Relaties
alle pijlers
Scheiden of blijven
woensdag 30 augustus 2023 om 09:21
Graag jullie mening en inzichten.
Ik ben 22 jaar samen met mijn man. We hebben twee kinderen van 5 en 8. Waar ik zo ontzettend dol op ben. Moeder zijn is het beste wat mij is overkomen.
Onze relatie gaat over het algemeen goed. Alleen het probleem is dat hij heel snel boos wordt, en als hij boos wordt dan verheft hij zin stem en is hij niet voor rede vatbaar. Dit gebeurt eens in de twee a drie weken. Ik kan hier heel moeilijk mee omgaan. Ik ben zelf heel erg harmonieus en vind een goede sfeer in huis belangrijk. In mijn jeugd heb ik veel vervelende dingen meegemaakt en is de manier waarop hij ruzie maakt een trigger.
Hij heeft het narcistische trekken en in een ruzie is de dynamiek erg ongelijkwaardig. Hij scheld me niet uit en heeft fysiek nooit iets gedaan. Maar hij wordt om kleine dingen heel erg boos. Elke keer na zo’n ruzie denk ik dat ik bij hem weg wil. Maar de kinderen….. ik wil dat ze niet aandoen en mijzelf ook niet. Ik hou zo ontzettend veel van hun en ze hebben mij ook echt nodig. De kinderen minder gaan zien klinkt echt als een nachtmerrie.
Ik zit nu heel erg in dubio. Wat moet ik doen? Bij hem blijven en accepteren dat dit onderdeel is van de relatie. De hoop dat dit gaat veranderen heb ik opgegeven, we zijn ook wel eens in relatietherapie gegaan maar dit heeft niet veel gebracht.
En daarbij denk ik in elk huwelijk is er toch wel iets. En hoe gaat mijn leven er dan uitzien?
Wat zijn jullie gedachten en of ervaringen hier over?
Ik ben 22 jaar samen met mijn man. We hebben twee kinderen van 5 en 8. Waar ik zo ontzettend dol op ben. Moeder zijn is het beste wat mij is overkomen.
Onze relatie gaat over het algemeen goed. Alleen het probleem is dat hij heel snel boos wordt, en als hij boos wordt dan verheft hij zin stem en is hij niet voor rede vatbaar. Dit gebeurt eens in de twee a drie weken. Ik kan hier heel moeilijk mee omgaan. Ik ben zelf heel erg harmonieus en vind een goede sfeer in huis belangrijk. In mijn jeugd heb ik veel vervelende dingen meegemaakt en is de manier waarop hij ruzie maakt een trigger.
Hij heeft het narcistische trekken en in een ruzie is de dynamiek erg ongelijkwaardig. Hij scheld me niet uit en heeft fysiek nooit iets gedaan. Maar hij wordt om kleine dingen heel erg boos. Elke keer na zo’n ruzie denk ik dat ik bij hem weg wil. Maar de kinderen….. ik wil dat ze niet aandoen en mijzelf ook niet. Ik hou zo ontzettend veel van hun en ze hebben mij ook echt nodig. De kinderen minder gaan zien klinkt echt als een nachtmerrie.
Ik zit nu heel erg in dubio. Wat moet ik doen? Bij hem blijven en accepteren dat dit onderdeel is van de relatie. De hoop dat dit gaat veranderen heb ik opgegeven, we zijn ook wel eens in relatietherapie gegaan maar dit heeft niet veel gebracht.
En daarbij denk ik in elk huwelijk is er toch wel iets. En hoe gaat mijn leven er dan uitzien?
Wat zijn jullie gedachten en of ervaringen hier over?
maandag 4 september 2023 om 23:14
Je doet het echt hartstikke goed volgens mij. Stapje voor stapje. Goed zo. Mij hielp het ook om ook stapje voor stapje eea uit te zoeken, niet te ver vooruit kijken, dat verlamde me. En mijn coach heeft me echt goed begeleid. Heb jij een coach oid? Soms kan het fijn zijn om ook echt een buitenstaander / professional als steun te hebben naast vrienden. En stapje voor stapje maakte dat t proces zich als vanzelf ontvouwde. En steeds gaf het me, ondanks vallen en opstaan, weer wat meer zelfvertrouwen.
Je klinkt als een hele sterke vrouw. Jij kunt dit.
