Relaties
alle pijlers
Samen maar toch alleen blijkbaar.. Voel me beetje belazerd.
donderdag 12 april 2007 om 16:23
Daar gaat ie dan.. de eerste keer dat ik een sereuze topic open, moet het gewoon echt van me afschrijven want ik ben zo teleurgesteld dat ik het even allemaal niet meer weet..
Ik heb een fijne relatie, we ondernemen veel, lachen veel, sex zit goed, hij helpt me soms dingen wat beter te relativeren, we gaan van de zomer lekker op vakantie..
Dit zijn dus de pluspunten..
Maar in het begin van onze relatie zijn er strubbelingen geweest, en hij heeft me enorm gekwetst door helemaal nog bezig te zijn met een vriendin. Voorbeeld; Zij wil nog maagd blijven maar ging wat te ver met een vriendje, en vond dat heel erg, en mijn vriend vond dat vreselijk voor haar. Ik moest serieus aangifte doen van aanranding en de avond van te voren wild ik mijn ei kwijt maar hij gaf aan liever te gaan slapen.
Pas na anderhalf jaar mocht ik haar ontmoeten en hij werd rood toen hij haar voorstelde en ik heb de hele middag mogen kijken hoe die twee om elkaar heen draaiden. ( AU! )
Zo kan ik nog meer akkefietjes opnoemen maar het komt erop neer dat ik uiteindelijk heb moeten zeggen; ik kan zo niet verder, het wordt nu kiezen of delen. En hij koos voor mij en heeft zijn 'vriendschap"met haar verbroken. Althans daar ga ik vanuit want ik hoor er nooit meer wat over.
We zijn nu een flinke tijd verder en ik heb voor een andere vriendin van hem, over wie hij wel gewoon eerlijk was enzo, de nodige moeite gedaan om haar te leren kennen. Ook als ik haar zag wat erg weinig voorkomt trouwens. Uitgenodigd om te komen eten, msn, hyves maar zij reageert gewoon niet en wil dus blijkbaar niet. Dat kan ondanks dat ik het vervelend vind maar zijn reactie is zo koel. Hij vind dat zij toch niks met mij te maken heeft terwijl mijn sociale inborst me verteld dat zijn vrienden ook mee tellen, en ik dat ook voor hun zou moeten doen. Want ze is zijn beste vriendin! Ook al zien ze elkaar even wat minder doordat zij het druk heeft. Want als we samenwonen en kinderen gaan krijgen.. krijg ik dan allemaal vreemden over de vloer? Dat zet toch geen zoden aan de dijk? Als ze wil komen eten moet dat kunnen, maar dan wil ik wel graag dat het werkt. En op deze manier werkt het voor mij niet. Een eiegn leven is prima maar kan het iets opener en socialer naar alle partijen toe? Mijn vrienden en vriendinnen zijn gelukkig net als ik. Mijn vriend dus echt niet.
En dan hadden we het laatst dus over samen wonen, en onze gesprekken gingen zo ver dat ik ergens nog zou gaan informeren en als het dan allemaal kon, we misschien na de zomer wel eens konden gaan samen wonen. Hij noemde de maand augustus nog. Onze planning was oorspronkelijk wat later en in een nieuw huis samen te starten maar hij is wat dat laatste betreft van gedachten veranderd maar toch we werden helemaal blij van het nieuwe plan. Ik vertelde het zelfs aan wat vriendinnen zo blij werd ik ervan! En hij hield me niet tegen.
Ik heb huur en hij koop en ik geef een woning en een boel inboedel op wanneer ik bij hem intrek Mijn vader zei me het goed te regelen en wel voor een samenleef contract of andere vorm van vastigheid te gaan want ik ben niet koopkrachtig en geef wel alles op als het zover komt. en als het niet gaat samen kan ik nergens zo snel naartoe.
Mijn vader belde hierover op het moment dat ik bij mijn vriend zat, maar mijn vriend wilde op dat moment niet met mijn vader praten. En ik was na het gesprek even wat stiller op een rijtje aan het zetten wat nou wijsheid is in zo'n situatie. Dus mijn vriend vraagt wat er is en ik zeg hem waar ik over nadenk ( bovenstaande dus..) waarop hij zegt; ja maar, we zaten alleen toch maar te fantaseren dat betekend niet dat we meteen gaan samenwonen...
Ik voel me nu zoooo dom!! Ben ik in lalaland beland? Was de; na de zomer planning dan helemaal geen planning?
Ik heb omdat we het zo over samenwonen hadden opnieuw geprobeerd om een vriendelijk berichtje te wisselen met de enige vriendin van hem die ik niet verder ken dan hallo en dag. Maar wederom geen reactie. En het hem gezegd dat ik haar een berichtje gestuurd had en dat ze weer niet reageert. Zijn reactie; absolute stilte.. Geen feed-back, support of niks. Zoek het maar uit mentaliteit.
Dit zijn dingen die bij mij dus spelen en hij laat me keihard bungelen.
Ik was in de veronderstelling dat we samen bezig waren met iets goeds, maar ik heb het gevoel dat hij alsnog helemaal niet voor mij of ons kiest.
