Relaties
alle pijlers
Relatie weduwnaar
maandag 13 maart 2023 om 23:37
Sinds ongeveer 10 maanden heb ik (30 jaar) een relatie met een weduwnaar (34 jaar), ook heeft hij een dochter van 7 jaar. We hebben het ontzettend fijn samen en ook de omgang met zijn dochter gaat erg goed. Hij heeft dit voorzichtig aangepakt en haar langzaam meegenomen in het proces om mij te leren kennen. Ik ben blij en dankbaar dat dit zo goed gaat.
Maar ik merk, vooral op de dagen dat het zo goed gaat, mij soms een soort schuldgevoel bekruipt tegenover zijn eerste vrouw. Dit klinkt natuurlijk best gek, maar ik kan het niet heel anders omschrijven. Het voelt dan oneerlijk dat ik nu bij hen aan tafel zit, haar dochter mij soms een knuffel geeft, ik haar (nu 2x gebeurd) naar bed breng, etc. Ik ben natuurlijk blij met deze momenten en het feit dat zij mij accepteert en dit zo goed gaat. Maar het kan tegelijkertijd soms zo dubbel voelen. Nu ben ik eigenlijk op zoek naar vrouwen die in dezelfde situatie zitten of hebben gezeten om hierover wat ervaringen uit te wisselen.... Ik lees, als ik er informatie over op zoek, veel over jaloezie of het gevoel te moeten concurreren met zijn eerste vrouw, maar die gevoelens herken ik (gelukkig) helemaal niet. Het is meer dat ik mij soms een soort 'indringer' voel in hun leven, terwijl hij er alles aan doet om mij juist een goed en fijn gevoel te geven. Ik ben benieuwd of dit herkenbaar is voor andere vrouwen die dit ook hebben meegemaakt.
Maar ik merk, vooral op de dagen dat het zo goed gaat, mij soms een soort schuldgevoel bekruipt tegenover zijn eerste vrouw. Dit klinkt natuurlijk best gek, maar ik kan het niet heel anders omschrijven. Het voelt dan oneerlijk dat ik nu bij hen aan tafel zit, haar dochter mij soms een knuffel geeft, ik haar (nu 2x gebeurd) naar bed breng, etc. Ik ben natuurlijk blij met deze momenten en het feit dat zij mij accepteert en dit zo goed gaat. Maar het kan tegelijkertijd soms zo dubbel voelen. Nu ben ik eigenlijk op zoek naar vrouwen die in dezelfde situatie zitten of hebben gezeten om hierover wat ervaringen uit te wisselen.... Ik lees, als ik er informatie over op zoek, veel over jaloezie of het gevoel te moeten concurreren met zijn eerste vrouw, maar die gevoelens herken ik (gelukkig) helemaal niet. Het is meer dat ik mij soms een soort 'indringer' voel in hun leven, terwijl hij er alles aan doet om mij juist een goed en fijn gevoel te geven. Ik ben benieuwd of dit herkenbaar is voor andere vrouwen die dit ook hebben meegemaakt.
haaaerstra74 wijzigde dit bericht op 14-03-2023 07:06
2.22% gewijzigd
dinsdag 14 maart 2023 om 09:09
En wie weet vroeg de dochter er zelf omAndersom schreef: ↑14-03-2023 08:23En wat is er nou zo bijzonder aan dat ritueel dat iemand dat niet zomaar een keer mag doen?
De oppas brengt een kind soms ook naar bed, of de visite. Maar bed brengen is dagelijks nodig, en soms richt je dat heel praktisch in. Kan vader op een andere dag er weer een intiemer moment van maken.
dinsdag 14 maart 2023 om 09:09
Zelf breng ik ook dagelijks de dochter van een ander naar bed. En daar sta ik regelmatig bij stil, dat het leven eigenlijk niet zo hoort te gaan. Maar bekijk het vervolgens ook anders: ik kan niets aan de situatie doen die in het verleden heeft plaatsgevonden. Wel kan ik zo'n lief, betrokken, gezellig mogelijke moeder voor haar zijn die ik in me heb. En daarnaast is er altijd gesprek over haar moeder mogelijk. Ik stimuleer dat ook door regelmatig foto's op haar kamer te zetten als verrassing (ik weet dat ze dat fijn vindt). Kortom: ik blijf haar moeder een plek geven in haar leven. Soms is het niet of/of maar en/ en. De situatie kun je niet veranderen, je gevoelens uitspreken, elkaar serieus nemen en ruimte aan elkaar geven wel. En zo te lezen doe je dat op een warme, betrokken manier. Jij mag er zijn, op een andere manier dan haar moeder maar dat wil niet zeggen dat je daardoor niet waardevol bent in haar/ hun leven. Je mag je plek pakken. Je mag genieten. Dat doet niet teniet aan het verdriet wat er óók is. Wellicht ben jij met je warme benadering juist een toevoeging voor dit meisje en laat dat meisje daar maar van genieten. Ze verdient jou helemaal, niet alleen de halve, voorzichtige versie. Zolang je ruimte blijft geven aan de liefde voor haar moeder, is het oké. Er zit geen max aan de hoeveelheid mensen waarvan je kunt houden, dus naast haar moeder kan ze jou er best bij hebben, zo te lezen. Dat laat ze zien met haar knuffels aan jou. Geniet er maar van, dat mag!
dinsdag 14 maart 2023 om 09:13
Wat lief!apiejapie schreef: ↑14-03-2023 09:09Zelf breng ik ook dagelijks de dochter van een ander naar bed. En daar sta ik regelmatig bij stil, dat het leven eigenlijk niet zo hoort te gaan. Maar bekijk het vervolgens ook anders: ik kan niets aan de situatie doen die in het verleden heeft plaatsgevonden. Wel kan ik zo'n lief, betrokken, gezellig mogelijke moeder voor haar zijn die ik in me heb. En daarnaast is er altijd gesprek over haar moeder mogelijk. Ik stimuleer dat ook door regelmatig foto's op haar kamer te zetten als verrassing (ik weet dat ze dat fijn vindt). Kortom: ik blijf haar moeder een plek geven in haar leven. Soms is het niet of/of maar en/ en. De situatie kun je niet veranderen, je gevoelens uitspreken, elkaar serieus nemen en ruimte aan elkaar geven wel. En zo te lezen doe je dat op een warme, betrokken manier. Jij mag er zijn, op een andere manier dan haar moeder maar dat wil niet zeggen dat je daardoor niet waardevol bent in haar/ hun leven. Je mag je plek pakken. Je mag genieten. Dat doet niet teniet aan het verdriet wat er óók is. Wellicht ben jij met je warme benadering juist een toevoeging voor dit meisje en laat dat meisje daar maar van genieten. Ze verdient jou helemaal, niet alleen de halve, voorzichtige versie. Zolang je ruimte blijft geven aan de liefde voor haar moeder, is het oké. Er zit geen max aan de hoeveelheid mensen waarvan je kunt houden, dus naast haar moeder kan ze jou er best bij hebben, zo te lezen. Dat laat ze zien met haar knuffels aan jou. Geniet er maar van, dat mag!
What would Patsy do?
dinsdag 14 maart 2023 om 09:13
Suikerspinmuffin schreef: ↑14-03-2023 00:40Ik heb nooit in deze situatie gezeten maar je hoeft je niet schuldig te voelen. Het is niet jouw schuld dat hij weduwnaar is en zij op heel jonge leeftijd haar moeder is verloren.
Hoe lang is het geleden dat zijn vrouw is overleden? Hebben zij het vaak over haar? Ik kan me voorstellen dat als haar overlijden nog kort geleden is, deze man en zijn dochter nog niet volledig het rouwproces hebben doorlopen. En dat je dan misschien vanwege hun gevoelens van rouw, verdriet, gemis etc schuldgevoelens ervaart? Of misschien voel je je schuldig omdat je vriend en zijn dochter steeds meer aan je gehecht raken en zij weer een verlies meemaken als je het in de toekomst toch om wat voor reden zou uitmaken? Niemand heeft een glazen bol hoe de toekomst zal verlopen. Ik zou me focussen op hoe de relatie nu gaat met hem en de band met zijn dochter en je geeft aan dat deze fijn zijn. Misschien dat de gevoelens van schuld met de tijd zullen slijten. Heb je jouw schuldgevoelens al met hem besproken? Wellicht helpt dat om je minder schuldig te voelen.
