Relaties
alle pijlers
Relatie aan een zijden draadje
dinsdag 23 oktober 2007 om 19:26
Hoi allemaal,
Na enige twijfel toch besloten om mijn verhaal hier te posten, ik moet het namelijk kwijt en zou graag steun krijgen maar vind het moeilijk om hier met mensen in mijn omgeving over te praten omdat ik niet wil dat ze zich er mee bemoeien.
Ik ben dik 7 jaar samen met mijn vriend, waarvan we inmiddels 2 jaar samenwonen. Sinds een aantal maanden is mijn vriend aan het twijfelen geslagen over de relatie. De afgelopen 2 maanden is het zelfs zo erg dat hij al drie keer op het punt heeft gestaan om de relatie te verbreken, maar toch steeds besloot om het nog te proberen.
Zelf heb ik ook getwijfeld maar het gigantische verdrietige gevoel dat me is overvallen bij de gedachte om zonder hem te leven heeft me doen beseffen dat ik hem niet kwijt wil. Soms besef je pas wat je hebt als je het (bijna) kwijt bent.
Elke keer besluiten we om er voor te vechten en dat gaat in principe goed, we hebben het weer leuk samen maar zijn twijfels worden niet minder. Al maanden loop ik rond met een doodongelukkig gevoel waardoor ik ook niet meer weet hoe ik me tegenover hem moet opstellen. Ik voel me compleet machteloos in deze situatie. Ik ben er inmiddels 95% zeker van dat we het niet gaan redden samen aangezien er al maanden geen verbetering in zijn gevoelens zit en er geen concreet probleem is (wat ik misschien nog zou kunnen oplossen). Hij houdt minder van me en heeft minder warme gevoelens voor me en weet daardoor niet of hij vertrouwen heeft in een toekomst met mij. Eigenlijk ben ik op dit moment aan het afwachten tot de relatie definitief voorbij is. Soms denk ik dat dat voor mijn gemoedsrust ook beter is maar die 5% dat we het misschien wel gaan redden zorgt ervoor dat ik niet opgeef.
Maar op dit moment voel ik me zo eenzaam en in de steek gelaten. De persoon van wie ik het meeste hou op de hele wereld houdt niet meer (veel) van mij. Het gevoel dat er altijd iemand voor je is waardoor je elke andere situatie wel overleefd is weg. En dat doet zo'n pijn. En ik vraag me af of dat bij mij ooit nog wel goed komt. Zal ik me ooit nog zo verbonden met hem kunnen voelen nadat hij me maandenlang zoveel pijn heeft bezorgd? Begrijp me niet verkeerd ik neem hem niks kwalijk, maar het is zo schadelijk voor de intimiteit en het gevoel samen alles aan te kunnen. Ik vraag me af of wanneer zijn gevoelens weer goed komen ik ooit nog in staat ben die enorme verbondenheid met hem te voelen, ik ben bang dat er dan een muur om mijn hart staat.
Graag jullie advies, tips of ervaringen.
Groetjes
Na enige twijfel toch besloten om mijn verhaal hier te posten, ik moet het namelijk kwijt en zou graag steun krijgen maar vind het moeilijk om hier met mensen in mijn omgeving over te praten omdat ik niet wil dat ze zich er mee bemoeien.
Ik ben dik 7 jaar samen met mijn vriend, waarvan we inmiddels 2 jaar samenwonen. Sinds een aantal maanden is mijn vriend aan het twijfelen geslagen over de relatie. De afgelopen 2 maanden is het zelfs zo erg dat hij al drie keer op het punt heeft gestaan om de relatie te verbreken, maar toch steeds besloot om het nog te proberen.
Zelf heb ik ook getwijfeld maar het gigantische verdrietige gevoel dat me is overvallen bij de gedachte om zonder hem te leven heeft me doen beseffen dat ik hem niet kwijt wil. Soms besef je pas wat je hebt als je het (bijna) kwijt bent.
Elke keer besluiten we om er voor te vechten en dat gaat in principe goed, we hebben het weer leuk samen maar zijn twijfels worden niet minder. Al maanden loop ik rond met een doodongelukkig gevoel waardoor ik ook niet meer weet hoe ik me tegenover hem moet opstellen. Ik voel me compleet machteloos in deze situatie. Ik ben er inmiddels 95% zeker van dat we het niet gaan redden samen aangezien er al maanden geen verbetering in zijn gevoelens zit en er geen concreet probleem is (wat ik misschien nog zou kunnen oplossen). Hij houdt minder van me en heeft minder warme gevoelens voor me en weet daardoor niet of hij vertrouwen heeft in een toekomst met mij. Eigenlijk ben ik op dit moment aan het afwachten tot de relatie definitief voorbij is. Soms denk ik dat dat voor mijn gemoedsrust ook beter is maar die 5% dat we het misschien wel gaan redden zorgt ervoor dat ik niet opgeef.
