Relaties
alle pijlers
relatie verbroken terwijl hij in buitenland was..
donderdag 24 januari 2008 om 20:33
Mijn (inmiddels ex) vriend ging eind augustus een half jaar naar het buitenland. Twee maanden lang werd ik overspoeld met lieve mailtjes, smsjes, belletjes etc. Dagelijks mailcontact (bellen was vrij lastig en duur). Ik had na 2 weken al een ticket geboekt voor de kerst. Twee dagen na een mailtje waarin hij me nog de liefde verklaarde kwam een mail, dat hij het niet meer zag zitten. We hebben toen nog een tijdje heen en weer gemaild en uiteindelijk zijn we (via de mail..) uitelkaar gegaan. Bizar, de laatste keer dat ik hem zag was het aan, waren we stapelverliefd en ging ik hem missen. En nu mis ik hem ook, maar omdat hij mijn maatje niet meer is.
Hij heeft daar onze relatie van een afstand kunnen bekijken en is toen in gaan zien dat het niet werkte tussen ons. Of dat kwam doordat we zo ver uitelkaar waren weet ik niet, maar het heeft bij ons ook niet goed uitgepakt. Ik dacht ook dat hij het was voor mij, maar helaas dacht hij daar anders over. Of er een ander is weet ik niet, we hebben sindsdien geen contact meer gehad. Eén kort mailtje en dat was het. Mailtje van zijn kant, van mij niets.
Het verwerken valt allemaal zo zwaar, ik mis alles aan hem. Ook nu ik inzie dat het geen toekomst had, ook door dingen die hij heeft gezegd in zijn mails. Hij interesseert zich niet voor mijn werk, ik prikkel hem niet genoeg, we hebben te weinig seks, allemaal voobeelden die hij noemde. Daarbij ook nohg dat ik een jaar ouder ben, afgestudeerd, baan, huis etc. Hij studeert nog minimaal 2 jaar.
We zijn inmiddels bijna 3 maanden verder en ik hen niet het idee dat ik een steek verder ben. Nu komt hij over 1,5 week terug. Ik wil hem heel graag zien, maar volgens mij alleen omdat ik hem nog terug wil. Ik ben in mijn leven nog nooit zo ontzettend gek op iemand geweest, en er is ook nog nooit iemand zo gek op mij geweest. Wij konden samen de wereld aan.
Is er iemand die iets soortgelijks heeft meegemaakt? Hoe ging het verder toen hij weer terug was? Moet ik contact zoeken? Heb zelf het idee dat dat het alleen maar moeilijker maakt omdat er nog zoveel gevoel en verdriet zit.. adviezen..? Ik weet t ff niet meer.
Hij heeft daar onze relatie van een afstand kunnen bekijken en is toen in gaan zien dat het niet werkte tussen ons. Of dat kwam doordat we zo ver uitelkaar waren weet ik niet, maar het heeft bij ons ook niet goed uitgepakt. Ik dacht ook dat hij het was voor mij, maar helaas dacht hij daar anders over. Of er een ander is weet ik niet, we hebben sindsdien geen contact meer gehad. Eén kort mailtje en dat was het. Mailtje van zijn kant, van mij niets.
Het verwerken valt allemaal zo zwaar, ik mis alles aan hem. Ook nu ik inzie dat het geen toekomst had, ook door dingen die hij heeft gezegd in zijn mails. Hij interesseert zich niet voor mijn werk, ik prikkel hem niet genoeg, we hebben te weinig seks, allemaal voobeelden die hij noemde. Daarbij ook nohg dat ik een jaar ouder ben, afgestudeerd, baan, huis etc. Hij studeert nog minimaal 2 jaar.
We zijn inmiddels bijna 3 maanden verder en ik hen niet het idee dat ik een steek verder ben. Nu komt hij over 1,5 week terug. Ik wil hem heel graag zien, maar volgens mij alleen omdat ik hem nog terug wil. Ik ben in mijn leven nog nooit zo ontzettend gek op iemand geweest, en er is ook nog nooit iemand zo gek op mij geweest. Wij konden samen de wereld aan.
Is er iemand die iets soortgelijks heeft meegemaakt? Hoe ging het verder toen hij weer terug was? Moet ik contact zoeken? Heb zelf het idee dat dat het alleen maar moeilijker maakt omdat er nog zoveel gevoel en verdriet zit.. adviezen..? Ik weet t ff niet meer.
donderdag 24 januari 2008 om 20:38
Hey wichie,
wat een herkenbaar verhaal... wel op een iets andere manier, maar toch.
Ook mijn relatie is net uit, ik zit in het buitenland.
Ik zou eerst 2 maanden weg zijn, dan 1.5 week in Nederland, en daarna nog een maand hier. De eerste weken ging het eigenlijk al meteen mis: veel ruzie via mail/msn, omdat ikeigenlijk bar weinig van hem hoorde. Hij heeft het toen, een week voordat ik naar Nederland zou gaan, via MSN uitgemaakt (!). Dat heeft veel pijn gedaan, en ik vind dat niet een manier om na zo lang alles gedeeld te hebben een relatie te beeindigen; zonder dat je elkaar ziet, er goed ove rkan praten waarom het mis is gegaan etc. Toen ik in Nederland was, hebben we dan ook afgesproken. Om erover te praten. Dat was erg verwarrend, want we hadden elkaar toch erg gemist. Maar het is wel nodig geweest om het meer een plekje te geven.
