Relaties
alle pijlers
Scheiden van een lieve man?
zondag 26 augustus 2007 om 12:17
Ik moet echt even mijn hart luchten en ook hoop ik op wat advies.
Ik ken mijn man nu zeven jaar. Hij was niet helemaal mijn ideale man, maar zeker in de beginjaren was ik heel gelukkig met hem. We hebben er 3,5 jaar over gedaan om een kindje te krijgen. Voorafgegaan door miskramen en een vroeggeboorte, hebben we nu een geweldige zoon van nog geen 2.
We zijn destijds na anderhalf jaar gaan samenwonen en kort daarna was ik voor het eerst zwanger. Daarna bleven we erg gefocust op het krijgen van een kindje en het voelt een beetje alsof we niet meer zo naar elkaar keken, maar een gezamenlijk doel voor ogen hadden. We groeiden erg naar elkaar toe, wat natuurlijk heel mooi is.
Maar nu alles in rustiger vaarwater is, is het alsof ik mijn man aankijk en denk: 'Ben ik met jóuw getrouwd?' Eigenlijk heb ik zo'n fijne man, die lief en trouw is. Betrokken is bij de opvoeding. Dol is op mij. Wat heb je dan te klagen? Maar sinds een paar weken heb ik een gevoel wat zich niet meer laat onderdrukken en dat is dat ik eigenlijk niet met hem verder wil... Dat hij niet mijn ideale man is, lijkt zich nu op te breken. Mijn liefde voor hem lijkt niet groot genoeg meer. Natuurlijk weet ik wel dat het een illusie is de perfecte man te hebben. Ik voel me er afschuwelijk over, omdat ik weet dat hij 100% procent gelukkig is met ons, maar van binnen ben ik al bezig met het verdelen van de inboedel... Voor ons kind vind ik het des te verschrikkelijker: ik wil niet dat hij in een gebroken gezin opgroeit, dus ik wil dit knagende rotgevoel zo graag kwijt. Ik voel me enorm schuldig tegenover man en kind. Regelmatig slaat de paniek toe en weet ik niet waar ik het moet zoeken. Als ik weer wat rustiger ben, kan ik ook voelen dat we het goed hebben samen. Ik hoop zo dat ik het bij het verkeerde eind heb en dat dit een fase is waar ik doorheen moet. Ik weet dat ik 'achterstallig onderhoud' heb wat betreft de zwangerschappen en ik ben daarvoor nu in therapie.
Laat ik voorop stellen dat ik me niet het slachtoffer voel. Als dit zo blijft zijn mijn man en kind natuurlijk de klos.
Ik heb de volgende vragen: Is er iemand die dit herkent en goed door zo'n heftige twijfelfase heen gekomen is en weer gelukkig is in haar/zijn relatie? Wat heb je ervoor gedaan?
Ik hoor graag jullie reacties.
Najdiz
Ik ken mijn man nu zeven jaar. Hij was niet helemaal mijn ideale man, maar zeker in de beginjaren was ik heel gelukkig met hem. We hebben er 3,5 jaar over gedaan om een kindje te krijgen. Voorafgegaan door miskramen en een vroeggeboorte, hebben we nu een geweldige zoon van nog geen 2.
We zijn destijds na anderhalf jaar gaan samenwonen en kort daarna was ik voor het eerst zwanger. Daarna bleven we erg gefocust op het krijgen van een kindje en het voelt een beetje alsof we niet meer zo naar elkaar keken, maar een gezamenlijk doel voor ogen hadden. We groeiden erg naar elkaar toe, wat natuurlijk heel mooi is.
Maar nu alles in rustiger vaarwater is, is het alsof ik mijn man aankijk en denk: 'Ben ik met jóuw getrouwd?' Eigenlijk heb ik zo'n fijne man, die lief en trouw is. Betrokken is bij de opvoeding. Dol is op mij. Wat heb je dan te klagen? Maar sinds een paar weken heb ik een gevoel wat zich niet meer laat onderdrukken en dat is dat ik eigenlijk niet met hem verder wil... Dat hij niet mijn ideale man is, lijkt zich nu op te breken. Mijn liefde voor hem lijkt niet groot genoeg meer. Natuurlijk weet ik wel dat het een illusie is de perfecte man te hebben. Ik voel me er afschuwelijk over, omdat ik weet dat hij 100% procent gelukkig is met ons, maar van binnen ben ik al bezig met het verdelen van de inboedel... Voor ons kind vind ik het des te verschrikkelijker: ik wil niet dat hij in een gebroken gezin opgroeit, dus ik wil dit knagende rotgevoel zo graag kwijt. Ik voel me enorm schuldig tegenover man en kind. Regelmatig slaat de paniek toe en weet ik niet waar ik het moet zoeken. Als ik weer wat rustiger ben, kan ik ook voelen dat we het goed hebben samen. Ik hoop zo dat ik het bij het verkeerde eind heb en dat dit een fase is waar ik doorheen moet. Ik weet dat ik 'achterstallig onderhoud' heb wat betreft de zwangerschappen en ik ben daarvoor nu in therapie.
Laat ik voorop stellen dat ik me niet het slachtoffer voel. Als dit zo blijft zijn mijn man en kind natuurlijk de klos.
Ik heb de volgende vragen: Is er iemand die dit herkent en goed door zo'n heftige twijfelfase heen gekomen is en weer gelukkig is in haar/zijn relatie? Wat heb je ervoor gedaan?
Ik hoor graag jullie reacties.