Maar op dit moment voel ik me zo eenzaam en in de steek gelaten. De persoon van wie ik het meeste hou op de hele wereld houdt niet meer (veel) van mij. Het gevoel dat er altijd iemand voor je is waardoor je elke andere situatie wel overleefd is weg. En dat doet zo'n pijn. En ik vraag me af of dat bij mij ooit nog wel goed komt. Zal ik me ooit nog zo verbonden met hem kunnen voelen nadat hij me maandenlang zoveel pijn heeft bezorgd? Begrijp me niet verkeerd ik neem hem niks kwalijk, maar het is zo schadelijk voor de intimiteit en het gevoel samen alles aan te kunnen. Ik vraag me af of wanneer zijn gevoelens weer goed komen ik ooit nog in staat ben die enorme verbondenheid met hem te voelen, ik ben bang dat er dan een muur om mijn hart staat.
Graag jullie advies, tips of ervaringen.
Groetjes
dinsdag 23 oktober 2007 om 19:32
Sterkte meid!!! Het klinkt als of jullie beide aan t "wachten" zijn op het moment dat het echt over is. Ik snap je gevoel helemaal. Heb net het zelfde mee gemaakt. Maar hoe leven jullie nu samen? Is het nu nog een leuke relatie? Wil je nog met iemand zijn die maanden over zijn gevoel aan t nadenken is?
dinsdag 23 oktober 2007 om 19:44
Op zich gaat het samenleven wel goed. We hebben het leuk samen en kunnen zelfs goed over de situatie praten. Dat maakt het des te frustrerender dat het niks verbeterd aan zijn gevoelens. Er hangt voor mij daarom een depressieve waas overheen, ook als het wel gezellig is. Ik ben inderdaad aan het 'wachten' ik heb ook het gevoel dat ik er verder niks meer aan kan doen. Maar ik weet niet waar hij op wacht. En dat is dus ook mijn punt dat ik niet weet of het ooit nog goed zal komen omdat ik altijd zal twijfelen aan het 'evenwicht' in onze relatie omdat hij nu al zo lang twijfelt en ik altijd voor hem ben blijven gaan. Het voelt nu alsof de hele relatie alleen dankzij mijn 'vechtlust' nog bestaat. Maar aan de andere kant hoop ik ook dat we hier misschien sterker dan ooit uit zullen komen.
Maar jij hebt het dus ook meegemaakt? Hoe is het bij jou afgelopen?
Groetjes
Maar jij hebt het dus ook meegemaakt? Hoe is het bij jou afgelopen?
Groetjes
dinsdag 23 oktober 2007 om 19:53
ik herken de situatie niet, maar wat ik wel zie is dat je vriend nu wel alle controle heeft. jij wacht op wat hij wil, maar zou je niet zelf moeten nadenken of je wel wil wachten? hoe pijnlijk het ook is dat iemand minder van je houdt, moet je daar wel mee willen leven? is het niet beter om (als je toch al 95% zeker weet dat het niet goed gaat komen) om zelf de stap tot meer afstand te zetten?
je verdient beter dan maanden in onzekerheid te zitten over of iemand wel met je verder wil.
ik zeg niet dat je het meteen moet uitmaken ofzo, maar geef niet alle controle over het voorbestaan van je relatie aan je vriend.
voor jou
je verdient beter dan maanden in onzekerheid te zitten over of iemand wel met je verder wil.
ik zeg niet dat je het meteen moet uitmaken ofzo, maar geef niet alle controle over het voorbestaan van je relatie aan je vriend.
voor jou
dinsdag 23 oktober 2007 om 19:57
Slecht. Het is uit. Mijn ex twijfelde ook al een tijdje over zijn gevoelens. Hij heeft het alleen niet uit gesproken. Daarom kwam de breuk voor mij wel redelijk onverwachts.
Misschien is een tijdelijke break "iets". Misschien worden zijn gevoelens dan wat duidelijker. Gaat hij besseffen wat hij mist... jou of de dingen binnen jullie relatie.
Zo als het nu gaat kan het toch niet doorgaan? Het is fijn dat jullie er goed over kunnen praten, maar wat wilt hij? Wat voelt hij? Wilt hij nog wel doorgaan?
