Relaties
alle pijlers
Scheiden en je kind gaan missen
dinsdag 22 december 2020 om 21:27
Hoi,
In april opende ik dit topic
relaties/uit-elkaar-15-jr-samen-kind/li ... #p31193484
Sinds april is er veel veranderd.
Het gaat goed met onze dochter. Ze slaapt al een hele tijd geweldig, ik heb ander werk wat ik top vind en mijn man en ik zijn wél in relatietherapie geweest.
So far so good. Ik ben alleen tot het besef gekomen dat ik met alles wat ik doe vooral ons gezin probeer te redden. Niet wil weggooien wat we hebben opgebouwd. Maar liefde voel ik niet voor mijn man.
Het enige wat me intens verdrietig maakt is dat als we uit elkaar gaan, ons kind de helft van de tijd een van haar ouders moet missen. En, dat ik (en mijn partner dus ook) haar de helft van haar leventje moet gaan missen. Mijn hart breekt. Ik vind dat verschrikkelijk.
Een logisch gevolg van een scheiding ja maar ik heb het al heel moeilijk bij het idee.
Ervaringen? Tips?
In april opende ik dit topic
relaties/uit-elkaar-15-jr-samen-kind/li ... #p31193484
Sinds april is er veel veranderd.
Het gaat goed met onze dochter. Ze slaapt al een hele tijd geweldig, ik heb ander werk wat ik top vind en mijn man en ik zijn wél in relatietherapie geweest.
So far so good. Ik ben alleen tot het besef gekomen dat ik met alles wat ik doe vooral ons gezin probeer te redden. Niet wil weggooien wat we hebben opgebouwd. Maar liefde voel ik niet voor mijn man.
Het enige wat me intens verdrietig maakt is dat als we uit elkaar gaan, ons kind de helft van de tijd een van haar ouders moet missen. En, dat ik (en mijn partner dus ook) haar de helft van haar leventje moet gaan missen. Mijn hart breekt. Ik vind dat verschrikkelijk.
Een logisch gevolg van een scheiding ja maar ik heb het al heel moeilijk bij het idee.
Ervaringen? Tips?
yellow002 wijzigde dit bericht op 22-12-2020 21:31
Reden: Foutje
Reden: Foutje
0.49% gewijzigd
woensdag 23 december 2020 om 23:04
Ja we wonen nog niet samen omdat we beide dus al eerdere mislukte relaties hebben gehad en angst hebben dat we ruzie gaan krijgen als we samenwonen en onze relatie dan ook over is net als het de vorige relaties is gegaan. Mijn zoontje vind het juist heel leuk om met zijn dochter om te gaan en wilt daar dan graag blijven slapen. Wanneer zijn dochter niet bij hem is blijven we vaak gewoon bij mij thuis en mn vriend komt ook vaker bij mij slapen of ik bij hem als we de kinderen niet hebben.lux- schreef: ↑23-12-2020 22:06Waarom doen jullie dat? Waarom slaapt je vriend niet gewoon bij jou als het jouw dagen zijn? Of slapen jullie gewoon even niet samen?
Ik heb meerdere nieuwe partners van mijn ouders voorbij zien komen maar als ze bij elkaar wilden slapen (als het eenmaal serieus was dan) op de dagen dat wij er waren, dan kon dat in ons huis of gewoon even niet. Dat lijkt me niet meer dan logisch?
Zo had mijn vaders eerste vriendin na de scheiding ook kinderen. Dus ja, dan kon samen slapen gewoon niet, als ze beiden de kinderen hadden. Was best vaak. Tja. Pech. Dat is toch nog altijd maar een klein prijsje wat je betaalt als je het af zet tegen wat de kinderen betalen, lijkt me.
donderdag 24 december 2020 om 19:54
Ah oke dus het is meer een soort logeerpartijtje bij een vriendje voor hem dan. Dat maakt het wel iets anders idd.Gya2020 schreef: ↑23-12-2020 23:04Ja we wonen nog niet samen omdat we beide dus al eerdere mislukte relaties hebben gehad en angst hebben dat we ruzie gaan krijgen als we samenwonen en onze relatie dan ook over is net als het de vorige relaties is gegaan. Mijn zoontje vind het juist heel leuk om met zijn dochter om te gaan en wilt daar dan graag blijven slapen. Wanneer zijn dochter niet bij hem is blijven we vaak gewoon bij mij thuis en mn vriend komt ook vaker bij mij slapen of ik bij hem als we de kinderen niet hebben.
