Sinterklaas met familie

Minik zondag 22 september 2024 om 19:47

Het is weer zover, het sinterklaasfeest in de familie wordt gepland. Datum wordt geprikt en iedereen wordt alweer helemaal enthousiast. Behalve ik

Context: het betreft mijn schoonfamilie, van huis uit ben ik sowieso niet zo groot geworden met Sinterklaas. We vierden het wel maar toen we daar in onze tienertijd mee stopten, vond ik dat nooit erg. Als kind vond ik de cadeautjes uiteraard leuk, al het gebeuren er omheen eerder eng en later gewoon niet zo boeiend.

Schoonfamilie daarentegen leeft zo ongeveer voor Sinterklaas, dit is echt de grootste feestdag van het jaar. Tien jaar geleden vond ik dat prima, inmiddels zijn er kleinkinderen bij gekomen (ook van onszelf) en vind ik het meer één groot hebberig graaifeest geworden waarbij de kinderen compleet hyperactief en hysterisch worden.

Maar wat doe je dan? Aangeven dat we het met ons eigen gezin gaan vieren zonder alle neefjes/nichtjes enzo? Me er maar weer gewoon overheen zetten en de hele heisa elk jaar voorbereiden en die ene dag nou maar gewoon geven voor de schoonfamilie? Het is uiteindelijk maar één dag maar ik vind er echt helemaal niks aan en zou het veel liever thuis met onze eigen kinderen gezellig vieren.

Girafjes dinsdag 15 oktober 2024 om 21:15

Wij hebben dit jaar besloten geen Sint bij ons thuis te doen. Wil de familie wel wat? Prima dan komen we daar langs en dan kunnen we zelf beslissen wanneer we weer weggaan.
Natuurlijk vieren met ons gezin wel gewoon Sint/pakjesavond. Maar om een overload aan cadeaus en prikkels te voorkomen doen we het lekker alleen met t gezin.

appelientjex dinsdag 15 oktober 2024 om 21:17

Lievelieve schreef: ↑
15-10-2024 20:46
Lief! Heb zoveel gehad aan het viva forum, en degene die meegeschreven hebben weten dat hopelijk ook!

Ja het gaat echt beter! Ik heb een fijn eigen huis. De kinderen doen het goed en de newborn van toen is inmiddels een klein draakje van net 2 én een hele leuke nieuwe baan véél dichterbij en ik zie iemand, pril. Maar fijn.

Neemt niet weg dat de pijn, en de littekens en bij tijd en wijle een "toch weer bloedend wondje" er toch zo af en toe nog zijn. En dit topic triggert. Ik herken véél in wat Minik schrijft. En daarom lieve Minik. Zoals ik al zei, vecht, maar dan wel samen!

Wat een onrechtvaardig verhaal. Veel geluk met je nieuwe, prille liefde.

NomenNesci0 dinsdag 15 oktober 2024 om 21:28

Lievelieve, wat fijn om je update te lezen, te lezen hoe ontspannen je klinkt en je je weg hebt gevonden. Ook leuk dat je het vertrouwen in de liefde niet hebt opgegeven. En ik denk dat iedereen heel goed begrijpt dat wat je hebt meegemaakt, flinke emotionele littekens nalaat. Hij is op zoveel fronten over grenzen gegaan, daar kom je niet ongeschonden uit. Zorg maar goed voor die wonden en wees er lief voor. Ze laten je boven alles zien dat je mens bent met een hart.

Rubelientje dinsdag 15 oktober 2024 om 21:48

Wat zoekt je man precies met zijn buiten de deur activiteiten? En nee, dit is niet bedoelt om te stoken of vreemdgaan te insinueren.

Maar wat is de context? Feelgood bezoekjes? Anderen helpen en adviseren? Is het verbindend of heeft het echt met een passie voor sport of hobby te maken?

Maakt hij goede sier? Komt er ergens een kritische houding aan te pas?

Ik heb zo’n moeder. Bij ons was thuis niets op orde maar buiten de deur was ze overal vrijwilliger, kookte voor vreemden terwijl onze keukenkastjes leeg waren. Overal was ze de reddende engel en leuke vrouw behalve thuis.