Najdiz
zondag 26 augustus 2007 om 12:29
Hoi Mariannanas,
Hij was zelfs de eerste man waarmee ik kinderen wilde. Eerder had ik dat nooit in een relatie gevoeld. Het was voornamelijk dat hij me de tijd gaf om me voor hem open te stellen. Het klinkt allemaal wat dramatisch, maar ik heb wat vervelende dingen meegemaakt voor ik met hem was en hij liet mij, zeg maar, het tempo bepalen. Ook hadden we ontzettend veel plezier in het begin; zelfde soort humor. Nu zijn we dat een beetje kwijt. We zijn veel moe en sjaggie en het is allemaal behoorlijk functioneel geworden, zoals we met elkaar omgaan.
Hij was zelfs de eerste man waarmee ik kinderen wilde. Eerder had ik dat nooit in een relatie gevoeld. Het was voornamelijk dat hij me de tijd gaf om me voor hem open te stellen. Het klinkt allemaal wat dramatisch, maar ik heb wat vervelende dingen meegemaakt voor ik met hem was en hij liet mij, zeg maar, het tempo bepalen. Ook hadden we ontzettend veel plezier in het begin; zelfde soort humor. Nu zijn we dat een beetje kwijt. We zijn veel moe en sjaggie en het is allemaal behoorlijk functioneel geworden, zoals we met elkaar omgaan.
zondag 26 augustus 2007 om 12:31
Wat doen jullie SAMEN nog voor leuks ipv opvoeden , praten over de opvoeding ?
Zou het ook zo kunnen zijn dat je , nu je jullie " doel " bereikt hebt , denkt "is dit alles " ?
Hij is niet jouw ideale man , zeg je.... Als die al zou bestaan is de vraag natuurlijk nog of jij ook de ideale voor hem zou zijn. Maar hoe ziet - in jouw idee - jouw ideale man er uit ; wat voor karaktertrekken heeft die die je nu mist bij je eigen man ?
Zou het ook zo kunnen zijn dat je , nu je jullie " doel " bereikt hebt , denkt "is dit alles " ?
Hij is niet jouw ideale man , zeg je.... Als die al zou bestaan is de vraag natuurlijk nog of jij ook de ideale voor hem zou zijn. Maar hoe ziet - in jouw idee - jouw ideale man er uit ; wat voor karaktertrekken heeft die die je nu mist bij je eigen man ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zondag 26 augustus 2007 om 12:37
Aha .............uit je tweede bericht haal ik al wat meer......
Jouw ideale man is een man die én mee-opvoedt, mee-huishoudert maar ook nog net zo spannend en nieuw is als in het begin , met alle kadootjes , vurig tongzoenen en adembenemend aan jouw lippen hangen als je wat vertelt...... zo ongeveer .
Misschien als jullie wat minder moet zijn - weekendje weg samen met erggggggg lekker uitslapen - , in een andere omgeving ( samen naar de kroeg ) dat jullie weer die dingen in elkaar zien waardoor jullie toen op elkaar gevallen zijn ? Het lijkt me toch stug dat jullie in die tijd een heel ander soort humor ontwikkeld hebben bijvoorbeeld, maar ja , soms heb je het beiden zo druk en moet er zo veel nuttigs gedaan worden ...
Het zou in ieder geval heel zonde zijn om geen energie in sámen te steken ...
Misschien kunnen kleine dingen al een groot verschil maken.... eens later eten dan de kleine bijvoorbeeld, waardoor je ook weer eens wat anders eet dan peentjes met vissticks die lekker snel klaar zijn en die er tenminste ingáán bij je kindje ..... of een avondje de tv uit en met een drankje en een muziekje en een kaarsje kijken of jullie elkaar nog wat te vertellen hebben , of samen in bad gaan , of een avondje naar de bios .
Jouw ideale man is een man die én mee-opvoedt, mee-huishoudert maar ook nog net zo spannend en nieuw is als in het begin , met alle kadootjes , vurig tongzoenen en adembenemend aan jouw lippen hangen als je wat vertelt...... zo ongeveer .
Misschien als jullie wat minder moet zijn - weekendje weg samen met erggggggg lekker uitslapen - , in een andere omgeving ( samen naar de kroeg ) dat jullie weer die dingen in elkaar zien waardoor jullie toen op elkaar gevallen zijn ? Het lijkt me toch stug dat jullie in die tijd een heel ander soort humor ontwikkeld hebben bijvoorbeeld, maar ja , soms heb je het beiden zo druk en moet er zo veel nuttigs gedaan worden ...
Het zou in ieder geval heel zonde zijn om geen energie in sámen te steken ...
Misschien kunnen kleine dingen al een groot verschil maken.... eens later eten dan de kleine bijvoorbeeld, waardoor je ook weer eens wat anders eet dan peentjes met vissticks die lekker snel klaar zijn en die er tenminste ingáán bij je kindje ..... of een avondje de tv uit en met een drankje en een muziekje en een kaarsje kijken of jullie elkaar nog wat te vertellen hebben , of samen in bad gaan , of een avondje naar de bios .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zondag 26 augustus 2007 om 12:41
quote:blijfgewoonbianca schreef op 26 augustus 2007 @ 12:31:
Wat doen jullie SAMEN nog voor leuks ipv opvoeden , praten over de opvoeding ?
Zou het ook zo kunnen zijn dat je , nu je jullie " doel " bereikt hebt , denkt "is dit alles " ? Ja, dat gevoel herken ik zeker. Daarover hebben we het ook gehad en afgesproken weer wat meer dingen samen te doen. Dus oppas regelen en weer een avondje uit. Of samen hardlopen. Daar werken we dus al aan.
