Relaties
alle pijlers
Pijn na verbreken relatie
woensdag 2 april 2008 om 00:14
Hmmm...wil je eigenlijk niet gewoon horen of je denkt dat je een kans maakt bij haar?
Ik denk het niet, dat heeft ze je letterlijk gezegd namelijk
En over langdurige pijn na het verbreken van een relatie...lees het forum, het staat er vol mee.
Vrouwen (en ik denk ook mannen) staan niet open voor een nieuwe relatie als de oude haar nog zo veel pijn en verdriet geeft, het wil namelijk zeggen dat ze nog niet over de ander heen is.
Ik denk het niet, dat heeft ze je letterlijk gezegd namelijk
En over langdurige pijn na het verbreken van een relatie...lees het forum, het staat er vol mee.
Vrouwen (en ik denk ook mannen) staan niet open voor een nieuwe relatie als de oude haar nog zo veel pijn en verdriet geeft, het wil namelijk zeggen dat ze nog niet over de ander heen is.
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
woensdag 2 april 2008 om 00:18
quote:Summerdance schreef op 02 april 2008 @ 00:14:
Hmmm...wil je eigenlijk niet gewoon horen of je denkt dat je een kans maakt bij haar?
Ik denk het niet, dat heeft ze je letterlijk gezegd namelijk
En over langdurige pijn na het verbreken van een relatie...lees het forum, het staat er vol mee.
Vrouwen (en ik denk ook mannen) staan niet open voor een nieuwe relatie als de oude haar nog zo veel pijn en verdriet geeft, het wil namelijk zeggen dat ze nog niet over de ander heen is.Dank je, Summerdance. Nee, dat wil ik niet horen, want daarover kan niemand van achter zijn computer een zinnig woord zeggen. Ik noem het er wel bij, maar het gaat mij echt om die pijn van haar.
Hmmm...wil je eigenlijk niet gewoon horen of je denkt dat je een kans maakt bij haar?
Ik denk het niet, dat heeft ze je letterlijk gezegd namelijk
En over langdurige pijn na het verbreken van een relatie...lees het forum, het staat er vol mee.
Vrouwen (en ik denk ook mannen) staan niet open voor een nieuwe relatie als de oude haar nog zo veel pijn en verdriet geeft, het wil namelijk zeggen dat ze nog niet over de ander heen is.Dank je, Summerdance. Nee, dat wil ik niet horen, want daarover kan niemand van achter zijn computer een zinnig woord zeggen. Ik noem het er wel bij, maar het gaat mij echt om die pijn van haar.
woensdag 2 april 2008 om 00:30
De tijdsduur van liefdesverdriet heeft vooral te maken met hoe het is uitgegaan. Sowieso is er tijd nodig om iets te verwerken, maar als de breuk vrij plotseling kwam, traumatisch was omdat hij bijv. een ander had, onverwacht, dan duurt de verwerking veel langer. Ook maakt het verschil of zij dingen goed hebben uitgepraat, of ze antwoorden van hem heeft gekregen op vragen. Als dat ook niet is gebeurd, is verwerken ook moeilijker.
De kortste verwerkingstijd is er als beiden het erover eens waren dat het beter uit kon zijn, en dat ze er veel over gepraat hebben.
Maar die indruk krijg ik niet.
De kortste verwerkingstijd is er als beiden het erover eens waren dat het beter uit kon zijn, en dat ze er veel over gepraat hebben.
Maar die indruk krijg ik niet.
woensdag 2 april 2008 om 00:45
Die pijn is heel herkenbaar. Voor mij, maar ook voor vele anderen hier denk ik. Niemand kan zeggen hoe lang het duurt voordat dat voorbij is. Wist ik het maar...
Wat het met je doet? Dat zal voor iedereen anders zijn denk ik. Mij maakt het ziek, het verlamt me, het blokkeert me, het verandert me en noem maar op. Het is moeilijk te omschrijven, maar het doet pijn ja.