Misschien is een tijdelijke break "iets". Misschien worden zijn gevoelens dan wat duidelijker. Gaat hij besseffen wat hij mist... jou of de dingen binnen jullie relatie.
Zo als het nu gaat kan het toch niet doorgaan? Het is fijn dat jullie er goed over kunnen praten, maar wat wilt hij? Wat voelt hij? Wilt hij nog wel doorgaan?
dinsdag 23 oktober 2007 om 20:05
Dank je! Daar heb je wel gelijk in. Het zijn ook vragen die door mijn hoofd spelen. Het probleem is dat ik het gevoel heb dat ik in deze situatie niet objectief kan nadenken. Soms ga ik zelf ook weer twijfelen maar dan weet ik niet of het door de situatie komt of door de relatie.
Misschien moet ik meer afstand nemen. Soms denk ik ook dat ik moet laten zien dat hij mij ook kwijt kan raken en dat hij dan misschien weer beseft hoeveel hij van me houdt (zo zijn mijn twijfels ook weggegaan). Maar andere momenten denk ik weer dat ik moet laten zien dat ik voor hem vecht en dat ik juist ontzettend veel van hem hou. Ik weet gewoon echt niet wat ik moet doen ik ben bang dat ik het laatste kansje dat er nog inzit dat het goed gaat komen ook verspeel. Ik heb hem ook gevraagd of hij meer afstand nodig heeft, of een break of tijd voor zichzelf maar dat wil hij allemaal niet. Ik hoop eigenlijk steeds dat als we het samen leuk hebben dat zijn warme gevoelens weer terug komen. Er is toch een behoorlijke basis. Ik hoop gewoon dat het daar diep van binnen nog ergens zit.
Misschien moet ik meer afstand nemen. Soms denk ik ook dat ik moet laten zien dat hij mij ook kwijt kan raken en dat hij dan misschien weer beseft hoeveel hij van me houdt (zo zijn mijn twijfels ook weggegaan). Maar andere momenten denk ik weer dat ik moet laten zien dat ik voor hem vecht en dat ik juist ontzettend veel van hem hou. Ik weet gewoon echt niet wat ik moet doen ik ben bang dat ik het laatste kansje dat er nog inzit dat het goed gaat komen ook verspeel. Ik heb hem ook gevraagd of hij meer afstand nodig heeft, of een break of tijd voor zichzelf maar dat wil hij allemaal niet. Ik hoop eigenlijk steeds dat als we het samen leuk hebben dat zijn warme gevoelens weer terug komen. Er is toch een behoorlijke basis. Ik hoop gewoon dat het daar diep van binnen nog ergens zit.
dinsdag 23 oktober 2007 om 20:09
dinsdag 23 oktober 2007 om 20:16
@ Sproos. Dat is wel naar voor je. Ik weet eigenlijk niet wat beter is. Nu ik al maanden in deze situatie zit merk ik dat dat ook een grote ellende is. Wat dat betreft was deze tijd me liever bespaard gebleven. Als het uit is kan je wel verder met je leven. Maar aan de andere kant kan ik me 'psychisch' voorbereiden en dan komt de klap straks misschien minder hard aan. Hoe gaat het nu met jou dan?
Verder zegt hij dat hij nog van me houdt, maar het laatste jaar is het niet zo goed gegaan tussen ons, veel irritaties, veel ruzies. Dat heeft er voor gezorgd dat zijn warme gevoelens minder zijn en dat hij minder van me houdt. Het gaat nu sinds een maand of twee een stuk beter, maar hij heeft in het afgelopen jaar zijn vertrouwen in de toekomst verloren. Ik weet niet of hij nog wil. Hij neigt meer naar nee, maar besluit toch elke keer het weer te proberen.
Verder zegt hij dat hij nog van me houdt, maar het laatste jaar is het niet zo goed gegaan tussen ons, veel irritaties, veel ruzies. Dat heeft er voor gezorgd dat zijn warme gevoelens minder zijn en dat hij minder van me houdt. Het gaat nu sinds een maand of twee een stuk beter, maar hij heeft in het afgelopen jaar zijn vertrouwen in de toekomst verloren. Ik weet niet of hij nog wil. Hij neigt meer naar nee, maar besluit toch elke keer het weer te proberen.
dinsdag 23 oktober 2007 om 20:24
Vrienden van mij hebben in dezelfde situatie gezeten. Wat ik bij hun zag, was dat het haar ontzettend veel pijn deed en heel onzeker maakte omdat zij continu bezig was met hoe ze zich moest gedragen omdat ze graag wilde dat hij meer van haar ging houden. Het is absoluut niet goed voor je eigenwaarde.
