Relaties
alle pijlers
Relatie weduwnaar
maandag 13 maart 2023 om 23:37
Sinds ongeveer 10 maanden heb ik (30 jaar) een relatie met een weduwnaar (34 jaar), ook heeft hij een dochter van 7 jaar. We hebben het ontzettend fijn samen en ook de omgang met zijn dochter gaat erg goed. Hij heeft dit voorzichtig aangepakt en haar langzaam meegenomen in het proces om mij te leren kennen. Ik ben blij en dankbaar dat dit zo goed gaat.
Maar ik merk, vooral op de dagen dat het zo goed gaat, mij soms een soort schuldgevoel bekruipt tegenover zijn eerste vrouw. Dit klinkt natuurlijk best gek, maar ik kan het niet heel anders omschrijven. Het voelt dan oneerlijk dat ik nu bij hen aan tafel zit, haar dochter mij soms een knuffel geeft, ik haar (nu 2x gebeurd) naar bed breng, etc. Ik ben natuurlijk blij met deze momenten en het feit dat zij mij accepteert en dit zo goed gaat. Maar het kan tegelijkertijd soms zo dubbel voelen. Nu ben ik eigenlijk op zoek naar vrouwen die in dezelfde situatie zitten of hebben gezeten om hierover wat ervaringen uit te wisselen.... Ik lees, als ik er informatie over op zoek, veel over jaloezie of het gevoel te moeten concurreren met zijn eerste vrouw, maar die gevoelens herken ik (gelukkig) helemaal niet. Het is meer dat ik mij soms een soort 'indringer' voel in hun leven, terwijl hij er alles aan doet om mij juist een goed en fijn gevoel te geven. Ik ben benieuwd of dit herkenbaar is voor andere vrouwen die dit ook hebben meegemaakt.
Maar ik merk, vooral op de dagen dat het zo goed gaat, mij soms een soort schuldgevoel bekruipt tegenover zijn eerste vrouw. Dit klinkt natuurlijk best gek, maar ik kan het niet heel anders omschrijven. Het voelt dan oneerlijk dat ik nu bij hen aan tafel zit, haar dochter mij soms een knuffel geeft, ik haar (nu 2x gebeurd) naar bed breng, etc. Ik ben natuurlijk blij met deze momenten en het feit dat zij mij accepteert en dit zo goed gaat. Maar het kan tegelijkertijd soms zo dubbel voelen. Nu ben ik eigenlijk op zoek naar vrouwen die in dezelfde situatie zitten of hebben gezeten om hierover wat ervaringen uit te wisselen.... Ik lees, als ik er informatie over op zoek, veel over jaloezie of het gevoel te moeten concurreren met zijn eerste vrouw, maar die gevoelens herken ik (gelukkig) helemaal niet. Het is meer dat ik mij soms een soort 'indringer' voel in hun leven, terwijl hij er alles aan doet om mij juist een goed en fijn gevoel te geven. Ik ben benieuwd of dit herkenbaar is voor andere vrouwen die dit ook hebben meegemaakt.
haaaerstra74 wijzigde dit bericht op 14-03-2023 07:06
2.22% gewijzigd
woensdag 15 maart 2023 om 00:38
Ah oké! Nou ja, ik ga dit topic afsluiten. Ik was vooral op zoek naar mensen met een zelfde soort ervaring en heb voldoende gelezen. Ik moet mijn eigen weg hier in vinden. Bedankt voor de reacties.
moderatorviva wijzigde dit bericht op 15-03-2023 17:17
Reden: quote verwijderd op verzoek
Reden: quote verwijderd op verzoek
22.02% gewijzigd
woensdag 15 maart 2023 om 00:40
Bedankt voor je waardevolle reactie!apiejapie schreef: ↑14-03-2023 09:09Zelf breng ik ook dagelijks de dochter van een ander naar bed. En daar sta ik regelmatig bij stil, dat het leven eigenlijk niet zo hoort te gaan. Maar bekijk het vervolgens ook anders: ik kan niets aan de situatie doen die in het verleden heeft plaatsgevonden. Wel kan ik zo'n lief, betrokken, gezellig mogelijke moeder voor haar zijn die ik in me heb. En daarnaast is er altijd gesprek over haar moeder mogelijk. Ik stimuleer dat ook door regelmatig foto's op haar kamer te zetten als verrassing (ik weet dat ze dat fijn vindt). Kortom: ik blijf haar moeder een plek geven in haar leven. Soms is het niet of/of maar en/ en. De situatie kun je niet veranderen, je gevoelens uitspreken, elkaar serieus nemen en ruimte aan elkaar geven wel. En zo te lezen doe je dat op een warme, betrokken manier. Jij mag er zijn, op een andere manier dan haar moeder maar dat wil niet zeggen dat je daardoor niet waardevol bent in haar/ hun leven. Je mag je plek pakken. Je mag genieten. Dat doet niet teniet aan het verdriet wat er óók is. Wellicht ben jij met je warme benadering juist een toevoeging voor dit meisje en laat dat meisje daar maar van genieten. Ze verdient jou helemaal, niet alleen de halve, voorzichtige versie. Zolang je ruimte blijft geven aan de liefde voor haar moeder, is het oké. Er zit geen max aan de hoeveelheid mensen waarvan je kunt houden, dus naast haar moeder kan ze jou er best bij hebben, zo te lezen. Dat laat ze zien met haar knuffels aan jou. Geniet er maar van, dat mag!
