Relaties
alle pijlers
Schoonmoeder gaat over grenzen heen
dinsdag 13 augustus 2024 om 13:22
Bijna een jaar geleden zijn mijn man en ik ouders geworden. Mijn man heeft altijd een goede relatie gehad met zijn ouders, en ik kon vanaf het begin van onze relatie ook goed met ze overweg.
Helaas is sinds de geboorte van ons kind alles compleet omgeslagen. In het afgelopen jaar is mijn schoonmoeder veranderd van een begripvolle en redelijke (schoon)moeder die vooral op afstand probeerde te ondersteunen, in iemand die controle wil hebben over alles wat ook maar in de buurt komt van ons kind. De eerste weken uitte zich dat vooral in erg aanwezig zijn als ze op bezoek was en veel kritische vragen stellen over de keuzes die wij maakten. Inmiddels gaat het zo ver dat ze elke instructie en elk verzoek compleet negeert, en we letterlijk ons kind fysiek bij haar moeten weghalen als we willen dat ze iets niet doet.
In eerste instantie hebben we geprobeerd hierover rustig en constructief het gesprek aan te gaan. Helaas heeft dat alleen maar geleid tot een boze schoonmoeder, die roept dat ze alleen maar wil helpen en dat ze blijkbaar niks goed kan doen. Mijn man wordt regelmatig wekenlang doodgezwegen als we ergens een grens trekken die ze niet leuk vindt.
Omdat ze al maanden steeds meer over onze grenzen gaat, heeft mijn schoonmoeder steeds minder contact met ons kind. Waar ze eerst regelmatig oppaste, laten we haar nu niet meer met ons kind alleen. Ook als wij er wel bij zijn krijgt ze steeds minder vrijheid in de omgang met kind. Bij elk bezoek is ze nukkiger, en de spanning is inmiddels om te snijden.
Ik ben het al maanden spuugzat, en hoewel mijn man vergevingsgezinder is dan ik, is hij er inmiddels ook helemaal klaar mee. We weten echter ondertussen niet meer wat we hier nog mee moeten, behalve steeds maar weer grenzen blijven aangeven en toegang tot kind beperken. Als we zo doorgaan, hebben we over een paar maanden helemaal geen contact meer met schoonmoeder. En hoewel ik daar ondertussen niet meer wakker van zou liggen, wil mijn man (begrijpelijk) wel enige relatie met allebei zijn ouders behouden en is hij verdrietig en teleurgesteld in hoe het nu gaat. Ik wil graag het gesprek aangaan, maar tot nu toe reageert schoonmoeder erg emotioneel en vijandig op elke vorm van kritiek. Mijn man vindt het ook lastig om hierover het gesprek aan te gaan, omdat schoonmoeder meester is in hem een rotgevoel geven als dat haar uitkomt. We zitten overigens wel op één lijn wat betreft omgang met ons kind in het algemeen en deze situatie, maar weten oprecht niet meer wat we nog kunnen doen om het tij enigszins te keren. Is er hier iemand die met hetzelfde bijltje heeft gehakt en tips heeft?
Helaas is sinds de geboorte van ons kind alles compleet omgeslagen. In het afgelopen jaar is mijn schoonmoeder veranderd van een begripvolle en redelijke (schoon)moeder die vooral op afstand probeerde te ondersteunen, in iemand die controle wil hebben over alles wat ook maar in de buurt komt van ons kind. De eerste weken uitte zich dat vooral in erg aanwezig zijn als ze op bezoek was en veel kritische vragen stellen over de keuzes die wij maakten. Inmiddels gaat het zo ver dat ze elke instructie en elk verzoek compleet negeert, en we letterlijk ons kind fysiek bij haar moeten weghalen als we willen dat ze iets niet doet.