Ik weet niet wat je nu precies wilt horen verder? Of je een kans bij haar maakt? Dat denk ik niet. Nu zeker niet, want ze heeft de breuk met haar ex nog niet verwerkt. Of wil je iets anders weten?
Wat het met je doet? Dat zal voor iedereen anders zijn denk ik. Mij maakt het ziek, het verlamt me, het blokkeert me, het verandert me en noem maar op. Het is moeilijk te omschrijven, maar het doet pijn ja.
Ik weet niet wat je nu precies wilt horen verder? Of je een kans bij haar maakt? Dat denk ik niet. Nu zeker niet, want ze heeft de breuk met haar ex nog niet verwerkt. Of wil je iets anders weten?
woensdag 2 april 2008 om 00:53
quote:bitterandsweet schreef op 02 april 2008 @ 00:30:
De tijdsduur van liefdesverdriet heeft vooral te maken met hoe het is uitgegaan. Sowieso is er tijd nodig om iets te verwerken, maar als de breuk vrij plotseling kwam, traumatisch was omdat hij bijv. een ander had, onverwacht, dan duurt de verwerking veel langer. Ook maakt het verschil of zij dingen goed hebben uitgepraat, of ze antwoorden van hem heeft gekregen op vragen. Als dat ook niet is gebeurd, is verwerken ook moeilijker.
De kortste verwerkingstijd is er als beiden het erover eens waren dat het beter uit kon zijn, en dat ze er veel over gepraat hebben.
Maar die indruk krijg ik niet.
Het heeft natuurlijk ook te maken met hoe iemand zich opstelt na het verbreken van een relatie. Sommige mensen maken bewust een keuze om verder te gaan en anderen voelen zich prettig om in het verdriet te blijven hangen.
Iedereen gaat er verschillend mee om.
De tijdsduur van liefdesverdriet heeft vooral te maken met hoe het is uitgegaan. Sowieso is er tijd nodig om iets te verwerken, maar als de breuk vrij plotseling kwam, traumatisch was omdat hij bijv. een ander had, onverwacht, dan duurt de verwerking veel langer. Ook maakt het verschil of zij dingen goed hebben uitgepraat, of ze antwoorden van hem heeft gekregen op vragen. Als dat ook niet is gebeurd, is verwerken ook moeilijker.
De kortste verwerkingstijd is er als beiden het erover eens waren dat het beter uit kon zijn, en dat ze er veel over gepraat hebben.
Maar die indruk krijg ik niet.
Het heeft natuurlijk ook te maken met hoe iemand zich opstelt na het verbreken van een relatie. Sommige mensen maken bewust een keuze om verder te gaan en anderen voelen zich prettig om in het verdriet te blijven hangen.
Iedereen gaat er verschillend mee om.
woensdag 2 april 2008 om 01:08
quote:gaatgoed12 schreef op 02 april 2008 @ 00:53:
[...]
Het heeft natuurlijk ook te maken met hoe iemand zich opstelt na het verbreken van een relatie. Sommige mensen maken bewust een keuze om verder te gaan en anderen voelen zich prettig om in het verdriet te blijven hangen.
Iedereen gaat er verschillend mee om.
Zeker waar. Je hoort ook wel hier en daar reacties als 'is ze daar nu nóg mee bezig?' Daar ben ik het niet mee eens, daar staat geen bepaalde tijd voor. Bovendien zit ze niet zielig in een hoekje, integendeel. Toch gaat die pijn volgens haar niet weg.
@soleil: jouw beschrijving komt aardig in de buurt. En ja, als je de toekomst kon voorspellen, zou ik graag horen dat ik nog een kans maak.
[...]
Het heeft natuurlijk ook te maken met hoe iemand zich opstelt na het verbreken van een relatie. Sommige mensen maken bewust een keuze om verder te gaan en anderen voelen zich prettig om in het verdriet te blijven hangen.
Iedereen gaat er verschillend mee om.
Zeker waar. Je hoort ook wel hier en daar reacties als 'is ze daar nu nóg mee bezig?' Daar ben ik het niet mee eens, daar staat geen bepaalde tijd voor. Bovendien zit ze niet zielig in een hoekje, integendeel. Toch gaat die pijn volgens haar niet weg.
