Relaties
alle pijlers
Sinterklaas met familie
zondag 22 september 2024 om 19:47
Het is weer zover, het sinterklaasfeest in de familie wordt gepland. Datum wordt geprikt en iedereen wordt alweer helemaal enthousiast. Behalve ik 
Context: het betreft mijn schoonfamilie, van huis uit ben ik sowieso niet zo groot geworden met Sinterklaas. We vierden het wel maar toen we daar in onze tienertijd mee stopten, vond ik dat nooit erg. Als kind vond ik de cadeautjes uiteraard leuk, al het gebeuren er omheen eerder eng en later gewoon niet zo boeiend.
Schoonfamilie daarentegen leeft zo ongeveer voor Sinterklaas, dit is echt de grootste feestdag van het jaar. Tien jaar geleden vond ik dat prima, inmiddels zijn er kleinkinderen bij gekomen (ook van onszelf) en vind ik het meer één groot hebberig graaifeest geworden waarbij de kinderen compleet hyperactief en hysterisch worden.
Maar wat doe je dan? Aangeven dat we het met ons eigen gezin gaan vieren zonder alle neefjes/nichtjes enzo? Me er maar weer gewoon overheen zetten en de hele heisa elk jaar voorbereiden en die ene dag nou maar gewoon geven voor de schoonfamilie? Het is uiteindelijk maar één dag maar ik vind er echt helemaal niks aan en zou het veel liever thuis met onze eigen kinderen gezellig vieren.
Context: het betreft mijn schoonfamilie, van huis uit ben ik sowieso niet zo groot geworden met Sinterklaas. We vierden het wel maar toen we daar in onze tienertijd mee stopten, vond ik dat nooit erg. Als kind vond ik de cadeautjes uiteraard leuk, al het gebeuren er omheen eerder eng en later gewoon niet zo boeiend.
Schoonfamilie daarentegen leeft zo ongeveer voor Sinterklaas, dit is echt de grootste feestdag van het jaar. Tien jaar geleden vond ik dat prima, inmiddels zijn er kleinkinderen bij gekomen (ook van onszelf) en vind ik het meer één groot hebberig graaifeest geworden waarbij de kinderen compleet hyperactief en hysterisch worden.
Maar wat doe je dan? Aangeven dat we het met ons eigen gezin gaan vieren zonder alle neefjes/nichtjes enzo? Me er maar weer gewoon overheen zetten en de hele heisa elk jaar voorbereiden en die ene dag nou maar gewoon geven voor de schoonfamilie? Het is uiteindelijk maar één dag maar ik vind er echt helemaal niks aan en zou het veel liever thuis met onze eigen kinderen gezellig vieren.
dinsdag 15 oktober 2024 om 21:15
Wij hebben dit jaar besloten geen Sint bij ons thuis te doen. Wil de familie wel wat? Prima dan komen we daar langs en dan kunnen we zelf beslissen wanneer we weer weggaan.
Natuurlijk vieren met ons gezin wel gewoon Sint/pakjesavond. Maar om een overload aan cadeaus en prikkels te voorkomen doen we het lekker alleen met t gezin.
Natuurlijk vieren met ons gezin wel gewoon Sint/pakjesavond. Maar om een overload aan cadeaus en prikkels te voorkomen doen we het lekker alleen met t gezin.
dinsdag 15 oktober 2024 om 21:17
Wat een onrechtvaardig verhaal. Veel geluk met je nieuwe, prille liefde.Lievelieve schreef: ↑15-10-2024 20:46Lief! Heb zoveel gehad aan het viva forum, en degene die meegeschreven hebben weten dat hopelijk ook!
Ja het gaat echt beter! Ik heb een fijn eigen huis. De kinderen doen het goed en de newborn van toen is inmiddels een klein draakje van net 2én een hele leuke nieuwe baan véél dichterbij en ik zie iemand, pril. Maar fijn.