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
vrijdag 25 december 2020 om 09:27
In april zaten jullie nog midden in de ellende. Met gigantisch slaaptekort en een dochter waarmee het niet goed ging.
Nog niet zo heel lang geleden was dit de man waarmee je een kind wilde en nu houd je niet meer van hem.
Liefde kan een beetje komen en gaan. Dat jullie nu in een dip zitten is echt niet raar. Geef jezelf nu eerst eens fatsoenlijk de tijd om terug op je voeten te komen, in plaats van van het één in het andere te rollen. Probeer eerst elkaar weer terug te vinden. Scheiden kan altijd nog.
Nog niet zo heel lang geleden was dit de man waarmee je een kind wilde en nu houd je niet meer van hem.
Liefde kan een beetje komen en gaan. Dat jullie nu in een dip zitten is echt niet raar. Geef jezelf nu eerst eens fatsoenlijk de tijd om terug op je voeten te komen, in plaats van van het één in het andere te rollen. Probeer eerst elkaar weer terug te vinden. Scheiden kan altijd nog.
If you can't be good, be colourful (Pete Conrad)
vrijdag 25 december 2020 om 10:17
Heb geen reacties gelezen, ik schrijf enkel mijn ervaring.
Dat missen van kind is hier na een paar jaar overgegaan in een week we time en en week me time. Dat kwam op zich goed.
Kind heeft nooit kunnen wennen aan co ouderschap, heeft een ellendige tijd gehad met boze stiefmoeders, zelfs volledig bij mij ingetrokken daardoor en zal nooit nog een goede relatie hebben met zijn vader die nochthans tijdens ons huwelijk een prima papa voor hem was.
Ik zou nooit meer scheiden.
Dat missen van kind is hier na een paar jaar overgegaan in een week we time en en week me time. Dat kwam op zich goed.
Kind heeft nooit kunnen wennen aan co ouderschap, heeft een ellendige tijd gehad met boze stiefmoeders, zelfs volledig bij mij ingetrokken daardoor en zal nooit nog een goede relatie hebben met zijn vader die nochthans tijdens ons huwelijk een prima papa voor hem was.
Ik zou nooit meer scheiden.
vrijdag 25 december 2020 om 10:37
In de OP schrijf je dat je de liefde mist. Van wie of waar ga jij liefde krijgen/vinden als je gaat scheiden? Denk je dat je meer liefde ervaart als je alleen woont?
Later schrijf je dat hij je gekwetst heeft en daar excuses voor heeft aangeboden. Blijkbaar vind jij het nog moeilijk om hem te vertrouwen. Ik denk dat therapie voor jezelf je heel veel gaat brengen. Ga dat alsjeblieft eerst aan, en besluit dan wat je met je relatie wilt. Ik ben zo blij dat ik zelf in die periode een fijne therapeute had, ik ben zo enorm gegroeid daardoor.
Later schrijf je dat hij je gekwetst heeft en daar excuses voor heeft aangeboden. Blijkbaar vind jij het nog moeilijk om hem te vertrouwen. Ik denk dat therapie voor jezelf je heel veel gaat brengen. Ga dat alsjeblieft eerst aan, en besluit dan wat je met je relatie wilt. Ik ben zo blij dat ik zelf in die periode een fijne therapeute had, ik ben zo enorm gegroeid daardoor.
vrijdag 25 december 2020 om 11:07
lux- schreef: ↑22-12-2020 23:38Maar @TO twee dingen wil ik je meegeven waarvan ik nu weet dat mijn vader ze dacht gedurende de scheiding. Hij is namelijk inmiddels al 10 jaar dood en ik heb laatst voor het eerst zijn notities ingekeken (mijn vader schreef als uitlaatklep).
