Relaties
alle pijlers
problemen met mijn moeder
donderdag 29 november 2007 om 22:16
Hallo, hopelijk heb ik dit in het juiste subforum geplaatst.
Het volgende,
Sinds enige tijd leef ik (vrouw, 29 jaar) op gespannen voet met mijn moeder. Zo gaat het weer een paar maanden goed en zo hebben we weer ruzie.
Waarover? tja... komt er eigenlijk op neer dat ik vind dat mijn moeder niet het maximale eruit haalt om een beter leven te hebben. Mijn moeder is 50 jaar, alleenstaand en heeft (structureel)geen werk (onlangs bedrijf waar ze werkte is failliet gegaan) en moet al jaren leven van een bijstand-uitkering. Ik gun mijn moeder natuurlijk het beste, alleen wil zij hier niet alles aan doen in mijn ogen.
Ze heeft elke keer halve baantjes en ze wil alleen de gouden baantjes hebben. (ze heeft geen opleiding gevolgd oid). Daarnaast heeft ze baantjes waarbij ze geen toekomstperspectief heeft en meestal maar voor 10-20 uur werk per week. Ze leeft helemaal in de wereld van de subsidies (huurtoeslag etc) en is doodsbang om e.e.a. kiwijt te raken. Daarnaast heeft ze de instelling dat ze op haar leeftijd nergens meer wordt aangenomen en niet in haar ogen minderwaardig werk wil doen zoals schoonmaak of winkel e.d. Hier kan ik zo KWAAD om worden!!!
Nu klaagt ze niet echt hardop, maar ze laat wel merken dat het moeilijk is om rond te komen, ze niet op vakantie kan gaan en in een oud krot woont. Het mooie is dat ze naar andere mensen natuurlijk mooi weer speelt, maar ik weet ondertussen wel beter.
Ik heb geprobeerd een aantal malen met mijn moeder te praten hierover, alleen deze discussies lopen op de een of ander manier uit de hand, waardoor we huilend en met ruzie uit elkaar gaan en weer een periode geen contact hebben.
Ik heb nu het gevoel dat we steeds verder uit elkaar groeien.
Tevens rent ze na een ruzie naar familieleden toe en verteld haar eigen verhaal, waardoor het ook nog eens lijkt alsof ik de boeman ben.
Zijn er mensen die hier ervaring mee hebben of tips hebben hoe hiermee om te gaan oftewel HELP!!!
alvast bedankt voor jullie reacties.
Het volgende,
Sinds enige tijd leef ik (vrouw, 29 jaar) op gespannen voet met mijn moeder. Zo gaat het weer een paar maanden goed en zo hebben we weer ruzie.
Waarover? tja... komt er eigenlijk op neer dat ik vind dat mijn moeder niet het maximale eruit haalt om een beter leven te hebben. Mijn moeder is 50 jaar, alleenstaand en heeft (structureel)geen werk (onlangs bedrijf waar ze werkte is failliet gegaan) en moet al jaren leven van een bijstand-uitkering. Ik gun mijn moeder natuurlijk het beste, alleen wil zij hier niet alles aan doen in mijn ogen.
Ze heeft elke keer halve baantjes en ze wil alleen de gouden baantjes hebben. (ze heeft geen opleiding gevolgd oid). Daarnaast heeft ze baantjes waarbij ze geen toekomstperspectief heeft en meestal maar voor 10-20 uur werk per week. Ze leeft helemaal in de wereld van de subsidies (huurtoeslag etc) en is doodsbang om e.e.a. kiwijt te raken. Daarnaast heeft ze de instelling dat ze op haar leeftijd nergens meer wordt aangenomen en niet in haar ogen minderwaardig werk wil doen zoals schoonmaak of winkel e.d. Hier kan ik zo KWAAD om worden!!!
Nu klaagt ze niet echt hardop, maar ze laat wel merken dat het moeilijk is om rond te komen, ze niet op vakantie kan gaan en in een oud krot woont. Het mooie is dat ze naar andere mensen natuurlijk mooi weer speelt, maar ik weet ondertussen wel beter.
