Sinterklaas met familie

Minik zondag 22 september 2024 om 19:47

Het is weer zover, het sinterklaasfeest in de familie wordt gepland. Datum wordt geprikt en iedereen wordt alweer helemaal enthousiast. Behalve ik

Context: het betreft mijn schoonfamilie, van huis uit ben ik sowieso niet zo groot geworden met Sinterklaas. We vierden het wel maar toen we daar in onze tienertijd mee stopten, vond ik dat nooit erg. Als kind vond ik de cadeautjes uiteraard leuk, al het gebeuren er omheen eerder eng en later gewoon niet zo boeiend.

Schoonfamilie daarentegen leeft zo ongeveer voor Sinterklaas, dit is echt de grootste feestdag van het jaar. Tien jaar geleden vond ik dat prima, inmiddels zijn er kleinkinderen bij gekomen (ook van onszelf) en vind ik het meer één groot hebberig graaifeest geworden waarbij de kinderen compleet hyperactief en hysterisch worden.

Maar wat doe je dan? Aangeven dat we het met ons eigen gezin gaan vieren zonder alle neefjes/nichtjes enzo? Me er maar weer gewoon overheen zetten en de hele heisa elk jaar voorbereiden en die ene dag nou maar gewoon geven voor de schoonfamilie? Het is uiteindelijk maar één dag maar ik vind er echt helemaal niks aan en zou het veel liever thuis met onze eigen kinderen gezellig vieren.

alouette vrijdag 6 december 2024 om 08:37

meisje85 schreef: ↑
06-12-2024 08:10
Ook dan zou het manipulatief gedrag zijn, waar hoe dan ook geen enkele relatie bij gebaat is, lijkt me. Communicatie zou boven trucjes moeten gaan.

Maar hij zou in deze situatie toch ook kunnen denken: mijn vrouw is ziek, ik ga even extra m’n best doen voor haar. Ik ga wat eerder weg en ik koop nog ff een lekker soepje voor haar oid. Hij is hier toch degene die de keuze maakt om toch niet op tijd thuis te komen ondanks dat ze hem dat gevraagd heeft en ze ziek is? Ik vind het wat vreemd dat TO nu de schuld lijkt te krijgen en manipulatief bezig zou zijn. Ik neem aan dat zij tevreden was geweest als hij inderdaad om half 6 thuis was gekomen en had gezegd: ga jij lekker op bed liggen. Ik regel alles met eten en de kinderen.
Als ze dán nog iets had gevonden om boos over te zijn, dan heb je een punt. Maar zij vraagt echt geen gekke dingen in mijn beleving.

Ladara vrijdag 6 december 2024 om 08:38

Ik kan me voorstellen dat de constante bevestiging dat zijn prioriteiten, zorg en belangstelling níet bij jou of de kinderen liggen, je heel verdrietig maakt. Ik denk eigenlijk dat het normaal en liefdevol is om je partner te ontzien als ze ziek is. Natuurlijk kan werk een keer uitlopen, maar als je partner specifiek vraagt of je op tijd thuis kunt zijn en je hebt dat toegezegd, dan gaat dat voor.

Maar goed, mijn man vond dit ook jarenlang ingewikkeld, wat resulteerde in situaties die ik echt heel naar vond. Ik heb er geen oplossing voor, behalve je leven zoveel mogelijk zonder hem proberen te leven. Dat is moeilijk als de kinderen nog zo jong zijn en je voor tijd voor jezelf afhankelijk bent van hem. Ik denk dat je mag verwachten dat wanneer jij een zorg met hem deelt, hij daarnaar luistert en met jou op zoek gaat naar een oplossing die voor jullie allebei werkt. Die verwachting is een normale, acceptabele verwachting. Dat hij niet luistert naar jouw onvrede en niet bereid is om daar een oplossing voor te vinden, is echt niet okee.

Minik vrijdag 6 december 2024 om 08:43

Ladara, je bent voor mij wel een beetje een voorbeeld geworden. Enerzijds hoe ik niet wil eindigen want ik wil gewoon echt heel graag dat het goed komt, anderzijds hoe je de hele strijd maar loslaat en je eigen leven bent gaan leven. Hoe rot ook, je hebt week daarmee je rust gevonden. Ik hoop echt niet dat het voor ons uitdraait op hoe het bij jullie gaat, maar je geeft me wel een realistisch beeld van wat zou kunnen gebeuren.