Laat jezelf niet aan het lijntje houden. In mijn omgeving heb ik te vaak gezien dat de ene zodanig twijfelde, dat de relatie verbroken werd. Dan kwam men weer even bij elkaar, maar datgene wat de twijfel veroorzaakte kan nooit volledig weggenomen worden.
Laat jezelf niet aan het lijntje houden. In mijn omgeving heb ik te vaak gezien dat de ene zodanig twijfelde, dat de relatie verbroken werd. Dan kwam men weer even bij elkaar, maar datgene wat de twijfel veroorzaakte kan nooit volledig weggenomen worden.
dinsdag 23 oktober 2007 om 20:32
Misschien een beetje vervelende vraag, maar heeft hij misschien gevoelens voor een ander, waar jij niets van af weet? Misschien twijfelt hij of hij er iets mee wil doen of niet (omdat hij natuurlijk ook veel van jou houdt)...
Verder vind ik persoonlijk afwachten totdat hij weet wat hij wil niet echt een goed idee. Ik zou zelf dan afstand nemen en los van elkaar gaan uitzoeken wat er overblijft van jullie/ zijn gevoelns. Voor jou is het duidelijk, jij wil ervoor gaan, maar hij weet dat nog niet zeker...Ik zou mezelf niet langer kwellen, een tijdelijke oplossing voorstellen (een van ons ergens anders verblijven) en dan bekijken wat het met zijn gevoel voor jou doet...Ik vind dat je best een beetje voor jezelf mag opkomen...Gun hem zijn tijd, maar gun jezelf ook wat rust...Deze situatie zo lijkt mij verschrikkelijk...Sterkte in elk geval...
Verder vind ik persoonlijk afwachten totdat hij weet wat hij wil niet echt een goed idee. Ik zou zelf dan afstand nemen en los van elkaar gaan uitzoeken wat er overblijft van jullie/ zijn gevoelns. Voor jou is het duidelijk, jij wil ervoor gaan, maar hij weet dat nog niet zeker...Ik zou mezelf niet langer kwellen, een tijdelijke oplossing voorstellen (een van ons ergens anders verblijven) en dan bekijken wat het met zijn gevoel voor jou doet...Ik vind dat je best een beetje voor jezelf mag opkomen...Gun hem zijn tijd, maar gun jezelf ook wat rust...Deze situatie zo lijkt mij verschrikkelijk...Sterkte in elk geval...
dinsdag 23 oktober 2007 om 20:33
@maansa dank je dat is lief
@ krokusje. Ja het is wel herkenbaar. Ik heb het om me heen ook zo vaak gezien, relaties die uit gingen en weer aan. Mensen die niet met elkaar konden maar ook niet zonder elkaar. Het eindigde er altijd mee dat ze uiteindelijk toch uit elkaar gingen. Ik snapte ook nooit dat die mensen het nog probeerden. Maar nu ik zelf in die situatie zit is dat toch moeilijk om het ook zo te zien. Het is zo mooi tussen ons geweest, onze relatie was zo intens en als ik het met anderen vergeleek dacht ik altijd wat hebben wij het toch goed samen. Daardoor heb ik juist het gevoel dat het er wel in zit. En soms word ik ook kwaad en dan zeg ik inderdaad ook dat hij me aan het lijntje houdt en dat zijn dan altijd de momenten die ermee eindigen dat hij wil stoppen 'omdat hij me niet aan het lijntje wil houden'. Dus dat onderwerp probeer ik nu ook maar te vermijden. Het is zo lastig en het is inderdaad niet goed voor je eigenwaarde.
@ krokusje. Ja het is wel herkenbaar. Ik heb het om me heen ook zo vaak gezien, relaties die uit gingen en weer aan. Mensen die niet met elkaar konden maar ook niet zonder elkaar. Het eindigde er altijd mee dat ze uiteindelijk toch uit elkaar gingen. Ik snapte ook nooit dat die mensen het nog probeerden. Maar nu ik zelf in die situatie zit is dat toch moeilijk om het ook zo te zien. Het is zo mooi tussen ons geweest, onze relatie was zo intens en als ik het met anderen vergeleek dacht ik altijd wat hebben wij het toch goed samen. Daardoor heb ik juist het gevoel dat het er wel in zit. En soms word ik ook kwaad en dan zeg ik inderdaad ook dat hij me aan het lijntje houdt en dat zijn dan altijd de momenten die ermee eindigen dat hij wil stoppen 'omdat hij me niet aan het lijntje wil houden'. Dus dat onderwerp probeer ik nu ook maar te vermijden. Het is zo lastig en het is inderdaad niet goed voor je eigenwaarde.
dinsdag 23 oktober 2007 om 20:40
@ bosbes. Ja daar heb ik natuurlijk wel over nagedacht en dat heb ik hem ook gevraagd. Maar hij zegt dat het niet zo is. En in dat opzicht vertrouw ik hem eigenlijk ook wel.
