Relaties
alle pijlers
relatie met mijn moeder en stiefvader wordt steeds slechter.
dinsdag 4 september 2007 om 16:42
hoi allemaal, ik moet even mijn verhaal kwijt, voordat mijn vader overleed (april '04) had ik een hele goede band met mijn moeder en stiefvader.. na zijn overlijden heb ik heel moeilijk gehad en ben ik uiteindelijk bij een psycholoog terecht gekomen om zijn dood te verwerken. we hadden geen contact met mijn vader omdat hij nooit zijn afspraken na kwam, zijn 3e vrouw wilde ons niet kennen en ze woonde in spanje.
na zijn overlijden is de band die ik met mijn moeder had kapot gegaan. ik had behoefte aan rust en ik wilde niemand om me heen hebben en mijn moeder had zo iets van als je praten wil dan weet je me te vinden. we zijn ook bezig met zwanger worden (10 dagen voor de dood van mijn vader zijn we gestopt met de pil) en het lukte niet gelijk en mijn moeder maakte de opmerking het zal wel aan zijn zaad liggen. op dat moment had ik zo iets van waar slaat dit op maar heb daar niet echt wat mee gedaan. in het jaar na het overlijden van mijn vader zijn we getrouwd, een half jaar na mijn jongere zusje. en mijn moeder vertelde me op de avond dat ik mijn jurk kocht die van je zus was goedkoper maar ziet er duurder uit.! tranen met tuiten heb ik gehuild en flink afstand genomen.
afgelopen november hebben we een gesprek gehad met mijn moeder, stiefvader, jongste zusje en manlief en ik. daar hebben we aangegeven dat we gekwets zijn door de opmerking die ze maakte over het zaad (inmiddels is gebleken dat het inderdaad aan het zaad ligt dat we nog niet zwanger zijn) daar kregen we als antwoordt op "ja dat hebben jullie verkeerd opgevat" mijn middelste zus had dezelfde opmerking gemaakt en heeft dat hetzelfde als wij opgevat, ook als niet leuk.
mijn moeder wist niet meer dat ze mijn trouwjurk had afgekraakt. wel had ze het gevoel dat ze door mij op een zijspoor was gezet na het kopen van mijn jurk.
ook komen ze vrijwel nooit een bakkie bij ons doen, zomaar. de reden die ze daar voor gaven sloeg werkelijk nergens op. mijn schoonzus is gescheiden en we zijn tegelijk op ons zelf gegaan. manlief en ik samenwonen en zij weer alleen. toevallig woonde ze heel dichtbij ons. ze had geen tuin en gebruikte die van ons regelmatig. ook was ze er vaak omdat we een zelfde studie volgde en samen studeerde. maar omdat mijn schoonzus zoveel bij ons zou zitten en we het dan alleen maar over de scheiding zouden hebben gehad en dan ook mijn ex-zwager oevral de schuld van hebben gegeven kwamen mijn moeder en stiefvader steeds minder bij ons! nu is er zeer wienig contact meer over. ik kan dat redelijk naast me neer leggen maar manlief krijgt er steeds meer moeite mee..
iemand dezelfde ervaring? en hoe opgelost?
groetjes wendy
na zijn overlijden is de band die ik met mijn moeder had kapot gegaan. ik had behoefte aan rust en ik wilde niemand om me heen hebben en mijn moeder had zo iets van als je praten wil dan weet je me te vinden. we zijn ook bezig met zwanger worden (10 dagen voor de dood van mijn vader zijn we gestopt met de pil) en het lukte niet gelijk en mijn moeder maakte de opmerking het zal wel aan zijn zaad liggen. op dat moment had ik zo iets van waar slaat dit op maar heb daar niet echt wat mee gedaan. in het jaar na het overlijden van mijn vader zijn we getrouwd, een half jaar na mijn jongere zusje. en mijn moeder vertelde me op de avond dat ik mijn jurk kocht die van je zus was goedkoper maar ziet er duurder uit.! tranen met tuiten heb ik gehuild en flink afstand genomen.
