scheiding en zorg oudere (studerende) kinderen

zelfstandigevrouw woensdag 16 augustus 2023 om 14:15

Korte schets: man en ik gaan uit elkaar, ik blijf in de gezinswoning (uitkoop). Oudste kind woont op zichzelf, maar staat binnenkort weer op straat (student). Jongste kind gaat studeren, maar wil nog een jaar thuis blijven. Man is op zoek naar eigen woonruimte, maar kiest ervoor om klein te gaan wonen, zodat jongste kind niet bij hem kan zijn, terwijl kind kiest voor 50-50-constructie (beide kinderen zijn 18+).
Ik vind het ingewikkeld om verantwoordelijk te zijn voor de huisvesting van beide kinderen, terwijl hij mogelijk hypotheekvrij kan wonen. Ik kan door zijn keuze eigenlijk niet verhuizen, mocht ik dat alsnog willen, omdat de kinderen nog niet zelfstandig wonen (en de kans dat dit op korte termijn gebeurt is klein, gezien de woningmarkt). Hoe vlieg ik dit aan? Eigenlijk wil ik op de een of andere manier gecompenseerd worden, maar ik kom er niet uit hoe ik dat wil. Wie heeft de gouden tip/vergelijkbare situatie gehad?

-April- woensdag 16 augustus 2023 om 23:43

KamilleT schreef: ↑
16-08-2023 19:22
Ouders van een vriendin van mijn dochter gingen uit elkaar en besloten beide klein te gaan wonen, zonder ruimte voor de kinderen. De jongste was 18 en ging net studeren. Ik vond dat een nogal harteloze manier om je kinderen het huis uit te werken. Je moet dat dus zeker niet als voorbeeld nemen van je ex. Totdat je kinderen zelfredzaam zijn ben je er nu eenmaal verantwoordelijk voor.

Ik vind dat ook harteloos. Voor mij is er altijd een plek bij mijn ouders terwijl ik al 36 ben en nu is er een plek voor mijn baby’s bij mijn ouders (ook als ik er zelf niet ben)

Dat zal ik later ook voor mijn kinderen doen. Ik snap de negatieve gevoelens van TO tegen haar man maar vindt haar ook een beetje harteloos. Hoezo denk je aan verhuizen of compensatie als je kinderen die plek bij jou nog nodig hebben?

Anoniem_65537e7f5e90c woensdag 16 augustus 2023 om 23:50

lila01 schreef: ↑
16-08-2023 20:10
Als je oudste weer thuis komt wonen, dan kan hij kostgeld betalen. Verandert zijn studiefinanciering ook als hij weer thuiswoont trouwens?

Je gaat een kind toch niet financieel laten opdraaien voor de scheiding van zijn ouders?

KamilleT donderdag 17 augustus 2023 om 00:03

kindrebel schreef: ↑
16-08-2023 23:50
Je gaat een kind toch niet financieel laten opdraaien voor de scheiding van zijn ouders?

Mijn 18-jarige kind laat ‘haar’ alimentatie (100 euro) nog aan mij betalen. Ze woont hier en ik betaal haar kosten dus dat vond ze zelf logisch. Is ergens ook een vorm van kostgeld dus ik vond het wel lastig.

patchouli_ donderdag 17 augustus 2023 om 00:20

-April- schreef: ↑
16-08-2023 23:43
Ik vind dat ook harteloos. Voor mij is er altijd een plek bij mijn ouders terwijl ik al 36 ben en nu is er een plek voor mijn baby’s bij mijn ouders (ook als ik er zelf niet ben)

Dat zal ik later ook voor mijn kinderen doen. Ik snap de negatieve gevoelens van TO tegen haar man maar vindt haar ook een beetje harteloos. Hoezo denk je aan verhuizen of compensatie als je kinderen die plek bij jou nog nodig hebben?

TO harteloos?
Zij moet alleen opdraaien voor de kosten van een eengezinswoning.
Wat denk je dat thuiswonende meerderjarige kinderen kosten als ze studeren?

De meeste ouders zouden die ruimte graag hun kinderen bieden, maar je moet het maar kunnen betalen allemaal.

Zo te horen heb jij kleine kinderen, dat is echt niet te vergelijken met hoe het werkt met kosten van meerderjarige studerende kinderen thuis hebben.

