Relaties
alle pijlers
Schoonmoeder gaat over grenzen heen
dinsdag 13 augustus 2024 om 13:22
Bijna een jaar geleden zijn mijn man en ik ouders geworden. Mijn man heeft altijd een goede relatie gehad met zijn ouders, en ik kon vanaf het begin van onze relatie ook goed met ze overweg.
Helaas is sinds de geboorte van ons kind alles compleet omgeslagen. In het afgelopen jaar is mijn schoonmoeder veranderd van een begripvolle en redelijke (schoon)moeder die vooral op afstand probeerde te ondersteunen, in iemand die controle wil hebben over alles wat ook maar in de buurt komt van ons kind. De eerste weken uitte zich dat vooral in erg aanwezig zijn als ze op bezoek was en veel kritische vragen stellen over de keuzes die wij maakten. Inmiddels gaat het zo ver dat ze elke instructie en elk verzoek compleet negeert, en we letterlijk ons kind fysiek bij haar moeten weghalen als we willen dat ze iets niet doet.
In eerste instantie hebben we geprobeerd hierover rustig en constructief het gesprek aan te gaan. Helaas heeft dat alleen maar geleid tot een boze schoonmoeder, die roept dat ze alleen maar wil helpen en dat ze blijkbaar niks goed kan doen. Mijn man wordt regelmatig wekenlang doodgezwegen als we ergens een grens trekken die ze niet leuk vindt.
Omdat ze al maanden steeds meer over onze grenzen gaat, heeft mijn schoonmoeder steeds minder contact met ons kind. Waar ze eerst regelmatig oppaste, laten we haar nu niet meer met ons kind alleen. Ook als wij er wel bij zijn krijgt ze steeds minder vrijheid in de omgang met kind. Bij elk bezoek is ze nukkiger, en de spanning is inmiddels om te snijden.
Ik ben het al maanden spuugzat, en hoewel mijn man vergevingsgezinder is dan ik, is hij er inmiddels ook helemaal klaar mee. We weten echter ondertussen niet meer wat we hier nog mee moeten, behalve steeds maar weer grenzen blijven aangeven en toegang tot kind beperken. Als we zo doorgaan, hebben we over een paar maanden helemaal geen contact meer met schoonmoeder. En hoewel ik daar ondertussen niet meer wakker van zou liggen, wil mijn man (begrijpelijk) wel enige relatie met allebei zijn ouders behouden en is hij verdrietig en teleurgesteld in hoe het nu gaat. Ik wil graag het gesprek aangaan, maar tot nu toe reageert schoonmoeder erg emotioneel en vijandig op elke vorm van kritiek. Mijn man vindt het ook lastig om hierover het gesprek aan te gaan, omdat schoonmoeder meester is in hem een rotgevoel geven als dat haar uitkomt. We zitten overigens wel op één lijn wat betreft omgang met ons kind in het algemeen en deze situatie, maar weten oprecht niet meer wat we nog kunnen doen om het tij enigszins te keren. Is er hier iemand die met hetzelfde bijltje heeft gehakt en tips heeft?
Helaas is sinds de geboorte van ons kind alles compleet omgeslagen. In het afgelopen jaar is mijn schoonmoeder veranderd van een begripvolle en redelijke (schoon)moeder die vooral op afstand probeerde te ondersteunen, in iemand die controle wil hebben over alles wat ook maar in de buurt komt van ons kind. De eerste weken uitte zich dat vooral in erg aanwezig zijn als ze op bezoek was en veel kritische vragen stellen over de keuzes die wij maakten. Inmiddels gaat het zo ver dat ze elke instructie en elk verzoek compleet negeert, en we letterlijk ons kind fysiek bij haar moeten weghalen als we willen dat ze iets niet doet.
