Relaties
alle pijlers
Schoonouders in huis tijdens vakantie
dinsdag 31 juli 2007 om 10:10
Hoi,
Ik zit behoorlijk in mijn maag met het volgende. De relatie tussen mij en mijn schoonouders is best goed, alleen kan ik me best irriteren aan mijn schoonmoeder. Het is een lief mens en ze bedoelt het allemaal goed maar ze kan erg bemoeizuchtig zijn. Ze wonen ver weg dus als ze langskomen blijven ze meestal overnachten. Na zo'n heel weekend schoonouders om me heen, ben ik blij als ze weer vetrekken.... :D
Nu hebben ze al een paar keer in ons huis gezeten als wij op vakantie waren. Dat wilden ze zelf graag, het is niet zo dat wij dat van ze vroegen om op het huis te passen, daar kunnen we de buren ook voor vragen (planten en post).
Mijn vriend vindt dat prima, ik eigenlijk niet. Voor mij hoeft het niet zo nodig dat er twee weken lang mensen (wie dan ook) in mijn huis wonen. Ik kan het niet goed beargumenteren maar ik vind voel me er gewoon niet prettig bij. Het voelt als een inbreuk op mijn privacy.
Nu heeft mijn schoonmoeder er ook nogal een handje van om dingen te veranderen in huis. Soms onbedoeld, na het schoonmaken kan het voorkomen dat ze spullen anders terugzet. Dat geeft ook niks. Maar ze verandert zoveel, dat kan geen toeval meer zijn. Kasten en laden zijn anders ingericht, planten en fotolijstjes staan anders, jassen hangen anders aan de kapstok (het nut daarvan heb ik trouwens nog nooit begrepen ;)) etc etc. Ze koopt spulletjes voor in huis zoals planten, beeldjes, serviesgoed etc.
Allemaal heel lief bedoeld maar ik kan er erg slecht tegen. Maar wat ze vaak ook doen is klussen in huis en dat is natuurlijk erg prettig. Ze hebben ooit de badkamer waar wij mee bezig waren afgemaakt, en planken opgehangen in een voorraadkast. Klusjes waar wij maar niet aan toe kwamen, deden zij. Dat was dan een verrassing als wij thuis kwamen. Hartstikke lief natuurlijk en vooral mijn vriend is daar erg blij mee. Dan kan ik natuurlijk niet gaan 'zeuren' over het feit dat ze dingen in mijn huis veranderd heeft, dat komt dan erg ondankbaar over.
Ik heb wel eens gezegd dat ik niet wil dat ze het doet, maar dan zegt ze dat ik de spullen die ze heeft gekocht maar weg moet gooien als ik ze niet mooi vind. Ook zoiets... :?
Nu hoorde ik dus gister dat ze tijdens onze vakantie weer hier in huis willen komen. Ik was gelijk de hele avond van slag. Ik wil het liever niet, maar ik kan ze moeilijk weigeren. Daarbij vindt mijn vriend het prima, dus dat maakt het extra lastig. Ik zal me er dus bij neer moeten leggen.
Ik probeer mezelf ervan te overtuigen dat ik me niet zo druk moet maken, ik moet blij zijn dat ze het hele huis van boven tot onder, inclusief de meterkast, schoonmaakt. En dat ze waarschijnlijk weer klussen gaan doen waar wij niet over ingelicht worden vantevoren (want: verrassing). Waarschijnlijk zijn ze er ook nog als wij terugkomen van de vakantie want ze vinden het leuk om ons en de kinderen weer te zien. Dus dan moet ik weer blij joelend door het huis gaan lopen dat het zo fijn is wat ze allemaal hebben gedaan. Terwijl ik woest word van alle veranderingen....
Ik ga echt m'n best doen om me er niet druk om te maken en proberen blij te zijn met al het werk dat ze verzetten. Want het is natuurlijk wel heel lief wat ze allemaal doen. Ze helpen ons altijd heel erg graag en dat is iets om dankbaar voor te zijn.
Maar ik heb het er moeilijk mee.... Is er iemand die dit herkent??? Zodat ik me niet zo'n slechte schoondochter voel ;( Mensen in mijn omgeving zeggen allemaal dat ze er geen moeite en dat ze juist blij zouden zijn met zulke schoonouders. Snap ik ook heel goed, maar ik voel dat niet zo. Ik zou het heel fijn vinden om jullie mening te horen....
Ik zit behoorlijk in mijn maag met het volgende. De relatie tussen mij en mijn schoonouders is best goed, alleen kan ik me best irriteren aan mijn schoonmoeder. Het is een lief mens en ze bedoelt het allemaal goed maar ze kan erg bemoeizuchtig zijn. Ze wonen ver weg dus als ze langskomen blijven ze meestal overnachten. Na zo'n heel weekend schoonouders om me heen, ben ik blij als ze weer vetrekken.... :D
Nu hebben ze al een paar keer in ons huis gezeten als wij op vakantie waren. Dat wilden ze zelf graag, het is niet zo dat wij dat van ze vroegen om op het huis te passen, daar kunnen we de buren ook voor vragen (planten en post).
Mijn vriend vindt dat prima, ik eigenlijk niet. Voor mij hoeft het niet zo nodig dat er twee weken lang mensen (wie dan ook) in mijn huis wonen. Ik kan het niet goed beargumenteren maar ik vind voel me er gewoon niet prettig bij. Het voelt als een inbreuk op mijn privacy.
Nu heeft mijn schoonmoeder er ook nogal een handje van om dingen te veranderen in huis. Soms onbedoeld, na het schoonmaken kan het voorkomen dat ze spullen anders terugzet. Dat geeft ook niks. Maar ze verandert zoveel, dat kan geen toeval meer zijn. Kasten en laden zijn anders ingericht, planten en fotolijstjes staan anders, jassen hangen anders aan de kapstok (het nut daarvan heb ik trouwens nog nooit begrepen ;)) etc etc. Ze koopt spulletjes voor in huis zoals planten, beeldjes, serviesgoed etc.
Allemaal heel lief bedoeld maar ik kan er erg slecht tegen. Maar wat ze vaak ook doen is klussen in huis en dat is natuurlijk erg prettig. Ze hebben ooit de badkamer waar wij mee bezig waren afgemaakt, en planken opgehangen in een voorraadkast. Klusjes waar wij maar niet aan toe kwamen, deden zij. Dat was dan een verrassing als wij thuis kwamen. Hartstikke lief natuurlijk en vooral mijn vriend is daar erg blij mee. Dan kan ik natuurlijk niet gaan 'zeuren' over het feit dat ze dingen in mijn huis veranderd heeft, dat komt dan erg ondankbaar over.
Ik heb wel eens gezegd dat ik niet wil dat ze het doet, maar dan zegt ze dat ik de spullen die ze heeft gekocht maar weg moet gooien als ik ze niet mooi vind. Ook zoiets... :?
Nu hoorde ik dus gister dat ze tijdens onze vakantie weer hier in huis willen komen. Ik was gelijk de hele avond van slag. Ik wil het liever niet, maar ik kan ze moeilijk weigeren. Daarbij vindt mijn vriend het prima, dus dat maakt het extra lastig. Ik zal me er dus bij neer moeten leggen.
Ik probeer mezelf ervan te overtuigen dat ik me niet zo druk moet maken, ik moet blij zijn dat ze het hele huis van boven tot onder, inclusief de meterkast, schoonmaakt. En dat ze waarschijnlijk weer klussen gaan doen waar wij niet over ingelicht worden vantevoren (want: verrassing). Waarschijnlijk zijn ze er ook nog als wij terugkomen van de vakantie want ze vinden het leuk om ons en de kinderen weer te zien. Dus dan moet ik weer blij joelend door het huis gaan lopen dat het zo fijn is wat ze allemaal hebben gedaan. Terwijl ik woest word van alle veranderingen....