Je klinkt als een hele sterke vrouw. Jij kunt dit.
woensdag 6 september 2023 om 10:27
Heftig dat de kogel door de kerk is/lijkt te zijn, maar tegelijkertijd ervaarde ik dat destijds echt als een gevoel van enorme rust. Toen ik eenmaal de beslissing definitief had genomen was ik eigenlijk heel kalm en zeker. En dat terwijl ik jaaaaaren heb getwijfeld over de stap. Heel gek was dat. Opeens was het helder en klaar.
En natuurlijk waren er nog heel veel moeilijke en verdrietige momenten daarna, maar ik heb nooit meer getwijfeld. Het voelde als een bevrijding voor mij om eindelijk een keuze te maken na al die jaren 'het weer proberen'.
En ik kwam daarna wel een tijd enorm in de regelstand, huis, pensioen, advocaat, hypotheek, inboedel etc etc. Alles moest geregeld worden en ergens was dat ook wel fijn want zo kon ik eindelijk wat dóen. Het voelde echt dat ik het heft weer in eigen hand nam ipv aan de zijlijn afwachten hoe mijn leven zich zou voortzetten. Nu was ík verantwoordelijk en nam ik die verantwoordelijkheid ook. Dat sterkte me enorm.
Maar uiteraard, het verdriet van de kinderen, van mij (nu ex-) man en van iedereen om ons heen raakte me enorm. Maar gek genoeg heb ik zelf, nadat ik jarenlang me heel verdrietig en eenzaam had gevoeld, weinig tranen meer gelaten toen ik eenmaal had uitgesproken te willen scheiden.
En natuurlijk waren er nog heel veel moeilijke en verdrietige momenten daarna, maar ik heb nooit meer getwijfeld. Het voelde als een bevrijding voor mij om eindelijk een keuze te maken na al die jaren 'het weer proberen'.
En ik kwam daarna wel een tijd enorm in de regelstand, huis, pensioen, advocaat, hypotheek, inboedel etc etc. Alles moest geregeld worden en ergens was dat ook wel fijn want zo kon ik eindelijk wat dóen. Het voelde echt dat ik het heft weer in eigen hand nam ipv aan de zijlijn afwachten hoe mijn leven zich zou voortzetten. Nu was ík verantwoordelijk en nam ik die verantwoordelijkheid ook. Dat sterkte me enorm.
Maar uiteraard, het verdriet van de kinderen, van mij (nu ex-) man en van iedereen om ons heen raakte me enorm. Maar gek genoeg heb ik zelf, nadat ik jarenlang me heel verdrietig en eenzaam had gevoeld, weinig tranen meer gelaten toen ik eenmaal had uitgesproken te willen scheiden.
woensdag 6 september 2023 om 12:48
Wat fijn dat er een kalmte over je heen kwam. Ondanks het verdriet ook van je kinderen.
We hebben er niet meer over gepraat. Daar ben ik blij om. Want heb gewoon echt geen zin meer om te discussiëren. Ik wil eerst dingen op een rijtje krijgen. We doen nu redelijk normaal. Maar heel anders dan voorheen. Geen lichamelijk contact en alleen het hoognodige wordt gezegd. Voor mij de ideale setting om dingen op een rijtje te krijgen.
Soms twijfel ik wel. De stap voelt nog steeds echt veel te groot. En als ik al nadenk om het gesprek te moeten aangaan met mijn man, krijg ik al hartkloppingen. Geen idee hoe hij gaat reageren. Ik denk boos. Ik denk ook dat hij mij het kwalijke gaat nemen dat ik dit onze kinderen aan ga doen.
Een vriendin heeft aangeboden dat ik zo lang als ik wil mag logeren bij haar. Ze is single, dus voor mij ook een fijne omgeving om tot rust te komen eventueel.
Ik zou willen voorstellen om uit elkaar te willen gaan om uit te zoeken of dit echt is wat ik (we) willen. En dat we dan birdnesting doen, zodat het niet een te grote overgang is voor onze kinderen. En eigenlijk ook voor mij. Hij is net begonnen met een nieuwe baan en werkt vrijdag thuis. Ik zat te denken om zo-ma-di-woe de kinderen te hebben, hij komt meestal rond 18.15 thuis en dat hij ze donderdag avond, vrijdag en zaterdag. En dat hij dan bij zijn moeder of een vriend logeert.