Neemt niet weg dat de pijn, en de littekens en bij tijd en wijle een "toch weer bloedend wondje" er toch zo af en toe nog zijn. En dit topic triggert. Ik herken véél in wat Minik schrijft. En daarom lieve Minik. Zoals ik al zei, vecht, maar dan wel samen!
dinsdag 15 oktober 2024 om 21:28
Lievelieve, wat fijn om je update te lezen, te lezen hoe ontspannen je klinkt en je je weg hebt gevonden. Ook leuk dat je het vertrouwen in de liefde niet hebt opgegeven. En ik denk dat iedereen heel goed begrijpt dat wat je hebt meegemaakt, flinke emotionele littekens nalaat. Hij is op zoveel fronten over grenzen gegaan, daar kom je niet ongeschonden uit. Zorg maar goed voor die wonden en wees er lief voor. Ze laten je boven alles zien dat je mens bent met een hart.
dinsdag 15 oktober 2024 om 21:48
Wat zoekt je man precies met zijn buiten de deur activiteiten? En nee, dit is niet bedoelt om te stoken of vreemdgaan te insinueren.
Maar wat is de context? Feelgood bezoekjes? Anderen helpen en adviseren? Is het verbindend of heeft het echt met een passie voor sport of hobby te maken?
Maakt hij goede sier? Komt er ergens een kritische houding aan te pas?
Ik heb zo’n moeder. Bij ons was thuis niets op orde maar buiten de deur was ze overal vrijwilliger, kookte voor vreemden terwijl onze keukenkastjes leeg waren. Overal was ze de reddende engel en leuke vrouw behalve thuis.
Keihard vluchten, dopamine krijgen van de inkoppertjes die wel lukten. Elke vorm van kritiek VERMIJDEN. Geen intimiteit met gezin of partner.
Dmv therapieen die mijn zussen en ik gedaan hebben, constateerden verschillende behandelaars een vermijdende persoonlijkheidsstoornis / vermijdend hechtpatroon.
Ik kan jouw posts er zo overheen leggen.
Maar wat is de context? Feelgood bezoekjes? Anderen helpen en adviseren? Is het verbindend of heeft het echt met een passie voor sport of hobby te maken?
Maakt hij goede sier? Komt er ergens een kritische houding aan te pas?
Ik heb zo’n moeder. Bij ons was thuis niets op orde maar buiten de deur was ze overal vrijwilliger, kookte voor vreemden terwijl onze keukenkastjes leeg waren. Overal was ze de reddende engel en leuke vrouw behalve thuis.
Keihard vluchten, dopamine krijgen van de inkoppertjes die wel lukten. Elke vorm van kritiek VERMIJDEN. Geen intimiteit met gezin of partner.
Dmv therapieen die mijn zussen en ik gedaan hebben, constateerden verschillende behandelaars een vermijdende persoonlijkheidsstoornis / vermijdend hechtpatroon.
Ik kan jouw posts er zo overheen leggen.
dinsdag 15 oktober 2024 om 22:24
Ja goeie. Daarom zei ik ook al: waar vlucht hij voor weg dat hij steeds maar weg moet thuis? Vlucht hij weg voor intimiteit? Wat zoekt hij in al zijn afspraakjes buiten de deur? Waarom heeft hij steeds prikkels nodig van anderen?Rubelientje schreef: ↑15-10-2024 21:48Wat zoekt je man precies met zijn buiten de deur activiteiten? En nee, dit is niet bedoelt om te stoken of vreemdgaan te insinueren.
Maar wat is de context? Feelgood bezoekjes? Anderen helpen en adviseren? Is het verbindend of heeft het echt met een passie voor sport of hobby te maken?
Maakt hij goede sier? Komt er ergens een kritische houding aan te pas?
Ik heb zo’n moeder. Bij ons was thuis niets op orde maar buiten de deur was ze overal vrijwilliger, kookte voor vreemden terwijl onze keukenkastjes leeg waren. Overal was ze de reddende engel en leuke vrouw behalve thuis.
Keihard vluchten, dopamine krijgen van de inkoppertjes die wel lukten. Elke vorm van kritiek VERMIJDEN. Geen intimiteit met gezin of partner.
Dmv therapieen die mijn zussen en ik gedaan hebben, constateerden verschillende behandelaars een vermijdende persoonlijkheidsstoornis / vermijdend hechtpatroon.