Hij is niet jouw ideale man , zeg je.... Als die al zou bestaan is de vraag natuurlijk nog of jij ook de ideale voor hem zou zijn. Maar hoe ziet - in jouw idee - jouw ideale man er uit ; wat voor karaktertrekken heeft die die je nu mist bij je eigen man ?Mijn ideale man zou meer lef hebben; het avontuur aangaan. Hij is vaak voorzichtig, ziet gevaren. Nu ben ik af en toe behoorlijk onbezonnen, dus wat dat betreft zijn we niet eens zo'n slechte combi.
Maar ik kan er zo kriegel van worden dat op zoveel dingen een rem wordt gezet. Eerst denk ik dan: ja, misschien heb je wel gelijk en heb ik de nadelen/gevaren niet gezien, maar de spirit gaat er zo voor mij wel uit. Soms wil ik hem een schop onder z'n kont geven: 'Jezus, durf te leven!' Zoiets...
Wat doen jullie SAMEN nog voor leuks ipv opvoeden , praten over de opvoeding ?
Zou het ook zo kunnen zijn dat je , nu je jullie " doel " bereikt hebt , denkt "is dit alles " ? Ja, dat gevoel herken ik zeker. Daarover hebben we het ook gehad en afgesproken weer wat meer dingen samen te doen. Dus oppas regelen en weer een avondje uit. Of samen hardlopen. Daar werken we dus al aan.
Hij is niet jouw ideale man , zeg je.... Als die al zou bestaan is de vraag natuurlijk nog of jij ook de ideale voor hem zou zijn. Maar hoe ziet - in jouw idee - jouw ideale man er uit ; wat voor karaktertrekken heeft die die je nu mist bij je eigen man ?Mijn ideale man zou meer lef hebben; het avontuur aangaan. Hij is vaak voorzichtig, ziet gevaren. Nu ben ik af en toe behoorlijk onbezonnen, dus wat dat betreft zijn we niet eens zo'n slechte combi.
Maar ik kan er zo kriegel van worden dat op zoveel dingen een rem wordt gezet. Eerst denk ik dan: ja, misschien heb je wel gelijk en heb ik de nadelen/gevaren niet gezien, maar de spirit gaat er zo voor mij wel uit. Soms wil ik hem een schop onder z'n kont geven: 'Jezus, durf te leven!' Zoiets...
zondag 26 augustus 2007 om 13:01
Iemnad die niet van "gevaarlijke " dingen houdt daarvan hoef je niet te verwachten dat hij met je wil backpacken in Nepal met een klein kind ... Misschien kunnen jullie samen je motorrijbewijs halen , of samen zo'n klimwand doen met stevige veiligheidsgordels, of niet een weekje Centerparks maar met een tentje en een klein primusgasstelletje op een toch-wel-normale camoing ipv helemaal in de bush-bush.... Maar reken er dan niet op dat hij dat soort dingen spontaan bedenkt , want dat zal niet in zijn aard zitten.
Beiden zullen dan wat water bij de wijn moeten doen.
( oké............. geen Himalaya beklimmen maar wel bungee-jumpen , oké ....niet raften maar wel een keer kano varen in de Ardennen )
Beiden zullen dan wat water bij de wijn moeten doen.
( oké............. geen Himalaya beklimmen maar wel bungee-jumpen , oké ....niet raften maar wel een keer kano varen in de Ardennen )
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zondag 26 augustus 2007 om 13:04
Ik krijg zomaar ineens een brainwave: het gaat er waarschijnlijk vooral om waarin ik me laat remmen. De laatste jaren zijn we zo intensief samen opgetrokken dat ik eraan moet wennen dat we niet meer zo samen zijn. Natuurlijk waren er toen ook zat dingen waar hij niet warm voor liep, maar dat was minder zichtbaar omdat we kozen voor de middenweg en samen optrokken. Nu kan ik voelen dat ik ook dingen heb gemist, zoals bijvoorbeeld De Parade, Lowlands of naar gekke experimentele voorstellingen. Dat is niks voor hem en ik heb het er maar bij gelaten. Ik moet weer goed voor mezelf gaan zorgen. Misschien betekent dat wel dat we minder samen doen en aan dat idee moet ik nog wel even wennen...
Tsjee, wat een inzicht zo ineens...
Tsjee, wat een inzicht zo ineens...
zondag 26 augustus 2007 om 13:08
Vind je het heel belangrijk dat hij bijvoorbeeld mee gaat naar , laten we zeggen Lowlands..... kan je niet genieten als je dat met iemand doet die er net zo veel lol in heeft als jij en dan thuis komen , nagenieten en er weer even tegenaan kunnen ?
Vindt hij het vervelend als jij zoiets alleen / met iemand anders doet ?
Vindt hij het vervelend als jij zoiets alleen / met iemand anders doet ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zondag 26 augustus 2007 om 13:10
Wat zonde dat het in het begin zo fijn ging en nu niet meer... Klinkt inderdaad als een hele lieve man. Juist die karaktertrekken van hem die je in het begin zo geholpen hebben beginnen je nu tegen te staan? Maar inderdaad dingen zoals dezelfde soort humor raak je toch niet zo maar kwijt. En dit is net zo'n leuk onderdeel van een relatie.
