Sinterklaas met familie

Minik zondag 22 september 2024 om 19:47

Het is weer zover, het sinterklaasfeest in de familie wordt gepland. Datum wordt geprikt en iedereen wordt alweer helemaal enthousiast. Behalve ik

Context: het betreft mijn schoonfamilie, van huis uit ben ik sowieso niet zo groot geworden met Sinterklaas. We vierden het wel maar toen we daar in onze tienertijd mee stopten, vond ik dat nooit erg. Als kind vond ik de cadeautjes uiteraard leuk, al het gebeuren er omheen eerder eng en later gewoon niet zo boeiend.

Schoonfamilie daarentegen leeft zo ongeveer voor Sinterklaas, dit is echt de grootste feestdag van het jaar. Tien jaar geleden vond ik dat prima, inmiddels zijn er kleinkinderen bij gekomen (ook van onszelf) en vind ik het meer één groot hebberig graaifeest geworden waarbij de kinderen compleet hyperactief en hysterisch worden.

Maar wat doe je dan? Aangeven dat we het met ons eigen gezin gaan vieren zonder alle neefjes/nichtjes enzo? Me er maar weer gewoon overheen zetten en de hele heisa elk jaar voorbereiden en die ene dag nou maar gewoon geven voor de schoonfamilie? Het is uiteindelijk maar één dag maar ik vind er echt helemaal niks aan en zou het veel liever thuis met onze eigen kinderen gezellig vieren.

Poeszie vrijdag 22 november 2024 om 18:53

grenada schreef: ↑
22-11-2024 16:32
[....]

Gaat het wel goed met je?

moderatorviva wijzigde dit bericht op 23-11-2024 07:09
Reden: Quote verwijderd

26.28% gewijzigd

Minik vrijdag 22 november 2024 om 18:58

S-Groot schreef: ↑
22-11-2024 18:38
Ik weet het me niet meer terug te halen, maar heb je zelf hulp gezocht bij jouw problemen? Je hebt namelijk relatieproblemen, daar kun je relatietherapie voor volgen, maar je hebt ook problemen die echt alleen voortkomen uit jouw eigen aandeel. Problemen die groter zijn dan alleen je of deze relatie. Daar kun jij zelf gewoon mee aan de slag en dat moet je eigenlijk ook gewoon echt doen. Voor jezelf en om een goed voorbeeld voor je kinderen te zijn.

Nog niet. Ik loop momenteel een beetje over in werkdruk maar dat is tijdelijk. Nog twee maanden en dan komt er ademruimte. Dit is wel iets wat ik dan op wil pakken.

Bbubbels vrijdag 22 november 2024 om 20:11

Hij geeft de kinderen af en toe een tik maar dat is geen mishandeling? Je praat wel ook veel goed. Ik snap dat je niet zomaar uit elkaar wil, maar deze volledige desinteresse in jouw wensen en verlangens plus dit gedrag naar de kinderen?? Waar valt dan nog over te praten?

S-Groot vrijdag 22 november 2024 om 20:54

Minik schreef: ↑
22-11-2024 18:58
Nog niet. Ik loop momenteel een beetje over in werkdruk maar dat is tijdelijk. Nog twee maanden en dan komt er ademruimte. Dit is wel iets wat ik dan op wil pakken.

Ik begrijp dat niet altijd alles kan, maar ik zou jezelf wel afvragen wat voor jou echt prioriteit heeft.

appelientjex maandag 25 november 2024 om 19:16

Minik schreef: ↑
22-11-2024 11:24
Dat dus. Ik heb de neiging om nu te zeggen dat ik dit gedrag van hem naar zijn kinderen echt niet kan accepteren en dat het dan dus hier stopt. Want mij als voetveeg behandelen is één ding maar dit naar de kinderen toe gaat mij echt te ver. Maar wat dan? Dan heeft hij straks de kinderen de helft van de tijd. En ik kan geen woning betalen. En ik wil gewoon dat het weer werkt tussen ons en ik ben echt bereid daar heel veel voor te doen. Hij niet. Maar hij gaat nooit een scheiding initiëren. En ik wil niet degene zijn die het opgeeft.

