Relaties
alle pijlers
Schoonmoeder gaat over grenzen heen
dinsdag 13 augustus 2024 om 13:22
Bijna een jaar geleden zijn mijn man en ik ouders geworden. Mijn man heeft altijd een goede relatie gehad met zijn ouders, en ik kon vanaf het begin van onze relatie ook goed met ze overweg.
Helaas is sinds de geboorte van ons kind alles compleet omgeslagen. In het afgelopen jaar is mijn schoonmoeder veranderd van een begripvolle en redelijke (schoon)moeder die vooral op afstand probeerde te ondersteunen, in iemand die controle wil hebben over alles wat ook maar in de buurt komt van ons kind. De eerste weken uitte zich dat vooral in erg aanwezig zijn als ze op bezoek was en veel kritische vragen stellen over de keuzes die wij maakten. Inmiddels gaat het zo ver dat ze elke instructie en elk verzoek compleet negeert, en we letterlijk ons kind fysiek bij haar moeten weghalen als we willen dat ze iets niet doet.
In eerste instantie hebben we geprobeerd hierover rustig en constructief het gesprek aan te gaan. Helaas heeft dat alleen maar geleid tot een boze schoonmoeder, die roept dat ze alleen maar wil helpen en dat ze blijkbaar niks goed kan doen. Mijn man wordt regelmatig wekenlang doodgezwegen als we ergens een grens trekken die ze niet leuk vindt.
Omdat ze al maanden steeds meer over onze grenzen gaat, heeft mijn schoonmoeder steeds minder contact met ons kind. Waar ze eerst regelmatig oppaste, laten we haar nu niet meer met ons kind alleen. Ook als wij er wel bij zijn krijgt ze steeds minder vrijheid in de omgang met kind. Bij elk bezoek is ze nukkiger, en de spanning is inmiddels om te snijden.
Ik ben het al maanden spuugzat, en hoewel mijn man vergevingsgezinder is dan ik, is hij er inmiddels ook helemaal klaar mee. We weten echter ondertussen niet meer wat we hier nog mee moeten, behalve steeds maar weer grenzen blijven aangeven en toegang tot kind beperken. Als we zo doorgaan, hebben we over een paar maanden helemaal geen contact meer met schoonmoeder. En hoewel ik daar ondertussen niet meer wakker van zou liggen, wil mijn man (begrijpelijk) wel enige relatie met allebei zijn ouders behouden en is hij verdrietig en teleurgesteld in hoe het nu gaat. Ik wil graag het gesprek aangaan, maar tot nu toe reageert schoonmoeder erg emotioneel en vijandig op elke vorm van kritiek. Mijn man vindt het ook lastig om hierover het gesprek aan te gaan, omdat schoonmoeder meester is in hem een rotgevoel geven als dat haar uitkomt. We zitten overigens wel op één lijn wat betreft omgang met ons kind in het algemeen en deze situatie, maar weten oprecht niet meer wat we nog kunnen doen om het tij enigszins te keren. Is er hier iemand die met hetzelfde bijltje heeft gehakt en tips heeft?
Helaas is sinds de geboorte van ons kind alles compleet omgeslagen. In het afgelopen jaar is mijn schoonmoeder veranderd van een begripvolle en redelijke (schoon)moeder die vooral op afstand probeerde te ondersteunen, in iemand die controle wil hebben over alles wat ook maar in de buurt komt van ons kind. De eerste weken uitte zich dat vooral in erg aanwezig zijn als ze op bezoek was en veel kritische vragen stellen over de keuzes die wij maakten. Inmiddels gaat het zo ver dat ze elke instructie en elk verzoek compleet negeert, en we letterlijk ons kind fysiek bij haar moeten weghalen als we willen dat ze iets niet doet.
In eerste instantie hebben we geprobeerd hierover rustig en constructief het gesprek aan te gaan. Helaas heeft dat alleen maar geleid tot een boze schoonmoeder, die roept dat ze alleen maar wil helpen en dat ze blijkbaar niks goed kan doen. Mijn man wordt regelmatig wekenlang doodgezwegen als we ergens een grens trekken die ze niet leuk vindt.