woensdag 15 maart 2023 om 00:45
Maeliran schreef: ↑14-03-2023 13:09Een van mijn beste vrienden kreeg twee jaar na het overlijden van zijn vrouw (en dus één van mijn beste vriendinnen) ook een nieuwe relatie, zij worstelde daar ook mee, maar was zo lief en open en liet ook altijd een plaats open om over onze vriendin en dus de moeder van de kinderen te praten, en dat doet ze nog, ze leeft mee met zowel de leuke als nare herinneringen, eigenlijk is er plaats voor allebei in hun leven en dat is zo mooi, de kinderen waren jonge pubers en hebben veel steun aan haar gehad en nog, ze gaan echt liefdevol met elkaar om en het is zo mooi om ze allemaal weer zo gelukkig te zien, zonder het verleden uit te hoeven vlakken. Fijn voor je vriend en z'n dochter dat jij er bent hoor! ik wens jullie veel geluk
Dankjewel! En wat jij beschrijft staat bovenaan. Haar moeder maar ook zijn vrouw verdient een plek en die moet er altijd (!!) blijven. En haar plek kan ik helemaal niet innemen... mooi hoe jij het beschrijft.
woensdag 15 maart 2023 om 10:14
Wat een nare opmerkingen weer over of het te snel is of niet. To komt helemaal niet over als iemand die alles te snel wil of helemaal niet nadenkt over de gevolgen. Natuurlijk kunnen ze weer uit elkaar gaan maar dat is toch niet je intentie van een relatie? Moet je daarom maar overal mee wachten?
To ik heb verder geen ervaring ermee maar ik denk dat jij er heel mooi en open in staat.
To ik heb verder geen ervaring ermee maar ik denk dat jij er heel mooi en open in staat.
woensdag 15 maart 2023 om 10:26
Ik ben zelf een hertrouwde weduwe, en kan oprecht zeggen dat ik mijn twee grote liefdes naast elkaar koester. Er is geen concurrentie, want de ene man is dood en de andere niet.
Van opmerkingen dat jullie te snel gaan, zou ik me als ik jou was niets aantrekken. Je lijkt me geen rebound van je vriend, die zo te lezen goed met zijn verlies om kan gaan. Langs de zijlijn is het o zo makkelijk commentaar geven, en mensen hebben enorm clichématige ideeën over hoe weduwen en weduwnaars zich zouden moeten gedragen.
Ik kan me best voorstellen dat dat meisje je al wél als een moederfiguur beschouwt, trouwens. Dat is niet helemaal te vermijden, en de vraag is of dat erg is. Ja, ze kan ook jou weer verliezen. Maar ze kan ook heel veel aan je hebben.
Alles wijst erop dat vader en dochter het fijn vinden dat je in hun leven bent gekomen. En jij mag gewoon de plek innemen die je gegeven wordt.
Van opmerkingen dat jullie te snel gaan, zou ik me als ik jou was niets aantrekken. Je lijkt me geen rebound van je vriend, die zo te lezen goed met zijn verlies om kan gaan. Langs de zijlijn is het o zo makkelijk commentaar geven, en mensen hebben enorm clichématige ideeën over hoe weduwen en weduwnaars zich zouden moeten gedragen.
Ik kan me best voorstellen dat dat meisje je al wél als een moederfiguur beschouwt, trouwens. Dat is niet helemaal te vermijden, en de vraag is of dat erg is. Ja, ze kan ook jou weer verliezen. Maar ze kan ook heel veel aan je hebben.
Alles wijst erop dat vader en dochter het fijn vinden dat je in hun leven bent gekomen. En jij mag gewoon de plek innemen die je gegeven wordt.
woensdag 15 maart 2023 om 16:00
Misschien heeft het meisje er zelf wel om gevraagd? Misschien was man ziek? Of moest hij nog even iets opruimen? Of kreeg hij net een belangrijk telefoontje? Hebben ze het samen gedaan?andnowwedance schreef: ↑14-03-2023 07:49Ja dat heeft ze later veranderd.
En er zijn geen rigide grenzen, maar om nou te doen alsof het langzaamaan gaat als je na een halfjaar al betrokken bent bij het bedritueel...
