Relaties
alle pijlers
Relatie én vriendschappen?
zaterdag 9 februari 2008 om 16:07
Ik weet dat het aantal mannen wat aanwezig is op het Viva-forum beduidend lager is dan het aantal vrouwen, maar ik als jongeman heb raad nodig van personen buiten mijn eigen omgeving. Iemand die erbuiten staat weet er misschien antwoord op te geven!
Ik zit namelijk met een groot dilemma. Afgelopen zomervakantie ben ik met een groep vrienden naar een populaire badplaats geweest. De eerste avond ontmoette ik tijdens het stappen een meisje. Het was enorm gezellig en de hele vakantie zijn we elke avond samen geweest.
Erg leuk allemaal, wat is het probleem nu zou je denken? Het feit is dat ik al bijna vier jaar een vriendin heb. Op vakantie ben ik absoluut niet vreemd gegaan met dat ene meisje (zij is trouwens wel single), we hadden het gewoon gezellig samen. We dansten wel natuurlijk, beetje onschuldig flirten maar ik ben nooit te ver gegaan voor mijn gevoel.
Na de vakantie wilden we beide elkaar weer graag zien en dat hebben we dan ook direct gedaan; één week nadat we terug waren in Holland hebben we afgesproken. Ik had mijn vriendin verteld dat ik een meisje op vakantie had ontmoet waar ik het heel goed mee kan vinden en dat ik bij haar langs ging. Eerst zei ze dat ze het allemaal hartstikke leuk voor me vond, maar toen ik weer een keertje langsging, kwam ze daarop terug. Ze geloofde namelijk dat ik gevoelens had voor het meisje en dat ik misschien ben vreemdgegaan op vakantie!
Vanaf de tweede afspraak is het bergafwaarts gegaan met onze relatie; constant ruzie, enorm veel wantrouwen, huilen en schreeuwen tegen elkaar. Ze vertrouwt me voor geen cent, terwijl we al zolang samen zijn! Des te meer ik tegenstribbelde dat ik het contact niet wilde verbreken, des te meer mijn vriendin ervan overtuigd raakte dat ik gevoelens had voor het andere meisje. Ik werd al die ruzies zo zat dat ik uiteindelijk heb gezegd dat ik het contact zal verbreken met het meisje (daar drong ze ook constant op aan), maar dat heb ik tot op heden niet gedaan. Ik zou ook niet weten waarom ik dat zou moeten opgeven, want er is nooit iets tussen ons gebeurd. Nu het contact zogenaamd is verbroken is het weer helemaal koek en ei tussen mij en mijn vriendin, maar in werkelijkheid dus niet.
Maar het schuldgevoel vreet nu ontzettend aan me en het wordt alleen maar erger. Achter de rug van mijn vriendin om smsen we elkaar nog steeds regelmatig, bellen we af en toe en ben ik een enkele keer bij haar langs geweest. Afspreken gaat nu eigenlijk niet meer, omdat ik dan zoveel moet liegen, ik kan dat niet. En de leugens verpesten nu ook mijn vriendschap, want ik kan er niet altijd zijn voor haar.
Mijn vraag is nu, hoe kan ik dit oplossen? Hoe kan ik mijn relatie én mijn vriendschap behouden? Beide wil ik niet opgeven, maar ik ben ervan overtuigd dat wanneer ik mijn vriendin vertel dat ik nog contact heb met het meisje, ze het onmiddellijk uitmaakt.. moet ik dan alsnog proberen eerlijk te zijn?
Ik zit namelijk met een groot dilemma. Afgelopen zomervakantie ben ik met een groep vrienden naar een populaire badplaats geweest. De eerste avond ontmoette ik tijdens het stappen een meisje. Het was enorm gezellig en de hele vakantie zijn we elke avond samen geweest.
Erg leuk allemaal, wat is het probleem nu zou je denken? Het feit is dat ik al bijna vier jaar een vriendin heb. Op vakantie ben ik absoluut niet vreemd gegaan met dat ene meisje (zij is trouwens wel single), we hadden het gewoon gezellig samen. We dansten wel natuurlijk, beetje onschuldig flirten maar ik ben nooit te ver gegaan voor mijn gevoel.
