Relaties
alle pijlers
Schoonouders in huis tijdens vakantie
dinsdag 31 juli 2007 om 10:10
Hoi,
Ik zit behoorlijk in mijn maag met het volgende. De relatie tussen mij en mijn schoonouders is best goed, alleen kan ik me best irriteren aan mijn schoonmoeder. Het is een lief mens en ze bedoelt het allemaal goed maar ze kan erg bemoeizuchtig zijn. Ze wonen ver weg dus als ze langskomen blijven ze meestal overnachten. Na zo'n heel weekend schoonouders om me heen, ben ik blij als ze weer vetrekken.... :D
Nu hebben ze al een paar keer in ons huis gezeten als wij op vakantie waren. Dat wilden ze zelf graag, het is niet zo dat wij dat van ze vroegen om op het huis te passen, daar kunnen we de buren ook voor vragen (planten en post).
Mijn vriend vindt dat prima, ik eigenlijk niet. Voor mij hoeft het niet zo nodig dat er twee weken lang mensen (wie dan ook) in mijn huis wonen. Ik kan het niet goed beargumenteren maar ik vind voel me er gewoon niet prettig bij. Het voelt als een inbreuk op mijn privacy.
Nu heeft mijn schoonmoeder er ook nogal een handje van om dingen te veranderen in huis. Soms onbedoeld, na het schoonmaken kan het voorkomen dat ze spullen anders terugzet. Dat geeft ook niks. Maar ze verandert zoveel, dat kan geen toeval meer zijn. Kasten en laden zijn anders ingericht, planten en fotolijstjes staan anders, jassen hangen anders aan de kapstok (het nut daarvan heb ik trouwens nog nooit begrepen ;)) etc etc. Ze koopt spulletjes voor in huis zoals planten, beeldjes, serviesgoed etc.
Allemaal heel lief bedoeld maar ik kan er erg slecht tegen. Maar wat ze vaak ook doen is klussen in huis en dat is natuurlijk erg prettig. Ze hebben ooit de badkamer waar wij mee bezig waren afgemaakt, en planken opgehangen in een voorraadkast. Klusjes waar wij maar niet aan toe kwamen, deden zij. Dat was dan een verrassing als wij thuis kwamen. Hartstikke lief natuurlijk en vooral mijn vriend is daar erg blij mee. Dan kan ik natuurlijk niet gaan 'zeuren' over het feit dat ze dingen in mijn huis veranderd heeft, dat komt dan erg ondankbaar over.
Ik heb wel eens gezegd dat ik niet wil dat ze het doet, maar dan zegt ze dat ik de spullen die ze heeft gekocht maar weg moet gooien als ik ze niet mooi vind. Ook zoiets... :?
Nu hoorde ik dus gister dat ze tijdens onze vakantie weer hier in huis willen komen. Ik was gelijk de hele avond van slag. Ik wil het liever niet, maar ik kan ze moeilijk weigeren. Daarbij vindt mijn vriend het prima, dus dat maakt het extra lastig. Ik zal me er dus bij neer moeten leggen.
Ik probeer mezelf ervan te overtuigen dat ik me niet zo druk moet maken, ik moet blij zijn dat ze het hele huis van boven tot onder, inclusief de meterkast, schoonmaakt. En dat ze waarschijnlijk weer klussen gaan doen waar wij niet over ingelicht worden vantevoren (want: verrassing). Waarschijnlijk zijn ze er ook nog als wij terugkomen van de vakantie want ze vinden het leuk om ons en de kinderen weer te zien. Dus dan moet ik weer blij joelend door het huis gaan lopen dat het zo fijn is wat ze allemaal hebben gedaan. Terwijl ik woest word van alle veranderingen....
Ik ga echt m'n best doen om me er niet druk om te maken en proberen blij te zijn met al het werk dat ze verzetten. Want het is natuurlijk wel heel lief wat ze allemaal doen. Ze helpen ons altijd heel erg graag en dat is iets om dankbaar voor te zijn.
Maar ik heb het er moeilijk mee.... Is er iemand die dit herkent??? Zodat ik me niet zo'n slechte schoondochter voel ;( Mensen in mijn omgeving zeggen allemaal dat ze er geen moeite en dat ze juist blij zouden zijn met zulke schoonouders. Snap ik ook heel goed, maar ik voel dat niet zo. Ik zou het heel fijn vinden om jullie mening te horen....