Als je zelf geen riant inkomen hebt, moet er geld bij. Die kinderen zullen dus of zelf moeten bijdragen, al dan niet uit de alimentatie, of de andere ouder zal ook zijn verantwoordelijkheid voor het onderdak van de kinderen bij jou moeten nemen.

-April- donderdag 17 augustus 2023 om 06:31

patchouli_ schreef: ↑
17-08-2023 00:20
TO harteloos?
Zij moet alleen opdraaien voor de kosten van een eengezinswoning.
Wat denk je dat thuiswonende meerderjarige kinderen kosten als ze studeren?

De meeste ouders zouden die ruimte graag hun kinderen bieden, maar je moet het maar kunnen betalen allemaal.

Zo te horen heb jij kleine kinderen, dat is echt niet te vergelijken met hoe het werkt met kosten van meerderjarige studerende kinderen thuis hebben.

Als je zelf geen riant inkomen hebt, moet er geld bij. Die kinderen zullen dus of zelf moeten bijdragen, al dan niet uit de alimentatie, of de andere ouder zal ook zijn verantwoordelijkheid voor het onderdak van de kinderen bij jou moeten nemen.

Misschien was het woord “compensatie” ongelukkig gekozen, daar sloeg ik op aan.

Maar dat gezegd hebbende: ze kan ook de gezinswoning verkopen en een goedkopere woning zoeken. Er zijn zat gezinnen die met zijn allen in een klein huis zitten. Of ze legt de kinderen uit dat ze krap bij kas zitten en dat ze moeten gaan werken. En ik zou inderdaad proberen man te bewegen zijn financiële verantwoordelijkheid te dragen.

En dat ik niet weet hoe het werkt met studerende kinderen? Wel hoor, ik was zelf een duur studerend kind en had een baantje ernaast gezocht om bij te dragen in mijn eigen onderhoud. Het ging erom dat mijn moeder me altijd het gevoel heeft gegeven dat ik welkom was en daar mocht blijven zolang ik wou , hoeveel geld het ook kostte.

Daarnaast moet je altijd rekening houden met de mogelijkheid dat je man wegvalt. Misschien gaat ie wel dood. Als mijn man er niet zou zijn kan ik nog steeds in mijn eentje alles bekostigen.

zelfstandigevrouw donderdag 17 augustus 2023 om 07:26

Het gaat me niet om het financiële aspect, dat is allemaal geregeld. Het gaat me om het niet nemen van zijn verantwoordelijkheid en er maar van uitgaan dat ik het wel oppak, daar heb ik moeite mee.

Dat ik in het huis kan blijven is fijn en me heel veel waard en natuurlijk wil ik de kinderen met alle liefde een thuis bieden.

Het gaat me dus eigenlijk om het immateriële deel, gewoon verantwoordelijkheid tonen.

We zijn wel in gesprek, met een mediator, maar op dit punt dring ik echt niet door tot hem.

lonelycat donderdag 17 augustus 2023 om 07:30

Ik zit in bijna dezelfde situatie. 1 volwassen thuiswonend kind, 1 oudere puber. Ik ben in het huis blijven wonen en ex is kleine r gaan wonen. Hij heeft de kinderen nooit
Ik krijg de kinderalimentatie van de jongste. Die alimentatie is verlengd tot 25 of einde studie/ vast inkomen hebben meen ik Oudste krijgt zelf de ka en betaalt mij kostgeld. Ik moest een drempel over om dat met haar te regelen maar anders zou het financieel pittig worden. Met jongste ga ik straks hetzelfde regelen. Het verschil minder en meerderjarig is qua inkomsten gigantisch. Ik krijg per kind ruim 500 euro per maand minder binnen.
Verhuizen naar een kleinere woning had niet heel veel uitgemaakt. We hadden een hele lage rente en daardoor relatief lage lasteb. Die hypotheek heb ik met bijbehorende voorwaarden kunnen overnemen.
Mijn kinderen zullen altijd een plek bij mij hebben.
Bot gezegd. Ze weten straks bij wie ze een plek hadden en bij wie niet…