Keihard vluchten, dopamine krijgen van de inkoppertjes die wel lukten. Elke vorm van kritiek VERMIJDEN. Geen intimiteit met gezin of partner.

Dmv therapieen die mijn zussen en ik gedaan hebben, constateerden verschillende behandelaars een vermijdende persoonlijkheidsstoornis / vermijdend hechtpatroon.

Ik kan jouw posts er zo overheen leggen.

happyapple dinsdag 15 oktober 2024 om 21:53

Fijn om je update hier te lezen @lievelieve

appelientjex dinsdag 15 oktober 2024 om 22:24

Rubelientje schreef: ↑
15-10-2024 21:48
Wat zoekt je man precies met zijn buiten de deur activiteiten? En nee, dit is niet bedoelt om te stoken of vreemdgaan te insinueren.

Maar wat is de context? Feelgood bezoekjes? Anderen helpen en adviseren? Is het verbindend of heeft het echt met een passie voor sport of hobby te maken?

Maakt hij goede sier? Komt er ergens een kritische houding aan te pas?

Ik heb zo’n moeder. Bij ons was thuis niets op orde maar buiten de deur was ze overal vrijwilliger, kookte voor vreemden terwijl onze keukenkastjes leeg waren. Overal was ze de reddende engel en leuke vrouw behalve thuis.

Keihard vluchten, dopamine krijgen van de inkoppertjes die wel lukten. Elke vorm van kritiek VERMIJDEN. Geen intimiteit met gezin of partner.

Dmv therapieen die mijn zussen en ik gedaan hebben, constateerden verschillende behandelaars een vermijdende persoonlijkheidsstoornis / vermijdend hechtpatroon.

Ik kan jouw posts er zo overheen leggen.

Ja goeie. Daarom zei ik ook al: waar vlucht hij voor weg dat hij steeds maar weg moet thuis? Vlucht hij weg voor intimiteit? Wat zoekt hij in al zijn afspraakjes buiten de deur? Waarom heeft hij steeds prikkels nodig van anderen?

Minik zaterdag 19 oktober 2024 om 21:00

appelientjex schreef: ↑
15-10-2024 22:24
Ja goeie. Daarom zei ik ook al: waar vlucht hij voor weg dat hij steeds maar weg moet thuis? Vlucht hij weg voor intimiteit? Wat zoekt hij in al zijn afspraakjes buiten de deur? Waarom heeft hij steeds prikkels nodig van anderen?

Het heeft iets te maken met status denk ik. Vreemdgaan ben ik absoluut niet bang voor. Het is er voor anderen willen zijn, soort de ideale man willen zijn. Zich heel erg verantwoordelijk voelen voor alles en iedereen die ergens hulp bij nodig heeft maar niet voor thuis. Een soort gemakzucht misschien dat thuis toch wel goed blijft gaan ook al doet hij daar geen moeite voor.

Gisteren eens heel uitgebreid en goed samen gesproken tijdens een etentje met z’n tweeën. De romantiek was heel ver te zoeken want het werd vooral gewoon bespreken wat er mis gaat. Man blijft een soort laconiek, qua empathie mis ik ook echt wel dingen, maar dit is ook een soort onvermogen bij hem waarbij ik dus vermoed dat het met zijn opvoeding te maken heeft. Uiteindelijk thuis was hij ineens heel verdrietig en zei hij ook wel dat hij mij echt niet kwijt wil en dat hij wil dat ik ook gelukkig ben. Er is hoop en ook bij hem nu wel steeds meer realisatie dat ik het echt meen en dat hij de plank misslaat.

