Relaties
alle pijlers
Scheiden en je kind gaan missen
dinsdag 22 december 2020 om 21:27
Hoi,
In april opende ik dit topic
relaties/uit-elkaar-15-jr-samen-kind/li ... #p31193484
Sinds april is er veel veranderd.
Het gaat goed met onze dochter. Ze slaapt al een hele tijd geweldig, ik heb ander werk wat ik top vind en mijn man en ik zijn wél in relatietherapie geweest.
So far so good. Ik ben alleen tot het besef gekomen dat ik met alles wat ik doe vooral ons gezin probeer te redden. Niet wil weggooien wat we hebben opgebouwd. Maar liefde voel ik niet voor mijn man.
Het enige wat me intens verdrietig maakt is dat als we uit elkaar gaan, ons kind de helft van de tijd een van haar ouders moet missen. En, dat ik (en mijn partner dus ook) haar de helft van haar leventje moet gaan missen. Mijn hart breekt. Ik vind dat verschrikkelijk.
Een logisch gevolg van een scheiding ja maar ik heb het al heel moeilijk bij het idee.
Ervaringen? Tips?
In april opende ik dit topic
relaties/uit-elkaar-15-jr-samen-kind/li ... #p31193484
Sinds april is er veel veranderd.
Het gaat goed met onze dochter. Ze slaapt al een hele tijd geweldig, ik heb ander werk wat ik top vind en mijn man en ik zijn wél in relatietherapie geweest.
So far so good. Ik ben alleen tot het besef gekomen dat ik met alles wat ik doe vooral ons gezin probeer te redden. Niet wil weggooien wat we hebben opgebouwd. Maar liefde voel ik niet voor mijn man.
Het enige wat me intens verdrietig maakt is dat als we uit elkaar gaan, ons kind de helft van de tijd een van haar ouders moet missen. En, dat ik (en mijn partner dus ook) haar de helft van haar leventje moet gaan missen. Mijn hart breekt. Ik vind dat verschrikkelijk.
Een logisch gevolg van een scheiding ja maar ik heb het al heel moeilijk bij het idee.
Ervaringen? Tips?
yellow002 wijzigde dit bericht op 22-12-2020 21:31
Reden: Foutje
Reden: Foutje
0.49% gewijzigd
dinsdag 22 december 2020 om 23:38
Ik vond dat als puberdochter van die stiefouders ook maar niksblijfgewoonbianca schreef: ↑22-12-2020 22:10Mij lijkt het idee dat een andere vrouw dan over je kind moedert ook afschuwelijk.
JIJ BENT TOCH LEKKER MIJN VADER NIET!!!!
Hoe vaak ik niet plechtig heb gezworen dat ik never nooit zou scheiden. Hoe moeilijk kan het zijn? Dacht ik.
Nou daar denk ik inmiddels wel iets genuanceerder over
Maar @TO twee dingen wil ik je meegeven waarvan ik nu weet dat mijn vader ze dacht gedurende de scheiding. Hij is namelijk inmiddels al 10 jaar dood en ik heb laatst voor het eerst zijn notities ingekeken (mijn vader schreef als uitlaatklep).
Mijn vader schreef 2 dingen:
1) dat hij ook wel zag dat hun relatie niet helemaal ideaal was en dat hij daar ook debet aan was, maar dat we een gezin, een familie waren, met alle mankementen die daar nu eenmaal bij hoorden, en dat dat voor hem genoeg was, en dat het hem zo’n verdriet deed dat mijn moeder dat niet zo zag.
2) dat mijn oma ooit tegen hem gezegd had dat een gelukkig mens is hij/zij die trouwt met iemand die zijn/haar beste vriend kon worden. En dat hij het gevoel had dat ze dat waren, mijn ouders.
Waarom wil ik je dit meegeven? Omdat mijn moeder deze dingen pas in kon zien toen ze gescheiden waren. Mijn moeder is ook gekwetst en heeft zich in de steek gelaten gevoeld door mijn vader. Toen ze uit elkaar gingen kwam er pas weer ruimte bij haar voor de diepe vriendschap die er altijd was, de ontspanning en het gemis van dat wat nu voor altijd weg was: ons gezin.