lonelycat donderdag 17 augustus 2023 om 07:40

De verantwoordelijkheid vind ik zwaar. Mijn oudste heeft psychische problematiek. Gaat studeren. De jongste die zijn aandacht wil.
Het is gewoon zwaar. Ik moet fulltime werken om het financieel rond te krijgen. En het voelt voor mij soms oneerlijk. Ik ga mijn kinderen niet de deur wijzen. Ik hou van ze. Maar waarom kan 1 ouder wel makkelijk zeggen ik laat de boel los en regel het maar.
Ik ben niet boos dat hij wilde scheiden. En hij heeft een leuke nieuwe partner die me heel aardig lijkt. Maar ik ben wel vaak boos dat nu alles bij mij ligt.
Maar dat is hoe de situatie is en daar moet ik het mee doen.
Ik merkte recent wel dat die boosheid niet werkt. En ik heb hulp gezocht bij de poh ggz.
Ik moet die energie in andere banen leiden. Anders vergiftigd het alleen mijzelf en daar heeft niemand wat aan

zelfstandigevrouw donderdag 17 augustus 2023 om 07:46

Ik herken je gevoel helemaal: je omschrijft precies hoe ik het ervaar. Dank!

debuurvrouwvanJan donderdag 17 augustus 2023 om 07:48

Als je ex wel ruimte zou hebben voor jullie kinderen, had jij toch nog steeds niet in een klein huis kunnen gaan wonen? Dan had jij geen plek meer gehad.

Anoniem_653d64b2a443c donderdag 17 augustus 2023 om 07:56

lonelycat schreef: ↑
17-08-2023 07:30
Mijn kinderen zullen altijd een plek bij mij hebben. Bot gezegd. Ze weten straks bij wie ze een plek hadden en bij wie niet…

Dat is niet bot maar exact zoals het is.

lonelycat donderdag 17 augustus 2023 om 08:01

debuurvrouwvanJan schreef: ↑
17-08-2023 07:48
Als je ex wel ruimte zou hebben voor jullie kinderen, had jij toch nog steeds niet in een klein huis kunnen gaan wonen? Dan had jij geen plek meer gehad.

Daar gaat het in feite ook niet om. Het gaat zich erom dat 1 ouder kan zeggen. Ik ga kleiner wonen. Zie maar hoe je het regelt met de kinderen. Ik trek mijn handen ervan af. En doordat ik mijn handen ervan kan trekken zit ik straks financieel luxe.

72Jelle donderdag 17 augustus 2023 om 08:09

lonelycat schreef: ↑
17-08-2023 08:01
Daar gaat het in feite ook niet om. Het gaat zich erom dat 1 ouder kan zeggen. Ik ga kleiner wonen. Zie maar hoe je het regelt met de kinderen. Ik trek mijn handen ervan af. En doordat ik mijn handen ervan kan trekken zit ik straks financieel luxe.

Jij kunt ook je handen ervan aftrekken. Ik ken ook genoeg ouders die dat na de scheiding allebei doen.
Ik zie het daarom niet als consequentie van zijn keuzes, maar als consequentie van mijn eigen keuze voor kinderen ooit. En hoe ik ze inde wereld wil zetten. Als hij dood was gegaan had ik het ook alleen moeten/ willen doen.
Wel vind ik het nog steeds slecht dat de alimentatie plicht stopt met 21 jaar en de studie nog ( lang) niet. Dat maakt me soms wel boos.

lonelycat donderdag 17 augustus 2023 om 08:16

72Jelle schreef: ↑
17-08-2023 08:09
Jij kunt ook je handen ervan aftrekken. Ik ken ook genoeg ouders die dat na de scheiding allebei doen.
Ik zie het daarom niet als consequentie van zijn keuzes, maar als consequentie van mijn eigen keuze voor kinderen ooit. En hoe ik ze inde wereld wil zetten. Als hij dood was gegaan had ik het ook alleen moeten/ willen doen.
Wel vind ik het nog steeds slecht dat de alimentatie plicht stopt met 21 jaar en de studie nog ( lang) niet. Dat maakt me soms wel boos.

Ja ik heb ooit een keuze gemaakt voor kinderen. Maar die keuze was gezamenlijk. Niet met de gedachte hij vertrekt en ik kan het alleen regelen.
En ja natuurlijk kan iemand komen te overlijden maar die kans is miniem.
Dus wij hebben een keuze gemaakt voor kinderen. En wij hebben een verantwoordelijkheid voor die kinderen. Niet alleen ik. Wij….
Ik schreef al eerder. Ik hou van mijn kinderen. Ik heb ze graag bij mij. Maar ik zou ook graag iemand willen hebben die af en toe zorgen en verantwoordelijkheid overneemt.

stuutje donderdag 17 augustus 2023 om 08:19

Wat ontzettend fijn dat jij er wel voor je kinderen kunt zijn! Ik snap dat het als zwaar voelt, als je er zo naar kijkt. Maar wat jij ze wel kunt geven en je ex niet, werkt door in de rest van het leven van je kinderen!