Dit is bijna twee jaar geleden. Hij heeft het er wel over, maar ik vind het juist fijn dat hier openheid over is. En het gaat in mijn ogen niet te vaak over haar.
Die gevoelens heb ik met hem besproken en hij begrijpt dit ook. Hij geeft daarbij aan dat hij het dan soms weer lastig vindt dat hij mij dit een soort van aandoet, terwijl ik hier zelf natuurlijk een keuze in heb. En gelukkig overheersen deze gevoelens niet, maar als ik een dag met hun allebei doorbreng dan kan dit me soms wel eens aanvliegen. En vooral nu ik zijn dochter wat vaker zie bekruipt mij dit gevoel wel eens. En was daarom benieuwd of er mensen zijn die hier ook ervaring mee hebben....
dinsdag 14 maart 2023 om 09:43
Bedankt voor je reactie en ook de herkenning die je hier in hebt.Besje81 schreef: ↑14-03-2023 01:17Als weduwe met een relatie met een weduwnaar, sinds drie jaar, ben ik wel een beetje een ervaringsdeskundige
Ik herken je gevoel en hoewel het minder wordt is het niet weg. (Zeker niet als we met zijn schoonfamilie zijn.) Het is gewoon een vreemde situatie, jij maakt dingen mee met haar die haar moeder zou moeten meemaken, maar dat zal nooit meer gebeuren.
Maar is het erg dat het er is? Als je het af en toe voelt en vervolgens kan beredeneren dat het misschien zo voelt, maar feitelijk niet zo is en dan doorgaat met wat je doet dan hoeft het geen grote impact te hebben. En dan zal het denk ik op den duur zeker minder worden.
Zegt je vriend hier iets over of heb je het er niet met hem over?
En ik denk dat het ook wel voor je spreekt. Je erkent haar moeder en voelt deels het gemis en de pijn door je teveel te voelen. Ik denk dat het, zeker voor de dochter, heel belangrijk is dat er ruimte is voor de moeder en zo te lezen voel je dat wel aan. Dus probeer het ook als iets positiefs te zien, dat het betekent dat je empatisch bent.
Maar hou wel in de gaten dat zij jou dat gevoel niet geven. Dan is het wel tijd om er iets mee te doen.
Ik denk ook niet dat dit erg is en ik kan het meestal gelukkig ook best nuchter benaderen. Maar soms merk je dat het je even aanvliegt, maar ik kan er met hem goed over praten. Hierover is veel openheid, ook van zijn kant en hoe dit voor hem is. Hij geeft zelf ook heel mooi aan dat hij weer gelukkig kan zijn. En daarbij dat verlies en verliefd zijn heel goed naast elkaar kunnen lopen. Dit merk ik ook in alles aan hem en daarom heb ik ook niet het gevoel van jaloezie of concurrentie. Maar het voelt soms vooral zo oneerlijk als ik even naar haar foto kijk die ik de kamer staat en ik bij hen aan tafel zit. Of wanneer ik met zijn dochter een spelletje aan het doen ben.. maar gelukkig kan ik het dan ook wel weer omdraaien naar een positieve gedachte dat het nu eenmaal zo is en niemand hier wat aan kan veranderen.
dinsdag 14 maart 2023 om 10:00
'Zij vertelt je (onbewust) precies welke plek jij 'mag' innemen.
Heel mooi omschreven. Zo voelt het ook. Heb daarin zelf eerst wat (gepaste) afstand bewaard en merk nu dat het vanuit haar zelf komt. Wat heel fijn is om te merken, want dit had natuurlijk ook heel anders gekund. En ben daar alleen maar heel erg dankbaar voor.
dinsdag 14 maart 2023 om 12:12
Ja dit.Pimpelmeesje87 schreef: ↑14-03-2023 01:16Omdenken: misschien vindt de overleden vrouw het juist een heel fijn idee dat haar dochter weer een moederfiguur in haar leven heeft.
dinsdag 14 maart 2023 om 12:20
Als weduwe mijn perspectief: 2 jaar is niet lang. Ik heb er achteraf 7 jaar over gedaan voordat het verlies niet meer alles bepalend was in mijn en ons leven. Dat we echt samen een nieuw evenwicht hadden, dat de hele grote gevoeligheid achter ons lag. (overigens zonder nieuwe partner). Ik denk dat je gewoon goed aanvoelt dat er nog een grote zwaarte in dat gezin aanwezig is.