Ik kan jouw posts er zo overheen leggen.
zaterdag 19 oktober 2024 om 21:00
Het heeft iets te maken met status denk ik. Vreemdgaan ben ik absoluut niet bang voor. Het is er voor anderen willen zijn, soort de ideale man willen zijn. Zich heel erg verantwoordelijk voelen voor alles en iedereen die ergens hulp bij nodig heeft maar niet voor thuis. Een soort gemakzucht misschien dat thuis toch wel goed blijft gaan ook al doet hij daar geen moeite voor.appelientjex schreef: ↑15-10-2024 22:24Ja goeie. Daarom zei ik ook al: waar vlucht hij voor weg dat hij steeds maar weg moet thuis? Vlucht hij weg voor intimiteit? Wat zoekt hij in al zijn afspraakjes buiten de deur? Waarom heeft hij steeds prikkels nodig van anderen?
Gisteren eens heel uitgebreid en goed samen gesproken tijdens een etentje met z’n tweeën. De romantiek was heel ver te zoeken want het werd vooral gewoon bespreken wat er mis gaat. Man blijft een soort laconiek, qua empathie mis ik ook echt wel dingen, maar dit is ook een soort onvermogen bij hem waarbij ik dus vermoed dat het met zijn opvoeding te maken heeft. Uiteindelijk thuis was hij ineens heel verdrietig en zei hij ook wel dat hij mij echt niet kwijt wil en dat hij wil dat ik ook gelukkig ben. Er is hoop en ook bij hem nu wel steeds meer realisatie dat ik het echt meen en dat hij de plank misslaat.
Soms schiet hij heel erg in de verdediging ineens, kan ook met mijn communicatie te maken hebben. Eerst vroeg hij bijv hoeveel avonden per week weg dan voor mij wel acceptabel zou zijn. Dus ik zei dat we dan een maximum van 3 zouden kunnen stellen maar dat dat dus ook echt betekent dat als er dan iets bij komt, dat iets anders moet wijken en niet dat we vervolgens om de haverklap uitzonderingen hebben. Toen werd hij heel geïrriteerd dat ik dat niet zo kon stellen want er kan altijd iets gebeuren bla bla. Maar daar kwam hij daarna ook wel weer op terug. Er zit een irritatie bij hem dat ik hem nu begrens en dat zit in het stukje moeder-puber wat dan ontstaat. Heel ingewikkeld want enerzijds vraagt hij steeds aan mij wat ik vind dat hij moet doen om dingen op te lossen, wat ik heel irritant vind omdat ik dan alles moet gaan bepalen. En als ik bepaal, vindt hij dat weer vervelend.
Conclusie, we zijn er nog lang niet maar ik denk wel dat er verandering mogelijk is.
zaterdag 19 oktober 2024 om 21:08
Alles wat met de wensen/belangen van jou of de kinderen te maken heeft ziet hij als begrenzen/bepalen. Boehoe, ik ben een getrouwde, volwassen man met 3 kinderen en nu mag ik ineens niet meer compleet m’n eigen gang gaan want m’n vrouw doet ineens moeilijk boehoeee. Hij zou zich moeten schamen dat jullie überhaupt dit gesprek moeten voeren maar het feit dat hij enkel vanuit eigenbelang naar de situatie kan kijken zegt inderdaad wel wat over zijn empatisch vermogen.Minik schreef: ↑19-10-2024 21:00Soms schiet hij heel erg in de verdediging ineens, kan ook met mijn communicatie te maken hebben. Eerst vroeg hij bijv hoeveel avonden per week weg dan voor mij wel acceptabel zou zijn. Dus ik zei dat we dan een maximum van 3 zouden kunnen stellen maar dat dat dus ook echt betekent dat als er dan iets bij komt, dat iets anders moet wijken en niet dat we vervolgens om de haverklap uitzonderingen hebben. Toen werd hij heel geïrriteerd dat ik dat niet zo kon stellen want er kan altijd iets gebeuren bla bla. Maar daar kwam hij daarna ook wel weer op terug. Er zit een irritatie bij hem dat ik hem nu begrens en dat zit in het stukje moeder-puber wat dan ontstaat. Heel ingewikkeld want enerzijds vraagt hij steeds aan mij wat ik vind dat hij moet doen om dingen op te lossen, wat ik heel irritant vind omdat ik dan alles moet gaan bepalen. En als ik bepaal, vindt hij dat weer vervelend.
zaterdag 19 oktober 2024 om 22:06
Ja, hij zou zich eigenlijk zeker moeten schamen. Maar. Ik lees wel iemand die, hoe moeilijk ook, probeert om reflectief te zijn of zich iig aantrekt dat dit zijn vrouw dwars zit. Op zich is dat een hoopvol teken. Het is echter de vraag of het hoopvol genoeg is.