Ze heeft inmiddels geen spijt meer. Het was op dat moment het beste dat ze kon doen voor zichzelf, omdat ze helemaal vast zat in haar relatie en emoties. Maar ze zegt nu: als ik toen had geweten wat ik nu weet, dan had ik het nooit weggegooid. Dan was ik er doorheen gegaan, ipv ervan weggerend.
Persoonlijk weet ik niet of ze dat op dat moment überhaupt kon hoor, ik betwijfel dat eigenlijk. Maar als jij het wel kunt, raap dan je moed bij elkaar en doe het. Want als je nu wegrent is er geen weg meer terug. En scheiden kan echt altijd nog. Een intact gezin hebben, daar heb je maar 1 kans op.
lux- wijzigde dit bericht op 22-12-2020 23:39
0.25% gewijzigd
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
dinsdag 22 december 2020 om 23:39
Lastig. Ik denk dat ik toch nog even zou volhouden.
Ik ben uit elkaar gegaan met de papa van mijn zoontje toen hij pas 2 was. Dat was destijds niet mijn keuze. Het is moeilijk.
Ik heb het er nu, 5 jaar later regelmatig nog moeilijk mee.
Zijn slaapkamer deur doe ik dicht als hij er niet is, ik vind het lege bed zo confronterend. En ik vind het verschrikkelijk dat ik hem niet iedere avond even over z’n bol kan aaien.
Ik heb nu al een aantal jaar en andere man en afgelopen jaar hebben wij er een meisje bijgekregen. Het verdriet slijt wel maar het gemis blijft gewoon. Zelfs toen mijn dochter net was geboren vond ik het moeilijk, de realisatie dat zij altijd thuis is en hij niet vond ik hard.
Mijn situatie was anders, ik wilde nog wel vechten voor mijn relatie met name vanwege mijn kind, ik vond de gedachte om hem te moeten missen ondragelijk. Mijn man kon niet kiezen tussen mij en een ander en uiteindelijk was ik dat zo beu dat ik de stekker eruit heb getrokken. Maar als hij destijds had geknokt voor ons eigen gezin was ik er vol voor gegaan. Succes, het komt goed maar het gemis blijft altijd. Probeer het heel te houden
Ik ben uit elkaar gegaan met de papa van mijn zoontje toen hij pas 2 was. Dat was destijds niet mijn keuze. Het is moeilijk.
Ik heb het er nu, 5 jaar later regelmatig nog moeilijk mee.
Zijn slaapkamer deur doe ik dicht als hij er niet is, ik vind het lege bed zo confronterend. En ik vind het verschrikkelijk dat ik hem niet iedere avond even over z’n bol kan aaien.
Ik heb nu al een aantal jaar en andere man en afgelopen jaar hebben wij er een meisje bijgekregen. Het verdriet slijt wel maar het gemis blijft gewoon. Zelfs toen mijn dochter net was geboren vond ik het moeilijk, de realisatie dat zij altijd thuis is en hij niet vond ik hard.
Mijn situatie was anders, ik wilde nog wel vechten voor mijn relatie met name vanwege mijn kind, ik vond de gedachte om hem te moeten missen ondragelijk. Mijn man kon niet kiezen tussen mij en een ander en uiteindelijk was ik dat zo beu dat ik de stekker eruit heb getrokken. Maar als hij destijds had geknokt voor ons eigen gezin was ik er vol voor gegaan. Succes, het komt goed maar het gemis blijft altijd. Probeer het heel te houden
dinsdag 22 december 2020 om 23:41
Een half jaar is toch hartstikke weinig om vertrouwen weer terug te krijgen?
Zeker met een peuter en die hele covid ellende erbij, wat allebei op zichzelf al druk op relaties legt.
Met alles wat je zegt klinkt het niet alsof het afgerond is. Meer alsof je juist de barriëre bereikt hebt die je moet doorbreken om erachter te komen òf het afgerond is. Ik kan natuurlijk niet in jouw hoofd kijken, maar dan is het toch eigenlijk zonde om nu al te gaan scheiden?