Ik kan me goed voorstellen dat je het gevoel hebt geen steek verder te zijn, je hebt hem iet meer gezien, zo niet kunnen beseffen dat het echt uit is, er echt samen over kunnen praten. Misschien dat hem zien goed is om te weten hoe het nu is tussen jullie, om erover te praten, en dan kan je daarna hopelijk wel verder met verwerken.
Ikzelf ga over 2 weken weer naar huis en zou mijn ex dan ook graag zien. Niet omdat ik hem terug wil, maar omdat het allemaal zo raar is gelopen en ik hem toch mis, ookals maatje.
Ik snap dat je bang bent dat je het jezelf moeilijker maakt. Maar heb je er vrede mee dat het uit is en vooral met hoe het uit is gegaan? Want anders kan elkaar spreken misschien goed helpen. Heel veel sterkte iig, ik zit in een soortgelijke situatie, maar alleen zelf in het buitenland
wat een herkenbaar verhaal... wel op een iets andere manier, maar toch.
Ook mijn relatie is net uit, ik zit in het buitenland.
Ik zou eerst 2 maanden weg zijn, dan 1.5 week in Nederland, en daarna nog een maand hier. De eerste weken ging het eigenlijk al meteen mis: veel ruzie via mail/msn, omdat ikeigenlijk bar weinig van hem hoorde. Hij heeft het toen, een week voordat ik naar Nederland zou gaan, via MSN uitgemaakt (!). Dat heeft veel pijn gedaan, en ik vind dat niet een manier om na zo lang alles gedeeld te hebben een relatie te beeindigen; zonder dat je elkaar ziet, er goed ove rkan praten waarom het mis is gegaan etc. Toen ik in Nederland was, hebben we dan ook afgesproken. Om erover te praten. Dat was erg verwarrend, want we hadden elkaar toch erg gemist. Maar het is wel nodig geweest om het meer een plekje te geven.
Ik kan me goed voorstellen dat je het gevoel hebt geen steek verder te zijn, je hebt hem iet meer gezien, zo niet kunnen beseffen dat het echt uit is, er echt samen over kunnen praten. Misschien dat hem zien goed is om te weten hoe het nu is tussen jullie, om erover te praten, en dan kan je daarna hopelijk wel verder met verwerken.
Ikzelf ga over 2 weken weer naar huis en zou mijn ex dan ook graag zien. Niet omdat ik hem terug wil, maar omdat het allemaal zo raar is gelopen en ik hem toch mis, ookals maatje.
Ik snap dat je bang bent dat je het jezelf moeilijker maakt. Maar heb je er vrede mee dat het uit is en vooral met hoe het uit is gegaan? Want anders kan elkaar spreken misschien goed helpen. Heel veel sterkte iig, ik zit in een soortgelijke situatie, maar alleen zelf in het buitenland
donderdag 24 januari 2008 om 20:48
jeetje hefitg ook.. wel goed dat je nog hebt afgesproken.
weet je, ik durf gewoon niet. Ik zit nu alweer met dikke tranen. Veel vriendinnnen zeggen ook dat afspreken nodig is om het af te sluiten, om het een plekje te geven.
Misschien ook wel omdat ik dan echt duidelijkheid krijg en het kleine beetje hoop dat er is dan ook weg gaat. En ik het dan ECHT moet verwerken, en accepteren.
Of ik er vrede mee heb.. ik heb ook tijdens onze relatie wel twijfels gehad. We verschillen teveel op essentiele dingen (ambities, toekomstplannen, idealen etc). Hij wil geen kinderen, ik wel. Hij is op en top student, ik burgerlijk (om het even bij de uitersten te noemen). Hij heeft zulke gemene dingen gezegd en mij zo gekwetst.Mijn verstand zegt ook heel goed dat het beter is zo, ik weeet het ook wel, het is echt beter zo.
En toch mis ik hem zo ontezettend, en als hij nu met een bos rozen op de stoep staat ben ik om. Ik wil dat het klaar is, dat ik verder kan met mijn leven! Ik heb hem al 4 brieven geschreven (niet opgestuurd), gedate met andere mannen, maar hij zit zo in mijn hoofd en mijn systeem, ik wil dat er uit!
Hoe lang waren jullie samen toen jij wegging? En hoe verliep dat gesprek toen je in NL was?
weet je, ik durf gewoon niet. Ik zit nu alweer met dikke tranen. Veel vriendinnnen zeggen ook dat afspreken nodig is om het af te sluiten, om het een plekje te geven.
Misschien ook wel omdat ik dan echt duidelijkheid krijg en het kleine beetje hoop dat er is dan ook weg gaat. En ik het dan ECHT moet verwerken, en accepteren.
Of ik er vrede mee heb.. ik heb ook tijdens onze relatie wel twijfels gehad. We verschillen teveel op essentiele dingen (ambities, toekomstplannen, idealen etc). Hij wil geen kinderen, ik wel. Hij is op en top student, ik burgerlijk (om het even bij de uitersten te noemen). Hij heeft zulke gemene dingen gezegd en mij zo gekwetst.Mijn verstand zegt ook heel goed dat het beter is zo, ik weeet het ook wel, het is echt beter zo.
