Relaties
alle pijlers
Relatie weduwnaar
maandag 13 maart 2023 om 23:37
Sinds ongeveer 10 maanden heb ik (30 jaar) een relatie met een weduwnaar (34 jaar), ook heeft hij een dochter van 7 jaar. We hebben het ontzettend fijn samen en ook de omgang met zijn dochter gaat erg goed. Hij heeft dit voorzichtig aangepakt en haar langzaam meegenomen in het proces om mij te leren kennen. Ik ben blij en dankbaar dat dit zo goed gaat.
Maar ik merk, vooral op de dagen dat het zo goed gaat, mij soms een soort schuldgevoel bekruipt tegenover zijn eerste vrouw. Dit klinkt natuurlijk best gek, maar ik kan het niet heel anders omschrijven. Het voelt dan oneerlijk dat ik nu bij hen aan tafel zit, haar dochter mij soms een knuffel geeft, ik haar (nu 2x gebeurd) naar bed breng, etc. Ik ben natuurlijk blij met deze momenten en het feit dat zij mij accepteert en dit zo goed gaat. Maar het kan tegelijkertijd soms zo dubbel voelen. Nu ben ik eigenlijk op zoek naar vrouwen die in dezelfde situatie zitten of hebben gezeten om hierover wat ervaringen uit te wisselen.... Ik lees, als ik er informatie over op zoek, veel over jaloezie of het gevoel te moeten concurreren met zijn eerste vrouw, maar die gevoelens herken ik (gelukkig) helemaal niet. Het is meer dat ik mij soms een soort 'indringer' voel in hun leven, terwijl hij er alles aan doet om mij juist een goed en fijn gevoel te geven. Ik ben benieuwd of dit herkenbaar is voor andere vrouwen die dit ook hebben meegemaakt.
Maar ik merk, vooral op de dagen dat het zo goed gaat, mij soms een soort schuldgevoel bekruipt tegenover zijn eerste vrouw. Dit klinkt natuurlijk best gek, maar ik kan het niet heel anders omschrijven. Het voelt dan oneerlijk dat ik nu bij hen aan tafel zit, haar dochter mij soms een knuffel geeft, ik haar (nu 2x gebeurd) naar bed breng, etc. Ik ben natuurlijk blij met deze momenten en het feit dat zij mij accepteert en dit zo goed gaat. Maar het kan tegelijkertijd soms zo dubbel voelen. Nu ben ik eigenlijk op zoek naar vrouwen die in dezelfde situatie zitten of hebben gezeten om hierover wat ervaringen uit te wisselen.... Ik lees, als ik er informatie over op zoek, veel over jaloezie of het gevoel te moeten concurreren met zijn eerste vrouw, maar die gevoelens herken ik (gelukkig) helemaal niet. Het is meer dat ik mij soms een soort 'indringer' voel in hun leven, terwijl hij er alles aan doet om mij juist een goed en fijn gevoel te geven. Ik ben benieuwd of dit herkenbaar is voor andere vrouwen die dit ook hebben meegemaakt.
haaaerstra74 wijzigde dit bericht op 14-03-2023 07:06
2.22% gewijzigd
maandag 13 maart 2023 om 23:44
Oom is weduwnaar.
Er was een gezellig familiefeestje ergens in een park.
Iedereen babbelt met iedereen.
Op het damestoilet vertrouwde de nieuwe partner van mijn oom me toe:
"Ik voel me zo'n indringer."
Daar had ik nooit bij stilgestaan.
Ik bedoel: een indringer of homewrecker is iemand die een bestaand huwelijk vernielt.
Zij kwam jaren na een overlijden in de familie.
Zo'n lieve vrouw.
Ik heb geprobeerd om haar een hart onder de riem te steken
door te zeggen, dat ze er bij hoorde
en dat ik blij was dat ze er was.
Er was een gezellig familiefeestje ergens in een park.
Iedereen babbelt met iedereen.
Op het damestoilet vertrouwde de nieuwe partner van mijn oom me toe:
"Ik voel me zo'n indringer."
Daar had ik nooit bij stilgestaan.
Ik bedoel: een indringer of homewrecker is iemand die een bestaand huwelijk vernielt.
Zij kwam jaren na een overlijden in de familie.
Zo'n lieve vrouw.
Ik heb geprobeerd om haar een hart onder de riem te steken
door te zeggen, dat ze er bij hoorde
en dat ik blij was dat ze er was.
'Durf te antwoorden' is één van de leukste topics op het forum.
En ´Plaatje wisselen´ is ook heel leuk.