afgelopen november hebben we een gesprek gehad met mijn moeder, stiefvader, jongste zusje en manlief en ik. daar hebben we aangegeven dat we gekwets zijn door de opmerking die ze maakte over het zaad (inmiddels is gebleken dat het inderdaad aan het zaad ligt dat we nog niet zwanger zijn) daar kregen we als antwoordt op "ja dat hebben jullie verkeerd opgevat" mijn middelste zus had dezelfde opmerking gemaakt en heeft dat hetzelfde als wij opgevat, ook als niet leuk.
mijn moeder wist niet meer dat ze mijn trouwjurk had afgekraakt. wel had ze het gevoel dat ze door mij op een zijspoor was gezet na het kopen van mijn jurk.
ook komen ze vrijwel nooit een bakkie bij ons doen, zomaar. de reden die ze daar voor gaven sloeg werkelijk nergens op. mijn schoonzus is gescheiden en we zijn tegelijk op ons zelf gegaan. manlief en ik samenwonen en zij weer alleen. toevallig woonde ze heel dichtbij ons. ze had geen tuin en gebruikte die van ons regelmatig. ook was ze er vaak omdat we een zelfde studie volgde en samen studeerde. maar omdat mijn schoonzus zoveel bij ons zou zitten en we het dan alleen maar over de scheiding zouden hebben gehad en dan ook mijn ex-zwager oevral de schuld van hebben gegeven kwamen mijn moeder en stiefvader steeds minder bij ons! nu is er zeer wienig contact meer over. ik kan dat redelijk naast me neer leggen maar manlief krijgt er steeds meer moeite mee..
iemand dezelfde ervaring? en hoe opgelost?
groetjes wendy
dinsdag 4 september 2007 om 21:23
ik ben niet de enige bij wie ze het doet maar daar gaat het me ook heel niet om, en de reden dat ik die telefoon niet heb gepakt en gevraagd heb of ze een bakkie komt doen is een stukje zelfbescherming en ik vind dat zij dat ook kan doen en ik weet ook wel dat dat nu de pot verwijt de ketel is maar voorlopig is het even niet anders..
dinsdag 4 september 2007 om 21:26
dinsdag 4 september 2007 om 21:28
Wendy, misschien moet je het dan even laten rusten en tegen je man zeggen dat je je niet uit het veld laat slaan door hun opmerkingen.
Je schreef dat de problemen zijn ontstaan na het overlijden van je vader, ik weet niet waarom je ouders gescheiden zijn, misschien was je moeder degene die de stap heeft gezet en neem je haar dat nu kwalijk, waardoor je ook minder van haar kunt hebben?
Hoe reageerde je moeder op het overlijden van je vader?
Ik kan me voorstellen dat je je nu eerst op de icsi wilt richten en er geen gedoe bij wilt hebben, daarom zou ik nu ook geen heftige dingen gaan aankaarten en inderdaad eerst focussen op het proberen zwanger te worden. Het gaat nu tenslotte om jou en je man.
Je schreef dat de problemen zijn ontstaan na het overlijden van je vader, ik weet niet waarom je ouders gescheiden zijn, misschien was je moeder degene die de stap heeft gezet en neem je haar dat nu kwalijk, waardoor je ook minder van haar kunt hebben?
Hoe reageerde je moeder op het overlijden van je vader?
Ik kan me voorstellen dat je je nu eerst op de icsi wilt richten en er geen gedoe bij wilt hebben, daarom zou ik nu ook geen heftige dingen gaan aankaarten en inderdaad eerst focussen op het proberen zwanger te worden. Het gaat nu tenslotte om jou en je man.
dinsdag 4 september 2007 om 21:29
Ze doet het dus altijd ? Aard van het niet-zo-aardige beestje , dus .
Ik denk ook niet dat ze ooit verandert , dus het is denk ik toch accepteren of kappen.
Zou toch heel lullig zijn als jullie beiden blijken te wachten op een " teken " van de ander.
Lijk je op je moeder........ of is die vraag érg tegen het zere been ?
Ik denk ook niet dat ze ooit verandert , dus het is denk ik toch accepteren of kappen.
Zou toch heel lullig zijn als jullie beiden blijken te wachten op een " teken " van de ander.
