Relaties
alle pijlers
Sinterklaas met familie
zondag 22 september 2024 om 19:47
Het is weer zover, het sinterklaasfeest in de familie wordt gepland. Datum wordt geprikt en iedereen wordt alweer helemaal enthousiast. Behalve ik 
Context: het betreft mijn schoonfamilie, van huis uit ben ik sowieso niet zo groot geworden met Sinterklaas. We vierden het wel maar toen we daar in onze tienertijd mee stopten, vond ik dat nooit erg. Als kind vond ik de cadeautjes uiteraard leuk, al het gebeuren er omheen eerder eng en later gewoon niet zo boeiend.
Schoonfamilie daarentegen leeft zo ongeveer voor Sinterklaas, dit is echt de grootste feestdag van het jaar. Tien jaar geleden vond ik dat prima, inmiddels zijn er kleinkinderen bij gekomen (ook van onszelf) en vind ik het meer één groot hebberig graaifeest geworden waarbij de kinderen compleet hyperactief en hysterisch worden.
Maar wat doe je dan? Aangeven dat we het met ons eigen gezin gaan vieren zonder alle neefjes/nichtjes enzo? Me er maar weer gewoon overheen zetten en de hele heisa elk jaar voorbereiden en die ene dag nou maar gewoon geven voor de schoonfamilie? Het is uiteindelijk maar één dag maar ik vind er echt helemaal niks aan en zou het veel liever thuis met onze eigen kinderen gezellig vieren.
Context: het betreft mijn schoonfamilie, van huis uit ben ik sowieso niet zo groot geworden met Sinterklaas. We vierden het wel maar toen we daar in onze tienertijd mee stopten, vond ik dat nooit erg. Als kind vond ik de cadeautjes uiteraard leuk, al het gebeuren er omheen eerder eng en later gewoon niet zo boeiend.
Schoonfamilie daarentegen leeft zo ongeveer voor Sinterklaas, dit is echt de grootste feestdag van het jaar. Tien jaar geleden vond ik dat prima, inmiddels zijn er kleinkinderen bij gekomen (ook van onszelf) en vind ik het meer één groot hebberig graaifeest geworden waarbij de kinderen compleet hyperactief en hysterisch worden.
Maar wat doe je dan? Aangeven dat we het met ons eigen gezin gaan vieren zonder alle neefjes/nichtjes enzo? Me er maar weer gewoon overheen zetten en de hele heisa elk jaar voorbereiden en die ene dag nou maar gewoon geven voor de schoonfamilie? Het is uiteindelijk maar één dag maar ik vind er echt helemaal niks aan en zou het veel liever thuis met onze eigen kinderen gezellig vieren.
maandag 23 september 2024 om 16:26
Ik hoor dit ook hele veel om me heen, bijna elke scheiding in mijn omgeving van vrienden en goede bekenden was vanuit de vrouw.
Om deze reden, het naast werk eigenlijk voor het gezin niets doen, niet nadenken over gezinszaken, hele weekenden op pad, vreemdgaan, werken en de vaat en daar willen ze dan nog een medaille voor, gewoon lamballen die alles maar gezeur vinden.
Zie wel dat de generatie eronder wat beter gaat, maar de generatie daaronder is ineens weer heel traditioneel?
anoniem_672bb4a395dd7 wijzigde dit bericht op 23-09-2024 16:27
0.08% gewijzigd
maandag 23 september 2024 om 16:26
Wat bedoel je dan met 'pikken'? Dat het (natuurlijk?) niet voldoende is wanneer een vrouw bij haar partner aangeeft dat ze een situatie onwenselijk vindt? Dat het normaal is dat een man de wensen van zijn geliefde negeert wanneer ze ze alleen maar kenbaar maakt? Dat het normaal is in een liefdesrelatie dat een man zich onttrekt aan de zorg voor zijn eigen kinderen, tegen de wens in van zijn vrouw, omdat ze hem alleen maar heeft gezégd dat ze hun verdeling graag anders wil? Dat het aangeven van je noden en behoeftes in een relatie logischerwijs niet voldoende is om elkaar tegemoet te komen?