Zijn jullie eigenlijk weleens op een weekend weg geweest, gaan jullie nog wel uit? (ook alleen dingen doen? Hobby's?). Wij hebben ook een zoontje van bijna twee, en ik herken wel dat je snel in een soort sleur terecht kunt komen. Gelukkig hebben wij opa en oma, die hem met alle liefde regelmatig opvangen, ene keer paar uurtjes andere keer een dagje logeren. Dan gaan wij allemaal leuke dingen doen met elkaar of met vrienden, of alleen maar een fles wijn opentrekken en tot diep in de nacht kletsen... En gewoon elke dag even lachen en praten
Dat soort dingen houden de relatie fris. En wij proberen te voorkomen dat die hele sleur erin komt. Dat moet je met wel z'n 2-en doen (dus moeten beide het wel weten...). Ik heb ook een hele lieve verzorgende vriend, maar hij kan ook lekker eigenwijs zijn en durft ook wel dingen aan te pakken, ik snap wel dat je zou willen dat ie wat meer lef toont maar dat kun je ook samen aanpakken en inderdaad beide water bij de wijn doen.
Maar nogmaal weet ie het wel dat je zo denkt? Wij zeggen dit soort dingen tegen elkaar, anders kan de ander toch niet proberen er anders tegenaan te kijken, of te ontdekken dat ie sommige dingen ook leuk vindt?
Ik zou in ieder geval niet zo alleen zitten piekeren maar hem erbij betrekken, zeggen dat je bang bent dat er een sleur in is gekomen en er samen aan wil gaan werken. Hij zal wel schrikken, maar dit is beter dan dat jij er ineens (voor hem) mee komt dat je weg gaat. Iemand zoals hij verdient het dat je hem een kans geeft. Het kan zijn dat jij verder gegroeid bent, je zegt dat je van alles hebt moeten verwerken enz en hij is zijn stabiele zelf gebleven (hoewel het me voor een man ook vreselijk lijkt wat jullie meegemaakt hebben voor jullie je zoontje hadden).
Relaties en mensen veranderen, maar geef hem wel eens kans, om samen een nieuwe weg in te kunnen slaan. Misschien heeft hij ook ideeen over jullie relatie, hoe het beter kan!
En ja ga dan alleen naar Lowlands met een vriendin, hij hoeft toch niet mee?? En dan heb je weer leuk wat om over te vertellen!
Zijn jullie eigenlijk weleens op een weekend weg geweest, gaan jullie nog wel uit? (ook alleen dingen doen? Hobby's?). Wij hebben ook een zoontje van bijna twee, en ik herken wel dat je snel in een soort sleur terecht kunt komen. Gelukkig hebben wij opa en oma, die hem met alle liefde regelmatig opvangen, ene keer paar uurtjes andere keer een dagje logeren. Dan gaan wij allemaal leuke dingen doen met elkaar of met vrienden, of alleen maar een fles wijn opentrekken en tot diep in de nacht kletsen... En gewoon elke dag even lachen en praten
Dat soort dingen houden de relatie fris. En wij proberen te voorkomen dat die hele sleur erin komt. Dat moet je met wel z'n 2-en doen (dus moeten beide het wel weten...). Ik heb ook een hele lieve verzorgende vriend, maar hij kan ook lekker eigenwijs zijn en durft ook wel dingen aan te pakken, ik snap wel dat je zou willen dat ie wat meer lef toont maar dat kun je ook samen aanpakken en inderdaad beide water bij de wijn doen.
Maar nogmaal weet ie het wel dat je zo denkt? Wij zeggen dit soort dingen tegen elkaar, anders kan de ander toch niet proberen er anders tegenaan te kijken, of te ontdekken dat ie sommige dingen ook leuk vindt?
Ik zou in ieder geval niet zo alleen zitten piekeren maar hem erbij betrekken, zeggen dat je bang bent dat er een sleur in is gekomen en er samen aan wil gaan werken. Hij zal wel schrikken, maar dit is beter dan dat jij er ineens (voor hem) mee komt dat je weg gaat. Iemand zoals hij verdient het dat je hem een kans geeft. Het kan zijn dat jij verder gegroeid bent, je zegt dat je van alles hebt moeten verwerken enz en hij is zijn stabiele zelf gebleven (hoewel het me voor een man ook vreselijk lijkt wat jullie meegemaakt hebben voor jullie je zoontje hadden).
Relaties en mensen veranderen, maar geef hem wel eens kans, om samen een nieuwe weg in te kunnen slaan. Misschien heeft hij ook ideeen over jullie relatie, hoe het beter kan!
En ja ga dan alleen naar Lowlands met een vriendin, hij hoeft toch niet mee?? En dan heb je weer leuk wat om over te vertellen!
zondag 26 augustus 2007 om 13:11
zondag 26 augustus 2007 om 13:12
Een huwelijk , of een relatie , betekent niet dat je alles voor elkaar kunt zijn......... soms is het lekkerder winkelen met een vriendin dan met je igen man .......misschien vindt hij het leuker om met iemand te tennissen die meer van zijn niveau is dan met jou omdat jij altijd misslaat.... ik noem maar even wat. Dat houdt natuurlijk helemaal nit in dat dan dussss je relatie dikke shit is ; je kan ongelooflijk blij zijn met elkaar maar beter niet met elkaar op vakantie gaan omdat voor beiden een leuke vakantie iets heel anders inhoudt...... een middenweg waarvan beiden niet ongelukkig worden is natuurlijk hardstikke mooi, maar soms is koesteren wat je wél samen deelt en het niet erg vinden dat jullie beiden soms wat anders leuk vinden ook een manier !
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zondag 26 augustus 2007 om 13:16
Ik denk dat het er ook aan ligt hoe je iets brengt.......... er is een verschil tussen ; ik verveel me de pestpokken en jij wil nooit iets of alleen maar saaie duffe dingen dussssss ik ga naar Lowlands of'; ik weet dat je er niet van houdt , maar ik zou wel weer eens even helemaal uit mn pannetje willen gaan en de hele avond willen dansen , ik ga met mijn vriendinnen naar Lowlands.... je kunt een ander namelijk moeilijk verwijten niet van dezelfde dingen te houden.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zondag 26 augustus 2007 om 13:40
Nadjdiz je beschrijft je man als iemand die bij je past, want jullie vullen elkaar aan.