Ik ga echt m'n best doen om me er niet druk om te maken en proberen blij te zijn met al het werk dat ze verzetten. Want het is natuurlijk wel heel lief wat ze allemaal doen. Ze helpen ons altijd heel erg graag en dat is iets om dankbaar voor te zijn.
Maar ik heb het er moeilijk mee.... Is er iemand die dit herkent??? Zodat ik me niet zo'n slechte schoondochter voel ;( Mensen in mijn omgeving zeggen allemaal dat ze er geen moeite en dat ze juist blij zouden zijn met zulke schoonouders. Snap ik ook heel goed, maar ik voel dat niet zo. Ik zou het heel fijn vinden om jullie mening te horen....
dinsdag 31 juli 2007 om 10:22
'k Zou twee dingen doen: uitvinden bij jezelf waarom je dit dan allemaal zo erg vindt. Je kan je schoonmoeder toch ook gewoon geloven als ze zegt dat je stomme beeldjes oid zo weg mag gooien? Of bv. vragen of ze ajb vantevoren willen vertellen wat ze aan klussen willen doen (want: jouw huis)? Tenminste als het probleem is dat je aan je privacy hecht/ niet zomaar veranderingen in je huis wilt.
Ten tweede zou ik zeker van je hart geen moordkuil maken en dit maar eens goed bespreken. Om te beginnen met je man, natuurlijk. Het klinkt alsof hij niet echt oor heeft voor jouw bezwaren.
Ten tweede zou ik zeker van je hart geen moordkuil maken en dit maar eens goed bespreken. Om te beginnen met je man, natuurlijk. Het klinkt alsof hij niet echt oor heeft voor jouw bezwaren.
dinsdag 31 juli 2007 om 10:23
Hoi,
Ja ik herken het wel, zij het dan van mijn eigen ouders. Dat is juist de moeilijkheid , ze bedoelen het goed, maar voor jezelf komt het over, althans bij mij, waar bemoei je je mee. Je bent dan nog echt het kind, wat het allemaal niet zelf kan. Terwijl ik al meer dan 20 jaar op mezelf woon. Als ik ook maar iets van plannen vertel wat ik tzt van plan ben, staat er bij wijze van spreken binnen de kortste keren iets van datgene op de stoep. Terwijl ik dat gewoon zelf wil regelen. Maar heb nog nooit mijn ouders of schoonouders een aantal weken in mijn huis gelaten terwijl ik weg was. Zou dat ook niet willen. En als ze in jouw geval, gewoon voor de plantjes zorgen en verder niks en ze doen dan een keer spontaan een aktie als die planken in de kast, tja dan is dat een leuke aktie, maar ik moest er niet aan denken, dat ze in mijn lades zaten te rommelen, en mijn kasten gingen opruimen. Ik zou dat echt zien als een inbreuk op mijn privacy, sterker nog, ik zou de neiging hebben voor ik weg zou gaan met vakantie, alles wat niet voor hun ogen bestemd is achter slot en grendel te doen......
Maar ja..... ik snap je dilemma, hoe maak je ze dat nou duidelijk....
Ja ik herken het wel, zij het dan van mijn eigen ouders. Dat is juist de moeilijkheid , ze bedoelen het goed, maar voor jezelf komt het over, althans bij mij, waar bemoei je je mee. Je bent dan nog echt het kind, wat het allemaal niet zelf kan. Terwijl ik al meer dan 20 jaar op mezelf woon. Als ik ook maar iets van plannen vertel wat ik tzt van plan ben, staat er bij wijze van spreken binnen de kortste keren iets van datgene op de stoep. Terwijl ik dat gewoon zelf wil regelen. Maar heb nog nooit mijn ouders of schoonouders een aantal weken in mijn huis gelaten terwijl ik weg was. Zou dat ook niet willen. En als ze in jouw geval, gewoon voor de plantjes zorgen en verder niks en ze doen dan een keer spontaan een aktie als die planken in de kast, tja dan is dat een leuke aktie, maar ik moest er niet aan denken, dat ze in mijn lades zaten te rommelen, en mijn kasten gingen opruimen. Ik zou dat echt zien als een inbreuk op mijn privacy, sterker nog, ik zou de neiging hebben voor ik weg zou gaan met vakantie, alles wat niet voor hun ogen bestemd is achter slot en grendel te doen......
Maar ja..... ik snap je dilemma, hoe maak je ze dat nou duidelijk....
dinsdag 31 juli 2007 om 10:25
Ik heb er zelf geen ervaring mee, maar kan het me wel heel goed voorstellen! Ik ben het met je eens dat het een inbreuk op je privacy is. Misschien kan je er eens met je vriend over praten? En dan laat je die 'verrassende' aankopen en die fijne klusjes erbuiten, focus je alleen op dat gevoel van privacy. Misschien kan je dan tot een compromis komen? Dat ze bijv. niet elke vakantie komen? Schoonouders zijn altijd lastige onderwerpen, omdat je het hebt over de ouders van je vriend. Maar toch lijkt het me dat je dat moet kunnen bespreken. Kies alleen een moment waarop je zelf al niet helemaal zwaar geïrriteerd bent, want dan wordt het sowieso ruzie.
Succes!
Succes!
dinsdag 31 juli 2007 om 10:34
Zo waren de ouders van een ex van mij ook. Als we terug kwamen van vakantie was het huis niet terug te kennen. Ik voelde me klote omdat ze het deden lijken alsof ik een slechte huisvrouw was en zij wel eens even lieten zien hoe het moet. ALLES werd gepoetst als we weg waren. Zelfs de achterkant van de koelkast.
Nu ben ik 2 dagen terug van vakantie en mijn moeder heeft bij mij thuis (woon sinds 2 jaar weer alleen) even stof geveegd, de stofzuiger erdoorheen gehaald, de wasmand leeggewassen en een bos bloemen neergezet. Das dan wel gewoon lief, zo kom ik fris thuis en hoef ik niet eerst een week te lopen wassen en poetsten.
Dus...ben je niet gewoon bang dat je schoonouders vinden dat je het huishouden niet goed genoeg doet? Dat vonden die van mij namelijk wel en mijn toemalige vriend had dat totaal niet in de gaten.
Nu ben ik 2 dagen terug van vakantie en mijn moeder heeft bij mij thuis (woon sinds 2 jaar weer alleen) even stof geveegd, de stofzuiger erdoorheen gehaald, de wasmand leeggewassen en een bos bloemen neergezet. Das dan wel gewoon lief, zo kom ik fris thuis en hoef ik niet eerst een week te lopen wassen en poetsten.
Dus...ben je niet gewoon bang dat je schoonouders vinden dat je het huishouden niet goed genoeg doet? Dat vonden die van mij namelijk wel en mijn toemalige vriend had dat totaal niet in de gaten.
dinsdag 31 juli 2007 om 11:13
Fijn dat jullie me begrijpen! Uitvinden waarom ik het zo moeilijk vind probeer ik al lang. Ik heb geen idee, ik kan het niet beargumenteren. Ik denk dat het er inderdaad ook mee te maken heeft dat ik het gevoel heb dat ik het niet goed doe. Dat slaat nergens op, mijn schoonmoeder zegt wel eens dat ze begrijpt dat ik het druk heb met werk en kleine kinderen. Dus ik weet dat zij mij waardeert. Maar als iik dan thuis kom en het huis is nog nooit zo blinkend schoon geweest denk ik wel ojee wat zal ze wel niet van me denken.... Ik ben redelijk netjes en schoon maar ik heb op dit moment geen tijd genoeg om alles aan kant te hebben. Dingen die je op het eerste oog niet ziet zijn dus ook niet echt schoon.