Misschien slaat dit nergens op, maar zo gaan mijn gedachten.

Jeetje wat was er ooit leuk aan deze man? Of is hij zo vreselijk geworden toen de kids er eenmaal waren?
Ik denk dat opgeven juist de enige manier is om hem misschien nog wakker te schudden. Dus zeggen dat je voor proef uit elkaar wilt en tijdelijk iets zoeken voor jezelf en de kids. Misschien kan je tijdelijk in een huis van iemand die op vakantie is? Echt niets van wat je schrijft biedt enige hoop, hij klinkt gewoon echt als een groot kind, egocentrisch, egoïstisch, alleen op zichzelf gericht. Dus als je uit elkaar gaat dan kan hij zijn eigen goddelijke gang gaan. Ik denk niet dat hij veel interesse zal hebben de kids de helft van de tijd te hebben, want dan kan ie de deur niet uit.

Poeszie dinsdag 26 november 2024 om 10:16

appelientjex schreef: ↑
25-11-2024 19:16
Jeetje wat was er ooit leuk aan deze man? Of is hij zo vreselijk geworden toen de kids er eenmaal waren?
Ik denk dat opgeven juist de enige manier is om hem misschien nog wakker te schudden. Dus zeggen dat je voor proef uit elkaar wilt en tijdelijk iets zoeken voor jezelf en de kids. Misschien kan je tijdelijk in een huis van iemand die op vakantie is? Echt niets van wat je schrijft biedt enige hoop, hij klinkt gewoon echt als een groot kind, egocentrisch, egoïstisch, alleen op zichzelf gericht. Dus als je uit elkaar gaat dan kan hij zijn eigen goddelijke gang gaan. Ik denk niet dat hij veel interesse zal hebben de kids de helft van de tijd te hebben, want dan kan ie de deur niet uit.

Ik denk dat (tijdelijk) uit elkaar gaan voor Minik (nog) een brug te ver is, maar als je tijdelijk uit elkaar zou gaan, dan zou ik eerder gaan birdnesten. Niet die kinderen uit hun veilige omgeving trekken als het slechts een proefscheiding betreft.

appelientjex dinsdag 26 november 2024 om 18:34

Poeszie schreef: ↑
26-11-2024 10:16
Ik denk dat (tijdelijk) uit elkaar gaan voor Minik (nog) een brug te ver is, maar als je tijdelijk uit elkaar zou gaan, dan zou ik eerder gaan birdnesten. Niet die kinderen uit hun veilige omgeving trekken als het slechts een proefscheiding betreft.

Ja dat is misschien ook weer zo. Alhoewel een baby dat niet door zal hebben.

Minik dinsdag 26 november 2024 om 19:20

appelientjex schreef: ↑
26-11-2024 18:34
Ja dat is misschien ook weer zo. Alhoewel een baby dat niet door zal hebben.

De baby niet maar de andere kinderen wel. Echt een proefscheiding voelt nu inderdaad nog een brug te ver. Maar de gestelde vraag wat er leuk is aan deze man… Tsja, ik weet het momenteel ook even niet.

Waar ik ooit op gevallen ben is zijn rust, zich niet druk maken, mij kunnen afremmen als ik me veel te druk maak. Daarnaast humor, heel sociaal, hij maakt heel makkelijk contact met iedereen ongeacht achtergrond of wat dan ook, is daarin echt een verbinder. Hij was altijd overal voor in, ook spontane plannen en dat maakte met hem zijn leuk en spannend.

Maar ja, dat zijn dus precies de dingen die nu de boel zo ingewikkeld maken. Hij maakt zich niet druk genoeg, vindt het allemaal wel best. En doordat hij zo sociaal is (naar de buitenwereld), willen mensen graag tijd met hem doorbrengen en hij zegt nooit nee want vindt het heerlijk om de deur uit te zijn en mensen te ontmoeten. En het spontaan met mij iets doen kan nu niet meer want dan moet je eerst een plan hebben voor de kinderen. En vooruit denken is dus niet zijn sterkste punt.