Ik weet alleen niet of hij daarmee gaat instemmen. Ik denk dat hij gaat zeggen dat hij zich niet het huis uit laat jagen. Dat weet ik wel zeker.
Misschien moet ik toch maar zeggen dat ik wil scheiden zodat hij wel moet. Pfff. Ik weet het niet. Het meeste zie ik op om het gesprek te moeten voeren. Dat gaat echt ellende worden. Ik denk ook niet dat hij mij serieus gaat nemen. En wanneer vertel je het de kinderen dan? Kijk ik zit natuurlijk al lang in deze emotie en gedachten proces. Voor hem zal het koud op zijn dak vallen en het is niet zijn beslissingen. Hij zal vast hoog in zijn emotie zitten. Ik wil niet dat de kinderen daar last van gaan hebben. Misschien moet ik dan even vertrekken met de kids zodat hij het kan laten bezinken.
Ook twijfel ik of ik het niet groter maak. Iedereen maakt toch wel eens ruzie. Moet ik daarvoor een gezin opbreken. Misschien zie ik het zelf niet helder en maak ik een grote fout.
Je leest, mijn gedachten gaan alle kanten op.
Ik heb ook een afspraak gemaakt met de en psycholoog. Ik kan daar pas over 2 weken terecht. Dus misschien moet ik nog even wachten tot die tijd.
Ook heeft mijn oudste het niet naar haar zin op school en wordt ze buitengesloten. Ze heeft dus al best veel aan haar zelf. Ik wil niet extra stress geven door heel haar leven overhoop te gooien.
We hebben er niet meer over gepraat. Daar ben ik blij om. Want heb gewoon echt geen zin meer om te discussiëren. Ik wil eerst dingen op een rijtje krijgen. We doen nu redelijk normaal. Maar heel anders dan voorheen. Geen lichamelijk contact en alleen het hoognodige wordt gezegd. Voor mij de ideale setting om dingen op een rijtje te krijgen.
Soms twijfel ik wel. De stap voelt nog steeds echt veel te groot. En als ik al nadenk om het gesprek te moeten aangaan met mijn man, krijg ik al hartkloppingen. Geen idee hoe hij gaat reageren. Ik denk boos. Ik denk ook dat hij mij het kwalijke gaat nemen dat ik dit onze kinderen aan ga doen.
Een vriendin heeft aangeboden dat ik zo lang als ik wil mag logeren bij haar. Ze is single, dus voor mij ook een fijne omgeving om tot rust te komen eventueel.
Ik zou willen voorstellen om uit elkaar te willen gaan om uit te zoeken of dit echt is wat ik (we) willen. En dat we dan birdnesting doen, zodat het niet een te grote overgang is voor onze kinderen. En eigenlijk ook voor mij. Hij is net begonnen met een nieuwe baan en werkt vrijdag thuis. Ik zat te denken om zo-ma-di-woe de kinderen te hebben, hij komt meestal rond 18.15 thuis en dat hij ze donderdag avond, vrijdag en zaterdag. En dat hij dan bij zijn moeder of een vriend logeert.
Ik weet alleen niet of hij daarmee gaat instemmen. Ik denk dat hij gaat zeggen dat hij zich niet het huis uit laat jagen. Dat weet ik wel zeker.
Misschien moet ik toch maar zeggen dat ik wil scheiden zodat hij wel moet. Pfff. Ik weet het niet. Het meeste zie ik op om het gesprek te moeten voeren. Dat gaat echt ellende worden. Ik denk ook niet dat hij mij serieus gaat nemen. En wanneer vertel je het de kinderen dan? Kijk ik zit natuurlijk al lang in deze emotie en gedachten proces. Voor hem zal het koud op zijn dak vallen en het is niet zijn beslissingen. Hij zal vast hoog in zijn emotie zitten. Ik wil niet dat de kinderen daar last van gaan hebben. Misschien moet ik dan even vertrekken met de kids zodat hij het kan laten bezinken.
Ook twijfel ik of ik het niet groter maak. Iedereen maakt toch wel eens ruzie. Moet ik daarvoor een gezin opbreken. Misschien zie ik het zelf niet helder en maak ik een grote fout.
Je leest, mijn gedachten gaan alle kanten op.
Ik heb ook een afspraak gemaakt met de en psycholoog. Ik kan daar pas over 2 weken terecht. Dus misschien moet ik nog even wachten tot die tijd.