Ik zit behoorlijk in mijn maag met het volgende. De relatie tussen mij en mijn schoonouders is best goed, alleen kan ik me best irriteren aan mijn schoonmoeder. Het is een lief mens en ze bedoelt het allemaal goed maar ze kan erg bemoeizuchtig zijn. Ze wonen ver weg dus als ze langskomen blijven ze meestal overnachten. Na zo'n heel weekend schoonouders om me heen, ben ik blij als ze weer vetrekken.... :D
Nu hebben ze al een paar keer in ons huis gezeten als wij op vakantie waren. Dat wilden ze zelf graag, het is niet zo dat wij dat van ze vroegen om op het huis te passen, daar kunnen we de buren ook voor vragen (planten en post).
Mijn vriend vindt dat prima, ik eigenlijk niet. Voor mij hoeft het niet zo nodig dat er twee weken lang mensen (wie dan ook) in mijn huis wonen. Ik kan het niet goed beargumenteren maar ik vind voel me er gewoon niet prettig bij. Het voelt als een inbreuk op mijn privacy.
Nu heeft mijn schoonmoeder er ook nogal een handje van om dingen te veranderen in huis. Soms onbedoeld, na het schoonmaken kan het voorkomen dat ze spullen anders terugzet. Dat geeft ook niks. Maar ze verandert zoveel, dat kan geen toeval meer zijn. Kasten en laden zijn anders ingericht, planten en fotolijstjes staan anders, jassen hangen anders aan de kapstok (het nut daarvan heb ik trouwens nog nooit begrepen ;)) etc etc. Ze koopt spulletjes voor in huis zoals planten, beeldjes, serviesgoed etc.
Allemaal heel lief bedoeld maar ik kan er erg slecht tegen. Maar wat ze vaak ook doen is klussen in huis en dat is natuurlijk erg prettig. Ze hebben ooit de badkamer waar wij mee bezig waren afgemaakt, en planken opgehangen in een voorraadkast. Klusjes waar wij maar niet aan toe kwamen, deden zij. Dat was dan een verrassing als wij thuis kwamen. Hartstikke lief natuurlijk en vooral mijn vriend is daar erg blij mee. Dan kan ik natuurlijk niet gaan 'zeuren' over het feit dat ze dingen in mijn huis veranderd heeft, dat komt dan erg ondankbaar over.
Ik heb wel eens gezegd dat ik niet wil dat ze het doet, maar dan zegt ze dat ik de spullen die ze heeft gekocht maar weg moet gooien als ik ze niet mooi vind. Ook zoiets... :?
Nu hoorde ik dus gister dat ze tijdens onze vakantie weer hier in huis willen komen. Ik was gelijk de hele avond van slag. Ik wil het liever niet, maar ik kan ze moeilijk weigeren. Daarbij vindt mijn vriend het prima, dus dat maakt het extra lastig. Ik zal me er dus bij neer moeten leggen.
Ik probeer mezelf ervan te overtuigen dat ik me niet zo druk moet maken, ik moet blij zijn dat ze het hele huis van boven tot onder, inclusief de meterkast, schoonmaakt. En dat ze waarschijnlijk weer klussen gaan doen waar wij niet over ingelicht worden vantevoren (want: verrassing). Waarschijnlijk zijn ze er ook nog als wij terugkomen van de vakantie want ze vinden het leuk om ons en de kinderen weer te zien. Dus dan moet ik weer blij joelend door het huis gaan lopen dat het zo fijn is wat ze allemaal hebben gedaan. Terwijl ik woest word van alle veranderingen....
Ik ga echt m'n best doen om me er niet druk om te maken en proberen blij te zijn met al het werk dat ze verzetten. Want het is natuurlijk wel heel lief wat ze allemaal doen. Ze helpen ons altijd heel erg graag en dat is iets om dankbaar voor te zijn.
Maar ik heb het er moeilijk mee.... Is er iemand die dit herkent??? Zodat ik me niet zo'n slechte schoondochter voel ;( Mensen in mijn omgeving zeggen allemaal dat ze er geen moeite en dat ze juist blij zouden zijn met zulke schoonouders. Snap ik ook heel goed, maar ik voel dat niet zo. Ik zou het heel fijn vinden om jullie mening te horen....
woensdag 1 augustus 2007 om 10:45
Uit liefde en bezorgdheid iemands kasten helemaal veranderen en spullen vervangen? Klinkt mij meer als gebrek aan respect in de oren en als controledwang.
Mijn moeder is ook zo maar die komt er bij mij niet meer in als ik niet thuis ben. Die presteerde het om mijn gordijnen eraf te halen en ze met een tinnetje verf te verven want "ze waren zo flets" Ze waren pastelkleurig en dat is een beetje flets en dat is de kleur die ik mooi vond.