@soleil: jouw beschrijving komt aardig in de buurt. En ja, als je de toekomst kon voorspellen, zou ik graag horen dat ik nog een kans maak.
woensdag 2 april 2008 om 01:30
Helaas kan ik de toekomst niet voorspellen. Ik zou wel willen, ik heb ook nog wel een paar wensen voor mezelf
Tja, mensen oordelen soms ook wel snel hoor, of vinden soms wel snel dat het nu lang genoeg geduurd heeft. Mijn ex is letterlijk met de noorderzon vertrokken. Er is dus geen reden geweest, geenuitleg of niks en dat doet heel veel pijn en geeft heel veel verdriet. Ik heb zelf het idee dat het daadoor langer duurt om alles te verwerken. Als k nou maar een reden had geweten of als alles normaal afgehandeld was, dan was het misschien anders geweest.
Een vriendin van me riep na 2 weken al dat ik er nu wel genoeg over had gezeurd. Dat schokte me echt. Ik ben nu een maand of 4 verder en hoewel ik beter met het verdriet weet om te gaan, is het nog zeker niet verdwenen. En de pijn (waar jouw vriendin het over heeft, ik herken het wel) is nog erg hevig. Niet meer continu, zoals helemaal in het begin, maar wel vaak. En ik heb nog steeds vaak behoefte om erover te praten, maar vind in mijn omgeving nog maar zelden een luisterend oor. En ook dat doet dan pijn.
Tja, mensen oordelen soms ook wel snel hoor, of vinden soms wel snel dat het nu lang genoeg geduurd heeft. Mijn ex is letterlijk met de noorderzon vertrokken. Er is dus geen reden geweest, geenuitleg of niks en dat doet heel veel pijn en geeft heel veel verdriet. Ik heb zelf het idee dat het daadoor langer duurt om alles te verwerken. Als k nou maar een reden had geweten of als alles normaal afgehandeld was, dan was het misschien anders geweest.
Een vriendin van me riep na 2 weken al dat ik er nu wel genoeg over had gezeurd. Dat schokte me echt. Ik ben nu een maand of 4 verder en hoewel ik beter met het verdriet weet om te gaan, is het nog zeker niet verdwenen. En de pijn (waar jouw vriendin het over heeft, ik herken het wel) is nog erg hevig. Niet meer continu, zoals helemaal in het begin, maar wel vaak. En ik heb nog steeds vaak behoefte om erover te praten, maar vind in mijn omgeving nog maar zelden een luisterend oor. En ook dat doet dan pijn.
woensdag 2 april 2008 om 04:49
Frits, zij heeft ongetwijfeld door, dat jij een oogje op haar hebt. Hierdoor kan het zijn, dat ze een extra veiligheids marge ten aanzien van jouw inbouwt. Om je nu geen valse verwachtingen te geven nu ze nog steeds met hem bezig is.
Als je het veiliger voor haar maakt (niet aansturen op een relatie), maar gewoon een luisterend oor voor haar bent. Is ze waarschijnlijk sneller over hem heen (de ernstigste pijn). En dan staat ook haar hart weer (meer) open voor een ander. En wie weet pas jij er dan in.
Maar goed, dit vereist een boel zelfbeheersing en zelfkastijding. Succes kreeft
Als je het veiliger voor haar maakt (niet aansturen op een relatie), maar gewoon een luisterend oor voor haar bent. Is ze waarschijnlijk sneller over hem heen (de ernstigste pijn). En dan staat ook haar hart weer (meer) open voor een ander. En wie weet pas jij er dan in.
Maar goed, dit vereist een boel zelfbeheersing en zelfkastijding. Succes kreeft
woensdag 2 april 2008 om 08:35
woensdag 2 april 2008 om 09:09
quote:Aruba schreef op 02 april 2008 @ 08:35:
[...]