En toch mis ik hem zo ontezettend, en als hij nu met een bos rozen op de stoep staat ben ik om. Ik wil dat het klaar is, dat ik verder kan met mijn leven! Ik heb hem al 4 brieven geschreven (niet opgestuurd), gedate met andere mannen, maar hij zit zo in mijn hoofd en mijn systeem, ik wil dat er uit!
Hoe lang waren jullie samen toen jij wegging? En hoe verliep dat gesprek toen je in NL was?
donderdag 24 januari 2008 om 21:19
Hey,
Ik herken echt zo ontzettend goed wat je zegt. Vanaf hier ver weg iig even een dikke knuffel. Ik was ruim 1.5 jaar met hem samen toen ik weg ging. Voordat ik wegging had ik al wel mijn twijfels, we zijn beiden erg verschillend (ik erg ambitieus, hij nogal een lambal, ik erg initiatiefrijk, hij absoluut niet). Verder ben ik erg onzeker, wat natuurlijk niet best is als je in het buitenland zit en bijna niks van de ander hoort. Toen ik in Nl was, was het dus net 2 ween uit toen ik hem zag, ik heb heel erg moeten huilen, en het was erg verwarrend want we voelden nog wel veel voor elkaar - maar het gaat gewoon niet meer. We hebben toen wel gezoend en gedacht, en nu, maar een paar dagen later, na er goed over nagedacht te hebben, er toch alsnog echt een punt achter gezet. Dat is nu 3 weken geleden en ik mis hem ook echt ontzettend. Ik snap dus goed wat je zegt, zelf twijfels gehad hebben, weten dat het eigenlijk beter is dat het uit is, maar toch de ander gigantisch missen. Ik denk dat dat echt bij het verwerkproces hoort, je hebt heel lang veel met elkaar gedeeld (hoe lang hadden jullie wat?) en dat is opeens weg, en het is op een rare manier uitgegaan waardoor het ook moeilijk te verwerken is.
Ik denk dat ik me toch aansluit bij jouw vriendinnen, dat afspreken waarschijnlijk goed is om het beter af te kunnen sluiten, en om misschien ook het laatste stukje hoop dat er nog is dat het weer goedkomt weg te laten gaan, zodat je het echt kan verwerken (maar serieus- hoe doe je dat dan? daar ben ik nog niet achter). Die hoop is ook niet fijn. Door er met hem over te praten weet je ook zijn redenen waarom hij het opeens niet meer zag zitten en waarschijnlijk geeft dat meer rust.
Het is een moeilijke situatie, ik snap dat je hem uit je hoofd en systeem wil... geef het tijd... heel veel sterkte!!!
Ik herken echt zo ontzettend goed wat je zegt. Vanaf hier ver weg iig even een dikke knuffel. Ik was ruim 1.5 jaar met hem samen toen ik weg ging. Voordat ik wegging had ik al wel mijn twijfels, we zijn beiden erg verschillend (ik erg ambitieus, hij nogal een lambal, ik erg initiatiefrijk, hij absoluut niet). Verder ben ik erg onzeker, wat natuurlijk niet best is als je in het buitenland zit en bijna niks van de ander hoort. Toen ik in Nl was, was het dus net 2 ween uit toen ik hem zag, ik heb heel erg moeten huilen, en het was erg verwarrend want we voelden nog wel veel voor elkaar - maar het gaat gewoon niet meer. We hebben toen wel gezoend en gedacht, en nu, maar een paar dagen later, na er goed over nagedacht te hebben, er toch alsnog echt een punt achter gezet. Dat is nu 3 weken geleden en ik mis hem ook echt ontzettend. Ik snap dus goed wat je zegt, zelf twijfels gehad hebben, weten dat het eigenlijk beter is dat het uit is, maar toch de ander gigantisch missen. Ik denk dat dat echt bij het verwerkproces hoort, je hebt heel lang veel met elkaar gedeeld (hoe lang hadden jullie wat?) en dat is opeens weg, en het is op een rare manier uitgegaan waardoor het ook moeilijk te verwerken is.
Ik denk dat ik me toch aansluit bij jouw vriendinnen, dat afspreken waarschijnlijk goed is om het beter af te kunnen sluiten, en om misschien ook het laatste stukje hoop dat er nog is dat het weer goedkomt weg te laten gaan, zodat je het echt kan verwerken (maar serieus- hoe doe je dat dan? daar ben ik nog niet achter). Die hoop is ook niet fijn. Door er met hem over te praten weet je ook zijn redenen waarom hij het opeens niet meer zag zitten en waarschijnlijk geeft dat meer rust.
Het is een moeilijke situatie, ik snap dat je hem uit je hoofd en systeem wil... geef het tijd... heel veel sterkte!!!
donderdag 24 januari 2008 om 21:25
Hé Eend, verwachtte je al een reactie van je in dit topic. *zwaait*
Wichie: wat naar hoe het tussen jullie gelopen is en heel pijnlijk dat jij hem nog zo mist terwijl hij van die kwetsende dingen tegen je zegt. Dat voelt zo oneerlijk! Ik vind het stiekem zelfs kinderachtig klinken dat je iemand aan e kant zet en dan nog de behoefte hebt om dat sort dingen te uiten. Misschien makkelijker voor jou om je dan te realiseren dat jullie niet bij elkaar passen, maar toch... ook verdrietig dat je 'maatje' je zo laat zitten.