Ook door andere kleinere dingetjes.. maar die zal ik jullie besparen.
Ik kom nu misschien wat wanhopig over ofzo, maar we zijn twee jaar samen, hebben het ook al over kinderen gehad en we waren samen aan het werken naar de volgende stap ( zijn woorden..) En nu dit!!
Kan ik nog zoveel leuke dingen met hem ondernemen, goede sex hebben en wat dan ook maar ik twijfel of hij echt van mij houdt, en ik twijfel of ik op deze manier verder wil.
Best als we nog even niet gaan samenwonen maar smeer me dan ook geen stroop op de mond, heb hem dan ook gezegd dat ik het er dan ook niet meer over wil hebben als het alleen maar fantaseren blijkt te zijn. ( ik ben klaarblijkelijk gek.)
En nu doen we weer alsof er niks aan de hand is, terwijl een deel van mij het uit wil maken en een ander deel niet zomaar wil opgeven vanwege alle dingen die wel goed zijn.
En het gaat me dan vooral om of hij wel echt voor me gaat. en dat gevoel heb ik dus helemaal niet op deze manier.
Ik heb bijna de neiging om ons lat bestaan ook echt afstandelijker in te gaan vullen, want blijkbaar ben ik niet echt zo samen als ik dacht.
Ik heb een fijne relatie, we ondernemen veel, lachen veel, sex zit goed, hij helpt me soms dingen wat beter te relativeren, we gaan van de zomer lekker op vakantie..
Dit zijn dus de pluspunten..
Maar in het begin van onze relatie zijn er strubbelingen geweest, en hij heeft me enorm gekwetst door helemaal nog bezig te zijn met een vriendin. Voorbeeld; Zij wil nog maagd blijven maar ging wat te ver met een vriendje, en vond dat heel erg, en mijn vriend vond dat vreselijk voor haar. Ik moest serieus aangifte doen van aanranding en de avond van te voren wild ik mijn ei kwijt maar hij gaf aan liever te gaan slapen.
Pas na anderhalf jaar mocht ik haar ontmoeten en hij werd rood toen hij haar voorstelde en ik heb de hele middag mogen kijken hoe die twee om elkaar heen draaiden. ( AU! )
Zo kan ik nog meer akkefietjes opnoemen maar het komt erop neer dat ik uiteindelijk heb moeten zeggen; ik kan zo niet verder, het wordt nu kiezen of delen. En hij koos voor mij en heeft zijn 'vriendschap"met haar verbroken. Althans daar ga ik vanuit want ik hoor er nooit meer wat over.
We zijn nu een flinke tijd verder en ik heb voor een andere vriendin van hem, over wie hij wel gewoon eerlijk was enzo, de nodige moeite gedaan om haar te leren kennen. Ook als ik haar zag wat erg weinig voorkomt trouwens. Uitgenodigd om te komen eten, msn, hyves maar zij reageert gewoon niet en wil dus blijkbaar niet. Dat kan ondanks dat ik het vervelend vind maar zijn reactie is zo koel. Hij vind dat zij toch niks met mij te maken heeft terwijl mijn sociale inborst me verteld dat zijn vrienden ook mee tellen, en ik dat ook voor hun zou moeten doen. Want ze is zijn beste vriendin! Ook al zien ze elkaar even wat minder doordat zij het druk heeft. Want als we samenwonen en kinderen gaan krijgen.. krijg ik dan allemaal vreemden over de vloer? Dat zet toch geen zoden aan de dijk? Als ze wil komen eten moet dat kunnen, maar dan wil ik wel graag dat het werkt. En op deze manier werkt het voor mij niet. Een eiegn leven is prima maar kan het iets opener en socialer naar alle partijen toe? Mijn vrienden en vriendinnen zijn gelukkig net als ik. Mijn vriend dus echt niet.
En dan hadden we het laatst dus over samen wonen, en onze gesprekken gingen zo ver dat ik ergens nog zou gaan informeren en als het dan allemaal kon, we misschien na de zomer wel eens konden gaan samen wonen. Hij noemde de maand augustus nog. Onze planning was oorspronkelijk wat later en in een nieuw huis samen te starten maar hij is wat dat laatste betreft van gedachten veranderd maar toch we werden helemaal blij van het nieuwe plan. Ik vertelde het zelfs aan wat vriendinnen zo blij werd ik ervan! En hij hield me niet tegen.
Ik heb huur en hij koop en ik geef een woning en een boel inboedel op wanneer ik bij hem intrek Mijn vader zei me het goed te regelen en wel voor een samenleef contract of andere vorm van vastigheid te gaan want ik ben niet koopkrachtig en geef wel alles op als het zover komt. en als het niet gaat samen kan ik nergens zo snel naartoe.
Mijn vader belde hierover op het moment dat ik bij mijn vriend zat, maar mijn vriend wilde op dat moment niet met mijn vader praten. En ik was na het gesprek even wat stiller op een rijtje aan het zetten wat nou wijsheid is in zo'n situatie. Dus mijn vriend vraagt wat er is en ik zeg hem waar ik over nadenk ( bovenstaande dus..) waarop hij zegt; ja maar, we zaten alleen toch maar te fantaseren dat betekend niet dat we meteen gaan samenwonen...