Omdat ze al maanden steeds meer over onze grenzen gaat, heeft mijn schoonmoeder steeds minder contact met ons kind. Waar ze eerst regelmatig oppaste, laten we haar nu niet meer met ons kind alleen. Ook als wij er wel bij zijn krijgt ze steeds minder vrijheid in de omgang met kind. Bij elk bezoek is ze nukkiger, en de spanning is inmiddels om te snijden.
Ik ben het al maanden spuugzat, en hoewel mijn man vergevingsgezinder is dan ik, is hij er inmiddels ook helemaal klaar mee. We weten echter ondertussen niet meer wat we hier nog mee moeten, behalve steeds maar weer grenzen blijven aangeven en toegang tot kind beperken. Als we zo doorgaan, hebben we over een paar maanden helemaal geen contact meer met schoonmoeder. En hoewel ik daar ondertussen niet meer wakker van zou liggen, wil mijn man (begrijpelijk) wel enige relatie met allebei zijn ouders behouden en is hij verdrietig en teleurgesteld in hoe het nu gaat. Ik wil graag het gesprek aangaan, maar tot nu toe reageert schoonmoeder erg emotioneel en vijandig op elke vorm van kritiek. Mijn man vindt het ook lastig om hierover het gesprek aan te gaan, omdat schoonmoeder meester is in hem een rotgevoel geven als dat haar uitkomt. We zitten overigens wel op één lijn wat betreft omgang met ons kind in het algemeen en deze situatie, maar weten oprecht niet meer wat we nog kunnen doen om het tij enigszins te keren. Is er hier iemand die met hetzelfde bijltje heeft gehakt en tips heeft?
dinsdag 13 augustus 2024 om 20:09
Ik vind dit altijd zo'n dooddoener, net als die: je man is toch ook groot geworden. Ja dat klopt, maar tijden veranderen.
Mijn schoonmoeder en ik hebben geen goede band, maar toch is ze hier 1 keer in de week als ik thuiswerk om tijd door te brengen met mijn kind. Want het blijft de moeder van m'n man en de oma van mijn kind. Maar zij wil dingen nog steeds doen als 40 jaar terug en ik geef soms echt de grens aan (op een nette, maar duidelijke manier). Dat wordt niet altijd even goed geaccepteerd, maar dan blijf ik op mijn strepen staan.
Dochter was bijna 3. Dus mijn schoonmoeder zei dat ze dan wel ff alleen kon buiten spelen, terwijl zij binnen een kopje koffie ging drinken. Haar zoon speelde vanaf 2 jaar al zonder toezicht buiten en hij leeft nog steeds. Toen heb ik wel vriendelijk gezegd dat we dat niet gingen doen. Er zijn hier grote sloten vlak naast huis en voor je het weet, steekt ze toch de straat over of gaat ze met iemand mee. Tijden veranderen. Maar nee, volgens schoonmoeder zat ik er bovenop en hield ik haar klein.
En rijden zonder autostoeltje is hier ook voorbij gekomen. De kleine kon wel bij haar op schoot, terwijl haar man reed. Die nee werd ook niet in dankbaarheid afgenomen.
Geeft ze een pakje sap bomvol suiker wat wij liever niet geven, dan is dat prima want ze is oma.
En voor mensen over mijn moeder beginnen. Ook die deed dingen waar ik het niet mee eens was. Maar die accepteert dingen wel heel snel.
babygroot wijzigde dit bericht op 13-08-2024 20:33
0.21% gewijzigd
dinsdag 13 augustus 2024 om 20:22
Precies. Ik wilde zoiets zeggen, maar ik had er niet echt zin in. Mijn man mag prima lelijke dingen zeggen over zijn schoonouders (dat doet hij niet vaak), want dat was ook gewoon een heel slechte ouder. Op dit forum komt het voor dat mensen bedenken dat ouders/grootouders altijd het beste voor hebben met iedereen en dat iedereen die kritiek heeft maar een moeilijke zeur is. Ze zullen er vast zijn, die moeilijke zeuren. Maar helaas zijn er ook gewoon heel matige opa's, oma's en ouders.Lucifee2024 schreef: ↑13-08-2024 19:58Dit is bijna net zo erg als mensen die breken met hun eigen ouders wel even te vertellen dat het wel hun ouders zijn en ze respect verdienen omdat zij kinderen hebben gemaakt.
Kinderen maken is geen hele erge grote verdienste, dat kan elke nitwit. Die kinderen beetje goed behandelen is echt wat anders.