Ik heb geprobeerd een aantal malen met mijn moeder te praten hierover, alleen deze discussies lopen op de een of ander manier uit de hand, waardoor we huilend en met ruzie uit elkaar gaan en weer een periode geen contact hebben.
Ik heb nu het gevoel dat we steeds verder uit elkaar groeien.
Tevens rent ze na een ruzie naar familieleden toe en verteld haar eigen verhaal, waardoor het ook nog eens lijkt alsof ik de boeman ben.
Zijn er mensen die hier ervaring mee hebben of tips hebben hoe hiermee om te gaan oftewel HELP!!!
alvast bedankt voor jullie reacties.
vrijdag 30 november 2007 om 11:29
MissDee, je klinkt heel verongelijkt en boos over je moeder. (Of dat terecht is of niet, maakt helemaal niet uit.) Ik denk dat je daarmee iets zou kunnen doen, voor jezelf. De strijd met je moeder aangaan, zal je vermoedelijk niets opleveren. Maar leren om minder emotioneel te worden van je moeder, dat geeft wel rust.
vrijdag 30 november 2007 om 11:30
vrijdag 30 november 2007 om 11:33
Zo!
Wat een boosheid... Als ik dit lees, klinkt het haast als een soort van jaloezie. Zij doet alles helemaal verkeerd, maar krijgt tóch geld van de soos (en jij niet, terwijl je toch keurig je premies afdraagt, en zij niet), wordt zomaar zwanger (en jij niet, terwijl jij en je vriend er hartstikke aan toe zijn en alles voor elkaar hebben, waar zij een domme veel te jonge alleenstaande moeder werd), haar vriend hoeft niet te dokken (en jij wel)... Kortom: het is niet eeheeheerlijk! Boehoehoe!
Een beetje afstand nemen zou geen kwaad kunnen...
Wat een boosheid... Als ik dit lees, klinkt het haast als een soort van jaloezie. Zij doet alles helemaal verkeerd, maar krijgt tóch geld van de soos (en jij niet, terwijl je toch keurig je premies afdraagt, en zij niet), wordt zomaar zwanger (en jij niet, terwijl jij en je vriend er hartstikke aan toe zijn en alles voor elkaar hebben, waar zij een domme veel te jonge alleenstaande moeder werd), haar vriend hoeft niet te dokken (en jij wel)... Kortom: het is niet eeheeheerlijk! Boehoehoe!
Een beetje afstand nemen zou geen kwaad kunnen...
-
vrijdag 30 november 2007 om 11:36
Als je een uitkering hebt, krijg je echt minder dan als je een fulltime baan hebt. Lijkt me ook normaal want je werkt dan niet. Dus dat je meer zou hebben dan als je fulltime aan het werk bent, lijkt mij niet kloppen. Ook is het niet zo dat je dan niet meer in aanmerking komt voor bepaalde kwijtscheldingen e.d. Wel dat je dan recht hebt op minder of iets meer betaalt dan als je een uitkering hebt.
Is het echt klagen wat ze doet of is het meer een constatering van feiten als ze niet op vakantie kan e.d.
Misschien zie jij het als klagen terwijl dat niet zo bedoeld is. Kan ook nog.
Dat ze die vriend niks mee laat betalen, is haar eigen keuze. Dat jij wel moest meebetalen, tja, in principe was het toen ook zo dat jij geen eigen stek had met extra kosten. Dat die vriend die dingen misschien niet betaalt en zich in de schulden werkt, doet daar niets aan af. Dat zal hij toch moeten betalen. Is het nu niet, dan binnenkort wel. Hij komt daar heus niet mee weg.
En nee, je hoeft het echt niet overal mee eens te zijn en het zal her en der ook echt wel zo zijn dat niet alles redelijk of eerlijk verloopt maar ook jij hebt een keuze toch? Je kunt je hier aan blijven ergeren waardoor de relatie slecht blijft of je kiest ervoor je er niet meer mee te bemoeien en te vermoeien. Dan kun je ook tegen je moeder zeggen dat je het geklaag niet meer wenst te horen. Pas als ze echt wat eraan doet en het lukt dan niet, dan mag het wel weer. Zoiets.