Mijn vader schreef 2 dingen:
1) dat hij ook wel zag dat hun relatie niet helemaal ideaal was en dat hij daar ook debet aan was, maar dat we een gezin, een familie waren, met alle mankementen die daar nu eenmaal bij hoorden, en dat dat voor hem genoeg was, en dat het hem zo’n verdriet deed dat mijn moeder dat niet zo zag.
2) dat mijn oma ooit tegen hem gezegd had dat een gelukkig mens is hij/zij die trouwt met iemand die zijn/haar beste vriend kon worden. En dat hij het gevoel had dat ze dat waren, mijn ouders.
Waarom wil ik je dit meegeven? Omdat mijn moeder deze dingen pas in kon zien toen ze gescheiden waren. Mijn moeder is ook gekwetst en heeft zich in de steek gelaten gevoeld door mijn vader. Toen ze uit elkaar gingen kwam er pas weer ruimte bij haar voor de diepe vriendschap die er altijd was, de ontspanning en het gemis van dat wat nu voor altijd weg was: ons gezin.
Ze heeft inmiddels geen spijt meer. Het was op dat moment het beste dat ze kon doen voor zichzelf, omdat ze helemaal vast zat in haar relatie en emoties. Maar ze zegt nu: als ik toen had geweten wat ik nu weet, dan had ik het nooit weggegooid. Dan was ik er doorheen gegaan, ipv ervan weggerend.
Persoonlijk weet ik niet of ze dat op dat moment überhaupt kon hoor, ik betwijfel dat eigenlijk. Maar als jij het wel kunt, raap dan je moed bij elkaar en doe het. Want als je nu wegrent is er geen weg meer terug. En scheiden kan echt altijd nog. Een intact gezin hebben, daar heb je maar 1 kans op.
Goed stuk. Ook, en pijnlijk genoeg om te zeggen, herkenbaar.
Het meest makkelijk is wegrennen, maar je schaaft flink wat van de waarde af wat je nu nog in je handen hebt liggen.
Het meest moeilijk is blijven en sans rancune je hart openstellen. Maar ik betwijfel of je -to- dat kunt.
vrijdag 25 december 2020 om 12:08
Twee adressen zijn al moeilijk voor een kind, maar die van jou moet zich nog twee keer extra aanpassen.
Ook na jouw uitleg dat hij de dochter van je vriend leuk vindt, snap ik een eigen kamer daar niet. Is ongetwijfeld goed bedoeld om hem daar ook een thuisgevoel te geven, maar hij heeft al een thuis, bij jou en bij zijn vader.
anoniem_275457 wijzigde dit bericht op 25-12-2020 14:33
16.20% gewijzigd
vrijdag 25 december 2020 om 12:19
Mooi gezegd. Mijn ex man gooide ook alles rücksichtlos overboord. Hij wilde zijn leven zelf inrichten, niet meer leven zoals we deden.lux- schreef: ↑22-12-2020 23:38
Maar @TO twee dingen wil ik je meegeven waarvan ik nu weet dat mijn vader ze dacht gedurende de scheiding. Hij is namelijk inmiddels al 10 jaar dood en ik heb laatst voor het eerst zijn notities ingekeken (mijn vader schreef als uitlaatklep).
Mijn vader schreef 2 dingen:
1) dat hij ook wel zag dat hun relatie niet helemaal ideaal was en dat hij daar ook debet aan was, maar dat we een gezin, een familie waren, met alle mankementen die daar nu eenmaal bij hoorden, en dat dat voor hem genoeg was, en dat het hem zo’n verdriet deed dat mijn moeder dat niet zo zag.
2) dat mijn oma ooit tegen hem gezegd had dat een gelukkig mens is hij/zij die trouwt met iemand die zijn/haar beste vriend kon worden. En dat hij het gevoel had dat ze dat waren, mijn ouders.