Kijk, dat er een klein zaadje gepland is, zou wat verbetering kunnen geven. Maar ik lees ook dat hij echt geen redelijk grote AHA momenten heeft. Verbetering zal dan wel kunnen optreden, maar verwacht een lange, lange, héle lange adem. En ik vraag me af als je het geduld nog wilt opbrengen, of je dat niet liever met behulp van een therapeut wilt doen. Want er zit systemisch veel fout tussen jullie. Dat is denk ik teveel voor jullie twee samen.
Kijk, dat er een klein zaadje gepland is, zou wat verbetering kunnen geven. Maar ik lees ook dat hij echt geen redelijk grote AHA momenten heeft. Verbetering zal dan wel kunnen optreden, maar verwacht een lange, lange, héle lange adem. En ik vraag me af als je het geduld nog wilt opbrengen, of je dat niet liever met behulp van een therapeut wilt doen. Want er zit systemisch veel fout tussen jullie. Dat is denk ik teveel voor jullie twee samen.
zaterdag 19 oktober 2024 om 22:24
Eerste alinea klopt helemaal. Hij voelt het niet echt zelf, hij snapt het ook niet volledig, maar trekt zich in elk geval nu wel aan dat ik niet gelukkig ben.NomenNesci0 schreef: ↑19-10-2024 22:06Ja, hij zou zich eigenlijk zeker moeten schamen. Maar. Ik lees wel iemand die, hoe moeilijk ook, probeert om reflectief te zijn of zich iig aantrekt dat dit zijn vrouw dwars zit. Op zich is dat een hoopvol teken. Het is echter de vraag of het hoopvol genoeg is.
Kijk, dat er een klein zaadje gepland is, zou wat verbetering kunnen geven. Maar ik lees ook dat hij echt geen redelijk grote AHA momenten heeft. Verbetering zal dan wel kunnen optreden, maar verwacht een lange, lange, héle lange adem. En ik vraag me af als je het geduld nog wilt opbrengen, of je dat niet liever met behulp van een therapeut wilt doen. Want er zit systemisch veel fout tussen jullie. Dat is denk ik teveel voor jullie twee samen.
Ik denk ook dat een therapeut echt kan helpen, omdat we inderdaad niet op dezelfde golflengte zitten en dit niet zomaar vanzelf opgelost is. Man ziet dit nog niet zitten. Ik geef het nu maar even wat tijd, ook omdat ik qua werk nu even mega vol zit maar dit is gelukkig echt tijdelijk.
zaterdag 19 oktober 2024 om 23:38
Ja eens. Wat had hij dan verwacht, dat als je een redelijk groot gezin hebt (3 kinderen), je nog kan leven als een vrijgezel? Heeft hij daar nooit bij stil gestaan toen hij niet 1, niet 2, maar zelfs 3 kinderen wilde? Zijn irritatie zit hem dus in het feit dat hij rekening met jou moet houden. Terwijl het juist fijn zou kunnen zijn om iets voor een ander te doen, jou blij te maken. O vind je het vervelend dat ik altijd weg ben, nou schat dan probeer ik vaker thuis te zijn. Maar dat heeft bij dus niet, hij denkt alleen maar aan zichzelf en zijn eigen behoeftes.Lieveheersbeestje schreef: ↑19-10-2024 21:08Alles wat met de wensen/belangen van jou of de kinderen te maken heeft ziet hij als begrenzen/bepalen. Boehoe, ik ben een getrouwde, volwassen man met 3 kinderen en nu mag ik ineens niet meer compleet m’n eigen gang gaan want m’n vrouw doet ineens moeilijk boehoeee. Hij zou zich moeten schamen dat jullie überhaupt dit gesprek moeten voeren maar het feit dat hij enkel vanuit eigenbelang naar de situatie kan kijken zegt inderdaad wel wat over zijn empatisch vermogen.
Wel zijn dat er wel ergens een besef is dat hij moet veranderen. Heel goed dat hij verdrietig werd, want anders verandert er niks.
zondag 27 oktober 2024 om 22:48
https://www.instagram.com/reel/DAWkCWIt ... MxdmRvYzQ3
Dit liedje vat voor mij het hele patriarchale maatschappij verhaal omtrent ouderschap wel samen.
