Relaties
alle pijlers
Schoonmoeder gaat over grenzen heen
dinsdag 13 augustus 2024 om 13:22
Bijna een jaar geleden zijn mijn man en ik ouders geworden. Mijn man heeft altijd een goede relatie gehad met zijn ouders, en ik kon vanaf het begin van onze relatie ook goed met ze overweg.
Helaas is sinds de geboorte van ons kind alles compleet omgeslagen. In het afgelopen jaar is mijn schoonmoeder veranderd van een begripvolle en redelijke (schoon)moeder die vooral op afstand probeerde te ondersteunen, in iemand die controle wil hebben over alles wat ook maar in de buurt komt van ons kind. De eerste weken uitte zich dat vooral in erg aanwezig zijn als ze op bezoek was en veel kritische vragen stellen over de keuzes die wij maakten. Inmiddels gaat het zo ver dat ze elke instructie en elk verzoek compleet negeert, en we letterlijk ons kind fysiek bij haar moeten weghalen als we willen dat ze iets niet doet.
In eerste instantie hebben we geprobeerd hierover rustig en constructief het gesprek aan te gaan. Helaas heeft dat alleen maar geleid tot een boze schoonmoeder, die roept dat ze alleen maar wil helpen en dat ze blijkbaar niks goed kan doen. Mijn man wordt regelmatig wekenlang doodgezwegen als we ergens een grens trekken die ze niet leuk vindt.
Omdat ze al maanden steeds meer over onze grenzen gaat, heeft mijn schoonmoeder steeds minder contact met ons kind. Waar ze eerst regelmatig oppaste, laten we haar nu niet meer met ons kind alleen. Ook als wij er wel bij zijn krijgt ze steeds minder vrijheid in de omgang met kind. Bij elk bezoek is ze nukkiger, en de spanning is inmiddels om te snijden.
Ik ben het al maanden spuugzat, en hoewel mijn man vergevingsgezinder is dan ik, is hij er inmiddels ook helemaal klaar mee. We weten echter ondertussen niet meer wat we hier nog mee moeten, behalve steeds maar weer grenzen blijven aangeven en toegang tot kind beperken. Als we zo doorgaan, hebben we over een paar maanden helemaal geen contact meer met schoonmoeder. En hoewel ik daar ondertussen niet meer wakker van zou liggen, wil mijn man (begrijpelijk) wel enige relatie met allebei zijn ouders behouden en is hij verdrietig en teleurgesteld in hoe het nu gaat. Ik wil graag het gesprek aangaan, maar tot nu toe reageert schoonmoeder erg emotioneel en vijandig op elke vorm van kritiek. Mijn man vindt het ook lastig om hierover het gesprek aan te gaan, omdat schoonmoeder meester is in hem een rotgevoel geven als dat haar uitkomt. We zitten overigens wel op één lijn wat betreft omgang met ons kind in het algemeen en deze situatie, maar weten oprecht niet meer wat we nog kunnen doen om het tij enigszins te keren. Is er hier iemand die met hetzelfde bijltje heeft gehakt en tips heeft?
Helaas is sinds de geboorte van ons kind alles compleet omgeslagen. In het afgelopen jaar is mijn schoonmoeder veranderd van een begripvolle en redelijke (schoon)moeder die vooral op afstand probeerde te ondersteunen, in iemand die controle wil hebben over alles wat ook maar in de buurt komt van ons kind. De eerste weken uitte zich dat vooral in erg aanwezig zijn als ze op bezoek was en veel kritische vragen stellen over de keuzes die wij maakten. Inmiddels gaat het zo ver dat ze elke instructie en elk verzoek compleet negeert, en we letterlijk ons kind fysiek bij haar moeten weghalen als we willen dat ze iets niet doet.
In eerste instantie hebben we geprobeerd hierover rustig en constructief het gesprek aan te gaan. Helaas heeft dat alleen maar geleid tot een boze schoonmoeder, die roept dat ze alleen maar wil helpen en dat ze blijkbaar niks goed kan doen. Mijn man wordt regelmatig wekenlang doodgezwegen als we ergens een grens trekken die ze niet leuk vindt.