En verder..niemand is verplicht om adviezen op te volgen. Zelfs niet als ze er om vraagt. Ze is vrij om wel of niet iets te doen met die adviezen. Het is jammer als ze die zo naast zich neerlegt maar dat is haar beslissing. Jij kan het toch beter doen voor jezelf en dan pluk je daar ook de vruchten van.
Je moeder is je moeder en het is zonde als het door dit soort dingen elke keer uitloopt op ruzie en verwijdering. Probeer boven die situatie te staan en haar haar eigen boontjes te laten doppen. Als zij niet gelukkig is, is het aan haar om er iets aan te doen. Zo niet, dan blijft het zo en moet ze het ook dragen zoals het komt. En jij kunt dat dan beter accepteren. Voel jij je op den duur ook beter bij.
Is het echt klagen wat ze doet of is het meer een constatering van feiten als ze niet op vakantie kan e.d.
Misschien zie jij het als klagen terwijl dat niet zo bedoeld is. Kan ook nog.
Dat ze die vriend niks mee laat betalen, is haar eigen keuze. Dat jij wel moest meebetalen, tja, in principe was het toen ook zo dat jij geen eigen stek had met extra kosten. Dat die vriend die dingen misschien niet betaalt en zich in de schulden werkt, doet daar niets aan af. Dat zal hij toch moeten betalen. Is het nu niet, dan binnenkort wel. Hij komt daar heus niet mee weg.
En nee, je hoeft het echt niet overal mee eens te zijn en het zal her en der ook echt wel zo zijn dat niet alles redelijk of eerlijk verloopt maar ook jij hebt een keuze toch? Je kunt je hier aan blijven ergeren waardoor de relatie slecht blijft of je kiest ervoor je er niet meer mee te bemoeien en te vermoeien. Dan kun je ook tegen je moeder zeggen dat je het geklaag niet meer wenst te horen. Pas als ze echt wat eraan doet en het lukt dan niet, dan mag het wel weer. Zoiets.
En verder..niemand is verplicht om adviezen op te volgen. Zelfs niet als ze er om vraagt. Ze is vrij om wel of niet iets te doen met die adviezen. Het is jammer als ze die zo naast zich neerlegt maar dat is haar beslissing. Jij kan het toch beter doen voor jezelf en dan pluk je daar ook de vruchten van.
Je moeder is je moeder en het is zonde als het door dit soort dingen elke keer uitloopt op ruzie en verwijdering. Probeer boven die situatie te staan en haar haar eigen boontjes te laten doppen. Als zij niet gelukkig is, is het aan haar om er iets aan te doen. Zo niet, dan blijft het zo en moet ze het ook dragen zoals het komt. En jij kunt dat dan beter accepteren. Voel jij je op den duur ook beter bij.
Het is mij: shaHla 
(Iranian version)
(Iranian version)
vrijdag 30 november 2007 om 11:44
Ik ben het wel met de anderen eens dat het overkomt alsof je boos bent en jaloers dat je moeder zo makkelijk zwanger raakte terwijl zij haar zaakjes volgens jou niet op orde had en jij wel en jij raakt niet (zo snel) zwanger.
Je kunt haar dat niet kwalijk nemen hoor. Nou ja, kan wel natuurlijk maar je schiet er 1. niks mee op en 2. kan zij daar niks aan doen. Bovendien stond ze in haar recht als zij ervoor koos om vooral bij jou te zijn en niet te gaan voor een glanzende carrière en ervoor te kiezen jou alleen op te voeden.
Ik vind overigens niet dat je de rest van je leven op je blote knietjes dankbaar hoeft te zijn dat ze je al die tijd heeft verzorgd, zoals anderen aangeven. Lijkt mij een logische gang van zaken als je een kind krijgt. Daar zorg je voor en als je denkt dat je kinderen je daar dankbaar voor moeten zijn, kun je wel eens van een kouwe kermis thuis komen. Ze mogen het best waarderen dat je je best hebt gedaan maar dankbaar? Kom op.