Ik maak uit jou verhaal op dat ze geen relatie met je wilt aangaan. En duidelijk kiest voor een vriendschap. Dan vind ik het ook niet helemaal netjes dat ze dit wel laat gebeuren.Hier ben ik het helemaal mee eens,ze stapt gemakkelijk met je naar bed maar meer dan vriendschap zit er niet in.Hoe duidelijker wil je het nog hebben.En heb jij steeds trek in een vrouw die met de gedachten bij een ander ligt?
[...]
Ik maak uit jou verhaal op dat ze geen relatie met je wilt aangaan. En duidelijk kiest voor een vriendschap. Dan vind ik het ook niet helemaal netjes dat ze dit wel laat gebeuren.Hier ben ik het helemaal mee eens,ze stapt gemakkelijk met je naar bed maar meer dan vriendschap zit er niet in.Hoe duidelijker wil je het nog hebben.En heb jij steeds trek in een vrouw die met de gedachten bij een ander ligt?
woensdag 2 april 2008 om 09:48
Wat me opviel aan je post was dat je vriendin lijdt aan "vergooide jaren" . Dat is jammer en ook niet nodig. De relatie is niet goed geeindigd maar dat wil niet zeggen dat ie dat nooit geweest is.
Vaak kiest de omgeving de aanpak "wees maar blij dat je van die vent af bent" . Dit maakt het gevoel van vergooide jaren alleen maar sterker en geeft de persoon in kwestie ook het gevoel dat er iets/ zijzelf "mislukt" is.,Je hebt tenslotte een relatie gehad met een l@l, wat geen fijne gedachte is. Beter is het om de kwaliteiten van de ex, en het goede van de relatie te bespreken, zodat je vriendin wat positiever tegenover haar verleden met haar ex (en daarmee ook zichzelf) kan staan. Dat maakt het loslaten een stuk makkelijker.
Wel tactisch en oprecht blijven natuurlijk, anders wordt het een beetje Ratelband, en dat vindt geen enkele vrouw aantrekkelijk
Vaak kiest de omgeving de aanpak "wees maar blij dat je van die vent af bent" . Dit maakt het gevoel van vergooide jaren alleen maar sterker en geeft de persoon in kwestie ook het gevoel dat er iets/ zijzelf "mislukt" is.,Je hebt tenslotte een relatie gehad met een l@l, wat geen fijne gedachte is. Beter is het om de kwaliteiten van de ex, en het goede van de relatie te bespreken, zodat je vriendin wat positiever tegenover haar verleden met haar ex (en daarmee ook zichzelf) kan staan. Dat maakt het loslaten een stuk makkelijker.
Wel tactisch en oprecht blijven natuurlijk, anders wordt het een beetje Ratelband, en dat vindt geen enkele vrouw aantrekkelijk
Vroeger toen de zee nog schoon was en seks vies....
woensdag 2 april 2008 om 10:46
Hoi,
Even een verzamelreactie:
@ Kreeft: dat heeft ze zeker door, ik heb het haar namelijk al vaak gezegd. Of ze zich ooit voor me open zal stellen, dat denk ik eigenlijk niet meer. Maar een rijke vriendschap vind ik ook al mooi.
@Aruba en Zeurniet, dat vind ik ook niet helemaal netjes. Zoiets kan een enkele keer gebeuren, maar ik wil wel graag van haar weten waarom ze dat toen wel wilde en nu niet meer. Maar ik zou het niet hebben willen missen, dus ik til hier niet al te zwaar aan. Sterker nog, als zij het zonder echte liefde te voelen opnieuw zou willen doen, zou ik niet zo snel nee zeggen, mits ze geen andere minnaar heeft. Noem het zelfvernedering of wat je wilt, maar ik ben dol op haar en zij beschouwt me nog wel als een goede vriend. Overigens zou nu het beeld van een geraffineerde dame kunnen ontstaan die mij bewust gebruikt als een soort slaafje. Geloof me, niets is minder waar. Ze ligt volgens mij ook niet in gedachten met iemand anders in bed, althans niet dat ik weet. Ik weet eerlijk gezed niet eens hoe erg ik dat zou vinden, zolang ze geen echte liefde veinst. En trouwens, wie kent ooit precies de gedachten van een ander?