Je vindt in een man niet alles wat je wilt en honderd procent alles met elkaar beleven bestaat niet. Er is ook een kindje wat jullie hard nodig heeft.
Sleur is niet fijn.
Het is tijd om jezelf en je relatie opnieuw te bepalen en daar invulling aan te geven. Scheiden is geen oplossing.
Vertel je man wat je graag zou willen. Hoe kun je het prettig maken voor alle partijen?
Kom je er niet uit vraag dan om professionele hulp bij je huisarts.
Je vindt in een man niet alles wat je wilt en honderd procent alles met elkaar beleven bestaat niet. Er is ook een kindje wat jullie hard nodig heeft.
Sleur is niet fijn.
Het is tijd om jezelf en je relatie opnieuw te bepalen en daar invulling aan te geven. Scheiden is geen oplossing.
Vertel je man wat je graag zou willen. Hoe kun je het prettig maken voor alle partijen?
Kom je er niet uit vraag dan om professionele hulp bij je huisarts.
zondag 26 augustus 2007 om 14:09
quote:Najdiz schreef op 26 augustus 2007 @ 13:11:
Nog even reageren op je berichtje: ik realiseer me dat ik teveel van hem heb laten afhangen, maar ik kan natuurlijk zoiets als Lowlands met iemand anders doen. Ik zou het er eens met hem over moeten hebben wat hij ervan denkt, want eerlijk gezegd weet ik dat niet eens.
Maar je man weet toch met wat voor vrouw hij getrouwd is? Tenminste, ik neem aan dat je, toen jullie elkaar leerden kennen, je wél die dingen deed die je nu mist.
Mijn partner en ik zijn zo compatible als wat -NOT- en ik herken wel wat je zegt. In de roze wolken periode wil je natuurlijk niets liever dan de hele dag bij elkaar wegzwijmelen, maar dat gaat ook vervelen
Wij doen regelmatig dingen zonder elkaar, alleen, of met vrienden. Of we proberen voor ons samen een soort tussenoplossing te vinden. Zo heb ik een keer op de camping gestaan met de kinderen en zat mijn betere helft in een hotel 800 meter verderop. Gansch den camping sprak er schande van, maar wij waren erg tevreden over onze briljante oplossing.
Iemand zei dat je een ander niet kunt dwingen om dezelfde dingen leuk te vinden. Da's waar. Imho is het net zo waar dat je niet van iemand kan verlangen dat hij/zij alles opgeeft wat de ander niet leuk vindt. Gewoon dóen, en ondertussen niet de dingen die je samen hebt en samen leuk vindt uit het oog verliezen.
Nog even reageren op je berichtje: ik realiseer me dat ik teveel van hem heb laten afhangen, maar ik kan natuurlijk zoiets als Lowlands met iemand anders doen. Ik zou het er eens met hem over moeten hebben wat hij ervan denkt, want eerlijk gezegd weet ik dat niet eens.
Maar je man weet toch met wat voor vrouw hij getrouwd is? Tenminste, ik neem aan dat je, toen jullie elkaar leerden kennen, je wél die dingen deed die je nu mist.
Mijn partner en ik zijn zo compatible als wat -NOT- en ik herken wel wat je zegt. In de roze wolken periode wil je natuurlijk niets liever dan de hele dag bij elkaar wegzwijmelen, maar dat gaat ook vervelen
Wij doen regelmatig dingen zonder elkaar, alleen, of met vrienden. Of we proberen voor ons samen een soort tussenoplossing te vinden. Zo heb ik een keer op de camping gestaan met de kinderen en zat mijn betere helft in een hotel 800 meter verderop. Gansch den camping sprak er schande van, maar wij waren erg tevreden over onze briljante oplossing.
Iemand zei dat je een ander niet kunt dwingen om dezelfde dingen leuk te vinden. Da's waar. Imho is het net zo waar dat je niet van iemand kan verlangen dat hij/zij alles opgeeft wat de ander niet leuk vindt. Gewoon dóen, en ondertussen niet de dingen die je samen hebt en samen leuk vindt uit het oog verliezen.
zondag 26 augustus 2007 om 19:52
quote:Najdiz schreef op 26 augustus 2007 @ 12:29:
Hoi Mariannanas,
Hij was zelfs de eerste man waarmee ik kinderen wilde. Eerder had ik dat nooit in een relatie gevoeld. Het was voornamelijk dat hij me de tijd gaf om me voor hem open te stellen. Het klinkt allemaal wat dramatisch, maar ik heb wat vervelende dingen meegemaakt voor ik met hem was en hij liet mij, zeg maar, het tempo bepalen. Ook hadden we ontzettend veel plezier in het begin; zelfde soort humor. Nu zijn we dat een beetje kwijt. We zijn veel moe en sjaggie en het is allemaal behoorlijk functioneel geworden, zoals we met elkaar omgaan.
En dat is volgens mij heel erg normaal in een relatie, maar ook een enorme valkuil. Van geliefden zijn jullie partners in de firma Opvoeding en Huishouden geworden. Niks raars aan.