Je kunt haar dat niet kwalijk nemen hoor. Nou ja, kan wel natuurlijk maar je schiet er 1. niks mee op en 2. kan zij daar niks aan doen. Bovendien stond ze in haar recht als zij ervoor koos om vooral bij jou te zijn en niet te gaan voor een glanzende carrière en ervoor te kiezen jou alleen op te voeden.
Ik vind overigens niet dat je de rest van je leven op je blote knietjes dankbaar hoeft te zijn dat ze je al die tijd heeft verzorgd, zoals anderen aangeven. Lijkt mij een logische gang van zaken als je een kind krijgt. Daar zorg je voor en als je denkt dat je kinderen je daar dankbaar voor moeten zijn, kun je wel eens van een kouwe kermis thuis komen. Ze mogen het best waarderen dat je je best hebt gedaan maar dankbaar? Kom op.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
vrijdag 30 november 2007 om 11:52
Ik begrijp je wel een beetje hoor MissDee. Iedereen reageert zo van nou laat je moeder lekker haar gang gaan, maar dat is makkelijk gezegd.
Ik kan het me voorstellen dat je je ergert aan je moeder.
Ze komt op mij zo ook nogal laks over. Wel klagen over van alles, maar niet daadwerkelijk iets ondernemen om het te veranderen. Jij komt op mij over als een daadkrachtig persoon en jouw moeder is denk ik het tegenovergestelde. Dat botst.
Ik denk alleen dat je er niet veel aan kunt doen, je kunt haar nu eenmaal niet veranderen. Ik denk dat je het beste afstand kunt nemen.
En wat betreft een bijstandsuitkering en het liefst daarnaast zwart bijwerken, daar kan ik ook geen enkel begrip voor opbrengen. En de reacties van sommigen hier van het is toch je moeder en ze heeft zoveel gedaan, dat vind ik niet automatisch zo hoor, er zijn ook zat moeders die niet zo erg hun best doen. Niet alle moeders zijn heilig. Nouja die van mij was t bijna.
Ik kan het me voorstellen dat je je ergert aan je moeder.
Ze komt op mij zo ook nogal laks over. Wel klagen over van alles, maar niet daadwerkelijk iets ondernemen om het te veranderen. Jij komt op mij over als een daadkrachtig persoon en jouw moeder is denk ik het tegenovergestelde. Dat botst.
Ik denk alleen dat je er niet veel aan kunt doen, je kunt haar nu eenmaal niet veranderen. Ik denk dat je het beste afstand kunt nemen.
En wat betreft een bijstandsuitkering en het liefst daarnaast zwart bijwerken, daar kan ik ook geen enkel begrip voor opbrengen. En de reacties van sommigen hier van het is toch je moeder en ze heeft zoveel gedaan, dat vind ik niet automatisch zo hoor, er zijn ook zat moeders die niet zo erg hun best doen. Niet alle moeders zijn heilig. Nouja die van mij was t bijna.
Cum non tum age
vrijdag 30 november 2007 om 11:54
Het is gewoon de machteloosheid MissDee die je kwaad maakt. Je wilt het beter voor je moeder, maar je moet de vernatwoordelijkheid bij haar laten en niet op je nemen. Je kan wel een suggestie hier en daar doen, maar dan houdt het op.
Het zal niet makkelijk voor je moeder zijn. Als je gaat werken als je een uitkering hebt, schiet je er vaak financieel niet eens zoveel mee op. Je raakt bijvoorbeeld huursubsidie kwijt of een andere subsidie omdat je net twee euro teveel verdiend.
Je moeder zou niet tegen je moeten klagen, daar ligt haar fout. Ze moet zelf de verantwoordelijkheid nemen en positief tegen jou blijven. Ze kan nog steeds een voorbeeld zijn voor jou van hoe je met weinig toch een leuk leven kan leiden en tevreden kan zijn met wat je hebt.