En ´Plaatje wisselen´ is ook heel leuk.
maandag 13 maart 2023 om 23:58
Mijn idee. Voorzichtig en langzaam is dit natuurlijk niet. Na een halfjaar eens kennismaken, dat zou voorzichtig zijn.
dinsdag 14 maart 2023 om 00:35
Hoezo? Dochter van 7 jaar voelt zich waarschijnlijk geborgen en veilig bij TO en ook zelfde geslacht/ rolmodel.
dinsdag 14 maart 2023 om 00:40
Ik heb nooit in deze situatie gezeten maar je hoeft je niet schuldig te voelen. Het is niet jouw schuld dat hij weduwnaar is en zij op heel jonge leeftijd haar moeder is verloren.
Hoe lang is het geleden dat zijn vrouw is overleden? Hebben zij het vaak over haar? Ik kan me voorstellen dat als haar overlijden nog kort geleden is, deze man en zijn dochter nog niet volledig het rouwproces hebben doorlopen. En dat je dan misschien vanwege hun gevoelens van rouw, verdriet, gemis etc schuldgevoelens ervaart? Of misschien voel je je schuldig omdat je vriend en zijn dochter steeds meer aan je gehecht raken en zij weer een verlies meemaken als je het in de toekomst toch om wat voor reden zou uitmaken? Niemand heeft een glazen bol hoe de toekomst zal verlopen. Ik zou me focussen op hoe de relatie nu gaat met hem en de band met zijn dochter en je geeft aan dat deze fijn zijn. Misschien dat de gevoelens van schuld met de tijd zullen slijten. Heb je jouw schuldgevoelens al met hem besproken? Wellicht helpt dat om je minder schuldig te voelen.
Hoe lang is het geleden dat zijn vrouw is overleden? Hebben zij het vaak over haar? Ik kan me voorstellen dat als haar overlijden nog kort geleden is, deze man en zijn dochter nog niet volledig het rouwproces hebben doorlopen. En dat je dan misschien vanwege hun gevoelens van rouw, verdriet, gemis etc schuldgevoelens ervaart? Of misschien voel je je schuldig omdat je vriend en zijn dochter steeds meer aan je gehecht raken en zij weer een verlies meemaken als je het in de toekomst toch om wat voor reden zou uitmaken? Niemand heeft een glazen bol hoe de toekomst zal verlopen. Ik zou me focussen op hoe de relatie nu gaat met hem en de band met zijn dochter en je geeft aan dat deze fijn zijn. Misschien dat de gevoelens van schuld met de tijd zullen slijten. Heb je jouw schuldgevoelens al met hem besproken? Wellicht helpt dat om je minder schuldig te voelen.
dinsdag 14 maart 2023 om 01:11
Ook ik heb niet in dezelfde situatie gezeten maar je lijkt mij een hele lieve oprechte vrouw. Fijn dat er geen sprake is van jaloezie en dat het zo goed klikt met dochter. Ik hoop dat je het schuldgevoel kunt laten varen en meer kunt genieten van hetgeen wat jullie hebben.
Mijn schoonzus is onlangs getrouwd met een weduwnaar die ook op te jonge leeftijd zijn vrouw verloor en 3 kinderen heeft. Zij heeft de moederrol compleet overgenomen en het gaat goed. Ik denk wel dat zij het “makkelijker” heeft m.b.t. het schuldgevoel omdat ze moslima is en gelooft dat alles door God is bepaald op voorhand en het zo moest zijn. Deze denkwijze werkt best rustgevend af en toe
Mijn schoonzus is onlangs getrouwd met een weduwnaar die ook op te jonge leeftijd zijn vrouw verloor en 3 kinderen heeft. Zij heeft de moederrol compleet overgenomen en het gaat goed. Ik denk wel dat zij het “makkelijker” heeft m.b.t. het schuldgevoel omdat ze moslima is en gelooft dat alles door God is bepaald op voorhand en het zo moest zijn. Deze denkwijze werkt best rustgevend af en toe
dinsdag 14 maart 2023 om 01:17
Als weduwe met een relatie met een weduwnaar, sinds drie jaar, ben ik wel een beetje een ervaringsdeskundige 
Ik herken je gevoel en hoewel het minder wordt is het niet weg. (Zeker niet als we met zijn schoonfamilie zijn.) Het is gewoon een vreemde situatie, jij maakt dingen mee met haar die haar moeder zou moeten meemaken, maar dat zal nooit meer gebeuren.