@Lolapaloeza, dat heb ik haar ook allemaal gezegd. De vergooide jaren sloeg voornamelijk op haar teleurgestelde kinderwens en dat de drie laatste jaren eigenlijk helemaal niet goed waren. De tweede keer dat hij bij haar wegging, deed hij dat behoorlijk lullig (hij had zijn vertrek ruim van te voren gepland zonder haar te vertellen, alvast een ander huis geregeld, zelfs al geprobeerd andere vrouwen te versieren etc).
Verder is het ook helemaal geen bijzondere man (in de zin van heel sexy, een beest in bed, speciale interesses of talenten, wat dan ook) Dit 'argument' heb ik uiteraard nooit tegen haar uitgesproken. Liefde is niet beredeneerbaar.
Wat me trouwens nog het meest verbaasd heeft, is dat onze gemeenschappelijke vrienden zonder uitzondering (!) een vrij negatief beeld hadden van hun relatie. Dat zat vooral in de manier waarop hij haar behandelde. Nooit sprak er bijzondere liefde uit, soms zelfs eerder een soort schaamte. Haar zwager vond dat ook en die kan hem wel schieten. Hij zei letterlijk 'Hij heeft zijn zelfvertrouwen opgebouwd ten koste van haar.' Dat zijn toch stevige woorden. Anderen zijn minder radicaal, hebben het ook van een grotere afstand meegemaakt, maar woorden als 'je ziet nooit dat hij van haar houdt', die zijn gemeengoed.
Ik sta er zelf ook weer van te kijken nu ik het zo opschrijf.
Kortom, zo op het oog geen fantastische relatie en dan toch die pijn die al zo lang duurt. Deze vrouw is een raadsel voor mij.
Even een verzamelreactie:
@ Kreeft: dat heeft ze zeker door, ik heb het haar namelijk al vaak gezegd. Of ze zich ooit voor me open zal stellen, dat denk ik eigenlijk niet meer. Maar een rijke vriendschap vind ik ook al mooi.
@Aruba en Zeurniet, dat vind ik ook niet helemaal netjes. Zoiets kan een enkele keer gebeuren, maar ik wil wel graag van haar weten waarom ze dat toen wel wilde en nu niet meer. Maar ik zou het niet hebben willen missen, dus ik til hier niet al te zwaar aan. Sterker nog, als zij het zonder echte liefde te voelen opnieuw zou willen doen, zou ik niet zo snel nee zeggen, mits ze geen andere minnaar heeft. Noem het zelfvernedering of wat je wilt, maar ik ben dol op haar en zij beschouwt me nog wel als een goede vriend. Overigens zou nu het beeld van een geraffineerde dame kunnen ontstaan die mij bewust gebruikt als een soort slaafje. Geloof me, niets is minder waar. Ze ligt volgens mij ook niet in gedachten met iemand anders in bed, althans niet dat ik weet. Ik weet eerlijk gezed niet eens hoe erg ik dat zou vinden, zolang ze geen echte liefde veinst. En trouwens, wie kent ooit precies de gedachten van een ander?
@Lolapaloeza, dat heb ik haar ook allemaal gezegd. De vergooide jaren sloeg voornamelijk op haar teleurgestelde kinderwens en dat de drie laatste jaren eigenlijk helemaal niet goed waren. De tweede keer dat hij bij haar wegging, deed hij dat behoorlijk lullig (hij had zijn vertrek ruim van te voren gepland zonder haar te vertellen, alvast een ander huis geregeld, zelfs al geprobeerd andere vrouwen te versieren etc).
Verder is het ook helemaal geen bijzondere man (in de zin van heel sexy, een beest in bed, speciale interesses of talenten, wat dan ook) Dit 'argument' heb ik uiteraard nooit tegen haar uitgesproken. Liefde is niet beredeneerbaar.