Ik denk dat je jezelf enorm kunt helpen door een andere manier van kijken te vinden. Vooral vanuit dankbaarheid en de kracht dat jij dit je kinderen wel kunt en wil geven.

Dat je nu verhuis-technisch klem komen te zitten is een naar gevoel. Toch zal je zien dat je over een x aantal jaren weer andere woonkeuzes kunt maken. De prijzen van huizen stijgen uiteindelijk toch wel weer. Dat loopt uiteindelijk wel los.

72Jelle donderdag 17 augustus 2023 om 08:35

lonelycat schreef: ↑
17-08-2023 08:16
Ja ik heb ooit een keuze gemaakt voor kinderen. Maar die keuze was gezamenlijk. Niet met de gedachte hij vertrekt en ik kan het alleen regelen.
En ja natuurlijk kan iemand komen te overlijden maar die kans is miniem.
Dus wij hebben een keuze gemaakt voor kinderen. En wij hebben een verantwoordelijkheid voor die kinderen. Niet alleen ik. Wij….
Ik schreef al eerder. Ik hou van mijn kinderen. Ik heb ze graag bij mij. Maar ik zou ook graag iemand willen hebben die af en toe zorgen en verantwoordelijkheid overneemt.

Ik begrijp je heel goed, zit ook in het zelfde schuitje. Ik heb alleen geleerd dat ik geen invloed heb op het (ontbrekende) verantwoordelijkheidsgevoel van mijn ex. Alleen op dat van mij. Dus is dat wat ik voor mijn (jong volwassen) kinderen doe, mijn keuze.
En het is zeker zwaar. Maar ik kan mezelf in de spiegel aankijken. Mijn ex moet met zijn eigen gevoel dealen.

-April- donderdag 17 augustus 2023 om 08:35

zelfstandigevrouw schreef: ↑
17-08-2023 07:26
Het gaat me niet om het financiële aspect, dat is allemaal geregeld. Het gaat me om het niet nemen van zijn verantwoordelijkheid en er maar van uitgaan dat ik het wel oppak, daar heb ik moeite mee.

Dat ik in het huis kan blijven is fijn en me heel veel waard en natuurlijk wil ik de kinderen met alle liefde een thuis bieden.

Het gaat me dus eigenlijk om het immateriële deel, gewoon verantwoordelijkheid tonen.

We zijn wel in gesprek, met een mediator, maar op dit punt dring ik echt niet door tot hem.

Ah ja, dat begrijp ik wel. Het valt echt vies tegen als je man er zo makkelijk uit stapt

Ceylon donderdag 17 augustus 2023 om 09:03

zelfstandigevrouw schreef: ↑
17-08-2023 07:26
Het gaat me niet om het financiële aspect, dat is allemaal geregeld. Het gaat me om het niet nemen van zijn verantwoordelijkheid en er maar van uitgaan dat ik het wel oppak, daar heb ik moeite mee.

Dat ik in het huis kan blijven is fijn en me heel veel waard en natuurlijk wil ik de kinderen met alle liefde een thuis bieden.

Het gaat me dus eigenlijk om het immateriële deel, gewoon verantwoordelijkheid tonen.

We zijn wel in gesprek, met een mediator, maar op dit punt dring ik echt niet door tot hem.

Ik ben een beetje team Ex hier. De kinderen zijn volwassen. Het is niet meer 'papa-mama-kindje dat nog verzorgt moet worden'. Het zijn volwassen mensen die hun eigen bezigheden hebben en hun eigen verantwoordelijkheid kunnen nemen. Ze hebben een kamer (bij jou) en een bed. Je ex hoeft ze geen 3x 24 uur over de vloer te hebben, ze zijn volwassen. Jij hoeft ze niet te pamperen. Je hoeft ze niet 100% te verzorgen. Je hoeft ze niet 24/7 in het oog te houden. Ze kunnen gaan en staan waar ze willen en dat zullen ze doen ook. Voor zover dat in hun mogelijkheden ligt natuurlijk.

Mijn dochter is nu 23 en ging op zichzelf met 21. Volledig haar eigen wens overigens. Ik doe nog haar was en tussen twee nachtdiensten komt ze altijd hier eten. Plus nog zo af en toe als dat goed uitkomt (lees: we eten iets dat ze erg lekker vindt

). Maar ook toen ze nog thuis woonde kookte ze af en toe, het schoonhouden van de badkamer was haar vaste taak, buiten de normale dingen als eigen zooi opruimen en huisdieren verzorgen.