Poeszie dinsdag 26 november 2024 om 20:03

Lastig Minik. Ik denk dat het heel goed is dat je nog weet waar je op viel. Is het een optie om een samenvatting van dit topic te schrijven en dat aan hem te laten lezen? Inclusief deze laatste post? Ik denk ook dat het belangrijk is dat je hem duidelijk maakt dat jullie op een T-splitsing staan nu. Dat jij in een proces zit en dat je op het punt staat een andere weg in te slaan dan hij. Want ik denk dat dat ook is wat er gebeurt nu. Als hij niet NU meebeweegt, dan ga jij onvermijdelijk verder en verder van hem verwijderd raken, tot er geen weg meer terug is. Ik snap dat je nu niet wil scheiden, maar nu niets doen (vooral vanuit zijn kant), maakt dat je er in de toekomst wel een keer klaar voor (mee) bent. Relatietherapie lijkt me ook een vereiste

appelientjex dinsdag 26 november 2024 om 21:33

Minik schreef: ↑
26-11-2024 19:20
De baby niet maar de andere kinderen wel. Echt een proefscheiding voelt nu inderdaad nog een brug te ver. Maar de gestelde vraag wat er leuk is aan deze man… Tsja, ik weet het momenteel ook even niet.

Waar ik ooit op gevallen ben is zijn rust, zich niet druk maken, mij kunnen afremmen als ik me veel te druk maak. Daarnaast humor, heel sociaal, hij maakt heel makkelijk contact met iedereen ongeacht achtergrond of wat dan ook, is daarin echt een verbinder. Hij was altijd overal voor in, ook spontane plannen en dat maakte met hem zijn leuk en spannend.

Maar ja, dat zijn dus precies de dingen die nu de boel zo ingewikkeld maken. Hij maakt zich niet druk genoeg, vindt het allemaal wel best. En doordat hij zo sociaal is (naar de buitenwereld), willen mensen graag tijd met hem doorbrengen en hij zegt nooit nee want vindt het heerlijk om de deur uit te zijn en mensen te ontmoeten. En het spontaan met mij iets doen kan nu niet meer want dan moet je eerst een plan hebben voor de kinderen. En vooruit denken is dus niet zijn sterkste punt.

Ik vind zijn positieve punten wel tegenstrijdig met zijn egoïsme rondom jou en de kinderen. Wel sociaal naar de buitenwereld, maar niet naar jou en zijn kinderen. Echt inleven in jullie kan hij zich niet, het draait allemaal om hem en hij voelt geen verantwoordelijkheid. Het lijkt allemaal nogal oppervlakkig, zijn sociaal gedrag; kan hij zich écht inleven en empathie opbrengen voor zijn vrienden/voor jou/de kids? Of is het lang leve de lol en verder moet het niet ingewikkeld worden? Kan hij zich wel verbinden met iemand?

appelientjex dinsdag 26 november 2024 om 21:46

Jufjoke schreef: ↑
22-11-2024 16:32
Ik snap heel goed dat jij niet degene wil zijn die iets verbiedt. Je wil dat hij zélf graag bij zijn gezin wil zijn. Maar het is wat het is, en ik zou het de volgende keer dat zoiets gebeurt, heel pragmatisch houden.

Man: ik zou eigenlijk wel heel graag lid willen worden van wijnproeverij De dronken tor. Heeft elke twee weken een avond wijnproeverij. Vind je dat goed?

En in plaats van wat je voorheen zou zeggen, zeg je nu alleen: nee.

Man zal gaan sputteren. Jij geeft hooguit één kort, zakelijk argument (je bent al meer weg dan ik prettig vind, bijvoorbeeld). Hij sputtert meer, want hij is een kordaat nee niet gewend.
Jij zegt als afsluiting van de discussie: als je blijkbaar geen nee wil horen, moet je de vraag niet stellen. Mijn antwoord is duidelijk.

Zoiets. Hij neemt elk klein flintertje ruimte dat hij bij jou voelt. Geef eens een keer nul ruimte, kijken hoe dat gaat.