Anoniem_677a6b2c79b65 vrijdag 6 december 2024 om 08:52

ldp schreef: ↑
06-12-2024 08:06
En hier wordt je gesterkt in je eigen gelijk en tegelijkertijd hoor je zijn kant van het verhaal niet meer.

Dat kan toch maar op één manier aflopen als je het zo doet?

Eens.

stokbootje vrijdag 6 december 2024 om 09:42

Ik denk dat je wel van hem kunt (en moet) eisen dat jullie relatietherapie doen samen. Want dat jullie op deze manier om een scheiding afstevenen, lijkt me wel duidelijk. Of op zijn minst een totaal verwijderd slecht huwelijk, waar je kinderen hele verkeerde patronen uit leren voor hun eigen relaties later.

Fenix87 vrijdag 6 december 2024 om 09:45

Minik schreef: ↑
06-12-2024 08:43
Ladara, je bent voor mij wel een beetje een voorbeeld geworden. Enerzijds hoe ik niet wil eindigen want ik wil gewoon echt heel graag dat het goed komt, anderzijds hoe je de hele strijd maar loslaat en je eigen leven bent gaan leven. Hoe rot ook, je hebt week daarmee je rust gevonden. Ik hoop echt niet dat het voor ons uitdraait op hoe het bij jullie gaat, maar je geeft me wel een realistisch beeld van wat zou kunnen gebeuren.

Zijn jullie al in therapie geweest? Ik heb in mindere mate ook zo’n man. Hier heeft geholpen dat ik nagenoeg een burn out zat en dat hij wel moest. Ik heb letterlijk gezegd de komende maanden werk en verder is alles/grotendeels aan jou, dat heeft wel geholpen. En 4x naar een therapeut geweest, niet zaligmakend maar heeft wel de dynamiek doorbroken.

En ja hij is nog steeds dat hij wel eerst aan zichzelf denkt en dingen plant maar hij vraagt wel 1x in 2 weken: gaat het zo nog goed en zo nee wat moet er anders en past dan ook dingen aan. Het is heel erg geknutseld maar het werkt.

apppie vrijdag 6 december 2024 om 10:43

Minik schreef: ↑
06-12-2024 08:43
Ladara, je bent voor mij wel een beetje een voorbeeld geworden. Enerzijds hoe ik niet wil eindigen want ik wil gewoon echt heel graag dat het goed komt, anderzijds hoe je de hele strijd maar loslaat en je eigen leven bent gaan leven. Hoe rot ook, je hebt week daarmee je rust gevonden. Ik hoop echt niet dat het voor ons uitdraait op hoe het bij jullie gaat, maar je geeft me wel een realistisch beeld van wat zou kunnen gebeuren.

Ladara ergert zich al aan haar man als hij ademt, die kan helemaal niets meer goed doen. En inderdaad lijk jij daar ook op af te stevenen. Maar je bent er zelf bij hè, bij dat "wat zou kunnen gebeuren". Je bent geen willoos slachtoffer van de situatie, je bent deel van de dynamiek. Dus als je de boel nog wil proberen te redden lijkt therapie, ofwel samen ofwel alleen, heel urgent.

ldp vrijdag 6 december 2024 om 10:48

apppie schreef: ↑
06-12-2024 10:43
Ladara ergert zich al aan haar man als hij ademt, die kan helemaal niets meer goed doen. En inderdaad lijk jij daar ook op af te stevenen. Maar je bent er zelf bij hè, bij dat "wat zou kunnen gebeuren". Je bent geen willoos slachtoffer van de situatie, je bent deel van de dynamiek. Dus als je de boel nog wil proberen te redden lijkt therapie, ofwel samen ofwel alleen, heel urgent.

Spot on.

Star⁴ vrijdag 6 december 2024 om 10:58

Minik schreef: ↑
06-12-2024 08:43
Ladara, je bent voor mij wel een beetje een voorbeeld geworden. Enerzijds hoe ik niet wil eindigen want ik wil gewoon echt heel graag dat het goed komt, anderzijds hoe je de hele strijd maar loslaat en je eigen leven bent gaan leven. Hoe rot ook, je hebt week daarmee je rust gevonden. Ik hoop echt niet dat het voor ons uitdraait op hoe het bij jullie gaat, maar je geeft me wel een realistisch beeld van wat zou kunnen gebeuren.

Vind je dat een voorbeeld ja, samen blijven leven met iemand die je het licht in de ogen niet gunt? Wil je zo leven?