In eerste instantie hebben we geprobeerd hierover rustig en constructief het gesprek aan te gaan. Helaas heeft dat alleen maar geleid tot een boze schoonmoeder, die roept dat ze alleen maar wil helpen en dat ze blijkbaar niks goed kan doen. Mijn man wordt regelmatig wekenlang doodgezwegen als we ergens een grens trekken die ze niet leuk vindt.
Omdat ze al maanden steeds meer over onze grenzen gaat, heeft mijn schoonmoeder steeds minder contact met ons kind. Waar ze eerst regelmatig oppaste, laten we haar nu niet meer met ons kind alleen. Ook als wij er wel bij zijn krijgt ze steeds minder vrijheid in de omgang met kind. Bij elk bezoek is ze nukkiger, en de spanning is inmiddels om te snijden.
Ik ben het al maanden spuugzat, en hoewel mijn man vergevingsgezinder is dan ik, is hij er inmiddels ook helemaal klaar mee. We weten echter ondertussen niet meer wat we hier nog mee moeten, behalve steeds maar weer grenzen blijven aangeven en toegang tot kind beperken. Als we zo doorgaan, hebben we over een paar maanden helemaal geen contact meer met schoonmoeder. En hoewel ik daar ondertussen niet meer wakker van zou liggen, wil mijn man (begrijpelijk) wel enige relatie met allebei zijn ouders behouden en is hij verdrietig en teleurgesteld in hoe het nu gaat. Ik wil graag het gesprek aangaan, maar tot nu toe reageert schoonmoeder erg emotioneel en vijandig op elke vorm van kritiek. Mijn man vindt het ook lastig om hierover het gesprek aan te gaan, omdat schoonmoeder meester is in hem een rotgevoel geven als dat haar uitkomt. We zitten overigens wel op één lijn wat betreft omgang met ons kind in het algemeen en deze situatie, maar weten oprecht niet meer wat we nog kunnen doen om het tij enigszins te keren. Is er hier iemand die met hetzelfde bijltje heeft gehakt en tips heeft?
vrijdag 16 augustus 2024 om 17:13
Als iemand zonder kinderen (en dus zonder ervaring wat dit betreft) vraag ik me af: is dit zo rampzalig? Ik kan me voorstellen dat je op dat moment ziet en denkt: dat voelt m'n moeder echt niet lekker aan. En dat kind ook wat verstoord opkijkt waarom hij of zij nou weer oma om z'n nek heeft hangen. Maar verder?Doreia* schreef: ↑16-08-2024 16:57Mijn moeder doet gewoon wat ze goed acht. Zit een kind lekker te spelen, vind zij dat vertederend, dan móet ze even knuffelen en zoenen bijvoorbeeld. Ook als ik van tevoren heb gezegd dat ze kind niet uit zijn wereld moet halen. Dat 'vergeet' ze dan.
Daarom is met name mijn moeder niet te vertrouwen, om een groot woord te gebruiken. Omdat ze voor de tijd ja zegt, maar in het moment nee doet.
Als ouders voel je je kinderen waarschijnlijk het allerbeste aan, dan heb je aan een blik of de houding van een schouder genoeg om te weten hoe de vlag erbij hangt bij jouw kind. Maar andere mensen kunnen dat niet. En die zullen soms de plank misslaan. Is dat heel erg?
Wat eten we vanavond?
vrijdag 16 augustus 2024 om 17:18
Nu ben ik geen Doreia, maar ‘iedereen’ weet dat mijn kind niet van aanraking houdt, en al helemaal niet onverwacht.
Is het dan een ramp als mijn moeder dat toch steeds doet? Nee, dat niet. Mijn kind vindt het wél heel erg vervelend en ervaart dat hij een oma heeft die zich niet in hem wil inleven.
En mijn moeder vindt het niet leuk dat mijn kind geen band met haar aangaat.
Tja. Geen ramp. Maar in mijn ogen kan het allemaal stukken makkelijker.