Belangrijk is te blijven zien wat je eerst zag in je man, en als ik lees wat je vertelt over de dingen die je eerst in hem aantrokken, denk ik: leuke vent (duim-omhoog-smiley!). Dat jij behoefte hebt aan dingen doen waarvan zijn hart niet noodzakelijkerwijs harder gaat kloppen: so what? Je kunt die dingen toch ook prima alleen doen, zoals Loomii (haaaaaaaai Loomii!) beschrijft, en daarnaast bewust tijd inplannen voor de dingen die je samen leuk vindt?
Hoi Mariannanas,
Hij was zelfs de eerste man waarmee ik kinderen wilde. Eerder had ik dat nooit in een relatie gevoeld. Het was voornamelijk dat hij me de tijd gaf om me voor hem open te stellen. Het klinkt allemaal wat dramatisch, maar ik heb wat vervelende dingen meegemaakt voor ik met hem was en hij liet mij, zeg maar, het tempo bepalen. Ook hadden we ontzettend veel plezier in het begin; zelfde soort humor. Nu zijn we dat een beetje kwijt. We zijn veel moe en sjaggie en het is allemaal behoorlijk functioneel geworden, zoals we met elkaar omgaan.
En dat is volgens mij heel erg normaal in een relatie, maar ook een enorme valkuil. Van geliefden zijn jullie partners in de firma Opvoeding en Huishouden geworden. Niks raars aan.
Belangrijk is te blijven zien wat je eerst zag in je man, en als ik lees wat je vertelt over de dingen die je eerst in hem aantrokken, denk ik: leuke vent (duim-omhoog-smiley!). Dat jij behoefte hebt aan dingen doen waarvan zijn hart niet noodzakelijkerwijs harder gaat kloppen: so what? Je kunt die dingen toch ook prima alleen doen, zoals Loomii (haaaaaaaai Loomii!) beschrijft, en daarnaast bewust tijd inplannen voor de dingen die je samen leuk vindt?
.
zondag 26 augustus 2007 om 20:59
Begin ook eens met uit te vinden hoe je die moeheid bij jullie kunt verminderen. Van moeheid WORD je ook sjaggerijnig.
Hoe komt het dat jullie zo moe zijn?
Verder is functioneel zijn samen juist een voordeel, alleen het moet niet een soort koel-zakellijk mini-economietje worden dat alleen op de noodzakelijke belangen draait: het zorgen voor inkomen en kind.
Wanneer is het voor het eerst fout gegaan in jouw ogen? Dus was er al geen plezier samen meer kort na de geboorte van jullie kind of pas een poosje later en is dat toen zo gebleven? Begon het in de tijd dat jij er sterk alleen voor de baby was (wat heel gewoon is in het begin) en heeft hij toen zijn plekje niet meer opgeeist bij jou? Want ook daar zit vaak een knelpunt. Kortom, graaf daar eens in....
Hoe komt het dat jullie zo moe zijn?
Verder is functioneel zijn samen juist een voordeel, alleen het moet niet een soort koel-zakellijk mini-economietje worden dat alleen op de noodzakelijke belangen draait: het zorgen voor inkomen en kind.
Wanneer is het voor het eerst fout gegaan in jouw ogen? Dus was er al geen plezier samen meer kort na de geboorte van jullie kind of pas een poosje later en is dat toen zo gebleven? Begon het in de tijd dat jij er sterk alleen voor de baby was (wat heel gewoon is in het begin) en heeft hij toen zijn plekje niet meer opgeeist bij jou? Want ook daar zit vaak een knelpunt. Kortom, graaf daar eens in....
zondag 26 augustus 2007 om 21:35
quote:esthrall schreef op 26 augustus 2007 @ 13:10:
Wat zonde dat het in het begin zo fijn ging en nu niet meer... Klinkt inderdaad als een hele lieve man. Juist die karaktertrekken van hem die je in het begin zo geholpen hebben beginnen je nu tegen te staan? Maar inderdaad dingen zoals dezelfde soort humor raak je toch niet zo maar kwijt. En dit is net zo'n leuk onderdeel van een relatie.
Zijn jullie eigenlijk weleens op een weekend weg geweest, gaan jullie nog wel uit? (ook alleen dingen doen? Hobby's?). Wij hebben ook een zoontje van bijna twee, en ik herken wel dat je snel in een soort sleur terecht kunt komen. Gelukkig hebben wij opa en oma, die hem met alle liefde regelmatig opvangen, ene keer paar uurtjes andere keer een dagje logeren. Dan gaan wij allemaal leuke dingen doen met elkaar of met vrienden, of alleen maar een fles wijn opentrekken en tot diep in de nacht kletsen... En gewoon elke dag even lachen en praten
Dat soort dingen houden de relatie fris. En wij proberen te voorkomen dat die hele sleur erin komt. Dat moet je met wel z'n 2-en doen (dus moeten beide het wel weten...). Ik heb ook een hele lieve verzorgende vriend, maar hij kan ook lekker eigenwijs zijn en durft ook wel dingen aan te pakken, ik snap wel dat je zou willen dat ie wat meer lef toont maar dat kun je ook samen aanpakken en inderdaad beide water bij de wijn doen.
Maar nogmaal weet ie het wel dat je zo denkt? Wij zeggen dit soort dingen tegen elkaar, anders kan de ander toch niet proberen er anders tegenaan te kijken, of te ontdekken dat ie sommige dingen ook leuk vindt?
Ik zou in ieder geval niet zo alleen zitten piekeren maar hem erbij betrekken, zeggen dat je bang bent dat er een sleur in is gekomen en er samen aan wil gaan werken. Hij zal wel schrikken, maar dit is beter dan dat jij er ineens (voor hem) mee komt dat je weg gaat. Iemand zoals hij verdient het dat je hem een kans geeft. Het kan zijn dat jij verder gegroeid bent, je zegt dat je van alles hebt moeten verwerken enz en hij is zijn stabiele zelf gebleven (hoewel het me voor een man ook vreselijk lijkt wat jullie meegemaakt hebben voor jullie je zoontje hadden).