En dit inderdaad. Je bent vaag als je zegt “ik vind dat geen goed idee”. Dat is geen grens stellen. Hij pikt die hint niet op. Je moet echt duidelijker zijn en gewoon nee zeggen. Dan maar ruzie. Dan maar zijn moeder zijn. En als hij dan toch gaat, volgen er consequenties. Stel hij vraagt of jij het goed vindt dat hij seks heeft met een andere vrouw. Reageer je dan ook alleen maar met: ik vind dat geen goed idee? Lijkt me niet, lijkt me dat je dan duidelijk nee zegt en er harde consequenties volgen als hij het vervolgens toch doet. Kortom, je moet grenzen stellen. En een grens stel je door te zeggen wat het gevolg is, als hij over die grens gaat.

Minik dinsdag 26 november 2024 om 22:30

appelientjex schreef: ↑
26-11-2024 21:33
Ik vind zijn positieve punten wel tegenstrijdig met zijn egoïsme rondom jou en de kinderen. Wel sociaal naar de buitenwereld, maar niet naar jou en zijn kinderen. Echt inleven in jullie kan hij zich niet, het draait allemaal om hem en hij voelt geen verantwoordelijkheid. Het lijkt allemaal nogal oppervlakkig, zijn sociaal gedrag; kan hij zich écht inleven en empathie opbrengen voor zijn vrienden/voor jou/de kids? Of is het lang leve de lol en verder moet het niet ingewikkeld worden? Kan hij zich wel verbinden met iemand?

Ik heb al vroeg in onze relatie ontdekt dat hij veel moeite heeft met emoties en empathie. Dit komt, denk ik met mijn psychologie van de koude grond, door een opvoeding waarin daar heel weinig ruimte voor was. Hij is er wel echt in gegroeid in onze relatie, maar er zijn wel meerdere key moments geweest waarin ik me heel alleen heb gevoeld. Waarin hij wel probeerde er soort voor mij te zijn op een bepaalde manier, maar dat niet vanuit gevoel kon doen. Misschien wel een heel tekenend voorbeeld: toen ik van ons eerste kind beviel, werd dat met heel veel spoed ineens een keizersnede. Ik was doodsbang, kon niet zien wat er gebeurde en dacht dat ons kind dood zou gaan. Hij stelde terwijl de gynaecoloog mijn buik open sneed vragen over de verschillende soorten weefsel die hij dus open kon zien liggen (vet, spieren, enz). Achteraf zegt hij dan ‘ja maar ik wist zeker dat het goed zou komen en op dat moment konden we toch niks doen behalve rustig afwachten en ik was toch bij je?’ Hij heeft dan écht niet in de gaten dat het gek is dat hij zélf op dat moment geen spanning ervaart of desnoods bezig is met hoe het met mij gaat. Of dat het fijn was geweest als hij mij zou vertellen wat er op dat moment gebeurde aangezien ik het niet kon zien.

stokbootje woensdag 27 november 2024 om 09:50

Ik vind dat je goedpraat dat hij geen empathie toont, door het zo op zijn opvoeding te gooien.

Ja, misschien heeft hij pech met zijn opvoeding en heeft hij daardoor niet toen al geleerd om met emoties om te gaan. Maar dan gaat hij dat maar als de sodemieter nu leren. Met een (relatie-)therapeut. Want jij gaat er aan onderdoor dat hij een koude hork is naar jou. En jouw geluk zou een hele hoge prioriteit moeten hebben voor hem, en dus zou hij werk moeten willen doen om te zorgen dat hij jou niet zo diep ongelukkig maakt.

En is het echt zo dat hij niet empathisch zijn kan? Terwijl hij zo'n allemans vriend is en iedereen hem graag mag? Of is het zo dat hij weet wanneer hij energie moet steken in empatisch zijn, en wanneer het niet hoeft omdat hij ook zonder wel zijn doel behaald? En jij bij die laatste categorie hoort?

noekske74 woensdag 27 november 2024 om 10:33

stokbootje schreef: ↑
27-11-2024 09:50

En is het echt zo dat hij niet empathisch zijn kan? Terwijl hij zo'n allemans vriend is en iedereen hem graag mag? Of is het zo dat hij weet wanneer hij energie moet steken in empatisch zijn, en wanneer het niet hoeft omdat hij ook zonder wel zijn doel behaald? En jij bij die laatste categorie hoort?