En het ergste van zulke mensen is dat ze jou nog ondankbaar vinden ook als je zegt dat je dat niet wil.....
AAAAAAAARGGH!
woensdag 1 augustus 2007 om 10:48
Als iemand zonder mijn toestemming in mijn huis mijn kastjes gaat herinrischten dan kan dat nog zo lief bedoeld zijn, ik zou er ook pislink van worden. heb trouwesn ook mijn eigen moeder al meer dan eens duidelijk gemaakt dat ik de enge ben die bepaalt hoe mijn huis ingericht is, aangezien ik ook de enige ben die er in woont.
Misschien moet je gewoon heel demonstratief alle kastjes waar ze niet perse in hoeft te zijn dichtplakken met een stukje tape?
Misschien moet je gewoon heel demonstratief alle kastjes waar ze niet perse in hoeft te zijn dichtplakken met een stukje tape?
woensdag 1 augustus 2007 om 11:27
DAT is echt het toppunt!!!! :@
Wat heb je gedaan? Nieuwe gordijnen laten maken en de rekening naar je moeder gestuurd? Hoe haalt ze het in haar hoofd!
Mijn moeder vind het maar niks dat ik een bruine muur in mijn slaapkamer ga maken. In het vorige huis werd er een slaapkamermuur lila en dat vond ze toen ook vreselijk. Tot het er op zat. Toen vond ze het wel weer mooi.
Mijn schoonvader vind het ook verschrikkelijk dat ik de slaapkamer ´niet gewoon wit´ doe. Maar hij durft er niets van te zeggen, want hij is nogal dol op mij. ;) Als ik het over de kleuren heb trekt hij zo´n gezicht waaruit ik kan opmaken dat hij het niks vind. Maarja, het is het huis van mij en mijn vriend en dus maakt het hem eigenlijk niet zoveel uit. Zoals het hoort dus...
Men... Wat een moeder Bronny...
woensdag 1 augustus 2007 om 13:31
Tja, gordijnen verven gaat inderdaad een beetje ver! Daar zou ik ook niet gelukkig van worden.
Voor de rest lees ik als rode draad toch een beetje dat degenen die zich de bemoeienis zo aantrekken, onzeker gemaakt worden door de (schoon)moeders.
Ik ben jarenlang alleenstaande moeder met een eigen bedrijf geweest en was op een gegeven moment blij met alle hulp die ik geboden kreeg. Ik zou een gat in de lucht springen als iemand de meterkast uitsopt terwijl ik op vakantie ben. Gebeurt dat ook eens een keer!
Misschien ben ik minder gesteld op mijn privacy dan een ander of schaam ik me minder snel? Dat kan. Weet wel dat ik me vaak een stuk minder druk maak over dingen dan een ander. Relativeren noem ik dat zelf.
Wat is er mis mee als (schoon)ouders voor HUN plezier een paar weken in jouw huis vertoeven? Ja en, dan staat er ineens een ander schaaltje of plantje..... Vervang je dat toch gewoon weer? 2 seconden werk! Niks aan de hand. Je man is blij dat ie dit voor zijn ouders kan doen. Da's toch mooi?
Laat gaan en geniet van je vakantie!
Voor de rest lees ik als rode draad toch een beetje dat degenen die zich de bemoeienis zo aantrekken, onzeker gemaakt worden door de (schoon)moeders.
Ik ben jarenlang alleenstaande moeder met een eigen bedrijf geweest en was op een gegeven moment blij met alle hulp die ik geboden kreeg. Ik zou een gat in de lucht springen als iemand de meterkast uitsopt terwijl ik op vakantie ben. Gebeurt dat ook eens een keer!
Misschien ben ik minder gesteld op mijn privacy dan een ander of schaam ik me minder snel? Dat kan. Weet wel dat ik me vaak een stuk minder druk maak over dingen dan een ander. Relativeren noem ik dat zelf.
Wat is er mis mee als (schoon)ouders voor HUN plezier een paar weken in jouw huis vertoeven? Ja en, dan staat er ineens een ander schaaltje of plantje..... Vervang je dat toch gewoon weer? 2 seconden werk! Niks aan de hand. Je man is blij dat ie dit voor zijn ouders kan doen. Da's toch mooi?