Ik voel me nu zoooo dom!! Ben ik in lalaland beland? Was de; na de zomer planning dan helemaal geen planning?
Ik heb omdat we het zo over samenwonen hadden opnieuw geprobeerd om een vriendelijk berichtje te wisselen met de enige vriendin van hem die ik niet verder ken dan hallo en dag. Maar wederom geen reactie. En het hem gezegd dat ik haar een berichtje gestuurd had en dat ze weer niet reageert. Zijn reactie; absolute stilte.. Geen feed-back, support of niks. Zoek het maar uit mentaliteit.
Dit zijn dingen die bij mij dus spelen en hij laat me keihard bungelen.
Ik was in de veronderstelling dat we samen bezig waren met iets goeds, maar ik heb het gevoel dat hij alsnog helemaal niet voor mij of ons kiest.
Ook door andere kleinere dingetjes.. maar die zal ik jullie besparen.
Ik kom nu misschien wat wanhopig over ofzo, maar we zijn twee jaar samen, hebben het ook al over kinderen gehad en we waren samen aan het werken naar de volgende stap ( zijn woorden..) En nu dit!!
Kan ik nog zoveel leuke dingen met hem ondernemen, goede sex hebben en wat dan ook maar ik twijfel of hij echt van mij houdt, en ik twijfel of ik op deze manier verder wil.
Best als we nog even niet gaan samenwonen maar smeer me dan ook geen stroop op de mond, heb hem dan ook gezegd dat ik het er dan ook niet meer over wil hebben als het alleen maar fantaseren blijkt te zijn. ( ik ben klaarblijkelijk gek.)
En nu doen we weer alsof er niks aan de hand is, terwijl een deel van mij het uit wil maken en een ander deel niet zomaar wil opgeven vanwege alle dingen die wel goed zijn.
En het gaat me dan vooral om of hij wel echt voor me gaat. en dat gevoel heb ik dus helemaal niet op deze manier.
Ik heb bijna de neiging om ons lat bestaan ook echt afstandelijker in te gaan vullen, want blijkbaar ben ik niet echt zo samen als ik dacht.
..popcorn?
dinsdag 8 mei 2007 om 11:53
Zolang er nog van dit soort onduidelijkheden zijn in jullie relatie zou ik zeker niet gaan samenwonen. Ik zou het hebben van een relatie met deze man helemaal eens kritisch bekijken. Wat levert deze relatie jou op, wordt je supergelukkig? Je krijgt niet het gevoel dat jij nu echt op de eerste plaats staat voor je vriend. Zijn vriendin behandelt jou als stront, reageert niet op jouw mails ed., en hij nodigt haar vervolgens vrolijk uit voor een etentje bij hem thuis. Alsof er geen vuiltje aan de lucht is. Geef beslist je eigen huis niet op, want je zit in de tang als het mis gaat. Je kunt dan geen kant op. Stel dat het niet werkt tussen jullie, dan ben je afhankelijk van hem en pik je misschien meer dan je zou doen als je je eigen woning zou hebben, dan voel je je pas echt ongelukkig.
dinsdag 8 mei 2007 om 11:53
@ houvanjezelf
Dank je wel, ik wil dat ook gaan doen dmv die brief die ik hem wil gaan schrijven.
Maak me er gewoon een beetje zenuwachtig voor. En wil het allemaal goed formuleren..
En mezelf voor bereiden op eventuele teleurstellingen. Want ik kom een beetje op het punt dat als hij niet oke reageert, ik dan echt moet beslissen wat ik dan wil. Nu ben ik bereid rekening met hem en zijn vriendschappen te houden maar als zijn reactie weer zo kort door de bocht komt als de vorige keren, dan ken ik mezelf te goed om nog verder door te gaan op deze manier. En daarom maak ik me zo verschrikkelijk druk!
Het is voor mij namelijk een princiepe zaak aan het worden.. Het zou zo zonde zijn als we hier op stuk lopen.. En ik weet dat ik daar zelf invloed op heb, maar het wordt steeds moeilijker voor me.
Ik ben me ook gaan realiseren dat ik eigenlijk heel boos ben over deze kwesties, en het zat ben dat het zo loopt.
Heel naief misschien, maar ik zie bij vrienden dat het wel allemaal kan zoals ik het zelf ook graag wil, die delen vriendschappen, zijn open, en gaan ook wel alleen met vrienden weg, maar iedereen KENT tenminste iedereen. Dat wil ik ook!
Dank je wel, ik wil dat ook gaan doen dmv die brief die ik hem wil gaan schrijven.
Maak me er gewoon een beetje zenuwachtig voor. En wil het allemaal goed formuleren..
En mezelf voor bereiden op eventuele teleurstellingen. Want ik kom een beetje op het punt dat als hij niet oke reageert, ik dan echt moet beslissen wat ik dan wil. Nu ben ik bereid rekening met hem en zijn vriendschappen te houden maar als zijn reactie weer zo kort door de bocht komt als de vorige keren, dan ken ik mezelf te goed om nog verder door te gaan op deze manier. En daarom maak ik me zo verschrikkelijk druk!
