Rugzak en huidige leven

27-09-2024 09:49 6 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
.
tannie0415 wijzigde dit bericht op 28-09-2024 19:43
99.91% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Wat mij hielp, was een goeie therapeut
Ik zou een lijst maken met zaken waar je steeds tegen aanloopt en dan naar de huisarts gaan, het klinkt als iemand die redelijk goed kan meekomen maar misschien wel een neurodivergente kant hebt.

Dan heb je ander soort hulp nodig dan de meeste mensen en kan het soms je problemen erger maken dan nodig is.
Zeg dat echt niet zo hoeft te zijn, maar als ik dit zo lees zou dus bij je huisarts bespreken welke weg je beste op kan voor hulp.
Alle reacties Link kopieren Quote
Wat heb je nodig om hulp te gaan zoeken?
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik herken wel een en ander.

Nu ik bijna 38 ben en vorig jaar een erg groot verlies heb meegemaakt liep ik steeds meer vast
Met paniekaanvallen aan toe.

En zo kwam ik er achter dat ik eigenlijk door oa mijn jeugd met emotioneel onbeschikbare ouders, te weinig gezien ben en verkeerd met dingen omga.

Ik leer nu steeds meer wat mijn patronen zijn en ben in therapie. Ook verschillende boeken aan het lezen over het onderwerp.

Ik raad je aan om ook hulp te zoeken.
Alle reacties Link kopieren Quote
Bedankt voor de reacties!
@muts87: zo voelt het voor mij ook. Bij mij leggen de verlieservaringen, maar ook zeker het krijgen van kinderen (waardoor je eigen jeugd via je kinderen weer voorbij komt) bloot hoe ik eigenlijk gevormd ben en op life events reageer. Ik zie ook een verschil met mijn zus, zij paste beter bij mijn ouders en voelde zich minder "afgewezen", zij heeft minder gemist. Ze is daardoor ook hechter met mijn ouders en staat misschien daardoor steviger in haar schoenen. Mijn rugzak is helaas ook wat groter, dat speelt ook mee.

Misschien moet ik overwegen om toch maar eens hulp te zoeken. Ik heb dat nog niet gedaan omdat ik het zelf wel kon, vond ik ;)

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven