Relaties
alle pijlers
Single and ready to mingle?
donderdag 8 juli 2021 om 15:26
Hey ladies en gentleman:D
Ik kom net op social media een quote tegen van rumag "voor iemand die zo knap, leuk, lief, zorgzaam, mooi, intelligent, getalenteerd, goed in bed, perfect en bescheiden is
Ben ik wel lang single" onder deze post zag ik zoveel reacties van voornamelijk vrouwen.. en vroeg me af hoe zit het bij jullie? Hoe is jullie liefdesleven tot nu toe verlopen?
Ik merk bij mijzelf namelijk een soort van schaamte omdat ik maar één serieuze relatie heb gehad en daarna korte relaties waarbij het vaak niet werkte mede door mijn onzekerheid. Zijn er meer dames / heren die hier mee kampen of andere struggles in het date/relatie leven? Let's talk!
Ik kom net op social media een quote tegen van rumag "voor iemand die zo knap, leuk, lief, zorgzaam, mooi, intelligent, getalenteerd, goed in bed, perfect en bescheiden is
Ben ik wel lang single" onder deze post zag ik zoveel reacties van voornamelijk vrouwen.. en vroeg me af hoe zit het bij jullie? Hoe is jullie liefdesleven tot nu toe verlopen?
Ik merk bij mijzelf namelijk een soort van schaamte omdat ik maar één serieuze relatie heb gehad en daarna korte relaties waarbij het vaak niet werkte mede door mijn onzekerheid. Zijn er meer dames / heren die hier mee kampen of andere struggles in het date/relatie leven? Let's talk!
Behind every successful woman is herself
zondag 11 juli 2021 om 19:14
Ik ben nu een jaar alleen na 15 jr gesetteld te zijn geweest en moeder te zijn geworden.
De vader van zoon was mijn 3e serieuze relatie, de 1e 2 stopten na 3,5 jr. Ik stopte ze na 3,5 jr.
Nu vind ik het prima zo. Ik mis alleen de sex. Ik kijk wel om me heen, net eigenlijk weer, maar ik date niet.
Ik vind mijn leven leuk zo. Het scheelt enorm dat ik nu echt een lange relatie heb gehad , en dat mijn kinderwens vervuld is.
Ik weet nu dat een relatie helemaal niet zaligmakend is.
De 3 relaties die ik heb gehad zijn alle 3 ontstaan met een gigantische wederzijdse verliefdheid. Heerlijk om mee te maken maar geen garantie voor de toekomst.
Ik vind de mensen die alleen durven blijven ipv te stettelen voor less, juist sterk. Dat zouden meer mensen moeten doen.
En ik zou als tip willen geven: maak geen grote beslissingen voor de 1e verliefdheid een beetje gezakt is is. En dat kan wel 3 jr duren.
Ik denk dat de tijd van nu er mee te maken heeft. Alles is snel en vluchtig en moet leuk zijn.
Een relatie ontwikkelt zich niet in 1 date en niemand is altijd leuk, jij ook niet
En dat gedate lijkt me ook zo geforceerd.
Ik zeg niet dat ik het nooit ga doen maar voorlopig niet.
Ik hoop tzt iemand tegen het lijf te lopen.
De vader van zoon was mijn 3e serieuze relatie, de 1e 2 stopten na 3,5 jr. Ik stopte ze na 3,5 jr.
Nu vind ik het prima zo. Ik mis alleen de sex. Ik kijk wel om me heen, net eigenlijk weer, maar ik date niet.
Ik vind mijn leven leuk zo. Het scheelt enorm dat ik nu echt een lange relatie heb gehad , en dat mijn kinderwens vervuld is.
Ik weet nu dat een relatie helemaal niet zaligmakend is.
De 3 relaties die ik heb gehad zijn alle 3 ontstaan met een gigantische wederzijdse verliefdheid. Heerlijk om mee te maken maar geen garantie voor de toekomst.
Ik vind de mensen die alleen durven blijven ipv te stettelen voor less, juist sterk. Dat zouden meer mensen moeten doen.
En ik zou als tip willen geven: maak geen grote beslissingen voor de 1e verliefdheid een beetje gezakt is is. En dat kan wel 3 jr duren.
Ik denk dat de tijd van nu er mee te maken heeft. Alles is snel en vluchtig en moet leuk zijn.
Een relatie ontwikkelt zich niet in 1 date en niemand is altijd leuk, jij ook niet
En dat gedate lijkt me ook zo geforceerd.
Ik zeg niet dat ik het nooit ga doen maar voorlopig niet.
Ik hoop tzt iemand tegen het lijf te lopen.
maandag 12 juli 2021 om 13:45
Ik ben 38 en heb ook nog geen 'bestendige' relaties gehad. Soms wel elkaar leuk vinden maar niet leuk genoeg voor 'iets vasts'. Dus wel lange tijd daten/scharrelen maar niet dat je het merendeel van de nachten samen slaapt en de families aan elkaar gaat voorstellen oid.
Ik heb een ziektegeschiedenis/psychiatrie en vind het wel belangrijk een 'gelijkwaardig' iemand te vinden. Niet zo iemand van 'we mankeren allebei van alles dus we gaan de rest van ons leven Netflixen'.
Ook niet zo iemand die mij zielig vindt of die van mij juist verwacht dat ik mijn buien verberg bij zijn vrienden. Laatst ontmoette ik iemand die vond dat we wel konden afspreken 'want we werken allebei niet'. Nou dat was ook wel het enige punt van overeenkomst want we hadden elkaar weinig interessants te melden.
En ik denk dat dat niet een lijstje is... denk dat het vanaf moment 1 is of de ander in mij een mooie vrouw ziet of juist een zielig iemand.
Ik krijg juist niet zo heel veel vragen over 'wanneer kom je eens met een leuke vriend'. Misschien snapt familie zelf ook wel dat er veel gebeurd was en dat je niet 1,2,3 weer open staat voor een relatie.
Ik ken ook wel mensen in mijn omgeving met relaties waar ik zelf niet zo gelukkig van zou worden. Maar ook mensen met een leuke relatie. En soms lijkt het allemaal leuk en dan opeens hoor je dingen die al jaren niet goed blijken te zitten. Dat is ook apart.
Ik heb een ziektegeschiedenis/psychiatrie en vind het wel belangrijk een 'gelijkwaardig' iemand te vinden. Niet zo iemand van 'we mankeren allebei van alles dus we gaan de rest van ons leven Netflixen'.
Ook niet zo iemand die mij zielig vindt of die van mij juist verwacht dat ik mijn buien verberg bij zijn vrienden. Laatst ontmoette ik iemand die vond dat we wel konden afspreken 'want we werken allebei niet'. Nou dat was ook wel het enige punt van overeenkomst want we hadden elkaar weinig interessants te melden.
En ik denk dat dat niet een lijstje is... denk dat het vanaf moment 1 is of de ander in mij een mooie vrouw ziet of juist een zielig iemand.
Ik krijg juist niet zo heel veel vragen over 'wanneer kom je eens met een leuke vriend'. Misschien snapt familie zelf ook wel dat er veel gebeurd was en dat je niet 1,2,3 weer open staat voor een relatie.
Ik ken ook wel mensen in mijn omgeving met relaties waar ik zelf niet zo gelukkig van zou worden. Maar ook mensen met een leuke relatie. En soms lijkt het allemaal leuk en dan opeens hoor je dingen die al jaren niet goed blijken te zitten. Dat is ook apart.
Je kunt méér.
maandag 12 juli 2021 om 13:52
Ik ben eerste helft 20 en ben überhaupt nog nooit verliefd geweest. En als ik het aanbod zie op Tinder blijft dat wel even zo gok ik. :')
Overigens vind ik het wel vervelend om steeds aan te horen wanneer het nou een keer 'mijn beurt is' (vooral van mijn moeder) en dat al mijn vrienden wel verliefd zijn en gelukkig in een relatie zitten.
Overigens vind ik het wel vervelend om steeds aan te horen wanneer het nou een keer 'mijn beurt is' (vooral van mijn moeder) en dat al mijn vrienden wel verliefd zijn en gelukkig in een relatie zitten.
maandag 12 juli 2021 om 14:03
Ik heb gemerkt dat als mensen naar de buitenwereld toe laten weten dat de partner toch niet zo leuk is, ze the-point-of-no-return al lang en breed voorbij zijn en al veel eerder uit elkaar hadden moeten gaan. Dan is het wel heeeel slecht.Moon-Alisa schreef: ↑12-07-2021 13:45[...]