Het is voor mij namelijk een princiepe zaak aan het worden.. Het zou zo zonde zijn als we hier op stuk lopen.. En ik weet dat ik daar zelf invloed op heb, maar het wordt steeds moeilijker voor me.
Ik ben me ook gaan realiseren dat ik eigenlijk heel boos ben over deze kwesties, en het zat ben dat het zo loopt.
Heel naief misschien, maar ik zie bij vrienden dat het wel allemaal kan zoals ik het zelf ook graag wil, die delen vriendschappen, zijn open, en gaan ook wel alleen met vrienden weg, maar iedereen KENT tenminste iedereen. Dat wil ik ook!
..popcorn?
dinsdag 8 mei 2007 om 12:54
@ houvanjezelf
Wat leuk dat je een man bent!! En je reageert altijd zo goed. lees je ook weleens op andere topics.
Heb jij misschien een tip dan voor me?
Hoe schrijf ik zonder volop kwetsend te zijn dat ik het liever anders zie omdat ik zo niet wil samenwonen?
Vooral het laatste gedeelte van de zin..
En wat te doen met 2 die nergens op reageert? Haar een keertje aanspreken en er dan een babbel over beginnen?
Wat leuk dat je een man bent!! En je reageert altijd zo goed. lees je ook weleens op andere topics.
Heb jij misschien een tip dan voor me?
Hoe schrijf ik zonder volop kwetsend te zijn dat ik het liever anders zie omdat ik zo niet wil samenwonen?
Vooral het laatste gedeelte van de zin..
En wat te doen met 2 die nergens op reageert? Haar een keertje aanspreken en er dan een babbel over beginnen?
..popcorn?
dinsdag 8 mei 2007 om 13:16
quote: nola reageerde Het is voor mij namelijk een princiepe zaak aan het worden..
Misschien moet je je eens afvragen wàt de principezaak precies is. Wil je winnen? Wil je hem breken? Wil je hem veranderen totdat hij voldoet aan jouw ideaal?
Misschien moet je je eens wat minder bezighouden met hem en meer met jezelf. Vraag je eens af of je ècht nog zoveel van hem houdt of dat je dat alleen maar denkt/wilt denken omdat je (hem) niet kunt loslaten. Het lijkt mij dat al dit gedoe zoveel van je gevoel/gedachten in beslag neemt, dat je aan de kern van de zaak niet toekomt.
Heel naief misschien, maar ik zie bij vrienden dat het wel allemaal kan zoals ik het zelf ook graag wil, die delen vriendschappen, zijn open, en gaan ook wel alleen met vrienden weg, maar iedereen KENT tenminste iedereen. Dat wil ik ook!
Dat kùn jij ook, je weet precies wat je wilt van een relatie en het leven. Er loopt vast wel iemand rond die dat ook wil.
Als je het perse met deze man wilt, wie weet, als je een heel duidelijke brief schrijft met je eisen en wensen; hem voldoende onder druk kunt zetten om daaraan te voldoen èn bereid bent om de rest van je leven druk op de ketel te houden om te zorgen dat hij blijft doen en laten wat jij wilt, ja wie weet ................. Het nadeel is dan wel dat hij nog maar een schim van zichzelf is, want hij moet helemaal veranderen, in ieder geval aan de buitenkant.
Ik denk dat je beter de feiten op een rij kunt zetten, jullie zijn overduidelijk heel verschillend, Als je allebei veel water in de wijn wilt doen, bereid bent tot veel (gezamelijke) compromissen, dan kan het best werken. Maar uit alles wat je erover geschreven hebt, krijg ik erg het gevoel dat je een olifant de trap op probeert te duwen................
Ik wens je veel sterkte en wijsheid.
Mabel
Misschien moet je je eens afvragen wàt de principezaak precies is. Wil je winnen? Wil je hem breken? Wil je hem veranderen totdat hij voldoet aan jouw ideaal?
Misschien moet je je eens wat minder bezighouden met hem en meer met jezelf. Vraag je eens af of je ècht nog zoveel van hem houdt of dat je dat alleen maar denkt/wilt denken omdat je (hem) niet kunt loslaten. Het lijkt mij dat al dit gedoe zoveel van je gevoel/gedachten in beslag neemt, dat je aan de kern van de zaak niet toekomt.
Heel naief misschien, maar ik zie bij vrienden dat het wel allemaal kan zoals ik het zelf ook graag wil, die delen vriendschappen, zijn open, en gaan ook wel alleen met vrienden weg, maar iedereen KENT tenminste iedereen. Dat wil ik ook!
Dat kùn jij ook, je weet precies wat je wilt van een relatie en het leven. Er loopt vast wel iemand rond die dat ook wil.
Als je het perse met deze man wilt, wie weet, als je een heel duidelijke brief schrijft met je eisen en wensen; hem voldoende onder druk kunt zetten om daaraan te voldoen èn bereid bent om de rest van je leven druk op de ketel te houden om te zorgen dat hij blijft doen en laten wat jij wilt, ja wie weet ................. Het nadeel is dan wel dat hij nog maar een schim van zichzelf is, want hij moet helemaal veranderen, in ieder geval aan de buitenkant.