Zeker met een peuter en die hele covid ellende erbij, wat allebei op zichzelf al druk op relaties legt.
Met alles wat je zegt klinkt het niet alsof het afgerond is. Meer alsof je juist de barriëre bereikt hebt die je moet doorbreken om erachter te komen òf het afgerond is. Ik kan natuurlijk niet in jouw hoofd kijken, maar dan is het toch eigenlijk zonde om nu al te gaan scheiden?
dinsdag 22 december 2020 om 23:44
Ik denk dat dat iets is waar je zelf aan moet en ook kunt werken. Reken je andere mensen ook zo resoluut ergens op af of alleen je partner?Yellow002 schreef: ↑22-12-2020 22:19Jazeker dat is allemaal besproken.
En hij erkent een groot deel.
Alleen vervolgens moet je bedenken wat je dan (in gedrag) nodig hebt van de ander maar dat helpt me niet me uit m’n zelfbescherming te trekken. Ondanks zijn erkenning lijkt m’n vertrouwen weg. Niet het vertrouwen in zijn intenties wel het vertrouwen in zijn kunnen en niet opnieuw door zo’n dal willen gaan
Je sluit hem buiten en je kiest ervoor om je niet opnieuw open te stellen omdat je bang bent dat je weer zo gekwetst wordt als toen (hoe reëel is het dat je weer in zo’n situatie zal komen?). Dat is jouw zelfbeschermingsmechanisme wat nu de boventoon voert. Dat is makkelijker dan jezelf weer volledig aan iemand geven met het risico op opnieuw pijn en ellende. Het positieve is dat er dan zeker dus nog wel gevoel is, alleen dat heb je weggestopt door te doen of je gevoelsmatig al uitgecheckt bent uit de relatie.
Alleen met die houding weerhoud je dus niet alleen je eigen liefdesgeluk en jezelf van een fijn gezinsleven maar doe je dat ook voor twee andere mensen. Als zijn intenties goed zijn moet je daar toch wel ooit overheen kunnen stappen omwille jullie gezin?
En heb je er al over nagedacht hoe je leven eruit ziet als je wel gaat scheiden? De kans is dan ook aanwezig dat je gekwetst wordt door je nieuwe lover hoor. Of je kind/zus/collega zou je ook wel eens kunnen kwetsen of teleurstellen. Maar je kunt dat toch niet eeuwig tegen iemand gebruiken als de relatie buiten dat goed is of weer goed kan worden?
The most exciting, challenging and significant relationship is the one with yourself. And if you can find someone to love the you you love that’s fabulous
dinsdag 22 december 2020 om 23:47
dinsdag 22 december 2020 om 23:48
dinsdag 22 december 2020 om 23:52
We hadden vaste doordeweekse dagen, ma/di bij mij, do/vrij bij vader. De woensdag wisselde contra met het weekend, dus als ze het weekend bij mij was, was ze de woensdag bij vader en omgekeerd. Dat vanaf 3 jaar tot 20. Toen was ze een half jaar uit huis geweest (buitenland) en had ervaren hoe het was om maar een huis te hebben. Dat beviel wel, en ze vond het toch niet zo fijn meer bij haar vader die een heel druk jong gezin heeft. Mijn jongste heeft een gezamenlijk huis dus zelfs nog nooit meegemaakt, dus mist dat ook niet. Ze ziet op school wel kinderen lijden onder (pre-) scheidingsellende en zei laatst nog dat ze blij was dat wij tijdig uit elkaar gegaan waren. Was overigens in beginsel geen vrije keuze van mij, hij ging er vandoor toen/omdat ik zwanger was.Yellow002 schreef: ↑22-12-2020 22:10Dank voor het delen van je ervaring.