Laat gaan en geniet van je vakantie!
woensdag 1 augustus 2007 om 17:21
Oh, prikkel en de andere posters, ik heb echt met verbazing zitten lezen! Ik vind het knap dat je al die keren je hebt kunnen inhouden. Maar ook begrijp ik het niet helemaal. Ik vind de mening van een ander prima, maar ongevraagd dingen veranderen in je huis en al die andere voorbeelden, vind ik echt niet kunnen. Ik zou ze dus niet in huis willen hebben tijdens mijn vakantie. Dan vraag ik de buren wel voor de post en planten. Je zou het nog 1 keer goed kunnen bespreken, wat je niet wilt dat er gebeurt tijdens jullie afwezigheid, maar dan zal je man ook jouw mening moeten delen. Ik wens je veel sterkte en een prettige vakantie.
woensdag 1 augustus 2007 om 20:07
Wat een giller. Schoonmoeder doet het vooral voor zichzelf. Zíj voelt zich er goed bij.
Kom op meid, opkomen voor je eigen huis en haard. En dat betekent niet dat omdat je het wel prettig vindt dat ze planken ophangen, je het ook maar prettig moet vinden dat ze je huis volzet met Laven en direct je kastjes maar even reorganiseert.
En je vriend hoeft helemaal niet hetzelfde te voelen als jij, maar het zou genoeg moeten zijn dat jíj dat wel zo voelt.
Succes!
woensdag 1 augustus 2007 om 20:23
Misschien moet je er eens een andere blik op werpen. Ik ogen van je schoonmoeder bemoeit ze zich waarschijnlijk niet met jou huis, maar met het huis van haar zoon. Degene die er dus iets van moet zeggen is....bingo. Haar zoon, jou man. Die moet haar duidelijk maken dat hij nu zijn eigen leven leidt, samen met jou. En dat hij, samen met jou, de beslissingen neemt.
Praten met je vriend dus. Laat hem het oplossen! En als hij pal achter zijn moeder blijft staan en het niet met jou eens is, heb je geen probleem met je schoonmoeder, maar met je vriend. Als hij toestemming geeft tot die inmenging in jullie leven, kun jij doen wat je wilt maar bereik je niets bij je schoonmoeder. Hooguit zal ze luisteren en knikken, om vervolgens naar haar zoon te kijken wat hij er van vindt.
Praten met je vriend dus. Laat hem het oplossen! En als hij pal achter zijn moeder blijft staan en het niet met jou eens is, heb je geen probleem met je schoonmoeder, maar met je vriend. Als hij toestemming geeft tot die inmenging in jullie leven, kun jij doen wat je wilt maar bereik je niets bij je schoonmoeder. Hooguit zal ze luisteren en knikken, om vervolgens naar haar zoon te kijken wat hij er van vindt.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
vrijdag 3 augustus 2007 om 15:11
Beste Prikkel,
Wat me opvalt is dat je zegt dat je "nu gehoord hebt dat ze tijdens jullie vakantie weer in je huis gaan komen wonen" en dat "het prima is voor je vriend" en dat "je je er dus maar zal bij neerleggen". Dit betekent eigenlijk dat jij in heel deze zaak geen stem hebt. M.a.w. schoonouders geven aan (aan je vriend?) dat ze willen komen, vriend stemt ermee in en daarmee is alles geregeld. Wat jij ervan vindt is niet aan de orde, niemand vraagt om jouw mening. Dit is nochtans niet iets wat jouw vriend zomaar alleen mag regelen, dat is iets wat hij met jou moet bespreken. Het gaat toch om jullie huis en om jullie huishouden? Ik begrijp dus heel erg goed dat je met een naar gevoel zit, want diep in jezelf voel je dat er iets niet klopt maar wat precies dat is moeilijk te ontrafelen omdat alles wat ze doen zogezegd gebeurt uit liefde voor jullie, en hoe slecht en ondankbaar ben jij wel als je daar kritiek op zou durven hebben!