In eerste instantie hebben we geprobeerd hierover rustig en constructief het gesprek aan te gaan. Helaas heeft dat alleen maar geleid tot een boze schoonmoeder, die roept dat ze alleen maar wil helpen en dat ze blijkbaar niks goed kan doen. Mijn man wordt regelmatig wekenlang doodgezwegen als we ergens een grens trekken die ze niet leuk vindt.
Omdat ze al maanden steeds meer over onze grenzen gaat, heeft mijn schoonmoeder steeds minder contact met ons kind. Waar ze eerst regelmatig oppaste, laten we haar nu niet meer met ons kind alleen. Ook als wij er wel bij zijn krijgt ze steeds minder vrijheid in de omgang met kind. Bij elk bezoek is ze nukkiger, en de spanning is inmiddels om te snijden.
Ik ben het al maanden spuugzat, en hoewel mijn man vergevingsgezinder is dan ik, is hij er inmiddels ook helemaal klaar mee. We weten echter ondertussen niet meer wat we hier nog mee moeten, behalve steeds maar weer grenzen blijven aangeven en toegang tot kind beperken. Als we zo doorgaan, hebben we over een paar maanden helemaal geen contact meer met schoonmoeder. En hoewel ik daar ondertussen niet meer wakker van zou liggen, wil mijn man (begrijpelijk) wel enige relatie met allebei zijn ouders behouden en is hij verdrietig en teleurgesteld in hoe het nu gaat. Ik wil graag het gesprek aangaan, maar tot nu toe reageert schoonmoeder erg emotioneel en vijandig op elke vorm van kritiek. Mijn man vindt het ook lastig om hierover het gesprek aan te gaan, omdat schoonmoeder meester is in hem een rotgevoel geven als dat haar uitkomt. We zitten overigens wel op één lijn wat betreft omgang met ons kind in het algemeen en deze situatie, maar weten oprecht niet meer wat we nog kunnen doen om het tij enigszins te keren. Is er hier iemand die met hetzelfde bijltje heeft gehakt en tips heeft?
vrijdag 16 augustus 2024 om 13:55
Over vrouwen van hoe oud heb je het dan ? De nieuwe lichting oma’s zijn zo rond de 60. Die hebben toch ook gewoon gewerkt ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
vrijdag 16 augustus 2024 om 13:56
Ze schrijft toch (schoon)moeders, dus ze heeft het over beiden.blijfgewoonbianca schreef: ↑16-08-2024 13:53Iedereen heeft recht op zijn/haar stokpaard en dit is de mijne : het is toch overoverduidelijk dat schoonmoeders ( de moeders van de vaders ) degenen zijn ( of dat lijken te zijn ) die moeilijk zijn en doen ? Maar die schoonmoeders hebben vaak ook nog dochters en die ervaren dat toch wellicht anders. ( een uitzondering daar gelaten )
Ik vind het vreemd dat vrouwen die zelf ook een moeder en een schoonmoeder hadden, zelf moeder zijn ineens raar zouden worden zodra hun zoon een kind krijgt.
In mijn geval deed moeder raarder dan schoonmoeder.
vrijdag 16 augustus 2024 om 13:57
vrijdag 16 augustus 2024 om 13:59
vrijdag 16 augustus 2024 om 13:59
nu 75-85blijfgewoonbianca schreef: ↑16-08-2024 13:55Over vrouwen van hoe oud heb je het dan ? De nieuwe lichting oma’s zijn zo rond de 60. Die hebben toch ook gewoon gewerkt ?
Geen idee hoe de nieuwe lichting zich gedraagt. Ik had het over mijn schoonmoeder, die denk ik niet heel uitzonderlijk was voor haar generatie. Die liep al tegen de 65 toen ze oma werd en had al jaren niets te doen.