Als ze eenmaal volwassen zijn/hun eigen leven leiden, hoeven ze zich niet meer continue te verantwoorden. Wat niet wil zeggen dat ze zich niet aan de huisregels hoeven te houden. Alleen: door de scheiding veranderen die. Ze krijgen bij je ex niet ook nog een compleet ingerichte eigen kamer. Als hij niet al te gek ver woont lijkt me dat niet zo'n punt. Ze kunnen er toch wel eten. Ze kunnen bij hem langs gaan. Ze kunnen hem vragen om hulp als dat nodig is. Kortom, eigenlijk kunnen ze bij hem terecht zoals iedereen nog bij zijn ouders terecht kan nadat ie op zichzelf is gaan wonen. En dat is een vrij normale situatie voor volwassenen.

Dat dat 'op zichzelf wonen' voorlopig in jouw huis zal zijn is nou eenmaal zo. Gezien de huidige situatie rondom woningen zal dat ook nog wel even zo blijven. Maar ook jij kunt je kinderen zo langzaamaan als volwassenen gaan zien. Ze kunnen hun bijdrage leveren, zo niet qua geld, dan toch qua huishouden. En als ze werkelijk een keer bij hun vader willen neerploffen, dan staat daar straks vast wel een bank.

De tand des tijds kan een antieke kast nou juist nét dat karakter geven. Zonde om over te schilderen. Avena.

patchouli_ donderdag 17 augustus 2023 om 10:06

Ceylon schreef: ↑
17-08-2023 09:03
Ik ben een beetje team Ex hier. De kinderen zijn volwassen. Het is niet meer 'papa-mama-kindje dat nog verzorgt moet worden'. Het zijn volwassen mensen die hun eigen bezigheden hebben en hun eigen verantwoordelijkheid kunnen nemen. Ze hebben een kamer (bij jou) en een bed. Je ex hoeft ze geen 3x 24 uur over de vloer te hebben, ze zijn volwassen. Jij hoeft ze niet te pamperen. Je hoeft ze niet 100% te verzorgen. Je hoeft ze niet 24/7 in het oog te houden. Ze kunnen gaan en staan waar ze willen en dat zullen ze doen ook. Voor zover dat in hun mogelijkheden ligt natuurlijk.

Mijn dochter is nu 23 en ging op zichzelf met 21. Volledig haar eigen wens overigens. Ik doe nog haar was en tussen twee nachtdiensten komt ze altijd hier eten. Plus nog zo af en toe als dat goed uitkomt (lees: we eten iets dat ze erg lekker vindt ). Maar ook toen ze nog thuis woonde kookte ze af en toe, het schoonhouden van de badkamer was haar vaste taak, buiten de normale dingen als eigen zooi opruimen en huisdieren verzorgen.

Als ze eenmaal volwassen zijn/hun eigen leven leiden, hoeven ze zich niet meer continue te verantwoorden. Wat niet wil zeggen dat ze zich niet aan de huisregels hoeven te houden. Alleen: door de scheiding veranderen die. Ze krijgen bij je ex niet ook nog een compleet ingerichte eigen kamer. Als hij niet al te gek ver woont lijkt me dat niet zo'n punt. Ze kunnen er toch wel eten. Ze kunnen bij hem langs gaan. Ze kunnen hem vragen om hulp als dat nodig is. Kortom, eigenlijk kunnen ze bij hem terecht zoals iedereen nog bij zijn ouders terecht kan nadat ie op zichzelf is gaan wonen. En dat is een vrij normale situatie voor volwassenen.

Dat dat 'op zichzelf wonen' voorlopig in jouw huis zal zijn is nou eenmaal zo. Gezien de huidige situatie rondom woningen zal dat ook nog wel even zo blijven. Maar ook jij kunt je kinderen zo langzaamaan als volwassenen gaan zien. Ze kunnen hun bijdrage leveren, zo niet qua geld, dan toch qua huishouden. En als ze werkelijk een keer bij hun vader willen neerploffen, dan staat daar straks vast wel een bank.

Eens.

Financieel kan het een uitdaging zijn, maar als dat goed geregeld is, zie ik die zorg ook niet zo, tenzij je kinderen hebt die om medische of psychische redenen extra zorg een aandacht nodig hebben. Meerderjarige kinderen hebben hun eigen verantwoordelijkheid in zorg voor zichzelf.