En misschien is het inderdaad beter om het even los van elkaar te zoeken. Ik vind het alleen toch moeilijk omdat ik me zo ellendig voel en ik er wat dat betreft nog het beste met hem over kan praten. Al is hij daarvoor misschien niet de aangewezen persoon op dit moment. Het klinkt heel stom maar juist omdat ik me zo ellendig voel lijk ik hem nu wel meer nodig te hebben dan ooit. Hij is toch mijn maatje. Ook al is hij ook de bron van mijn pijn.
En misschien is het inderdaad beter om het even los van elkaar te zoeken. Ik vind het alleen toch moeilijk omdat ik me zo ellendig voel en ik er wat dat betreft nog het beste met hem over kan praten. Al is hij daarvoor misschien niet de aangewezen persoon op dit moment. Het klinkt heel stom maar juist omdat ik me zo ellendig voel lijk ik hem nu wel meer nodig te hebben dan ooit. Hij is toch mijn maatje. Ook al is hij ook de bron van mijn pijn.
dinsdag 23 oktober 2007 om 20:43
Poppedop, wat een nare situatie om in te zitten voor je! Je zit als het ware te wachten tot hij de finale beslissing gaat nemen. Verstandelijk weet je wel, dat deze het einde van jullie relatie zal betekenen, alleen je gevoel wil dit niet accepteren.
Misschien moet je toch eens zelf de touwtjes in handen nemen en zeggen dat de huidige omstandigheden ondraaglijk voor je worden. Want iedere keer weer wordt je gekwetst, wanneer hij het weer niet ziet zitten.
Jij kunt wel degelijk tegen hem zeggen, dat hij een beslissing moet gaan nemen. Of hij gaat door met je en doet dit met overgave, of jij maakt een einde aan de relatie. De tussenoplossing waar jullie nu in zitten werkt niet voor jou.
Ik denk dat je er alles aan gedaan hebt om jullie relatie te doen slagen, maar het is niet genoeg. Jij voelt dat hij het eigenlijk niet meer echt ziet zitten en dat doet je enorm veel verdriet.
Denk aan een ding, je houdt van hem, maar probeer een beetje meer dan dat van jezelf te houden. Hou genoeg van jezelf om niet zolang in onzekerheid te zitten en stel je daadkrachtig op richting hem. Jij zit nu te wachten op de finale klap, het einde van je relatie. Waarom je laat je je nog langer kwellen door deze gedachte? Zoals ik al eerder zei, neem de touwtjes in eigen handen en stel hem voor de keuze.
Heel veel sterkte!
Misschien moet je toch eens zelf de touwtjes in handen nemen en zeggen dat de huidige omstandigheden ondraaglijk voor je worden. Want iedere keer weer wordt je gekwetst, wanneer hij het weer niet ziet zitten.
Jij kunt wel degelijk tegen hem zeggen, dat hij een beslissing moet gaan nemen. Of hij gaat door met je en doet dit met overgave, of jij maakt een einde aan de relatie. De tussenoplossing waar jullie nu in zitten werkt niet voor jou.
Ik denk dat je er alles aan gedaan hebt om jullie relatie te doen slagen, maar het is niet genoeg. Jij voelt dat hij het eigenlijk niet meer echt ziet zitten en dat doet je enorm veel verdriet.
Denk aan een ding, je houdt van hem, maar probeer een beetje meer dan dat van jezelf te houden. Hou genoeg van jezelf om niet zolang in onzekerheid te zitten en stel je daadkrachtig op richting hem. Jij zit nu te wachten op de finale klap, het einde van je relatie. Waarom je laat je je nog langer kwellen door deze gedachte? Zoals ik al eerder zei, neem de touwtjes in eigen handen en stel hem voor de keuze.
Heel veel sterkte!
dinsdag 23 oktober 2007 om 21:00
Nou ik zit hier wel even met tranen achter de computer. Je hebt ook helemaal gelijk. Maandenlang heb ik eigenlijk nog strohalmpjes gezien om me aan vast te klampen, maar die zijn nu eigenlijk op. Ik denk dat er geen hoop meer is. Er zit totaal geen stijgende lijn in zijn gevoelens.