Dit liedje vat voor mij het hele patriarchale maatschappij verhaal omtrent ouderschap wel samen.
maandag 28 oktober 2024 om 08:11
Ik zou vast gaan zoeken naar een therapeut die je aanspreekt en een afspraak maken. Waarschijnlijk is er een wachtlijst.
Alle therapeuten zitten nu al overvol en straks in januari begint het: 'na-de-kerst-relatiecrisis-seizoen'
Je kunt ook alleen beginnen met relatietherapie. Als de 1 verandert moet de ander mee veranderen. Eventueel kan hij aanhaken als hij het toch een kans wil geven.
Hij hoopt dat je het vergeet door het op de lange baan te schuiven. Dat de storm weer gaat liggen en hij niet echt aan zichzelf hoeft te werken.
maandag 28 oktober 2024 om 08:35
Niet de 'juiste', maar 'nieuwe'.Lievelieve schreef: ↑15-10-2024 20:08
En nu, zoals Ladara al zei, gewoon een nieuwe huissloof. Maar met deze wil hij wel weekendjes weg, op vakantie en met de kinderen naar het zwembad. Pijnlijk.
Wat ik wil zeggen.
Don't beg.....
Voor de juiste vrouw kan ineens wel van alles.
Hij is verliefd en past nu alle truukjes toe die hij van jou geleerd heeft, maar hij gaat dit niet volhouden.
Hij was met jou ook ooit een leuke vent, anders had je niet 3 kinderen van hem gekregen.
Jij weet hoe hij echt is, er is niets om jaloers op te zijn. Zodra hij haar helemaal ingepakt heeft en ze niet meer zonaar weg kan, komt langzaam zijn ware aard weer boven.
Ze zorgt er in ieder geval voor dat jouw kinderen een tijdje een leuke vader hebben, ook dat gaat weer over.
Zorg dat jij de stabiele volwassene blijft en als deze nieuwe vrouw een enigszins fatsoenlijk mens is, probeer haar dan te zien als bondgenoot. Zij doet ook haar best om jouw kinderen een leuk leven te geven. Ze weet niet wat haar te wachten staat.
maandag 28 oktober 2024 om 08:44
Precies.Dropdrop schreef: ↑28-10-2024 08:35Niet de 'juiste', maar 'nieuwe'.
Hij is verliefd en past nu alle truukjes toe die hij van jou geleerd heeft, maar hij gaat dit niet volhouden.
Hij was met jou ook ooit een leuke vent, anders had je niet 3 kinderen van hem gekregen.
Jij weet hoe hij echt is, er is niets om jaloers op te zijn. Zodra hij haar helemaal ingepakt heeft en ze niet meer zonaar weg kan, komt langzaam zijn ware aard weer boven.
Ze zorgt er in ieder geval voor dat jouw kinderen een tijdje een leuke vader hebben, ook dat gaat weer over.
Zorg dat jij de stabiele volwassene blijft en als deze nieuwe vrouw een enigszins fatsoenlijk mens is, probeer haar dan te zien als bondgenoot. Zij doet ook haar best om jouw kinderen een leuk leven te geven. Ze weet niet wat haar te wachten staat.
maandag 28 oktober 2024 om 09:02
Dropdrop schreef: ↑28-10-2024 08:35Niet de 'juiste', maar 'nieuwe'.
Hij is verliefd en past nu alle truukjes toe die hij van jou geleerd heeft, maar hij gaat dit niet volhouden.
Hij was met jou ook ooit een leuke vent, anders had je niet 3 kinderen van hem gekregen.
Jij weet hoe hij echt is, er is niets om jaloers op te zijn. Zodra hij haar helemaal ingepakt heeft en ze niet meer zonaar weg kan, komt langzaam zijn ware aard weer boven.
Ze zorgt er in ieder geval voor dat jouw kinderen een tijdje een leuke vader hebben, ook dat gaat weer over.
Zorg dat jij de stabiele volwassene blijft en als deze nieuwe vrouw een enigszins fatsoenlijk mens is, probeer haar dan te zien als bondgenoot. Zij doet ook haar best om jouw kinderen een leuk leven te geven. Ze weet niet wat haar te wachten staat.
Of wel!