Ik denk inderdaad dat dat 'pikken' is. Maar hoe intens triest is het dat mannen zich pas iets aantrekken van de noden van hun levenspartner als ze staakt of bij hem weggaat. Mannen zijn dus niet alleen overwegend slechte ouders, ze zijn ook slechte levenspartners.
maandag 23 september 2024 om 16:27
Wat een hel zeg. Hoezo tot 10 uur? Ik ben daar heel strikt in, de kinderen gaan op tijd naar bed en dus wij op tijd naar huis, want anders zijn ze moe en gaan ze dus terecht jammeren en zeuren.
Kun je niet aangeven, prima maar om 7 uur gaan wij naar huis. Niet uitgepakte cadeaus gaan mee naar huis en zoek het maar uit.
We’re all mad here
maandag 23 september 2024 om 16:27
Mijn moeder heeft het nu nóg over die keer in de jaren ‘80 dat ze een doopfeest voor mijn broer hadden. Mijn moeder een bom stress qua inkoop en organisatie, en op de dag zelf mensen ontvangen en van consumpties voorzien en gastvrouw zijn. Om vervolgens de kamer in te lopen en mijn vader lekker uitgebreid kletsend en lachend op de bank te zien zitten terwijl zij de benen uit haar lijf liep voor zijn familie (haar familie zit in het buitenland).
Dat was niet goed bevallen en ze heeft mijn vader daarna heel streng moeten toespreken dat dit niet nog een keer zo mocht gaan. Ze kan er nu weer boos over worden, haha!
Dat was niet goed bevallen en ze heeft mijn vader daarna heel streng moeten toespreken dat dit niet nog een keer zo mocht gaan. Ze kan er nu weer boos over worden, haha!
maandag 23 september 2024 om 16:30
Het gewoon alsnog doen ondanks dat je het niet wil. Dat vind ik pikken. Jij pikt het inderdaad niet en hebt gezegd regel het zelf maar. En dat laatste, dat zie ik dus echt weinig.Ladara schreef: ↑23-09-2024 16:26Wat bedoel je dan met 'pikken'? Dat het (natuurlijk?) niet voldoende is wanneer een vrouw bij haar partner aangeeft dat ze een situatie onwenselijk vindt? Dat het normaal is dat een man de wensen van zijn geliefde negeert wanneer ze ze alleen maar kenbaar maakt? Dat het normaal is in een liefdesrelatie dat een man zich onttrekt aan de zorg voor zijn eigen kinderen, tegen de wens in van zijn vrouw, omdat ze hem alleen maar heeft gezégd dat ze hun verdeling graag anders wil? Dat het aangeven van je noden en behoeftes in een relatie logischerwijs niet voldoende is om elkaar tegemoet te komen?
Ik denk inderdaad dat dat 'pikken' is. Maar hoe intens triest is het dat mannen zich pas iets aantrekken van de noden van hun levenspartner als ze staakt of bij hem weggaat. Mannen zijn dus niet alleen overwegend slechte ouders, ze zijn ook slechte levenspartners.
Honey, you should see me in a crown
maandag 23 september 2024 om 16:30
ik wil best iets tikken wat je tegen je man kan zeggen:
'schat, ik heb naar je geluisterd, ik snap dat de sinterklaastraditie met de familie voor jou belangrijk is. Mij geeft het stress en ik beleef er geen plezier aan. Ik ga dit jaar iets anders doen op die dag en jij kunt er met de kinderen heen. Dan kun jij het ook voorbereiden zoals jij het wil en kan ik me focussen op dingen aan de sinterklaastraditie die ik leuk vind, zoals met de kinderen naar de intocht of een schoencadeautje regelen. Dan straal ik naar de kinderen ook meer enthousiasme uit over de Sinterklaastraditie.'
Misschien vinden andere forummers dat je dan al te veel uitlegt of verantwoordt ('meer enthousiasme naar kinderen kunnen uitstralen') maar een heel botte bijl (ik doe het niet meer, jij mag alles doen en regelen') zonder wat positieve woorden erbij zijn wat mij betreft een ramkoers voor een relatieruzie, en als je dat niet wil, giet je er een positiviteitssausje overheen en dat blijf je dan een beetje herhalen als het onderwerp op een later moment weer terugkomt (vanuit je man of je schoonfamilie).