Ook heeft mijn oudste het niet naar haar zin op school en wordt ze buitengesloten. Ze heeft dus al best veel aan haar zelf. Ik wil niet extra stress geven door heel haar leven overhoop te gooien.
woensdag 6 september 2023 om 13:21
Ja dushi. Dat voelt ergens ook oneerlijk.
Alleen ik moet toch gaan afwegen en een plaatje helder krijgen voor mijzelf.
Praten gaat dus echt heel lastig met hem. Dat zou ik kunnen doen als ik er relatie nog als te redden zie. Maar dat zie ik dus eigenlijk niet meer. Uiteindelijk is scheiden een beslissing samen of alleen. Als de 1 niet meer wilt, dan gaat het gewoon niet meer.
Ik wil alleen niets overhaast doen of in een pittige emotie. Ik wil het echt overwogen doen. Ook de consequenties.
Maar wat je zegt, het voelt oneerlijk. Ik neem hem niet meer mee in mijn gedachten. Maar dat is dus ook voor een reden. Bang voor zijn reactie.
Alleen ik moet toch gaan afwegen en een plaatje helder krijgen voor mijzelf.
Praten gaat dus echt heel lastig met hem. Dat zou ik kunnen doen als ik er relatie nog als te redden zie. Maar dat zie ik dus eigenlijk niet meer. Uiteindelijk is scheiden een beslissing samen of alleen. Als de 1 niet meer wilt, dan gaat het gewoon niet meer.
Ik wil alleen niets overhaast doen of in een pittige emotie. Ik wil het echt overwogen doen. Ook de consequenties.
Maar wat je zegt, het voelt oneerlijk. Ik neem hem niet meer mee in mijn gedachten. Maar dat is dus ook voor een reden. Bang voor zijn reactie.
woensdag 6 september 2023 om 13:42
woensdag 6 september 2023 om 13:58
Jeetje dit vind ik wel erg kort door de bocht en makkelijk praten van een afstandje.
woensdag 6 september 2023 om 14:10
Totaal oneens met Dushi. Ik weet niet of je zelf in een vergelijkbare situatie hebt gezeten en hoe je dit toen hebt aangepakt?
Mijn ervaring is dat het vaak lang duurt voordat je zo'n ingrijpende en definitieve beslissing kan/wil/durft te nemen en dat dit vaak weken/maanden/jaren door je hoofd kan spoken. Je partner daarin meenemen is niet altijd een optie. Vaak alleen al omdat je er zelf gewoon niet 100% uit bent wat je wilt. Je maakt dan ofwel de ander (onnodig) ongerust of laat je te makkelijk ompraten en beloofd allebei weer beterschap en 'je best te doen'. Mijn ervaring in mijn huidige relatie: je hoeft helemaal je best niet te doen. Als het goed zit dan zit het goed en gaat het als het ware vanzelf. Natuurlijk heb je dan ook wel eens kleine irritaties, maar ruzies en onenigheid zoals ik dat vroeger eigenlijk bijna normaal vond zijn dat nu echt niet en dat is een enorm verschil.
Je kunt weer léven, ademhalen en niet meer op je tenen lopen. Niet meer continue je afvragen hoe zijn humeur is, gespannen rondlopen etc. Dat bestaat dus echt, ik zie nu ook pas hoe ongezond onze relatie eigenlijk was.
Was hij zich dat bewust? Ik denk het niet. Kon hij zichzelf veranderen? Ook niet. Dus het zou ook niet fair zijn om dat te (blijven) verwachten.
Beetje onsamenhangend verhaal zo, maar ik denk dat je de strekking wel begrijpt TO. Sterkte ermee en neem je tijd om voor jezelf uit te vogelen hoe nu verder.
Mijn ervaring is dat het vaak lang duurt voordat je zo'n ingrijpende en definitieve beslissing kan/wil/durft te nemen en dat dit vaak weken/maanden/jaren door je hoofd kan spoken. Je partner daarin meenemen is niet altijd een optie. Vaak alleen al omdat je er zelf gewoon niet 100% uit bent wat je wilt. Je maakt dan ofwel de ander (onnodig) ongerust of laat je te makkelijk ompraten en beloofd allebei weer beterschap en 'je best te doen'. Mijn ervaring in mijn huidige relatie: je hoeft helemaal je best niet te doen. Als het goed zit dan zit het goed en gaat het als het ware vanzelf. Natuurlijk heb je dan ook wel eens kleine irritaties, maar ruzies en onenigheid zoals ik dat vroeger eigenlijk bijna normaal vond zijn dat nu echt niet en dat is een enorm verschil.