En de laaste keer dat we op vakantie gingen was ik door alle inpakstress niet toe gekomen aan schoonmaken dus toen was het echt niet schoon :$
Maar goed, ik weet dat ze daar geen probleem mee heeft, maar toch voelt het niet prettig om een niet-schoon huis achter te laten voor je gasten.
Erover praten met mijn vriend is lastig. Hij begrijpt mij gewoon niet wat dit betreft en ik kan het heel moeilijk aan hem duidelijk maken wat ik bedoel. Daarbij is het onderwerp sowieso lastig, we hebben vaker strijd over zijn ouders omdat ik moeite heb met de bemoeizucht van zijn moeder. Dus om er nu weer ruzie over te gaan maken zie ik eigenlijk niet zitten. Een compromis sluiten is lastig, het is moeilijk om tegen zijn ouders te zeggen dat ze niet altijd welkom zijn in ons huis omdat ik er moeite mee heb. dat kan ik ook echt niet maken vind ik....
Ik ga gewoon proberen me er niet zo druk om te maken, ik ga alles maar wegslikken.... Maar ik vind het prettig te horen dat er meer mensen zijn die hetzelfde voelen als ik!!
En de laaste keer dat we op vakantie gingen was ik door alle inpakstress niet toe gekomen aan schoonmaken dus toen was het echt niet schoon :$
Maar goed, ik weet dat ze daar geen probleem mee heeft, maar toch voelt het niet prettig om een niet-schoon huis achter te laten voor je gasten.
Erover praten met mijn vriend is lastig. Hij begrijpt mij gewoon niet wat dit betreft en ik kan het heel moeilijk aan hem duidelijk maken wat ik bedoel. Daarbij is het onderwerp sowieso lastig, we hebben vaker strijd over zijn ouders omdat ik moeite heb met de bemoeizucht van zijn moeder. Dus om er nu weer ruzie over te gaan maken zie ik eigenlijk niet zitten. Een compromis sluiten is lastig, het is moeilijk om tegen zijn ouders te zeggen dat ze niet altijd welkom zijn in ons huis omdat ik er moeite mee heb. dat kan ik ook echt niet maken vind ik....
Ik ga gewoon proberen me er niet zo druk om te maken, ik ga alles maar wegslikken.... Maar ik vind het prettig te horen dat er meer mensen zijn die hetzelfde voelen als ik!!
dinsdag 31 juli 2007 om 11:41
Hoi Prikkel,
Je schrijft nu een paar keer dat je 'je maar niet gaat druk maken dit keer'.
Dat is je in het verleden niet gelukt en waarom zou het nu wel lukken?
Onderdruk je gevoel niet maar neem het serieus. Volgens mij heb je duidelijke reeele bezwaren. De kunst is om die naar je schoonouders te communiceren zonder dat zij zich gekwetst voelen. Dat kun je beter nu doen dan er nog meer jaren mee rond te lopen. Investeer in de manier waarop je de boodschap brengt. Bv een middagje de stad in met je schoonmoeder, koffie met taart, vertellen hoe je de dingen die ze doet zo waardeerd maar uitleggen dat JIJ als mens anders in elkaar zit en dat JIJ het niet prettig vind als je laden anders zijn ingedeeld. En als je toch bezig bent zou ik ook uitleggen dat je graag rustig thuis wilt komen van vakantie en dat ze na een paar dagen meer dan welkom zijn voor een kopje koffie.
Stel je de opluchting eens voor als je dat gesprek gevoerd hebt! En als de boodschap niet helemaal overkomt dan ben je in elk geval v oor jezelf opgekomen, lijkt me veel gezonder dan blijven incaseren.
Je schrijft nu een paar keer dat je 'je maar niet gaat druk maken dit keer'.
Dat is je in het verleden niet gelukt en waarom zou het nu wel lukken?
Onderdruk je gevoel niet maar neem het serieus. Volgens mij heb je duidelijke reeele bezwaren. De kunst is om die naar je schoonouders te communiceren zonder dat zij zich gekwetst voelen. Dat kun je beter nu doen dan er nog meer jaren mee rond te lopen. Investeer in de manier waarop je de boodschap brengt. Bv een middagje de stad in met je schoonmoeder, koffie met taart, vertellen hoe je de dingen die ze doet zo waardeerd maar uitleggen dat JIJ als mens anders in elkaar zit en dat JIJ het niet prettig vind als je laden anders zijn ingedeeld. En als je toch bezig bent zou ik ook uitleggen dat je graag rustig thuis wilt komen van vakantie en dat ze na een paar dagen meer dan welkom zijn voor een kopje koffie.
Stel je de opluchting eens voor als je dat gesprek gevoerd hebt! En als de boodschap niet helemaal overkomt dan ben je in elk geval v oor jezelf opgekomen, lijkt me veel gezonder dan blijven incaseren.
dinsdag 31 juli 2007 om 12:06
Tja, je hebt gelijk, waarom zou het me nu wel lukken me niet druk te maken??
Ik ben ergens bang voor de confrontatie als ik het eerlijk zou zeggen tegen haar. Mijn vriend heeft altijd pal achter zijn ouders gestaan, en vindt het heel erg dat ik problemen heb met zijn moeder (logisch). Dus stel dat ik het eerlijk zeg en ze begrijpt het niet en wordt boos, dan zal ik niet gesteund worden door de rest van de familie.
Daarbij ben ik geen held als het gaat om dit soort dingen....
Maar het is zeker een goede tip. Ik weet dat dat het beste is om te doen, beter dan me er mokkend proberen bij neer te leggen (wat toch niet gaat lukken). Nu nog even moed verzamelen haha....
Ik ben ergens bang voor de confrontatie als ik het eerlijk zou zeggen tegen haar. Mijn vriend heeft altijd pal achter zijn ouders gestaan, en vindt het heel erg dat ik problemen heb met zijn moeder (logisch). Dus stel dat ik het eerlijk zeg en ze begrijpt het niet en wordt boos, dan zal ik niet gesteund worden door de rest van de familie.
Daarbij ben ik geen held als het gaat om dit soort dingen....
Maar het is zeker een goede tip. Ik weet dat dat het beste is om te doen, beter dan me er mokkend proberen bij neer te leggen (wat toch niet gaat lukken). Nu nog even moed verzamelen haha....
dinsdag 31 juli 2007 om 12:27
Wanneer ze echt voor jou een grens overgaan moet gewoon duidelijk maken dat je dat niet wilt. Voor mij zou het probleem voornamelijk liggen in het anders indelen van lades. Dat zou mijn grens overgaan. Daar zou ik dus ook een gesprek over aan willen knopen.
Kijk, dingetjes kopen die jij niet mooi vindt, die kun je gewoon weer wegzetten. Dat ze hun kleinkind als jullie terugkomen nog graag even willen zien, kan ik me ook voorstellen. Misschien vat je het zelf iets teveel op als bemoeizucht.
Je bent er echter door van slag, dus je moet er wel iets meedoen. Kan me nl niet voorstellen dat dat de bedoeling is van je schoonouders.
Kijk, dingetjes kopen die jij niet mooi vindt, die kun je gewoon weer wegzetten. Dat ze hun kleinkind als jullie terugkomen nog graag even willen zien, kan ik me ook voorstellen. Misschien vat je het zelf iets teveel op als bemoeizucht.