Relaties en mensen veranderen, maar geef hem wel eens kans, om samen een nieuwe weg in te kunnen slaan. Misschien heeft hij ook ideeen over jullie relatie, hoe het beter kan!
En ja ga dan alleen naar Lowlands met een vriendin, hij hoeft toch niet mee?? En dan heb je weer leuk wat om over te vertellen!
We zijn inderdaad weer wat leuke dingen aan het plannen en ik heb afgelopen week twee voorstellingen van het Nederlands Dans Theater geregeld (waar ik dus met iemand anders heen ga). Dus daar ben ik mee aan de slag.
En ja, hij heeft natuurlijk ook het een en ander te verwerken. Die vermoeidheid komt denk ik daar ook vandaan. Het misgaan van drie zwangerschappen was voor hem ook zeker niet gemakkelijk.
Wat zonde dat het in het begin zo fijn ging en nu niet meer... Klinkt inderdaad als een hele lieve man. Juist die karaktertrekken van hem die je in het begin zo geholpen hebben beginnen je nu tegen te staan? Maar inderdaad dingen zoals dezelfde soort humor raak je toch niet zo maar kwijt. En dit is net zo'n leuk onderdeel van een relatie.
Zijn jullie eigenlijk weleens op een weekend weg geweest, gaan jullie nog wel uit? (ook alleen dingen doen? Hobby's?). Wij hebben ook een zoontje van bijna twee, en ik herken wel dat je snel in een soort sleur terecht kunt komen. Gelukkig hebben wij opa en oma, die hem met alle liefde regelmatig opvangen, ene keer paar uurtjes andere keer een dagje logeren. Dan gaan wij allemaal leuke dingen doen met elkaar of met vrienden, of alleen maar een fles wijn opentrekken en tot diep in de nacht kletsen... En gewoon elke dag even lachen en praten
Dat soort dingen houden de relatie fris. En wij proberen te voorkomen dat die hele sleur erin komt. Dat moet je met wel z'n 2-en doen (dus moeten beide het wel weten...). Ik heb ook een hele lieve verzorgende vriend, maar hij kan ook lekker eigenwijs zijn en durft ook wel dingen aan te pakken, ik snap wel dat je zou willen dat ie wat meer lef toont maar dat kun je ook samen aanpakken en inderdaad beide water bij de wijn doen.
Maar nogmaal weet ie het wel dat je zo denkt? Wij zeggen dit soort dingen tegen elkaar, anders kan de ander toch niet proberen er anders tegenaan te kijken, of te ontdekken dat ie sommige dingen ook leuk vindt?
Ik zou in ieder geval niet zo alleen zitten piekeren maar hem erbij betrekken, zeggen dat je bang bent dat er een sleur in is gekomen en er samen aan wil gaan werken. Hij zal wel schrikken, maar dit is beter dan dat jij er ineens (voor hem) mee komt dat je weg gaat. Iemand zoals hij verdient het dat je hem een kans geeft. Het kan zijn dat jij verder gegroeid bent, je zegt dat je van alles hebt moeten verwerken enz en hij is zijn stabiele zelf gebleven (hoewel het me voor een man ook vreselijk lijkt wat jullie meegemaakt hebben voor jullie je zoontje hadden).
Relaties en mensen veranderen, maar geef hem wel eens kans, om samen een nieuwe weg in te kunnen slaan. Misschien heeft hij ook ideeen over jullie relatie, hoe het beter kan!
En ja ga dan alleen naar Lowlands met een vriendin, hij hoeft toch niet mee?? En dan heb je weer leuk wat om over te vertellen!
We zijn inderdaad weer wat leuke dingen aan het plannen en ik heb afgelopen week twee voorstellingen van het Nederlands Dans Theater geregeld (waar ik dus met iemand anders heen ga). Dus daar ben ik mee aan de slag.
En ja, hij heeft natuurlijk ook het een en ander te verwerken. Die vermoeidheid komt denk ik daar ook vandaan. Het misgaan van drie zwangerschappen was voor hem ook zeker niet gemakkelijk.
zondag 26 augustus 2007 om 21:40
quote:blijfgewoonbianca schreef op 26 augustus 2007 @ 13:16:
Ik denk dat het er ook aan ligt hoe je iets brengt.......... er is een verschil tussen ; ik verveel me de pestpokken en jij wil nooit iets of alleen maar saaie duffe dingen dussssss ik ga naar Lowlands of'; ik weet dat je er niet van houdt , maar ik zou wel weer eens even helemaal uit mn pannetje willen gaan en de hele avond willen dansen , ik ga met mijn vriendinnen naar Lowlands.... je kunt een ander namelijk moeilijk verwijten niet van dezelfde dingen te houden.BGB, Bedankt voor je tips
Ik denk dat het er ook aan ligt hoe je iets brengt.......... er is een verschil tussen ; ik verveel me de pestpokken en jij wil nooit iets of alleen maar saaie duffe dingen dussssss ik ga naar Lowlands of'; ik weet dat je er niet van houdt , maar ik zou wel weer eens even helemaal uit mn pannetje willen gaan en de hele avond willen dansen , ik ga met mijn vriendinnen naar Lowlands.... je kunt een ander namelijk moeilijk verwijten niet van dezelfde dingen te houden.BGB, Bedankt voor je tips
zondag 26 augustus 2007 om 21:45
quote:loomii schreef op 26 augustus 2007 @ 14:09:
[...]