'schat, ik heb naar je geluisterd, ik snap dat de sinterklaastraditie met de familie voor jou belangrijk is. Mij geeft het stress en ik beleef er geen plezier aan. Ik ga dit jaar iets anders doen op die dag en jij kunt er met de kinderen heen. Dan kun jij het ook voorbereiden zoals jij het wil en kan ik me focussen op dingen aan de sinterklaastraditie die ik leuk vind, zoals met de kinderen naar de intocht of een schoencadeautje regelen. Dan straal ik naar de kinderen ook meer enthousiasme uit over de Sinterklaastraditie.'
Misschien vinden andere forummers dat je dan al te veel uitlegt of verantwoordt ('meer enthousiasme naar kinderen kunnen uitstralen') maar een heel botte bijl (ik doe het niet meer, jij mag alles doen en regelen') zonder wat positieve woorden erbij zijn wat mij betreft een ramkoers voor een relatieruzie, en als je dat niet wil, giet je er een positiviteitssausje overheen en dat blijf je dan een beetje herhalen als het onderwerp op een later moment weer terugkomt (vanuit je man of je schoonfamilie).
maandag 23 september 2024 om 16:34
Ja sorry hoor, maar wat laat je/jullie over je heen lopen. Jij en je man zijn de ouders van jullie kinderen en moeten het beste met hen voor hebben. No way dat ik ging fietsen met een ziek kind. Toen de jongste een paar maanden oud was, moesten we naar een familiebijeenkomst en toen werd de jongste ziek. Toen is man alleen gegaan met de andere kinderen. Het idee alleen al dat ze verwachtten dat ik daar kwam met een ziek kind. En dan ook nog nog wegmoffelen ach valt wel mee. Nou nee, kop dicht en ik beslis over mijn/ons kind. Niemand bepaalt over mijn kinderen behalve man, ik en kind zelf zodra deze oud genoeg is.Minik schreef: ↑23-09-2024 15:45
Uiteindelijk heeft de vakantie op een ander moment plaatsgevonden en werd een van onze kinderen op de eerste dag echt heel ziek, 40 graden koorts en alleen maar huilen. Maar ze moest en zou wel mee een fietstocht maken ‘want ze hoeft toch alleen maar achterop te zitten?’
We’re all mad here
maandag 23 september 2024 om 16:35
Helemaal eens. Je moet gewoon niet bang zijn om dingen mis te laten lopen. Niet eerst afspreken dat iets zijn taak is, om dan vervolgens toch nog bezig te zijn met hem eraan te herinneren, en het op te lossen als het toch niet/niet goed/niet op tijd gedaan is. Dan heeft schoonmoeder maar geen Moederdag cadeau. Dan heeft kind een keer geen gymtas mee.
maandag 23 september 2024 om 16:35
Mijn bovenstaande suggestie is dus om de uitleg tot een minimum te beperken (ik vind het niet leuk en het geeft me stress) maar het te houden bij een aankondiging (ik ben er niet bij) zodat je niet 'binnen hoeft te komen', jij hebt je aankondiging gedaan en daarmee is je doel bereikt. Hij hoeft het niet met je eens te zijn. Hij hoeft niet tegen zijn familie te zeggen dat jullie niet komen / op tijd naar huis gaan / de traditie willen wijzigen. Je hebt dan niets van hem nodig.Minik schreef: ↑23-09-2024 15:59Oh heel graag!! Als iemand nou een goede manier weet om een gesprek aan te gaan met mijn man vanavond zou al heel fijn zijn. Want inmiddels zit bij mij bakken frustratie en heb ik het gevoel alles al honderd keer te hebben uitgelegd maar heb ik ook het idee dat het totaal niet binnen komt. Dus iets doe ik echt niet handig.
maandag 23 september 2024 om 16:37
Mijn partner zou in z'n broek pissen denk ik.-Helena- schreef: ↑23-09-2024 16:30ik wil best iets tikken wat je tegen je man kan zeggen:
'schat, ik heb naar je geluisterd, ik snap dat de sinterklaastraditie met de familie voor jou belangrijk is. Mij geeft het stress en ik beleef er geen plezier aan. Ik ga dit jaar iets anders doen op die dag en jij kunt er met de kinderen heen. Dan kun jij het ook voorbereiden zoals jij het wil en kan ik me focussen op dingen aan de sinterklaastraditie die ik leuk vind, zoals met de kinderen naar de intocht of een schoencadeautje regelen. Dan straal ik naar de kinderen ook meer enthousiasme uit over de Sinterklaastraditie.'