Je kunt weer léven, ademhalen en niet meer op je tenen lopen. Niet meer continue je afvragen hoe zijn humeur is, gespannen rondlopen etc. Dat bestaat dus echt, ik zie nu ook pas hoe ongezond onze relatie eigenlijk was.
Was hij zich dat bewust? Ik denk het niet. Kon hij zichzelf veranderen? Ook niet. Dus het zou ook niet fair zijn om dat te (blijven) verwachten.
Beetje onsamenhangend verhaal zo, maar ik denk dat je de strekking wel begrijpt TO. Sterkte ermee en neem je tijd om voor jezelf uit te vogelen hoe nu verder.
woensdag 6 september 2023 om 14:19
woensdag 6 september 2023 om 14:52
Over welk gesprek heb je het? Want als jij zegt dat je wil scheiden, dan duurt het echt wel even tot je man in staat is tot een gesprek over hoe verder en dus zal het echt nog wel even duren voor je zo'n gesprek hebt. Verwacht eerst maar een flink aantal gesprekken over het hoe, wat, waar, waarom.
woensdag 6 september 2023 om 15:55
Het lijkt alsof je aan het wachten bent op de druppel die jou het zetje geeft.
Die druppel komt niet van hier.
Die druppel komt uit jullie relatie of uit jou, of die druppel komt niet.
En het is niet gek om alvast een dweil klaar te leggen voor de overstroming. Die dweil zal de druppel niet zijn, tenzij je hem in de emmer gooit.
Die druppel komt niet van hier.
Die druppel komt uit jullie relatie of uit jou, of die druppel komt niet.
En het is niet gek om alvast een dweil klaar te leggen voor de overstroming. Die dweil zal de druppel niet zijn, tenzij je hem in de emmer gooit.
Imagine
woensdag 6 september 2023 om 17:01
Mooi geschreven klapstoel. Zo staat het er inderdaad voor. Ik wacht op een teken. Een laatste zet. En die ziek ik inderdaad bij anderen. Ik durf niet te vertrouwen op mijzelf merk ik nu.
Ik twijfel of ik me niet aanstel. Of dat het misschien ook wel aan mij ligt. Heb ik überhaupt geen ballen genoeg? Wat zegt het over mij dat ik nu zo opzie tegen een gesprek. Ik ben vooral heel moe. En het kost zoveel energie.
Ik twijfel of ik me niet aanstel. Of dat het misschien ook wel aan mij ligt. Heb ik überhaupt geen ballen genoeg? Wat zegt het over mij dat ik nu zo opzie tegen een gesprek. Ik ben vooral heel moe. En het kost zoveel energie.
woensdag 6 september 2023 om 17:04
De kogel is nog niet definitief door de kerk. Ik twijfel nog steeds. Ik ben bang dat ik het verkeerd zie. Het is niet zo dat ik heel de tijd op eieren loop. Ik baal er gewoon van dat hij snel boos wordt en de manier waarop. Ongelijkwaardig. Ik denk dat we elkaar triggeren. Hij mij en ik hem. En dat er een dynamiek is ontstaan die niet gezond is. Dan kan ik misschien wel de conclusie trekken dat onze karakters niet verenigbaar zijn. En dat dat een legitieme reden is om te scheiden.
woensdag 6 september 2023 om 17:06
Het is toch ook niet ok dat ik heel de tijd als zoiets gebeurd aan scheiden? Hij verdiend toch ook een vrouw die hem kan waarderen om zijn karaktereigenschappen? Ik vind de dominate eigenschappen niet leuk. Het vertaald zich in heel aanwezig zijn, luid praten, veel zenden, en in conflict woede. Ik denk dan dat een wat rustiger man beter bij mij past. Hoewel ik dan wel bang wordt dat het snel saai wordt of dat ik over hem heen zou lopen. Ik zit echt in de knoop als ik dit zo allemaal opschrijf.
woensdag 6 september 2023 om 17:29
Eigenlijk ben je zijn gedrag nu een beetje aan het vergoeilijken door te vinden dat het voor hem ook niet leuk is om een vrouw te hebben die zijn "eigenschappen" niet weet te waarderen. Ik denk dat er maar weinig vrouwen zijn die een kwaaie, dominant aanwezige man met een kort lontje erg aantrekkelijk vinden. Ik denk ook zomaar dat hij dit gedrag niet meteen bij jou liet zien, ik denk dat het in de loop van de tijd gegroeid is.