Soms schiet hij heel erg in de verdediging ineens, kan ook met mijn communicatie te maken hebben. Eerst vroeg hij bijv hoeveel avonden per week weg dan voor mij wel acceptabel zou zijn. Dus ik zei dat we dan een maximum van 3 zouden kunnen stellen maar dat dat dus ook echt betekent dat als er dan iets bij komt, dat iets anders moet wijken en niet dat we vervolgens om de haverklap uitzonderingen hebben. Toen werd hij heel geïrriteerd dat ik dat niet zo kon stellen want er kan altijd iets gebeuren bla bla. Maar daar kwam hij daarna ook wel weer op terug. Er zit een irritatie bij hem dat ik hem nu begrens en dat zit in het stukje moeder-puber wat dan ontstaat. Heel ingewikkeld want enerzijds vraagt hij steeds aan mij wat ik vind dat hij moet doen om dingen op te lossen, wat ik heel irritant vind omdat ik dan alles moet gaan bepalen. En als ik bepaal, vindt hij dat weer vervelend.

Conclusie, we zijn er nog lang niet maar ik denk wel dat er verandering mogelijk is.

Lieveheersbeestje zaterdag 19 oktober 2024 om 21:08

Minik schreef: ↑
19-10-2024 21:00
Soms schiet hij heel erg in de verdediging ineens, kan ook met mijn communicatie te maken hebben. Eerst vroeg hij bijv hoeveel avonden per week weg dan voor mij wel acceptabel zou zijn. Dus ik zei dat we dan een maximum van 3 zouden kunnen stellen maar dat dat dus ook echt betekent dat als er dan iets bij komt, dat iets anders moet wijken en niet dat we vervolgens om de haverklap uitzonderingen hebben. Toen werd hij heel geïrriteerd dat ik dat niet zo kon stellen want er kan altijd iets gebeuren bla bla. Maar daar kwam hij daarna ook wel weer op terug. Er zit een irritatie bij hem dat ik hem nu begrens en dat zit in het stukje moeder-puber wat dan ontstaat. Heel ingewikkeld want enerzijds vraagt hij steeds aan mij wat ik vind dat hij moet doen om dingen op te lossen, wat ik heel irritant vind omdat ik dan alles moet gaan bepalen. En als ik bepaal, vindt hij dat weer vervelend.

Alles wat met de wensen/belangen van jou of de kinderen te maken heeft ziet hij als begrenzen/bepalen. Boehoe, ik ben een getrouwde, volwassen man met 3 kinderen en nu mag ik ineens niet meer compleet m’n eigen gang gaan want m’n vrouw doet ineens moeilijk boehoeee. Hij zou zich moeten schamen dat jullie überhaupt dit gesprek moeten voeren maar het feit dat hij enkel vanuit eigenbelang naar de situatie kan kijken zegt inderdaad wel wat over zijn empatisch vermogen.

NomenNesci0 zaterdag 19 oktober 2024 om 22:06

Ja, hij zou zich eigenlijk zeker moeten schamen. Maar. Ik lees wel iemand die, hoe moeilijk ook, probeert om reflectief te zijn of zich iig aantrekt dat dit zijn vrouw dwars zit. Op zich is dat een hoopvol teken. Het is echter de vraag of het hoopvol genoeg is.

Kijk, dat er een klein zaadje gepland is, zou wat verbetering kunnen geven. Maar ik lees ook dat hij echt geen redelijk grote AHA momenten heeft. Verbetering zal dan wel kunnen optreden, maar verwacht een lange, lange, héle lange adem. En ik vraag me af als je het geduld nog wilt opbrengen, of je dat niet liever met behulp van een therapeut wilt doen. Want er zit systemisch veel fout tussen jullie. Dat is denk ik teveel voor jullie twee samen.

Minik zaterdag 19 oktober 2024 om 22:24

NomenNesci0 schreef: ↑
19-10-2024 22:06
Ja, hij zou zich eigenlijk zeker moeten schamen. Maar. Ik lees wel iemand die, hoe moeilijk ook, probeert om reflectief te zijn of zich iig aantrekt dat dit zijn vrouw dwars zit. Op zich is dat een hoopvol teken. Het is echter de vraag of het hoopvol genoeg is.

Kijk, dat er een klein zaadje gepland is, zou wat verbetering kunnen geven. Maar ik lees ook dat hij echt geen redelijk grote AHA momenten heeft. Verbetering zal dan wel kunnen optreden, maar verwacht een lange, lange, héle lange adem. En ik vraag me af als je het geduld nog wilt opbrengen, of je dat niet liever met behulp van een therapeut wilt doen. Want er zit systemisch veel fout tussen jullie. Dat is denk ik teveel voor jullie twee samen.