Ook al woon je in een krot, met de huisdeur kapot. Je weet toch dat ik van je hou.
dinsdag 13 augustus 2024 om 20:37
Nee, ik was er niet bij. Maar dat soort gedrag zou me ook niet 4 x overkomen (of vaker?) als ik zwanger zou zijn. Kwaad worden met die letterlijke emotie? Ik weet niet wat jouw definitie is van kwaad worden, maar als iemand om zulke dingen kwaad wordt, dan wijs ik naar de voordeur en vertel iemand te vertrekken. Of dat nu mijn schoonmoeder is of niet. En dan geef ik mee dat iemand zich kan herpakken en excuses kan aanbieden, maar dat ik me niet zo laat ringeloren over notabene mijn eigen buik, eigen zwangerschap en eigen kind.vanille-ijs schreef: ↑13-08-2024 19:36Was jij erbij toen het gebeurde? Je wilt gewoon echt niet geloven dat er mensen zijn die zo zijn.
Ik vind het ook bizar, maar weet en zie dat sommige mensen niet voor rede vatbaar zijn.
Echt, daar ga je toch niet keer op keer het gesprek mee aan als iemand daadwerkelijk "kwaad" wordt? Dat is 1 x waarschuwen en de 2e keer is dat einde oefening.
De definitie die je op internet vindt over het woord 'kwaad'. Kwaad is erger dan boos. Kwaadheid merk je aan met luide stem praten, stampvoeten, handen wringen of zelfs met de vuist op tafel slaan.
Nou sorry hoor, als iemand zich zo gedraagt als ik een andere mening heb over een geslachtsbepalende echo of de kleur van de babykamer, kon deze heel heel gauw vertrekken! Ik kan me dan ook haast niet voorstellen dat je contact hebt met iemand die continue kwaad is over dingen die haar helemaal niet aangaan. Dan heb je zelf ook een verstoorde relatie met wat normale omgang is.
dinsdag 13 augustus 2024 om 20:42
Dan heb je te maken met een idioot. En daar zou ik geen relatie mee hebben. Die kan onder toeziend oog de kleinkinderen 1 x per 4 weken zien voor een uurtje. Bijzondere familie waar jouw partner uitkomt en bijzonder dat jij dit blijkbaar redelijk normaal tot zelfs hylarisch vindt. Dat bis niet om te lachen, maar om te janken als je met zo iemand te maken hebt. Die zou niet in de buurt komen van mij, noch mijn kinderen, want heeft haar emoties absoluut niet onder controle.Loucagalinha schreef: ↑13-08-2024 19:39Ik ben hier niet om door jou geloofd te wordenmaar ze werd zeker wel kwaad! Heeft zelfs tegen mijn partner lopen schreeuwen en mij voor van alles uitgemaakt omdat ik de familie tradities niet in acht hield
Partner heeft toen zeker gezegd dat ze kon kiezen tussen accepteren of wegwezen
Daarop is ook zijn vader kwaad geworden maar die was eerder voor reden vatbaar dat wij een kind kregen en dat ze zich bij onze keuzes moesten neerleggen
Overigens moest ik ook minimaal 4 jaar wachten op kind 2 vond schoonmoeder
maar ze werd zeker wel kwaad! Heeft zelfs tegen mijn partner lopen schreeuwen en mij voor van alles uitgemaakt omdat ik de familie tradities niet in acht hield Als je iets noemt wat gevaarlijk is, dan vind ik dat gevaarlijk om daar kinderen aan bloot te stellen. Dat gaat nl. vele stappen verder dan een persoon die wat emotioneler is dan gemiddeld. Daar kun je een kind mee om leren gaan. Maar dit?
dinsdag 13 augustus 2024 om 22:14
Ik ben de laatste die beweert dat ouders en grootouders altijd het beste voorhebben met hun kinderen.Nana_Mouskouri schreef: ↑13-08-2024 20:22Precies. Ik wilde zoiets zeggen, maar ik had er niet echt zin in. Mijn man mag prima lelijke dingen zeggen over zijn schoonouders (dat doet hij niet vaak), want dat was ook gewoon een heel slechte ouder. Op dit forum komt het voor dat mensen bedenken dat ouders/grootouders altijd het beste voor hebben met iedereen en dat iedereen die kritiek heeft maar een moeilijke zeur is. Ze zullen er vast zijn, die moeilijke zeuren. Maar helaas zijn er ook gewoon heel matige opa's, oma's en ouders.