Ik ontmoette in mei mijn droomvent, dacht ik.Vliegende vlucht een relatie opgebouwd - want ik vertrok eind september voor 3 maanden naar Afrika. Was stapelgek op hem en zag mezelf echt met hem in het bejaardentehuis zitten, alles leek ideaal. Een paar weken voor vertrek hoorde ik steeds minder en de dag na mijn thuiskomst maakte hij het uit. Hij voele niet genoeg meer voor me.
Waar het aan lag weet ik nog steeds niet. Tja, op gegeven moment leken we heel evr van elkaar - ik in een vluchtelingenkamp waarvan ik niet wist hoe ik de situatie aan hem uit moest leggen - hij begonnen aan een nieuwe opleiing op de kunstacademie waarover hij niet echt wilde vertellen omdat dat zo basaal leek naast mijn ervaringen. Terwijl ik het niet zo voelde.
Maar ja, ik had het idee dat zijn gevoel wel terug zou komen als ik weer hier was... maar in plaats daarvan nam hij steeds verder afstand en ervaarde ik zijn gedrag als behoorlijk kwetsend (op hyves verkondigen dat hij zo;n geweldige date heeft...samen naar een concert gaan en de tien dagen ervoor gewoon maar niets meer laten horen...) wat ervoor heeft gezorgd dat ik hem nu lang niet meer zo ideaal vind. Ik hoef ook geen vent die zo weinig moeite voor me wil doen na wat wij hadden. Maar toch blijf ik veel vragen houden omdat ik niet weet wat er in zijn hoofd is gebeurd toen ik weg was. Daarom heb ik hem de afgelopen week een mail gestuurd met wat mij dwars zat en dat luchtte erg op. Zelfs al dacht ik eerder dat het niet zo was.
Oké een confrontatie met hem is waarschijnlijk pijnlijk, maar het is wel goed voor het besef dat het uit is en misschien krijg je toch wat antwoord op de vragen die (vermoed ik) door je hoofd spoken. Succes!
Wichie: wat naar hoe het tussen jullie gelopen is en heel pijnlijk dat jij hem nog zo mist terwijl hij van die kwetsende dingen tegen je zegt. Dat voelt zo oneerlijk! Ik vind het stiekem zelfs kinderachtig klinken dat je iemand aan e kant zet en dan nog de behoefte hebt om dat sort dingen te uiten. Misschien makkelijker voor jou om je dan te realiseren dat jullie niet bij elkaar passen, maar toch... ook verdrietig dat je 'maatje' je zo laat zitten.
Ik ontmoette in mei mijn droomvent, dacht ik.Vliegende vlucht een relatie opgebouwd - want ik vertrok eind september voor 3 maanden naar Afrika. Was stapelgek op hem en zag mezelf echt met hem in het bejaardentehuis zitten, alles leek ideaal. Een paar weken voor vertrek hoorde ik steeds minder en de dag na mijn thuiskomst maakte hij het uit. Hij voele niet genoeg meer voor me.
Waar het aan lag weet ik nog steeds niet. Tja, op gegeven moment leken we heel evr van elkaar - ik in een vluchtelingenkamp waarvan ik niet wist hoe ik de situatie aan hem uit moest leggen - hij begonnen aan een nieuwe opleiing op de kunstacademie waarover hij niet echt wilde vertellen omdat dat zo basaal leek naast mijn ervaringen. Terwijl ik het niet zo voelde.
Maar ja, ik had het idee dat zijn gevoel wel terug zou komen als ik weer hier was... maar in plaats daarvan nam hij steeds verder afstand en ervaarde ik zijn gedrag als behoorlijk kwetsend (op hyves verkondigen dat hij zo;n geweldige date heeft...samen naar een concert gaan en de tien dagen ervoor gewoon maar niets meer laten horen...) wat ervoor heeft gezorgd dat ik hem nu lang niet meer zo ideaal vind. Ik hoef ook geen vent die zo weinig moeite voor me wil doen na wat wij hadden. Maar toch blijf ik veel vragen houden omdat ik niet weet wat er in zijn hoofd is gebeurd toen ik weg was. Daarom heb ik hem de afgelopen week een mail gestuurd met wat mij dwars zat en dat luchtte erg op. Zelfs al dacht ik eerder dat het niet zo was.
Oké een confrontatie met hem is waarschijnlijk pijnlijk, maar het is wel goed voor het besef dat het uit is en misschien krijg je toch wat antwoord op de vragen die (vermoed ik) door je hoofd spoken. Succes!
donderdag 24 januari 2008 om 21:31
Hoi Wichie,
ik herken het wel een beetje. Mijn vriend woont in het buitenland en het is een tijd uitgeweest. Ook hij maakte het per msn uit. Via internet nog ruzie gehad, ik heb nog een brief geschreven en uiteindelijk ben ik het contact meer gaan afhouden. Ook met andere jongen gezoend en afgesproken. Toen ik weer daar was, heb ik hem toch opgezocht. Ook vanwege dat 'afsluiten' maar ook omdat ik nog hoop had. Uiteindelijk is het weer goedgekomen.