Het zal niet makkelijk voor je moeder zijn. Als je gaat werken als je een uitkering hebt, schiet je er vaak financieel niet eens zoveel mee op. Je raakt bijvoorbeeld huursubsidie kwijt of een andere subsidie omdat je net twee euro teveel verdiend.
Je moeder zou niet tegen je moeten klagen, daar ligt haar fout. Ze moet zelf de verantwoordelijkheid nemen en positief tegen jou blijven. Ze kan nog steeds een voorbeeld zijn voor jou van hoe je met weinig toch een leuk leven kan leiden en tevreden kan zijn met wat je hebt.
vrijdag 30 november 2007 om 12:02
Iemand zonder opleiding die aan het werk gaat fulltime gaat echt niet zoveel verdienen dat je je huursusidie volledig kwijt raakt. Dat is echt onzin. Het heeft wel invloed op de hoogte maar je houdt echt wel huursubsidie. Als je zoveel zou gaan verdienen dat je je huursubsidie kwijt raakt, wat doe je dan nog met een uitkering. Die laat je dan toch ver achter je. Dan zet het echt wél zoden aan de dijk om fulltime te gaan werken.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
vrijdag 30 november 2007 om 12:39
Weet je wat ik nou zo frappant vind? Ik lees iets heel anders dan wat jij voelt.
De indruk die ik krijg van jouw moeder is dat ze zich schaamt, een minderwaardigheidscomplex heeft, de wereld groot, moeilijk en eng vindt en niet goed weet wat haar plek nou precies in het geheel is.
Ze is niet per se aan het slachtofferen omdat ze klaagt, misschien ben jij wel een van de zeer weinigen bij wie ze met haar angsten en twijfels durft te komen omdat je zo dichtbij staat en dan boor je haar nog lekker even de grond in. Dat helpt niet, is vrij simpel.
Misschien heb ik het mis, is ze wel het eeuwige slachtoffer en is de wereld heeeeel oneerlijk, dan begrijp ik je irritatie. Maar als er een kern van waarheid zit in de indruk die ik heb gekregen gaat het om een kwetsbaar en gevoelig persoon die nooit heeft ervaren dat ze een geweldig mens is dat de moeite waard is. En da's heel moeilijk om aan te gaan als je al wat ouder bent.
Als je haar echt wil helpen, wees dan wat meer een begripvolle dochter. Hou van haar zoals ze is, ze heeft vast ook hele leuke, lieve kanten. Stimuleer haar daarin. Je hoeft niet haar moeder te zijn maar je kunt wel medemenselijk zijn. Kost weinig moeite, betekent niet dat je verantwoordelijkheid aangaat voor haar maar wel dat je je hart opent en er bent als mens.
De indruk die ik krijg van jouw moeder is dat ze zich schaamt, een minderwaardigheidscomplex heeft, de wereld groot, moeilijk en eng vindt en niet goed weet wat haar plek nou precies in het geheel is.
Ze is niet per se aan het slachtofferen omdat ze klaagt, misschien ben jij wel een van de zeer weinigen bij wie ze met haar angsten en twijfels durft te komen omdat je zo dichtbij staat en dan boor je haar nog lekker even de grond in. Dat helpt niet, is vrij simpel.
Misschien heb ik het mis, is ze wel het eeuwige slachtoffer en is de wereld heeeeel oneerlijk, dan begrijp ik je irritatie. Maar als er een kern van waarheid zit in de indruk die ik heb gekregen gaat het om een kwetsbaar en gevoelig persoon die nooit heeft ervaren dat ze een geweldig mens is dat de moeite waard is. En da's heel moeilijk om aan te gaan als je al wat ouder bent.
