ook over. En toch nu....ons huis is ingericht naar onze smaak. Die aardig overeen komt trouwens. Kun je fijn samen op zoek naar mooie dingen.
Om 21.00 uur naar bed met een mooi boek? Soms om 19.30 uur al! Mijn man doet daar helemaal niet moeilijk over hoor, die wenst mij veel leesplezier. Ik voel me echt niet schuldig, waarom zou ik? Omdat ik iets doe zonder hem? Nou, vreselijk zeg...
Ik ben hier de kok dus ik bepaal iedere dag wat wij eten. Uiteraard hou ik rekening met wat hij niet lust, maar als ik wel zo'n gerecht maak dan gooi ik voor hem gewoon een pizza in de oven. Vindt hij een traktatie!
Als ik op mijn tv-programma afstem en hij vindt dat niks gaat hij zonder mokken lekker klussen of even op de computer. Als er twee programma's tegelijk zijn neem ik er eentje op, òf die van hem òf die van mij. Dat gaat hier in goed overleg.
Ligt het nou aan mij of is ons eigen gras gewoon prachtig groen?
Ik heb een gezellig huis helemaal ingericht naar mijn eigen smaak, ga naar bed met een lekker boek wanneer ik wil zonder me schuldig te voelen als dit al om 21.00 uur 's avonds is , ik eet 's avonds wat ik (en de kinderen) lekker vind, niemand die zit te chagerijnen tegen mij als ik op mijn tv-programma's afstem..
Waardeer en geniet van alles wat je wel hebt en denk vooral niet dat het gras aan de overkant groener is.
Geloof me, I've been there. Meerdere malen zelfs..!
Goh, da's best gek, zo dacht ik er al die jaren ook over. En toch nu....ons huis is ingericht naar onze smaak. Die aardig overeen komt trouwens. Kun je fijn samen op zoek naar mooie dingen.
Om 21.00 uur naar bed met een mooi boek? Soms om 19.30 uur al! Mijn man doet daar helemaal niet moeilijk over hoor, die wenst mij veel leesplezier. Ik voel me echt niet schuldig, waarom zou ik? Omdat ik iets doe zonder hem? Nou, vreselijk zeg...
Ik ben hier de kok dus ik bepaal iedere dag wat wij eten. Uiteraard hou ik rekening met wat hij niet lust, maar als ik wel zo'n gerecht maak dan gooi ik voor hem gewoon een pizza in de oven. Vindt hij een traktatie!
Als ik op mijn tv-programma afstem en hij vindt dat niks gaat hij zonder mokken lekker klussen of even op de computer. Als er twee programma's tegelijk zijn neem ik er eentje op, òf die van hem òf die van mij. Dat gaat hier in goed overleg.
Ligt het nou aan mij of is ons eigen gras gewoon prachtig groen?
Laat het los, heb vertrouwen, het komt goed.....
maandag 24 maart 2008 om 14:43
Haha, da's mooi! Ik denk dat sommige mensen gewoon een potje en dekseltje tegelijk kunnen zijn
We hebben een heerlijke dag vandaag. Het begon vanmorgen met sneeuwballen gooien hier voor het huis, haha, gaaf!
Vervolgens hebben mijn kinderen en ik urenlang op een grote (overdekte) rommelmarkt rondgescharreld, heerlijk!
Mijn jongste dochtertje heeft een paar boekjes van K3 en een prinsessen-sierradenkistje gevonden, mijn zoon een raceauto met afstandsbediening en ik heb een paar mooie boeken en een prachtige '60-jaren lamp voor in de hal op de kop getikt, en dat allemaal voor een habbekrats!
En nu zitten we dus lekker met z'n allen in de kamer met thee en een schaaltje chocolade-eitjes en ieder zijn eigen speelgoed en boekjes. Gezellig hoor
We hebben een heerlijke dag vandaag. Het begon vanmorgen met sneeuwballen gooien hier voor het huis, haha, gaaf!
Vervolgens hebben mijn kinderen en ik urenlang op een grote (overdekte) rommelmarkt rondgescharreld, heerlijk!
Mijn jongste dochtertje heeft een paar boekjes van K3 en een prinsessen-sierradenkistje gevonden, mijn zoon een raceauto met afstandsbediening en ik heb een paar mooie boeken en een prachtige '60-jaren lamp voor in de hal op de kop getikt, en dat allemaal voor een habbekrats!