Je bent er echter door van slag, dus je moet er wel iets meedoen. Kan me nl niet voorstellen dat dat de bedoeling is van je schoonouders.
dinsdag 31 juli 2007 om 14:13
Misschien een idee, om , als je bij je schoonouders bent, daar spontaan de kasten of lades gaat schoonmaken en opruimen, en kijken wat ze dan zeggen...... Of dingen in de kamer gaan verzetten.... als ze dan zoiets hebben van, hey wat doe je nou, kun je ze mischien zo duidelijk maken, hoe het voor jou voelt, als ze IN je spullen zitten. Kijk als het nou blijft bij stoffen, zuigen en dweilen en voor mijn part de ramen lappen, en het onkruid uit de tuin halen, dan had ik er ook geen problemen mee, maar het feit dat ze de boel verzetten en ook nog s de kasten anders gaan indelen, dat gaat gewoon te ver. En het is allemaal lief bedoeld, en je moet niet vergeten, als je een gezin hebt en een baan, dan heb je alle richeltjes en randjes gewoon niet perfect schoon, ik denk dat de meeste mensen in die situatie dat niet hebben. Maar er zijn wel grenzen. De inhoud van de kasten, zijn jouw pakkie an en de indeling net zo. Ook al wil jij de koffiekopjes in een kastje in de wc hebben staan, ( ik noem maar even een raar voorbeeld) dat is jouw keuze want het is jouw huis ( en van je man natuurlijk) En daar heeft niemand anders wat over te zeggen/ oordelen, laat staan uit zichzelf even anders in delen.
Ik kan me wel heel goed voorstellen dat je het voelt als bemoeizuchtig, want zo voelt dat bij mij namelijk ook. Echt het gevoel van : waar bemoei je je mee.....
Ik kan me wel heel goed voorstellen dat je het voelt als bemoeizuchtig, want zo voelt dat bij mij namelijk ook. Echt het gevoel van : waar bemoei je je mee.....
dinsdag 31 juli 2007 om 14:15
Hebben wij dezelfde schoonmoeder? :P
Ik ken je probleem wel een beetje. Net een huis gekocht samen met mijn vriend en nu keihard aan het klussen. Mijn moeder is aan het revalideren na ernstige ziekte, en mijn vader is ook niet 100% gezond en heeft een superdrukke baan. Daarom kunnen mijn ouders niet echt komen klussen. Dat wordt gecompenseerd door mijn schoonouders: die zijn er ieder weekend en als het kan ook nog de vrijdag.
Superlieve mensen, en ik kan het heel goed met ze vinden. Schoonmoeder begint direct te poetsen en koffie te verzorgen. Op zich geen probleem, behalve dat we enorm veel stof aan het maken zijn, en het dus weinig zin heeft. Maakt niet uit, want ´ze moet toch wat te doen hebben´. Ondertussen begint ze de hele keuken in te richten, terwijl ik dat niet nodig vind: die gaat er toch zo snel mogelijk uit en alles wat er in komt, moet er dan ook weer uit. Zaterdag ging ik koken, maar alles wat ik deed was vreemd en er klonk bijna een soort van afkeuring in door. (Zeg nou zelf: wie haalt er nou de kopjes uit cherrytomaatjes?)
Dat ik het bakje zocht om gips in aan te maken viel ook niet in goede aarde: daar zaten de suikerklontjes in. Volgens mij gaat dat uitstekend in een boterhamzakje.
Het zal er wel aan liggen dat we teveel op elkaars lip zaten en dat ze zich een beetje overbodig voelde omdat ze niet echt mee kon klussen, want normaal heb ik echt geen problemen met ze...
Maar als ik het verhaal van TO lees, dan houd ik mijn hart vast... Dikke kans dat ze ook wel eens een weekendje naar de stad willen als wij er niet zijn. Zij wonen aan de andere kant van het land...
Ik ken je probleem wel een beetje. Net een huis gekocht samen met mijn vriend en nu keihard aan het klussen. Mijn moeder is aan het revalideren na ernstige ziekte, en mijn vader is ook niet 100% gezond en heeft een superdrukke baan. Daarom kunnen mijn ouders niet echt komen klussen. Dat wordt gecompenseerd door mijn schoonouders: die zijn er ieder weekend en als het kan ook nog de vrijdag.
Superlieve mensen, en ik kan het heel goed met ze vinden. Schoonmoeder begint direct te poetsen en koffie te verzorgen. Op zich geen probleem, behalve dat we enorm veel stof aan het maken zijn, en het dus weinig zin heeft. Maakt niet uit, want ´ze moet toch wat te doen hebben´. Ondertussen begint ze de hele keuken in te richten, terwijl ik dat niet nodig vind: die gaat er toch zo snel mogelijk uit en alles wat er in komt, moet er dan ook weer uit. Zaterdag ging ik koken, maar alles wat ik deed was vreemd en er klonk bijna een soort van afkeuring in door. (Zeg nou zelf: wie haalt er nou de kopjes uit cherrytomaatjes?)
Dat ik het bakje zocht om gips in aan te maken viel ook niet in goede aarde: daar zaten de suikerklontjes in. Volgens mij gaat dat uitstekend in een boterhamzakje.
Het zal er wel aan liggen dat we teveel op elkaars lip zaten en dat ze zich een beetje overbodig voelde omdat ze niet echt mee kon klussen, want normaal heb ik echt geen problemen met ze...
Maar als ik het verhaal van TO lees, dan houd ik mijn hart vast... Dikke kans dat ze ook wel eens een weekendje naar de stad willen als wij er niet zijn. Zij wonen aan de andere kant van het land...
dinsdag 31 juli 2007 om 14:40
Probeer de oorzaak van je angst voor het inleveren van je privacy ook eens op te sporen. Ik heb dit dus ook. Bij mij komt het voort uit het feit dat mijn moeder vroeger altijd mijn spullen doorzocht, mijn post opende en zich het recht ontleende om zo ongeveer MIJ te zijn.... Sinds de dag dat ik uit huis ben gegaan is voor mij maar 1 ding heilig : mijn privacy.
Als zoiets bij jou ook zou spelen kun je er ook niet zoveel meer tegen doen. Dat gevoel blijft eeuwig bij je. En als ik heel eerlijk ben moet je wel je oprechte gevoelens daarover met je man en ook je schoonouders kunnen bespreken. Je hebt namelijk het volste recht om iets te ervaren als : "niet prettig, ik wil dit echt niet". Het is namelijk nu JOUW leven en je doet er verstandig aan om jezelf niet weg te cijferen als je dit zo voelt. Geef je schoonmoeder een grote bos bloemen en pa zijn favoriete fles drank en zeg dan eerlijk: "ik wil jullie hiermee nog eens extra bedanken voor alles wat je in de vakanties hebt gedaan, maar ik wil jullie ook iets proberen uit te leggen". En er dan niet omheen draaien. Gewoon uitleggen wat JIJ voelt, en waar dat door is ontstaan (zorg dus dat je dat helder krijgt).
Het IS echt niet vreemd. ZIJ vinden het wellicht vreemd of niet leuk. Maar jouw mening over jezelf is toch hopelijk wel belangrijker dan wat anderen van je denken?? Laat niemand over jouw grenzen gaan,, daar word je niet gelukkig van!