Als je haar echt wil helpen, wees dan wat meer een begripvolle dochter. Hou van haar zoals ze is, ze heeft vast ook hele leuke, lieve kanten. Stimuleer haar daarin. Je hoeft niet haar moeder te zijn maar je kunt wel medemenselijk zijn. Kost weinig moeite, betekent niet dat je verantwoordelijkheid aangaat voor haar maar wel dat je je hart opent en er bent als mens.
vrijdag 30 november 2007 om 13:04
Jemig, wat een (negatieve) reakties allemaal. De meesten hier zitten MissDee verwijten te maken dat ze meer respect zou moeten hebben voor haar. Wie zegt dat ze verder geen respect voor haar moeder heeft.
Ik denk echt dat ik me ook echt vreselijk zou irriteren aan zo'n moeder met zulke instellingen en net als Dee het een en ander zou proberen te (ver) helpen..
Maar eigenlijk denk ik dat je je moeder op deze leeftijd niet meer kan "opvoeden" , hoe graag je dat ook zou willen. Ze heeft haar eigen ideetjes over hoe het is en moet, behoorlijke domme en kortzichtige ideeen overigens.
Wees blij dat ze ondanks alles jouw in ieder geval op gevoed heeft zo als het wél wenselijk. Da's dan wel weer knap!
Probeer haar op dit gebied los te laten en ga gezellig op de koffie over alles behalve werk etc. praten. Zeg als het ter sprake komt, dat je geen ruzie wilt en er anders over denkt. Klaar.
Ik denk echt dat ik me ook echt vreselijk zou irriteren aan zo'n moeder met zulke instellingen en net als Dee het een en ander zou proberen te (ver) helpen..
Maar eigenlijk denk ik dat je je moeder op deze leeftijd niet meer kan "opvoeden" , hoe graag je dat ook zou willen. Ze heeft haar eigen ideetjes over hoe het is en moet, behoorlijke domme en kortzichtige ideeen overigens.
Wees blij dat ze ondanks alles jouw in ieder geval op gevoed heeft zo als het wél wenselijk. Da's dan wel weer knap!
Probeer haar op dit gebied los te laten en ga gezellig op de koffie over alles behalve werk etc. praten. Zeg als het ter sprake komt, dat je geen ruzie wilt en er anders over denkt. Klaar.
vrijdag 30 november 2007 om 13:33
Weet je Muzze, het feit dat ze haar dochter zo anders heeft opgevoed is juist omdat ze heel goed de beperkingen begreep van hoe zij er zelf instaat. Als ze daadwerkelijk "kortzichtig" was geweest had ze haar dochter dezelfde "kortzichtige" ideeen meegegeven.
Voel je in hoe moeilijk het moet zijn om zo'n zwakke plek in jezelf te ervaren, te besluiten dat je kind daar heel anders in zal zijn omdat het leven dan veel prettiger is maar niet de kracht te kunnen vinden om dat ook voor jezelf te kunnen doen. En dat heeft over het algemeen niets te maken met zwak en lui zijn maar met jezelf niet genoeg de moeite waard te vinden.
Voel je in hoe moeilijk het moet zijn om zo'n zwakke plek in jezelf te ervaren, te besluiten dat je kind daar heel anders in zal zijn omdat het leven dan veel prettiger is maar niet de kracht te kunnen vinden om dat ook voor jezelf te kunnen doen. En dat heeft over het algemeen niets te maken met zwak en lui zijn maar met jezelf niet genoeg de moeite waard te vinden.
vrijdag 30 november 2007 om 14:57
ik begrijp best wat je bedoelt.
maar feit blijft dat zij je moeder is en niet andersom.
je kan toch tegen dr zeggen dat je het niet prettig vind dat ze tegen je klaagt omdat jij het idee hebt dat ze er niets aan doet?
zo raar is dat niet hoor.
vind het trouwens heel knap van je moeder dat ze in dr eentje jou heeft opgevoed. dat ze toen een misstapje heeft begaan met een man die niets inbracht in het huishouden moet je dan maar door de vingers zien (liefde maakt immers stekeblind -forum vol van-) ze heeft toch haar best gedaan met jou, zeker als ik je verhaal leest ben je een sterke vrouw die alles goed op de rit heeft. en dat heb je echt wel van je moeder hoor (al denk je misschien van niet)
op deze manier verziek je dalijk de band tussen jou en je moeder, en dat lijkt me nou ook weer niet de bedoeling....