Is het dan een ramp als mijn moeder dat toch steeds doet? Nee, dat niet. Mijn kind vindt het wél heel erg vervelend en ervaart dat hij een oma heeft die zich niet in hem wil inleven.
En mijn moeder vindt het niet leuk dat mijn kind geen band met haar aangaat.
Tja. Geen ramp. Maar in mijn ogen kan het allemaal stukken makkelijker.
•
vrijdag 16 augustus 2024 om 17:18
Mijn schoonmoeder deed dit ook, en dat vonden de kinderen helemaal niet leuk. Je schaadt je band met het kind als je niet aanvoelt wanneer je ongewenst bent. Of liever, je bouwt geen band op. Ze blijven liever uit je buurt, want zometeen pak je ze weer.makreel schreef: ↑16-08-2024 17:13Als iemand zonder kinderen (en dus zonder ervaring wat dit betreft) vraag ik me af: is dit zo rampzalig? Ik kan me voorstellen dat je op dat moment ziet en denkt: dat voelt m'n moeder echt niet lekker aan. En dat kind ook wat verstoord opkijkt waarom hij of zij nou weer oma om z'n nek heeft hangen. Maar verder?
Als ouders voel je je kinderen waarschijnlijk het allerbeste aan, dan heb je aan een blik of de houding van een schouder genoeg om te weten hoe de vlag erbij hangt bij jouw kind. Maar andere mensen kunnen dat niet. En die zullen soms de plank misslaan. Is dat heel erg?
Je wil toch als volwassene ook niet dat iemand je zomaar beetpakt en knuffelt omdat die daar zin in heeft?
vrijdag 16 augustus 2024 om 17:29
Je kind kan nog niet zelf grenzen aangeven. Dat moet jij als ouder nog voor je kind doen.makreel schreef: ↑16-08-2024 17:13Als iemand zonder kinderen (en dus zonder ervaring wat dit betreft) vraag ik me af: is dit zo rampzalig? Ik kan me voorstellen dat je op dat moment ziet en denkt: dat voelt m'n moeder echt niet lekker aan. En dat kind ook wat verstoord opkijkt waarom hij of zij nou weer oma om z'n nek heeft hangen. Maar verder?
Als ouders voel je je kinderen waarschijnlijk het allerbeste aan, dan heb je aan een blik of de houding van een schouder genoeg om te weten hoe de vlag erbij hangt bij jouw kind. Maar andere mensen kunnen dat niet. En die zullen soms de plank misslaan. Is dat heel erg?
Daarom kom je niet zomaar in de persoonlijke ruimte van het kind als het kind dat niet prettig vind. Kind is lekker bezig, schrik je je opeens wezenloos omdat er een oma je stevig vast grijpt omdat er hartjes uit haar ogen stromen. Wat leer je een kind dan?
Dit is maar 1 voorbeeld, het gaat natuurlijk om het grotere geheel.
Je hebt geen kinderen. Wel huisdieren misschien?
Geef jij je visite ook een snelle handleiding voor je huisdieren? Zo moet je dit ook zien. Een snelle handleiding voor je kind.
En hoe vind jij het dat de visite je handleiding negeert omwille van hun eigen leuke spontane ideeën? En als je huisdier dan uit zijn humeur is, wie moet er dan mee dealen?
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
vrijdag 16 augustus 2024 om 17:37
Wat ontzettend verdrietig!Misssunshine schreef: ↑16-08-2024 13:39
Toen ik zwanger werd was ze dolgelukkig maar man wat was ze een bemoeial. Ik kon steeds minder goed tegen haar aanwezigheid. Mijn eigen moeder had door een ongeluk NAH die miste ik daardoor dubbel zo hard. Mijn moeder was zo'n lieve vrouw en had zich nooit zo opgesteld als mijn schoonmoeder. Mijn schoonmoeder was woedend dat ze niet mocht komen kramen, zoals ze dat zelf noemde, ze wilde 3 weken hier in huis komen. Dat was echt mijn grootste nachtmerrie, gelukkig ook voor mijn man. Ze wilde in het ziekenhuis wachten tijdens de bevalling, dus we hebben haar pas gebeld toen de baby een paar uur oud was. Daarna wilde ze elke dag op bezoek komen, dat wilden wij ook niet. Helaas overleed mijn eigen moeder toen onze baby 6 weken oud was. Mijn schoonmoeder heeft me niet eens gecondoleerd en was blij dat ze nog de enige oma was.