Enerzijds begrijp ik dat je afscheid wilt nemen en met hem wilt afspreken. Maar als ik eerlijk ben denk ik dat 'willen afsluiten' bij de meeste mensen niets anders is dan 'hopen dat het weer goedkomt.' Ga bij jezelf na wat verwacht van dit gesprek (en eerlijk zijn tegen jezelf). Ik vond het een vreselijk idee dat ik hem nooit meer zou zien. Maar dat heb ik vaker gedacht en bij al die keren ben ik er overgeen gekomen. Als je hoopt dat het goedkomt, vraag jezelf dan ook af of dat echt een goed idee is. De problemen waardoor het uit is, zijn niet zomaar weg.
Veel sterkte in ieder geval. Ik vond het een vreselijke tijd!
ik herken het wel een beetje. Mijn vriend woont in het buitenland en het is een tijd uitgeweest. Ook hij maakte het per msn uit. Via internet nog ruzie gehad, ik heb nog een brief geschreven en uiteindelijk ben ik het contact meer gaan afhouden. Ook met andere jongen gezoend en afgesproken. Toen ik weer daar was, heb ik hem toch opgezocht. Ook vanwege dat 'afsluiten' maar ook omdat ik nog hoop had. Uiteindelijk is het weer goedgekomen.
Enerzijds begrijp ik dat je afscheid wilt nemen en met hem wilt afspreken. Maar als ik eerlijk ben denk ik dat 'willen afsluiten' bij de meeste mensen niets anders is dan 'hopen dat het weer goedkomt.' Ga bij jezelf na wat verwacht van dit gesprek (en eerlijk zijn tegen jezelf). Ik vond het een vreselijk idee dat ik hem nooit meer zou zien. Maar dat heb ik vaker gedacht en bij al die keren ben ik er overgeen gekomen. Als je hoopt dat het goedkomt, vraag jezelf dan ook af of dat echt een goed idee is. De problemen waardoor het uit is, zijn niet zomaar weg.
Veel sterkte in ieder geval. Ik vond het een vreselijke tijd!
donderdag 24 januari 2008 om 21:38
inderdaad. het is een vreselijke manier om zo een relatie te verbreken.. Hij liep stage in het buitenland en was natuurlijk lekker druk met alles en iedereen daar. Waarschijnlijk is hij ook een stuk verder met alles verwerken dan ik...
Ik heb hier nog een tas met spullen van hem staan, denk dat ik die maar even bij zijn huis langs breng (heb de sleutel nog...). als hij 5 dagen terug is ben ik jarig en dan verwacht ik eigenlijk wel een smsje/telefoontje. Alleen daar al zie ik zo tegenop! Hem weer spreken, zijn stem horen. de stem waar ik altijd (11 maanden) zo blij van werd.
Ik ben van t voorjaar ook een maand weggeweest, en toen hebben we elkaar zo vreselijk gemist. dacht juist daardoor dat we dit ook wel zouden overleven. Misschien heeft het hele buitenland verhaal niet eens zoveel meegespeeld en was het uiteindelijk ook wel misgegaan..
Ik ben op dit moment gewoon even heel heel heel verdrietig en kan misschien ook niet echt helder nadenken. Maar misschien hebben jullie wel gelijk en moet ik wel de confrontatie aangaan. Hem mijn vragen stellen en dan waarschijnlijk nog verdrietiger worden dan ik al was.
Het is ook de teleurstelling denk ik, in mezelf, dat ik nu, 3 maanden later nog steeds zo verdrietig ben en hem zo mis. En dat ik straks pas echt kan verwerken en dat het hele proces dus zoveel langer gaat duren dan ik dacht. Dat ik nu nog moet gaan beseffen dat het uit is.
Aan de andere kant, ik leef hier al heel lang zonder hem. hij moet straks zijn oude leventje oppakken en dat ook zonder mij. Maar goed ik moet mezelf geen hoop geven, ik weet het. Gelukkig heb ik een nieuw huis, waar hij weinig geweest is omdat ik verhuisde vlak voor zijn vertrek.
Raaf, heb jij antwoord gekregen op je mail? En heeft hij je vragen goed kunnen beantwoorden? Als ik even snel reken moet het bij jou ook nog maar kortgeleden uitgegaan zijn, of niet?
Dank voor jullie reacties. doet me goed! en van me afschrijven is ook erg fijn!
Ik heb hier nog een tas met spullen van hem staan, denk dat ik die maar even bij zijn huis langs breng (heb de sleutel nog...). als hij 5 dagen terug is ben ik jarig en dan verwacht ik eigenlijk wel een smsje/telefoontje. Alleen daar al zie ik zo tegenop! Hem weer spreken, zijn stem horen. de stem waar ik altijd (11 maanden) zo blij van werd.
Ik ben van t voorjaar ook een maand weggeweest, en toen hebben we elkaar zo vreselijk gemist. dacht juist daardoor dat we dit ook wel zouden overleven. Misschien heeft het hele buitenland verhaal niet eens zoveel meegespeeld en was het uiteindelijk ook wel misgegaan..