Eerste alinea klopt helemaal. Hij voelt het niet echt zelf, hij snapt het ook niet volledig, maar trekt zich in elk geval nu wel aan dat ik niet gelukkig ben.

Ik denk ook dat een therapeut echt kan helpen, omdat we inderdaad niet op dezelfde golflengte zitten en dit niet zomaar vanzelf opgelost is. Man ziet dit nog niet zitten. Ik geef het nu maar even wat tijd, ook omdat ik qua werk nu even mega vol zit maar dit is gelukkig echt tijdelijk.

appelientjex zaterdag 19 oktober 2024 om 23:38

Lieveheersbeestje schreef: ↑
19-10-2024 21:08
Alles wat met de wensen/belangen van jou of de kinderen te maken heeft ziet hij als begrenzen/bepalen. Boehoe, ik ben een getrouwde, volwassen man met 3 kinderen en nu mag ik ineens niet meer compleet m’n eigen gang gaan want m’n vrouw doet ineens moeilijk boehoeee. Hij zou zich moeten schamen dat jullie überhaupt dit gesprek moeten voeren maar het feit dat hij enkel vanuit eigenbelang naar de situatie kan kijken zegt inderdaad wel wat over zijn empatisch vermogen.

Ja eens. Wat had hij dan verwacht, dat als je een redelijk groot gezin hebt (3 kinderen), je nog kan leven als een vrijgezel? Heeft hij daar nooit bij stil gestaan toen hij niet 1, niet 2, maar zelfs 3 kinderen wilde? Zijn irritatie zit hem dus in het feit dat hij rekening met jou moet houden. Terwijl het juist fijn zou kunnen zijn om iets voor een ander te doen, jou blij te maken. O vind je het vervelend dat ik altijd weg ben, nou schat dan probeer ik vaker thuis te zijn. Maar dat heeft bij dus niet, hij denkt alleen maar aan zichzelf en zijn eigen behoeftes.
Wel zijn dat er wel ergens een besef is dat hij moet veranderen. Heel goed dat hij verdrietig werd, want anders verandert er niks.

Merkimer zondag 27 oktober 2024 om 22:48

https://www.instagram.com/reel/DAWkCWIt ... MxdmRvYzQ3

Dit liedje vat voor mij het hele patriarchale maatschappij verhaal omtrent ouderschap wel samen.

Dropdrop maandag 28 oktober 2024 om 08:11

Minik schreef: ↑
19-10-2024 22:24
Ik geef het nu maar even wat tijd, ook omdat ik qua werk nu even mega vol zit maar dit is gelukkig echt tijdelijk.

Ik zou vast gaan zoeken naar een therapeut die je aanspreekt en een afspraak maken. Waarschijnlijk is er een wachtlijst.

Alle therapeuten zitten nu al overvol en straks in januari begint het: 'na-de-kerst-relatiecrisis-seizoen'

Je kunt ook alleen beginnen met relatietherapie. Als de 1 verandert moet de ander mee veranderen. Eventueel kan hij aanhaken als hij het toch een kans wil geven.

Hij hoopt dat je het vergeet door het op de lange baan te schuiven. Dat de storm weer gaat liggen en hij niet echt aan zichzelf hoeft te werken.

Dropdrop maandag 28 oktober 2024 om 08:35

Lievelieve schreef: ↑
15-10-2024 20:08

En nu, zoals Ladara al zei, gewoon een nieuwe huissloof. Maar met deze wil hij wel weekendjes weg, op vakantie en met de kinderen naar het zwembad. Pijnlijk.

Wat ik wil zeggen.
Don't beg.....
Voor de juiste vrouw kan ineens wel van alles.

Niet de 'juiste', maar 'nieuwe'.

Hij is verliefd en past nu alle truukjes toe die hij van jou geleerd heeft, maar hij gaat dit niet volhouden.