Ik krijg soms al tranen in mijn ogen om mijn schoonmoeder met de kinderen te zien, dan mis ik mijn moeder extra hard. Laat staan als je schoonmoeder zo'n harteloze trut is.
(Mijn schoonmoeder is ok, had beter gekund, had slechter gekund, maar gelukkig probeert ze wel onze wensen te respecteren mbt de kinderen)
vrijdag 16 augustus 2024 om 17:39
Mijn schoonmoeder zei onlangs dat ze het zo’n mooie periode vond toen haar kinderen heel klein waren. Dat vond ik wel verklarend. Ik vermoedde dat ze na de geboorte van haar kleinkind gewoon teruggeworpen werd in die tijd. Dat ze bij het in bed leggen van mijn kind opnieuw in het verhaal en de emotie zat van het in bed leggen van haar zoon. Daarom legde ze hem ook op zijn buik, want dat deed ze toen net zo. Kritiek is dan niet alleen kritiek, maar ook iets wat haar verhaal en haar emotie verstoort. Ik vond vooral de laconieke houding bij iets gevaarlijks achteraf lastig te verklaren. Maar dat past wel, want haar zoon is volwassen en gezond. Haar opvoeding is in die zin een succesverhaal en daarom kon ze laconiek reageren. Maar mijn kind startte net en is niet de hare.
vrijdag 16 augustus 2024 om 17:52
Ik kan me, als moeder zijnde, ook wel vinden in de reactie van Makreel maar ik kan je ook wel volgen. Hoe gaan jullie ermee om? Beperken jullie het contact met oma om deze reden? Ligt er ook aan wat de andere “overtredingen” zijn, maar als dit het ergste is? Handig is het niet als oma te pas en te onpas knuffelt. Niemand is perfect, zolang iemand onder de streep goed genoeg is.Doreia* schreef: ↑16-08-2024 17:29Je kind kan nog niet zelf grenzen aangeven. Dat moet jij als ouder nog voor je kind doen.
Daarom kom je niet zomaar in de persoonlijke ruimte van het kind als het kind dat niet prettig vind. Kind is lekker bezig, schrik je je opeens wezenloos omdat er een oma je stevig vast grijpt omdat er hartjes uit haar ogen stromen. Wat leer je een kind dan?
Dit is maar 1 voorbeeld, het gaat natuurlijk om het grotere geheel.
Je hebt geen kinderen. Wel huisdieren misschien?
Geef jij je visite ook een snelle handleiding voor je huisdieren? Zo moet je dit ook zien. Een snelle handleiding voor je kind.
En hoe vind jij het dat de visite je handleiding negeert omwille van hun eigen leuke spontane ideeën? En als je huisdier dan uit zijn humeur is, wie moet er dan mee dealen?
vrijdag 16 augustus 2024 om 18:26
Waar het om gaat is de beweging van ja zeggen en nee doen van in dit geval mijn moeder.
Dan maakt het niet uit wat er voorvalt, als je een afspraak maakt en die wordt daarna niet nagekomen, dan kun je gewoon geen afspraken maken.
En 10x ja zeggen en nee doen op kleine dingen, wordt samen een patroon. Een onbetrouwbaar patroon.
Kind is niet het centrum van de wereld, maar dat is oma ook niet. Soms mag de volwassene zich beheersen omwille van het grotere geheel.
