Rekening houden met..soms zo lastig!!!

quote:Naomii schreef op 25 maart 2008 @ 12:35:

Eens met yoyo en herkenbaar! Mijn vriend vergeleek deze verliefdheid met zijn heftig puberverliefdheden. Helaas (of misschien juist gelukkig) werkt dat niet meer zo als je rond de dertig bent. Dan kan je best nog een hap door je keel krijgen als je verliefd bent







Dat vind ik te algemeen gesteld, hoor! Ik was 44 toen ik mijn huidige man ontmoette en ik was echt niet minder heftig verliefd dan toen ik 16 was.

Maar als je minder verliefd bent, betekent dat niet dat je geen goede relatie kunt krijgen. In sommige gevallen zelfs integendeel, omdat puberverliefdheden dikwijls op oppervlakkige zaken gebaseerd zijn, en er na de eerste verliefdheid geen basis blijkt voor een goede relatie.

Hallo dingetje,



Ik vind de dingen die jij voelt helemaal niet raar.

Je bent een hele tijd vrijgezel geweest en ineens ben je weer een samen.



Draai het eens om,

Een aantal jaar geleden was je een samen en ineens weer vrijgezel, daar moest je ook aan wennen, en ook dat ging niet in een paar weken toch?



Vind het supergoed van je dat je je lief verteld over je twijfels en je angst



En weet je....als het goed zit zit het goed.



Probeer er niet een ontzettend issue van te maken en geniet!

Het is gewoon heerlijk als er weer iemand helemaal voor je is

(al weet je soms af en toe nog niet precies hoe je er mee om moet gaan)

Ik kan me er wel wat bij voorstellen, natuurlijk word je voorzichtiger wanneer je met zulk intens liefdesverdriet hebt rondgelopen. Dat niet nog een keer!



Maar tegelijkertijd denk ik: pijn is niet leuk, allesbehalve, maar het betekent wel dat het heel belangrijk voor je was. Dat je die relatie intens beleefd hebt. Je weet nu beter je grenzen, je kunt op jezelf vertrouwen, maak daar dan ook gebruik van. Niet terugkijken en denken: het is eng, kijk wat het me toen opleverde! en dan de pijn zien. Er moet zoveel meer zijn geweest, zoveel mooie dingen, zoveel liefde. En dat stuk loop je nu mis doordat je teveel op de pijn focust.



Je kunt zelf kiezen of je deze relatie half doet, of je een klein beetje investeert en dan telkens wanneer je twijfelt dat ook terugtrekt. Of dat je ervoor gaat, hop die afgrond in van onzekerheid en bij god niet weten waar je uit gaat komen. Met een zeer reele kans dat er een hoop moois op je wacht.



Je kunt altijd op je bek gaan. Je kunt idd weer heel veel pijn gedaan worden. Dat hoort er soms bij als je leeft. Maar beter dat dan spijt hebben later dat je je leven niet volledig hebt geleefd vanwege angst. Dat zou zonde zijn, iig zo ervaar ik dat.

dingetje kan het ook zijn dat je nog niet eerder mee gemaakt hebt dat er iemand zo voor je gaat?



ik kan uit ervaring zeggen dat je niet weer zo gaat doen als met je ex. teminste als je toen hebt geprobeerd iets uit die relatie te leren.

dan ben je gegroeid, dan ben je niet meer dezelfde persoon als degene die toen zo is gekwetst. je bent sowieso gegroeid, je bent ook een paar ouder en volwassener.



ik vind ruzie (nu weet ik niet meer zeker of je dat gezegd hebt trouwens) maar ik vind ruzie en twijfel er wel een beetje bij horen aan het begin. dat verwacht je misschien niet omdat je aan een roze wolk denkt maar ik vraag me af of dat wel zo realistisch is. naarmate je ouder wordt is dat toch vind ik.



mijn man en ik hebben behoorlijk wat ruzie gehad in het begin. maar het was ook zo reeël allemaal. ik was nog nooit zo mezelf geweest als met hem. ik heb ook best wel getwijfeld. maar overal is wat, elke gek heeft zijn gebrek. ik ook, jij ook. waar het omgaat is toch het gevoel van binnen, hoe leg ik dat uit. en dan niet de afgrond met de ex er naast, maar hmm, ik weet niet zo snel een mooie vergelijking. gewoon, het voelen diep van binnen "ik wil hem!" en dat moet je je zelf dann iet vragen als je boos bent. ik denk ook wel eens donder maar op en kom nooit meer terug als ik heel boos ben.



ik ben niet echt duidelijk hè. nou ja ik hoop dat je er nog wat van kan maken!



en wat ik denk: vooral niet teveel met hem praten over je twijfels! doe dat maar met vriendinnen. mannen kunnen daar ook heel onzeker van worden en voor je het weet heb je je relatie kapot gekletst.

praat met je vriendinnen en destilleer daar de kern vragen uit en stel die aan hem. niet het hele verhaal erom heen. althans, mijn man kan daar helemaal niks mee. en als ik even alles op een rijtje zet met een vriendin dan blijft er soms niks over en soms nog een vraag aan hem, bv waarom doe je nou dit, dat geeft mij een rotgevoel.die vraag stel ik hem dan en tot nu toe heb ik altijd nog zo'n antwoord gekregen dat ik weer rust had van binnen.

terwijl als ik liep te twijfelen en daar rechtstreeks over ging praten met hem dan snapte hij me niet meteen, hij voelde zich tekort chieten, reageerde korzelig en ik ging nog meer twijfelen.

maar goed, mijn man is niet elke man natuurlijk. (wel de allerleukste natuurlijk, hahah!)

het kost tijd om met elkaar om te leren gaan, zeker als je niet piepjong meer bent en alleen geweest bent.

Waarom een woordenwisseling met je lief dan dingentje?



Omdat hij het niet begreep dat jij je zo voelde?

Als je het logisch beredeneerd is het eigenlijk wel heel lief dat hij je niet begrijpt.

HIJ IS NAMELIJK STAPELDOL OP JE en ziet helemaal geen beren op de weg

Maar goed misschien ging het wel heel ergens anders over.



Ik denk wel dat rrinkje een goed punt heeft.

Ventileren tot je 1 punt hent en DAT aan je lief vertellen

als er allemaal dingetjes komen dan kan hij er idd misschien weinig mee.

Ik los dat tegenwoordig ook zo op met mijn lief

Eerst had ik daar idd ook vriendinnen bij nodig, tegenwoordig kan ik in mijn eentje de dingen wel in perspectief zetten.



Ik blijf echt van mening dat je je gewoon gek moet gaan genieten en niet te veel moet doemdenken (jajaja ik weet het makkelijker gezegd dan gedaan)



Luister maar naar je gevoel, dat zit er eigenlijk nooit naast.

Maakt je hart een hupje als je hem ziet....geen zorgen DAT HOORT! als je verliefd bent!