Als zoiets bij jou ook zou spelen kun je er ook niet zoveel meer tegen doen. Dat gevoel blijft eeuwig bij je. En als ik heel eerlijk ben moet je wel je oprechte gevoelens daarover met je man en ook je schoonouders kunnen bespreken. Je hebt namelijk het volste recht om iets te ervaren als : "niet prettig, ik wil dit echt niet". Het is namelijk nu JOUW leven en je doet er verstandig aan om jezelf niet weg te cijferen als je dit zo voelt. Geef je schoonmoeder een grote bos bloemen en pa zijn favoriete fles drank en zeg dan eerlijk: "ik wil jullie hiermee nog eens extra bedanken voor alles wat je in de vakanties hebt gedaan, maar ik wil jullie ook iets proberen uit te leggen". En er dan niet omheen draaien. Gewoon uitleggen wat JIJ voelt, en waar dat door is ontstaan (zorg dus dat je dat helder krijgt).
Het IS echt niet vreemd. ZIJ vinden het wellicht vreemd of niet leuk. Maar jouw mening over jezelf is toch hopelijk wel belangrijker dan wat anderen van je denken?? Laat niemand over jouw grenzen gaan,, daar word je niet gelukkig van!
dinsdag 31 juli 2007 om 15:46
Karan: wat jij schrijft is voor mij ook erg herkenbaar! Mijn schoonmoeder vraagt heel regelmatig waarom bepaalde dingen zijn zoals ze zijn. Bijv: Waarom staat die plant op tafel? Dat is toch een hangplant? (Ik moest de haak nog ophangen, en nadat ik dat als antwoord had gegeven gaf ze direct opdracht aan haar man op die haak op te hangen) Waarom staan die plantjes op de grond? (Moest ik nog in een potje zetten) Waarom staat die luieremmer op de trap?? (Anders vliegen de poepluiers je om de oren dankzij mijn kinderen) Hoe stof jij af? Heb je geen stofdoek? (NEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEE!!!!!!!!!!!!!!!!! :@ :@ :@) ;)
En dan bij ieder antwoord dat ik geef reageert ze met zo'n vragend/afkeurend 'oooo???'.
Nogmaals: ze zal het echt niet zo bedoelen, ze heeft het niet eens door dat ze mij daardoor irriteert. Ze is ook altijd op handen gedragen door haar man en twee zonen, er is nooit iemand die haar afremt. Sterker nog: ze nemen het allemaal voor haar op omdat 'ze het zo goed bedoelt'.
Misschien is een oorzaak van mijn gevoel dat ik al op jonge leeftijd heel zelfstandig geacht werd te zijn. Mijn moeder ging werken toen ik nog jong was en er nog geen opvang was tussen de middag en na school. Dus al vroeg zorgde ik voor mezelf. En toen mijn ouders gingen scheiden, regelde ik nog meer mijn eigen zaakjes. Mijn ouders lieten ons heel zelfstandig ons leven leiden. Dus alle keuzes die ik maakte, maakte ik zelf en zonder dat mijn ouders daarin meedachten.
Dus als nu ineens mijn schoonmoeder zich gaat bemoeien met zo ongeveer alles, krijg ik gelijk zo'n opstandig gevoel. Ik kan het ZELLUF!! (Dan word ik net zo'n opstandige peuter :D)
Jullie zeggen bijna allemaal dat ik toch met ze moet praten. En daar hebben jullie gelijk in. Ik zie ze niet meer voor de vakantie en om het nou door de telefoon te gaan bespreken, vind ik niks. Dus ik wacht deze vakantie af, misschien valt het mee. En als ze toch dingen heeft gedaan die mij te ver gaan, zal ik er wat van gaan zeggen. Op een hele lieve, aardige manier... O+
En dan bij ieder antwoord dat ik geef reageert ze met zo'n vragend/afkeurend 'oooo???'.
Nogmaals: ze zal het echt niet zo bedoelen, ze heeft het niet eens door dat ze mij daardoor irriteert. Ze is ook altijd op handen gedragen door haar man en twee zonen, er is nooit iemand die haar afremt. Sterker nog: ze nemen het allemaal voor haar op omdat 'ze het zo goed bedoelt'.
Misschien is een oorzaak van mijn gevoel dat ik al op jonge leeftijd heel zelfstandig geacht werd te zijn. Mijn moeder ging werken toen ik nog jong was en er nog geen opvang was tussen de middag en na school. Dus al vroeg zorgde ik voor mezelf. En toen mijn ouders gingen scheiden, regelde ik nog meer mijn eigen zaakjes. Mijn ouders lieten ons heel zelfstandig ons leven leiden. Dus alle keuzes die ik maakte, maakte ik zelf en zonder dat mijn ouders daarin meedachten.
Dus als nu ineens mijn schoonmoeder zich gaat bemoeien met zo ongeveer alles, krijg ik gelijk zo'n opstandig gevoel. Ik kan het ZELLUF!! (Dan word ik net zo'n opstandige peuter :D)
Jullie zeggen bijna allemaal dat ik toch met ze moet praten. En daar hebben jullie gelijk in. Ik zie ze niet meer voor de vakantie en om het nou door de telefoon te gaan bespreken, vind ik niks. Dus ik wacht deze vakantie af, misschien valt het mee. En als ze toch dingen heeft gedaan die mij te ver gaan, zal ik er wat van gaan zeggen. Op een hele lieve, aardige manier... O+
dinsdag 31 juli 2007 om 16:28
Jeeeee! Lotgenoot! ;)
Ik heb dus precies hetzelfde. Mijn schoonmoeder is een schat, we hebben het echt gezellig en we hebben de grootste lol om onze mannen, die toch wel erg op elkaar lijken. Tot het over huishouden gaat. Misschien dat het daardoor ineens even iets minder gaat.
En ik ken het verhaal van de stofdoeken wel! ´Heb jij geen zeem?´ ´Hoe was je je ramen dan?´ (Euh... Niet?)
Tsja... Mijn moeder is niet zo van het stofzuigen en bij schoonmoeder thuis is het altijd brandschoon en opgeruimd. Wereld van verschil...
Ze kan het ook niet echt begrijpen dat haar zoon echt niet netjes is. Als ik vertel dat ie een puinhoop maakt van zijn kledingkast en alles achter zijn kont laat slingeren, vertelt ze me altijd dat hij zo netjes was. Dan leg ik even uit dat ie best kan opruimen, maar dat ie al zijn kleren gewoon in de kast propt.
(En dus vervolgens bij mij komt klagen dat hij dingen kwijt is of dat alles gekreukeld is)
Het opstandige waar je het over hebt komt me erg bekend voor... Ik kan er heel slecht tegen als iemand onderhuids commentaar levert op mijn huishouden. Zo voelt het tenminste...
Afgelopen weekend zag ik de toekomst ineens een beetje somber in. Schoonmoeders is duidelijk erg aan kleinkinderen toe. Ze laat het inmiddels wat minder merken (misschien omdat we een huis gekocht hebben met veeeeel slaapkamers?), maar haar dochter zal er voorlopig niet aan beginnen en dus rust haar hoop op mij.
Maar dit weekend had ik ineens visioenen van mij, net bevallen en met kind aan de borst, en schoonmoeder dag in dag uit in het huis bezig, het huishouden overnemend en mij vertellend hoe het allemaal wel niet moest met zo´n baby. :?
Aaahhh.... Heerlijk, even zo afgeven! :D Lucht helemaal op! Ik ben weer klaar voor komende weekend. En ach... Ze moeten zaterdag op bezoek bij dochterlief. Dus ze komen zondag pas. ´En misschien ook wel vrijdag hoor´. (Maar dan moet ik werken. Pfew...)
Ik heb dus precies hetzelfde. Mijn schoonmoeder is een schat, we hebben het echt gezellig en we hebben de grootste lol om onze mannen, die toch wel erg op elkaar lijken. Tot het over huishouden gaat. Misschien dat het daardoor ineens even iets minder gaat.