Ik ken ook wel mensen in mijn omgeving met relaties waar ik zelf niet zo gelukkig van zou worden. Maar ook mensen met een leuke relatie. En soms lijkt het allemaal leuk en dan opeens hoor je dingen die al jaren niet goed blijken te zitten. Dat is ook apart.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
maandag 12 juli 2021 om 14:08
Hangt er vanaf denk ik. Ik ken iemand van 70 die me in vertrouwen nam over wat strubbelingen in zijn huwelijk na ruim 40 jaar. Ik denk niet dat ze los van elkaar opeens gelukkiger zijn. Wel was ik soort teleurgesteld dat zélfs bij die twee kennelijk het gras niet zo groen is als het lijkt.
Iemand die ik nog van vroeger ken, iets jonger dan ik, is alweer gescheiden terwijl 3 kids nog klein zijn. Tja die moet dus nu rekening houden met de vakantieplanning van de nieuwe vriendin van haar exman, en misschien ook weer met de vader van de kinderen van diegene.... ik zou dat echt zo moeilijk vinden om zo jong al in dat gedoe te zitten.
Je kunt méér.
maandag 12 juli 2021 om 14:58
Van die oudere mensen ken ik ook. Meerderen. Sowieso is die oudere generatie wat minder scheidingsbereid (alhoewel dit natuurlijk ook verschuifd), maar als je zo lang samen bent, ben je vaak teveel met elkaar verweven. Maar ook wel gehoord van mensen die al heel lang samen waren dat als ze x jaar jonger waren geweest, nu wel zouden scheiden. En dan was het geen slechte relatie, maar de koek was gewoon op. En lang samen, betekent zeker niet lang samen in harmonie of in gezelligheid. Ken helaas een stel dat meer dan 50 jaar samen is, waarvan de man jaren losse handjes heeft gehad, maar zij wilde niet weg, want het was wel háár man. Ja, alsof je niet beter had kunnen krijgen. (Dat wel, maar het is zo'n eikel die ongetwijfeld was gaan stalken en zo.)Moon-Alisa schreef: ↑12-07-2021 14:08Hangt er vanaf denk ik. Ik ken iemand van 70 die me in vertrouwen nam over wat strubbelingen in zijn huwelijk na ruim 40 jaar. Ik denk niet dat ze los van elkaar opeens gelukkiger zijn. Wel was ik soort teleurgesteld dat zélfs bij die twee kennelijk het gras niet zo groen is als het lijkt.
Iemand die ik nog van vroeger ken, iets jonger dan ik, is alweer gescheiden terwijl 3 kids nog klein zijn. Tja die moet dus nu rekening houden met de vakantieplanning van de nieuwe vriendin van haar exman, en misschien ook weer met de vader van de kinderen van diegene.... ik zou dat echt zo moeilijk vinden om zo jong al in dat gedoe te zitten.
Ik ben nu vrijgezel en de mannen van mijn leeftijd hebben vaak kleine kinderen. Een man met kinderen lijkt mij al niet leuk, als ze dan nog zo klein zijn helemaal niet, omdat mijn agenda dan bepaald zou worden door allemaal mensen waar ik niets mee te schaften heb. Echt, lijkt mij zo naar.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
maandag 12 juli 2021 om 16:48
Ik ben daar ook nog niet aan toe, aan mannen die al kinderen hebben bij een ander. Gelukkig zijn er van mijn leeftijd ook nog wel mannen zonder kinderen.dianaf schreef: ↑12-07-2021 14:58Ik ben nu vrijgezel en de mannen van mijn leeftijd hebben vaak kleine kinderen. Een man met kinderen lijkt mij al niet leuk, als ze dan nog zo klein zijn helemaal niet, omdat mijn agenda dan bepaald zou worden door allemaal mensen waar ik niets mee te schaften heb. Echt, lijkt mij zo naar.
Iets anders vind ik het als een man zijn vrouw is verloren. Het is meer dat ik het niet zou zien zitten om rekening te houden met de ex van een nieuwe partner, en daar dan weer de vader van de kinderen van.... voordat ik op vakantie kan ofzo.
Je kunt méér.
maandag 12 juli 2021 om 16:51
Mannen zonder kinderen zijn er vast, maar in mijn omgeving ken ik meer vrouwen zonder kinderen, dan mannen zonder kinderen. Misschien moet ik switchen of zo.Moon-Alisa schreef: ↑12-07-2021 16:48Ik ben daar ook nog niet aan toe, aan mannen die al kinderen hebben bij een ander. Gelukkig zijn er van mijn leeftijd ook nog wel mannen zonder kinderen.
Iets anders vind ik het als een man zijn vrouw is verloren. Het is meer dat ik het niet zou zien zitten om rekening te houden met de ex van een nieuwe partner, en daar dan weer de vader van de kinderen van.... voordat ik op vakantie kan ofzo.
Scheelt dat ik niet op zoek ben op het moment, waarschijnlijk als je wel gaat zoeken, dan je meer geschikt materiaal tegen komt. 
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
maandag 12 juli 2021 om 17:01
Ik ken ook wel wat mannen zonder kinderen. Maar niet dat je dan zegt: Hey ik zoek een man zonder kinderen, jij bent een man zonder kinderen.... daten?!
Ik ken wel vrouwen die het heel jammer vinden dat ze begin 40 waren en geen partner hadden en ook geen kinderen hebben gekregen. Mannen hoor ik daar iets minder over en die hebben natuurlijk nog wat mogelijkheid op 'uitloop'. Maar ik vraag er natuurlijk ook niet bij iedereen naar. Bij vrouwen ook niet.
Ik ken wel vrouwen die het heel jammer vinden dat ze begin 40 waren en geen partner hadden en ook geen kinderen hebben gekregen. Mannen hoor ik daar iets minder over en die hebben natuurlijk nog wat mogelijkheid op 'uitloop'. Maar ik vraag er natuurlijk ook niet bij iedereen naar. Bij vrouwen ook niet.
Je kunt méér.
maandag 12 juli 2021 om 17:23
Ik ben 13 jaar single.
Ik heb 2 serieuze vriendjes gehad.
Ook dat duurde maar een paar mnden,dus ook nog nooit samen gewoond.
Af en toe heb ik wel gedate,maar daar ben ik lang mee gestopt.
Een man met kleine kinderen wil ik ook niet.
Ik wil niet in het weekend niet ergens aan vast zitten.
Mannen zonder kinderen,ik ben zo nog niet tegen gekomen.
Ik heb 2 serieuze vriendjes gehad.
Ook dat duurde maar een paar mnden,dus ook nog nooit samen gewoond.
Af en toe heb ik wel gedate,maar daar ben ik lang mee gestopt.
Een man met kleine kinderen wil ik ook niet.
Ik wil niet in het weekend niet ergens aan vast zitten.
Mannen zonder kinderen,ik ben zo nog niet tegen gekomen.
maandag 12 juli 2021 om 22:30
hhahaha nou nee want ik ken je niet. Maar ik vraag me wel een paar dingen af. Dingen waar veel vrouwen op af knappen.BeertjeColargol schreef: ↑12-07-2021 16:33Eigenlijk niet echt. Heb jij wel enig idee hoe het komt dat ik geen relatie met een vrouw kan krijgen?
verzorg je je zelf goed? Alsin , op tijd naar de kapper, nagels knippen, regelmatig nieuwe kleding kopen en wat maakt niet uit, maar dat het lijkt alsof het je iets interesseert.
Ben je ge:interesseerd in degene die je voor je hebt, of loop je in te vullen of je mening als waarheid te presenteren. Aan het begin van dit topic werd er nog al heftig op he gereageerd, ik heb geen zin om het op te zoeken, maar zoek het ff op.
Stel je vragen, laat je iemand uitpraten.
Heb je eigen leven of woon je nog bij je moeder? Zit je op de centen en wil je elk kopje koffie splitten, of ben je gul.
Dat soort dingen zijn belangrijk in contact.
dinsdag 13 juli 2021 om 10:04
Ik vraag er sowieso niet naar. Van een paar kindvrije/loze vriendinnen weet ik het wel. Gewoon op basis van losse opmerkingen of op basis van de omstandigheden. Maar er echt naar vragen doe ik zelf niet. Als ik zou daten, dan zou ik het specifiek vragen. Of iemand kinderen heeft of nog wel een kinderwens heeft. Omdat het voor mij een no-go is.Moon-Alisa schreef: ↑12-07-2021 17:01Ik ken ook wel wat mannen zonder kinderen. Maar niet dat je dan zegt: Hey ik zoek een man zonder kinderen, jij bent een man zonder kinderen.... daten?!