Betekent niet dat je je respectloos over schoonouders hoeft uit te laten. Daarmee val je je partner af en verlaag je jezelf.
Je kan volgens mij prima ergens consequenties aan verbinden zonder mensen af te kraken.
dinsdag 13 augustus 2024 om 22:54
over sommige mensen is nou eenmaal weinig leuks te zeggen, daar doe je niks aan. Dat heeft niets met respect of respectloosheid te maken. Dat heeft ermee te maken dat sommige mensen gewoon geen fijne mensen zijn. (niet mijn schoonmoeder overigens, die is echt heel leuk)bijtie schreef: ↑13-08-2024 22:14Ik ben de laatste die beweert dat ouders en grootouders altijd het beste voorhebben met hun kinderen.
Betekent niet dat je je respectloos over schoonouders hoeft uit te laten. Daarmee val je je partner af en verlaag je jezelf.
Je kan volgens mij prima ergens consequenties aan verbinden zonder mensen af te kraken.
dinsdag 13 augustus 2024 om 23:01
Ja dat kan. Hoor je mij dan ook niet over. Ik vind ook zo veel mensen niet leuk. Heeft idd niets met respect of respectloos te maken.florence13 schreef: ↑13-08-2024 22:54over sommige mensen is nou eenmaal weinig leuks te zeggen, daar doe je niks aan. Dat heeft niets met respect of respectloosheid te maken. Dat heeft ermee te maken dat sommige mensen gewoon geen fijne mensen zijn. (niet mijn schoonmoeder overigens, die is echt heel leuk)
dinsdag 13 augustus 2024 om 23:04
Dat respect gaat wel twee kanten uit. En als het niet van de schoonouders komt, dan houdt het op hoor!
dinsdag 13 augustus 2024 om 23:08
het maakt niet uit wat hen overkomen zou kunnen zijn, als die mensen slecht voor je zijn moet je dat afkappen. Zal allemaal vast heel zielig zijn maar daar ga ik mijn levensgeluk niet voor opgeven.
(en uiteraard bedoel ik dan niet iemand die gewoon een beetje irritant kan zijn maar mensen die daadwerkelijk je levensgeluk vergallen)
woensdag 14 augustus 2024 om 00:23
Of je steunt je partner er juist in. Het kan heel verhelderend zijn als je partner erkent dat een ouder vreselijk zuigt en zeurt. Iets wat je misschien als kind zelf niet durft te denken of uit te spreken.bijtie schreef: ↑13-08-2024 22:14Ik ben de laatste die beweert dat ouders en grootouders altijd het beste voorhebben met hun kinderen.
Betekent niet dat je je respectloos over schoonouders hoeft uit te laten. Daarmee val je je partner af en verlaag je jezelf.
Je kan volgens mij prima ergens consequenties aan verbinden zonder mensen af te kraken.
woensdag 14 augustus 2024 om 08:49
Als je altijd bent opgevoed met dat je je ouders op een voetstuk moet plaatsen of iets dergelijks, kan het inderdaad best fijn zijn om te weten dat ze gewoon vervelend kunnen doen en dat je best eens nee mag zeggen.Lorem_Ipsum schreef: ↑14-08-2024 00:23Of je steunt je partner er juist in. Het kan heel verhelderend zijn als je partner erkent dat een ouder vreselijk zuigt en zeurt. Iets wat je misschien als kind zelf niet durft te denken of uit te spreken.
Soms vraag ik me af of er niet een verband zit tussen niet leuk zijn en zo'n kunstmatig respect afdwingen van je kinderen. Dat het óf gedaan wordt door mensen die weten dat ze niet leuk zijn en bang zijn dat hun kinderen ze daarom later niet meer zoveel zien, óf dat mensen niet leuk worden door zo'n houding, omdat ze hun best niet hoeven doen, want ze hebben het kunstmatige respect er toch al ingedrild.
woensdag 14 augustus 2024 om 09:39
dit rijmt niet met je eerste zin in je openingsbericht. dus óf de emmertjes zijn zover overgelopen dat je nu alles erbij trekt en drama ziet waar het niet is of er speelt veel meer al veel langer, maar er moet iets zijnVeggieBurrito schreef: ↑13-08-2024 14:09, maar het blijkt in de praktijk toch lastig om een paar decennia emotionele manipulatie zo even ongedaan te maken.