De keuze die je voorstelt heb ik hem inderdaad ook al eens gegeven. Hij kiest dan om door te gaan maar de overgave blijft achterwege. Ik heb hem ook verteld dat hij de knop moet omzetten want je kan wel gaan vechten maar als je geen vertrouwen hebt in het resultaat dan heeft dat geen zin. Maar hij kan die knop niet omzetten. Toch zegt hij steeds dat ik niet zo onzeker moet zijn en wil hij het toch elke keer blijven proberen. En dat geeft me dan toch weer hoop. Misschien een laatste strohalmpje waar ik me aan vastklamp. Wat dat betreft geeft hij soms ook dubbele signalen af. Hij worstelt zelf ook heel erg met zijn gevoel. Maar om bij hem weg te gaan dat vind ik te moeilijk zolang er nog een kans is. Al bereid ik me ondertussen wel vast geestelijk voor op het alleen zijn. Misschien dat ik me daar straks sterk genoeg in voel om hem echt voor die keuze te stellen en dan ook echt de daad bij het woord te voegen. Maar zo sterk voel ik me nu niet. Daar komt ook nog bij dat ik sinds 1 september een nieuwe baan heb waar ik me ook nog eens erg onzeker in voel, maar wat aan de andere kant wel mijn droombaan is. Daardoor heb ik het gevoel dat mijn hele basis wankelt en vind ik het moeilijk zo'n beslissing te nemen.
De keuze die je voorstelt heb ik hem inderdaad ook al eens gegeven. Hij kiest dan om door te gaan maar de overgave blijft achterwege. Ik heb hem ook verteld dat hij de knop moet omzetten want je kan wel gaan vechten maar als je geen vertrouwen hebt in het resultaat dan heeft dat geen zin. Maar hij kan die knop niet omzetten. Toch zegt hij steeds dat ik niet zo onzeker moet zijn en wil hij het toch elke keer blijven proberen. En dat geeft me dan toch weer hoop. Misschien een laatste strohalmpje waar ik me aan vastklamp. Wat dat betreft geeft hij soms ook dubbele signalen af. Hij worstelt zelf ook heel erg met zijn gevoel. Maar om bij hem weg te gaan dat vind ik te moeilijk zolang er nog een kans is. Al bereid ik me ondertussen wel vast geestelijk voor op het alleen zijn. Misschien dat ik me daar straks sterk genoeg in voel om hem echt voor die keuze te stellen en dan ook echt de daad bij het woord te voegen. Maar zo sterk voel ik me nu niet. Daar komt ook nog bij dat ik sinds 1 september een nieuwe baan heb waar ik me ook nog eens erg onzeker in voel, maar wat aan de andere kant wel mijn droombaan is. Daardoor heb ik het gevoel dat mijn hele basis wankelt en vind ik het moeilijk zo'n beslissing te nemen.
dinsdag 23 oktober 2007 om 22:23
Poppedop, welke knop moet hij van jou omzetten? Wanneer hij op jouw vraag antwoord wat hij wil, en dat was doorgaan. Eigenlijk zou er dan ook bij jou een knop omgezet moeten worden en dat is toch dat je beseft dat hij verder met je wil gaan.
Wat is er dan wat je toch doet twijfelen? Waarom ben je zo onzeker?
Om je relatie te doen slagen, zul je ook zelf eerst steviger in je schoenen moeten staan. Wanneer hij zegt, dat hij met jullie relatie door wil gaan, dan moet je de volle waarde van deze woorden beseffen en niet blijven twijfelen.
Hoe wil je dat hij vecht voor jullie relatie? Of vind je zelf dat er een aantal dingen ontbreken in jullie relatie?
Concreet heb je een paar dingen, een droombaan en je vriend die toch wil doorgaan met je (maar.........dat kan ik niet invullen).
Wat is er dan wat je toch doet twijfelen? Waarom ben je zo onzeker?
Om je relatie te doen slagen, zul je ook zelf eerst steviger in je schoenen moeten staan. Wanneer hij zegt, dat hij met jullie relatie door wil gaan, dan moet je de volle waarde van deze woorden beseffen en niet blijven twijfelen.
Hoe wil je dat hij vecht voor jullie relatie? Of vind je zelf dat er een aantal dingen ontbreken in jullie relatie?