Maar is het erg dat het er is? Als je het af en toe voelt en vervolgens kan beredeneren dat het misschien zo voelt, maar feitelijk niet zo is en dan doorgaat met wat je doet dan hoeft het geen grote impact te hebben. En dan zal het denk ik op den duur zeker minder worden.
Zegt je vriend hier iets over of heb je het er niet met hem over?
En ik denk dat het ook wel voor je spreekt. Je erkent haar moeder en voelt deels het gemis en de pijn door je teveel te voelen. Ik denk dat het, zeker voor de dochter, heel belangrijk is dat er ruimte is voor de moeder en zo te lezen voel je dat wel aan. Dus probeer het ook als iets positiefs te zien, dat het betekent dat je empatisch bent.
Maar hou wel in de gaten dat zij jou dat gevoel niet geven. Dan is het wel tijd om er iets mee te doen.
Ik herken je gevoel en hoewel het minder wordt is het niet weg. (Zeker niet als we met zijn schoonfamilie zijn.) Het is gewoon een vreemde situatie, jij maakt dingen mee met haar die haar moeder zou moeten meemaken, maar dat zal nooit meer gebeuren.
Maar is het erg dat het er is? Als je het af en toe voelt en vervolgens kan beredeneren dat het misschien zo voelt, maar feitelijk niet zo is en dan doorgaat met wat je doet dan hoeft het geen grote impact te hebben. En dan zal het denk ik op den duur zeker minder worden.
Zegt je vriend hier iets over of heb je het er niet met hem over?
En ik denk dat het ook wel voor je spreekt. Je erkent haar moeder en voelt deels het gemis en de pijn door je teveel te voelen. Ik denk dat het, zeker voor de dochter, heel belangrijk is dat er ruimte is voor de moeder en zo te lezen voel je dat wel aan. Dus probeer het ook als iets positiefs te zien, dat het betekent dat je empatisch bent.
Maar hou wel in de gaten dat zij jou dat gevoel niet geven. Dan is het wel tijd om er iets mee te doen.
dinsdag 14 maart 2023 om 01:35
Wat een mooie gedachte!Pimpelmeesje87 schreef: ↑14-03-2023 01:16Omdenken: misschien vindt de overleden vrouw het juist een heel fijn idee dat haar dochter weer een moederfiguur in haar leven heeft.
dinsdag 14 maart 2023 om 02:06
Het is natuurlijk ook een oneerlijke situatie. Die moeder had natuurlijk ook haar eigen dochter naar bed horen te brengen. Heel erg verdrietig, maar dat is dus niet zo. En daar kun jij niets aan doen. Ik ben zelf als kind een ouder verloren (m’n ouders zaten toen al niet meer samen aan tafel) en ik vind de relatie nog wel erg pril om door sommigen van moederfiguur te spreken. Ik zou het hier wel zeker met je vriend over hebben en het is gewoon ongelooflijk belangrijk, dat de overleden moeder een plek blijft houden. Er over gepraat kan worden etc….. voor het kind. (Je zegt eigenlijk niet hoe lang geleden dit gebeurd is, ik ga er misschien onterecht van uit redelijk recent. Maar dat hoeft natuurlijk niet…..)
What would Patsy do?
dinsdag 14 maart 2023 om 06:01
Ze zijn 10 maanden samen.
Maar van jou mag iemand pas na 16 maanden en 12 dagen eens op de koffie komen ofzo?
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
dinsdag 14 maart 2023 om 06:25
En een oppas mag ook nooit! Stel je voor dat het arme kind aan vreemden wordt voorgesteld. Brrrrrr.
To, ik heb van het meer afstand ervaring. Toen ik ongeveer tien was kreeg mijn tante een nieuwe partner. Geweldig vond ik dat, dat ze toch weer gelukkig werd. Ik was mijn oom heel dankbaar dat hij daarvoor zorgde.
dinsdag 14 maart 2023 om 06:31
Een overleden vrouw die denkt?Pimpelmeesje87 schreef: ↑14-03-2023 01:16Omdenken: misschien vindt de overleden vrouw het juist een heel fijn idee dat haar dochter weer een moederfiguur in haar leven heeft.
To het is net fijn voor die 2 dat jij er bent. Niets verkeerd mee. Geniet maar volop samen!
dinsdag 14 maart 2023 om 06:41
Nou, ik heb hier wel eens over nagedacht. Mocht het zo moeten zijn, hoop ik dat mijn man een leuke vrouw tegenkomt en dat dat iemand is die goed is voor onze kinderen.
dinsdag 14 maart 2023 om 07:25
Dit dus!Pimpelmeesje87 schreef: ↑14-03-2023 01:16Omdenken: misschien vindt de overleden vrouw het juist een heel fijn idee dat haar dochter weer een moederfiguur in haar leven heeft.