En nu zitten we dus lekker met z'n allen in de kamer met thee en een schaaltje chocolade-eitjes en ieder zijn eigen speelgoed en boekjes. Gezellig hoor
maandag 24 maart 2008 om 14:53
Setter, ik lees eigenlijk nu pas goed jouw verhaal.
Weet je, ik denk dat het meer de kunst is om gewoon gelukkig te zijn, met of zonder relatie. Een relatie is zeker niet zaligmakend, en dat is denk ik een valkuil van veel alleenstaanden.
Maar je kunt zeker net zo gelukkig, en zelfs gelukkiger zijn zonder relatie.
Het heeft allemaal grotendeels met jezelf te maken, met je eigen levenshouding, of je gelukkig bent of niet. En niet met het wel of niet hebben van een relatie. Als je een relatie hebt, is er dan nl. wel weer wat anders. Dan zeg je misschien: fijn hoor, een relatie, maar ik was nóg gelukkiger geweest.. als hij zijn troep maar eens opruimde..., of als we een kind hadden..., of als we die vakantie kunnen maken.., of als we dat huis kunnen kopen... enz. enz.
Ik denk dat jij de levenskunst verstaat, je bent nu gelukkig in een relatie, maar je was het ook al zonder.
En dat is denk ik het verschil.
Weet je, ik denk dat het meer de kunst is om gewoon gelukkig te zijn, met of zonder relatie. Een relatie is zeker niet zaligmakend, en dat is denk ik een valkuil van veel alleenstaanden.
Maar je kunt zeker net zo gelukkig, en zelfs gelukkiger zijn zonder relatie.
Het heeft allemaal grotendeels met jezelf te maken, met je eigen levenshouding, of je gelukkig bent of niet. En niet met het wel of niet hebben van een relatie. Als je een relatie hebt, is er dan nl. wel weer wat anders. Dan zeg je misschien: fijn hoor, een relatie, maar ik was nóg gelukkiger geweest.. als hij zijn troep maar eens opruimde..., of als we een kind hadden..., of als we die vakantie kunnen maken.., of als we dat huis kunnen kopen... enz. enz.
Ik denk dat jij de levenskunst verstaat, je bent nu gelukkig in een relatie, maar je was het ook al zonder.
En dat is denk ik het verschil.
dinsdag 25 maart 2008 om 14:22
Er zijn inderdaad potjes waar geen deksteltje op kan passen. Dat zijn de mensen die zo gelukkig zijn, of die er zodanig tegenop zien dat ze een milimetertje moeten opschuiven voor hun partner dat ze het precies passende deksteltje wel nooit zullen vinden.
Daarnaast heb je mensen die eigenlijk best ruimte in hun leven (willen) hebben voor een partner, maar die partner niet tegenkomen. Het helpt dan inderdaad niet als je 280kg weegt, een houten been hebt of een derde tepel .
Relatie hebben of niet, het heeft allemaal voor- en nadelen, maar ik vind het belachelijk dat je perse 'gelukkig' moet zijn als single, terwijl je eigenlijk een relatie wil.
Daarnaast heb je mensen die eigenlijk best ruimte in hun leven (willen) hebben voor een partner, maar die partner niet tegenkomen. Het helpt dan inderdaad niet als je 280kg weegt, een houten been hebt of een derde tepel .
Relatie hebben of niet, het heeft allemaal voor- en nadelen, maar ik vind het belachelijk dat je perse 'gelukkig' moet zijn als single, terwijl je eigenlijk een relatie wil.
dinsdag 25 maart 2008 om 14:46
quote:Karlie schreef op 23 maart 2008 @ 20:08:
[...]
Ik ben - nu 31 - ook praktisch 10 jaar single geweest en vorig jaar een huisje voor mezelf gekocht. Helemaal verliefd op! Dacht toen ook echt: als er nu toch nog een man langskomt in mijn leven, moet ie niet denken dat ik dit huisje achterlaat, hij zich met de inrichting mag bemoeien, etc... Je wordt ook echt zelfstandig en gewend zelf alles te regelen, het is dan niet zo gemakkelijk daar ineens een ander in toe te laten! Maar 5 maanden geleden is dat toch gebeurd en we wonen nu al 3 maanden samen (in mijn huisje ). Ik had het niet verwacht, maar vind het prima dat hij zich ook met dingen bemoeit, dat ie het 2e slaapkamertje wil "ombouwen" tot zijn mannenkamertje, haha. Vind het zelfs schattig!
En hij wil over een paar jaar graag verhuizen naar een andere wijk, waar hij ook geboren is. Zelfs dat vind ik helemaal ok! Als je de ware vindt, tellen ineens andere dingen.