Wisselen na een halve week, had dan 1 van jullie altijd de weekenden? Of had 1 van jullie een beroep met wisselende werktijden oid? Een 10/4 verdeling zou ik goed volhouden denk ik maar die zal hier niet komen (en terecht ook want m’n partner is dol op z’n dochter en zijn op hem)
Nou ja, en naar wat ik zelf heb meegemaakt van het samen in een huis een kind opvoeden, die drie jaar, was bepaald geen feest. Er was ook geen andere mogelijkheid dan een scheiding, dus daar heb ik me nooit schuldig om gevoeld of het gevoel gehad dat ik er niet genoeg aan heb gedaan of zo. Beste beslissing van mijn leven.
dinsdag 22 december 2020 om 23:59
Eens..ze zeggen toch niet voor niks: niet uit elkaar voordat jongste 5 is??Geronimo2 schreef: ↑22-12-2020 22:37Dat vind ik wel iets heel anders dan je niet open kunnen/willen stellen en dan maar te gaan scheiden. Geen probleem als je geen kinderen hebt maar in het geval van TO is het een kwestie van opgeven omdat ze de psychische pijn niet denkt aan te kunnen. Ik zie zo veel relaties stranden met kleine kinderen en vind het mateloos egoïstisch. En om dan vervolgens nog getroost te moeten worden slaat echt alles.
Het is zo life changing een kind. Dat heeft echt tijd nodig.
Ik zou het ook meer de tijd geven. En zo min mogelijk een richting op denken. Ik krijg de indruk dat je al min of meer je keuze om te scheiden hebt gemaakt..
woensdag 23 december 2020 om 00:02
woensdag 23 december 2020 om 00:10
Wat waardevollux- schreef: ↑22-12-2020 23:38Ik vond dat als puberdochter van die stiefouders ook maar niks
JIJ BENT TOCH LEKKER MIJN VADER NIET!!!!
Hoe vaak ik niet plechtig heb gezworen dat ik never nooit zou scheiden. Hoe moeilijk kan het zijn? Dacht ik.
Nou daar denk ik inmiddels wel iets genuanceerder over
Maar @TO twee dingen wil ik je meegeven waarvan ik nu weet dat mijn vader ze dacht gedurende de scheiding. Hij is namelijk inmiddels al 10 jaar dood en ik heb laatst voor het eerst zijn notities ingekeken (mijn vader schreef als uitlaatklep).
Mijn vader schreef 2 dingen:
1) dat hij ook wel zag dat hun relatie niet helemaal ideaal was en dat hij daar ook debet aan was, maar dat we een gezin, een familie waren, met alle mankementen die daar nu eenmaal bij hoorden, en dat dat voor hem genoeg was, en dat het hem zo’n verdriet deed dat mijn moeder dat niet zo zag.
2) dat mijn oma ooit tegen hem gezegd had dat een gelukkig mens is hij/zij die trouwt met iemand die zijn/haar beste vriend kon worden. En dat hij het gevoel had dat ze dat waren, mijn ouders.
Waarom wil ik je dit meegeven? Omdat mijn moeder deze dingen pas in kon zien toen ze gescheiden waren. Mijn moeder is ook gekwetst en heeft zich in de steek gelaten gevoeld door mijn vader. Toen ze uit elkaar gingen kwam er pas weer ruimte bij haar voor de diepe vriendschap die er altijd was, de ontspanning en het gemis van dat wat nu voor altijd weg was: ons gezin.
Ze heeft inmiddels geen spijt meer. Het was op dat moment het beste dat ze kon doen voor zichzelf, omdat ze helemaal vast zat in haar relatie en emoties. Maar ze zegt nu: als ik toen had geweten wat ik nu weet, dan had ik het nooit weggegooid. Dan was ik er doorheen gegaan, ipv ervan weggerend.
