Relaties
alle pijlers
Samenwonen? Wat een toestand!
dinsdag 16 oktober 2007 om 13:19
Ik en mijn vriend zijn bijna een jaar samen. De laatste tijd praten we veel over samenwonen. Hij studeert nog maar is bijna klaar met zijn studie. Hij werkt nu 20 uur en, na navraag op zijn werk, kan hij nog een dag extra gaan werken.
Heel veel verdiend hij niet, maar het is een leuk bedrag om extra erbij te hebben. Ik werk fulltime en heb een leuk salaris. Na allerlei berekeningen kwamen we er op uit dat we, na aftrek van alle kosten, ¤900,- per maand te besteden hebben aan eten en leuke dingen, kleding etc. Bovendien hebben we allebei een leuke spaarrekening. We waren er zo goed als uit, al helemaal plannen maken enzo.
Na een gesprek met zijn ouders krabbelt hij nu ineens terug. Hij is niet zeker zijn van zijn baan (halfjaar contract maar optie op verlenging) bang dat hij ontslagen wordt etc. Wanneer wij het doorpraten samen is hij heel positief maar wanneer hij een gesprek thuis heeft gehad is het in eens heel anders.
Ik voel me intussen heel verdrietig, ik had leuke plannen gemaakt en liep al volop te dromen. Blijkt maar weer dat de meeste dromen toch bedrog zijn. Ik heb het gevoel dat hij niet wil samenwonen, hij zegt dat dat niet het geval is maar kan me geen duidelijkheid geven wanneer het dan wel kan.
Ik weet niet zo goed wat ik hier nou mee moet......
Heel veel verdiend hij niet, maar het is een leuk bedrag om extra erbij te hebben. Ik werk fulltime en heb een leuk salaris. Na allerlei berekeningen kwamen we er op uit dat we, na aftrek van alle kosten, ¤900,- per maand te besteden hebben aan eten en leuke dingen, kleding etc. Bovendien hebben we allebei een leuke spaarrekening. We waren er zo goed als uit, al helemaal plannen maken enzo.
Na een gesprek met zijn ouders krabbelt hij nu ineens terug. Hij is niet zeker zijn van zijn baan (halfjaar contract maar optie op verlenging) bang dat hij ontslagen wordt etc. Wanneer wij het doorpraten samen is hij heel positief maar wanneer hij een gesprek thuis heeft gehad is het in eens heel anders.
Ik voel me intussen heel verdrietig, ik had leuke plannen gemaakt en liep al volop te dromen. Blijkt maar weer dat de meeste dromen toch bedrog zijn. Ik heb het gevoel dat hij niet wil samenwonen, hij zegt dat dat niet het geval is maar kan me geen duidelijkheid geven wanneer het dan wel kan.
Ik weet niet zo goed wat ik hier nou mee moet......
donderdag 18 oktober 2007 om 10:47
Mijn vriend en ik hebben samen een huis gekocht terwijl we wisten dat ik mijn baan kwijt zou raken. En op zijn salaris alleen hadden we het niet gered! Mijn ouders vonden het heel eng en spraken dat ook uit. Wij hadden het gevoel dat het wel goed zou komen. Ik werk in het onderwijs dus er is werk zat en bovendien ben ik niet te beroerd om schoon te gaan maken of in een fabriek oid aan de lopende band te gaan staan. En anders vraag ik een uitkering aan. We hebben het huis gewoon gekocht en ik heb een nieuwe baan gevonden waar ik nu voor het derde jaar werk. No problem. En anders hadden we een huurhuis ook niet kunnen betalen want dat is net zo duur. Mijn ouders zijn gewoon van een heel andere generatie, zij hebben jaren in een huurhuis gezeten omdat ze geen huis durfden te kopen.
Dat je vriend bang is om zijn baan kwijt te raken kan ik me voorstellen. Maar denkt hij dan ook dat hij daarna geen baan weer zal vinden? Praat er nog eens met hem over maar dwing hem vooral niet. Zoals anderen ook al zeiden, als hij er nog niet aan toe is kan je hem niet dwingen.
En tot die tijd: Geniet in je eentje van je huisje!
Dat je vriend bang is om zijn baan kwijt te raken kan ik me voorstellen. Maar denkt hij dan ook dat hij daarna geen baan weer zal vinden? Praat er nog eens met hem over maar dwing hem vooral niet. Zoals anderen ook al zeiden, als hij er nog niet aan toe is kan je hem niet dwingen.
En tot die tijd: Geniet in je eentje van je huisje!
donderdag 18 oktober 2007 om 13:23
Hallo Zumi,
Ik zou hoe dan ook iedereen aanraden eerst op jezelf te wonen in plaats van gelijk uit huis samen te gaan wonen. Het kan fantastisch goed gaan hoor, maar ik denk dat het beter is voor jezelf op deze manier. Zeker nu je vriend zo vertwijfeld doet. Bouw een fijn thuis voor jezelf en zodra je vriend er klaar voor is (en jij wilt hem nog steeds) kun je nog altijd gaan samenwonen. Wat zijn reden tot twijfel ook is maakt eigenlijk niet zo heel veel uit, feit blijft dat hij er niet aan toe is om een leven samen met jou te beginnen. Hij moet wel willen hoor! Gun hem tijd en ruimte en gun jezelf zekerheid op een mooie toekomst. Mannen zijn sowieso wat langzamer in dit soort ontwikkelingen.... Geduld is een schone zaak maar houd wel in de gaten dat het je eigen wensen in het leven niet in de weg gaat staan. Succes!!