Wat me trouwens nog het meest verbaasd heeft, is dat onze gemeenschappelijke vrienden zonder uitzondering (!) een vrij negatief beeld hadden van hun relatie. Dat zat vooral in de manier waarop hij haar behandelde. Nooit sprak er bijzondere liefde uit, soms zelfs eerder een soort schaamte. Haar zwager vond dat ook en die kan hem wel schieten. Hij zei letterlijk 'Hij heeft zijn zelfvertrouwen opgebouwd ten koste van haar.' Dat zijn toch stevige woorden. Anderen zijn minder radicaal, hebben het ook van een grotere afstand meegemaakt, maar woorden als 'je ziet nooit dat hij van haar houdt', die zijn gemeengoed.
Ik sta er zelf ook weer van te kijken nu ik het zo opschrijf.
Kortom, zo op het oog geen fantastische relatie en dan toch die pijn die al zo lang duurt. Deze vrouw is een raadsel voor mij.
woensdag 2 april 2008 om 10:58
Ik vind het wel mooi dat jij pijn voelt voor haar..wellicht beetje zonde van je energie maar misschien niet.
Ik ga nu even een soort van advocaat van de duivel spelen want ik kan me een verhaal herinneren van een bekende Nederlander (of bekende belg, in ieder geval een kale en zeker niet onaantrekkelijk man die toen in zo'n praatprogramma zat). Hij vertelde dat hij meer dan 10 jaar achter zijn vrouw heeft aangezeten. Menig man zou allang zijn afgehaakt maar hij wist het zeker. Uiteindelijk is het hem gelukt en is zijn vrouw ook verliefd op hem geworden terwijl ze 10 jaar lang niets van hem moest hebben. Nu zijn ze gelukkig getrouwd en hebben ze kinderen gekregen. Zij zijn vast een enorme uitzondering maar ik vind het wel romantisch, althans het heeft indruk op me gemaakt.
Ik ga nu even een soort van advocaat van de duivel spelen want ik kan me een verhaal herinneren van een bekende Nederlander (of bekende belg, in ieder geval een kale en zeker niet onaantrekkelijk man die toen in zo'n praatprogramma zat). Hij vertelde dat hij meer dan 10 jaar achter zijn vrouw heeft aangezeten. Menig man zou allang zijn afgehaakt maar hij wist het zeker. Uiteindelijk is het hem gelukt en is zijn vrouw ook verliefd op hem geworden terwijl ze 10 jaar lang niets van hem moest hebben. Nu zijn ze gelukkig getrouwd en hebben ze kinderen gekregen. Zij zijn vast een enorme uitzondering maar ik vind het wel romantisch, althans het heeft indruk op me gemaakt.
donderdag 3 april 2008 om 10:42
quote:lolapaloeza schreef op 02 april 2008 @ 09:48:
Wat me opviel aan je post was dat je vriendin lijdt aan "vergooide jaren" . Dat is jammer en ook niet nodig. De relatie is niet goed geeindigd maar dat wil niet zeggen dat ie dat nooit geweest is.
Vaak kiest de omgeving de aanpak "wees maar blij dat je van die vent af bent" . Dit maakt het gevoel van vergooide jaren alleen maar sterker en geeft de persoon in kwestie ook het gevoel dat er iets/ zijzelf "mislukt" is.,Je hebt tenslotte een relatie gehad met een l@l, wat geen fijne gedachte is. Beter is het om de kwaliteiten van de ex, en het goede van de relatie te bespreken, zodat je vriendin wat positiever tegenover haar verleden met haar ex (en daarmee ook zichzelf) kan staan. Dat maakt het loslaten een stuk makkelijker.
]
Die aanpak zal voor sommigen misschien werken, maar voor mij juist niet. Ik heb 29 jaar een (slechte) relatie gehad met mijn eerste man. Ik vind hem nu inderdaad een lul, maar vind dat niet erg. Ik vind het zeker geen vergooide jaren, want precies daardoor kan ik nu nog veel meer dan een ander genieten van mijn huidige fijne relatie met een man die wél lief is en van me houdt. Ik besef nu heel goed de waarde van wat ik heb. Dat heb ik dus voor een deel te danken aan het feit dat ik zo lang zo'n slechte relatie gehad heb. Ook heb ik door die slechte relatie geleerd wat ik vooral niet moet doen als ik een goede relatie wil (namelijk alles wat mijn ex deed). Dat is zeker ook een voordeel!