Ik denk dat je hier de spijker op z'n kop slaat. Maar wat nu? Als hij voor zijn eigen partner geen empathie heeft en voor anderen wel.
Het is enorm eenzaam voor Minik, lijkt me. Je ziet je partner goed zijn voor anderen en jij moet er om gaan strijden???

Bij een scheiding in je haar gaat het ook 2 kanten uit dus dikke doei! (by GrumpyCat1983)

appelientjex vrijdag 29 november 2024 om 15:41

Minik schreef: ↑
26-11-2024 22:30
Ik heb al vroeg in onze relatie ontdekt dat hij veel moeite heeft met emoties en empathie. Dit komt, denk ik met mijn psychologie van de koude grond, door een opvoeding waarin daar heel weinig ruimte voor was. Hij is er wel echt in gegroeid in onze relatie, maar er zijn wel meerdere key moments geweest waarin ik me heel alleen heb gevoeld. Waarin hij wel probeerde er soort voor mij te zijn op een bepaalde manier, maar dat niet vanuit gevoel kon doen. Misschien wel een heel tekenend voorbeeld: toen ik van ons eerste kind beviel, werd dat met heel veel spoed ineens een keizersnede. Ik was doodsbang, kon niet zien wat er gebeurde en dacht dat ons kind dood zou gaan. Hij stelde terwijl de gynaecoloog mijn buik open sneed vragen over de verschillende soorten weefsel die hij dus open kon zien liggen (vet, spieren, enz). Achteraf zegt hij dan ‘ja maar ik wist zeker dat het goed zou komen en op dat moment konden we toch niks doen behalve rustig afwachten en ik was toch bij je?’ Hij heeft dan écht niet in de gaten dat het gek is dat hij zélf op dat moment geen spanning ervaart of desnoods bezig is met hoe het met mij gaat. Of dat het fijn was geweest als hij mij zou vertellen wat er op dat moment gebeurde aangezien ik het niet kon zien.

Ik weet dat je via een forum geen diagnose kan stellen en er niet veel over te zeggen is, maar kan hij ook nog wat autistische trekjes hebben? Feitelijke vragen stellen over jouw weefsel terwijl zijn kind wordt geboren, is ook iets wat iemand met autisme zou kunnen doen. Mega rationeel zijn. Net zoals moeite kunnen hebben zich te verplaatsen in iemand, moeite met eigen emoties, niet aanvoelen hoe jij je voelt en wat je nodig hebt, vooral zijn eigen ding willen doen waar alles voor moet wijken, gefocust zijn op bepaalde hobbies en daar veel tijd aan besteden … Hoeft natuurlijk totaal niet zo te zijn, misschien heeft het idd met opvoeding, zijn persoonlijkheid en egoïsme te maken, maar ik sluit het ook niet uit… Het komt in ieder geval niet gezond op mij over en ik kan mij heel goed voorstellen dat je hier veel last van hebt.

Minik dinsdag 3 december 2024 om 21:54

noekske74 schreef: ↑
27-11-2024 10:33
Ik denk dat je hier de spijker op z'n kop slaat. Maar wat nu? Als hij voor zijn eigen partner geen empathie heeft en voor anderen wel.
Het is enorm eenzaam voor Minik, lijkt me. Je ziet je partner goed zijn voor anderen en jij moet er om gaan strijden???

Dit is het inderdaad een beetje… maar ook de andere reactie over autisme ben ik over gaan nadenken. Hij voldoet absoluut niet aan karakteristieke kenmerken van autisme maar je hebt daar natuurlijk een mega breed spectrum in. Hij zegt zelf dat hij gewoon niet zo gevoelig is en dat ik dat ook niet van hem kan verwachten. Hij is naar anderen vaak heel sociaal correct, maar kan achteraf dan ook thuis wel dingen zeggen als ‘pfff Miep met haar depressie, ze moet eerst maar eens gewoon van die bank af komen’ bijvoorbeeld. Dus het is allemaal geveinsde empathie, alles wat met mentale last te maken heeft, kan hij zich totaal niet in verplaatsen. Fysieke last deels.