Waarom wil ik je dit meegeven? Omdat mijn moeder deze dingen pas in kon zien toen ze gescheiden waren. Mijn moeder is ook gekwetst en heeft zich in de steek gelaten gevoeld door mijn vader. Toen ze uit elkaar gingen kwam er pas weer ruimte bij haar voor de diepe vriendschap die er altijd was, de ontspanning en het gemis van dat wat nu voor altijd weg was: ons gezin.
Ze heeft inmiddels geen spijt meer. Het was op dat moment het beste dat ze kon doen voor zichzelf, omdat ze helemaal vast zat in haar relatie en emoties. Maar ze zegt nu: als ik toen had geweten wat ik nu weet, dan had ik het nooit weggegooid. Dan was ik er doorheen gegaan, ipv ervan weggerend.
Persoonlijk weet ik niet of ze dat op dat moment überhaupt kon hoor, ik betwijfel dat eigenlijk. Maar als jij het wel kunt, raap dan je moed bij elkaar en doe het. Want als je nu wegrent is er geen weg meer terug. En scheiden kan echt altijd nog. Een intact gezin hebben, daar heb je maar 1 kans op.
En nu doet hij precies alle dingen waartegen hij zo ontzettend ageerde. Onze kinderen staan erbij en kijken er naar. Het heeft zijn relatie met de kinderen ontzettend beschadigd.
"Ik ben alles kwijtgeraakt", zei hij onlangs. Niet ziende dat hij alles zelf heeft weggegooid alsof het niets waard was.
Denk goed na over wat je verwacht van scheiden. En of scheiden dat nu ook op gaat leveren. Want, beste TO, als je gaat scheiden sta je er ook alleen voor. Je kind zit de helft van de tijd bij haar vader en je bent nog steeds niet verlost van de discussies die jullie nu hebben. Met dit verschil dat er ook geen reden meer is om er samen uit te moeten komen. Je hebt dan nauwelijks nog invloed op wat hij doet als kind bij hem is.
Je gekwetstheid en je wantrouwen verdwijnen er niet door. Je bent nog meer alleen dan nu. En de onenigheid over jullie kind gaat ook niet weg.
Natuurlijk is scheiden een optie, zeker als je echt geen andere uitweg meer ziet of als er sprake is van verslaving of geweld. Maar ik zou er niet aan beginnen als je niet eerst alles geprobeerd hebt. Dus ook om elkaar weer te vinden en je weer open te stellen voor elkaar.
If you can't be good, be colourful (Pete Conrad)
vrijdag 25 december 2020 om 12:26
Sommige mensen worden wel degelijk 100x gelukkiger na hun scheiding. Het is niet allemaal narigheid en ellende. Die ellende heb ik vooral tijdens (de laatste periode van) mijn huwelijk doorstaan. Vanaf het moment dat hij weg was, ging de zon weer schijnen en viel er een zware last van me af. Ons kind is daar zeker niet slechter van geworden.
vrijdag 25 december 2020 om 12:27
O ja hoor, dat gebeurt wel. Maar als ik de berichten van TO lees en onder het loepje kijk zou ik daar geen maandsalaris op inzetten.KamilleT schreef: ↑25-12-2020 12:26Sommige mensen worden wel degelijk 100x gelukkiger na hun scheiding. Het is niet allemaal narigheid en ellende. Die ellende heb ik vooral tijdens (de laatste periode van) mijn huwelijk doorstaan. Vanaf het moment dat hij weg was, ging de zon weer schijnen en viel er een zware last van me af. Ons kind is daar zeker niet slechter van geworden.
If you can't be good, be colourful (Pete Conrad)
vrijdag 25 december 2020 om 12:53
Dat gebeurt soms, als er bijvoorbeeld sprake is van emotionele/ fysieke mishandeling, of misbruik.KamilleT schreef: ↑25-12-2020 12:26Sommige mensen worden wel degelijk 100x gelukkiger na hun scheiding. Het is niet allemaal narigheid en ellende. Die ellende heb ik vooral tijdens (de laatste periode van) mijn huwelijk doorstaan. Vanaf het moment dat hij weg was, ging de zon weer schijnen en viel er een zware last van me af. Ons kind is daar zeker niet slechter van geworden.