Minik vrijdag 6 december 2024 om 11:02

apppie schreef: ↑
06-12-2024 10:43
Ladara ergert zich al aan haar man als hij ademt, die kan helemaal niets meer goed doen. En inderdaad lijk jij daar ook op af te stevenen. Maar je bent er zelf bij hè, bij dat "wat zou kunnen gebeuren". Je bent geen willoos slachtoffer van de situatie, je bent deel van de dynamiek. Dus als je de boel nog wil proberen te redden lijkt therapie, ofwel samen ofwel alleen, heel urgent.

Zo lees ik Ladara niet. En in eerste instantie is ze het voorbeeld van wat ik absoluut NIET wil, dat het zo moet eindigen. Ik lees Ladara als dat ze de hoop op verbetering heeft opgegeven en nu maar gewoon het beste probeert te maken van een slechte situatie, door voor zichzelf te kiezen en de strijd niet meer aan te gaan met man. Geeft in elk geval rust. Maar nogmaals, ik hoop van harte dat wij niet zo eindigen.

meisje85 vrijdag 6 december 2024 om 11:07

Star⁴ schreef: ↑
06-12-2024 10:58
Vind je dat een voorbeeld ja, samen blijven leven met iemand die je het licht in de ogen niet gunt? Wil je zo leven?

Plus een generieke haat en gebrek aan vertrouwen richting alle mannen. Daarbij zie ik eerlijk gezegd van deze afstand geen rust, zoals TO stelt, maar eerder een soort passief agressieve houding en verbetenheid om in alle topics die ook maar enigszins relateren aan iets soortgelijks "het woord" te verkondigen. Rust is in mijn ogen iets anders. Het lijkt mij eerlijk gezegd iets dat je koste wat het kost zou moeten willen voorkomen, door het dus anders aan te pakken. Want inderdaad, daar ben je zelf bij.

Ocherrum vrijdag 6 december 2024 om 11:14

apppie schreef: ↑
06-12-2024 10:43
Ladara ergert zich al aan haar man als hij ademt, die kan helemaal niets meer goed doen. En inderdaad lijk jij daar ook op af te stevenen. Maar je bent er zelf bij hè, bij dat "wat zou kunnen gebeuren". Je bent geen willoos slachtoffer van de situatie, je bent deel van de dynamiek. Dus als je de boel nog wil proberen te redden lijkt therapie, ofwel samen ofwel alleen, heel urgent.

Dit. Dit heb ik ook niet onder ogen gezien. Ik was ongelukkig, gefrustreerd omdat mijn partner nooit ook over mijn belang nadacht en ik dus altijd voor mijn belang moest discussiëren en opeisen. En dat past niet bij mijn beeld van een relatie. Ik heb hem dat enorm kwalijk genomen (en nog wel). Dat ik ongelukkig vond hij mijn probleem, en ik vond dat ons probleem. Er gebeurde dus helemaal niets en nu zijn we uit elkaar. Uiteindelijk heeft hij de knoop doorgehakt en ik maar hopen dat het nog wel goed zou komen. Daar ben ik zo boos over geweest. Maar ook op mezelf. Ik had jaren eerder weg moeten gaan. Maar als we nog bij elkaar waren gebleven en ik 'het beste zou maken van een ongelukkige situatie' weet ik zeker dat ik nu een burn-out had gehad. Maar als je dat per se wil, kies dan voor psychologische begeleiding hoe je dit bij jezelf voor elkaar krijgt. Want het put je helemaal uit of je wordt verbitterd.

O en ons kind is blijer dan ooit want aan beide kanten (50/50) liefde en aandacht en beide ouders zijn leuker want zichzelf.

S-Groot vrijdag 6 december 2024 om 14:44

meisje85 schreef: ↑
06-12-2024 08:29
Ja, dat is verdrietig. Overigens, ik kan het me even niet meer herinneren en haal soms ook topics door elkaar, maar praat je zelf met iemand? Want je kan op zich ook zelf aan de slag door bijvoorbeeld na te gaan wanneer en waarom je je getriggerd voelt en hoe je daar vervolgens het beste uiting aan kan geven. Je zegt ook dat wat je nu doet niet helpt, dat is iets waar je ook zonder hem mee aan de slag kunt en wat jou hoe dan ook (of het nu in deze relatie of voor jezelf is) zal helpen.

Nee, want druk op werk. Dat is ook waar ik op doelde, dat ik vind dat Minik zelf haar prioriteiten ook niet op orde heeft. Wel die man de hele tijd testen en eigenlijk alles afbranden (4 uur sint is ook al veel te lang terwijl het de helft is van wat het was ofzo en Minik volgens mij helemaal geen tijdspanne had opgegeven), maar niet aan de slag met een goede therapeut (zoeken).

Ik begrijp heus dat het op een ander vlak is dan hoe man het doet, maar op deze manier staat gezin toch ook niet op 1?

Minik vrijdag 6 december 2024 om 14:53

S-Groot schreef: ↑
06-12-2024 14:44
Ik begrijp heus dat het op een ander vlak is dan hoe man het doet, maar op deze manier staat gezin toch ook niet op 1?

Inmiddels ben ik mega herkenbaar, kan dit er ook nog wel bij. Ik ben bezig met een master. Die ben ik in heel goed overleg twee jaar geleden begonnen, heel plan gemaakt hoe we de kinderen zouden opvangen en dergelijke. Toen kwam kind 3 tussendoor. Hartstikke blij mee maar toen lag wel het plan even overhoop. Nieuw plan gemaakt en alles voor het afstuderen, waar ik nu dus middenin zit, en man houdt zich er totaal niet aan. Ik ben dus echt bijna afgestudeerd nu, allerlaatste maanden, dus nu mijn prioriteiten verleggen is niet realistisch. Ik kan wel ineens mijn studie gaan pauzeren, maar dat gaat ook niks veranderen, behalve dat ik dan mezelf on hold zet, man denkt ‘yes ik hoef niks meer te doen want Minik is weer meer thuis’ en het me letterlijk duizenden euro’s kost.

Dit moet gewoon nu eerst even af. Werken doe ik al veel minder ivm studie, maar ik kan de studie ook niet afronden zonder werk want ik moet allerlei dingen in de praktijk doen.

Dus ik snap de gedachte dat ik nu therapie zou kunnen gaan zoeken, maar ik sta nu op standje overleven en dat mijn huwelijk naar de knoppen gaat, kan ik er niet bij hebben. Dus gaat alle energie en tijd die over blijft in het huishouden draaiende houden en zorgen voor de kinderen zitten. Leeft man nog steeds zijn zelfde leven als voor we kinderen hadden, maar heb ik in elk geval straks gewoon mijn diploma, en dan komt er ruimte voor andere zaken.

stokbootje vrijdag 6 december 2024 om 15:09

Ik heb echt met je te doen Minik. Want hoewel ik de reacties wel snap, over dat je man nu getest wordt en dergelijke.. ik vind het vooral heel zuur voor jou dat jij alle ballen maar hoog te houden hebt, en hij hier en daar wat kan uitkiezen waar hij bij meehelpt. Jij moet, hij mag.

Browniedoc vrijdag 6 december 2024 om 15:12

Dit voorbeeld op zich is een gevalletje jammer maar helaas.

Dit wordt nu verheven tot iets van wat de kern vormt van alles wat mis is in je relatie (hij zet zijn gezin niet op 1), maar die beste man is gewoon even op weg naar buiten iemand tegen gekomen met een dringende vraag (die heb je ook in HR-land) en heeft die beantwoord waardoor het even wat uitliep. Zijn vrouw ligt niet doodziek op bed maar voelt zich gewoon 'niet zo fit' en we hebben het over 20 minuten mensen..

Natuurlijk is dit vervelend. Maar door alle achtergrond wordt het veel groter gemaakt dan het is. En natuurlijk vindt dit regelmatig plaats. Ik ben ook echt niet elke dag op dezelfde dag thuis, zeker niet als ik weet dat man thuis is.

Weet je TO, je laat hier zo'n patroon zien steeds. Je begint met een kleine ergernis (feest, ruzie kind/man, man is te laat), dan reageren mensen verschillend en dan ineens is het probleem eigenlijk veel groter (bizarre schoonfamilie, man mishandelt kind al jaren geestelijk, man laat je compleet vallen met je studie).

Serieus: jij bent hier 50% van hè. We moeten allemaal maar meeknikken wat voor verschrikkelijk figuur het is en het wordt allemaal keer op keer erger en groter en jij bent maar slachtoffer hiervan. Maar nogmaals: wie is hier nou gek TO? De persoon die de situatie creëert of de persoon die in de situatie blijft?

Kom op, grote mensen broek aan en wegwezen. Dit is een gelopen race.

Fenix87 vrijdag 6 december 2024 om 15:22

Browniedoc schreef: ↑
06-12-2024 15:12
Dit voorbeeld op zich is een gevalletje jammer maar helaas.