vrijdag 16 augustus 2024 om 14:01
Maar tegen je eigen moeder kun je makkelijker zeggen dat ze raar doet en moet kappen.blijfgewoonbianca schreef: ↑16-08-2024 13:53Iedereen heeft recht op zijn/haar stokpaard en dit is de mijne : het is toch overoverduidelijk dat schoonmoeders ( de moeders van de vaders ) degenen zijn ( of dat lijken te zijn ) die moeilijk zijn en doen ? Maar die schoonmoeders hebben vaak ook nog dochters en die ervaren dat toch wellicht anders. ( een uitzondering daar gelaten )
Ik vind het vreemd dat vrouwen die zelf ook een moeder en een schoonmoeder hadden, zelf moeder zijn ineens raar zouden worden zodra hun zoon een kind krijgt.
vrijdag 16 augustus 2024 om 14:04
Die hebben het retedruk met mantelzorgen voor de generatie boven en na hen, tussendoor werken ze nog een beetje en proberen ze ook nog tijd voor zichzelf en elkaar te hebben.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
vrijdag 16 augustus 2024 om 14:05
Je schoonmoeder is de eigen moeder van je man. Laat je het hem toch zeggen ?
Als je het VF moet geloven doen de ouders van de vrouwen het van zichzelf al fantastisch.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
vrijdag 16 augustus 2024 om 14:11
Ik vind dat als ik een probleem heb met wat schoonmoeder aandraagt, ik dat dus zeg.blijfgewoonbianca schreef: ↑16-08-2024 14:05Je schoonmoeder is de eigen moeder van je man. Laat je het die toch zeggen ?
Als je het VF moet geloven doen de ouders van de vrouwen het van zichzelf al fantastisch.
Stel ze nam iets mee wat ik niet wilde hebben of nodig had (zo vaak gebeurd), dan ging ik toch niet dat aannemen en dan tegen mijn man zeggen, "wil je de volgende keer tegen je moeder zeggen dat ze geen meisjeskleren voor de jongens meeneemt?" Nee, dan zei ik meteen "dat hoef ik niet, want..."
vrijdag 16 augustus 2024 om 14:16
Eerst zeg je dat je het als dochter gemakkelijker tegen je moeder zegt.Quincy2 schreef: ↑16-08-2024 14:11Ik vind dat als ik een probleem heb met wat schoonmoeder aandraagt, ik dat dus zeg.
Stel ze nam iets mee wat ik niet wilde hebben of nodig had (zo vaak gebeurd), dan ging ik toch niet dat aannemen en dan tegen mijn man zeggen, "wil je de volgende keer tegen je moeder zeggen dat ze geen meisjeskleren voor de jongens meeneemt?" Nee, dan zei ik meteen "dat hoef ik niet, want..."
Nu zeg je dat je het net zo gemakkelijk tegen je schoonmoeder zegt.
Prima, toch, lijkt mij ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
vrijdag 16 augustus 2024 om 14:17
blijfgewoonbianca schreef: ↑16-08-2024 14:05Je schoonmoeder is de eigen moeder van je man. Laat je het hem toch zeggen ?
Als je het VF moet geloven doen de ouders van de vrouwen het van zichzelf al fantastisch.
Mijn moeder is verschrikkelijk. Helpt dat? Ze heeft nog nooit op mijn kinderen gepast; mijn oudste is inmiddels bijna vijftien. Mijn schoonvader is net zoals mijn moeder en mijn schoonmoeder probeert hem nog een beetje in te dammen. De ene keer lukt dat beter dan de andere keer. Ik vind alle grootouders van mijn kinderen vrij moeilijke mensen, met de neiging om onnodig gemeen tegen de kinderen te zijn. Mijn schoonmoeder is nog het normaalst, maar ik ontloop ze voor het gemak allemaal. Mijn man is vrij om zelf iets van een relatie met zijn ouders te regelen, maar naar goed ouderlijk voorbeeld laat hij dat aan mij over. Het contact is dus beperkt.
vrijdag 16 augustus 2024 om 14:18
Tegen je moeder kun je wat onbeleefder zijnblijfgewoonbianca schreef: ↑16-08-2024 14:16Eerst zeg je dat je het als dochter gemakkelijker tegen je moeder zegt.