Dan maakt het niet uit wat er voorvalt, als je een afspraak maakt en die wordt daarna niet nagekomen, dan kun je gewoon geen afspraken maken.
En 10x ja zeggen en nee doen op kleine dingen, wordt samen een patroon. Een onbetrouwbaar patroon.
Kind is niet het centrum van de wereld, maar dat is oma ook niet. Soms mag de volwassene zich beheersen omwille van het grotere geheel.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
vrijdag 16 augustus 2024 om 18:33
vind jij het fijn om onverwacht een omhelzing te krijgen terwijl je lekker in je bubbel met ietst bezig te zijn? Veel mensen iig niet en waarom zou dat bij kinderen anders zijn?makreel schreef: ↑16-08-2024 17:13Als iemand zonder kinderen (en dus zonder ervaring wat dit betreft) vraag ik me af: is dit zo rampzalig? Ik kan me voorstellen dat je op dat moment ziet en denkt: dat voelt m'n moeder echt niet lekker aan. En dat kind ook wat verstoord opkijkt waarom hij of zij nou weer oma om z'n nek heeft hangen. Maar verder?
Als ouders voel je je kinderen waarschijnlijk het allerbeste aan, dan heb je aan een blik of de houding van een schouder genoeg om te weten hoe de vlag erbij hangt bij jouw kind. Maar andere mensen kunnen dat niet. En die zullen soms de plank misslaan. Is dat heel erg?
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
vrijdag 16 augustus 2024 om 18:40
Ja. Mijn kind vindt het niet fijn, ga niet over haar grenzen voor je eigen onzin.makreel schreef: ↑16-08-2024 17:13Als iemand zonder kinderen (en dus zonder ervaring wat dit betreft) vraag ik me af: is dit zo rampzalig? Ik kan me voorstellen dat je op dat moment ziet en denkt: dat voelt m'n moeder echt niet lekker aan. En dat kind ook wat verstoord opkijkt waarom hij of zij nou weer oma om z'n nek heeft hangen. Maar verder?
Als ouders voel je je kinderen waarschijnlijk het allerbeste aan, dan heb je aan een blik of de houding van een schouder genoeg om te weten hoe de vlag erbij hangt bij jouw kind. Maar andere mensen kunnen dat niet. En die zullen soms de plank misslaan. Is dat heel erg?
vrijdag 16 augustus 2024 om 18:44
Doreia* schreef: ↑16-08-2024 18:26Waar het om gaat is de beweging van ja zeggen en nee doen van in dit geval mijn moeder.
Dan maakt het niet uit wat er voorvalt, als je een afspraak maakt en die wordt daarna niet nagekomen, dan kun je gewoon geen afspraken maken.
En 10x ja zeggen en nee doen op kleine dingen, wordt samen een patroon. Een onbetrouwbaar patroon.
Kind is niet het centrum van de wereld, maar dat is oma ook niet. Soms mag de volwassene zich beheersen omwille van het grotere geheel.
Ok snap ik. Het is dus één van de vervelende puntjes van oma. Ik denk dat de tolerantie tov dit soort puntjes lager is, als de persoon kwestie al niet zo populair was. Dus inderdaad afhankelijk van de rest van het gedrag en hebbelijkheden, dan kan dit de druppel zijn. Als dit het enige is, vind ik dit geen reden om het contact met oma te “cancelen”.
vrijdag 16 augustus 2024 om 18:50
Turtlerain schreef: ↑16-08-2024 17:52Ik kan me, als moeder zijnde, ook wel vinden in de reactie van Makreel maar ik kan je ook wel volgen. Hoe gaan jullie ermee om? Beperken jullie het contact met oma om deze reden? Ligt er ook aan wat de andere “overtredingen” zijn, maar als dit het ergste is? Handig is het niet als oma te pas en te onpas knuffelt. Niemand is perfect, zolang iemand onder de streep goed genoeg is.