Na de vakantie wilden we beide elkaar weer graag zien en dat hebben we dan ook direct gedaan; één week nadat we terug waren in Holland hebben we afgesproken. Ik had mijn vriendin verteld dat ik een meisje op vakantie had ontmoet waar ik het heel goed mee kan vinden en dat ik bij haar langs ging. Eerst zei ze dat ze het allemaal hartstikke leuk voor me vond, maar toen ik weer een keertje langsging, kwam ze daarop terug. Ze geloofde namelijk dat ik gevoelens had voor het meisje en dat ik misschien ben vreemdgegaan op vakantie!
Vanaf de tweede afspraak is het bergafwaarts gegaan met onze relatie; constant ruzie, enorm veel wantrouwen, huilen en schreeuwen tegen elkaar. Ze vertrouwt me voor geen cent, terwijl we al zolang samen zijn! Des te meer ik tegenstribbelde dat ik het contact niet wilde verbreken, des te meer mijn vriendin ervan overtuigd raakte dat ik gevoelens had voor het andere meisje. Ik werd al die ruzies zo zat dat ik uiteindelijk heb gezegd dat ik het contact zal verbreken met het meisje (daar drong ze ook constant op aan), maar dat heb ik tot op heden niet gedaan. Ik zou ook niet weten waarom ik dat zou moeten opgeven, want er is nooit iets tussen ons gebeurd. Nu het contact zogenaamd is verbroken is het weer helemaal koek en ei tussen mij en mijn vriendin, maar in werkelijkheid dus niet.
Maar het schuldgevoel vreet nu ontzettend aan me en het wordt alleen maar erger. Achter de rug van mijn vriendin om smsen we elkaar nog steeds regelmatig, bellen we af en toe en ben ik een enkele keer bij haar langs geweest. Afspreken gaat nu eigenlijk niet meer, omdat ik dan zoveel moet liegen, ik kan dat niet. En de leugens verpesten nu ook mijn vriendschap, want ik kan er niet altijd zijn voor haar.
Mijn vraag is nu, hoe kan ik dit oplossen? Hoe kan ik mijn relatie én mijn vriendschap behouden? Beide wil ik niet opgeven, maar ik ben ervan overtuigd dat wanneer ik mijn vriendin vertel dat ik nog contact heb met het meisje, ze het onmiddellijk uitmaakt.. moet ik dan alsnog proberen eerlijk te zijn?
maandag 11 februari 2008 om 12:13
quote:eleonora schreef op 11 februari 2008 @ 12:07:
Verstandig Thommy, gewoon de waarheid naar je hand zetten.
En dan te bedenken dat ik vond dat je te hard werd aangepakt hier. Zat ik er even naast!
Succes met je halve waarheden en je relatie(s).Wijsheid komt met de pagina's, zullen we maar zeggen.
Verstandig Thommy, gewoon de waarheid naar je hand zetten.
En dan te bedenken dat ik vond dat je te hard werd aangepakt hier. Zat ik er even naast!
Succes met je halve waarheden en je relatie(s).Wijsheid komt met de pagina's, zullen we maar zeggen.
maandag 11 februari 2008 om 12:33
Ja, dat idee heb ik ook. Hij probeert zichzelf te verklaren en goed te praten maar wil niet echt kijken naar zijn gevoel en hoe oké dat echt is, zo komt het op mij over at least. Met een monogame relatie spreek je iets meer af dan slechts die lichamelijke monogamie. Ik vind dat zoiets ook een symbolische functie heeft, in die zin dat het ook een geestelijke waarde zou moeten vormen die zich uit in je gedrag.
Mijn levensvisie is dat jij je leven vorm geeft. Als ik behoefte heb aan verandering dan kan ik dat natuurlijk vertalen verandering in de vorm van een andere persoon, maar een nieuwe sport, nieuwe hobby of nieuwe baan, zou net zo goed werken. Als ik behoefte heb aan nieuwe vriendschap kan ik mijn hele leven overhoop gooien voor een toevallig ontstane situatie of die situatie vermijden omdat hij niet in mijn leven past en een andere situatie creëren. Ik heb het gevoel dat jij je nogal laat meevoeren door toevallige stromen in je leven en jezelf onnodig bind aan bestaande situaties. Iets om over na te denken misschien.