Omdat ze al maanden steeds meer over onze grenzen gaat, heeft mijn schoonmoeder steeds minder contact met ons kind. Waar ze eerst regelmatig oppaste, laten we haar nu niet meer met ons kind alleen. Ook als wij er wel bij zijn krijgt ze steeds minder vrijheid in de omgang met kind. Bij elk bezoek is ze nukkiger, en de spanning is inmiddels om te snijden.
Ik ben het al maanden spuugzat, en hoewel mijn man vergevingsgezinder is dan ik, is hij er inmiddels ook helemaal klaar mee. We weten echter ondertussen niet meer wat we hier nog mee moeten, behalve steeds maar weer grenzen blijven aangeven en toegang tot kind beperken. Als we zo doorgaan, hebben we over een paar maanden helemaal geen contact meer met schoonmoeder. En hoewel ik daar ondertussen niet meer wakker van zou liggen, wil mijn man (begrijpelijk) wel enige relatie met allebei zijn ouders behouden en is hij verdrietig en teleurgesteld in hoe het nu gaat. Ik wil graag het gesprek aangaan, maar tot nu toe reageert schoonmoeder erg emotioneel en vijandig op elke vorm van kritiek. Mijn man vindt het ook lastig om hierover het gesprek aan te gaan, omdat schoonmoeder meester is in hem een rotgevoel geven als dat haar uitkomt. We zitten overigens wel op één lijn wat betreft omgang met ons kind in het algemeen en deze situatie, maar weten oprecht niet meer wat we nog kunnen doen om het tij enigszins te keren. Is er hier iemand die met hetzelfde bijltje heeft gehakt en tips heeft?
zaterdag 17 augustus 2024 om 08:31
Kan zijn, maar nu doen we die dingen niet meer. En zij is de moeder, dus bepaalt hoe ze de baby wil laten slapen. Dat heeft verder niks met kritiek op vroegere opvoeding te maken.blijfgewoonbianca schreef: ↑13-08-2024 14:04Dingen die nu niet meer kunnen ( buikslapen, dekbedjes, smeerworst, honing, lekker dik aankleden ) waren vroeger gemeengoed en afhankelijk van hoe je een en ander zegt kan het aanvoelen als - met terugwerkende kracht - kritiek op haar opvoeding.
Jammer dat jullie allemaal niet zijn van het “ pick your battles “ .
Je ( man ) zou samen met schoonmoeder een middagje kunnen doorbrengen en kunnen Googlen waarom eea tegenwoordig not done is.
En dat er nu zoiets bestaat als per zoveel maanden zolang “ wakkertijd “ etc.
Zonde als de relatie hierom verbroken zou worden.
Er is nu maar 1 probleem: grenzen die niet gerespecteerd worden. Alles wat er over vroeger bijgehaald wordt is ruis
zaterdag 17 augustus 2024 om 08:37
Ik vind het altijd zo bijzonder dat dit soort dingen spelen. Kan me er niets bij voorstellen.blijfgewoonbianca schreef: ↑13-08-2024 14:14Ik vind het typisch dat jij eerst prima met haar kon, totdat je zelf moeder werd.
Het zal OOK een gevalletje machtsstrijd zijn, gok ik. Oma mag in ieder geval niet de credits krijgen dat zij toch ooit een kind in leven heeft weten te houden en die moet nu heel erg op afstand worden gehouden. En oma die er alles aan doet om toch vooral ook iets van haar opvoeding door te geven.
Ik denk dat je schoonmoeder eerder heeeel erg verdrietig is ipv boos.
Ik heb zelf 2 zoons. Later heb ik wellicht schoondochters die zich met hun kinderen wellicht comfortabeler voelen met hun eigen moeders.
Ik zie het anders. Ik heb 2 zoons die ik grootbreng en daarna stopt het. Ik heb niet de verantwoordelijkheid over de kleinkinderen. En als m’n zoons groot zijn moet ik ze laten gaan en zullen ze de belangrijkste zaken met hun partner doen.