En ik ken het verhaal van de stofdoeken wel! ´Heb jij geen zeem?´ ´Hoe was je je ramen dan?´ (Euh... Niet?)
Tsja... Mijn moeder is niet zo van het stofzuigen en bij schoonmoeder thuis is het altijd brandschoon en opgeruimd. Wereld van verschil...
Ze kan het ook niet echt begrijpen dat haar zoon echt niet netjes is. Als ik vertel dat ie een puinhoop maakt van zijn kledingkast en alles achter zijn kont laat slingeren, vertelt ze me altijd dat hij zo netjes was. Dan leg ik even uit dat ie best kan opruimen, maar dat ie al zijn kleren gewoon in de kast propt.
(En dus vervolgens bij mij komt klagen dat hij dingen kwijt is of dat alles gekreukeld is)
Het opstandige waar je het over hebt komt me erg bekend voor... Ik kan er heel slecht tegen als iemand onderhuids commentaar levert op mijn huishouden. Zo voelt het tenminste...
Afgelopen weekend zag ik de toekomst ineens een beetje somber in. Schoonmoeders is duidelijk erg aan kleinkinderen toe. Ze laat het inmiddels wat minder merken (misschien omdat we een huis gekocht hebben met veeeeel slaapkamers?), maar haar dochter zal er voorlopig niet aan beginnen en dus rust haar hoop op mij.
Maar dit weekend had ik ineens visioenen van mij, net bevallen en met kind aan de borst, en schoonmoeder dag in dag uit in het huis bezig, het huishouden overnemend en mij vertellend hoe het allemaal wel niet moest met zo´n baby. :?
Aaahhh.... Heerlijk, even zo afgeven! :D Lucht helemaal op! Ik ben weer klaar voor komende weekend. En ach... Ze moeten zaterdag op bezoek bij dochterlief. Dus ze komen zondag pas. ´En misschien ook wel vrijdag hoor´. (Maar dan moet ik werken. Pfew...)
dinsdag 31 juli 2007 om 20:42
Mmmm, dan zal ik je de verhalen maar besparen hoe het er hier aan toe ging toen mijn kinderen net waren geboren ;)
Ik zou hier het liefst al m'n irritaties van me af schrijven want het zijn er echt veel. Nu jij begint over eventuele kleinkinderen, komt de woede weer bij me opborrelen over mijn beide kraamperiodes (en de tijd daarna) waarin ze erg dominant aanwezig was op een niet-leuke manier. Dat heeft toen ook tot een behoorlijke crisis geleid. Maar dan dwaal ik af, en het is ook absoluut niet mijn bedoeling om haar hier zwart te gaan zitten maken. Dat heeft ze ook zeker niet verdiend. Ze doet al die dingen in haar goedheid en ook een beetje dommigheid. Ze MOET en ze ZAL ons helpen, koste wat het kost. In die drang schiet ze door en ziet ze niet waar ze eigenlijk mee bezig is (bemoeizuchtig zijn). En dat komt nogmaals doordat ze nooit wordt terug gefloten. Ik ben de enige die kritiek levert en dat komt mij weer duur te staan want daarmee haal ik de woede van mijn vriend op mijn hals.
Maar misschien is het wel goed voor jou om van tevoren al wat grenzen te stellen als er eventueel kinderen komen. Klinkt misschien erg overdreven, maar als het aan mijn schoonouders had gelegen, hadden ze direct na de bevalling een heel weekend bij ons gelogeerd. Ik heb echt uitdrukkelijk moeten zeggen dat ik dat niet wilde. Daar gaven ze ook wel gehoor aan, zonder kritiek te leveren maar ik voelde me wel ongastvrij. Het feit al dat ik het moest zeggen, vond ik erg vervelend. Lijkt me niet meer dan logisch dat je niet gaat logeren bij een stel dat net z'n eerste kind heeft.
En het feit dat ze hier niet sliepen, nam niet weg dat ze hier hele dagen zaten. Bij mijn tweede zat ze er zelfs bij toen de kraamhulp voor het eerst kwam, dan krijg je zo'n soort intakegesprek over natuurlijk alleen maar intieme dingen zoals pijntjes op plekken waar je echt niet over wil praten met je schoonmoeder erbij. Ik verwachtte dat ze wel weg zou lopen (deed schoonvader wel) maar nee hoor. Gaf nog steeds haar mening ook. En ik was natuurlijk te scheiterig om haar weg te sturen.
Maar goed: ik dwaal toch af :D en ik stop er dus direct mee.
Maar als je weet dat je schoonmoeder een type is die ook zo zou kunnen doen, is het toch misschien goed om van tevoren te bedenken waar jouw grenzen liggen als er net een baby is. En schroom niet om te zeggen dat je nu misschien wat privacy wilt. Ik werd in die periodes zo overdonderd door alles wat we overkwam en achteraf heb ik er best een naar gevoel aan over gehouden. Ze was veel te prominent aanwezig in die voor mij bijzondere periodes.
Terug naar het topic: ik ga de vakantie met vertrouwen tegemoet. Ik zie wel wat er gebeurt in huis. En het geeft wel een lekker gevoel dat ik mezelf heb voorgenomen dat ik er wat van ga zeggen als ze te ver is gegaan in mijn ogen. Ik zal er de nadruk op leggen hoe dankbaar ik ben maar dat ik sommige dingen toch liever niet wil.
SchoondochterPOWERRRRRRRRRRRR :D
Ik zou hier het liefst al m'n irritaties van me af schrijven want het zijn er echt veel. Nu jij begint over eventuele kleinkinderen, komt de woede weer bij me opborrelen over mijn beide kraamperiodes (en de tijd daarna) waarin ze erg dominant aanwezig was op een niet-leuke manier. Dat heeft toen ook tot een behoorlijke crisis geleid. Maar dan dwaal ik af, en het is ook absoluut niet mijn bedoeling om haar hier zwart te gaan zitten maken. Dat heeft ze ook zeker niet verdiend. Ze doet al die dingen in haar goedheid en ook een beetje dommigheid. Ze MOET en ze ZAL ons helpen, koste wat het kost. In die drang schiet ze door en ziet ze niet waar ze eigenlijk mee bezig is (bemoeizuchtig zijn). En dat komt nogmaals doordat ze nooit wordt terug gefloten. Ik ben de enige die kritiek levert en dat komt mij weer duur te staan want daarmee haal ik de woede van mijn vriend op mijn hals.
Maar misschien is het wel goed voor jou om van tevoren al wat grenzen te stellen als er eventueel kinderen komen. Klinkt misschien erg overdreven, maar als het aan mijn schoonouders had gelegen, hadden ze direct na de bevalling een heel weekend bij ons gelogeerd. Ik heb echt uitdrukkelijk moeten zeggen dat ik dat niet wilde. Daar gaven ze ook wel gehoor aan, zonder kritiek te leveren maar ik voelde me wel ongastvrij. Het feit al dat ik het moest zeggen, vond ik erg vervelend. Lijkt me niet meer dan logisch dat je niet gaat logeren bij een stel dat net z'n eerste kind heeft.
En het feit dat ze hier niet sliepen, nam niet weg dat ze hier hele dagen zaten. Bij mijn tweede zat ze er zelfs bij toen de kraamhulp voor het eerst kwam, dan krijg je zo'n soort intakegesprek over natuurlijk alleen maar intieme dingen zoals pijntjes op plekken waar je echt niet over wil praten met je schoonmoeder erbij. Ik verwachtte dat ze wel weg zou lopen (deed schoonvader wel) maar nee hoor. Gaf nog steeds haar mening ook. En ik was natuurlijk te scheiterig om haar weg te sturen.