Ik vind eigenlijk dat de raad om positief over de ex van je 'vriendin' te spreken, soms omgekeerd kan uitpakken: als je je ex gaat idealiseren, kun je je niet van hem losmaken en zit het risico erin dat je daardoor minder tevreden bent met je huidige vriend. Heel wat vrouwen op het forum hier zitten in die situatie.
Kan het niet zo zijn dat je 'vriendin' vooral spijt en verdriet heeft van het feit dat ze door die relatie nu geen kinderen heeft??
En is ze misschien iemand die van nature neiging heeft tot idealiseren, nostalgie, en treuren? Was ze vroeger ook al zo?
Wat me opviel aan je post was dat je vriendin lijdt aan "vergooide jaren" . Dat is jammer en ook niet nodig. De relatie is niet goed geeindigd maar dat wil niet zeggen dat ie dat nooit geweest is.
Vaak kiest de omgeving de aanpak "wees maar blij dat je van die vent af bent" . Dit maakt het gevoel van vergooide jaren alleen maar sterker en geeft de persoon in kwestie ook het gevoel dat er iets/ zijzelf "mislukt" is.,Je hebt tenslotte een relatie gehad met een l@l, wat geen fijne gedachte is. Beter is het om de kwaliteiten van de ex, en het goede van de relatie te bespreken, zodat je vriendin wat positiever tegenover haar verleden met haar ex (en daarmee ook zichzelf) kan staan. Dat maakt het loslaten een stuk makkelijker.
]
Die aanpak zal voor sommigen misschien werken, maar voor mij juist niet. Ik heb 29 jaar een (slechte) relatie gehad met mijn eerste man. Ik vind hem nu inderdaad een lul, maar vind dat niet erg. Ik vind het zeker geen vergooide jaren, want precies daardoor kan ik nu nog veel meer dan een ander genieten van mijn huidige fijne relatie met een man die wél lief is en van me houdt. Ik besef nu heel goed de waarde van wat ik heb. Dat heb ik dus voor een deel te danken aan het feit dat ik zo lang zo'n slechte relatie gehad heb. Ook heb ik door die slechte relatie geleerd wat ik vooral niet moet doen als ik een goede relatie wil (namelijk alles wat mijn ex deed). Dat is zeker ook een voordeel!
Ik vind eigenlijk dat de raad om positief over de ex van je 'vriendin' te spreken, soms omgekeerd kan uitpakken: als je je ex gaat idealiseren, kun je je niet van hem losmaken en zit het risico erin dat je daardoor minder tevreden bent met je huidige vriend. Heel wat vrouwen op het forum hier zitten in die situatie.
Kan het niet zo zijn dat je 'vriendin' vooral spijt en verdriet heeft van het feit dat ze door die relatie nu geen kinderen heeft??
En is ze misschien iemand die van nature neiging heeft tot idealiseren, nostalgie, en treuren? Was ze vroeger ook al zo?
vrijdag 4 april 2008 om 21:29
Spijt van geen kinderen, van gegokt hebben op het verkeerde paard? Zeker. En de klok tikt door. Toen ze eens in snikken uitbarstte over die jaren, heb ik haar geprobeerd te troosten en gezegd dat er toch ook gelukkige tijden moeten zijn geweest, en dat je het zo niet kon bekijken. Verder heb ik haar hand vastgehouden en haar laten vertellen en uithuilen. Je andere vragen kan ik niet zo goed beantwoorden. Ik heb het onderwerp daarna meestal gemeden en benadruk vooral dat ze zo'n mooie, leuke vrouw is. Dat geeft haar zelfvertrouwen misschien een zetje, en wie weet slijt daardoor de pijn wat sneller. Verder kan ik weinig doen.