Ik begrijp jouw gevoelens hierin erg goed omdat ik ook in dit schuitje heb gezeten en nog af en toe zit. Mijn schoonmoeder wil zich ook met alles bemoeien, en dat steeds met de uitleg dat ze zoveel van haar zoon en zijn familie (let op de volgorde) houdt. Het heeft mij jaren gekost om te begrijpen wat er eigenlijk echt aan de hand was: ze is het soort moeder dat haar zoon nooit heeft kunnen loslaten, de zoon wil haar niet kwetsen en laat haar dus maar doen en verlangt intussen van mij ook ongeveer hetzelfde ("want het is mijn moeder"!). Dit heeft geduurd tot ik zelf ben beginnen veranderen. Dat is niet in een keer gebeurd maar met vallen en opstaan. In feite heb ik moeten leren voor mezelf op te komen en aangeven waar mijn grenzen liggen. Nou, dat werd in het begin echt niet gewaardeerd, noch door de schoonmoeder, noch door de echtgenoot! Want die waren dat natuurlijk niet van me gewoon! Het is een eeuwenoud probleem: er zijn mensen die voortdurend over andere mensen hun grenzen willen gaan en er zijn mensen die over hun grenzen laten gaan. Heel vaak "vinden" die elkaar en dat blijft dan zolang doorgaan tot de kant die over zich heen laat lopen dit eindelijk niet meer toelaat. In jouw geval begrijp ik dat je je er steeds maar weer bij neerlegt omdat je eigenlijk je schoonouders en je vriend niet wil kwetsen, "en ze doen toch eigenlijk niets verkeerds want ze willen alleen maar helpen", maar hoe gekwetst voel jij je eigenlijk wanneer zij dit zomaar achter jouw rug regelen? En als je schoonmoeder bij wijze van spreken je huis herinricht, dan moet dat jou toch ook kwetsen, want iemands huis herinrichten doe je m.i. alleen met diens toestemming!? Jouw schoonouders mogen van mening zijn dat ze dit uit liefde doen, dit is niet juist! Laat je niet misleiden door wat er allemaal zogezegd uit liefde gedaan wordt! Als ze van je houden, zouden ze in de eerste plaats om jouw mening vragen en proberen ermee rekening te houden. Dat geldt trouwens in de eerste plaats ook voor je vriend.
Ik wens je veel sterkte bij het aanpakken van dit probleem. Ik ben er zeker van dat je het kan; het vraagt alleen tijd en de moed om telkens opnieuw te proberen en je niet te laten intimideren. Maar uiteindelijk kom je er wel als een sterker persoon uit!
Phara
Wat me opvalt is dat je zegt dat je "nu gehoord hebt dat ze tijdens jullie vakantie weer in je huis gaan komen wonen" en dat "het prima is voor je vriend" en dat "je je er dus maar zal bij neerleggen". Dit betekent eigenlijk dat jij in heel deze zaak geen stem hebt. M.a.w. schoonouders geven aan (aan je vriend?) dat ze willen komen, vriend stemt ermee in en daarmee is alles geregeld. Wat jij ervan vindt is niet aan de orde, niemand vraagt om jouw mening. Dit is nochtans niet iets wat jouw vriend zomaar alleen mag regelen, dat is iets wat hij met jou moet bespreken. Het gaat toch om jullie huis en om jullie huishouden? Ik begrijp dus heel erg goed dat je met een naar gevoel zit, want diep in jezelf voel je dat er iets niet klopt maar wat precies dat is moeilijk te ontrafelen omdat alles wat ze doen zogezegd gebeurt uit liefde voor jullie, en hoe slecht en ondankbaar ben jij wel als je daar kritiek op zou durven hebben!
Ik begrijp jouw gevoelens hierin erg goed omdat ik ook in dit schuitje heb gezeten en nog af en toe zit. Mijn schoonmoeder wil zich ook met alles bemoeien, en dat steeds met de uitleg dat ze zoveel van haar zoon en zijn familie (let op de volgorde) houdt. Het heeft mij jaren gekost om te begrijpen wat er eigenlijk echt aan de hand was: ze is het soort moeder dat haar zoon nooit heeft kunnen loslaten, de zoon wil haar niet kwetsen en laat haar dus maar doen en verlangt intussen van mij ook ongeveer hetzelfde ("want het is mijn moeder"!). Dit heeft geduurd tot ik zelf ben beginnen veranderen. Dat is niet in een keer gebeurd maar met vallen en opstaan. In feite heb ik moeten leren voor mezelf op te komen en aangeven waar mijn grenzen liggen. Nou, dat werd in het begin echt niet gewaardeerd, noch door de schoonmoeder, noch door de echtgenoot! Want die waren dat natuurlijk niet van me gewoon! Het is een eeuwenoud probleem: er zijn mensen die voortdurend over andere mensen hun grenzen willen gaan en er zijn mensen die over hun grenzen laten gaan. Heel vaak "vinden" die elkaar en dat blijft dan zolang doorgaan tot de kant die over zich heen laat lopen dit eindelijk niet meer toelaat. In jouw geval begrijp ik dat je je er steeds maar weer bij neerlegt omdat je eigenlijk je schoonouders en je vriend niet wil kwetsen, "en ze doen toch eigenlijk niets verkeerds want ze willen alleen maar helpen", maar hoe gekwetst voel jij je eigenlijk wanneer zij dit zomaar achter jouw rug regelen? En als je schoonmoeder bij wijze van spreken je huis herinricht, dan moet dat jou toch ook kwetsen, want iemands huis herinrichten doe je m.i. alleen met diens toestemming!? Jouw schoonouders mogen van mening zijn dat ze dit uit liefde doen, dit is niet juist! Laat je niet misleiden door wat er allemaal zogezegd uit liefde gedaan wordt! Als ze van je houden, zouden ze in de eerste plaats om jouw mening vragen en proberen ermee rekening te houden. Dat geldt trouwens in de eerste plaats ook voor je vriend.