Daarnaast is er ook ruimte voor mooie momenten, wat mooi dat jij daar een rol in mag spelen. Ik denk dat je zorgt voor lichtpuntjes en dat het heel fijn is dat jij er bent daar.
Daarnaast is er ook ruimte voor mooie momenten, wat mooi dat jij daar een rol in mag spelen. Ik denk dat je zorgt voor lichtpuntjes en dat het heel fijn is dat jij er bent daar.
dinsdag 14 maart 2023 om 12:44
Een familielid verloor op jonge leeftijd zijn vrouw. Zijn kinderen waren toen ook nog klein.
De vrouw die hij later leerde kennen en waarmee hij een relatie kreeg, worstelde ook met die gevoelens.
Maar de kinderen waren zo gek met haar eigenlijk heel snel al. Ze is altijd zo ontzettend goed en lief voor ze geweest. Juist in zo'n zwarte periode gaf zij de lichtpuntjes. Eigenlijk voor iedereen.
De kinderen zijn nu volwassen, ze is in de jaren echt een moederfiguur voor hen geworden. En ik denk dat dit alleen maar heel waardevol is geweest en nog steeds is.
De vrouw die hij later leerde kennen en waarmee hij een relatie kreeg, worstelde ook met die gevoelens.
Maar de kinderen waren zo gek met haar eigenlijk heel snel al. Ze is altijd zo ontzettend goed en lief voor ze geweest. Juist in zo'n zwarte periode gaf zij de lichtpuntjes. Eigenlijk voor iedereen.
De kinderen zijn nu volwassen, ze is in de jaren echt een moederfiguur voor hen geworden. En ik denk dat dit alleen maar heel waardevol is geweest en nog steeds is.
dinsdag 14 maart 2023 om 12:53
dinsdag 14 maart 2023 om 13:04
Ook lief! …..en verdrietig…..
Ik, nog steeds redenerend vanuit het kind, wil alleen maar graag benadrukken, dat het zooo belangrijk is dat de overleden ouder ook een plek mag blijven hebben. Dat er momenten, mijlpalen kunnen komen, waar de ouder weer zo gemist wordt. En het is heel erg fijn als je daar als kind niet zelf over aan de bel hoeft te trekken. Maar dat dat gezien en gevoeld blijft worden, door de volwassenen in je leven. Ook als de overgebleven ouder al veel verder is…..
What would Patsy do?
dinsdag 14 maart 2023 om 13:09
Een van mijn beste vrienden kreeg twee jaar na het overlijden van zijn vrouw (en dus één van mijn beste vriendinnen) ook een nieuwe relatie, zij worstelde daar ook mee, maar was zo lief en open en liet ook altijd een plaats open om over onze vriendin en dus de moeder van de kinderen te praten, en dat doet ze nog, ze leeft mee met zowel de leuke als nare herinneringen, eigenlijk is er plaats voor allebei in hun leven en dat is zo mooi, de kinderen waren jonge pubers en hebben veel steun aan haar gehad en nog, ze gaan echt liefdevol met elkaar om en het is zo mooi om ze allemaal weer zo gelukkig te zien, zonder het verleden uit te hoeven vlakken. Fijn voor je vriend en z'n dochter dat jij er bent hoor! ik wens jullie veel geluk
dinsdag 14 maart 2023 om 15:17
Jullie gaan erg hard.
Hij is nog geen 2 jaar geleden weduwnaar geworden. Heeft al 11 maanden een relatie met jou en heeft jou nu al een plek/rol in het leven van zijn dochter gegeven.
Wat als jullie over 2 mnd gesluiten uitelkaar tegaan? Dan is het meisje weer iemand kwijt.