Concreet heb je een paar dingen, een droombaan en je vriend die toch wil doorgaan met je (maar.........dat kan ik niet invullen).
dinsdag 23 oktober 2007 om 22:46
Ik heb het denk ik niet helemaal duidelijk uitgelegd. Hij twijfelt wel en hij neigt naar nee. Soms komt er een punt en dan wil hij het uitmaken. Dat punt komt meestal als ik zeg dat ik niet meer tegen de situatie kan. Dan komt het hele verhaal eruit en heeft hij al een paar keer op het punt gestaan het echt uit te maken. Na er dan uitgebreid over te praten besluit hij dan toch om verder te gaan. Maar de twijfel blijft dan wel en die wordt niet beter. Het is dus eigenlijk heel raar, hij gaat er dan wel voor en wil er wel voor vechten maar hij blijft twijfelen. Het is niet dat hij vecht met het idee dat het nog zin heeft. Hij wil wel dat het werkt, maar zijn gevoelens komen niet mee. Zijn hoofd zegt dus ja, maar zijn gevoel zegt nee. En die knop van zijn gevoel die kan hij niet omzetten. Daarom ook, hij wil er dus wel voor gaan maar zijn warme gevoelens voor mij zijn weg en hij houdt minder van me en heeft dus eigenlijk geen vertrouwen in de toekomst. Dus eigenlijk neigt hij er meer naar om er mee te stoppen ondanks dat hij het wil blijven proberen.
dinsdag 23 oktober 2007 om 23:56
Poppedop, ik heb ook ooit in een relatie gezeten waarbij ik lang heb getwijfeld of ik er wel mee door wilde gaan. Dit is voor de ander heel slopend, realiseerde ik me later en ook nu ik jouw verhaal lees.
Ik heb een beetje het idee dat je je te begripvol en afwachtend opstelt. Je hoeft hem niet direct voor het blok te zetten, maar misschien is het een idee om je op wat andere dingen te richten, dingen die je naast je relatie ook waardevol vindt. Richt je wat meer op jezelf en wat minder op hem. Misschien is het voor hem allemaal te vanzelfsprekend dat jij wel op hem zult wachten en is daardoor zijn gevoel afgevlakt.
Ik weet niet hoe jullie relatie verder in elkaar zit, of je ieder je eigen dingen hebt of veel samen doet etc. Misschien moet je dat eens onder de loep nemen. Je stelt je nu erg afhankelijk van hem op en dat is begrijpelijk, maar werkt denk ik averechts.
Ik heb een beetje het idee dat je je te begripvol en afwachtend opstelt. Je hoeft hem niet direct voor het blok te zetten, maar misschien is het een idee om je op wat andere dingen te richten, dingen die je naast je relatie ook waardevol vindt. Richt je wat meer op jezelf en wat minder op hem. Misschien is het voor hem allemaal te vanzelfsprekend dat jij wel op hem zult wachten en is daardoor zijn gevoel afgevlakt.
Ik weet niet hoe jullie relatie verder in elkaar zit, of je ieder je eigen dingen hebt of veel samen doet etc. Misschien moet je dat eens onder de loep nemen. Je stelt je nu erg afhankelijk van hem op en dat is begrijpelijk, maar werkt denk ik averechts.
woensdag 24 oktober 2007 om 08:54
Poppedepop, als je je laatste posting een naleest, dan merk je mss zelf dat alle verantwoordelijkheid bij hem lig. Net als Sunshine bijv. al zegt, neem wat meer afstand. Ik schreef je ook al eerder, wat ga jij doen aan je onzekerheid?
Ook jij zult moeten werken aan je relatie en wel op een andere manier dan je nu doet. Hem minder centraal stellen en eens hard aan jezelf werken.
Ook jij zult moeten werken aan je relatie en wel op een andere manier dan je nu doet. Hem minder centraal stellen en eens hard aan jezelf werken.
woensdag 24 oktober 2007 om 10:04
Hoi Poppedop, ik vind eigenlijk dat je jezelf een beetje tegenspreekt. In één bericht zeg je dat er veel irritaties en ruzies geweest zijn, in een ander zeg je dat je altijd gedacht hebt dat jullie relatie veel beter was dan die van anderen. Ik begrijp die tegenspraak wel een beetje, omdat ik die in mijn eerste huwelijk ook wel gemaakt heb.
Als ik het zo lees, zie ik een parallel met mijn eigen eerste huwelijk: mijn ex is op een gegeven moment ook gestopt met van me te houden, inderdaad na zo'n jaar of 7, schat ik. Net zoals veel mannen, is hij gebleven omdat hij de moed niet had om weg te gaan. Wellicht is dat met jouw vriend ook het geval: hoewel hij niet echt meer van je houdt, is hij bang voor de verandering, denk ik. Uiteindelijk ben ik zelf weggegaan, na 23 jaar huwelijk!