Ik heb daar veel over nagedacht, ook omdat IK constant de schuld kreeg van hun gebrek aan verbinding en de voortdurende afwijzing van zoon. Ik heb een hele periode afstand genomen omdat ze ronduit gemeen tegen mij deed en ik dat niet meer kon verdragen.
Nu is zoon ouder, heeft ze haar gedrag aardig aangepast en is het allemaal te doen om op een normale manier met elkaar om te gaan. Sommige contactmomenten krijg ik zelfs geen steken meer onder water.
Zoon geeft zelf veelvuldig grenzen aan en heeft hen gedeeltelijk geaccepteerd zoals ze zijn. Hij heeft soms wel verdriet dat hij geen lieve oma heeft die hem snapt.
•
vrijdag 16 augustus 2024 om 18:52
Frizz schreef: ↑16-08-2024 18:50Ik heb daar veel over nagedacht, ook omdat IK constant de schuld kreeg van hun gebrek aan verbinding en de voortdurende afwijzing van zoon. Ik heb een hele periode afstand genomen omdat ze ronduit gemeen tegen mij deed en ik dat niet meer kon verdragen.
Nu is zoon ouder, heeft ze haar gedrag aardig aangepast en is het allemaal te doen om op een normale manier met elkaar om te gaan. Sommige contactmomenten krijg ik zelfs geen steken meer onder water.
Zoon geeft zelf veelvuldig grenzen aan en heeft hen gedeeltelijk geaccepteerd zoals ze zijn. Hij heeft soms wel verdriet dat hij geen lieve oma heeft die hem snapt.
vrijdag 16 augustus 2024 om 18:52
Turtlerain schreef: ↑16-08-2024 18:44Ok snap ik. Het is dus één van de vervelende puntjes van oma. Ik denk dat de tolerantie tov dit soort puntjes lager is, als de persoon kwestie al niet zo populair was. Dus inderdaad afhankelijk van de rest van het gedrag en hebbelijkheden, dan kan dit de druppel zijn. Als dit het enige is, vind ik dit geen reden om het contact met oma te “cancelen”.
Het is geen druppel denk ik, maar een voorbeeld van een patroon waarbij voortdurend grenzen niet worden geaccepteerd cq jij als ouder en/of het kind niet serieus wordt genomen.
Dat heeft verdrietige consequenties.
•
vrijdag 16 augustus 2024 om 19:17
Wat een gezeur. Je schaadt je kinderen er zelfs mee... waar moet het toch heen met de wereld tegenwoordig.Quincy2 schreef: ↑16-08-2024 17:18Mijn schoonmoeder deed dit ook, en dat vonden de kinderen helemaal niet leuk. Je schaadt je band met het kind als je niet aanvoelt wanneer je ongewenst bent. Of liever, je bouwt geen band op. Ze blijven liever uit je buurt, want zometeen pak je ze weer.
Je wil toch als volwassene ook niet dat iemand je zomaar beetpakt en knuffelt omdat die daar zin in heeft?
vrijdag 16 augustus 2024 om 19:52
Precies. en als je dan 1 voorbeeld geeft, gaan mensen schieten op dat ene voorbeeld, want dat is toch niet zooo erg?
Iemand die over grenzen heenwalst, doet dat meestal op allerlei gebieden.
vrijdag 16 augustus 2024 om 19:57
Dus jij vindt het fijn als iemand je zomaar beetpakt en knuffelt? Een of ander verder familielid dat je lekker even begint te zoenen terwijl jij net op je telefoon zit te scrollen? En heb je hem of haar weggeduwd, komt hij of zij even later nog eens?
Wat bij volwassenen niet geaccepteerd wordt horen we bij kinderen ook niet te accepteren.
vrijdag 16 augustus 2024 om 20:44
Nou, inderdaad. Aan een kind die dat niet wil gaan zitten wrijven en zoenen is niet opeens maar allemaal oké omdat je geen man bent hoor.Quincy2 schreef: ↑16-08-2024 19:57Dus jij vindt het fijn als iemand je zomaar beetpakt en knuffelt? Een of ander verder familielid dat je lekker even begint te zoenen terwijl jij net op je telefoon zit te scrollen? En heb je hem of haar weggeduwd, komt hij of zij even later nog eens?