Ik ken wel vrouwen die het heel jammer vinden dat ze begin 40 waren en geen partner hadden en ook geen kinderen hebben gekregen. Mannen hoor ik daar iets minder over en die hebben natuurlijk nog wat mogelijkheid op 'uitloop'. Maar ik vraag er natuurlijk ook niet bij iedereen naar. Bij vrouwen ook niet.
Maar daar heb ik er wel meer van. En ik heb er meer dan toen voor ik mijn eerste relatie had.
Je weet steeds beter wat je wel of niet wilt.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
dinsdag 13 juli 2021 om 10:59
Waar moet ik beginnen...
8 jaar geleden liep mijn relatie af. Het 1ste jaar van deze relatie was aangenaam, maar daarna begon mijn ex-vriend me geleidelijk aan te kleineren en af te breken tot ik een schim van mezelf was. "Ik ben niet meer trots om naast jou te lopen" waren zijn woorden toen hij me verliet voor een ander, mooier, jonger en slanker vergeleken met het hoopje ellende zonder zelfvertrouwen die ik toen was.
Gelukkig vond ik mezelf en mijn zelfvertrouwen terug en stelde ik me na een tijdje terug open om te daten. Ik heb alles een kans gegeven: online daten, speeddaten, blind daten, ingaan op het voorstel van een vriendin om de single vriend van haar man te ontmoeten, ... ik deed zelfs mee aan een tv-programma voor singles! Maar de situaties die ik meemaakte waren soms zo absurd dat mijn gesettelde vriendinnen soms niet geloofden wat ze hoorden, wanneer ik het hen vertelde. Alsof alle goede mannen reeds bezet waren en ik met de restjes bleef zitten die niemand hoefde.
Vorig jaar gebeurde dan iets onverwacht. Een kennis en ik geraakten steeds meer aan de praat, waardoor er een vriendschap ontstond die uiteindelijk langzaam groeide naar iets meer. Helaas bleek na verloop van tijd dat dit toch niet werkte omdat hij zijn scheiding nog niet heeft verwerkt en we niet op dezelfde golflengte meer zaten qua verwachtingen van elkaar en de toekomst. Maar met hem heb ik de gelukkigste maanden van het voorbije decennia beleefd, het voelde juist tussen ons en ik dacht het ultieme geluk bereikt te hebben. Misschien hebben die nare ervaringen met mijn ex en alle mislukte dates tussendoor hier ook wel wat mee te maken, in combinatie met het verdriet van deze laatste breuk. Verdriet in mijn hart die heel moeilijk lijkt weg te gaan, het voelt alsof dit de teleurstelling teveel was, een soort van "genadeslag" zeg maar.
Binnenkort ga ik voor het eerst praten met een psycholoog. Want ik ben mijn geloof in de liefde kwijt. Ik dacht altijd dat het wel voor mij is weggelegd, nu kan ik mij dat helemaal niet meer voorstellen. Het voelt als een vloek die op mij rust.
8 jaar geleden liep mijn relatie af. Het 1ste jaar van deze relatie was aangenaam, maar daarna begon mijn ex-vriend me geleidelijk aan te kleineren en af te breken tot ik een schim van mezelf was. "Ik ben niet meer trots om naast jou te lopen" waren zijn woorden toen hij me verliet voor een ander, mooier, jonger en slanker vergeleken met het hoopje ellende zonder zelfvertrouwen die ik toen was.
Gelukkig vond ik mezelf en mijn zelfvertrouwen terug en stelde ik me na een tijdje terug open om te daten. Ik heb alles een kans gegeven: online daten, speeddaten, blind daten, ingaan op het voorstel van een vriendin om de single vriend van haar man te ontmoeten, ... ik deed zelfs mee aan een tv-programma voor singles! Maar de situaties die ik meemaakte waren soms zo absurd dat mijn gesettelde vriendinnen soms niet geloofden wat ze hoorden, wanneer ik het hen vertelde. Alsof alle goede mannen reeds bezet waren en ik met de restjes bleef zitten die niemand hoefde.
Vorig jaar gebeurde dan iets onverwacht. Een kennis en ik geraakten steeds meer aan de praat, waardoor er een vriendschap ontstond die uiteindelijk langzaam groeide naar iets meer. Helaas bleek na verloop van tijd dat dit toch niet werkte omdat hij zijn scheiding nog niet heeft verwerkt en we niet op dezelfde golflengte meer zaten qua verwachtingen van elkaar en de toekomst. Maar met hem heb ik de gelukkigste maanden van het voorbije decennia beleefd, het voelde juist tussen ons en ik dacht het ultieme geluk bereikt te hebben. Misschien hebben die nare ervaringen met mijn ex en alle mislukte dates tussendoor hier ook wel wat mee te maken, in combinatie met het verdriet van deze laatste breuk. Verdriet in mijn hart die heel moeilijk lijkt weg te gaan, het voelt alsof dit de teleurstelling teveel was, een soort van "genadeslag" zeg maar.