Maar hij doet dus ook geen enkele moeite om naar mij empathie te tonen. Of wel maar dan is het van heel korte duur. Bijvoorbeeld als ik aangeef echt heel moe te zijn en hoofdpijn te hebben ofzo, dan zegt hij ‘oh vervelend’ om doodleuk vijf minuten later te verwachten dat ik het voortouw neem met eten koken/kinderen in bad doen/weet ik veel.

Sinterklaasfeest komt er inmiddels aan, we gaan het meemaken.. we hebben het feestje ‘beperkt’ tot vier uur durend en de schoonfamilie heeft al aangegeven dat we vanwege de beperkte tijd wel aanpassingen moeten doen qua eten en dergelijke. Die voelen dus ook wel dat het menens is, en blijkbaar vinden ze vier uur lang sinterklaasfeest kort, echt, je verzint het niet.

Ik heb alle cadeautjes voor de kinderen maar geregeld. Ze hebben aan mij verteld wat ze graag wilden, ik heb gezorgd dat alles op tijd besteld is en netjes ingepakt klaar staat. Ergens vind ik dat dan stom, maar ik wil niet dat de kinderen eronder lijden. Over mans getrokken lootje heb ik nog geen enkel woord gezegd, dat mag hij zelf uitzoeken.

Sneeuwpopje woensdag 4 december 2024 om 00:08

Pffff, ik vind dit echt heel deprimerend klinken allemaal.. Je ging toch voet bij stuk houden, nu heb jij nog alles geregeld en straks kun jij de kinderen bezig houden en ben je weer terug bij af.. maarrrrr man heeft wel eigen lootje geregeld! Echt waar.. Wat héb je aan zo'n vent????

Sneeuwpopje woensdag 4 december 2024 om 00:08

En 4 uur vind ik gewoon een lange middag..

Anoniem_677a6b2c79b65 woensdag 4 december 2024 om 09:29

Minik schreef: ↑
03-12-2024 21:54

Maar hij doet dus ook geen enkele moeite om naar mij empathie te tonen. Of wel maar dan is het van heel korte duur. Bijvoorbeeld als ik aangeef echt heel moe te zijn en hoofdpijn te hebben ofzo, dan zegt hij ‘oh vervelend’ om doodleuk vijf minuten later te verwachten dat ik het voortouw neem met eten koken/kinderen in bad doen/weet ik veel.

Ik heb alle cadeautjes voor de kinderen maar geregeld. Ze hebben aan mij verteld wat ze graag wilden, ik heb gezorgd dat alles op tijd besteld is en netjes ingepakt klaar staat. Ergens vind ik dat dan stom, maar ik wil niet dat de kinderen eronder lijden. Over mans getrokken lootje heb ik nog geen enkel woord gezegd, dat mag hij zelf uitzoeken.

Je verwacht dus eigenlijk nog steeds dat hij genoeg heeft aan een hint. Hij moet uit jouw 'ik heb hoofdpijn' zelf filteren dat je graag wil dat hij taken van je overneemt. Waarom niet gewoon zeggen: ik heb hoofdpijn, wil jij het eten doen vandaag?
Waarom eerst verwachten wat je weet dat hij niet geeft/heeft, om daar vervolgens gefrustreerd over te zijn? Je kunt na al die jaren inmiddels echt wel jezelf aanwennen om gewoon duidelijk te zijn in wat je verwacht. Gewoon zeggen: leg jij de kinderen in bed vandaag, dan ga ik in bad want ik heb hoofdpijn. Of zoiets.

Hetzlefde geldt voor de cadeautjes. Je verwacht iets, soort van stilzwijgend, maar communiceert het niet honderd procent concreet, om het vervolgens maar zelf te doen en daar verbolgen over te zijn.