Stel dat ik overlijd als kinderen jong zijn, hoop ik ook dat man een lieve nieuwe partner vindt. (Dat weet hij ook, want zeg ik wel eens)
.
dinsdag 14 maart 2023 om 07:36
Het is sympathiek dat je meevoelt met het gezin en met name met zijn overleden vrouw die immers veel van haar man en kind hield. Ik denk dat ze blij zou zijn te weten dat er goed voor haar kind en man wordt gezorgd. En je post klinkt als iemand die zich van de verantwoordelijkheid bewust is en haar best zal doen zijn overleden vrouw niet teleur te stellen.
Ikzelf heb deze exacte situatie niet gekend; wel dat er al iemand eerder was die zijn ware liefde was geweest. Dat herkende ik; ik heb ook wel wanhopige liefdes gekend. Het is niet heel vreemd als je niet de eerste bent in iemands leven. Je weet nooit hoe deze relatie verder was gelopen als de obstakels voor hun relatie er niet waren geweest.
Jouw geval is dus anders: met haar dood is alles stopgezet in de tijd en je kan niet anders dan hun band erkennen en respecteren, en dat lijk je prima te doen.
Ikzelf heb deze exacte situatie niet gekend; wel dat er al iemand eerder was die zijn ware liefde was geweest. Dat herkende ik; ik heb ook wel wanhopige liefdes gekend. Het is niet heel vreemd als je niet de eerste bent in iemands leven. Je weet nooit hoe deze relatie verder was gelopen als de obstakels voor hun relatie er niet waren geweest.
Jouw geval is dus anders: met haar dood is alles stopgezet in de tijd en je kan niet anders dan hun band erkennen en respecteren, en dat lijk je prima te doen.
tv-icoon wijzigde dit bericht op 14-03-2023 07:54
1.55% gewijzigd
Dan moet het maar zoals het kan
dinsdag 14 maart 2023 om 07:49
Ja dat heeft ze later veranderd.
En er zijn geen rigide grenzen, maar om nou te doen alsof het langzaamaan gaat als je na een halfjaar al betrokken bent bij het bedritueel...
dinsdag 14 maart 2023 om 08:04
dinsdag 14 maart 2023 om 08:05
To, probeer dit wat meer los te laten. Het is naar dat iemand jong overlijdt en een klein kind achterlaat. Maar het is nu eenmaal gebeurd en kan niet meer ongedaan worden gemaakt. Hoe hard dat ook is.
Dus moeten man en kind de draad weer oppakken, verder met hun leven.
Ik denk dat iedere moeder vooral wil dat haar kind gelukkig is en een fijn leven heeft met mensen die om het kind geven. Zelf kan ze dat niet meer.
Maar het is toch heel mooi dat jij dat wel kan? Dat zijn dochter een vrouw in haar leven heeft waar ze zich prettig bij voelt. Dat ze haar vaders vriendin wil knuffelen. Dat is alleen maar goed voor de dochter. En voor haar vader. Het klinkt alsof jij een positieve toevoeging bent in hun levens. Daar hoef je je geen moment schuldig over te voelen.
Dus moeten man en kind de draad weer oppakken, verder met hun leven.
Ik denk dat iedere moeder vooral wil dat haar kind gelukkig is en een fijn leven heeft met mensen die om het kind geven. Zelf kan ze dat niet meer.
Maar het is toch heel mooi dat jij dat wel kan? Dat zijn dochter een vrouw in haar leven heeft waar ze zich prettig bij voelt. Dat ze haar vaders vriendin wil knuffelen. Dat is alleen maar goed voor de dochter. En voor haar vader. Het klinkt alsof jij een positieve toevoeging bent in hun levens. Daar hoef je je geen moment schuldig over te voelen.
dinsdag 14 maart 2023 om 08:23
andnowwedance schreef: ↑14-03-2023 07:49Ja dat heeft ze later veranderd.
En er zijn geen rigide grenzen, maar om nou te doen alsof het langzaamaan gaat als je na een halfjaar al betrokken bent bij het bedritueel...
En wat is er nou zo bijzonder aan dat ritueel dat iemand dat niet zomaar een keer mag doen?
De oppas brengt een kind soms ook naar bed, of de visite. Maar bed brengen is dagelijks nodig, en soms richt je dat heel praktisch in. Kan vader op een andere dag er weer een intiemer moment van maken.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