En doooooor!
woensdag 14 augustus 2024 om 10:39
Blijkbaar zijn er VF vrouwen die ondertussen oma zijn geworden en precies zo zijn als de schoonmoeder van TO. Bizar hoe er getwijfeld wordt aan haar woorden en hoe schoonmoeders gedrag wordt goed gepraat.
Opa's en oma's denken te vaak dat ze rechten hebben maar dat is natuurlijk onzin, als je kind volwassen is dan zit je taak er op en je eigen opstelling als opa/oma bepaalt hoe je band met je kleinkind zal zijn. Als je als grootouder denkt dat jij de gene bent die bepalend is in de opvoeding van kleinkind, dan moet je niet raar staan te kijken als je, na diverse conflicten, je kleinkind amper tot niet krijgt te zien.
TO, zou het kunnen dat je schoonmoeder jaloers is omdat ze niet meer de belangrijkste persoon voor haar zoon is? Ze hadden een enorm goede band tot hij vader werd en jaloezie komt in heel veel vormen.
Verder zou ik me buiten hun relatie houden, je man steunen en je eigen grenzen t.o.v. je kind aanhouden. Meer kan je niet doen, je kan alleen hopen dat ze een keer snapt dat haar wil geen wet is.
Opa's en oma's denken te vaak dat ze rechten hebben maar dat is natuurlijk onzin, als je kind volwassen is dan zit je taak er op en je eigen opstelling als opa/oma bepaalt hoe je band met je kleinkind zal zijn. Als je als grootouder denkt dat jij de gene bent die bepalend is in de opvoeding van kleinkind, dan moet je niet raar staan te kijken als je, na diverse conflicten, je kleinkind amper tot niet krijgt te zien.
TO, zou het kunnen dat je schoonmoeder jaloers is omdat ze niet meer de belangrijkste persoon voor haar zoon is? Ze hadden een enorm goede band tot hij vader werd en jaloezie komt in heel veel vormen.
Verder zou ik me buiten hun relatie houden, je man steunen en je eigen grenzen t.o.v. je kind aanhouden. Meer kan je niet doen, je kan alleen hopen dat ze een keer snapt dat haar wil geen wet is.
woensdag 14 augustus 2024 om 11:12
To, wat vervelend voor jullie zeg.
Wel fijn dat jullie op een lijn zitten.
Maar die schoonmoeder....
Tja, tijden veranderen en opvoeding ook.
Niet alleen opvoeding, maar ook waarden normen.
Hier had ik ook een schoonmoeder die haar manier het beste vond. (Niet heel extreem, maar toch in de irritatiezone).
Dat heeft ook gebotst, maar is uiteindelijk goed gekomen.
Zou het helpen als je een gesprek met je schoonvader aangaat? Of met een broer of zus van je man?
Zodat die kan bemiddelen.
Want nu is de irritatie zo groot dat ze niet wil luisteren en jullie je alleen maar meer irriteren.
Wel kan ik je zeggen dat ons kind bij mijn schoonouders heeeeel anders werd benaderd/behandeld dan bij ons. Het heeft geen kwaad gedaan. Kinderen hebben heel goed in de gaten dat bij A dit kan en bij B dat.
Wel fijn dat jullie op een lijn zitten.
Maar die schoonmoeder....
Tja, tijden veranderen en opvoeding ook.
Niet alleen opvoeding, maar ook waarden normen.
Hier had ik ook een schoonmoeder die haar manier het beste vond. (Niet heel extreem, maar toch in de irritatiezone).
Dat heeft ook gebotst, maar is uiteindelijk goed gekomen.
Zou het helpen als je een gesprek met je schoonvader aangaat? Of met een broer of zus van je man?
Zodat die kan bemiddelen.
Want nu is de irritatie zo groot dat ze niet wil luisteren en jullie je alleen maar meer irriteren.