Dit wordt nu verheven tot iets van wat de kern vormt van alles wat mis is in je relatie (hij zet zijn gezin niet op 1), maar die beste man is gewoon even op weg naar buiten iemand tegen gekomen met een dringende vraag (die heb je ook in HR-land) en heeft die beantwoord waardoor het even wat uitliep. Zijn vrouw ligt niet doodziek op bed maar voelt zich gewoon 'niet zo fit' en we hebben het over 20 minuten mensen..

Natuurlijk is dit vervelend. Maar door alle achtergrond wordt het veel groter gemaakt dan het is. En natuurlijk vindt dit regelmatig plaats. Ik ben ook echt niet elke dag op dezelfde dag thuis, zeker niet als ik weet dat man thuis is.

Weet je TO, je laat hier zo'n patroon zien steeds. Je begint met een kleine ergernis (feest, ruzie kind/man, man is te laat), dan reageren mensen verschillend en dan ineens is het probleem eigenlijk veel groter (bizarre schoonfamilie, man mishandelt kind al jaren geestelijk, man laat je compleet vallen met je studie).

Serieus: jij bent hier 50% van hè. We moeten allemaal maar meeknikken wat voor verschrikkelijk figuur het is en het wordt allemaal keer op keer erger en groter en jij bent maar slachtoffer hiervan. Maar nogmaals: wie is hier nou gek TO? De persoon die de situatie creëert of de persoon die in de situatie blijft?

Kom op, grote mensen broek aan en wegwezen. Dit is een gelopen race.

Tuurlijk is het weer de schuld van de vrouw

, de man verzaakt….maar dat komt door zijn vrouw. Nee tuurlijk niet en het alternatief: een scheiding en alleen voor 3 jonge kinderen zorgen is niet bepaald een aanlokkelijk alternatief.

Been there, done that, scheiden is echt een last resort. Je blijft lang de hoop houden dat het beter gaat. En heel soms gaat het dat ook, maar dan moet accepteren dat in een enkel geval kind daar last van heeft.

stokbootje vrijdag 6 december 2024 om 15:23

Ze heeft uitgebreid met hem samen gezeten om aan te geven wat haar zo dwarszit, een paar weken terug. Ze heeft al ontzettend lopen trekken aan een dood paard om hem duidelijk te maken dat zij ongelukkig is en hij daar niet gewoon zijn schouders over op kan halen.
Dat leek overgekomen.

En vervolgens vraagt ze iets aan hem, hij belooft iets. En dan een uur later is hij alweer vergeten dat hij dat beloofd heeft? Of vind hij het eigenlijk wel logisch dat hij beter de belofte aan zijn vrouw kan breken dan even tegen iemand zeggen: ik kom morgenochtend direct bij je terug hierover, ik moet nu naar mijn kinderen.

Ik vind dat wel een rotactie, eerlijk gezegd. Juist omdat hij ook dondersgoed weet dat er iets veel groters speelt. En ook omdat het zo typisch is: zij heeft het probleem maar op te lossen, hij ziet niet eens een probleem. Wat als zij in de tussentijd een afspraak bij huisarts/apotheek had gemaakt, die ze mooi direct om half 6 kon doen? Had ze dan de kinderen maar alleen moeten laten? Oh nee, dan had ze zich maar aan moeten passen. Want het zijn ten slotte haar kinderen en zij is een vrouw, dus zij kan niet iets belangijkers te doen hebben, dat kan alleen een grote belangrijke management-man..

makreel vrijdag 6 december 2024 om 16:12

In een vorige relatie ben ik ook wel eens de man van TO geweest.

Ik had een goeie baan met aanzien, waar ik veel plezier en vooral waardering uit haalde. Mijn relatie was zo-zo, we voelden elkaar niet zo goed aan en het was altijd maar weer afwachten hoe het weekend zou lopen. Ik werd daar onzeker van. En op mijn werk kon ik volop complimentjes tanken, juist omdat ik altijd een stapje extra zette, een uurtje doorwerkte, toch nog 's avonds die mail beantwoordde, de telefoon opnam... Promotie, salarisverhoging, plus het verhaal voor mezelf en de buitenwereld dat ik zo hard werkte, omdat dat in mijn functie nou onmogelijk anders kon. Juist datgene waar mijn partner zich zo tegen verzette.

En ik? Ik voelde me onmisbaar en belangrijk in mijn werk, en onder druk gezet en onzeker bij mijn partner. Dat bleek geen lang leven beschoren.