Dus de toekomstige schoondochters zijn leidend. En als die als haviken over het spruit waken dan blijf ik wel thuis Netflix kijken
zaterdag 17 augustus 2024 om 08:39
Andersom geldt ook. Ik kende de "gebruiksaanwijzing" van mijn moeder, voor mijn schoonzus was dit een stuk lastiger.Lorem_Ipsum schreef: ↑16-08-2024 17:00Op zich is de kans dat je botst met iemand die je niet al je hele leven kent natuurlijk niet zo heel vreemd. Mijn moeder weet echt wel wanneer ze me even met rust moet laten, een schoonmoeder voelt dat misschien minder aan. En als moeder van een baby krijg je vaak meer met een schoonmoeder te maken dan je man dat omgekeerd met zijn schoonmoeder heeft.
Dit topic geeft mij wel inzichten, m.n. over de afstandelijke band die mijn inmiddels volwassen kinderen met mijn ouders hebben.
zaterdag 17 augustus 2024 om 08:48
Dat is absoluut waar en ook iets waar ik zelf weleens over nadenk. Ik ben ook bang voor veel dingen die ik als kind vroeger wel probleemloos deed en die mijn moeder bijvoorbeeld geen probleem vond. Zwemfeestjes bijvoorbeeld. Ik durf andere kids niet mee het zwembad in te nemen.NomenNesci0 schreef: ↑13-08-2024 14:50Deze generatie ouders is een hele bezorgde generatie las ik een paar weken geleden ergens. Er is zoveel informatie en je weet vaak niet waar je goed aan doet. Daarnaast is de angst om je kind voor het leven te beschadigen (sociaal, emotioneel) veel groter dan vroeger. Ga er maar aanstaan.
Liga’s en sap drinken. Verzin het maar.
Het zal de tijdsgeest zijn. Moeilijk.
Herkenbaar wel, wat je zegt.
zaterdag 17 augustus 2024 om 08:55
Precies. Waarmee je dan dus ook aansluit op waar kind mee bezig is (= oprechte aandacht) in plaats van je eigen behoeftes op te leggen.
Maar van ernaast zitten, oogcontact, praten, interactie.
(En ook fysieke aanraking kun je ook doen zonder iemand compleet uit zijn bezigheid te halen. Even een aai over de bol in het langslopen of zo.)
zaterdag 17 augustus 2024 om 09:38
Kan ook anders uitpakken. Mijn moeder had altijd een lastige verstandhouding met haar moeder, mijn oma. Terwijl mijn broer en ik heel goed met haar door de bocht konden. Zeker toen we wat groter werden, konden we soms onze schouders ophalen als ze wat vreemds deed en soms tegen oma zeggen: dat kun je echt niet maken. Allebei posities die mijn moeder in relatie tot mijn oma niet in kon nemen. Gelukkig kon ze daar wel om lachen.
Ik zie dat ook bij andere families. Dat de kleinkind-grootouder-connectie echt anders is dan ouder-kind. En dat sommige matige ouders zich als grootouder heel anders laten zien.
Wat eten we vanavond?
zaterdag 17 augustus 2024 om 09:54
Ja die kant ken ik ook Makreel. In ons geval snap ik ook hoe dat kan; mijn grootouder was voor ons kleinkinderen veel liever dan voor eigen kinderen.
Je gunt elk kind natuurlijk een hele lieve en leuke opa en oma. Ik heb toen zoon jonger was juist veel in contact tussen hen gefaciliteerd omdat ik hem niet de dupe wilde laten zijn van het na de geboorte ontstane gedoe vanuit mijn moeder naar mij.
Het mocht niet baten. Het helpt niet mee dat ik een heel slim en gevoelig kind heb, dat als jonge kleuter al aan mij vroeg waarom oma zo doet. Hij wilde als peuter al niet meer zonder mij daar zijn, wat een heel gedoe was want zij waren vaste oppas.
Ik word er echt heel verdrietig van als ik hier zo schrijf en erover nadenk. Daarom heb ik ook gereageerd, want ik snap BGB heus dat er ook (schoon)ouders zijn die in de ogen van nieuwbakken ouders weinig goed kunnen doen, maar het bestaat ook echt andersom.
