relatie dochter maar ook partner

Hi,

Even in het kort: Ik ben 12 jaar geleden gescheiden en heb sinds 5 jaar een nieuwe partner waarmee ik 3 jaar geleden een nieuwe woning heb gekocht op ruime afstand van mijn vorige woonplaats.
Uit mijn vorige relatie heb ik een zoon (30) die nog bij zijn vader woont en dochter (27), die samenwoont met haar vriend.

Alweer 35 jaar terug ben ik mijn ex achterna gereisd en verhuisd naar andere provincie. En nu met nieuwe partner eigenlijk weer terugverhuisd. Wat nu ook betekent dat ik op zo'n 100 km afstand van mijn kinderen woon.

Nu is de band met mijn kids niet zo heel hecht. Vooral mijn dochter is zeer afstandelijk en in mijn ogen weet zij mij altijd pas weer te vinden wanneer ze ons nodig heeft op praktisch gebied. Mijn vriend klust heel graag.
Na de scheiding zo'n 12 jaar geleden is zij bij mij gaan wonen; zoonlief bij zijn vader.
Ik heb altijd gehoopt dat mijn dochter en ik door de situatie meer naar mekaar zouden groeien, maar dat is helaas niet gebeurd.

Ik heb ook altijd wel een schuldgevoel overgehouden na mijn verhuizing. Laat ik mijn kinderen niet in de steek wanneer ik zo ver weg ga wonen? Maar andere kant is natuurlijk dat ik ook niet weet waar mijn kinderen uiteindelijk gaan belanden. Wij hebben hier ook een logeerkamer gemaakt zodat zij altijd langs kunnen komen en kunnen blijven slapen. Maar daar is tot nu toe weinig gebruik van gemaakt.
Maar verder bellen en appen we niet heel veel. Ik informeer natuurlijk vaak genoeg in gezamenlijke app. Maar mijn behoefte is duidelijk groter dan die van mijn kids, dus daarom hou ik mij gedeisd.
Ik was daarom heel blij met haar uitnodiging om bij haar langs te komen. Toevallig nog 2 dagen geleden met wat vrienden van mijn oude sportvereniging afgesproken wat weer heel vertrouwd en gezellig was. Op mijn nieuwe adres wil dat nog niet zo vlotten namelijk.
Ik ben wel lid van 2 sportverenigingen maar het is nog niet zo vertrouwd als op mijn oude stek, waar ik natuurlijk ook al 35 jaar woonde.
Toen zij mij vroegen nog een keertje langs te komen was ik heel enthousiast en dacht ik dat wel te kunnen koppelen met mijn bezoek, samen met partner, bij mijn dochter. En dus heb ik haar gevraagd of wij konden blijven slapen.

Nu was mijn partner niet heel enthousiast maar hij ging akkoord. Ook mijn dochter ging akkoord, dus leek alles geregeld.
Maar helaas barstte vanmorgen bij mijn vriend de bom en gaf hij aan dat hij de logeerpartij toch niet zag zitten. Hij was het er niet mee eens om dat met hem niet voldoende was overlegd.
Ook gaf hij aan dat mijn dochter ook niet blij zou zijn met de logeerpartij maar dat zij waarschijnlijk geen 'nee' durfde te zeggen.

Toen was ik zo teleurgesteld want hij deed mij erg pijn met die woorden. Ik heb mijn dochter ook meteen gebeld en zij gaf aan dat wij best mogen blijven slapen maar dat zij geen logeerkamer heeft. Dat weet ik natuurlijk maar mij maakte dat niet uit.
Haar ook verteld van de ruzie... Maar ik heb de afspraak nu toch maar afgezegd, want door de woorden van mijn vriend durf ik niet meer...

Mijn vriend is na de ruzie het huis ontvlucht, maar net hebben we mekaar weer gesproken. Volgens hem is de relatie tussen mij en mijn dochter niet goed en zou ik haar met rust moeten laten. En moeten wachten tot zij contact met mij zoekt.
Nu heb ik haar al losgelaten afgelopen maanden en app of bel ik haar nauwelijks.
Maar wat hij nu suggereerde deed mij toch wel heel veel pijn.
Tuurlijk weet ik dat mijn dochter heel afstandelijk is maar 1 nachtje blijven slapen is toch ook geen hele grote gunst?
Of zie ik dat verkeerd?

Even voor de goede orde± Mijn dochter en vriend hadden mij én mijn partner uitgenodigd voor een etentje. Toevallig had ik met oude vrienden afgesproken in dezelfde woonplaats als mijn dochter en zij vroegen mij of ik de volgende dag in de ochtend zin had om weer af te spreken.
En daarvoor kwam ik dus op het idee om bij mijn dochter te overnachten, vanwege het vroege tijdstip van afspraak volgende ochtend.

En deze laatste afspraak heb ik dus maar afgezegd. Niet die bij mijn dochter.

Ik ben gewoon erg geschrokken van de reactie van mijn partner.
En tuurlijk moet ik daar gewoon boven staan. Dat begrijp ik op dit moment helemaal.
Had ik meer tijd gehad dan had ik de overnachting op een andere manier kunnen regelen.

Is duidelijk nu dat ik het beter adsers had kunnen regelen. Bedankt voor jullie reacties.

Sorry, maar maar hier in korte tijd veel geleerd.
Nogmaals ik ben gisteravond samen met partner bij dochter wezen eten en het was heel gezellig. Ik heb haar mijn excuses aangeboden voor het verzoek en uitgelegd dat ik het op een andere manier had moeten regelen, voor mij alleen.

Het gaat mij er alleen om dat mijn partner mij zo pijnlijk confronteerde met de relatie met mijn dochter. Het heeft mij al veel pijn gedaan maar hier letterlijk en figuurlijk afstand van kunnen nemen. En op zo'n moment komt die pijn dan weer naar boven.

Zoals er gesuggereerd wordt over deze band is niet de werkelijkheid. Ik zie haar regelmatig met verjaardagen bijv. en ook nodig ik mijn kids regelmatig uit voor een etentje.
Ik had onze verhouding graag anders gezien, maar om haar niet teveel druk op te leggen, houd ik mij wat meer op de vlakte.
Zodat zij zich niet verplicht voelt haar moedertje te bellen of te appen omdat die dat zonodig wil.

Zo is het en niet anders.
En hier wil ik het bij laten. Ik loop me al jaren af te vragen op welke manier ik hier schuldig aan ben, dus ben echt wel bereid om naar mijn eigen handelen te kijken.
Maar zoals gezegd laat ik het hierbij. Ciao!!