Misschien hij heeft echt iets geleerd. Misschien is hij met nieuwe partner echt een betere match. Ik ken wel mensen waarbij de tweede relatie echt wel beter werkt dan de eerste.
maandag 28 oktober 2024 om 09:45
Fijn dat het zo voor je vrienden werkt, maar statistisch gezien doen tweede huwelijken het slechter dan eerste huwelijken.Speculaastaart schreef: ↑28-10-2024 09:02Of wel!
Misschien hij heeft echt iets geleerd. Misschien is hij met nieuwe partner echt een betere match. Ik ken wel mensen waarbij de tweede relatie echt wel beter werkt dan de eerste.
Ook kun je relaties van een paar jaar, niet vergelijken met relaties van meer dan 10 jaar.
Sowieso zit je de eerste 1,5 jaar vol met verliefdheidshormonen. Die mensen kun je echt niet serieus nemen als ze zeggen 'nu echt de ware te hebben gevonden'.
Maar laten we het hopen voor de kinderen van lievelieve. Die vrouw komt er wel overheen, maar de kinderen krijgen echt een lelijke knauw als papa alleen leuke dingen met ze doet als zijn nieuwe verovering toekijkt.
vrijdag 22 november 2024 om 08:05
Pfff ik moet even spuien. Het leek wat beter te gaan hier, man deed/doet meer in het huishouden, neemt meer over en gaat er nu ook soms ‘s nachts uit voor de kinderen (wel met een hoop gemopper maar goed, hij doet het).
Maar deze week is het weer helemaal bal. Hij heeft ineens besloten een nieuwe buitenshuis activiteit te starten per direct die eens in de twee weken een complete avond inneemt inclusief avondeten. Hij heeft dit in zoverre ‘overlegd’ dat hij zei dat hij dit graag wilde en dat het pas iets later begint dus dat hij wel nog kan helpen met de kinderen naar bed doen enzo. Ik was niet enthousiast maar hij doet het toch (zo gaat het altijd). Eerste keer is nu geweest en hij kwam pas kwart over 12 thuis op een doordeweekse avond, terwijl ik al twee uur met een huilende baby zat (heb hem dat ook geappt en geprobeerd te bellen om te vragen of hij alsjeblieft naar huis wilde komen maar geen reactie). Hij was de volgende dag ‘‘s middags vrij terwijl ik juist een hele drukke en lange dag had.
En nu ben ik ziek, ben gisteravond om half 7 naar bed gegaan en voel me nog steeds heel naar. Vannacht is blijkbaar een kind wakker geworden en bij ons komen liggen (heb ik niet gemerkt) en om 3 uur hoorde ik baby dus die heb ik toen verzorgd. Vervolgens vanochtend gaat de wekker en man loopt enorm te chagrijnen tegen kind wat bij ons ligt. Ging van kwaad tot erger en uiteindelijk tilt hij kind hardhandig uit bed en zegt ‘ik ben echt helemaal klaar met jou!’ Kind keihard huilen, ik boos op hem en kind troosten. Ik ben gewoon echt zo kwaad dat hij zich zo afreageert op een kind! Hij is moe omdat hij deze week twee avonden weggeweest is tot na 12 uur en nu krijgt kind er als het ware van langs.
Kinderen gingen beneden ontbijten, man was nog boven dus ik zeg tegen hem dat hij echt moet nadenken over hoe hij reageert op een kind. Zegt hij ‘ja, kind lag al de hele nacht tegen me aan te schoppen en rollen in de slaap, ik kan weer leuk doen als ik niet meer moe ben’.
Ik word hier zó boos en verdrietig van. Hij is verdorie een volwassene, en dan zo afreageren op een jong kind. En ik voel me gewoon al heel ellendig omdat ik ziek ben en dan moet ik in plaats van gewoon uitrusten nog tussen man en kind in springen om mijn kind te beschermen (zo voelt het althans).
Ik weet niet zo goed wat ik hiermee wil. Als ik zwaar overtrokken reageer, laat het me vooral weten, ik kan nu ook niet zo helder nadenken. Verder moest ik het gewoon kwijt.