Misschien vinden andere forummers dat je dan al te veel uitlegt of verantwoordt ('meer enthousiasme naar kinderen kunnen uitstralen') maar een heel botte bijl (ik doe het niet meer, jij mag alles doen en regelen') zonder wat positieve woorden erbij zijn wat mij betreft een ramkoers voor een relatieruzie, en als je dat niet wil, giet je er een positiviteitssausje overheen en dat blijf je dan een beetje herhalen als het onderwerp op een later moment weer terugkomt (vanuit je man of je schoonfamilie).
Maar die is sowieso zeer gebaat bij duidelijk en eerlijk, net als ik, anders krijgen we error.
Moet ook je communicatie stijl zijn denk ik? Ook van je partner, als iemand alles onzin vindt en niets wil dan is dit denk ik ook weer nietszeggend voor hem?
maandag 23 september 2024 om 16:39
Man, het lijkt me beter dat ik dit gebeuren helemaal aan jou overlaat en ook niet meega. Jij kent je familie beter en beleeft er meer plezier aan.
Je weet hoe ik erin sta, het is niets voor mij, maar ik begrijp dat jij er een ander gevoel bij hebt. We gaan het hier niet over eens worden. Dus ga lekker met de kinderen, denk dat je ouders dat het voornaamste vinden, dat die er zijn.
Edit: en hij regelt cadeaus!
Je weet hoe ik erin sta, het is niets voor mij, maar ik begrijp dat jij er een ander gevoel bij hebt. We gaan het hier niet over eens worden. Dus ga lekker met de kinderen, denk dat je ouders dat het voornaamste vinden, dat die er zijn.
Edit: en hij regelt cadeaus!
lorem_ipsum wijzigde dit bericht op 23-09-2024 16:45
19.60% gewijzigd
maandag 23 september 2024 om 16:40
Eens. Dit maakt ook dat het niet verzandt in discussie. Hij hoeft immers niet overtuigd te worden. Hij hoeft het ook niet met haar eens te zijn. Het is een mededeling.-Helena- schreef: ↑23-09-2024 16:35Mijn bovenstaande suggestie is dus om de uitleg tot een minimum te beperken (ik vind het niet leuk en het geeft me stress) maar het te houden bij een aankondiging (ik ben er niet bij) zodat je niet 'binnen hoeft te komen', jij hebt je aankondiging gedaan en daarmee is je doel bereikt. Hij hoeft het niet met je eens te zijn. Hij hoeft niet tegen zijn familie te zeggen dat jullie niet komen / op tijd naar huis gaan / de traditie willen wijzigen. Je hebt dan niets van hem nodig.
maandag 23 september 2024 om 16:40
Je hebt gelijk en ik krijg gewoon tranen in mijn ogen als ik dit lees en terug denk aan toen. Kind was uiteindelijk de hele vakantie heel erg ziek, ik heb elke nacht krap 3 uurtjes geslapen omdat kind alleen maar bij mij wilde zijn en zich zo naar voelde dat ze bleef huilen. Ik was zo verschrikkelijk moe dat ik niet eens meer helder kon nadenken toen. En man sliep heel redelijk, kind wilde ook echt niet naar hem, die wilde alleen mama en dat was ook begrijpelijk. Maar man zag het probleem ook niet en familie is daarin ook echt heel drukkend ‘maar het is toch gezellig met z’n allen?’ En ik had de kracht gewoon niet om er tegenin te gaan.Cheshire-cat schreef: ↑23-09-2024 16:34Ja sorry hoor, maar wat laat je/jullie over je heen lopen. Jij en je man zijn de ouders van jullie kinderen en moeten het beste met hen voor hebben. No way dat ik ging fietsen met een ziek kind. Toen de jongste een paar maanden oud was, moesten we naar een familiebijeenkomst en toen werd de jongste ziek. Toen is man alleen gegaan met de andere kinderen. Het idee alleen al dat ze verwachtten dat ik daar kwam met een ziek kind. En dan ook nog nog wegmoffelen ach valt wel mee. Nou nee, kop dicht en ik beslis over mijn/ons kind. Niemand bepaalt over mijn kinderen behalve man, ik en kind zelf zodra deze oud genoeg is.