Lijk je op je moeder........ of is die vraag érg tegen het zere been ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
dinsdag 4 september 2007 om 21:39
die vraag is niet tegen het zere been en inderdaad denk ik dat ik behoorlijk veel op mijn moeder lijk.. en daar ben ik altijd trots op geweest. en het zou inderdaad jammer zijn dat we alle 2 op een teken zouden wachten.. de reden dat ze zo tegen "iedereen" deed komt voornamelijk voort uit de depressie waar ze in zat.. ik ga maar eens moed verzamelen om te praten met haar..
sunshine, mijn mioeder en stiefvader zijn binnenkort 20 jaar getrouwd en ja mijn moeder is degene geweest die de knoop heeft door gehakt wat betreft de scheiding maar nee dat heb ik haar nooit kwalijk genomen ofzo.. en dat is niet de reden waarom ik nu zo weinig van haar kan hebben. ze had naar mijn mening gelijk dat ze bij mijn vader wegging.. nee daar kan ik volmondig op zeggen dat dat niet zo is..
sunshine, mijn mioeder en stiefvader zijn binnenkort 20 jaar getrouwd en ja mijn moeder is degene geweest die de knoop heeft door gehakt wat betreft de scheiding maar nee dat heb ik haar nooit kwalijk genomen ofzo.. en dat is niet de reden waarom ik nu zo weinig van haar kan hebben. ze had naar mijn mening gelijk dat ze bij mijn vader wegging.. nee daar kan ik volmondig op zeggen dat dat niet zo is..
dinsdag 4 september 2007 om 21:49
Ik denk - maar daar weet ik het fijne niet van - dat je niet zo lekker in je vel zit tijdens een depressie..........zoals je iemand met een gipspoot niet kwalijk kunt nemen dat hij niet zo hard loopt als jij, kun je misschien bedenken dat ze toen zichzelf niet was ?
Jij bent héél druk met ehhhh...hoe-is-die-afkorting-ook-alweer .......bezig en kunt waarschijnlijk ook minder hebben.
Jammer dat jullie elkaar niet hebben kunnen steunen en elkaar misschien zelfs wel een duwtje hebben gegeven waardoor een en ander ( een of de ander } nog iets meer uit balans is geraakt.
Niemand zal vinden dat je de minste bent als je de eerste stap zet .......je moeder al helemaal niet. Over het algemeen zijn moeders erg vegevingsgezind , zoals je hoop ik snel zult merken - maar zijn ze ook weleens bang dingen nog erger te maken en houden ze zich daarom afzijdig.
Jij bent héél druk met ehhhh...hoe-is-die-afkorting-ook-alweer .......bezig en kunt waarschijnlijk ook minder hebben.
Jammer dat jullie elkaar niet hebben kunnen steunen en elkaar misschien zelfs wel een duwtje hebben gegeven waardoor een en ander ( een of de ander } nog iets meer uit balans is geraakt.
Niemand zal vinden dat je de minste bent als je de eerste stap zet .......je moeder al helemaal niet. Over het algemeen zijn moeders erg vegevingsgezind , zoals je hoop ik snel zult merken - maar zijn ze ook weleens bang dingen nog erger te maken en houden ze zich daarom afzijdig.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
dinsdag 4 september 2007 om 22:03
ik kan me inderdaad wel een beetje voorstellen hoe ze zich heeft gevoeld. aangezien ik zelf na het overleiden van mijn vader naar een psycholoog geweest ben.. we zijn met het hele zwanger worden al ruim 3 jaar bezig en dat gaat ook qua emoties niet vanzelf..
en ik heb net de telefoon gepakt en mijn moeder een sms gestuurd of ze tijd heeft voor een bakkie, de 1e stap is gezet..
meiden bedankt voor jullie meningen enzo, het heeft mijn ogen wel geopend hoewel ik weet dat ik eerder een stap had moeten zetten heb ik dit uit zelf bescherming niet gedaan.. ik heb het een en ander op papier gezet want ik ben echt geen prater..
nogmaals bedankt..
en ik heb net de telefoon gepakt en mijn moeder een sms gestuurd of ze tijd heeft voor een bakkie, de 1e stap is gezet..
meiden bedankt voor jullie meningen enzo, het heeft mijn ogen wel geopend hoewel ik weet dat ik eerder een stap had moeten zetten heb ik dit uit zelf bescherming niet gedaan.. ik heb het een en ander op papier gezet want ik ben echt geen prater..
nogmaals bedankt..