TO, kun je wat specifieker zijn in welke verantwoordelijkheid in immateriële zin je zo zwaar valt? Waarin wil je dat je ex verantwoordelijkheid deelt?

Poeszie donderdag 17 augustus 2023 om 10:10

kindrebel schreef: ↑
16-08-2023 23:50
Je gaat een kind toch niet financieel laten opdraaien voor de scheiding van zijn ouders?

Als je eerst kinderalimentatie krijgt voor een inwonend kind onder de 18, en die KA gaat vervolgens naar het kind dat nog steeds (of weer) inwoont, maar inmiddels boven de 18 is, dan vind ik het helemaal niet gek om kostgeld te laten betalen. Je moet het maar wel kunnen redden

poeszie wijzigde dit bericht op 17-08-2023 10:12

0.11% gewijzigd

Poeszie donderdag 17 augustus 2023 om 10:12

72Jelle schreef: ↑
17-08-2023 08:35
Ik begrijp je heel goed, zit ook in het zelfde schuitje. Ik heb alleen geleerd dat ik geen invloed heb op het (ontbrekende) verantwoordelijkheidsgevoel van mijn ex. Alleen op dat van mij. Dus is dat wat ik voor mijn (jong volwassen) kinderen doe, mijn keuze.
En het is zeker zwaar. Maar ik kan mezelf in de spiegel aankijken. Mijn ex moet met zijn eigen gevoel dealen.

Dit lijkt me een zinnige insteek. Ook al is het ontzettend oneerlijk voor jou en ook voor jullie kinderen.

AnAppleADay donderdag 17 augustus 2023 om 10:19

Nyx schreef: ↑
16-08-2023 22:40
Wat is er mis met ergens anders eten dan aan de eettafel? Dat doen wij nu ook geregeld.

Als een extra kamer niet makkelijk binnen je budget past zou ik daar inderdaad niet voor kiezen. De kinderen hebben een goede plek in het ouderlijk huis bij hun moeder.
De kinderen zijn 18+ en prima in staat om zichzelf heen en weer te verplaatsen tussen vader en moeder. Op deze leeftijd hebben ze over het algemeen een eigen leven en zijn ze vaker weg dan thuis.

Zoals ik het lees kiest de ex-man ervoor om hypotheekvrij te gaan wonen.
Dan kan hij met een kleine hypotheek echt wel een huis vinden met een extra slaapkamer.

Blauwbloemetje donderdag 17 augustus 2023 om 10:23

Hier een reactie van de andere kant. ik woonde op kamers toen mijn ouders gingen scheiden ik was 18. Het ouderlijk huis viel voor mijn gevoel toen weg. Mijn vader bleef er wonen maar was er nooit of vond andere mensen belangrijker. Mijn moeder verhuisde meer dan 200km verder weg. Ik zat dus alleen maar op mijn kamer of bij mijn vriend die nog thuis woonde (en dat wil je ook niet al te vaak). Eerlijk gezegd heb ik het ze soms kwalijk genomen om mij best wel jong voor mij gevoel zo alleen te laten. Moeder zag ik een paar keer per jaar en vader vond andere zaken belangrijker dus die zag ik ook bijna nooit.
Ik zou blij zijn geweest als tenminste 1 ouder mij het gevoel had gegeven dat ik er welkom was. Daar had ik ook graag financieel aan bijgedragen want ik moest nu ook mijn eigen boontjes doppen. Ik begrijp je gevoel dat alles op jou neerkomt maar ik denk dat je kinderen je heel dankbaar zijn.

zelfstandigevrouw donderdag 17 augustus 2023 om 10:34

Dank voor jullie input. Ik moet inderdaad mijn eigen weg zoeken. Ik denk dat ik vooral de erkenning van de vader in dit geheel mis en daar moeite mee heb.

Rosanna1985 donderdag 17 augustus 2023 om 10:38

lila01 schreef: ↑
16-08-2023 20:04
Kinderalimentatie is tot 18 jaar en van 18 tot 21 jaar gaat de alimentatie naar het kind zelf. Is kind ouder dan 21 dan is er niets meer.
TO, wat zegt je advocaat?

Maar tot je 21ste? Maar wat als kind een studierichting doet van 5 jaar? Dan mag de ouder bij wie kind woont er zelf voor opdraaien?

Actieve topics