Nu zeg je dat je het net zo gemakkelijk tegen je schoonmoeder zegt.
Prima, toch, lijkt mij ?
Zou jij het gek vinden als je schoondochter rechtstreeks tegen je in ging, of zou je liever hebben dat ze het via je zoon deed?
vrijdag 16 augustus 2024 om 14:23
Lastig zo’n schoonmoeder die snel beledigd is. Ik zou me er niet te druk om maken. TO. Je moet er maar van uitgaan dat ze ook voor de veiligheid van je kindje gaat. Als er tenminste geen gekke, onverantwoorde dingen gebeuren. Wat jij als bemoeizucht ziet is misschien gewoon oprechte belangstelling en het delen van haar ervaringen als moeder van pakweg 30 jaar geleden.
Ik ben ook oma van 2 kleintjes en ik probeer er zo ver mogelijk in mee te gaan, heb wel mijn bedenkingen maar houd mijn commentaar voor me. De inzichten veranderen met de tog-waarde, buikslapen, white noise, lepeltje pindakaas, geen smeerworst en niet te vergeten de sprongetjes, maar ben blij dat me dat verteld is. Respect naar beide partijen is belangrijk.
Ik ben ook oma van 2 kleintjes en ik probeer er zo ver mogelijk in mee te gaan, heb wel mijn bedenkingen maar houd mijn commentaar voor me. De inzichten veranderen met de tog-waarde, buikslapen, white noise, lepeltje pindakaas, geen smeerworst en niet te vergeten de sprongetjes, maar ben blij dat me dat verteld is. Respect naar beide partijen is belangrijk.
vrijdag 16 augustus 2024 om 14:25
Dat ligt er maar net aan. Ik kan nu even geen goed voorbeeld verzinnen maar ik kan me zomaar voorstellen dat bepaalde dingen ( geen huis tuin en keuken dingen ) gevoeliger liggen dan andere en dat het dan handiger zou kunnen zijn dat een eigen kind dat zegt omdat die het wat beter in kan kleden of meer van de achtergrond weet.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
vrijdag 16 augustus 2024 om 14:32
Dit dus.Trijntje schreef: ↑16-08-2024 14:23.
Ik ben ook oma van 2 kleintjes en ik probeer er zo ver mogelijk in mee te gaan, heb wel mijn bedenkingen maar houd mijn commentaar voor me. De inzichten veranderen met de tog-waarde, buikslapen, white noise, lepeltje pindakaas, geen smeerworst en niet te vergeten de sprongetjes, maar ben blij dat me dat verteld is. Respect naar beide partijen is belangrijk.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
vrijdag 16 augustus 2024 om 14:48
Mooi gezegd en ik denk inderdaad dat dit in veel gevallen aan de hand is.Frizz schreef: ↑16-08-2024 09:54Nog even een nabrander in dit topic.
Omdat dit een heel herkenbaar onderwerp is heb ik heel veel nagedacht over dergelijke dynamiek. En dan bedoel ik niet die van Poldervrouw hierboven, maar waarom (schoon)moeders of (schoon)ouders soms zo opstandig en emotioneel reageren.
In mijn optiek is het feit dat je op je eigen manier opvoedt voor sommige opa’s en oma’s een indirecte vorm van kritiek. Zij halen daaruit: ‘Oh dus jij vindt dat wij het niet goed deden met jullie? Jij vindt dat wij dit niet kunnen?’.
Dat raakt soms in iemands kern waardoor er gewoon over praten bijna tot niet gaat.
Het kan soms helpen om in gesprekken in die zin voor de (schoon)ouder te zorgen, zodat zij het emotioneel aankunnen.
Als dat nodig is zegt dat natuurlijk ook iets over (het gebrek aan) persoonlijke ontwikkeling, reflectie, emotionele ontwikkeling van de (schoon)ouder.
En je kan je afvragen of je de taak wil om emotioneel te zorgen voor je (schoon)ouder die zich wellicht onredelijk of zelfs onbeschoft opstelt.