Ik denk dat je beter de feiten op een rij kunt zetten, jullie zijn overduidelijk heel verschillend, Als je allebei veel water in de wijn wilt doen, bereid bent tot veel (gezamelijke) compromissen, dan kan het best werken. Maar uit alles wat je erover geschreven hebt, krijg ik erg het gevoel dat je een olifant de trap op probeert te duwen................
Ik wens je veel sterkte en wijsheid.
Mabel
dinsdag 8 mei 2007 om 13:28
@ Mabel
heel treffend zeker het eerste sukje van je reactie daar was ik nou net zelf ook al mee bezig. zo van; wat wil ik nou uiteindelijk..
Uiteindelijk wil ik; openheid, en met z'n allen door dezelfde deur kunnen, en samenwonen met iedereen die welkom is en kan zijn. Geen moeilijk gedoe om bepaalde vrienden. Maar alle vrienden over dezelfde kam. En op die eerlijke basis kan er heel veel. En kan ik heel veel.
Wil ik hem veranderen? In zeker zin wel, hij ziet de dingen anders en handelt ook zeker anders dna ik zou doen, en sterker nog, heb gedaan.
MAAR wil ik iemand hoeven/moeten veranderen? Liever niet!!
Wil ik gehoord worden? Ja!! En mag daar verandering uit voort vloeien graag.
Ik heb het al meerdere keren aangegeven en rechtstreeks besproken met hem, maar puntje bij paaltje, als er dan weer afgesproken wordt, dan wordt duidelijk dat er met mijn deel in het geheel wederom niets is of wordt gedaan.
Daar ben ik boos over.
Hij zegt dat het allemaal niet zo belangerijk is. Ik vind dat raar, als het allemaal niet zo belangerijk is waarom dan thuis uitnodigen, regelmatig afspreken, het onbespreekbaar tussen ons houden door met dooddoeners te komen.. Pff.
Ik wil deze relatie niet beeindigen, maar ik vraag mezelf of ik dit kan gaan accepteren ( wat ik in feite al doe..) Maar dan zonder me zo ellendig te voelen!!
heel treffend zeker het eerste sukje van je reactie daar was ik nou net zelf ook al mee bezig. zo van; wat wil ik nou uiteindelijk..
Uiteindelijk wil ik; openheid, en met z'n allen door dezelfde deur kunnen, en samenwonen met iedereen die welkom is en kan zijn. Geen moeilijk gedoe om bepaalde vrienden. Maar alle vrienden over dezelfde kam. En op die eerlijke basis kan er heel veel. En kan ik heel veel.
Wil ik hem veranderen? In zeker zin wel, hij ziet de dingen anders en handelt ook zeker anders dna ik zou doen, en sterker nog, heb gedaan.
MAAR wil ik iemand hoeven/moeten veranderen? Liever niet!!
Wil ik gehoord worden? Ja!! En mag daar verandering uit voort vloeien graag.
Ik heb het al meerdere keren aangegeven en rechtstreeks besproken met hem, maar puntje bij paaltje, als er dan weer afgesproken wordt, dan wordt duidelijk dat er met mijn deel in het geheel wederom niets is of wordt gedaan.
Daar ben ik boos over.
Hij zegt dat het allemaal niet zo belangerijk is. Ik vind dat raar, als het allemaal niet zo belangerijk is waarom dan thuis uitnodigen, regelmatig afspreken, het onbespreekbaar tussen ons houden door met dooddoeners te komen.. Pff.
Ik wil deze relatie niet beeindigen, maar ik vraag mezelf of ik dit kan gaan accepteren ( wat ik in feite al doe..) Maar dan zonder me zo ellendig te voelen!!
..popcorn?
dinsdag 8 mei 2007 om 13:28
Ik vind dat ie heel raar doet over die vriendinnen.
Maar als je hem al 2 jaar kent, en hij heeft een beste vriendin, die jij alleen kent van hallo en dag, dat is raar.
Spreekt hij dat af met haar als jij er niet bij bent?
En wat een arrogante tuthola als ze niet eens reageert, hoe kan zo iemand vrienden met jouw vriend zijn??
En het is zijn taak om jou te introduceren bij zijn vrienden, dus ik vind het al heel wat dat jij je best doet, heel lief, maar het moet niet eens nodig zijn.
Ik vind dat er een luchtje aan zit en zou je vriend maar eens aan de tand voelen.
Ik had ook ooit een vriendje die twee beste vriendinnen had, echt twee arrogante k*twijven die mij geen blik waardig gunden.
Een half jaar nadat hij mij gedumpt had kreeg hij verkering met een van hen en heeft dat nog steeds. Vandaar dat ik meestal de kriebels krijg van dit soort verhalen.
Succes ermee.
Maar als je hem al 2 jaar kent, en hij heeft een beste vriendin, die jij alleen kent van hallo en dag, dat is raar.
Spreekt hij dat af met haar als jij er niet bij bent?