Ik dacht zelf ook lange tijd dat 'het mij niet meer zou gebeuren', dacht dat ik te zelfstandig was, te onafhankelijk, te veel een muur om me heen had gebouwd door vroegere ervaringen en dat maar weinig mannen dat aandurven. Maar toch! En ik ben er heel erg blij mee.
Enne, een vriend van mij zei ooit: ik ben een beetje een gebroken potje, dus heb ook een wat kapot dekseltje nodig. Vond ik zo'n mooie opmerking!
sorry maar dan was je niet echt happy single en niet echt blij met een huis voor je alleen. Ik ben ook zo cynisch om nog te denken dat deze man in kwestie waarschijnlijk geen eigen wereldplek had en het voor hem wel lekker handig was om bij jou in te trekken. En aan kapotte dekseltjes heb je niks!
Ik vind het heerlijk met mijn lief, maar in mijn huis trekken? Ja doei, dat is van mij, voor je het weet heb je er financieel een stuk minder voordeel van dan je eerst dacht, toen je alleen aan het huiskoop verhaal begon. Klinkt misschien zakelijk en voor sommigen bitter, ik ben gewoon erg realistisch ingesteld. Ik geloof niet in sprookjes en de ware, ik geloof in mensen die stiekem toch niet zo blij zijn met het alleen zijn en hun hele leven huppakee omgooien als de 'ware' zich aandient. Overigens vindt mijn vriend me te cynisch hoor....
[...]
Ik ben - nu 31 - ook praktisch 10 jaar single geweest en vorig jaar een huisje voor mezelf gekocht. Helemaal verliefd op! Dacht toen ook echt: als er nu toch nog een man langskomt in mijn leven, moet ie niet denken dat ik dit huisje achterlaat, hij zich met de inrichting mag bemoeien, etc... Je wordt ook echt zelfstandig en gewend zelf alles te regelen, het is dan niet zo gemakkelijk daar ineens een ander in toe te laten! Maar 5 maanden geleden is dat toch gebeurd en we wonen nu al 3 maanden samen (in mijn huisje ). Ik had het niet verwacht, maar vind het prima dat hij zich ook met dingen bemoeit, dat ie het 2e slaapkamertje wil "ombouwen" tot zijn mannenkamertje, haha. Vind het zelfs schattig!
En hij wil over een paar jaar graag verhuizen naar een andere wijk, waar hij ook geboren is. Zelfs dat vind ik helemaal ok! Als je de ware vindt, tellen ineens andere dingen.
Ik dacht zelf ook lange tijd dat 'het mij niet meer zou gebeuren', dacht dat ik te zelfstandig was, te onafhankelijk, te veel een muur om me heen had gebouwd door vroegere ervaringen en dat maar weinig mannen dat aandurven. Maar toch! En ik ben er heel erg blij mee.
Enne, een vriend van mij zei ooit: ik ben een beetje een gebroken potje, dus heb ook een wat kapot dekseltje nodig. Vond ik zo'n mooie opmerking!
sorry maar dan was je niet echt happy single en niet echt blij met een huis voor je alleen. Ik ben ook zo cynisch om nog te denken dat deze man in kwestie waarschijnlijk geen eigen wereldplek had en het voor hem wel lekker handig was om bij jou in te trekken. En aan kapotte dekseltjes heb je niks!
Ik vind het heerlijk met mijn lief, maar in mijn huis trekken? Ja doei, dat is van mij, voor je het weet heb je er financieel een stuk minder voordeel van dan je eerst dacht, toen je alleen aan het huiskoop verhaal begon. Klinkt misschien zakelijk en voor sommigen bitter, ik ben gewoon erg realistisch ingesteld. Ik geloof niet in sprookjes en de ware, ik geloof in mensen die stiekem toch niet zo blij zijn met het alleen zijn en hun hele leven huppakee omgooien als de 'ware' zich aandient. Overigens vindt mijn vriend me te cynisch hoor....
dinsdag 25 maart 2008 om 15:16
Ik heb in mijn omgeving gezien dat zelfs degenen waarvan je dacht dat die nooit iemand zouden vinden een relatie kregen.
Hoewel ik er dus eerst niet in geloofde denk ik nu dus wel dat op praktisch ieder potje een dekseltje past, zeker nu er veel meer mogelijkheden zijn om iemand te leren kennen!
Aanvulling: het is niet noodzakelijk om een partner te hebben om gelukkig te zijn...
Hoewel ik er dus eerst niet in geloofde denk ik nu dus wel dat op praktisch ieder potje een dekseltje past, zeker nu er veel meer mogelijkheden zijn om iemand te leren kennen!
Aanvulling: het is niet noodzakelijk om een partner te hebben om gelukkig te zijn...
dinsdag 25 maart 2008 om 16:49
quote:Carlice schreef op 25 maart 2008 @ 14:46:
[...]
sorry maar dan was je niet echt happy single en niet echt blij met een huis voor je alleen. Ik ben ook zo cynisch om nog te denken dat deze man in kwestie waarschijnlijk geen eigen wereldplek had en het voor hem wel lekker handig was om bij jou in te trekken. En aan kapotte dekseltjes heb je niks!
Ik vind het heerlijk met mijn lief, maar in mijn huis trekken? Ja doei, dat is van mij, voor je het weet heb je er financieel een stuk minder voordeel van dan je eerst dacht, toen je alleen aan het huiskoop verhaal begon. Klinkt misschien zakelijk en voor sommigen bitter, ik ben gewoon erg realistisch ingesteld. Ik geloof niet in sprookjes en de ware, ik geloof in mensen die stiekem toch niet zo blij zijn met het alleen zijn en hun hele leven huppakee omgooien als de 'ware' zich aandient. Overigens vindt mijn vriend me te cynisch hoor....Je begrijpt me wel echt verkeerd hoor... Vind je nogal gemakkelijk conclusies trekken nu over zowel mijn leven voor deze relatie als dat van mijn vriend! Hoewel je wel gelijk hebt dat ik inderdaad wel graag uiteindelijk een relatie wilde, maar niet op een wanhopige manier of dat ik ongelukkig was alleen. Of dat mijn vriend het 'wel lekker makkelijk vindt zo'. Kan het niet zo zijn dat twee mensen die ook alleen hun leven prima op orde hadden, maar elkaar zijn tegengekomen, nog steeds allebei prima zichzelf kunnen zijn, maar samen dus ook heel gelukkig?
[...]
sorry maar dan was je niet echt happy single en niet echt blij met een huis voor je alleen. Ik ben ook zo cynisch om nog te denken dat deze man in kwestie waarschijnlijk geen eigen wereldplek had en het voor hem wel lekker handig was om bij jou in te trekken. En aan kapotte dekseltjes heb je niks!
Ik vind het heerlijk met mijn lief, maar in mijn huis trekken? Ja doei, dat is van mij, voor je het weet heb je er financieel een stuk minder voordeel van dan je eerst dacht, toen je alleen aan het huiskoop verhaal begon. Klinkt misschien zakelijk en voor sommigen bitter, ik ben gewoon erg realistisch ingesteld. Ik geloof niet in sprookjes en de ware, ik geloof in mensen die stiekem toch niet zo blij zijn met het alleen zijn en hun hele leven huppakee omgooien als de 'ware' zich aandient. Overigens vindt mijn vriend me te cynisch hoor....Je begrijpt me wel echt verkeerd hoor... Vind je nogal gemakkelijk conclusies trekken nu over zowel mijn leven voor deze relatie als dat van mijn vriend! Hoewel je wel gelijk hebt dat ik inderdaad wel graag uiteindelijk een relatie wilde, maar niet op een wanhopige manier of dat ik ongelukkig was alleen. Of dat mijn vriend het 'wel lekker makkelijk vindt zo'. Kan het niet zo zijn dat twee mensen die ook alleen hun leven prima op orde hadden, maar elkaar zijn tegengekomen, nog steeds allebei prima zichzelf kunnen zijn, maar samen dus ook heel gelukkig?
dinsdag 25 maart 2008 om 16:59
dinsdag 25 maart 2008 om 17:09
quote:loomii schreef op 25 maart 2008 @ 16:59:
[...]
Waarom zou je single zijn omdat je lesbisch bent? "Je' in het algemeen dan hè, niet jij in het bijzonder?De mensen zoeken naar een reden waarom je nog alleen bent. En dan wordt er gezegd: o, die zal wel lesbisch zijn. Dus niet single omdat je lesbisch bent maar lesbisch omdat je single bent.
[...]
Waarom zou je single zijn omdat je lesbisch bent? "Je' in het algemeen dan hè, niet jij in het bijzonder?De mensen zoeken naar een reden waarom je nog alleen bent. En dan wordt er gezegd: o, die zal wel lesbisch zijn. Dus niet single omdat je lesbisch bent maar lesbisch omdat je single bent.