Ikzelf heb daar heel erg in geschipperd, maar kind kreeg er zelf als peuter/kleuter inzicht in en ontwikkelde een veel meer heldere mening over opa en oma dan ik zelf kon of durfde.
Zelf heb ik absoluut niet de behoefte om te zorgen dat mijn ouders en schoonouders het emotioneel aankunnen. Dat vind ik inderdaad niet mijn taak. Ook is het niet mijn schuld of mijn probleem als zij het feit dat ik mijn kind op mijn eigen manier wil opvoeden, als kritiek zien.
Daar heb ik altijd getracht naar te handelen, maar dan wel met vriendelijkheid en respect.
vrijdag 16 augustus 2024 om 15:00
Dit had mijn eigen moeder heel sterk. Mijn schoonmoeder dan weer niet. Ik pas zelf ook op, maar ik heb eigenlijk niet het gevoel dat er nu zo heel veel is veranderd in die pakweg dertig jaar tijd. Wat praktische dingetjes hier en daar, maar dat blijft van alle tijden volgens mij. Over dertig jaar zullen er vast weer nieuwe inzichten zijn.Frizz schreef: ↑16-08-2024 09:54Nog even een nabrander in dit topic.
Omdat dit een heel herkenbaar onderwerp is heb ik heel veel nagedacht over dergelijke dynamiek. En dan bedoel ik niet die van Poldervrouw hierboven, maar waarom (schoon)moeders of (schoon)ouders soms zo opstandig en emotioneel reageren.
In mijn optiek is het feit dat je op je eigen manier opvoedt voor sommige opa’s en oma’s een indirecte vorm van kritiek. Zij halen daaruit: ‘Oh dus jij vindt dat wij het niet goed deden met jullie? Jij vindt dat wij dit niet kunnen?’.
Dat raakt soms in iemands kern waardoor er gewoon over praten bijna tot niet gaat.
Het kan soms helpen om in gesprekken in die zin voor de (schoon)ouder te zorgen, zodat zij het emotioneel aankunnen.
Als dat nodig is zegt dat natuurlijk ook iets over (het gebrek aan) persoonlijke ontwikkeling, reflectie, emotionele ontwikkeling van de (schoon)ouder.
En je kan je afvragen of je de taak wil om emotioneel te zorgen voor je (schoon)ouder die zich wellicht onredelijk of zelfs onbeschoft opstelt.
Ikzelf heb daar heel erg in geschipperd, maar kind kreeg er zelf als peuter/kleuter inzicht in en ontwikkelde een veel meer heldere mening over opa en oma dan ik zelf kon of durfde.
vrijdag 16 augustus 2024 om 15:30
Ik kan mijn schoonmoeder eigenlijk alles zeggen, daar doet ze ook helemaal niet moeilijk over, ze respecteert mijn manier van opvoeden, maar ze doet eigenlijk ook nooit iets waar ik echt op tegen ben. (meer het type van 'bij oma hoef je geen water te drinken, krijg je lekker siroop.. en dat vind ik prima). Mijn eigen moeder zou ik nog geen 100 meter in de buurt van mijn kind hebben gelaten als ze nog geleefd had.blijfgewoonbianca schreef: ↑16-08-2024 14:05Je schoonmoeder is de eigen moeder van je man. Laat je het hem toch zeggen ?
Als je het VF moet geloven doen de ouders van de vrouwen het van zichzelf al fantastisch.
vrijdag 16 augustus 2024 om 16:05
blijfgewoonbianca schreef: ↑16-08-2024 13:53Iedereen heeft recht op zijn/haar stokpaard en dit is de mijne : het is toch overoverduidelijk dat schoonmoeders ( de moeders van de vaders ) degenen zijn ( of dat lijken te zijn ) die moeilijk zijn en doen ? Maar die schoonmoeders hebben vaak ook nog dochters en die ervaren dat toch wellicht anders. ( een uitzondering daar gelaten )
Ik vind het vreemd dat vrouwen die zelf ook een moeder en een schoonmoeder hadden, zelf moeder zijn ineens raar zouden worden zodra hun zoon een kind krijgt.