Wat eten we vanavond?

meisje85 vrijdag 6 december 2024 om 16:26

Het blijft me verbazen dat 'naar je eigen aandeel kijken en daar verantwoordelijkheid in nemen', op dit forum zo vaak wordt gekoppeld aan schuld. Het is echt iets anders. Als je je relatie (of de slechte momenten) ziet als iets waar de een schuld aan heeft en de ander niet, dan lijkt het me bijzonder lastig om er weer bovenop te komen.

meisje85 vrijdag 6 december 2024 om 16:29

Therapie volgen, hoogstens een keer in de week een uur, lijkt me, is toch geen reden om je studie te stoppen of pauzeren? Ik vind het nogal een grote stap, eerlijk gezegd, die ik dus ook niet echt kan volgen.

Anoniem_677a6b2c79b65 vrijdag 6 december 2024 om 16:36

meisje85 schreef: ↑
06-12-2024 16:26
Het blijft me verbazen dat 'naar je eigen aandeel kijken en daar verantwoordelijkheid in nemen', op dit forum zo vaak wordt gekoppeld aan schuld. Het is echt iets anders. Als je je relatie (of de slechte momenten) ziet als iets waar de een schuld aan heeft en de ander niet, dan lijkt het me bijzonder lastig om er weer bovenop te komen.

Dat vind ik ook. Niemand zal vinden dat de huidige situatie de schuld van to is. Maar ze heeft wel een aandeel, simpelweg omdat ze deel uitmaakt van de dynamiek in de relatie.
En als hij iets doet wat to niet fijn vindt, en strategie A werkt niet, dan kun je wel blijven mokken dat strategie A wel zou móeten werken, maar je kunt ook overstappen op strategie B. Kijken wat wel werkt in plaats van blijven hangen in wat hij zou moeten doen.

apppie vrijdag 6 december 2024 om 16:42

Minik schreef: ↑
06-12-2024 14:53
Dus ik snap de gedachte dat ik nu therapie zou kunnen gaan zoeken, maar ik sta nu op standje overleven en dat mijn huwelijk naar de knoppen gaat, kan ik er niet bij hebben. Dus gaat alle energie en tijd die over blijft in het huishouden draaiende houden en zorgen voor de kinderen zitten. Leeft man nog steeds zijn zelfde leven als voor we kinderen hadden, maar heb ik in elk geval straks gewoon mijn diploma, en dan komt er ruimte voor andere zaken.

Maar je huwelijk is al naar de knoppen aan het gaan, dus je zit niet echt in de positie om "nu even niet" te zeggen. Of je moet er oké mee zijn dat je de scheiding kan gaan regelen als je je diploma hebt, maar je schrijft steeds dat je wil dat het goedkomt. Therapie neemt geen uren per week in beslag, hè.

rosanna08 vrijdag 6 december 2024 om 16:49

Jufjoke schreef: ↑
06-12-2024 16:36
Dat vind ik ook. Niemand zal vinden dat de huidige situatie de schuld van to is. Maar ze heeft wel een aandeel, simpelweg omdat ze deel uitmaakt van de dynamiek in de relatie.
En als hij iets doet wat to niet fijn vindt, en strategie A werkt niet, dan kun je wel blijven mokken dat strategie A wel zou móeten werken, maar je kunt ook overstappen op strategie B. Kijken wat wel werkt in plaats van blijven hangen in wat hij zou moeten doen.

op zich ben ik het met je eens, maar het resultaat is dat het weer TO is die al het werk doet

I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best

S-Groot vrijdag 6 december 2024 om 16:55

rosanna08 schreef: ↑
06-12-2024 16:49
op zich ben ik het met je eens, maar het resultaat is dat het weer TO is die al het werk doet

Tja, TO is degene die verandering wil toch? Dan zal ze zich daar toch echt zélf voor in moeten zetten. En dan kan het daarna twee kanten op: of die man verandert mee nadat TO háár aandeel in hun dynamiek constructief verandert en TO is daar blij of tevreden mee, of die man verandert niet mee en TO kan daar vanuit haar eigen nieuwe gedrag/houding mee leven of gaat toch echt andere stappen zetten.

Ik vind het uitstelgedrag om nog steeds geen hulp te zoeken hierbij. In het kader van hakken in het zand (als man niet mee wil naar relatietherapie ga ik niet alleen in therapie), maar ik vermoed nog meer in het kader van angst (straks kom ik erachter dat ik helemaal niet verder wil met deze man en dan moet ik enge stappen gaan zetten).

Actieve topics