Maar deze week is het weer helemaal bal. Hij heeft ineens besloten een nieuwe buitenshuis activiteit te starten per direct die eens in de twee weken een complete avond inneemt inclusief avondeten. Hij heeft dit in zoverre ‘overlegd’ dat hij zei dat hij dit graag wilde en dat het pas iets later begint dus dat hij wel nog kan helpen met de kinderen naar bed doen enzo. Ik was niet enthousiast maar hij doet het toch (zo gaat het altijd). Eerste keer is nu geweest en hij kwam pas kwart over 12 thuis op een doordeweekse avond, terwijl ik al twee uur met een huilende baby zat (heb hem dat ook geappt en geprobeerd te bellen om te vragen of hij alsjeblieft naar huis wilde komen maar geen reactie). Hij was de volgende dag ‘‘s middags vrij terwijl ik juist een hele drukke en lange dag had.
En nu ben ik ziek, ben gisteravond om half 7 naar bed gegaan en voel me nog steeds heel naar. Vannacht is blijkbaar een kind wakker geworden en bij ons komen liggen (heb ik niet gemerkt) en om 3 uur hoorde ik baby dus die heb ik toen verzorgd. Vervolgens vanochtend gaat de wekker en man loopt enorm te chagrijnen tegen kind wat bij ons ligt. Ging van kwaad tot erger en uiteindelijk tilt hij kind hardhandig uit bed en zegt ‘ik ben echt helemaal klaar met jou!’ Kind keihard huilen, ik boos op hem en kind troosten. Ik ben gewoon echt zo kwaad dat hij zich zo afreageert op een kind! Hij is moe omdat hij deze week twee avonden weggeweest is tot na 12 uur en nu krijgt kind er als het ware van langs.
Kinderen gingen beneden ontbijten, man was nog boven dus ik zeg tegen hem dat hij echt moet nadenken over hoe hij reageert op een kind. Zegt hij ‘ja, kind lag al de hele nacht tegen me aan te schoppen en rollen in de slaap, ik kan weer leuk doen als ik niet meer moe ben’.
Ik word hier zó boos en verdrietig van. Hij is verdorie een volwassene, en dan zo afreageren op een jong kind. En ik voel me gewoon al heel ellendig omdat ik ziek ben en dan moet ik in plaats van gewoon uitrusten nog tussen man en kind in springen om mijn kind te beschermen (zo voelt het althans).
Ik weet niet zo goed wat ik hiermee wil. Als ik zwaar overtrokken reageer, laat het me vooral weten, ik kan nu ook niet zo helder nadenken. Verder moest ik het gewoon kwijt.
bij enige handhandigheid naar een kind ben je bij mij af.
vrijdag 22 november 2024 om 09:52
vrijdag 22 november 2024 om 09:58
Je reageert niet overtrokken. Dit is gewoon echt heel vervelend gedrag.
Ik vind op een doordeweekse avond om 12.15 thuiskomen, als je kleine kinderen hebt die dan nog aandacht vragen, en je zelf niet tegen te weinig slaap kan, best laat. Hij ziet het zelf kennelijk echt niet in. Dus moet jij weer het gesprek voeren. Houd het bij jezelf en je eigen grenzen; ik vind het niet okay om de hele avond alleen te doen en ik vind het niet okay hoe je tegen kind doet als je oververmoeid bent
Overigens snap ik ook nog wel dat je humeur niet opknapt als je de hele nacht wakker wordt geschopt. Misschien praktisch, kan er een matrasje naast jullie bed? Dat als kind beweeglijk is, 1 van jullie daar op kan, zodat er meer ruimte is voor iedereen en meer slaapt
Ik vind op een doordeweekse avond om 12.15 thuiskomen, als je kleine kinderen hebt die dan nog aandacht vragen, en je zelf niet tegen te weinig slaap kan, best laat. Hij ziet het zelf kennelijk echt niet in. Dus moet jij weer het gesprek voeren. Houd het bij jezelf en je eigen grenzen; ik vind het niet okay om de hele avond alleen te doen en ik vind het niet okay hoe je tegen kind doet als je oververmoeid bent
Overigens snap ik ook nog wel dat je humeur niet opknapt als je de hele nacht wakker wordt geschopt. Misschien praktisch, kan er een matrasje naast jullie bed? Dat als kind beweeglijk is, 1 van jullie daar op kan, zodat er meer ruimte is voor iedereen en meer slaapt
vrijdag 22 november 2024 om 10:08
Wat een rottige reactie van hem op kind! Als hij er 's nachts teveel last van heeft dat kind er ligt, dan kun je prima overleggen om dat niet meer toe te staan. Maar niet eerst wel toestaan, maar er vervolgens in de ochtend chagrijnig over doen. Zeg dan gewoon tegen kind dat het niet meer bij jullie in bed mag (daar zou ik zelf an sich niets mis mee vinden, mijn kind mocht in principe ook niet bij ons in bed, alleen bij hoge uitzondering als er echt iets was)
Het was een lullige actie.