Ik ben op dit moment gewoon even heel heel heel verdrietig en kan misschien ook niet echt helder nadenken. Maar misschien hebben jullie wel gelijk en moet ik wel de confrontatie aangaan. Hem mijn vragen stellen en dan waarschijnlijk nog verdrietiger worden dan ik al was.
Het is ook de teleurstelling denk ik, in mezelf, dat ik nu, 3 maanden later nog steeds zo verdrietig ben en hem zo mis. En dat ik straks pas echt kan verwerken en dat het hele proces dus zoveel langer gaat duren dan ik dacht. Dat ik nu nog moet gaan beseffen dat het uit is.
Aan de andere kant, ik leef hier al heel lang zonder hem. hij moet straks zijn oude leventje oppakken en dat ook zonder mij. Maar goed ik moet mezelf geen hoop geven, ik weet het. Gelukkig heb ik een nieuw huis, waar hij weinig geweest is omdat ik verhuisde vlak voor zijn vertrek.
Raaf, heb jij antwoord gekregen op je mail? En heeft hij je vragen goed kunnen beantwoorden? Als ik even snel reken moet het bij jou ook nog maar kortgeleden uitgegaan zijn, of niet?
Dank voor jullie reacties. doet me goed! en van me afschrijven is ook erg fijn!
donderdag 24 januari 2008 om 22:04
Wichie, je moet op je eigen gevoel afgaan... niet op wat iedereen zegt. Wij reageren allemaal vanuit onszelf maar niet iedereen zit hetzelfde in elkaar en misschien werkt voor jou iets anders wel beter.
Mijn heen en weergemail lees je in eends topic 'contact/vriendschap met ex' heet dat geloof ik. Moet nog even updaten zometeen... is inderdaad nog erg pril allemaal: half december ging 't uit. Een week erna zijn we nog samen naar de bios geweest en kuste hij me nog wat te klef bij afscheid (wat ik dan uit de weg ging.. ik dacht dat als hij zou zien wat hij miste en wat moest jagen dat het gevoel wel weer terug zou komen.) En daarna liet hij minder en minder horen.
En nu was ik er dus zo klaar mee dat ik besloot te mailen. Eigenlijk vooral omdat ik nu met rotgevoelens rondliep maar toch niets meer van hem wilde omdat ik hem zo helemaal niet kende. Dan lag het probleem vanaf nu bij hem en niet bij mij. Maar het was voor mij een afsluiting... ik zat niet nog midden in mijn verdriet.
Ik heb ook nog een huissleutel en tas. Over twee weken staat de grote ruil gepland...
Oja, een vriendin vertelde me dat het zo schijnt te zijn dat liefdesverdriet 1/3 van de periode van een relatie duurt over het algemeen. Hoef je je dus helemaal niet stom te voelen (sowieso niet). Ik denk ook dat het langer duurt doordat het zo irreel voelt: van heel goed ineens naar over.. zonder dat je een soort van afscheid hebt kunnen nemen.
Mijn heen en weergemail lees je in eends topic 'contact/vriendschap met ex' heet dat geloof ik. Moet nog even updaten zometeen... is inderdaad nog erg pril allemaal: half december ging 't uit. Een week erna zijn we nog samen naar de bios geweest en kuste hij me nog wat te klef bij afscheid (wat ik dan uit de weg ging.. ik dacht dat als hij zou zien wat hij miste en wat moest jagen dat het gevoel wel weer terug zou komen.) En daarna liet hij minder en minder horen.
En nu was ik er dus zo klaar mee dat ik besloot te mailen. Eigenlijk vooral omdat ik nu met rotgevoelens rondliep maar toch niets meer van hem wilde omdat ik hem zo helemaal niet kende. Dan lag het probleem vanaf nu bij hem en niet bij mij. Maar het was voor mij een afsluiting... ik zat niet nog midden in mijn verdriet.
Ik heb ook nog een huissleutel en tas. Over twee weken staat de grote ruil gepland...
Oja, een vriendin vertelde me dat het zo schijnt te zijn dat liefdesverdriet 1/3 van de periode van een relatie duurt over het algemeen. Hoef je je dus helemaal niet stom te voelen (sowieso niet). Ik denk ook dat het langer duurt doordat het zo irreel voelt: van heel goed ineens naar over.. zonder dat je een soort van afscheid hebt kunnen nemen.
vrijdag 25 januari 2008 om 17:50
pff nog een week en hij is dr weer. zie er als een berg tegenop! Terwijl het best goed met me gaat, heb genoeg te doen, lieve vrienden etc etc. Maar nu moet ik echt gaan accepteren dat wij geen setje meer zijn.
ben bang dat er vannalles gebeurt als we afspreken, volgens mij kan je gevoel echt niet zomaar weg zijn, ook het zijne zeker als ik weet hoe gek hij op me was en hoevaak hij dat ook aan me liet merken..
ben bang dat hij een ander heeft, dat ik hem niet meer interesseer en dat hij geen behoefte heeft om me te spreken.
raaf wel fijn dat jij er ook gewoon klaar mee was, dan is elkaar zien waarschijnlijk een stuk minder moeilijk. voor jou in ieder geval..
