Rollenpatroon doorbreken binnen een gezin

Ik vind het een beetje warrig verhaal.

Ik snap er ook niet zoveel van om eerlijk te zijn. Je zegt dat je de naam hebt alles op te lossen maar ik zie dat niet terug in je post.

Wazig.....maar ik zou zeggen gedraag je naar de rol die je zou willen hebben.....

Neem geen contact op als je dat niet wil, niemand verplicht je dat. Maak geen fouten van een ander goed als je dat niet wil, wees een keer niet de verstandigste......zoiets?

zucht......weer eentje die dr noodkreet weghaalt als ze niet akuut te horen krijgt wat ze wil horen

trek je bek los, maak ruzie, want DAT is volgens mij wat je wil!

quote:Pink2510 schreef op 06 maart 2008 @ 10:49:

Ik ben de middelste uit een gezin van 3 dochters, ouders nog getrouwd en samen. Sinds mijn prille jeugd heb ik de naam in het gezin "alles te durven" en "alles te regelen" en "alles op te lossen". Ik ben dat een beetje zat. Een beetje? Een heleboel beetjes!



Een voorbeeld: op een verjaardag zat mijn jongste zusje mijn oudste te plagen. Best heftig. Ik zeg: joh, laat haar. En wat gebeurt er? Mijn moeder roept: Pink, hou op met pesten, je weet dat ze daar niet tegen kan. Duh? Sinds wanneer is mijn grote zus niet wijs genoeg dat zelf op te lossen. En sinds wanneer heb ik daar iets mee te maken?



Een ander voorbeeld: mijn oudste zus zit niet lekker in haar vel. Kan gebeuren, moet jezelf oplossen. Mijn ouders zijn aan het verbouwen, 2 schoonzoons helpen, haar vent niet. De jongens maken daar opmerkingen over tegen mijn vader en dat komt bij hen terecht. Ik heb daar niets mee van doen. Behalve dat het mijn man is... We zien elkaar op een concert van ons moeder, ik geef niet het juiste antwoord op haar vraag, ze begint te schreeuwen dat ik geen deel ben van haar gezin, dat ik me niet bemoeien met haar en dat ik me met mezelf moet bemoeien.

Ik kan me voorstellen dat je je afvraagt of ik heilig ben. Nee, absoluut niet. Ik heb alleen een getuige (onze vader) en die zei dat het volkomen onterecht was en dat ze heel raar reageerde. Ik verwachtte een telefoontje van haar daags erna of op zijn minst een sms of mailtje. Niets van dat alles. Mijn ouders geven aan dat als ik ermee zit, ik contact met haar moet opnemen.



Ik verdom dat! Ik hoef toch de fouten van een ander niet goed te maken? Ik hoef toch niet altijd de verstandigste te zijn? Waarom wordt dat van mij verwacht? Hoe kom ik af van deze rol in ons gezin? Hoe krijg ik voor elkaar dat mensen ook eens zelf actie nemen of dingen regelen voor mij? Help me!Waarom wil je dit onderwerp weghalen? Zo vervelend zijn we toch niet. Op je vraag hoe je een andere rol kunt krijgen is ook een eerlijk antwoord gegeven: Namelijk een andere rol aannemen en je niet zoveel aantrekken van wat anderen denken hoe jij bent.

quote:Pink2510 schreef op 06 maart 2008 @ 11:00:

Misschien heb ik niet de juiste voorbeelden voor mensen die er buiten staan genoemd.



Ik wil alleen maar hulp hoe ik mezelf in een andere positie kan brengen binnen ons gezin! Ik wil niet meer degene zijn die het oplost voor anderen of die dingen regelt. Ik wil gewoon leren mijn eigen gevoel en kop te volgen en niet die van het patroon dat ik binnen het gezin heb gekregen.



Misschien wil ik wel gewoon even een poosje niet bij het gezin horen ofzo. Ik weet het eigenlijk zelf ook niet! Ik zal het onderwerp weghalen.Nou, da's nou ook weer niet nodig hoor. Als ik iets de laatste tijd over mijzelf heb geleerd heb is, dat als jij verandering wilt, jij ook de enige bent die dat kunt. Tenzij jij het natuurlijk prettig vindt om te blijven hangen in deze rol. Een tijdje geleden heb ik een topic geopend met de vraag of mensen ervaringen hadden met een assertiviteitscursus. Ik zat niet lekker in mijn vel, kon na de geboorte van mijn dochter niet echt mjin draai op het werk vinden, vond ook dat ik niet zoveel voorstelde en maar middelmatig was, dacht ook dat ik niet assertief genoeg was en dat ik maar over me heen liet lopen. Ik reageerde ook gevoeliger op bepaalde opmerkingen van andere mensen. (waarschijnlijk nog door de zwangerschapshormonen). Na een aantal confronterende gesprekken met deze en gene ben ik erachter gekomen dat de enige die dat kan doorbreken jijzelf bent. Ik ben nu op een punt dat ik inderdaad denk dat ik zo'n cursus helemaal niet nodig heb en dat ik wel degelijk iets voorstel en ook wat te vertellen heb. Met andere woorden: als jij niet degene bent die de zaken voor jouw familie niet meer wil oplossen. Doe dat dan ook niet meer. En vwb de opmerking van je moeder: van je af laten glijden en je daar niet meer druk over maken.

Het klinkt misschien heel simpel; als jij niet degene wil zijn die alles oplost, houd dan ook mee op. Laat iedereen lekker z'n eigen zooi uitzoeken en zeggen consequent tegen iedereen die wil dat jij iets oplost, dat 'ie dat dan maar direct moet regelen met degen waar hij of zij ruzie mee heeft. Gewoon je niet meer in zo'n positie laten manoevreren. Zal even wennen zijn voor je familie, maar uiteindelijk wennen ze er vast wel aan.

Pink, je ouders hebben toch gelijk wanneer het over je zus gaat. Als jij ergens mee zit, dan moet je met haar contact opnemen. Feitelijk gebruik jij ook je ouders als middel om de communicatie met je zus op gang te brengen. Jouw zus heeft haar zegje gedaan, nu ben jij aan zet als je het er niet mee eens bent.



Je krijgt het niet voor elkaar dan anderen dingen gaan regelen voor jou, dingen moet je zelf regelen. En dat anderen actie gaan ondernemen, alleen als zij zelf er de noodzaak van inzien.

ik snap de voorbeelden niet zo goed...