Ik wens je veel sterkte bij het aanpakken van dit probleem. Ik ben er zeker van dat je het kan; het vraagt alleen tijd en de moed om telkens opnieuw te proberen en je niet te laten intimideren. Maar uiteindelijk kom je er wel als een sterker persoon uit!
Phara
zaterdag 4 augustus 2007 om 10:20
Beste Phara, Veel dingen die je zegt kloppen inderdaad helemaal met mijn situatie. Wat me inderdaad het meeste dwars zit is dat ik hier geen stem in heb. Dat komt ook omdat ik geen enkele geldige reden kan verzinnen waarom ik niet wil dat ze hier komen. Het is puur een gevoelskwestie waar ze niks van begrijpen. Mijn vriend vindt mijn gevoel belachelijk en dus komen ze. Ik kan het me van zijn kant ook wel voorstellen dat hij niet graag tegen zijn ouders zegt dat ze niet welkom zijn omdat ik er problemen mee heb. En eerlijk gezegd zou ik me ook zo ontzettend schuldig voelen als ik mijn zin door zou drijven en ze daardoor dus niet komen, dat ik ze liever laat komen. Dus dat is ook een reden dat ik ga proberen me er overheen te zetten. En ik moet zeggen dat het me al aardig lukt, zeker ook dankzij het feit dat ik weet dat er meer mensen zijn die er net zo over denken als ik!Mijn schoonmoeder is ook het type dat haar zoon moeilijk kan loslaten. In die zin dat zij nog steeds de dingen wil bepalen in zijn leven. Meestal zijn dat kleine dingen, zoals dingetjes in het huis. Soms grote dingen, zoals met de kinderen. Als dat laatste gebeurt grijpen we allebei wel snel in, dat laat mijn vriend ook niet toe. Maar met die kleine dingetjes gaat mijn vriend vaak wel haar mee. Dat geeft haar natuurlijk ook weer de moed om ermee door te gaan! Mijn vriend zegt altijd dingen als; ze bedoelt het zo goed, zo is ze nu eenmaal, ze wil het zo graag, laat haar maar. En er zit ook geen enkele slechte bedoeling achter, dat wil ik echt nog even benadrukken. Het is een hartstikke goed mens, ze is lief voor iedereen om haar heen en ze bedoelt het écht goed. Ze gaat alleen wel mijn grenzen over, zonder dat ze het door heeft. Ik ben daar erg gevoelig voor, gevoeliger dan anderen denk ik. Als ik het er over heb met vriendinnen, begrijpen zij niet waar ik me zo druk om maak. Al met al blijf ik me maar schuldig voelen, vooral omdat er veel mensen in mijn omgeving zijn die zeggen dat ik me niet zo druk moet maken. Dat is ook de reden dat ik het probleem niet echt durf aan te pakken. Zodra ik er maar iets over zeg, heb ik ruzie met mijn vriend en weinig steun van mijn omgeving. Maar ik wil het wel een beetje gaan proberen. Als ze toch te ver is gegaan naar mijn mening ga ik er wat van zeggen. Niet van tevoren, dat vind ik moeilijk en dan moet ik om het uit te leggen met voorbeelden uit het verleden komen. Dan ga ik oude koeien uit de sloot halen, lijkt me niet nodig. Phara, je zegt een hoop dingen waar ik wat aan heb, maar ik vind het echt heel moeilijk om zo op mijn strepen te gaan staan. Ik denk dat ik maar een middenweg moet gaan vinden; bepaalde dingen accepteren om niet onnodig te kwetsen, maar als ze te ver gaat er wel wat van zeggen op een vriendelijke manier. Maar ik wil nogmaals zeggen dat het me goed doet dat er hier mensen zijn die me begrijpen!!