zie je erg op tegen 'de grote ruil'? of heb je hem tussentijds nog gesproken?
en 1/3 van de tijd. dan zou ik er al bijna moeten zijn. laten we hopen dat het die laatste maand dan even met sprongen vooruit gaat!
ben bang dat er vannalles gebeurt als we afspreken, volgens mij kan je gevoel echt niet zomaar weg zijn, ook het zijne zeker als ik weet hoe gek hij op me was en hoevaak hij dat ook aan me liet merken..
ben bang dat hij een ander heeft, dat ik hem niet meer interesseer en dat hij geen behoefte heeft om me te spreken.
raaf wel fijn dat jij er ook gewoon klaar mee was, dan is elkaar zien waarschijnlijk een stuk minder moeilijk. voor jou in ieder geval..
zie je erg op tegen 'de grote ruil'? of heb je hem tussentijds nog gesproken?
en 1/3 van de tijd. dan zou ik er al bijna moeten zijn. laten we hopen dat het die laatste maand dan even met sprongen vooruit gaat!
vrijdag 25 januari 2008 om 18:37
Hihi ik heb juist altijd gehoord dat het 1/2 van de tijd was... en ik vind het pure onzin, bij mijn ex heb i ker 1/1 over gedaan om erover heen te komen, het heeft meer te maken met hoe het uitgaat. Als je nog met allemaal vragen zit en een rotgevoel, is het er moeilijker overheenkomen dan als je er zelf ook rust mee hebt.
wichi, ik kan me voorstellen dat je best een beetje bang bent hem weer te zien. Over 2 weken zie ik mijn ex ws ook weer, ben ik ook nerveus voor (bij mij is het nog inet zeker want hij weet niet zeker of hij me wil zien). Ik snap dat je bang bent dat hij een ander heeft. Misschien toch maar mailen om eens te kijken hoe hij erover denkt om elkaar te zien als hij weer terug is? je had het erover dat hij je nog kort gemaild had. Waar ging dat over en heb je nog teruggemaild? Sterkte, hoop ook echt dat je je snel weer wat beter voelt...
wichi, ik kan me voorstellen dat je best een beetje bang bent hem weer te zien. Over 2 weken zie ik mijn ex ws ook weer, ben ik ook nerveus voor (bij mij is het nog inet zeker want hij weet niet zeker of hij me wil zien). Ik snap dat je bang bent dat hij een ander heeft. Misschien toch maar mailen om eens te kijken hoe hij erover denkt om elkaar te zien als hij weer terug is? je had het erover dat hij je nog kort gemaild had. Waar ging dat over en heb je nog teruggemaild? Sterkte, hoop ook echt dat je je snel weer wat beter voelt...
zaterdag 26 januari 2008 om 09:49
laatste mailtje was van hem, vlak na oud dn nieuw, hoe het met me was en dat hij hoopte dat 2008 een mooi jaar zou worden. Niets bijzonders dus en ik heb teruggemaild dat het prima ging. Hij heeft er ook niets aan om te weten dat ik me nog best vaak heel verdrietig voel..
en de helft van de tijd, heb ik ook gehoord. Er zijn gewoon geen regels voor, iedere relatie is anders en het verwerken duurt ook langer of korter. Bij mijn eerste vriendje (2 jaar) was ik na 3 maanden al erg goed op weg, beter dan nu. Maar toen was ik 19 en dan maak je je misschien minder voorstellingen van een toekomst samen. Althans, minder serieus.
Ga vandaag mn hele huis schoonmaken, hierdoor voelde ik me een paar weken terug ook een stuk beter. En met hem afspreken, initiatief moet maar even van hem komen. Maakt het wel makkelijker. .
Oh, nog een andere vraag, ik heb destijds een ticket gekocht 400 euro. Ik ben niet meer naar hem toe geweest, dan is het toch wel reeel als hij daar ook nog de helft van betaald?
en de helft van de tijd, heb ik ook gehoord. Er zijn gewoon geen regels voor, iedere relatie is anders en het verwerken duurt ook langer of korter. Bij mijn eerste vriendje (2 jaar) was ik na 3 maanden al erg goed op weg, beter dan nu. Maar toen was ik 19 en dan maak je je misschien minder voorstellingen van een toekomst samen. Althans, minder serieus.
Ga vandaag mn hele huis schoonmaken, hierdoor voelde ik me een paar weken terug ook een stuk beter. En met hem afspreken, initiatief moet maar even van hem komen. Maakt het wel makkelijker. .
Oh, nog een andere vraag, ik heb destijds een ticket gekocht 400 euro. Ik ben niet meer naar hem toe geweest, dan is het toch wel reeel als hij daar ook nog de helft van betaald?
zaterdag 26 januari 2008 om 10:26
@ wichie, waarom is het reeel dat hij daar de helft van betaald?
Hebben jullie samen besloten een ticket voor jou te kopen en waarom ben je eigenlijk niet gegaan?
Wat ik ergens lees in je postings is dat je verwacht dat hij gaat bellen.
Ik heb lange tijd geleden geleerd dat je niet al te veel moet verwachten.
Het is uit, jullie zijn geen setje meer dus waarom zou hij bellen of smssen?