maar feit blijft dat zij je moeder is en niet andersom.
je kan toch tegen dr zeggen dat je het niet prettig vind dat ze tegen je klaagt omdat jij het idee hebt dat ze er niets aan doet?
zo raar is dat niet hoor.
vind het trouwens heel knap van je moeder dat ze in dr eentje jou heeft opgevoed. dat ze toen een misstapje heeft begaan met een man die niets inbracht in het huishouden moet je dan maar door de vingers zien (liefde maakt immers stekeblind -forum vol van-) ze heeft toch haar best gedaan met jou, zeker als ik je verhaal leest ben je een sterke vrouw die alles goed op de rit heeft. en dat heb je echt wel van je moeder hoor (al denk je misschien van niet)
op deze manier verziek je dalijk de band tussen jou en je moeder, en dat lijkt me nou ook weer niet de bedoeling....
vrijdag 30 november 2007 om 15:03
even een vraag... sinds waneer is winkelwerk minderwaardig?
en verder.. t is idd haar leven, als ze nou telkens tegen jou, als volwassen vrouw, zou zeggen hoe jij jouw leven moet invullen.... soid.. dan heb je een punt. dat heeft ze vroeger willicht gedaan, maar dat wil niet zeggen dat t nu jouw beurt is.
problemen met ouders ken k trouwens wel... but than again.. wie niet?!?!
en verder.. t is idd haar leven, als ze nou telkens tegen jou, als volwassen vrouw, zou zeggen hoe jij jouw leven moet invullen.... soid.. dan heb je een punt. dat heeft ze vroeger willicht gedaan, maar dat wil niet zeggen dat t nu jouw beurt is.
problemen met ouders ken k trouwens wel... but than again.. wie niet?!?!
vrijdag 30 november 2007 om 19:09
ik weet dat zij mijn moeder is en niet andersom. Het is ook totaal niet mijn bedoeling om in die rol te gaan zitten.
Jaloezie is niet aan de orde. Met het zwanger worden bedoelde ik dat mijn man en ik proberen om een goede stabiele situatie te creeren, waarbij over een stabiele relatie, alsook financieel/werk en huis etc is nagedacht. Niets is zeker in het leven dat weet ik, maar je kunt wel proberen een zo goed mogelijke uitgangspositie te creeren.
Zoals gezegd is het moeilijk om normaal (moeder/dochter) met elkaar te communiceren als je elke keer op je woorden moet letten, Zo gauw er bijvoorbeeld in gezelschap of zaken die in het nieuws zijn etc. wordt gesproken.
Dit is geen leuke manier van omgaan. Er is dan meteen een spanning te voelen.
Het liefst ga ik natuurlijk op een normale manier met elkaar om, de feestdagen komen er ook weer aan, oftewel zwaar buikpijn gevoel.
Twee jaar geleden rond deze tijd was er ook al een ruzie om dezelfde reden en toen heb ik ook,zoals de andere posters al hebben geopperd, geprobeerd om het er niet meer over te hebben en zogauw het aan bod komt, er niet verder meer op in te gaan. Helaas blijft vanuit mijn moeder uit steeds de onvrede komen en vraagt ze mij steeds min of meer om raad. Alleen de raad die ik geef (die ze overigens niet hoeft op te volgen) wil ze niet horen.
Bijvoorbeeld over het werken bij een bedrijf wat dan niet haar eerste keus is om te werken maar ze wel een salaris heeft waar ze met minder zorgen de maand kan rond komen. Hiervandaan kan ze dan door solliciteren naar een baan die ze wel leuk vindt of beter bij haar vindt passen.
Maar zoals gezegd bij die werkgevers wil ze niet dat ze door haar sociale omgeving wordt gezien. Status???