Persoonlijk weet ik niet of ze dat op dat moment überhaupt kon hoor, ik betwijfel dat eigenlijk. Maar als jij het wel kunt, raap dan je moed bij elkaar en doe het. Want als je nu wegrent is er geen weg meer terug. En scheiden kan echt altijd nog. Een intact gezin hebben, daar heb je maar 1 kans op.
woensdag 23 december 2020 om 13:19
Maar dit klinkt als iets dat bij jou ligt (het vertrouwen niet terug kunnen vinden). En als het iets is dat in jou ligt, dan moet jij er eigenlijk mee aan de slag. Uit elkaar gaan klinkt voor mij als ‘weglopen’ voor de oplossing die misschien voor nu te pijnlijk of te moeilijk is. Ik wil je niet kwetsen hiermee hoor en misschien heb ik het ook mis. Maar mijn gevoel zegt: geef jezelf en je man de tijd. Gewoon even zonder druk etc, zoek een goede therapeut die met jou kan kijken of ze je kan helpen bij jouw gevoelens. Een relatie is gewoon werken samen, helemaal als er (jonge) kinderen zijn. Sterkte!Yellow002 schreef: ↑22-12-2020 22:19Jazeker dat is allemaal besproken.
En hij erkent een groot deel.
Alleen vervolgens moet je bedenken wat je dan (in gedrag) nodig hebt van de ander maar dat helpt me niet me uit m’n zelfbescherming te trekken. Ondanks zijn erkenning lijkt m’n vertrouwen weg. Niet het vertrouwen in zijn intenties wel het vertrouwen in zijn kunnen en niet opnieuw door zo’n dal willen gaan
woensdag 23 december 2020 om 13:21
Dit. Krijgt hij een eerlijke kans? Ga onderzoeken wat maakt dat je het verleden niet achter je kunt laten.
woensdag 23 december 2020 om 13:29
Mijn dochter was net 4.
Ja het went.
Maar het begin van co ouderschap was loodzwaar. Verdrietig. Moeilijk.
Het was mijn beslissing om uit elkaar te gaan
Maar dat verdriet gaat voorbij en dan kun je de tijd zonder kind zelfs waarderen.
Nu al 11 jaar goed lopend co ouderschap.
Ik zou als ik jou was toch alles op alles zetten om het beter te maken.
Nog wat langer de tijd geven dus, en zelf hulp zoeken ook! Sterkte.
woensdag 23 december 2020 om 20:01
Ik zou niet direct uit elkaar gaan met zn jong kind. Jullie zijn elkaar kwijt geraakt en jij hebt je helemaal afgesloten om niet verder gekwetst te worden vermoed ik? Voor je gaat scheiden zou ik eerst een langere pauze inlassen waarbij jullie even apart wonen met 50/50 verdeling. Voel je je merkbaar beter, dan is dat een teken aan de wand. Merk je toch een gemis, dan kan je de scheiding uitstellen of afblazen.
woensdag 23 december 2020 om 21:14
Wij gingen uit mekaar toen ons zoontje 4 jaar was en in de eerste 2 jaar was het echt heel zwaar en vooral voor ons zoontje. Hij huilde telkens als hij van de een weg moest naar de ander en had dan ook vaak last van woede en huiluitbarstingen waarin hij niet te troosten was. Echt super zielig mijn hart brak elke keer als ik hem zag huilen. Heb zelfs spijt gekregen van het uit mekaar gaan en toen mijn ex zijn nieuwe relatie na 2 jaar uit ging heb ik gezegd dat ik hem terug wilde en spijt had dat ik bij hem was weg gegaan ondanks dat we constant ruzie hadden en qua karakters totaal niet goed pasten bij mekaar. Ik wou gewoon ons gezin terug, de veiligheid van papa en mama samen en dat ons zoontje weer gelukkig kon zijn. We zijn toen 1 keer samen met ons drietjes gaan uiteten maar mijn ex heeft toch besloten dat hij niet weer terug samen wilde omdat hij bang was dat het dan opnieuw mis zou gaan en dat dan nog erger zou zijn voor ons zoontje om het nogmaals mee te maken.
Vlak hierna heeft hij weer een nieuwe vriendin gekregen dat ook weer twee jaartjes duurde en nu heeft hij alweer zijn derde vriendin.
Ik heb na hem ook een nieuwe vriend gehad maar dit ging na 2 jaar dus ook mis en nu heb ik weer 2 jaar een nieuwe relatie.
Mijn zoontje huilt gelukkig al een paar jaar niet meer dat hij mij of zn papa mist maar ik weet dat hij het nog altijd heel erg vind dat we niet meer samen zijn.