En wat een arrogante tuthola als ze niet eens reageert, hoe kan zo iemand vrienden met jouw vriend zijn??
En het is zijn taak om jou te introduceren bij zijn vrienden, dus ik vind het al heel wat dat jij je best doet, heel lief, maar het moet niet eens nodig zijn.
Ik vind dat er een luchtje aan zit en zou je vriend maar eens aan de tand voelen.
Ik had ook ooit een vriendje die twee beste vriendinnen had, echt twee arrogante k*twijven die mij geen blik waardig gunden.
Een half jaar nadat hij mij gedumpt had kreeg hij verkering met een van hen en heeft dat nog steeds. Vandaar dat ik meestal de kriebels krijg van dit soort verhalen.
Succes ermee.
dinsdag 8 mei 2007 om 15:22
Hoi Nola,
Ik zal proberen wat tips te geven.
Spreek vanuit jezelf en benoem je gevoel en je positieve intentie.
Bijvoorbeeld:
Ik heb het gevoel, dat als we nu zouden gaan samenwonen we onze relatie op het spel zetten. Nu is dat het laatste dat ik wil, dus daarom wilde ik er nog minimaal XX maanden mee wachten.
Dan kunnen we in de tussentijd ervoor zorgen dat .......... enz.
En die vriendin, tja....
Je kunt sommige dingen niet dwingen.
Je zou als een stalkster overkomen als je alsmaar jezelf zou opdringen.
Ik wil je wel iets meegeven.
Onderschat niet de kracht van de non-verbale communicatie.
Het is best mogelijk dat je, toen je haar eerder bent tegengekomen, je jezelf een beetje afwijzend hebt opgesteld en dat je daar nu nog last van hebt. Blijf vriendelijk, doe zoals je altijd doet naar anderen. Dan komt het vanzelf wel goed. Forceren is het slechtste dat je kunt doen in zo'n geval.
Sterkte *;
dinsdag 8 mei 2007 om 15:51
Ik zou dat samenwonen ook nog maar even uitstellen.
Ik zou trouwens niet eens mijn eigen huis en inboedel op willen geven voor iemand die niet voor 200% zegt heel graag met mij samen te willen wonen.
Ik ga binnenkort ook samenwonen en hij vertelt me steeds hoe leuk hij dat vindt en dat hij er zoveel zin in heeft. Als iemand niet zo enthousist gereageerd zou hebben, dan zou ik toch eens bij mezelf nagaan of ik het dan wel zou willen (tenzij je elkaar natuurlijk nog meer een paar maanden kent en iemand er nog helemaal niet klaar voor is).
Ik zou trouwens niet eens mijn eigen huis en inboedel op willen geven voor iemand die niet voor 200% zegt heel graag met mij samen te willen wonen.
Ik ga binnenkort ook samenwonen en hij vertelt me steeds hoe leuk hij dat vindt en dat hij er zoveel zin in heeft. Als iemand niet zo enthousist gereageerd zou hebben, dan zou ik toch eens bij mezelf nagaan of ik het dan wel zou willen (tenzij je elkaar natuurlijk nog meer een paar maanden kent en iemand er nog helemaal niet klaar voor is).
dinsdag 8 mei 2007 om 16:05
Nola,
misschien moet je eens op een rijtje zetten waarom je deze relatie niet wilt beëindigen of beter nog, waarom je van hem houdt: zn goede eigenschappen, alles waarmee hij jou een goed gevoel geeft, alles waardoor je je bemind voelt, alles waardoor je groeit, je je beter voelt dankzij (de wisselwerking) tussen je vriend en dankzij de relatie.
Als je je dan wat meer concentreert op de positieve zaken (die vaak als vanzelfsprekend worden aangenomen) kun je zn mindere kanten ws wel met een glimlach accepteren.
misschien moet je eens op een rijtje zetten waarom je deze relatie niet wilt beëindigen of beter nog, waarom je van hem houdt: zn goede eigenschappen, alles waarmee hij jou een goed gevoel geeft, alles waardoor je je bemind voelt, alles waardoor je groeit, je je beter voelt dankzij (de wisselwerking) tussen je vriend en dankzij de relatie.
Als je je dan wat meer concentreert op de positieve zaken (die vaak als vanzelfsprekend worden aangenomen) kun je zn mindere kanten ws wel met een glimlach accepteren.
donderdag 10 mei 2007 om 07:59
Ik ben er gister met mijn vriend over begonnen ( aan de telefoon..)
Hij ging uit zijn dak, begrijpt niet waar ik me druk om maak.
Hij vroeg me spontaan mee naar haar verjaardagsfeest die ze volgende week geeft. En toen ik weigerde werd hij weer boos!
Ik heb hem uiteindelijk gezegd en uitgelegd dat zij bij zichzelf had moeten denken dat haar maatje een vriendin heeft en ons samen uit had kunnen nodigen maar dat heeft ze niet gedaan dus ga ik daar niet ineens verschijnen. Maar dat ik op zijn verjaarag wel nog een poging zal wagen een betere klik tussen haar en mij te doen ontstaan, maar als het dan nog niks is dat ik het dan opgeef. En dat dat eigenlijk niet eens aan mij is om te doen maar vooral ook aan haar uit respect voor hem! Maar dat ik het wel nog wil proberen zodat als ik straks moet zeggen dat het niet werkt, ik wel mijn eigen geruststelling kan halen uit het feit dat ik het echt heb geprobeerd.