Binnenkort ga ik voor het eerst praten met een psycholoog. Want ik ben mijn geloof in de liefde kwijt. Ik dacht altijd dat het wel voor mij is weggelegd, nu kan ik mij dat helemaal niet meer voorstellen. Het voelt als een vloek die op mij rust.
dinsdag 13 juli 2021 om 11:18
Geen slechte ingesteldheid! Ik wou dat ik het ook allemaal wat meer kon loslaten op die manier, maar er schuilt toch ergens een naïeve romantische ziel in mij die wat probeert tegen te spreken
Voor die laatste verliefdheid heb ik wel een heel lange periode genoten van het leven als vrijgezel en legde ik mezelf weinig tot geen druk of verwachtingen op, maar door deze laatste relatie is dit gevoel helemaal omgeslagen omdat ik toen opeens besefte dat dit het puzzelstukje was die in mijn leven ontbrak.
dinsdag 13 juli 2021 om 11:39
Ik ben inderdaad verre van naïef of romantisch. Alhoewel ik romantiek zeker kan waarderen. Maar ik sta wel realistisch in mijn relaties of het nu een partnerschap is of een vriendschap. En ja, in elke relatie zit wel een liefdecomponent, maar in een vriendschap is die anders, dan met een partner.
Ik ben ook gewoon in mijn laatste relatie gestapt met het idee, we zien wel waar het schip strandt. Zolang het leuk is en past, dan blijven we samen, zo niet dan...
Gelukkig geen kinderen en altijd financieel onafhankelijk gebleven. Dan is zo'n instelling in de praktijk ook makkelijker te handhaven.
Maar super dat je met iemand gaat praten. Zo'n toxische relatie doet gewoon veel met je.
Maar ik sta wel realistisch in mijn relaties of het nu een partnerschap is of een vriendschap. En ja, in elke relatie zit wel een liefdecomponent, maar in een vriendschap is die anders, dan met een partner.Ik ben ook gewoon in mijn laatste relatie gestapt met het idee, we zien wel waar het schip strandt. Zolang het leuk is en past, dan blijven we samen, zo niet dan...
Gelukkig geen kinderen en altijd financieel onafhankelijk gebleven. Dan is zo'n instelling in de praktijk ook makkelijker te handhaven.Maar super dat je met iemand gaat praten. Zo'n toxische relatie doet gewoon veel met je.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
woensdag 14 juli 2021 om 21:51
Ik ken wat stellen die elkaar rond hun 40e ontmoet hebben. Ik weet niet of ze nog met kinderen bezig geweest zijn en/of nog geprobeerd hebben, dat gaat me niet zoveel aan. En ik ken ook mensen die er heel duidelijk over zijn: Die vonden zichzelf te oud op het moment van 'serieus worden'.dianaf schreef: ↑13-07-2021 10:04Ik vraag er sowieso niet naar. Van een paar kindvrije/loze vriendinnen weet ik het wel. Gewoon op basis van losse opmerkingen of op basis van de omstandigheden. Maar er echt naar vragen doe ik zelf niet. Als ik zou daten, dan zou ik het specifiek vragen. Of iemand kinderen heeft of nog wel een kinderwens heeft. Omdat het voor mij een no-go is.
Maar daar heb ik er wel meer van. En ik heb er meer dan toen voor ik mijn eerste relatie had.
Ik vind wel raar als mannen op dating-app METEEN over kinderen beginnen. Los van wel/niet kinderwens vind ik dat gewoon lomp. Dan weten ze nog niks he, geen werk, geen interesses, geen sport. Ze zien een foto en vragen of je kinderen wilt.
Je kunt méér.
woensdag 14 juli 2021 om 21:53
Peppermint, dat is rot om te lezen. Vooral dat het met de laatste leuk leek maar dat hij toch nog met zijn scheiding bezig was. Dan heb je ook geen eerlijke kans, ofzo. Goed dat je er over gaat praten, misschien kun je wat 'opruimen' van oud zeer. Een lange relatie waarin je gekleineerd wordt is ook moeilijk.