Hij is nog geen 2 jaar geleden weduwnaar geworden. Heeft al 11 maanden een relatie met jou en heeft jou nu al een plek/rol in het leven van zijn dochter gegeven.
Wat als jullie over 2 mnd gesluiten uitelkaar tegaan? Dan is het meisje weer iemand kwijt.
Frankly my dear, I don"t give a damn
dinsdag 14 maart 2023 om 15:18
Wat moeilijk... maar wel bedankt dat je vanuit jouw situatie reageert. Ik ben mijzelf heel erg bewust van het feit dat ik de moeder in ere moet houden en zij zal altijd een plek moeten houden binnen het gezin.
Voor jou heel veel sterkte gewenst in deze moeilijke situatie.
dinsdag 14 maart 2023 om 15:28
een vriendin van mij is met een weduwnaar, met 2 jonge kinderen
Opvallend is, dat het met de kinderen goed gaat
Maar dat zii moeiite heeft met zijn oude vriendenkring. Omdat zij de moeder van de kinderen zo goed kenden.
Ze voelt zich juist daar de indringer
Ze is ook wat jonger, dan zijn oude-vriendenkring, dat maakt het ook lastiger
Opvallend is, dat het met de kinderen goed gaat
Maar dat zii moeiite heeft met zijn oude vriendenkring. Omdat zij de moeder van de kinderen zo goed kenden.
Ze voelt zich juist daar de indringer
Ze is ook wat jonger, dan zijn oude-vriendenkring, dat maakt het ook lastiger
dinsdag 14 maart 2023 om 15:48
Mocht mij ooit iets overkomen, dan mag mijn gezin natuurlijk een tijd rouwen. Maar ik hoop enorm dat ze dit niet te lang doen en hun leven weer op kunnen pakken. Ik gun ze een fijn leven. Daar hoort ook (nieuwe) liefde bij. Het idee dat mijn man de rest van zijn leven alleen zou blijven daar zou ik echt verdrietig van worden…
En hoe fijn is het dat haar dochter een vrouwfiguur in haar leven ‘terug’krijgt. Die het snapt als ze straks ongesteld wordt en haar helpt. Met wie ze kan kletsen over nieuwe vriendjes, met wie ze make up kan gaan shoppen.
Natuurlijk had deze vrouw liever zelf voor haar gezin gezorgd, maar dat is nu eenmaal niet zo. En ik kan me niet voorstellen dat zij jou het kwalijk genomen zou hebben dat jij nu met liefde (want die voel ik in jouw verhaal) de zorg voor haar man en dochter overneemt.
En hoe fijn is het dat haar dochter een vrouwfiguur in haar leven ‘terug’krijgt. Die het snapt als ze straks ongesteld wordt en haar helpt. Met wie ze kan kletsen over nieuwe vriendjes, met wie ze make up kan gaan shoppen.
Natuurlijk had deze vrouw liever zelf voor haar gezin gezorgd, maar dat is nu eenmaal niet zo. En ik kan me niet voorstellen dat zij jou het kwalijk genomen zou hebben dat jij nu met liefde (want die voel ik in jouw verhaal) de zorg voor haar man en dochter overneemt.
dinsdag 14 maart 2023 om 15:55
Dankjewelhaaaerstra74 schreef: ↑14-03-2023 15:18Wat moeilijk... maar wel bedankt dat je vanuit jouw situatie reageert. Ik ben mijzelf heel erg bewust van het feit dat ik de moeder in ere moet houden en zij zal altijd een plek moeten houden binnen het gezin.
Voor jou heel veel sterkte gewenst in deze moeilijke situatie.
(Later: persoonlijke info verwijderd)
Jij hebt je eigen relatie met je partner, ook los van de geschiedenis erachter.
anna75 wijzigde dit bericht op 06-04-2023 22:08
25.55% gewijzigd
Ars longa, vita brevis
dinsdag 14 maart 2023 om 16:53
Kan ik me heel goed voorstellen.Lila-Linda schreef: ↑14-03-2023 15:28een vriendin van mij is met een weduwnaar, met 2 jonge kinderen
Opvallend is, dat het met de kinderen goed gaat
Maar dat zii moeiite heeft met zijn oude vriendenkring. Omdat zij de moeder van de kinderen zo goed kenden.
Ze voelt zich juist daar de indringer
Ze is ook wat jonger, dan zijn oude-vriendenkring, dat maakt het ook lastiger
Lijkt mij heel zwaar
Frankly my dear, I don"t give a damn
dinsdag 14 maart 2023 om 17:33
Oef wat een bericht. Ik krijg serieus bijna de tranen in mijn ogen hiervan. Zelf vader van 2 kinderen en kan me tot op bepaalde hoogte inleven in je verhaal.
Het is een mooi iets dat de dochter je toe vertrouwd om naar bed te laten brengen. Dat zegt mij dat ze je vertrouwd en lief hebt.
En ik kan me inleven dat je je "schuldig" voelt. De moeder kan je nooit meer terug halen. En het is nu nog zo pril en kwetsbaar.
Ook ik als vader hoop dat er een geschikte nieuwe partner in mijn vrouws leven zal komen die er zal zijn voor mijn dochters. Die haar hand weg zal geven op de bruiloften van haar als ik er niet kan zijn. Die ze zal steunen en helpen waar nodig. Dus al snap ik je gevoel, dat geeft alleen maar aan dat je een mens bent met het hart op de juiste plek. Wees zorgzaam en lief, want dat meisje heeft al heel wat ellende meegemaakt. Om zo jong al je moeder te moeten verliezen. Maar vergeet zelf niet te genieten uiteraard. Jij mag er ook zijn.
Hoop dat je een mooie relatie zult hebben en een mooie band zult opbouwen met je vriend en haar dochter. Want het is nog heel vroeg, maar wie weet over een tijd kan je er voor haar zijn zoals een echte moeder er voor haar kind zal zijn!
Ik wens je heel veel geluk samen. En een mooie relatie met vriend en dochter.
Het is een mooi iets dat de dochter je toe vertrouwd om naar bed te laten brengen. Dat zegt mij dat ze je vertrouwd en lief hebt.
En ik kan me inleven dat je je "schuldig" voelt. De moeder kan je nooit meer terug halen. En het is nu nog zo pril en kwetsbaar.
Ook ik als vader hoop dat er een geschikte nieuwe partner in mijn vrouws leven zal komen die er zal zijn voor mijn dochters. Die haar hand weg zal geven op de bruiloften van haar als ik er niet kan zijn. Die ze zal steunen en helpen waar nodig. Dus al snap ik je gevoel, dat geeft alleen maar aan dat je een mens bent met het hart op de juiste plek. Wees zorgzaam en lief, want dat meisje heeft al heel wat ellende meegemaakt. Om zo jong al je moeder te moeten verliezen. Maar vergeet zelf niet te genieten uiteraard. Jij mag er ook zijn.
Hoop dat je een mooie relatie zult hebben en een mooie band zult opbouwen met je vriend en haar dochter. Want het is nog heel vroeg, maar wie weet over een tijd kan je er voor haar zijn zoals een echte moeder er voor haar kind zal zijn!
Ik wens je heel veel geluk samen. En een mooie relatie met vriend en dochter.
dinsdag 14 maart 2023 om 18:04
Er stond eerst 6 maanden, dat is nu aangepast naar 10 maanden.
En je kunt mijn antwoord ridiculiseren wat je wilt, maar ik vind het geen langzame en doordachte introductie als je nieuwe vriendin na 6 maanden al je dochter naar bed brengt. Ja, heel fijn voor dit meisje als er nog een volwassene is die voor haar zorgt, maar dat weegt wat mij betreft niet op tegen het risico van het stranden van een relatie na 6 maanden en de impact daarvan op dit meisje.
dinsdag 14 maart 2023 om 18:37
En de vergelijking met de oppas gaat ook wat mank. Natuurlijk, iedereen in de omgeving kan kind naar bed brengen. Maar kind merkt echt wel het verschil tussen een oppas en de nieuwe liefde van haar vader en daar zal ze zich waarschijnlijk op een bepaalde manier aan hechten. Het feit dat mensen in de reacties al zeggen dat overleden moeder hier blij mee zal zijn, zegt al dat TS niet zomaar iemand is.Zarah schreef: ↑14-03-2023 18:04Er stond eerst 6 maanden, dat is nu aangepast naar 10 maanden.