Ik baal ervan dat hij zo boos werd terwijl ik degene moet zijn die boos moet worden. En eigenlijk ben ik dat ook.
Hij zegt dat hij ook een vriendin van mij niet helemaal geweldig vind maar dat dat toch niet uitmaakt? En dat alle mensen die veel dichterbij staan mij wel aardig vinden enzo en dat dat veel belangerijker is.
Dat is ook allemaal wel zo natuurlijk.
Maar mijn vrienden en vriendinnen tonen wel respect naar hem toe en ik heb nooit moeilijk gedaan over dingen. als hij had gezegd nodig haar of hem eens uit om te komen eten dat lijkt me wel leuk, had ik niet gereageerd alsof hij iets compleet achterlijks zei! Hij heeft dat in deze wel gedaan, en na diverse pogingen heb ik het opgegeven.
Ik ben gewoon verontwaardigd dat zij nul moeite doet voor de vriendin van haar maatje, en ik ben boos dat hij zegt dat hij in die zin een ander niet kan beinvloeden. Maar hij heeft er in mijn ogen dan ook nul moeite voor gedaan. Natuurlijk kan hij er wel wat aan doen, mij niet laten bungelen bijvoorbeeld, en hij had allang gewoon tegen haar kunnen zeggen dat ie mij gewoon eens mee neemt, of haar kunnen vragen waarom kom je niet eten dan? ( toendertijd dat ik nog graag wild dat ze kwam en haar ook uitnodigde.) Maar hij vond het toen zelf ook bullshit van mij dat ik dat graag wilde. Dus hij heeft ook een rol gespeeld in het feit dat dit nog steeds zo zit. Maar hij begrijpt niet waarom me dit zo boeit.
Het blijft me ook bezig houden omdat het gelazer toevallig precies zijn enige twee vriendinnen betreft. En dat komt ook omdat hij zelf juist die twee vriendschappen zo buiten mij om houdt. Zoals ik al eerder omschreef.
Maar dat feitje blijft knagen aan mijn trots en mijn irritatie voeden.
Ik ben inmiddels een antwoord rijker; Het boeit me omdat ik een normale omgang wil met al zijn vrienden en kennissen en niet dat dit belemmerd wordt door vooral hemzelf. Want ik vind het heel erg naar dat ik met al zijn vrienden ok ben, maar precies met zijn twee vriendinnen buiten de boot val!
En dat zie ik in andere leuke relaties om me heen niet terug!!
Ik zit ook niet zonder hem bij zijn vrienen op de bank, en zal dat bij haar ook niet willen, dat is zijn stukje leven.
Maar dat ik totaal niet mee tel vind ik gewoon belachelijk!
Hij vind dat ik mezelf dan op tweede plek zet en dat ik dit niet moet doen. Dat vind hij vervelend en onzeker van me. Kan best zo zijn maar ik bedoel meer dat ik dit gewoon respectloos vind, ook van hem.Zelfs al weet ik dat ie van me houdt en ben ik daar dus niet onzeker over.
Maar blijkbaar ligt dit wel aan mij, en moet ik niet zomoeilijk doen als het een keertje niet klikt met een van zijn vrienden...
Ik ga het nog een keer proberen.. met tegenzin dat wel maar op langer termijn wil ik dat we het beter hebben, met haar erbij want ze is een blijvertje. En met enige tegenzin doe ik dat want ik voel me er eigenlijk al te trots voor. Maar goed.
Hoe laat ik mijn onvrede los????
Hij ging uit zijn dak, begrijpt niet waar ik me druk om maak.
Hij vroeg me spontaan mee naar haar verjaardagsfeest die ze volgende week geeft. En toen ik weigerde werd hij weer boos!
Ik heb hem uiteindelijk gezegd en uitgelegd dat zij bij zichzelf had moeten denken dat haar maatje een vriendin heeft en ons samen uit had kunnen nodigen maar dat heeft ze niet gedaan dus ga ik daar niet ineens verschijnen. Maar dat ik op zijn verjaarag wel nog een poging zal wagen een betere klik tussen haar en mij te doen ontstaan, maar als het dan nog niks is dat ik het dan opgeef. En dat dat eigenlijk niet eens aan mij is om te doen maar vooral ook aan haar uit respect voor hem! Maar dat ik het wel nog wil proberen zodat als ik straks moet zeggen dat het niet werkt, ik wel mijn eigen geruststelling kan halen uit het feit dat ik het echt heb geprobeerd.
Ik baal ervan dat hij zo boos werd terwijl ik degene moet zijn die boos moet worden. En eigenlijk ben ik dat ook.
Hij zegt dat hij ook een vriendin van mij niet helemaal geweldig vind maar dat dat toch niet uitmaakt? En dat alle mensen die veel dichterbij staan mij wel aardig vinden enzo en dat dat veel belangerijker is.
Dat is ook allemaal wel zo natuurlijk.