Maar je man weet toch met wat voor vrouw hij getrouwd is? Tenminste, ik neem aan dat je, toen jullie elkaar leerden kennen, je wél die dingen deed die je nu mist.
Mijn partner en ik zijn zo compatible als wat -NOT- en ik herken wel wat je zegt. In de roze wolken periode wil je natuurlijk niets liever dan de hele dag bij elkaar wegzwijmelen, maar dat gaat ook vervelen
Wij doen regelmatig dingen zonder elkaar, alleen, of met vrienden. Of we proberen voor ons samen een soort tussenoplossing te vinden. Zo heb ik een keer op de camping gestaan met de kinderen en zat mijn betere helft in een hotel 800 meter verderop. Gansch den camping sprak er schande van, maar wij waren erg tevreden over onze briljante oplossing.
Iemand zei dat je een ander niet kunt dwingen om dezelfde dingen leuk te vinden. Da's waar. Imho is het net zo waar dat je niet van iemand kan verlangen dat hij/zij alles opgeeft wat de ander niet leuk vindt. Gewoon dóen, en ondertussen niet de dingen die je samen hebt en samen leuk vindt uit het oog verliezen.Je camping/hotel-verhaal vind ik heel verfrissend. Het wordt echt tijd dat ik meer zelfvertrouwen krijg en wat meer ruimte voor mezelf inbouw.
[...]
Maar je man weet toch met wat voor vrouw hij getrouwd is? Tenminste, ik neem aan dat je, toen jullie elkaar leerden kennen, je wél die dingen deed die je nu mist.
Mijn partner en ik zijn zo compatible als wat -NOT- en ik herken wel wat je zegt. In de roze wolken periode wil je natuurlijk niets liever dan de hele dag bij elkaar wegzwijmelen, maar dat gaat ook vervelen
Wij doen regelmatig dingen zonder elkaar, alleen, of met vrienden. Of we proberen voor ons samen een soort tussenoplossing te vinden. Zo heb ik een keer op de camping gestaan met de kinderen en zat mijn betere helft in een hotel 800 meter verderop. Gansch den camping sprak er schande van, maar wij waren erg tevreden over onze briljante oplossing.
Iemand zei dat je een ander niet kunt dwingen om dezelfde dingen leuk te vinden. Da's waar. Imho is het net zo waar dat je niet van iemand kan verlangen dat hij/zij alles opgeeft wat de ander niet leuk vindt. Gewoon dóen, en ondertussen niet de dingen die je samen hebt en samen leuk vindt uit het oog verliezen.Je camping/hotel-verhaal vind ik heel verfrissend. Het wordt echt tijd dat ik meer zelfvertrouwen krijg en wat meer ruimte voor mezelf inbouw.
zondag 26 augustus 2007 om 21:49
quote:titana schreef op 26 augustus 2007 @ 13:40:
Nadjdiz je beschrijft je man als iemand die bij je past, want jullie vullen elkaar aan.
Je vindt in een man niet alles wat je wilt en honderd procent alles met elkaar beleven bestaat niet. Er is ook een kindje wat jullie hard nodig heeft.
Sleur is niet fijn.
Het is tijd om jezelf en je relatie opnieuw te bepalen en daar invulling aan te geven. Scheiden is geen oplossing.
Vertel je man wat je graag zou willen. Hoe kun je het prettig maken voor alle partijen?
Kom je er niet uit vraag dan om professionele hulp bij je huisarts.Ik realiseer me dat je inderdaad niet alles met elkaar hoeft te doen. Een van onze valkuilen is ook dat we behoorlijk wat aannames maken richting elkaar, omdat je elkaar denkt te kennen... Ik ben iig nu met mezelf aan de slag en we kunnen inderdaad ook altijd samen nog in therapie. Ik vind het veel te belangrijk voor ons zoontje. Die heeft ook niet om ellende gevraagd.
Nadjdiz je beschrijft je man als iemand die bij je past, want jullie vullen elkaar aan.
Je vindt in een man niet alles wat je wilt en honderd procent alles met elkaar beleven bestaat niet. Er is ook een kindje wat jullie hard nodig heeft.
Sleur is niet fijn.
Het is tijd om jezelf en je relatie opnieuw te bepalen en daar invulling aan te geven. Scheiden is geen oplossing.
Vertel je man wat je graag zou willen. Hoe kun je het prettig maken voor alle partijen?
Kom je er niet uit vraag dan om professionele hulp bij je huisarts.Ik realiseer me dat je inderdaad niet alles met elkaar hoeft te doen. Een van onze valkuilen is ook dat we behoorlijk wat aannames maken richting elkaar, omdat je elkaar denkt te kennen... Ik ben iig nu met mezelf aan de slag en we kunnen inderdaad ook altijd samen nog in therapie. Ik vind het veel te belangrijk voor ons zoontje. Die heeft ook niet om ellende gevraagd.
zondag 26 augustus 2007 om 21:52
[quote]Mariannanas schreef op 26 augustus 2007 @ 19:52:
[...]
En dat is volgens mij heel erg normaal in een relatie, maar ook een enorme valkuil. Van geliefden zijn jullie partners in de firma Opvoeding en Huishouden geworden. Niks raars aan.
Daar moeten we inderdaad mee aan de slag: minder firma, meer geliefden
[...]
En dat is volgens mij heel erg normaal in een relatie, maar ook een enorme valkuil. Van geliefden zijn jullie partners in de firma Opvoeding en Huishouden geworden. Niks raars aan.
Daar moeten we inderdaad mee aan de slag: minder firma, meer geliefden