En je kunt mijn antwoord ridiculiseren wat je wilt, maar ik vind het geen langzame en doordachte introductie als je nieuwe vriendin na 6 maanden al je dochter naar bed brengt. Ja, heel fijn voor dit meisje als er nog een volwassene is die voor haar zorgt, maar dat weegt wat mij betreft niet op tegen het risico van het stranden van een relatie na 6 maanden en de impact daarvan op dit meisje.
dinsdag 14 maart 2023 om 19:17
Zoals je het opschrijft, zou je het anders op kunnen vatten, maar uit je eerdere post denk ik op te kunnen maken, dat je bedoelt, dat mensen hier het al over moederfiguur hebben, terwijl de relatie nog maar pril is. En mocht de relatie stranden, dan heeft het meisje weer met een verlies te maken, toch? Ik ben het sowieso eens, dat het echt veel te vroeg is om over een moederfiguur te spreken. Verder ben ik het wel met andere reageerders eens, dat het feit dat TO er bij stil staat en er mee bezig is (zich zelfs schuldig voelt), getuigt van warmte en inzicht. Dus wat niet is kan nog komen……andnowwedance schreef: ↑14-03-2023 18:37En de vergelijking met de oppas gaat ook wat mank. Natuurlijk, iedereen in de omgeving kan kind naar bed brengen. Maar kind merkt echt wel het verschil tussen een oppas en de nieuwe liefde van haar vader en daar zal ze zich waarschijnlijk op een bepaalde manier aan hechten. Het feit dat mensen in de reacties al zeggen dat overleden moeder hier blij mee zal zijn, zegt al dat TS niet zomaar iemand is.
What would Patsy do?
dinsdag 14 maart 2023 om 19:21
Een kind die vraagt of je haar naar bed wil brengen zal je niet meteen als "moeder" zien lijkt me. Maar het geeft wel aan dat ze je lief heeft en vertrouwd.
Mijn jongste vraagt regelmatig aan tante of ze dr naar bed wil brengen. Die snapt ook echt wel dat tante geen moeder is.
Het is een mooie begin van een vertrouwens band.
Mijn jongste vraagt regelmatig aan tante of ze dr naar bed wil brengen. Die snapt ook echt wel dat tante geen moeder is.
Het is een mooie begin van een vertrouwens band.
woensdag 15 maart 2023 om 00:17
Inderdaad zie ik mij in deze nog prille fase niet als moederfiguur. En het is zoeken naar wat doe je wel en niet in deze situatie. Want ik begrijp het punt over hechten heel erg goed. Maar er geheimzinnig over doen is ook lastig, mijn vriend wil daarin ook eerlijk en transparant zijn. Ik heb dit geheel aan hem overgelaten en mijzelf daarin afwachtend opgesteld. Juist omdat ik mij op zulke momenten soms als een 'indringer' kan voelen. En ook dit proces gaat heel geleidelijk. Eerst alleen en keertje mee eten en daarna weer naar huis. En dit nog eens een aantal keren zo doen, totdat ze zelf vroeg of ik haar naar bed wilde brengen. Dus we pakken dit voor mijn gevoel serieus en doordacht op. En het naar bed is nog maar twee keer gebeurd...Ladyday21 schreef: ↑14-03-2023 19:17Zoals je het opschrijft, zou je het anders op kunnen vatten, maar uit je eerdere post denk ik op te kunnen maken, dat je bedoelt, dat mensen hier het al over moederfiguur hebben, terwijl de relatie nog maar pril is. En mocht de relatie stranden, dan heeft het meisje weer met een verlies te maken, toch? Ik ben het sowieso eens, dat het echt veel te vroeg is om over een moederfiguur te spreken. Verder ben ik het wel met andere reageerders eens, dat het feit dat TO er bij stil staat en er mee bezig is (zich zelfs schuldig voelt), getuigt van warmte en inzicht. Dus wat niet is kan nog komen……
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