Laatst had hij bij mijn moeder een foto gezien waarop hij als 3 jarige met mij en zn papa samen op stond. Hij heeft daar toen met zn gsm een foto van gemaakt en als achtergrond ingesteld en liet die aan mij zien. Toen brak mn hart opnieuw want voel me nog steeds mega schuldig dat hij dit heeft moeten meemaken en elke week 2 keer heen en weer moet van huis. Soms zelfs naar 4 verschillende huizen waar hij slaapt..Het huis van mij, het huis van zn papa, het huis van mn vriend waar hij ook al een eigen kamer heeft en het huis van de vriendin van zn papa..
Dus als ik opnieuw zou kiezen zou ik nooit uit mekaar gegaan zijn en er alles aan hebben gedaan om de relatie beter te krijgen.
In jouw geval helemaal want jullie hebben geen eens ruzies..wel jammer dat je niet verliefd was op hem. Dat was ik wel.
woensdag 23 december 2020 om 21:34
Ik snap het ook echt niet dat zoveel ouders met heel kleine kinderen ervoor kiezen om uit elkaar te gaan. Natuurlijk zijn er situaties denkbaar dat het beter is, maar in heel veel andere gevallen is dat niet het geval.
Waarom knok je niet voor elkaar en voor je gezin? Ik vind dat moeilijk te begrijpen. Dat je zoiets waardevols zo makkelijk laat gaan. Soms is een kind nog niet eens een jaar en zijn de ouders al gescheiden, terwijl iedereen weet dat het eerste jaar met een baby zwaar kan zijn.
Ik hoop echt dat jullie ervoor gaan, TO. Dit klinkt als iets dat hersteld kan worden met aandacht voor elkaar.
Waarom knok je niet voor elkaar en voor je gezin? Ik vind dat moeilijk te begrijpen. Dat je zoiets waardevols zo makkelijk laat gaan. Soms is een kind nog niet eens een jaar en zijn de ouders al gescheiden, terwijl iedereen weet dat het eerste jaar met een baby zwaar kan zijn.
Ik hoop echt dat jullie ervoor gaan, TO. Dit klinkt als iets dat hersteld kan worden met aandacht voor elkaar.
woensdag 23 december 2020 om 21:36
Wauw....Gya2020 schreef: ↑23-12-2020 21:14Wij gingen uit mekaar toen ons zoontje 4 jaar was.
Vlak hierna heeft hij weer een nieuwe vriendin gekregen dat ook weer twee jaartjes duurde en nu heeft hij alweer zijn derde vriendin.
Ik heb na hem ook een nieuwe vriend gehad maar dit ging na 2 jaar dus ook mis en nu heb ik weer 2 jaar een nieuwe relatie.
elke week 2 keer heen en weer moet van huis. Soms zelfs naar 4 verschillende huizen waar hij slaapt..Het huis van mij, het huis van zn papa, het huis van mn vriend waar hij ook al een eigen kamer heeft en het huis van de vriendin van zn papa..
Een kind zou van minder een hechtingsstoornis krijgen.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 23 december 2020 om 21:51
Gya2020 schreef: ↑23-12-2020 21:14Wij gingen uit mekaar toen ons zoontje 4 jaar was en in de eerste 2 jaar was het echt heel zwaar en vooral voor ons zoontje. Hij huilde telkens als hij van de een weg moest naar de ander en had dan ook vaak last van woede en huiluitbarstingen waarin hij niet te troosten was. Echt super zielig mijn hart brak elke keer als ik hem zag huilen. Heb zelfs spijt gekregen van het uit mekaar gaan en toen mijn ex zijn nieuwe relatie na 2 jaar uit ging heb ik gezegd dat ik hem terug wilde en spijt had dat ik bij hem was weg gegaan ondanks dat we constant ruzie hadden en qua karakters totaal niet goed pasten bij mekaar. Ik wou gewoon ons gezin terug, de veiligheid van papa en mama samen en dat ons zoontje weer gelukkig kon zijn. We zijn toen 1 keer samen met ons drietjes gaan uiteten maar mijn ex heeft toch besloten dat hij niet weer terug samen wilde omdat hij bang was dat het dan opnieuw mis zou gaan en dat dan nog erger zou zijn voor ons zoontje om het nogmaals mee te maken.