Goh ik baal hier wel verschrikkelijk van, ook omdat mijn moeder pijlsnel naar andere familieleden toe rent (opa/oma etc) om haar verhaal te doen. Dat ik weer gek loop te doen enzo. Ik heb ook mijn verhaal, maar daar wil ik ze ook niet mee lastigvallen.Maar zij weten niet hoe de situatie met mijn moeder echt is, daar speelt ze mooi weer tegen. Ja je moeder weet het toch goed te redden allemaal he, kun je trots op zijn, maar ondertussen...En op vele vlakken heb ik echt wel respect voor haar.Natuurlijk ben ik trots op mijn moeder, alleen wil ik graag dat ze het goed heeft.
Jaloezie is niet aan de orde. Met het zwanger worden bedoelde ik dat mijn man en ik proberen om een goede stabiele situatie te creeren, waarbij over een stabiele relatie, alsook financieel/werk en huis etc is nagedacht. Niets is zeker in het leven dat weet ik, maar je kunt wel proberen een zo goed mogelijke uitgangspositie te creeren.
Zoals gezegd is het moeilijk om normaal (moeder/dochter) met elkaar te communiceren als je elke keer op je woorden moet letten, Zo gauw er bijvoorbeeld in gezelschap of zaken die in het nieuws zijn etc. wordt gesproken.
Dit is geen leuke manier van omgaan. Er is dan meteen een spanning te voelen.
Het liefst ga ik natuurlijk op een normale manier met elkaar om, de feestdagen komen er ook weer aan, oftewel zwaar buikpijn gevoel.
Twee jaar geleden rond deze tijd was er ook al een ruzie om dezelfde reden en toen heb ik ook,zoals de andere posters al hebben geopperd, geprobeerd om het er niet meer over te hebben en zogauw het aan bod komt, er niet verder meer op in te gaan. Helaas blijft vanuit mijn moeder uit steeds de onvrede komen en vraagt ze mij steeds min of meer om raad. Alleen de raad die ik geef (die ze overigens niet hoeft op te volgen) wil ze niet horen.
Bijvoorbeeld over het werken bij een bedrijf wat dan niet haar eerste keus is om te werken maar ze wel een salaris heeft waar ze met minder zorgen de maand kan rond komen. Hiervandaan kan ze dan door solliciteren naar een baan die ze wel leuk vindt of beter bij haar vindt passen.
Maar zoals gezegd bij die werkgevers wil ze niet dat ze door haar sociale omgeving wordt gezien. Status???
Goh ik baal hier wel verschrikkelijk van, ook omdat mijn moeder pijlsnel naar andere familieleden toe rent (opa/oma etc) om haar verhaal te doen. Dat ik weer gek loop te doen enzo. Ik heb ook mijn verhaal, maar daar wil ik ze ook niet mee lastigvallen.Maar zij weten niet hoe de situatie met mijn moeder echt is, daar speelt ze mooi weer tegen. Ja je moeder weet het toch goed te redden allemaal he, kun je trots op zijn, maar ondertussen...En op vele vlakken heb ik echt wel respect voor haar.Natuurlijk ben ik trots op mijn moeder, alleen wil ik graag dat ze het goed heeft.
vrijdag 30 november 2007 om 19:14
naja minderwaardig mijn moeder wil wel in een a-klasse winkel staan natuurlijk en vooral niet bij een Action, Wibra of Zeeman gezien worden. Want dan heb je het wel heel slecht gedaan als je in zo'n winkel werkt. in haar ogen werken daar alleen de kanslozen.
tja niet mijn instelling in ieder geval. waar haal je de komedie vandaan/
vrijdag 7 december 2007 om 16:48
Dat is het hem juist- je gaat echt niet zoveel verdienen zonder opleiding - maar er wordt door de sociale diensten wel een bovengrens en een ondergrens gehanteert. En zit je er net boven, raak je de huursubsidie dus volledig kwijt.
Ik zeg niet dat dat een reden is om niet te gaan werken, werken kun je voor nog meer redenen doen dan alleen het geld. Vooral als er ook doorgroeimogelijkheden zijn is het aantrekkelijk natuurlijk.
Werk vinden als je al op leeftijd bent en laag opgeleid valt niet mee.