Ik kan hier hele voorbeelden neerpennen waar je broek van afzakt en waarvan ik ook vaak niet weet waar ik nou goed aan doe.
Je gunt elk kind natuurlijk een hele lieve en leuke opa en oma. Ik heb toen zoon jonger was juist veel in contact tussen hen gefaciliteerd omdat ik hem niet de dupe wilde laten zijn van het na de geboorte ontstane gedoe vanuit mijn moeder naar mij.
Het mocht niet baten. Het helpt niet mee dat ik een heel slim en gevoelig kind heb, dat als jonge kleuter al aan mij vroeg waarom oma zo doet. Hij wilde als peuter al niet meer zonder mij daar zijn, wat een heel gedoe was want zij waren vaste oppas.
Ik word er echt heel verdrietig van als ik hier zo schrijf en erover nadenk. Daarom heb ik ook gereageerd, want ik snap BGB heus dat er ook (schoon)ouders zijn die in de ogen van nieuwbakken ouders weinig goed kunnen doen, maar het bestaat ook echt andersom.
Ik kan hier hele voorbeelden neerpennen waar je broek van afzakt en waarvan ik ook vaak niet weet waar ik nou goed aan doe.
frizz wijzigde dit bericht op 17-08-2024 09:57
5.44% gewijzigd
•
zaterdag 17 augustus 2024 om 10:36
Klopt, ik ken mijn pappenheimers
En waar je zonder kinderen gewoon leuk, neutraal en gezellig met elkaar om kunt gaan, zit je met kleinkinderen en oppassen echt meteen in elkaars leven. Daarvoor had je het nooit over vaak iemand onder de douche gaat, en je was niemand aan het opvoeden, dus dan doet het er nog niet toe dat schoonmoeder werkelijk overal crème fraîche doorheen doet, of nogal veel vloekt.
zaterdag 17 augustus 2024 om 11:21
zaterdag 17 augustus 2024 om 18:01
Zou voor mij reden zijn om ouders en schoonouders niet structureel als oppas te willen inzetten. Of als oma niet een vaste oppas te worden. Het is te innig en intiem in elkaars gezin.Lorem_Ipsum schreef: ↑17-08-2024 10:36Klopt, ik ken mijn pappenheimers
En waar je zonder kinderen gewoon leuk, neutraal en gezellig met elkaar om kunt gaan, zit je met kleinkinderen en oppassen echt meteen in elkaars leven. Daarvoor had je het nooit over vaak iemand onder de douche gaat, en je was niemand aan het opvoeden, dus dan doet het er nog niet toe dat schoonmoeder werkelijk overal crème fraîche doorheen doet, of nogal veel vloekt.
Wat eten we vanavond?
zaterdag 17 augustus 2024 om 21:19
Ik denk, tenminste dat zie ik in mijn omgeving, dat er echt families zijn waar dit wel kan en ook gewoon goed gaat.
Ik sta soms versteld van de hartelijke en bijzondere band die collega's bijvoorbeeld met hun ouders hebben. Het kan natuurlijk ook net zo goed zijn dat ik de uitzondering ben, niet zij.
Hoe het ook zij,op crèche en bso is goed voor onze kinderen gezorgd, ze hebben er leuke herinneringen aan.
Ook al woon je in een krot, met de huisdeur kapot. Je weet toch dat ik van je hou.
zondag 18 augustus 2024 om 00:52
Hier gaat het goed met mijn moeder. Ze past graag en veel opNana_Mouskouri schreef: ↑17-08-2024 21:19Ik denk, tenminste dat zie ik in mijn omgeving, dat er echt families zijn waar dit wel kan en ook gewoon goed gaat.
Ik sta soms versteld van de hartelijke en bijzondere band die collega's bijvoorbeeld met hun ouders hebben. Het kan natuurlijk ook net zo goed zijn dat ik de uitzondering ben, niet zij.
Hoe het ook zij,op crèche en bso is goed voor onze kinderen gezorgd, ze hebben er leuke herinneringen aan.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