Wat bij volwassenen niet geaccepteerd wordt horen we bij kinderen ook niet te accepteren.
Je bent nog steeds een creep die zich het lichaam van een ander persoon toe-eigent en daarbij een "nee"-signaal negeert puur voor het eigen geluksgevoel.
Gewoon handjes thuishouden.
vrijdag 16 augustus 2024 om 22:39
Ja het ligt altijd aan de ander en/of je overdrijft of stelt je aan.
@Star thanks. Lief.
•
zaterdag 17 augustus 2024 om 07:08
Onze kinderen zijn al wat ouder, tussen de 24 en 17, maar het consequent negeren van hun en onze grenzen heeft er voor gezorgd dat ze minimaal contact hebben met hun opa en oma van vaderskant. Als het niet hoeft, zien ze ze niet.
Onze jongste heeft autisme, haar oudere broer ook. Bij de oudere broer was er steevast ontkenning wbt zijn autisme. Ze geloofden het niet, toen kwam het door mij want ik was een koude, kille moeder en uiteindelijk vonden ze dat “het over” was want hij deed nou toch normaal en ging naar de universiteit. We hebben ze meegesleurd naar voorlichtingsavonden en de hele reut, maar de ontkenning bleef.
Dochter heeft er echt een hekel aan om aangeraakt te worden, en dat werd consequent genegeerd. Altijd vastpakken, kussen, verschrikkelijk vindt ze dat en dat weten ze, maar “dat hoort zo”. Vroeger was het niet anders zegt man. Hij werd ook gek van het fysieke geclaim als kind.
Dus ja, het kan je band met (klein)kinderen wel degelijk schaden.
Onze jongste heeft autisme, haar oudere broer ook. Bij de oudere broer was er steevast ontkenning wbt zijn autisme. Ze geloofden het niet, toen kwam het door mij want ik was een koude, kille moeder en uiteindelijk vonden ze dat “het over” was want hij deed nou toch normaal en ging naar de universiteit. We hebben ze meegesleurd naar voorlichtingsavonden en de hele reut, maar de ontkenning bleef.
Dochter heeft er echt een hekel aan om aangeraakt te worden, en dat werd consequent genegeerd. Altijd vastpakken, kussen, verschrikkelijk vindt ze dat en dat weten ze, maar “dat hoort zo”. Vroeger was het niet anders zegt man. Hij werd ook gek van het fysieke geclaim als kind.
Dus ja, het kan je band met (klein)kinderen wel degelijk schaden.
zaterdag 17 augustus 2024 om 07:11
Dit topic is heel herkenbaar voor mij. Mijn eigen ouders zijn net zo. Je zeggen op door ons gestelde grenzen, maar vervolgens doen wat ze zelf willen. Als baby uitte zich dat vooral in ontregelde slaap (te laat naar bed, waardoor kind dagen van slag was), te veel melk geven en vaste voeding introduceren tegen de afspraken in.
Nu kind een peuter is neemt het voor ons nog ernstigere vormen aan. Zo erg dat ik al een paar keer mijn spullen weer heb gepakt en ben vertrokken. Tientallen keren heb ik over mijn hart gestreken en kind er toch weer heen gebracht, omdat kind het er wel heel leuk vind. Maar twee weken geleden, na het zoveelste incident. Ben ik er klaar mee. Wat dat precies betekent, weet ik nog niet, maar voor nu hoef ik ze even niet te zien.
Het lastigste vind ik nog wel dat ik word weggezet als zeur. Dat word gezegd dat ik overdrijf. Maar ik begin me steeds meer te realiseren dat je als ouder gewoon grenzen mag stellen, en dat het niet normaal is als je zo hard moet werken om ervoor te zorgen dat deze gehandhaafd worden. Maar het is heel moeilijk.