Maar goed: ik dwaal toch af :D en ik stop er dus direct mee.
Maar als je weet dat je schoonmoeder een type is die ook zo zou kunnen doen, is het toch misschien goed om van tevoren te bedenken waar jouw grenzen liggen als er net een baby is. En schroom niet om te zeggen dat je nu misschien wat privacy wilt. Ik werd in die periodes zo overdonderd door alles wat we overkwam en achteraf heb ik er best een naar gevoel aan over gehouden. Ze was veel te prominent aanwezig in die voor mij bijzondere periodes.
Terug naar het topic: ik ga de vakantie met vertrouwen tegemoet. Ik zie wel wat er gebeurt in huis. En het geeft wel een lekker gevoel dat ik mezelf heb voorgenomen dat ik er wat van ga zeggen als ze te ver is gegaan in mijn ogen. Ik zal er de nadruk op leggen hoe dankbaar ik ben maar dat ik sommige dingen toch liever niet wil.
SchoondochterPOWERRRRRRRRRRRR :D
dinsdag 31 juli 2007 om 22:20
In ons vorige huis waren mijn ouders nooit met het idee gekomen om vakantie-oppas te spelen, maar sinds de verhuizing....................... één telefoontje van ons, en ze trekken er in !
Wij vinden het prima. Ze houden het netjes, en laten de spullen inderdaad waar ze horen. Wel "weten ze hoe het hoort" als huizenoppas, ze doen dat namelijk ook bij "vreemden", via een soort oppascentrale.
Dit jaar hadden we helemaal geluk, als we niet te lang weg zouden gaan dan wilden ze óók nog wel op hun kleinzoon passen !! Te gek, want vorig jaar had hij veel last van heimwee, en eigenlijk wilden we niet weer met hem op vakantie. Nu kon hij lekker thuisblijven, opa&oma logeerden bij hem en hij ging gewoon naar school, hadden opa&oma óók nog een beetje vakantie.
Praat er gewoon eens over met je schoonmoeder. Misschien heeft ze gewoon niet door dat jullie ideeën van "leuk" verschillen. Je hebt tenslotte nooit laten merken dat je het niet leuk vond, hoe moet ze dat dan weten ?
Wij vinden het prima. Ze houden het netjes, en laten de spullen inderdaad waar ze horen. Wel "weten ze hoe het hoort" als huizenoppas, ze doen dat namelijk ook bij "vreemden", via een soort oppascentrale.
Dit jaar hadden we helemaal geluk, als we niet te lang weg zouden gaan dan wilden ze óók nog wel op hun kleinzoon passen !! Te gek, want vorig jaar had hij veel last van heimwee, en eigenlijk wilden we niet weer met hem op vakantie. Nu kon hij lekker thuisblijven, opa&oma logeerden bij hem en hij ging gewoon naar school, hadden opa&oma óók nog een beetje vakantie.
Praat er gewoon eens over met je schoonmoeder. Misschien heeft ze gewoon niet door dat jullie ideeën van "leuk" verschillen. Je hebt tenslotte nooit laten merken dat je het niet leuk vond, hoe moet ze dat dan weten ?
dinsdag 31 juli 2007 om 22:45
Ik denk dat ik wel heb laten blijken dat ik het niet leuk vind dat ze van alles verandert en aanschaft. Ik zeg bijvoorbeeld van tevoren dat ik niet wil dat ze nieuwe plantjes koopt als er iets dood gaat, dat doe ik liever zelf. En wat staat er te pronken als we thuis komen: nieuwe planten.
Ze haalt wel eens dingen weg en zet daar wat anders voor in de plaats. Bijvoorbeeld een schaal. De mijne vond ze niet mooi dus ze had daar een andere voor in de plaats gezet. Toen ik zei dat ik dat niet leuk vond, zei ze dat ik dan maar weer mijn eigen schaal moest neerzetten, de hare moest ik maar in de tuin zetten ofzo. Dat maakt haar ook echt niks uit, ze is niet beledigd als ik dat zeg. Alleen komt de boodschap niet aan, ze doet het rustig nog een keer.
Dus ik denk dat ze inderdaad niet weet dat ik het niet leuk vind. Ze hoeft ook niet te weten dat ik het niet prettig vind dat ze in ons huis zitten, dat zou ik ook lullig vinden. Ik kan het nu eenmaal niet weigeren als ze het graag willen. Dus dan ga ik geen slapende honden wakker maken.
Maar ik kan natuurlijk wel zeggen dat ik het niet waardeer dat ze dingen verandert en dat zal ik ook gaan doen.
Ze haalt wel eens dingen weg en zet daar wat anders voor in de plaats. Bijvoorbeeld een schaal. De mijne vond ze niet mooi dus ze had daar een andere voor in de plaats gezet. Toen ik zei dat ik dat niet leuk vond, zei ze dat ik dan maar weer mijn eigen schaal moest neerzetten, de hare moest ik maar in de tuin zetten ofzo. Dat maakt haar ook echt niks uit, ze is niet beledigd als ik dat zeg. Alleen komt de boodschap niet aan, ze doet het rustig nog een keer.
Dus ik denk dat ze inderdaad niet weet dat ik het niet leuk vind. Ze hoeft ook niet te weten dat ik het niet prettig vind dat ze in ons huis zitten, dat zou ik ook lullig vinden. Ik kan het nu eenmaal niet weigeren als ze het graag willen. Dus dan ga ik geen slapende honden wakker maken.
Maar ik kan natuurlijk wel zeggen dat ik het niet waardeer dat ze dingen verandert en dat zal ik ook gaan doen.
dinsdag 31 juli 2007 om 23:47
Prikkel, als jij je daar gewoon niet prettig bij voelt dan komen jouw schoonouders dit jaar toch gewoon NIET in jouw huis! Daar hoef jij echt geen schuldgevoel over te hebben, het is jouw huis!
Ik ben van mening dat je niet eens uit hoeft te leggen waarom ze niet hoeven te komen. Dat zou helemaal lekker van de zotte wezen..
Je zegt gewoon iets in de tant van: 'pa en ma ( ;) ) dit jaar hoeven jullie niet op het huis te passen hoor, we hebben het zo prima geregeld met de buren voor post en plantjes...ik zou het wel leuk vinden als jullie na de vakantie een nachtje kwamen logeren om lekker bij te kletsen. En weer hartstikke bedankt voor het aanbod!'
Klaar!:)
Ik ben van mening dat je niet eens uit hoeft te leggen waarom ze niet hoeven te komen. Dat zou helemaal lekker van de zotte wezen..
Je zegt gewoon iets in de tant van: 'pa en ma ( ;) ) dit jaar hoeven jullie niet op het huis te passen hoor, we hebben het zo prima geregeld met de buren voor post en plantjes...ik zou het wel leuk vinden als jullie na de vakantie een nachtje kwamen logeren om lekker bij te kletsen. En weer hartstikke bedankt voor het aanbod!'
Klaar!:)
woensdag 1 augustus 2007 om 09:32
Na een nachtje slapen ben ik alweer wat milder geloof ik. Van al dat klussen in het nieuwe huis word ik gewoon erg moe en dan vind ik iedereen vervelend. Vriend ook en daar word het niet echt gezelliger op...
Gisteren even bij mijn moeder wezen eten, want mijn vader zit in het buitenland en dus was ze een beetje zielig en eenzaam. Was erg gezellig, en even een dagje niet klussen is ook wel lekker.