Je kunt méér.
woensdag 14 juli 2021 om 22:39
PeppermintPatty schreef: ↑13-07-2021 10:59Waar moet ik beginnen...
8 jaar geleden liep mijn relatie af. Het 1ste jaar van deze relatie was aangenaam, maar daarna begon mijn ex-vriend me geleidelijk aan te kleineren en af te breken tot ik een schim van mezelf was. "Ik ben niet meer trots om naast jou te lopen" waren zijn woorden toen hij me verliet voor een ander, mooier, jonger en slanker vergeleken met het hoopje ellende zonder zelfvertrouwen die ik toen was.
Gelukkig vond ik mezelf en mijn zelfvertrouwen terug en stelde ik me na een tijdje terug open om te daten. Ik heb alles een kans gegeven: online daten, speeddaten, blind daten, ingaan op het voorstel van een vriendin om de single vriend van haar man te ontmoeten, ... ik deed zelfs mee aan een tv-programma voor singles! Maar de situaties die ik meemaakte waren soms zo absurd dat mijn gesettelde vriendinnen soms niet geloofden wat ze hoorden, wanneer ik het hen vertelde. Alsof alle goede mannen reeds bezet waren en ik met de restjes bleef zitten die niemand hoefde.
Vorig jaar gebeurde dan iets onverwacht. Een kennis en ik geraakten steeds meer aan de praat, waardoor er een vriendschap ontstond die uiteindelijk langzaam groeide naar iets meer. Helaas bleek na verloop van tijd dat dit toch niet werkte omdat hij zijn scheiding nog niet heeft verwerkt en we niet op dezelfde golflengte meer zaten qua verwachtingen van elkaar en de toekomst. Maar met hem heb ik de gelukkigste maanden van het voorbije decennia beleefd, het voelde juist tussen ons en ik dacht het ultieme geluk bereikt te hebben. Misschien hebben die nare ervaringen met mijn ex en alle mislukte dates tussendoor hier ook wel wat mee te maken, in combinatie met het verdriet van deze laatste breuk. Verdriet in mijn hart die heel moeilijk lijkt weg te gaan, het voelt alsof dit de teleurstelling teveel was, een soort van "genadeslag" zeg maar.
Binnenkort ga ik voor het eerst praten met een psycholoog. Want ik ben mijn geloof in de liefde kwijt. Ik dacht altijd dat het wel voor mij is weggelegd, nu kan ik mij dat helemaal niet meer voorstellen. Het voelt als een vloek die op mij rust.
Heb je deze relatie nu definitief achter je gelaten? Wat je als redenen noemt waarom het niet werkte lijkt mij eigenlijk wel te overwinnen als je zo dol op elkaar bent/was. 
donderdag 15 juli 2021 om 06:31
Hoewel de ex uit die eerste relatie me volledig koud laat, heeft het wel zijn sporen nagelaten waardoor ik deze laatste breuk moeilijker kan verwerken. Dat, en het gevoel dat het bij die laatste nog niet definitief over and out is.Moon-Alisa schreef: ↑14-07-2021 21:53Peppermint, dat is rot om te lezen. Vooral dat het met de laatste leuk leek maar dat hij toch nog met zijn scheiding bezig was. Dan heb je ook geen eerlijke kans, ofzo. Goed dat je er over gaat praten, misschien kun je wat 'opruimen' van oud zeer. Een lange relatie waarin je gekleineerd wordt is ook moeilijk.
donderdag 15 juli 2021 om 06:39
Daar heb je een punt, want dat maakt het ook moeilijker om los te laten nl. een buikgevoel dat het niet definitief over and out is. We hebben een gemeenschappelijke vriendenkring waardoor hem volledig mijden onmogelijk is, de keren dat we elkaar zagen staart hij me (onbewust) aan en doet hij plagerig,wat me helemaal in de war brengt. Maar dan denk ik ook "maak ik het allemaal niet groter in mijn hoofd dan het is, als hij me écht wil dan zou hij dat duidelijk tonen".
Ik probeer mezelf te troosten met de gedachte "what's meant to be, will be". De scheiding heeft er diep ingehakt bij hem, ook zijn ex had narcistische kenmerken, en dit gemeenschappelijk leed heeft ons eerst dichter bij elkaar gebracht maar heeft uiteindelijk ook tot de breuk geleid