Wel kan ik je zeggen dat ons kind bij mijn schoonouders heeeeel anders werd benaderd/behandeld dan bij ons. Het heeft geen kwaad gedaan. Kinderen hebben heel goed in de gaten dat bij A dit kan en bij B dat.
de wereld wacht om ontdekt te worden
woensdag 14 augustus 2024 om 11:12
Dit.DingDong schreef: ↑14-08-2024 10:39
TO, zou het kunnen dat je schoonmoeder jaloers is omdat ze niet meer de belangrijkste persoon voor haar zoon is? Ze hadden een enorm goede band tot hij vader werd en jaloezie komt in heel veel vormen.
Verder zou ik me buiten hun relatie houden, je man steunen en je eigen grenzen t.o.v. je kind aanhouden. Meer kan je niet doen, je kan alleen hopen dat ze een keer snapt dat haar wil geen wet is.
Speelde hier ook bij schoonmoeder; tot ons kind geboren werd kwam ze hier wekelijks 'uithuilen' en mijn man was haar luisterend oor. Toen kind kwam hadden we daar geen energie/geduld/ruimte meer voor en viel het mijn man op hoe scheef de relatie eigenlijk altijd al was en dat haar plek nu ingenomen was door 'het gezinsleven'.
woensdag 14 augustus 2024 om 18:20
Ik ben idd oma en weet heel goed mijn plaats gelukkig. En heb ook goede band met dochter en schoonzoon en ik prijs mezelf luxe dat ik op vaste basis op mijn kleinkind mag passen. Van te voren hebben we heel goed samen besproken wat elkaars verwachtingen waren. Ook toen de kleine er eenmaal was en de tijd van oppassen kwam nog eens om tafel gezeten. Kijken of alle ogen de zelfde kant op keken. Mocht er iets zijn dan spreken we dit naar elkaar uit. Van beide kanten en eigenlijk is dat nooit een probleem.
En nu bijna 3 jaar later verloopt het zonder enig gedoe. Ik geniet van die kleine uk
. Maar je moet toch echt je plaats weten. Je bent oma , niet de ouder en als je zoals ik vaste dag oppast dan ben je niet alleen maar oma maar onderdeel van hun opvoeding. Hun kind. Hun regels. En dat bevalt goed van beide kanten. Nu zijn ze ook wel ouders die hun kind opvoeden zoals ik dat zelf zou doen dat scheelt ook wel. Maar als dat anders was geweest dan had ik me er ook aan moeten houden. Anders niet vast oppassen.
En nu bijna 3 jaar later verloopt het zonder enig gedoe. Ik geniet van die kleine uk
. Maar je moet toch echt je plaats weten. Je bent oma , niet de ouder en als je zoals ik vaste dag oppast dan ben je niet alleen maar oma maar onderdeel van hun opvoeding. Hun kind. Hun regels. En dat bevalt goed van beide kanten. Nu zijn ze ook wel ouders die hun kind opvoeden zoals ik dat zelf zou doen dat scheelt ook wel. Maar als dat anders was geweest dan had ik me er ook aan moeten houden. Anders niet vast oppassen.
vrijdag 16 augustus 2024 om 09:54
Nog even een nabrander in dit topic.
Omdat dit een heel herkenbaar onderwerp is heb ik heel veel nagedacht over dergelijke dynamiek. En dan bedoel ik niet die van Poldervrouw hierboven, maar waarom (schoon)moeders of (schoon)ouders soms zo opstandig en emotioneel reageren.
In mijn optiek is het feit dat je op je eigen manier opvoedt voor sommige opa’s en oma’s een indirecte vorm van kritiek. Zij halen daaruit: ‘Oh dus jij vindt dat wij het niet goed deden met jullie? Jij vindt dat wij dit niet kunnen?’.
Dat raakt soms in iemands kern waardoor er gewoon over praten bijna tot niet gaat.
Het kan soms helpen om in gesprekken in die zin voor de (schoon)ouder te zorgen, zodat zij het emotioneel aankunnen.
Als dat nodig is zegt dat natuurlijk ook iets over (het gebrek aan) persoonlijke ontwikkeling, reflectie, emotionele ontwikkeling van de (schoon)ouder.
En je kan je afvragen of je de taak wil om emotioneel te zorgen voor je (schoon)ouder die zich wellicht onredelijk of zelfs onbeschoft opstelt.
Ikzelf heb daar heel erg in geschipperd, maar kind kreeg er zelf als peuter/kleuter inzicht in en ontwikkelde een veel meer heldere mening over opa en oma dan ik zelf kon of durfde.