Hij was met jou ook ooit een leuke vent, anders had je niet 3 kinderen van hem gekregen.

Jij weet hoe hij echt is, er is niets om jaloers op te zijn. Zodra hij haar helemaal ingepakt heeft en ze niet meer zonaar weg kan, komt langzaam zijn ware aard weer boven.

Ze zorgt er in ieder geval voor dat jouw kinderen een tijdje een leuke vader hebben, ook dat gaat weer over.

Zorg dat jij de stabiele volwassene blijft en als deze nieuwe vrouw een enigszins fatsoenlijk mens is, probeer haar dan te zien als bondgenoot. Zij doet ook haar best om jouw kinderen een leuk leven te geven. Ze weet niet wat haar te wachten staat.

Lieveheersbeestje maandag 28 oktober 2024 om 08:44

Dropdrop schreef: ↑
28-10-2024 08:35
Niet de 'juiste', maar 'nieuwe'.

Hij is verliefd en past nu alle truukjes toe die hij van jou geleerd heeft, maar hij gaat dit niet volhouden.

Hij was met jou ook ooit een leuke vent, anders had je niet 3 kinderen van hem gekregen.

Jij weet hoe hij echt is, er is niets om jaloers op te zijn. Zodra hij haar helemaal ingepakt heeft en ze niet meer zonaar weg kan, komt langzaam zijn ware aard weer boven.

Ze zorgt er in ieder geval voor dat jouw kinderen een tijdje een leuke vader hebben, ook dat gaat weer over.

Zorg dat jij de stabiele volwassene blijft en als deze nieuwe vrouw een enigszins fatsoenlijk mens is, probeer haar dan te zien als bondgenoot. Zij doet ook haar best om jouw kinderen een leuk leven te geven. Ze weet niet wat haar te wachten staat.

Precies.

Speculaastaart maandag 28 oktober 2024 om 09:02

Dropdrop schreef: ↑
28-10-2024 08:35
Niet de 'juiste', maar 'nieuwe'.

Hij is verliefd en past nu alle truukjes toe die hij van jou geleerd heeft, maar hij gaat dit niet volhouden.

Hij was met jou ook ooit een leuke vent, anders had je niet 3 kinderen van hem gekregen.

Jij weet hoe hij echt is, er is niets om jaloers op te zijn. Zodra hij haar helemaal ingepakt heeft en ze niet meer zonaar weg kan, komt langzaam zijn ware aard weer boven.

Ze zorgt er in ieder geval voor dat jouw kinderen een tijdje een leuke vader hebben, ook dat gaat weer over.

Zorg dat jij de stabiele volwassene blijft en als deze nieuwe vrouw een enigszins fatsoenlijk mens is, probeer haar dan te zien als bondgenoot. Zij doet ook haar best om jouw kinderen een leuk leven te geven. Ze weet niet wat haar te wachten staat.

Of wel!
Misschien hij heeft echt iets geleerd. Misschien is hij met nieuwe partner echt een betere match. Ik ken wel mensen waarbij de tweede relatie echt wel beter werkt dan de eerste.

Dropdrop maandag 28 oktober 2024 om 09:45

Speculaastaart schreef: ↑
28-10-2024 09:02
Of wel!
Misschien hij heeft echt iets geleerd. Misschien is hij met nieuwe partner echt een betere match. Ik ken wel mensen waarbij de tweede relatie echt wel beter werkt dan de eerste.

Fijn dat het zo voor je vrienden werkt, maar statistisch gezien doen tweede huwelijken het slechter dan eerste huwelijken.

Ook kun je relaties van een paar jaar, niet vergelijken met relaties van meer dan 10 jaar.

Sowieso zit je de eerste 1,5 jaar vol met verliefdheidshormonen. Die mensen kun je echt niet serieus nemen als ze zeggen 'nu echt de ware te hebben gevonden'.

Maar laten we het hopen voor de kinderen van lievelieve. Die vrouw komt er wel overheen, maar de kinderen krijgen echt een lelijke knauw als papa alleen leuke dingen met ze doet als zijn nieuwe verovering toekijkt.

Actieve topics