Ik had liever zo’n schoonmoeder gehad denk ik. Ik ben BAM dus er is maar een paar grootouders en van mijn eigen ouders had ik juist steun verwacht in plaats van een hele bende aan verwijten of allerlei gevoelens die op mij worden geprojecteerd.
•
vrijdag 16 augustus 2024 om 16:27
Hier is dat ook zo hoor, zowel tegen mij als tegen zoon. Tegen haar aangetrouwde kinderen is dat vele malen minder overigens.
•
vrijdag 16 augustus 2024 om 16:57
Mijn ouders zijn ook niet het leuke stel. Dat zijn mijn schoonouders.
Mijn kinderen hebben met mijn schoonouders een fantastische band. Dat komt echt omdat mijn schoonmoeder er alles aan gedaan heeft om van mijn man een gelijkwaardige volwassene te maken en ze derhalve ook op die manier omgaat met mij als haar schoondochter; een gelijkwaardige volwassene. En toen er kinderen kwamen, drong ze zich niet op en was ze vooral erg afwachtend en wilde graag weten hoe wij het een en ander wilden gaan doen. Vanwege deze grondhouding hebben we nu de band die we hebben en is er werkelijk nooit gedoe.
Mijn ouders daarentegen, daar ben ik nog steeds mee aan het worstelen. Aan de ene kant moet ik hen helpen en ondersteunen al van jongs af aan. Aan de andere kant zien ze me nog als een 12jarige. Mijn moeder doet gewoon wat ze goed acht. Zit een kind lekker te spelen, vind zij dat vertederend, dan móet ze even knuffelen en zoenen bijvoorbeeld. Ook als ik van tevoren heb gezegd dat ze kind niet uit zijn wereld moet halen. Dat 'vergeet' ze dan.
Daarom is met name mijn moeder niet te vertrouwen, om een groot woord te gebruiken. Omdat ze voor de tijd ja zegt, maar in het moment nee doet.
Mijn kinderen hebben met mijn schoonouders een fantastische band. Dat komt echt omdat mijn schoonmoeder er alles aan gedaan heeft om van mijn man een gelijkwaardige volwassene te maken en ze derhalve ook op die manier omgaat met mij als haar schoondochter; een gelijkwaardige volwassene. En toen er kinderen kwamen, drong ze zich niet op en was ze vooral erg afwachtend en wilde graag weten hoe wij het een en ander wilden gaan doen. Vanwege deze grondhouding hebben we nu de band die we hebben en is er werkelijk nooit gedoe.
Mijn ouders daarentegen, daar ben ik nog steeds mee aan het worstelen. Aan de ene kant moet ik hen helpen en ondersteunen al van jongs af aan. Aan de andere kant zien ze me nog als een 12jarige. Mijn moeder doet gewoon wat ze goed acht. Zit een kind lekker te spelen, vind zij dat vertederend, dan móet ze even knuffelen en zoenen bijvoorbeeld. Ook als ik van tevoren heb gezegd dat ze kind niet uit zijn wereld moet halen. Dat 'vergeet' ze dan.
Daarom is met name mijn moeder niet te vertrouwen, om een groot woord te gebruiken. Omdat ze voor de tijd ja zegt, maar in het moment nee doet.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
vrijdag 16 augustus 2024 om 17:00
Op zich is de kans dat je botst met iemand die je niet al je hele leven kent natuurlijk niet zo heel vreemd. Mijn moeder weet echt wel wanneer ze me even met rust moet laten, een schoonmoeder voelt dat misschien minder aan. En als moeder van een baby krijg je vaak meer met een schoonmoeder te maken dan je man dat omgekeerd met zijn schoonmoeder heeft.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