Maar in de meeste gevallen hebben mensen zelf issues/onrust/onvrede en dat slepen ze mee, ook na het opbreken van de relatie. Ik ken redelijk wat gescheiden stellen met kleine kinderen, maar die zijn er geen van allen beter op geworden. Het is alleen maar ingewikkelder voor de ouders en verdrietig/ pijnlijk/ complex voor de kinderen.
vrijdag 25 december 2020 om 13:58
Het gebeurt best heel veel hoor, dat dingen beter worden na de scheiding. Maar als je maar vaak tegen jezelf zegt dat scheiden vooral kommer en kwel is, dan is het weer wat makkelijker om in je sleets geworden huwelijk te blijven.HawaZon schreef: ↑25-12-2020 12:53Dat gebeurt soms, als er bijvoorbeeld sprake is van emotionele/ fysieke mishandeling, of misbruik.
Maar in de meeste gevallen hebben mensen zelf issues/onrust/onvrede en dat slepen ze mee, ook na het opbreken van de relatie. Ik ken redelijk wat gescheiden stellen met kleine kinderen, maar die zijn er geen van allen beter op geworden. Het is alleen maar ingewikkelder voor de ouders en verdrietig/ pijnlijk/ complex voor de kinderen.
vrijdag 25 december 2020 om 14:35
Dat is hier gelukkig niet het geval.
Ik zie helaas veel leed en verdriet om me heen en op mijn werk dat verband houdt met scheidingen.
vrijdag 25 december 2020 om 15:44
Daar ligt het zo te lezen ook. Die RT heeft schijnbaar de weg gewezen om weer te communiceren met elkaar, het probleem duiden. Maar zo’n therapie richt zich op het samenleven/communiceren in een relatie, niet op de betrokken personen zelf.Yellow002 schreef: ↑22-12-2020 22:56We zijn wel tot de kern van het gevoel gekomen maar de oplossing wordt gezocht in bepaalde gedragsverandering van beiden om patronen eerder te doorbreken. Helpend om niet nog meer stuk te maken maar de RT is, iig voor mij, niet helend genoeg geweest in wat er gebeurd is. Dat zal bij mij liggen. M’n man heeft zelfs excuses gemaakt
Zolang jij je blijft verschuilen in je ‘fort’ komt er natuurlijk ook niets binnen. Dan geef je hem ook geen kans om nieuw vertrouwen op te bouwen, laat staan liefde.
Jouw berichten lezend zou ik zeggen als je een vriendin van mij was: ga eerst aan de slag met jezelf en kijk hoever jou dit brengt in de relatie. Die tijd en investering in jezelf is nooit weggegooid. En dan kun je nog altijd praten en nadenken over een scheiding.
vrijdag 25 december 2020 om 16:46
Als je besluit om samen te blijven is dit wel een belangrijk punt.Pindaflip1996 schreef: ↑22-12-2020 22:26...
Ouders die constant ruzie hebben en duidelijk laten merken / aangeven dat ze alleen samen blijven om jou / kinderen is niet fijn. Ik heb mij vaak schuldig gevoelt dat beide ouders niet gelukkig waren door mij.
Ik hoop dat je wat aan de kijk van een andere kant heb. Zal nooit een makkelijke beslissing wezen.
Ik heb van ongeveer mijn achtste constant te horen gekregen dat mijn moeder enkel bij mijn vader bleef omwille van ons, geen ruzies onderling maar wel verwijten achter zijn rug. Het blijft je als kind bij en zadelt je op met een enorm schuldgevoel omdat je als kind verantwoordelijk wordt gesteld voor de situatie waarin zij zich bevinden.
Als je bij elkaar blijft, zet je dan zeker niet in de slachtofferrol want uiteindelijk zal dit je zuur opbreken.