Als opa en oma hier zijn, doen ze dat spontaan ook weleens. Of het buurmeisje…
Uit je betichten lees ik alleen maar liefde en respect TO. Dat lijkt mij het belangrijkst.
zondag 19 maart 2023 om 07:41
Ik zit zelf ook in dezelfde situatie alleen al aantal jaar verder en kind was destijds (en is nog iets jonger) dan dit meisje. Ik herken het wel, soms nog wel t.o.v. zijn kind (die krijgt nu pas wat meer besef over het overlijden van moeder dus ook situaties daarmee). Ik voel me soms ook een indringer wanneer ik met zijn schoonfamilie ben (terwijl ze allemaal heel blij voor hem zijn en hoor, ik ben ook helemaal opgenomen maar toch voelt mijn plek soms “vreemd”). Maar feit is ook dat ze er niet meer is, daar kun jij niks meer aan doen. Het is belangrijk dat moeder altijd bespreekbaar is en er plek is voor verdriet (vind ik dan) en daar probeer ik dan ook maar op gevoel bij te ondersteunen hier waar kan. Ik heb zelf een (even oud) kind, wij hebben samen inmiddels een dochter en hoogzwanger van onze tweede (vierde hier dan dus), het is het ook mooi om te zien dat er voor haar weer een fijne gezinssituatie is ontstaan. Dat hou ik me op zulke momenten ook voor.
zondag 19 maart 2023 om 10:24
Er zijn al veel mooie dingen gezegd. Ik heb zelf ook een relatie met een weduwnaar, mijn stiefkinderen (puberleeftijd) waren erg blij toen hun vader een relatie met mij kreeg, ze vonden hem meteen veel vrolijker. Zij hadden ook het gevoel op hem te moeten letten. Het verdriet van het overlijden (ik kwam na 2 jaar) drukte (uiteraard) wel nog op het gezin. Het was inderdaad gek om in hun maar ook zeker nog haar huis te komen, met de foto van haar die nu nog steeds in de woonkamer staat.
De kinderen waren blij met mij, sowieso voor hun vader, maar zelf vonden ze het ook niet fijn om het gezin te zijn met de overleden moeder, zij wilden graag enigzins normaal zijn. Ik heb zelf kinderen in dezelfde leeftijd als mijn stiefkinderen voor hun ben ik moeder voor mijn stiefkinderen de vrouw van hun vader. Ze zijn nu volwassen, ik kan bij hen altijd terecht mocht er iets zijn en omgekeerd ook. Jouw gevoel herken ik bij mijlpalen, bijvoorbeeld bij een diploma uitreiking, dan denk ik daar had hun eigen moeder moeten zitten in plaats van ik, maar als ik dan een appje stuur om dat te zeggen, hebben zij zelf dat gevoel helemaal niet. Gemis is ook iets waarvan je niet weet wanneer het je overvalt.
En wat velen hier ook al zeggen, ik zou blij zijn als mijn partner niet alleen blijft maar doorgaat. Wat ik ook nog wil zeggen is dat rouw zeer complex is, toen mijn partner verliefd was in het begin van onze relatie leek zijn overleden vrouw wel naar de achtergrond te verdwijnen maar in periodes kwam het gemis en de pijn weer terug. Het is soms lastig maar kan je veel moois brengen, heel veel succes!
De kinderen waren blij met mij, sowieso voor hun vader, maar zelf vonden ze het ook niet fijn om het gezin te zijn met de overleden moeder, zij wilden graag enigzins normaal zijn. Ik heb zelf kinderen in dezelfde leeftijd als mijn stiefkinderen voor hun ben ik moeder voor mijn stiefkinderen de vrouw van hun vader. Ze zijn nu volwassen, ik kan bij hen altijd terecht mocht er iets zijn en omgekeerd ook. Jouw gevoel herken ik bij mijlpalen, bijvoorbeeld bij een diploma uitreiking, dan denk ik daar had hun eigen moeder moeten zitten in plaats van ik, maar als ik dan een appje stuur om dat te zeggen, hebben zij zelf dat gevoel helemaal niet. Gemis is ook iets waarvan je niet weet wanneer het je overvalt.
En wat velen hier ook al zeggen, ik zou blij zijn als mijn partner niet alleen blijft maar doorgaat. Wat ik ook nog wil zeggen is dat rouw zeer complex is, toen mijn partner verliefd was in het begin van onze relatie leek zijn overleden vrouw wel naar de achtergrond te verdwijnen maar in periodes kwam het gemis en de pijn weer terug. Het is soms lastig maar kan je veel moois brengen, heel veel succes!
zondag 19 maart 2023 om 10:47
En daar je een indringer om voelen: je kan natuurlijk ook van niets een probleem maken.Lila-Linda schreef: ↑14-03-2023 08:04Maar het is toch ook rot, en verdrietig en oneerlijk? en natuurlijk heeft hij een nare tijd gehad, en is het voor dochter helemaal vreselijk
En sta daar gewoon bij stil, heb daar ruimte voor
en ondertussen gaat het leven wel door, en ben jij er nu, en dat is een nieuwe start
Je bent geen indringer. Je bent gewoon zijn vriendin.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