Omdat dit een heel herkenbaar onderwerp is heb ik heel veel nagedacht over dergelijke dynamiek. En dan bedoel ik niet die van Poldervrouw hierboven, maar waarom (schoon)moeders of (schoon)ouders soms zo opstandig en emotioneel reageren.
In mijn optiek is het feit dat je op je eigen manier opvoedt voor sommige opa’s en oma’s een indirecte vorm van kritiek. Zij halen daaruit: ‘Oh dus jij vindt dat wij het niet goed deden met jullie? Jij vindt dat wij dit niet kunnen?’.
Dat raakt soms in iemands kern waardoor er gewoon over praten bijna tot niet gaat.
Het kan soms helpen om in gesprekken in die zin voor de (schoon)ouder te zorgen, zodat zij het emotioneel aankunnen.
Als dat nodig is zegt dat natuurlijk ook iets over (het gebrek aan) persoonlijke ontwikkeling, reflectie, emotionele ontwikkeling van de (schoon)ouder.
En je kan je afvragen of je de taak wil om emotioneel te zorgen voor je (schoon)ouder die zich wellicht onredelijk of zelfs onbeschoft opstelt.
Ikzelf heb daar heel erg in geschipperd, maar kind kreeg er zelf als peuter/kleuter inzicht in en ontwikkelde een veel meer heldere mening over opa en oma dan ik zelf kon of durfde.
•
vrijdag 16 augustus 2024 om 11:16
Ik denk zoals in veel gevallen altijd helpend is, om als je een hele duidelijke mening hebt waarom je iets op jouw manier wilt, waar anderen aan mee "moeten" werken, het altijd handig is om je ook een beetje in de ander te verplaatsen waarvan je vindt dat die het op jouw manier moet doen. Ongeacht boeken en voorschriften en het grote gelijk. Je wilt en verwacht medewerking (terecht, want jouw kind). Maar dan helpt het wel als je een beetje ruimte kunt laten voor de ander en ook begrip kunt opbrengen dat het idd erg anders is dan hoe zij het hun hele leven gewend zijn. Verandering van iets dat al jaren is ingesleten kost doorgaans meer weerstand dan wanneer je bent opgegroeid met de nieuwe norm. Ik denk dat jonge ouders dat soms een beetje vergeten en wat dat betreft vrij zwart wit kunnen denken. En dan krijg je het gevoel dat iemands hakken in het zand gaan, ook al spreken ze dat niet altijd direct uit.
vrijdag 16 augustus 2024 om 11:17
Zeker. In mijn geval is er altijd kritiek. Die ik doorsta, maar als ik kritiek lever, hoe neutraal en voorzichtig ook (‘wij vinden het zelf fijn op deze manier’) wordt het van de andere kant niet zelden huilen en beschuldigen.
Ik vind het een struggle. En nu zijn er vast ook lastige (schoon)kinderen, maar TO lijkt gewoon haar best te doen naar schoonmoeder?
Ik vind het een struggle. En nu zijn er vast ook lastige (schoon)kinderen, maar TO lijkt gewoon haar best te doen naar schoonmoeder?
•
vrijdag 16 augustus 2024 om 11:23
De dynamiek zoals je hem schetst herken ik ook. Daarbij speelt volgens mij ook mee dat het vermogen om om te gaan met kritiek aangeleerd is door diezelfde opa en oma aan de kinderen. Plus dat de nieuwbakken ouder zelf met slaapgebrek en mogelijk onzekerheid kampt. Plus dat het vermogen om om te gaan met kritiek denk ik daalt met het stijgen van de leeftijd.Frizz schreef: ↑16-08-2024 11:17Zeker. In mijn geval is er altijd kritiek. Die ik doorsta, maar als ik kritiek lever, hoe neutraal en voorzichtig ook (‘wij vinden het zelf fijn op deze manier’) wordt het van de andere kant niet zelden huilen en beschuldigen.
Ik vind het een struggle. En nu zijn er vast ook lastige (schoon)kinderen, maar TO lijkt gewoon haar best te doen naar schoonmoeder?
Het vraagt bakken met geduld en wederzijds begrip om hier een beetje goed doorheen te navigeren. Alles bij elkaar is het een wonder dat het ook nog wel eens goed gaat.