Ik hoop dat ik niet te hard klink, maar ik denk dat je zelf al beseft dat dit niet goed meer kan komen. Zelfs al zou hij niet weggaan, zou je zelf tot je tachtigste in zo'n relatie willen blijven waarin je het gevoel hebt dat er niet echt van je gehouden wordt??
Als je nu zelf de touwtjes in handen neemt, en er zelf een einde aan maakt (hij kan immers niet kiezen voor 'er volledig voor gaan', want het gevoel dat daarvoor nodig is, ontbreekt bij hem), geef je jezelf de kans op een relatie met iemand die wél intens van je houdt en dat zal blijven doen. En wellicht zul je dan achteraf met heel andere ogen kijken naar de relatie die je nu hebt. Sterkte!
Als ik het zo lees, zie ik een parallel met mijn eigen eerste huwelijk: mijn ex is op een gegeven moment ook gestopt met van me te houden, inderdaad na zo'n jaar of 7, schat ik. Net zoals veel mannen, is hij gebleven omdat hij de moed niet had om weg te gaan. Wellicht is dat met jouw vriend ook het geval: hoewel hij niet echt meer van je houdt, is hij bang voor de verandering, denk ik. Uiteindelijk ben ik zelf weggegaan, na 23 jaar huwelijk!
Ik hoop dat ik niet te hard klink, maar ik denk dat je zelf al beseft dat dit niet goed meer kan komen. Zelfs al zou hij niet weggaan, zou je zelf tot je tachtigste in zo'n relatie willen blijven waarin je het gevoel hebt dat er niet echt van je gehouden wordt??
Als je nu zelf de touwtjes in handen neemt, en er zelf een einde aan maakt (hij kan immers niet kiezen voor 'er volledig voor gaan', want het gevoel dat daarvoor nodig is, ontbreekt bij hem), geef je jezelf de kans op een relatie met iemand die wél intens van je houdt en dat zal blijven doen. En wellicht zul je dan achteraf met heel andere ogen kijken naar de relatie die je nu hebt. Sterkte!
woensdag 24 oktober 2007 om 10:18
Natuurlijk mag ik officieel geen reclame maken, maar mijn vriend en ik hebben wel wat aan de relatietherapie / boostersessie van Blanca van den Brand
(www insightorout nl) en dan een punt ipv een spatie (2x)
Ze heeft een heel verhelderende blik op dingen, en morgen gaan m'n vriend en ik ook weer naar haar toe.
Ze geeft je handvatten en opties wat er veranderd kan worden, heel nuttig!
Enige nadeel is dat ze niet goedkoop is, en dat er niets vergoed wordt door een verzekering (staat ook op haar site)
Begin deze zomer hebben er in diverse tijdschriften ook interviews e.d. gestaan, voor het geval de naam je bekend voorkomt.
Succes en liefs
schatje84
(www insightorout nl) en dan een punt ipv een spatie (2x)
Ze heeft een heel verhelderende blik op dingen, en morgen gaan m'n vriend en ik ook weer naar haar toe.
Ze geeft je handvatten en opties wat er veranderd kan worden, heel nuttig!
Enige nadeel is dat ze niet goedkoop is, en dat er niets vergoed wordt door een verzekering (staat ook op haar site)
Begin deze zomer hebben er in diverse tijdschriften ook interviews e.d. gestaan, voor het geval de naam je bekend voorkomt.
Succes en liefs
schatje84
woensdag 24 oktober 2007 om 10:38
Poppedop, waarom wil jij nog verder met iemand die niet genoeg van jou houdt?
Voor mij zou de twijfel van die ander mij ook dusdanig onzeker maken dat ik zou zeggen "ga maar". als het gevoel er niet meer is heb je een verstandshuwelijk, en dan g ik liever op zoek naar iemand die wel van me houdt, die bij me is uit liefde, niet uit een gevoel van verplichting gecombineerd met medelijden. Hij twijfelt, kan geen beslissing maken. En sja als je zelf niet kunt beslissen, dan wordt er uiteindelijk voor je besloten.
Dus mss moet jij nu voor je vriend besluiten dat t genoeg is geweest.
Voor mij zou de twijfel van die ander mij ook dusdanig onzeker maken dat ik zou zeggen "ga maar". als het gevoel er niet meer is heb je een verstandshuwelijk, en dan g ik liever op zoek naar iemand die wel van me houdt, die bij me is uit liefde, niet uit een gevoel van verplichting gecombineerd met medelijden. Hij twijfelt, kan geen beslissing maken. En sja als je zelf niet kunt beslissen, dan wordt er uiteindelijk voor je besloten.
Dus mss moet jij nu voor je vriend besluiten dat t genoeg is geweest.