Je draait nu zo vast en bent zo bang voor zijn reacties dat ik je zou aanraden om dit gesprek aan te gaan met een professional, ga samen met die prof vertellen wat je nu allemaal bezighoudt. Het zorgt voor veiligheid bij jou en het zorgt wellicht ook voor een consistent verhaal. Hij moet gewoon weten dat je wil gaan scheiden en van daaruit verder.
En misschien hoef jij op dit moment even helemaal niet bezig te zijn met wat voor man je ooit verder wil en of dat saai gaat zijn. Probeer even adem te halen en kleine stapjes te zetten.
Je draait nu zo vast en bent zo bang voor zijn reacties dat ik je zou aanraden om dit gesprek aan te gaan met een professional, ga samen met die prof vertellen wat je nu allemaal bezighoudt. Het zorgt voor veiligheid bij jou en het zorgt wellicht ook voor een consistent verhaal. Hij moet gewoon weten dat je wil gaan scheiden en van daaruit verder.
En misschien hoef jij op dit moment even helemaal niet bezig te zijn met wat voor man je ooit verder wil en of dat saai gaat zijn. Probeer even adem te halen en kleine stapjes te zetten.
.
woensdag 6 september 2023 om 17:31
woensdag 6 september 2023 om 18:12
Je hoeft echt nog geen beslissing te nemen. Je zou wel kunnen aangeven dat het voor nu echt niet gaat en dat je een tijdje wilt birdnesten. Met als uitkomst misschien uit elkaar, of misschien samen blijven. Dan weet hij ook dat het echt serieus is nu. Misschien weer relatietherapie?
Jullie kinderen zijn nog zo jong. Ik denk dat het heel veel waard kan zijn als jullie nog bij elkaar zouden kunnen blijven. In ieder geval tot de kinderen wat ouder zijn.
Maar natuurlijk niet ten koste van jouw welbevinden. Hij mag best boos zijn, maar dat mag hij niet op jouw afreageren. En hij kan ook meer zelfbewust zijn en minder ruimte innemen bijvoorbeeld op feestjes en enzo.
Moeilijk hoor allemaal. Neem de tijd.
Jullie kinderen zijn nog zo jong. Ik denk dat het heel veel waard kan zijn als jullie nog bij elkaar zouden kunnen blijven. In ieder geval tot de kinderen wat ouder zijn.
Maar natuurlijk niet ten koste van jouw welbevinden. Hij mag best boos zijn, maar dat mag hij niet op jouw afreageren. En hij kan ook meer zelfbewust zijn en minder ruimte innemen bijvoorbeeld op feestjes en enzo.
Moeilijk hoor allemaal. Neem de tijd.
woensdag 6 september 2023 om 18:18
Ik vind dit echt omgekeerde wereld en het voor jezelf goed praten. Hij verdient iemand die hem veel leuker vindt.. wat een bullshit, hij wil namelijk gewoon met jou getrouwd zijn. Dat maakt hij je heel duidelijk!Belinda84 schreef: ↑06-09-2023 17:06Het is toch ook niet ok dat ik heel de tijd als zoiets gebeurd aan scheiden? Hij verdiend toch ook een vrouw die hem kan waarderen om zijn karaktereigenschappen? Ik vind de dominate eigenschappen niet leuk. Het vertaald zich in heel aanwezig zijn, luid praten, veel zenden, en in conflict woede. Ik denk dan dat een wat rustiger man beter bij mij past. Hoewel ik dan wel bang wordt dat het snel saai wordt of dat ik over hem heen zou lopen. Ik zit echt in de knoop als ik dit zo allemaal opschrijf.
Ook heb ik moeite met je verhaal na die verjaardag. Natuurlijk lijken de relaties van je vriendinnen allemaal fantastisch op zo’n moment en waarschijnlijk denken zij hetzelfde van jou. Vervolgens ga je thuis herhalen wat je al gezegd hebt en ben je verontwaardigd dat hij daar niks mee kan. Wat had hij moeten doen dan? Jij hebt feitelijk gedreigd met een scheiding als hij nog een keer zo boos wordt. Vervolgens ben je in je hoofd 1000 stappen verder, maar zijn kant is dat hij weet dat jij zijn boze gedrag echt niet meer wilt accepteren en dat je daar nu afspraken over gemaakt hebt.