Maar mijn vrienden en vriendinnen tonen wel respect naar hem toe en ik heb nooit moeilijk gedaan over dingen. als hij had gezegd nodig haar of hem eens uit om te komen eten dat lijkt me wel leuk, had ik niet gereageerd alsof hij iets compleet achterlijks zei! Hij heeft dat in deze wel gedaan, en na diverse pogingen heb ik het opgegeven.
Ik ben gewoon verontwaardigd dat zij nul moeite doet voor de vriendin van haar maatje, en ik ben boos dat hij zegt dat hij in die zin een ander niet kan beinvloeden. Maar hij heeft er in mijn ogen dan ook nul moeite voor gedaan. Natuurlijk kan hij er wel wat aan doen, mij niet laten bungelen bijvoorbeeld, en hij had allang gewoon tegen haar kunnen zeggen dat ie mij gewoon eens mee neemt, of haar kunnen vragen waarom kom je niet eten dan? ( toendertijd dat ik nog graag wild dat ze kwam en haar ook uitnodigde.) Maar hij vond het toen zelf ook bullshit van mij dat ik dat graag wilde. Dus hij heeft ook een rol gespeeld in het feit dat dit nog steeds zo zit. Maar hij begrijpt niet waarom me dit zo boeit.
Het blijft me ook bezig houden omdat het gelazer toevallig precies zijn enige twee vriendinnen betreft. En dat komt ook omdat hij zelf juist die twee vriendschappen zo buiten mij om houdt. Zoals ik al eerder omschreef.
Maar dat feitje blijft knagen aan mijn trots en mijn irritatie voeden.
Ik ben inmiddels een antwoord rijker; Het boeit me omdat ik een normale omgang wil met al zijn vrienden en kennissen en niet dat dit belemmerd wordt door vooral hemzelf. Want ik vind het heel erg naar dat ik met al zijn vrienden ok ben, maar precies met zijn twee vriendinnen buiten de boot val!
En dat zie ik in andere leuke relaties om me heen niet terug!!
Ik zit ook niet zonder hem bij zijn vrienen op de bank, en zal dat bij haar ook niet willen, dat is zijn stukje leven.
Maar dat ik totaal niet mee tel vind ik gewoon belachelijk!
Hij vind dat ik mezelf dan op tweede plek zet en dat ik dit niet moet doen. Dat vind hij vervelend en onzeker van me. Kan best zo zijn maar ik bedoel meer dat ik dit gewoon respectloos vind, ook van hem.Zelfs al weet ik dat ie van me houdt en ben ik daar dus niet onzeker over.
Maar blijkbaar ligt dit wel aan mij, en moet ik niet zomoeilijk doen als het een keertje niet klikt met een van zijn vrienden...
Ik ga het nog een keer proberen.. met tegenzin dat wel maar op langer termijn wil ik dat we het beter hebben, met haar erbij want ze is een blijvertje. En met enige tegenzin doe ik dat want ik voel me er eigenlijk al te trots voor. Maar goed.
Hoe laat ik mijn onvrede los????
..popcorn?
donderdag 10 mei 2007 om 08:11
Waarom is het voor jou zo belangrijk dat die vriendin je mag.
Ik heb ook vriendinnen die mijn vrouw niet mag of gewoon nooit heeft ontmoet.
Zij vertrouwt mij (en zichzelf) hierin en laat mij daar geheel in vrij, net zoals ik dat naar haar toe doe.
Ik meen ook een verwijtende ondertoon te bespeuren in je post.
Als je iemand verwijtend benaderd, lok je meteen een verdediging uit en zul je een onplezierig gesprek krijgen.
Veelal heb je in de "jij doet of jij doet niet" modus gesproken.
Vraag jezelf eens af wat je zelf kunt doen.
Rechtstreeks op haar afstappen en haar vertellen dat je het wel een heel vreemde situatie vindt op deze manier (Tis maar een idee, maar je hebt meteen alle duidelijkheid die je wilt).
Je laat nu alles aan je vriend over en neemt het hem kwalijk dat hij het niet regelt. Jij hebt het probleem, dus jij moet er iets aan/mee doen!!.
Succes *;
Ik heb ook vriendinnen die mijn vrouw niet mag of gewoon nooit heeft ontmoet.
Zij vertrouwt mij (en zichzelf) hierin en laat mij daar geheel in vrij, net zoals ik dat naar haar toe doe.
Ik meen ook een verwijtende ondertoon te bespeuren in je post.
Als je iemand verwijtend benaderd, lok je meteen een verdediging uit en zul je een onplezierig gesprek krijgen.
Veelal heb je in de "jij doet of jij doet niet" modus gesproken.
Vraag jezelf eens af wat je zelf kunt doen.
Rechtstreeks op haar afstappen en haar vertellen dat je het wel een heel vreemde situatie vindt op deze manier (Tis maar een idee, maar je hebt meteen alle duidelijkheid die je wilt).
Je laat nu alles aan je vriend over en neemt het hem kwalijk dat hij het niet regelt. Jij hebt het probleem, dus jij moet er iets aan/mee doen!!.
Succes *;