Edit: word gewoon al kwaad als ik dit op schrijf.
vrijdag 25 december 2020 om 19:20
Dit hebben we gedaan omdat we van plan waren samen te gaan wonen in het huis vaneva-luna schreef: ↑25-12-2020 12:08Twee adressen zijn al moeilijk voor een kind, maar die van jou moet zich nog twee keer extra aanpassen.
mn vriend. Alleen beiden twijfelen we om er echt officieel aan te beginnen uit angst dat het dan weer mis zal gaan en ik dan geen eigen huis meer heb. Dus soms zijn we heel lang achter mekaar samen in zijn huis en dan weer een tijdje minder vaak. Het wisswlt gewoon enorm.
vrijdag 25 december 2020 om 19:30
Zorg alsjeblieft voor een stabiele situatie voor je kind.Gya2020 schreef: ↑25-12-2020 19:20Dit hebben we gedaan omdat we van plan waren samen te gaan wonen in het huis van
mn vriend. Alleen beiden twijfelen we om er echt officieel aan te beginnen uit angst dat het dan weer mis zal gaan en ik dan geen eigen huis meer heb. Dus soms zijn we heel lang achter mekaar samen in zijn huis en dan weer een tijdje minder vaak. Het wisswlt gewoon enorm.
vrijdag 25 december 2020 om 19:45
Als kind van gescheiden ouders (ik was toen 2) kan ik je vertellen dat een scheiding heel traumatisch kan zijn. Co-ouderschap en om de twee weken een weekendje naar vader, maakte hem een 'weekendpapa'. Hij kende me niet, zelfs op de middelbare vroeg hij wat ik nou precies deed van studie.
En hij is een hoogopgeleide, zachte man. Band is inmiddels enigszins hersteld (dankzij lockdowns) en ook de relatie nu tussen mijn ouders, meer dan 20 jaar later, is prima.
Ik heb het mijn ouders vaak kwalijk genomen gescheiden te zijn. Ik was 2 jaar. Om nog maar te zwijgen van de komende vriendjes van mijn moeder die ik vaker zag dan mijn eigen vader, aan wie ik me dan weer ging hechten.
Doe. Het. Niet.
Of toch nog niet. Je schaadt je kind er enorm mee. Maar dat zal pas blijken wanneer ze pubert. Succes dan..
En hij is een hoogopgeleide, zachte man. Band is inmiddels enigszins hersteld (dankzij lockdowns) en ook de relatie nu tussen mijn ouders, meer dan 20 jaar later, is prima.
Ik heb het mijn ouders vaak kwalijk genomen gescheiden te zijn. Ik was 2 jaar. Om nog maar te zwijgen van de komende vriendjes van mijn moeder die ik vaker zag dan mijn eigen vader, aan wie ik me dan weer ging hechten.
Doe. Het. Niet.
Of toch nog niet. Je schaadt je kind er enorm mee. Maar dat zal pas blijken wanneer ze pubert. Succes dan..
Veritas vos liberabit
vrijdag 25 december 2020 om 23:48
TO, ik heb heel veel gehad aan het boek “scheiden of blijven” van Mira Kirschenbaum. De vraag over vergeven en verder gaan waar jij mee worstelt komt in dit boek ook uitgebreid aan bod. Evenals de vraag wat weggaan je oplevert.
Bekijk Scheiden of blijven op: https://www.bol.com/nl/p/scheiden-of-bl ... _iphoneapp
Bekijk Scheiden of blijven op: https://www.bol.com/nl/p/scheiden-of-bl ... _iphoneapp
vrijdag 25 december 2020 om 23:51
Ik denk dat als beide partners achter de scheiding staan en afspreken samen ouders te blijven en beslissingen te nemen voor de kinderen, je een heel harmonieus nahuwelijk kunt hebben. Het is bij ons echt geen Katja en Thijs, mijn ex is zeker niet mijn beste vriend, maar voor ons kind zijn we altijd normaal tegen elkaar blijven doen.