Feit blijft dat mijn schoonmoeder erg aanwezig is. Niet zozeer dominant, maar gewoon altijd luid praten en alles moeten verkondigen. De roddels uit de buurt zijn ook altijd erg belangrijk. Vriend en schoonzus moeten daar ook niets van hebben dus dat is wel zo prettig. Ik hoef ook niet te weten dat de zoon van 3 huizen verderop een kind heeft gekregen, en dat de zoon van de overbuurvrouw gescheiden is omdat hij vreemd ging en hij nog wel kinderen had bij zijn ex.
Het is een lief mens, maar ik moet haar niet al te lang om me heen hebben. En in combinatie met moeheid en klussen is het me iets te veel.
Neemt niet weg dat ik het somber in zie wat betreft kinderen. Men... Ik weet nu echt zeker dat ze zich overal mee gaat bemoeien. En zeker weten dat ze direct op de stoep staan als ik net bevallen ben. En dat ze vervolgens 3 weken komen logeren in huis. ´Want het huishouden moet ook gebeuren´. En ooow... Ze gaat zeker weten vertellen hoe alles volgens haar moet.
Maar ja... Voorlopig ben ik nog niet zwanger. Vriendlief wil nog jaaaaaaren wachten en van mij mag het binnen een jaar wel.
En tegen de tijd dat ik zwanger ben hebben we nog genoeg tijd om schoonmoeders duidelijk te maken dat het echt niet nodig is om het huishouden te komen doen. Ik hoop maar dat vriendlief tegen die tijd meewerkt.... Maar dat zien we dan wel weer.
Eerst de klustijd maar eens door zien te komen! Dan heb ik daarna weer tijd voor wat schoonmoeder-vrije weekenden en kan ik weer even bijkomen. En dan vind ik haar ook gewoon weer lief in plaats van irritant.
De laatste tip was trouwens ook een goeie. Gewoon regelen met de buren en dan vriendelijk afmelden. Maarja, dat werkt ook niet echt makkelijk als je vriend niet meewerkt.
Wanneer gaan jullie eigenlijk weg?
Gisteren even bij mijn moeder wezen eten, want mijn vader zit in het buitenland en dus was ze een beetje zielig en eenzaam. Was erg gezellig, en even een dagje niet klussen is ook wel lekker.
Feit blijft dat mijn schoonmoeder erg aanwezig is. Niet zozeer dominant, maar gewoon altijd luid praten en alles moeten verkondigen. De roddels uit de buurt zijn ook altijd erg belangrijk. Vriend en schoonzus moeten daar ook niets van hebben dus dat is wel zo prettig. Ik hoef ook niet te weten dat de zoon van 3 huizen verderop een kind heeft gekregen, en dat de zoon van de overbuurvrouw gescheiden is omdat hij vreemd ging en hij nog wel kinderen had bij zijn ex.
Het is een lief mens, maar ik moet haar niet al te lang om me heen hebben. En in combinatie met moeheid en klussen is het me iets te veel.
Neemt niet weg dat ik het somber in zie wat betreft kinderen. Men... Ik weet nu echt zeker dat ze zich overal mee gaat bemoeien. En zeker weten dat ze direct op de stoep staan als ik net bevallen ben. En dat ze vervolgens 3 weken komen logeren in huis. ´Want het huishouden moet ook gebeuren´. En ooow... Ze gaat zeker weten vertellen hoe alles volgens haar moet.
Maar ja... Voorlopig ben ik nog niet zwanger. Vriendlief wil nog jaaaaaaren wachten en van mij mag het binnen een jaar wel.
En tegen de tijd dat ik zwanger ben hebben we nog genoeg tijd om schoonmoeders duidelijk te maken dat het echt niet nodig is om het huishouden te komen doen. Ik hoop maar dat vriendlief tegen die tijd meewerkt.... Maar dat zien we dan wel weer.
Eerst de klustijd maar eens door zien te komen! Dan heb ik daarna weer tijd voor wat schoonmoeder-vrije weekenden en kan ik weer even bijkomen. En dan vind ik haar ook gewoon weer lief in plaats van irritant.
De laatste tip was trouwens ook een goeie. Gewoon regelen met de buren en dan vriendelijk afmelden. Maarja, dat werkt ook niet echt makkelijk als je vriend niet meewerkt.
Wanneer gaan jullie eigenlijk weg?
woensdag 1 augustus 2007 om 09:43
Ik ben de ene keer ook een stuk milder dan de andere. Het is ook best gezellig als ze hier zijn. M'n schoonmoeder kan ook een heel leuk mens zijn. Ze is lief, ook voor de kinderen. Maar ze kan me ook enorm op mijn huid zitten en aangezien er in het verleden al het een en ander is gebeurd, sta ik dan gelijk weer op mijn achterste poten.
Het gaat er niet om dat ze op ons huis moeten passen, dat hoeft helemaal niet. Ons huis redt zich prima alleen :D Het gaat erom dat zij graag hier willen zijn, als een soort vakantie. Ze doen het dus voor zichzelf, niet voor ons. Vandaar dat ik gewoon niet kán weigeren. Ik probeer alleen voor mezelf en manier te vinden om er zo goed mogelijk mee om te gaan. En ondertussen ben ik na de eerste schrik ook wel weer een beetje bijgekomen en dus ook alweer wat milder!
Het gaat er niet om dat ze op ons huis moeten passen, dat hoeft helemaal niet. Ons huis redt zich prima alleen :D Het gaat erom dat zij graag hier willen zijn, als een soort vakantie. Ze doen het dus voor zichzelf, niet voor ons. Vandaar dat ik gewoon niet kán weigeren. Ik probeer alleen voor mezelf en manier te vinden om er zo goed mogelijk mee om te gaan. En ondertussen ben ik na de eerste schrik ook wel weer een beetje bijgekomen en dus ook alweer wat milder!
woensdag 1 augustus 2007 om 09:52
woensdag 1 augustus 2007 om 10:14
Ja, en dat heb ik hier ook vaak genoeg gezegd. Ik weet dat ze het goed bedoeld en dat ze ons graag wil helpen. Maar er zijn wel grenzen. En voor mij gaat ze een grens over als ze mijn spullen gaat vervangen door spullen die zij mooier vindt.
En dat ze hier in huis komen, is omdat ZIJ het willen. Niet omdat wij het willen. Dus dat doet ze volgens mij niet uit liefde en bezorgheid.
woensdag 1 augustus 2007 om 10:39
Volgens mij stampt prikkel liefdevolle acties niet echt de grond in. Als prikkel´s schoonmoeder een schaal vervangt omdat ze die van prikkel lelijk vindt, en prikkel vervolgens aangeeft dat ze dat niet wil, dan maakt het niet uit, maar zal haar schoonmoeder het de volgende keer alsnog doen, omdat het gewoon niet aankomt.
Ik zit nou net met het probleem dat ik weet dat mijn schoonmoeder ons graag wil helpen en dat ze dat echt doet uit liefde, maar dat ik er soms een beetje senuwachtig van wordt. Ik vind haar een schat van een mens, maar als ze de hele dag in mijn huis rondloopt en alles op haar manier wil doen, en maar met moeite accepteert dat ik sommige dingen in mijn huis anders wil dan zij, dan krijg ik gewoon de kriebels. En dat is waar ik het meeste mee zit...
Ik zit nou net met het probleem dat ik weet dat mijn schoonmoeder ons graag wil helpen en dat ze dat echt doet uit liefde, maar dat ik er soms een beetje senuwachtig van wordt. Ik vind haar een schat van een mens, maar als ze de hele dag in mijn huis rondloopt en alles op haar manier wil doen, en maar met moeite accepteert dat ik sommige dingen in mijn huis anders wil dan zij, dan krijg ik gewoon de kriebels. En dat is waar ik het meeste mee zit...