Om een voorbeeld te geven, ik heb mensen leren kennen die ik op zich heel leuk vond, en ook wel wat bij voelde, in positieve zin. Dit waren op zich geen risico's voor wat ik al heb in mijn leven - maar zij veranderden mijn leven dermate dat ik mezelf in de weg ging staan in de rest van mijn leven. Dan betekent dat dat ik ofwel een andere modus moet vinden om er mee om te gaan ofwel ermee moet kappen. Kan je om gaan zitten janken, maar das dan je eigen schuld je hebt er zelf emotionele waarde aan toegekend. Net als dat veel snoepen en vet blijven een logisch gevolg is, en je dus niet allebei kunt doen en toch slank blijven.
Ik vind het gewoon zo gemakszuchtig en creativiteitsloos om altijd de grenzen in je leven te willen oprekken wanneer je nog niet eens alle mogelijkheden binnen die grenzen hebt benut. Tegen de tijd dat je die wel allemaal hebt benut, zou je waarschijnlijk al dood zijn. Het is dus helemaal niet nodig om grenzen om te gooien om in je behoeften te kunnen voorzien. Behoeften kun je op een heel beperkte manier formuleren, maar je kunt er ook voor kiezen dat niet te doen. En behoefte aan vriendschap hoef je echt niet per se te vertalen naar vriendschap met dat ene meisje. Ik geloof wel dat je dat oprecht zo voelt, Thommy, want over je vriendin zeg je ook, omdat zij is wie zij is en alleen zij zo is. Je hecht dus heel erg aan bestaande situaties. Maar veel situaties, bijna alle eigenlijk, zijn te beinvloeden, of zelfs volledig maakbaar. Vriendschappen liggen meer voor het oprapen dan je zou denken. Zolang je er maar voor open staat.
Hoe meer oordelen je hebt, hoe minder mogelijkheden. Als je serieus gelooft dat jouw mogelijkheden afhankelijk zijn van het gevoel dat je ergens bij hebt, dan is het misschien leuk te bedenken, dat ook gevoel, te beinvloeden is. Door anderen, maar ook voor jezelf. Het is aan jouw of je de speelbal van je behoeften, oordelen en wat anderen toevallig doen of laten wilt blijven. Maar bedenk wel dat je met zo'n (naar mijn mening slappe) houding ook anderen benadeeld, die immers mede slachtoffer worden van jouw gebrek aan sturing. Wie ben jij? Waar wil je echt voor STAAN? Wát er ook gebeurd? Wat wil jij laten gebeuren en accepteer je de verantwoordelijkheid daarvoor? Of vind je dat wat jij toelaat geen kwestie van doen maar van wat je overkomt is? Je kan er ook nee tegen zeggen. Persoonlijk zou ik geen relatie willen met iemand die ervoor kiest zijn leven door toeval te laten invullen. Zo kan je geen afspraken maken en dus alleen met een andere stroomdrijver leven. Als dat is wat je wil, is dat wat je moet doen.
Mijn levensvisie is dat jij je leven vorm geeft. Als ik behoefte heb aan verandering dan kan ik dat natuurlijk vertalen verandering in de vorm van een andere persoon, maar een nieuwe sport, nieuwe hobby of nieuwe baan, zou net zo goed werken. Als ik behoefte heb aan nieuwe vriendschap kan ik mijn hele leven overhoop gooien voor een toevallig ontstane situatie of die situatie vermijden omdat hij niet in mijn leven past en een andere situatie creëren. Ik heb het gevoel dat jij je nogal laat meevoeren door toevallige stromen in je leven en jezelf onnodig bind aan bestaande situaties. Iets om over na te denken misschien.
Om een voorbeeld te geven, ik heb mensen leren kennen die ik op zich heel leuk vond, en ook wel wat bij voelde, in positieve zin. Dit waren op zich geen risico's voor wat ik al heb in mijn leven - maar zij veranderden mijn leven dermate dat ik mezelf in de weg ging staan in de rest van mijn leven. Dan betekent dat dat ik ofwel een andere modus moet vinden om er mee om te gaan ofwel ermee moet kappen. Kan je om gaan zitten janken, maar das dan je eigen schuld je hebt er zelf emotionele waarde aan toegekend. Net als dat veel snoepen en vet blijven een logisch gevolg is, en je dus niet allebei kunt doen en toch slank blijven.