Maar probeer om de dingen een beetje uit elkaar te houden: het was een lullige actie, daar mag je hem op aanspreken. Maar verval niet in: het was een lullige actie omdát je moe was van laat thuis komen omdát je die activiteit ging doen die je niet met mij overlegd hebt enz.
Één ding tegelijk. Niet nu boos zijn over de activiteit vanwege de reactie op kind, want dat zijn twee losse dingen. Als je niet wil dat hij die activiteit uitvoert, dan had je dat kunnen zeggen, of kun je dat alsnog zeggen. Kijken wat hij daarmee bereid is te doen. Maar ga er niet als reden voor aanvoeren dat hij dat niet mag omdat hij dan lelijk gaat doen tegen kind. Houd de afzonderlijke dingen waar je geïrriteerd over bent, uit elkaar. Dat maakt dat je iemand daar zuiverder en rationeler op aan kunt spreken.
Het was een lullige actie.
Maar probeer om de dingen een beetje uit elkaar te houden: het was een lullige actie, daar mag je hem op aanspreken. Maar verval niet in: het was een lullige actie omdát je moe was van laat thuis komen omdát je die activiteit ging doen die je niet met mij overlegd hebt enz.
Één ding tegelijk. Niet nu boos zijn over de activiteit vanwege de reactie op kind, want dat zijn twee losse dingen. Als je niet wil dat hij die activiteit uitvoert, dan had je dat kunnen zeggen, of kun je dat alsnog zeggen. Kijken wat hij daarmee bereid is te doen. Maar ga er niet als reden voor aanvoeren dat hij dat niet mag omdat hij dan lelijk gaat doen tegen kind. Houd de afzonderlijke dingen waar je geïrriteerd over bent, uit elkaar. Dat maakt dat je iemand daar zuiverder en rationeler op aan kunt spreken.
vrijdag 22 november 2024 om 10:26
Ik snap ook dat een beweeglijk kind naast je niet helpt voor je humeur, daar heb ik ook weleens last van. Maar dan reageer je dat toch niet op zijn manier op kind af? Ik kan daar echt niet bij met mijn hoofd.
Bed van kind was gewoon vrij dus daar had man ook kunnen gaan liggen als hij wilde. Dat is een normale maat eenpersoonsbed. In principe slapen de kinderen altijd in hun eigen bed behalve bij uitzondering als ze ziek zijn of als ze in hun bed geplast hebben en we geen zin hebben om het hele bed ‘s nachts te verschonen ofzo, maar dat was niet aan de orde nu, dus geen idee waarom kind er überhaupt lag. En normaal gesproken als er al een kind ligt en ze gaan mega druk doen, gaan ze gewoon weer terug naar hun eigen bed. Zo doen we dat altijd en dat gaat ook eigenlijk altijd goed. Dus kind niet terugleggen was ook een eigen keuze van hem. Ik heb heel koortsig liggen slapen en er verder weinig van gemerkt.
Bed van kind was gewoon vrij dus daar had man ook kunnen gaan liggen als hij wilde. Dat is een normale maat eenpersoonsbed. In principe slapen de kinderen altijd in hun eigen bed behalve bij uitzondering als ze ziek zijn of als ze in hun bed geplast hebben en we geen zin hebben om het hele bed ‘s nachts te verschonen ofzo, maar dat was niet aan de orde nu, dus geen idee waarom kind er überhaupt lag. En normaal gesproken als er al een kind ligt en ze gaan mega druk doen, gaan ze gewoon weer terug naar hun eigen bed. Zo doen we dat altijd en dat gaat ook eigenlijk altijd goed. Dus kind niet terugleggen was ook een eigen keuze van hem. Ik heb heel koortsig liggen slapen en er verder weinig van gemerkt.
vrijdag 22 november 2024 om 10:40
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