Ik weet natuurlijk niet wat er allemaal al is voorgevallen in de afgelopen 22 jaar en wat je wel of niet eerder hebt besproken of aangegeven. Het lijkt in dit topic nu alsof je nu voor het eerst echt op je strepen bent gaan staan en duidelijk hebt gemaakt dat je dit gedrag van hem niet fijn vindt (omdat je eerder ging huilen en het liet gebeuren). Hij heeft hier mega constructief op gereageerd, afspraken met je gemaakt over wat te doen als hij zich zo boos voelt worden, etc.
Maar jij gaat nu achter zijn rug om de scheiding al in gang zetten. Ik vind het echt ontzettend oneerlijk van je.
Ga eerst eens bij jezelf te rade, ga praten met die psycholoog, geef hem een eerlijke kans om ook iets te doen aan de situatie, ga samen praten, ga in relatietherapie. En daarna komt dat eventuele scheiden pas.
woensdag 6 september 2023 om 18:51
Dank voor je reactie minik. Al die stappen die je benoemt in je laatste alinea hebben we al gedaan. Op mijn strepen staan, in therapie, afspraken maken en elke keer mislukt het dus. Elke keer gebeurd het weer en brokkelt er meer van mijn liefde en vertrouwen af.
Hij wilt inderdaad met mij getrouwd zijn. Maar door deze dynamiek die wel erger lijkt te worden, heeft hij aangegeven een stuk intimiteit/liefde van mij te missen. Een voorbeeld hiervan is dat als we naar bed gaan ik hem nooit deed knuffelen maar met mijn rug naar hem toe aan het lezen was. Dat heb ik allemaal heel erg veranderd en heb hem heel veel liefde gegeven. Alleen door een aantal incidenten weer van de afgelopen maanden lijkt er nu echt iets geknapt te zijn bij mij.
Ja misschien js het raar dat ik andere mannen vergelijk. Dat is ook stom en oneerlijk. Maar ik kwam denk ik tot het besef dat zo’n man wellicht beter bij mij past. Mijn man is echt uitgesproken. En dat kan heel leuk zijn, maar om er nog jaren mee samen te leven weet ik dus niet.
Ik denk dat ik dat gesprek moet aangaan en kijken wat zijn reactie is.
Maar ik heb de moed gewoon een beetje verloren. Dit is het gewoon, hij is hij en ik ben ik. Beter gaat het waarschijnlijk niet worden want dan zou hij zijn persoonlijkheid moeten veranderen. Dat vind ik pas oneerlijk.
En geloof me dat er veel is gebeurd in die 22 jaar en dat ik vaak op mijn strepen heb gestaan. Ik heb het hem heeeeel vaak duidelijk uitgelegd.
Hij wilt inderdaad met mij getrouwd zijn. Maar door deze dynamiek die wel erger lijkt te worden, heeft hij aangegeven een stuk intimiteit/liefde van mij te missen. Een voorbeeld hiervan is dat als we naar bed gaan ik hem nooit deed knuffelen maar met mijn rug naar hem toe aan het lezen was. Dat heb ik allemaal heel erg veranderd en heb hem heel veel liefde gegeven. Alleen door een aantal incidenten weer van de afgelopen maanden lijkt er nu echt iets geknapt te zijn bij mij.
Ja misschien js het raar dat ik andere mannen vergelijk. Dat is ook stom en oneerlijk. Maar ik kwam denk ik tot het besef dat zo’n man wellicht beter bij mij past. Mijn man is echt uitgesproken. En dat kan heel leuk zijn, maar om er nog jaren mee samen te leven weet ik dus niet.
Ik denk dat ik dat gesprek moet aangaan en kijken wat zijn reactie is.
Maar ik heb de moed gewoon een beetje verloren. Dit is het gewoon, hij is hij en ik ben ik. Beter gaat het waarschijnlijk niet worden want dan zou hij zijn persoonlijkheid moeten veranderen. Dat vind ik pas oneerlijk.
En geloof me dat er veel is gebeurd in die 22 jaar en dat ik vaak op mijn strepen heb gestaan. Ik heb het hem heeeeel vaak duidelijk uitgelegd.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