Ik vind het gewoon zo gemakszuchtig en creativiteitsloos om altijd de grenzen in je leven te willen oprekken wanneer je nog niet eens alle mogelijkheden binnen die grenzen hebt benut. Tegen de tijd dat je die wel allemaal hebt benut, zou je waarschijnlijk al dood zijn. Het is dus helemaal niet nodig om grenzen om te gooien om in je behoeften te kunnen voorzien. Behoeften kun je op een heel beperkte manier formuleren, maar je kunt er ook voor kiezen dat niet te doen. En behoefte aan vriendschap hoef je echt niet per se te vertalen naar vriendschap met dat ene meisje. Ik geloof wel dat je dat oprecht zo voelt, Thommy, want over je vriendin zeg je ook, omdat zij is wie zij is en alleen zij zo is. Je hecht dus heel erg aan bestaande situaties. Maar veel situaties, bijna alle eigenlijk, zijn te beinvloeden, of zelfs volledig maakbaar. Vriendschappen liggen meer voor het oprapen dan je zou denken. Zolang je er maar voor open staat.
Hoe meer oordelen je hebt, hoe minder mogelijkheden. Als je serieus gelooft dat jouw mogelijkheden afhankelijk zijn van het gevoel dat je ergens bij hebt, dan is het misschien leuk te bedenken, dat ook gevoel, te beinvloeden is. Door anderen, maar ook voor jezelf. Het is aan jouw of je de speelbal van je behoeften, oordelen en wat anderen toevallig doen of laten wilt blijven. Maar bedenk wel dat je met zo'n (naar mijn mening slappe) houding ook anderen benadeeld, die immers mede slachtoffer worden van jouw gebrek aan sturing. Wie ben jij? Waar wil je echt voor STAAN? Wát er ook gebeurd? Wat wil jij laten gebeuren en accepteer je de verantwoordelijkheid daarvoor? Of vind je dat wat jij toelaat geen kwestie van doen maar van wat je overkomt is? Je kan er ook nee tegen zeggen. Persoonlijk zou ik geen relatie willen met iemand die ervoor kiest zijn leven door toeval te laten invullen. Zo kan je geen afspraken maken en dus alleen met een andere stroomdrijver leven. Als dat is wat je wil, is dat wat je moet doen.
maandag 11 februari 2008 om 19:02
Ik kan het niet laten om nog eens te reageren.
Thommy, poteverdorie zeg. Wees dan toch ook een echte vent en vertel je vriendin niet een deel van de waarheid maar gewoon de hele waarheid. Laat haar niet langer lijden. Ik sta volledig achter haar als ze besluit jullie relatie te beeindigen als jij hiermee doorgaat. Geloof maar dat ze dit ook echt zal doen als jij niet stopt met dit stiekeme gedrag en verhaaltjes als 'we zijn gewoon bevriend' werken heus niet bij haar. Zeker weten dat jij je straks een nog grotere klootzak voelt dan je nu al doet als zij er een punt achter zet. Voel je je niet echt gelukkig bij de wijze waarop je het aan wilt gaan pakken? Ik geloof er geen snars van.
Ik denk dat je dadelijk helemaal niet meer na hoeft te denken over wat je moet doen met deze situatie. Je vriendin neemt over niet al te lange tijd alvast een besluit. Als dat is wat je wil dan moet je vooral zo door blijven gaan..
Thommy, poteverdorie zeg. Wees dan toch ook een echte vent en vertel je vriendin niet een deel van de waarheid maar gewoon de hele waarheid. Laat haar niet langer lijden. Ik sta volledig achter haar als ze besluit jullie relatie te beeindigen als jij hiermee doorgaat. Geloof maar dat ze dit ook echt zal doen als jij niet stopt met dit stiekeme gedrag en verhaaltjes als 'we zijn gewoon bevriend' werken heus niet bij haar. Zeker weten dat jij je straks een nog grotere klootzak voelt dan je nu al doet als zij er een punt achter zet. Voel je je niet echt gelukkig bij de wijze waarop je het aan wilt gaan pakken? Ik geloof er geen snars van.
Ik denk dat je dadelijk helemaal niet meer na hoeft te denken over wat je moet doen met deze situatie. Je vriendin neemt over niet al te lange tijd alvast een besluit. Als dat is wat je wil dan moet je vooral zo door blijven gaan..