Vraag: wat haal jij daar uit? Dat voelt toch helemaal niet fijn?

Ladara donderdag 5 december 2024 om 08:32

Jufjoke schreef: ↑
04-12-2024 09:29
Je verwacht dus eigenlijk nog steeds dat hij genoeg heeft aan een hint. Hij moet uit jouw 'ik heb hoofdpijn' zelf filteren dat je graag wil dat hij taken van je overneemt. Waarom niet gewoon zeggen: ik heb hoofdpijn, wil jij het eten doen vandaag?

Het is een normale vorm van interactie in allerlei affectieve relaties dat wanneer één aangeeft zich ziek te voelen, de ander hem of haar ontziet. Ik vind het raar om te doen alsof TO abnormaal is door gewenst gedrag niet uit te spellen voor haar weigerachtige partner. Hij is het probleem, niet zij.

Bbubbels donderdag 5 december 2024 om 08:44

Ladara schreef: ↑
05-12-2024 08:32
Het is een normale vorm van interactie in allerlei affectieve relaties dat wanneer één aangeeft zich ziek te voelen, de ander hem of haar ontziet. Ik vind het raar om te doen alsof TO abnormaal is door gewenst gedrag niet uit te spellen voor haar weigerachtige partner. Hij is het probleem, niet zij.

Dat is zeker waar maar de voorbeelden van TO laten wel zien dat haar man dat normale gedrag uit zichzelf niet laat zien.

Het is voor TO daarom denk ik de moeite waard om eens een periode heel direct haar wensen uit te spreken en dan voet bij stuk houden. Want als man dan alsnog niks doet dan is t wel duidelijk dat hij gewoon lak heeft aan haar.

Wel jammer dat je de kado’s hebt gekocht TO. Door het toch weer te doen ontneem je man ook om het op zijn manier zelf te regelen (of te falen). Zo kom je nooit tot het antwoord op de vraag of hij het wel of niet kan of wil. En als ik het omdenk; vanuit jouw man komt het ook over alsof jij denkt dat hij het niet kán. Misschien is dat waar, misschien niet. Geef hem eens de kans!

bbubbels wijzigde dit bericht op 05-12-2024 08:47
Reden: Aanvulling

22.84% gewijzigd

miepmans donderdag 5 december 2024 om 12:37

Ladara schreef: ↑
05-12-2024 08:32
Het is een normale vorm van interactie in allerlei affectieve relaties dat wanneer één aangeeft zich ziek te voelen, de ander hem of haar ontziet. Ik vind het raar om te doen alsof TO abnormaal is door gewenst gedrag niet uit te spellen voor haar weigerachtige partner. Hij is het probleem, niet zij.

Hier is het hetzelfde hoor! Ik moet het letterlijk aan mijn man vragen en zelfs dan blijft het ingewikkeld. Toen ik mijn been brak, kon ik ook nog steeds lekker de was doen enzo. Is het autistisch? Denk het niet. Er wordt maatschappelijk 0 van mannen verwacht. Net als met de cadeautjes. Ik doe dit altijd al jaren lang. Nu vind ik dit ook leuk om te doen, dat scheelt. Als ik het hem letterlijk zou vragen dan zou hij het doen. Maar dan wel afgeraffeld en zo'n soort van "doe jij maar want ik kan dit niet".

Ik ben benieuwd hoe het gaat met de Sint TO! Hopelijk kan je ook een beetje genieten van het feestplezier met de kids

Minik donderdag 5 december 2024 om 15:14

@jufjoke, bedankt voor de spiegel, ik ben inderdaad misschien nog altijd te veel aan het hinten en niet duidelijk genoeg.

@ladara, ik vind dit dus inderdaad ook normaal en heb ergens een constante hoop dat hij ooit dit toch uit zichzelf gaat bedenken. Maar misschien komt dat moment nooit en dan heb ik echt alleen mezelf ermee nu.