Look at the stars, look how they shine for you
And everything you do; Yeah, they were all yellow
And everything you do; Yeah, they were all yellow
vrijdag 16 augustus 2024 om 12:52
vrijdag 16 augustus 2024 om 13:39
Nou dit dus. Ik heb ook een vreselijke schoonmoeder, bazig, een enorme roddeltante, alleen de familie van hun kant is goed, kind lijkt vanzelfsprekend alleen op die kant van de familie, ze vindt zichzelf geweldig maar was volgens mijn man en zijn zus geen goede moeder. Ze hadden sowieso al weinig contact voor man mij leerde kennen. Bij mijn vorige relaties had ik altijd echt leuke schoonouders met sommige heb ik nog steeds contact. Toen ik mijn man leerde kennen heb ik echt mijn best gedaan om een goede band met mijn schoonmoeder te krijgen maar ik was eigenlijk in haar ogen nooit goed genoeg, geen enkele vrouw zou dat zijn geweest.DingDong schreef: ↑14-08-2024 10:39Blijkbaar zijn er VF vrouwen die ondertussen oma zijn geworden en precies zo zijn als de schoonmoeder van TO. Bizar hoe er getwijfeld wordt aan haar woorden en hoe schoonmoeders gedrag wordt goed gepraat.
Opa's en oma's denken te vaak dat ze rechten hebben maar dat is natuurlijk onzin, als je kind volwassen is dan zit je taak er op en je eigen opstelling als opa/oma bepaalt hoe je band met je kleinkind zal zijn. Als je als grootouder denkt dat jij de gene bent die bepalend is in de opvoeding van kleinkind, dan moet je niet raar staan te kijken als je, na diverse conflicten, je kleinkind amper tot niet krijgt te zien.
TO, zou het kunnen dat je schoonmoeder jaloers is omdat ze niet meer de belangrijkste persoon voor haar zoon is? Ze hadden een enorm goede band tot hij vader werd en jaloezie komt in heel veel vormen.
Verder zou ik me buiten hun relatie houden, je man steunen en je eigen grenzen t.o.v. je kind aanhouden. Meer kan je niet doen, je kan alleen hopen dat ze een keer snapt dat haar wil geen wet is.
Toen ik zwanger werd was ze dolgelukkig maar man wat was ze een bemoeial. Ik kon steeds minder goed tegen haar aanwezigheid. Mijn eigen moeder had door een ongeluk NAH die miste ik daardoor dubbel zo hard. Mijn moeder was zo'n lieve vrouw en had zich nooit zo opgesteld als mijn schoonmoeder. Mijn schoonmoeder was woedend dat ze niet mocht komen kramen, zoals ze dat zelf noemde, ze wilde 3 weken hier in huis komen. Dat was echt mijn grootste nachtmerrie, gelukkig ook voor mijn man. Ze wilde in het ziekenhuis wachten tijdens de bevalling, dus we hebben haar pas gebeld toen de baby een paar uur oud was. Daarna wilde ze elke dag op bezoek komen, dat wilden wij ook niet. Helaas overleed mijn eigen moeder toen onze baby 6 weken oud was. Mijn schoonmoeder heeft me niet eens gecondoleerd en was blij dat ze nog de enige oma was. Ik kon haar daarna helemaal niet meer om me heen verdragen. Na een paar maanden is het tot een confrontatie gekomen en daarna zagen we elkaar alleen nog met verjaardagen of ik liet mijn man alleen met kind gaan. Mijn dochter moest als baby al niks van haar hebben, dat is ook nooit echt meer goed gekomen. Ik vind dat mijn dochter daar niks aan heeft gemist. Je kunt ook heel gelukkig worden zonder een opa en oma.
vrijdag 16 augustus 2024 om 13:53
Iedereen heeft recht op zijn/haar stokpaard en dit is de mijne : het is toch overoverduidelijk dat schoonmoeders ( de moeders van de vaders ) degenen zijn ( of dat lijken te zijn ) die moeilijk zijn en doen ? Maar die schoonmoeders hebben vaak ook nog dochters en die ervaren dat toch wellicht anders. ( een uitzondering daar gelaten )
Ik vind het vreemd dat vrouwen die zelf ook een moeder en een schoonmoeder hadden, zelf moeder zijn ineens raar zouden worden zodra hun zoon een kind krijgt.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