Nu kind een peuter is neemt het voor ons nog ernstigere vormen aan. Zo erg dat ik al een paar keer mijn spullen weer heb gepakt en ben vertrokken. Tientallen keren heb ik over mijn hart gestreken en kind er toch weer heen gebracht, omdat kind het er wel heel leuk vind. Maar twee weken geleden, na het zoveelste incident. Ben ik er klaar mee. Wat dat precies betekent, weet ik nog niet, maar voor nu hoef ik ze even niet te zien.
Het lastigste vind ik nog wel dat ik word weggezet als zeur. Dat word gezegd dat ik overdrijf. Maar ik begin me steeds meer te realiseren dat je als ouder gewoon grenzen mag stellen, en dat het niet normaal is als je zo hard moet werken om ervoor te zorgen dat deze gehandhaafd worden. Maar het is heel moeilijk.
Don't waste your time or time will waste you.
zaterdag 17 augustus 2024 om 07:47
Ja en nee.makreel schreef: ↑16-08-2024 17:13Als iemand zonder kinderen (en dus zonder ervaring wat dit betreft) vraag ik me af: is dit zo rampzalig? Ik kan me voorstellen dat je op dat moment ziet en denkt: dat voelt m'n moeder echt niet lekker aan. En dat kind ook wat verstoord opkijkt waarom hij of zij nou weer oma om z'n nek heeft hangen. Maar verder?
Als ouders voel je je kinderen waarschijnlijk het allerbeste aan, dan heb je aan een blik of de houding van een schouder genoeg om te weten hoe de vlag erbij hangt bij jouw kind. Maar andere mensen kunnen dat niet. En die zullen soms de plank misslaan. Is dat heel erg?
Het afleiden van een kind tijdens spel is 'schadelijk'. In zijn ontwikkeling voor bijvoorbeeld focus en concentratie. Je leert hiermee een kind aan dat het steeds gestoord kan worden en dus zou het kind zich veel minder gaan interesseren voor activiteitjes waar het zich in kan verdiepen.
In de hechting is het juist goed dat een kind aandacht krijgt zonder dat het er steeds om hoeft te vragen. Hiermee groeit het positieve zelfbeeld van een kind dat het kind er mag zijn en gewenst is zonder hier zelf iets voor te hoeven doen.
De overtuiging is dat je hiermee kinderen grootbrengt die veel minder om aandacht vragen en content met zichzelf zijn. Ook in een volwassen leven betere keuzes maken etc omdat ze over een veel groter positief zelfbeeld beschikken.
Of het waar is geen idee. Het is maar een theorie.
zaterdag 17 augustus 2024 om 08:09
Daarbij denk ik dan niet aan overvallen van achterenAbby83 schreef: ↑17-08-2024 07:47Ja en nee.
Het afleiden van een kind tijdens spel is 'schadelijk'. In zijn ontwikkeling voor bijvoorbeeld focus en concentratie. Je leert hiermee een kind aan dat het steeds gestoord kan worden en dus zou het kind zich veel minder gaan interesseren voor activiteitjes waar het zich in kan verdiepen.
In de hechting is het juist goed dat een kind aandacht krijgt zonder dat het er steeds om hoeft te vragen. Hiermee groeit het positieve zelfbeeld van een kind dat het kind er mag zijn en gewenst is zonder hier zelf iets voor te hoeven doen.
De overtuiging is dat je hiermee kinderen grootbrengt die veel minder om aandacht vragen en content met zichzelf zijn. Ook in een volwassen leven betere keuzes maken etc omdat ze over een veel groter positief zelfbeeld beschikken.
Of het waar is geen idee. Het is maar een theorie.
Maar van ernaast zitten, oogcontact, praten, interactie.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