Klinkt hard maar wat nou als hij NIETS laat horen, dan ben je zo ontzettend teleurgesteld en verdrietig om je eigen verwachting.
Verwacht niets, mocht hij toch bellen lan je er altijd nog voor keizen de telefoon niet op te nemen.
Neem zelf de controle over je leven terug.
Ik begrijp heel goed dat je antwoorden wilt op al je vragen maar ik vrees dat je die toch nooit zult krijgen
Heb verdriet, huil je ogen uit je hoofd en sluit het af, en inderdaad als je het echt voor jezelf hebt afgesloten DAN pas mailen/bellen of wat dan ook
Heel veel sterkte meissie
Ps, ik weet dat het allemaal een beetje hard klinkt hierboven maar zo is h et absoluut niet bedoeld.
Hebben jullie samen besloten een ticket voor jou te kopen en waarom ben je eigenlijk niet gegaan?
Wat ik ergens lees in je postings is dat je verwacht dat hij gaat bellen.
Ik heb lange tijd geleden geleerd dat je niet al te veel moet verwachten.
Het is uit, jullie zijn geen setje meer dus waarom zou hij bellen of smssen?
Klinkt hard maar wat nou als hij NIETS laat horen, dan ben je zo ontzettend teleurgesteld en verdrietig om je eigen verwachting.
Verwacht niets, mocht hij toch bellen lan je er altijd nog voor keizen de telefoon niet op te nemen.
Neem zelf de controle over je leven terug.
Ik begrijp heel goed dat je antwoorden wilt op al je vragen maar ik vrees dat je die toch nooit zult krijgen
Heb verdriet, huil je ogen uit je hoofd en sluit het af, en inderdaad als je het echt voor jezelf hebt afgesloten DAN pas mailen/bellen of wat dan ook
Heel veel sterkte meissie
Ps, ik weet dat het allemaal een beetje hard klinkt hierboven maar zo is h et absoluut niet bedoeld.
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
zaterdag 26 januari 2008 om 10:36
Ja, ik boekte een ticket en hij was dolblij dat ik zou komen, had de aankomsttijd met grote rode letters in zn agenda staan. Het was een idee van ons samen dat ik zou komen. Ticket gekocht in september, zou er met kerst heen. en begin november maakte hij het uit. Heb nog geprobeerd het aan vrienden van hem te verkopen maar dat was niet gelukt. Ik had geen zin om een week met hem kerst te moeten vieren met al mn verdriet. Wilde wel met een praten maar dan is een week wel erg lang.
Je hebt ook gelijk hoor, moet het loslaten. en dat wil ik ook. En misschien weet ik ook het antwoord wel op mijn vragen.
Tis alleen zo ontzettend abrupt uitgegaan, de ene dag een smsje hoeveel hij van me hield en hoeveel zin hij had om me weer te zien, dag later is het voorbij.
Ik verwacht wel dat hij belt omdat ik 5 dagen na zijn terugkomst jarig ben.
En het bevalt nu wel om hem niet te spreken en te zien, maar ik merk gewoon dat ik zoveel vragen heb en dat ik het kan afsluiten als ik die vragen beantwoord heb. Hoewel ik ook weet dat dat alleen maar pijnlijk is omdat ik toch niet de antwoorden krijg die ik zou willen. Maar het lijkt er nu oop, ook door adviezen van anderen, dat ik die antwoorden nodig heb om verder te gaan. Want ik wil verder, verder met mijn leven!
Je hebt ook gelijk hoor, moet het loslaten. en dat wil ik ook. En misschien weet ik ook het antwoord wel op mijn vragen.
Tis alleen zo ontzettend abrupt uitgegaan, de ene dag een smsje hoeveel hij van me hield en hoeveel zin hij had om me weer te zien, dag later is het voorbij.
Ik verwacht wel dat hij belt omdat ik 5 dagen na zijn terugkomst jarig ben.
En het bevalt nu wel om hem niet te spreken en te zien, maar ik merk gewoon dat ik zoveel vragen heb en dat ik het kan afsluiten als ik die vragen beantwoord heb. Hoewel ik ook weet dat dat alleen maar pijnlijk is omdat ik toch niet de antwoorden krijg die ik zou willen. Maar het lijkt er nu oop, ook door adviezen van anderen, dat ik die antwoorden nodig heb om verder te gaan. Want ik wil verder, verder met mijn leven!
zaterdag 26 januari 2008 om 10:48
Ik zou geen contact met hem opnemen.
Zijn tas met spullen bij hem neerzetten en de sleutel demonstratief op tafel leggen.
Je verjaardag is een goede testcase, als hij iets laat horen kun je dan voorstellen om wat te drinken om te horen hoe hij het gehad heeft en kun jij vertellen hoe je je voelt.
Laat hij niets horen dan is de boodschap ook duidelijk.
Zijn tas met spullen bij hem neerzetten en de sleutel demonstratief op tafel leggen.
Je verjaardag is een goede testcase, als hij iets laat horen kun je dan voorstellen om wat te drinken om te horen hoe hij het gehad heeft en kun jij vertellen hoe je je voelt.
Laat hij niets horen dan is de boodschap ook duidelijk.
zaterdag 26 januari 2008 om 10:51