Vlak hierna heeft hij weer een nieuwe vriendin gekregen dat ook weer twee jaartjes duurde en nu heeft hij alweer zijn derde vriendin.
Ik heb na hem ook een nieuwe vriend gehad maar dit ging na 2 jaar dus ook mis en nu heb ik weer 2 jaar een nieuwe relatie.
Mijn zoontje huilt gelukkig al een paar jaar niet meer dat hij mij of zn papa mist maar ik weet dat hij het nog altijd heel erg vind dat we niet meer samen zijn.
Laatst had hij bij mijn moeder een foto gezien waarop hij als 3 jarige met mij en zn papa samen op stond. Hij heeft daar toen met zn gsm een foto van gemaakt en als achtergrond ingesteld en liet die aan mij zien. Toen brak mn hart opnieuw want voel me nog steeds mega schuldig dat hij dit heeft moeten meemaken en elke week 2 keer heen en weer moet van huis. Soms zelfs naar 4 verschillende huizen waar hij slaapt..Het huis van mij, het huis van zn papa, het huis van mn vriend waar hij ook al een eigen kamer heeft en het huis van de vriendin van zn papa..
Dus als ik opnieuw zou kiezen zou ik nooit uit mekaar gegaan zijn en er alles aan hebben gedaan om de relatie beter te krijgen.
In jouw geval helemaal want jullie hebben geen eens ruzies..wel jammer dat je niet verliefd was op hem. Dat was ik wel.
woensdag 23 december 2020 om 22:06
Waarom doen jullie dat? Waarom slaapt je vriend niet gewoon bij jou als het jouw dagen zijn? Of slapen jullie gewoon even niet samen?Gya2020 schreef: ↑23-12-2020 21:14Toen brak mn hart opnieuw want voel me nog steeds mega schuldig dat hij dit heeft moeten meemaken en elke week 2 keer heen en weer moet van huis. Soms zelfs naar 4 verschillende huizen waar hij slaapt..Het huis van mij, het huis van zn papa, het huis van mn vriend waar hij ook al een eigen kamer heeft en het huis van de vriendin van zn papa..
Ik heb meerdere nieuwe partners van mijn ouders voorbij zien komen maar als ze bij elkaar wilden slapen (als het eenmaal serieus was dan) op de dagen dat wij er waren, dan kon dat in ons huis of gewoon even niet. Dat lijkt me niet meer dan logisch?
Zo had mijn vaders eerste vriendin na de scheiding ook kinderen. Dus ja, dan kon samen slapen gewoon niet, als ze beiden de kinderen hadden. Was best vaak. Tja. Pech. Dat is toch nog altijd maar een klein prijsje wat je betaalt als je het af zet tegen wat de kinderen betalen, lijkt me.
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
woensdag 23 december 2020 om 22:09
Je zult elke twee jaar weer een nieuwe stiefpa of ma hebben, zeg. En weer twee nieuwe kamers. Of een logeermatras. En weer nieuwe stieffamilies.lux- schreef: ↑23-12-2020 22:06Waarom doen jullie dat? Waarom slaapt je vriend niet gewoon bij jou als het jouw dagen zijn? Of slapen jullie gewoon even niet samen?
Ik heb meerdere nieuwe partners van mijn ouders voorbij zien komen maar als ze bij elkaar wilden slapen (als het eenmaal serieus was dan) op de dagen dat wij er waren, dan kon dat in ons huis of gewoon even niet. Dat lijkt me niet meer dan logisch?
Zo had mijn vaders eerste vriendin na de scheiding ook kinderen. Dus ja, dan kon samen slapen gewoon niet, als ze beiden de kinderen hadden. Was best vaak. Tja. Pech. Dat is toch nog altijd maar een klein prijsje wat je betaalt als je het af zet tegen wat de kinderen betalen, lijkt me.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