Ik zou hoe dan ook iedereen aanraden eerst op jezelf te wonen in plaats van gelijk uit huis samen te gaan wonen. Het kan fantastisch goed gaan hoor, maar ik denk dat het beter is voor jezelf op deze manier. Zeker nu je vriend zo vertwijfeld doet. Bouw een fijn thuis voor jezelf en zodra je vriend er klaar voor is (en jij wilt hem nog steeds) kun je nog altijd gaan samenwonen. Wat zijn reden tot twijfel ook is maakt eigenlijk niet zo heel veel uit, feit blijft dat hij er niet aan toe is om een leven samen met jou te beginnen. Hij moet wel willen hoor! Gun hem tijd en ruimte en gun jezelf zekerheid op een mooie toekomst. Mannen zijn sowieso wat langzamer in dit soort ontwikkelingen.... Geduld is een schone zaak maar houd wel in de gaten dat het je eigen wensen in het leven niet in de weg gaat staan. Succes!!
donderdag 18 oktober 2007 om 13:31
Ik snap nooit zo goed waarom mensen het slecht voor je ontwikkeling vinden als je gelijk gaat samenwonen van huis uit. Ik ben er echt geen minder mens van geworden en ik kan prima op mezelf zijn. En wat is er nou leuker dan met je liefde samen de meubelboulevards afwandelen tot er blaren op je voeten staan en vervolgens samen thuis de bank en het bed delen?
Misschien komt het op mij zo over hoor, maar het lijkt af en toe wel een soort van jaloezie als je tegen mensen zegt dat je gaat samenwonen. Alsof ze het niet kunnen hebben dat zij alleen wonen en jij gezellig met een ander samen woont (dit bedoel ik overigens in het algemeen).
Misschien komt het op mij zo over hoor, maar het lijkt af en toe wel een soort van jaloezie als je tegen mensen zegt dat je gaat samenwonen. Alsof ze het niet kunnen hebben dat zij alleen wonen en jij gezellig met een ander samen woont (dit bedoel ik overigens in het algemeen).
donderdag 18 oktober 2007 om 13:45
Daarom zeg ik ook "het kan fantastisch goed gaan hoor" Ik sprak alleen mijn eigen ervaring uit.... (ik dacht daar een forum OOK voor was...)
Hoe dan ook kan ik ieder stel dat oprecht van elkaar houdt en een mooie toekomst met elkaar ziet aanraden samen te gaan wonen. Ik ben zelf na een paar jaar verkering vanuit mijn eigen flat bij mijn vriend ingetrokken en we zijn nog steeds gelukkig. Dingen samen doen (zoals inderdaad bijvoorbeeld samen meubelboulevards e.d. afstruinen) dragen absoluut bij aan ons geluk en geborgenheid.
Het gaat er uiteindelijk om dat je zeker bent van jezelf, de ander en de relatie en toekomst die je samen hebt. Als dat goed voelt hoef je je door niets en niemand tegen te houden. Je staat er echter wel met zijn tweeen in en als de een twijfelt zou ik dat wel serieus nemen. In mijn opinie is samenwonen niet iets dat je zomaar even doet.
Hoe dan ook kan ik ieder stel dat oprecht van elkaar houdt en een mooie toekomst met elkaar ziet aanraden samen te gaan wonen. Ik ben zelf na een paar jaar verkering vanuit mijn eigen flat bij mijn vriend ingetrokken en we zijn nog steeds gelukkig. Dingen samen doen (zoals inderdaad bijvoorbeeld samen meubelboulevards e.d. afstruinen) dragen absoluut bij aan ons geluk en geborgenheid.
Het gaat er uiteindelijk om dat je zeker bent van jezelf, de ander en de relatie en toekomst die je samen hebt. Als dat goed voelt hoef je je door niets en niemand tegen te houden. Je staat er echter wel met zijn tweeen in en als de een twijfelt zou ik dat wel serieus nemen. In mijn opinie is samenwonen niet iets dat je zomaar even doet.
donderdag 18 oktober 2007 om 13:54
Ik bedoelde het niet persoonlijk naar jou toe, maar in het algemeen.
Zowel op het forum als daar buiten hoor je erg vaak hoe goed het is om eerst op jezelf te wonen. Tuurlijk is het prima om te ontdekken wie je bent en wat je wilt en het is idd niet gezond als je gaat samenwonen omdat je niet alleen wilt zijn, maar ik vind het ook gewoon veel gezelliger om samen te wonen
Je hebt overigens helemaal gelijk dat je er wel allebei achter moet staan.
Zowel op het forum als daar buiten hoor je erg vaak hoe goed het is om eerst op jezelf te wonen. Tuurlijk is het prima om te ontdekken wie je bent en wat je wilt en het is idd niet gezond als je gaat samenwonen omdat je niet alleen wilt zijn, maar ik vind het ook gewoon veel gezelliger om samen te wonen
Je hebt overigens helemaal gelijk dat je er wel allebei achter moet staan.
donderdag 18 oktober 2007 om 15:22
Ja, eens met yoyo. Ik zei dit laatst ook al in een ander samenwoon-topic. Het feit dat ik vanuit huis gelijk ben gaan samenwonen wil niet zeggen dat ik niet weet hoe het huishouden werkt, hoe ik dingen moet regelen of hoe ik alleen moet zijn. (Sterker nog; ik kan bijzonder goed alleen zijn. Beter dan menig alleenwonende en ook beter dan menig samenwonende, mdaar dat terzijde) Zolang je elkaars ontwikkeling blijft stimuleren, zie ik het probleem niet zo.