@bbubbels, ik heb serieus getwijfeld om man te laten falen, maar dit vind ik in de eerste plaats in deze situatie echt niet oké naar de kinderen toe, dat kan ik ze niet aandoen. En ik vermoed dat man de situatie dan wel gered zou hebben uiteindelijk, op de ochtend voor pakjesavond en in heel veel haast, veel te veel geld uitgegeven want geen idee wat te kopen, etc. Maar vooral dan in de ochtend stikchagrijnig en supergehaast in de stress alles regelen, waardoor ik alleen voor de hyperactieve (want sinterklaas!) kinderen sta en overal de schuld van krijg (want dat kan hij sowieso erg goed, voor alles wat er maar mis gaat, direct mij de schuld ervan geven). Ik laat hem wel falen met zijn lootje, maar met de kinderen vind ik dat te zielig.

Het feest zal plaatsvinden dit weekend, ik praat jullie uiteraard weer bij

S-Groot donderdag 5 december 2024 om 15:22

Minik schreef: ↑
05-12-2024 15:14
@jufjoke, bedankt voor de spiegel, ik ben inderdaad misschien nog altijd te veel aan het hinten en niet duidelijk genoeg.

@ladara, ik vind dit dus inderdaad ook normaal en heb ergens een constante hoop dat hij ooit dit toch uit zichzelf gaat bedenken. Maar misschien komt dat moment nooit en dan heb ik echt alleen mezelf ermee nu.

@bbubbels, ik heb serieus getwijfeld om man te laten falen, maar dit vind ik in de eerste plaats in deze situatie echt niet oké naar de kinderen toe, dat kan ik ze niet aandoen. En ik vermoed dat man de situatie dan wel gered zou hebben uiteindelijk, op de ochtend voor pakjesavond en in heel veel haast, veel te veel geld uitgegeven want geen idee wat te kopen, etc. Maar vooral dan in de ochtend stikchagrijnig en supergehaast in de stress alles regelen, waardoor ik alleen voor de hyperactieve (want sinterklaas!) kinderen sta en overal de schuld van krijg (want dat kan hij sowieso erg goed, voor alles wat er maar mis gaat, direct mij de schuld ervan geven). Ik laat hem wel falen met zijn lootje, maar met de kinderen vind ik dat te zielig.

Het feest zal plaatsvinden dit weekend, ik praat jullie uiteraard weer bij

Wat een feest. Ik begrijp je prioriteiten nog steeds niet goed maar ik hoop dat je er op langere termijn wel uitkomt.

Bbubbels donderdag 5 december 2024 om 15:29

Minik schreef: ↑
05-12-2024 15:14
@jufjoke, bedankt voor de spiegel, ik ben inderdaad misschien nog altijd te veel aan het hinten en niet duidelijk genoeg.

@ladara, ik vind dit dus inderdaad ook normaal en heb ergens een constante hoop dat hij ooit dit toch uit zichzelf gaat bedenken. Maar misschien komt dat moment nooit en dan heb ik echt alleen mezelf ermee nu.

@bbubbels, ik heb serieus getwijfeld om man te laten falen, maar dit vind ik in de eerste plaats in deze situatie echt niet oké naar de kinderen toe, dat kan ik ze niet aandoen. En ik vermoed dat man de situatie dan wel gered zou hebben uiteindelijk, op de ochtend voor pakjesavond en in heel veel haast, veel te veel geld uitgegeven want geen idee wat te kopen, etc. Maar vooral dan in de ochtend stikchagrijnig en supergehaast in de stress alles regelen, waardoor ik alleen voor de hyperactieve (want sinterklaas!) kinderen sta en overal de schuld van krijg (want dat kan hij sowieso erg goed, voor alles wat er maar mis gaat, direct mij de schuld ervan geven). Ik laat hem wel falen met zijn lootje, maar met de kinderen vind ik dat te zielig.

Het feest zal plaatsvinden dit weekend, ik praat jullie uiteraard weer bij

Ik snap je worsteling wel hoor TO. Maar doordat jij hem nooit laat falen kom je ook nooit tot een oplossing denk ik. Man wordt immers altijd ontlast en zal daardoor nooit de noodzaak zien om zijn gelijkwaardige rol in te nemen.

Ik hoop dat het dit weekend goed komt!

Actieve topics