Door dit topic ontdek ik echt hoe er voortdurend over mijn grenzen gegaan wordt aan die kant van de familie. En over de grenzen van de kinderen. Dat heb ik in veel kleine situaties ook al gezien en dat wil ik ook niet meer.
Kinderen wel met man mee laten gaan voor Sinterklaas vind ik eigenlijk gewoon zielig voor ze, maar is misschien wel de manier om man te laten zien wat het je kost als je vrouw niet alles voor je regelt.
Lucifee, dank je voor je tips, ik kan daar heel goed iets mee denk ik!
maandag 23 september 2024 om 16:41
Jouw probleem is denk ik niet zo zeer je schoonfamilie (al klinken die voorbeelden nogal absurd) maar met name het feit dat jouw man het allemaal maar laat gebeuren en dus geen front met jou vormt. Dus óf je bent niet duidelijk genoeg tegen hem over jouw wensen en grenzen, of hij walst er totaal overheen. Aan jou om te bedenken welke het is en hoe je vooruit gaat in de toekomst.
maandag 23 september 2024 om 16:42
Manlief, dit jaar gaan we het anders doen met Sinterklaas.
De kinderen en ik gaan om x-tijd naar huis, de ervaring leert dat het feest veel te lang duurt en ze vinden het niet leuk.
Als je langer wilt blijven helemaal prima, maar wij gaan om x-tijd naar huis.
Daarnaast gaan we enkel als jij de cadeaus regelt. Geen cadeaus geregeld is niet gaan.
Naar de familie toe gaat man communiceren: jullie komen na het middagslaapje en blijven tot x-tijd. De cadeaus graag voor het eten uitdelen.
Als daar geen compromis kan worden gesloten, gaan jullie Sinterklaas thuis vieren met jullie eigen gezin.
De kinderen en ik gaan om x-tijd naar huis, de ervaring leert dat het feest veel te lang duurt en ze vinden het niet leuk.
Als je langer wilt blijven helemaal prima, maar wij gaan om x-tijd naar huis.
Daarnaast gaan we enkel als jij de cadeaus regelt. Geen cadeaus geregeld is niet gaan.
Naar de familie toe gaat man communiceren: jullie komen na het middagslaapje en blijven tot x-tijd. De cadeaus graag voor het eten uitdelen.
Als daar geen compromis kan worden gesloten, gaan jullie Sinterklaas thuis vieren met jullie eigen gezin.
We’re all mad here
maandag 23 september 2024 om 16:43
Ik vind het onvoorstelbaar dat mannen zich gewoonweg níets aantrekken van de wensen van hun levenspartner. Dat zéggen wat je wil en wat je voelt dus niet voldoende is in een relatie met een man en dat dat blijkbaar een norm is die vrouwen horen te kennen. Dat een huwelijk dus eigenlijk een strijd is, want de partij die zich het minst van zijn liefdespartner aantrekt hoeft het minst te doen. Echt heel verdrietig.
maandag 23 september 2024 om 16:46
a4-tjes vol gedichten!Dropdrop schreef: ↑23-09-2024 11:12Geloof mij: het is geen recept voor gezelligheid...
Mijn schoonfamilie doet het allemaal omstebeurt, a4-tjes vol gedichten: die kinderen trekken het niet. Niet toen ze peuters waren en niet nu ze groot zijn.
Een avond lang de kinderen corrigeren.
Ik zou willen dat we alles in 1x uitpakken en dan lekker gaan borrelen, terwijl de kinderen met hun speelgoed spelen.
Op zich zou ik dat borrelen met de volwassen en de kinderen die met hun cadeautjes bezig zijn ook nog wel leuk vinden. Maar hier niks geen wijn, niks geen (borrel)hapjes of desnoods een chippie, ook geen sinterklaassnoep of chocomel (lust niemand behalve ik) en gedichten, gourmetten, pff waarom al die moeite. Zelfs als ik het aanbied om te doen "Nee joh, waarom zou je zoveel moeite doen", dus het enige dat er dan in zit is dat de cadeau's snel worden uitgepakt terwijl de tv aanstaat (Ok, dát heb er een paar jaar geleden nog uitgekregen, nu is het de radio...) en iedereen na 5 minuten op een eigen iPad of telefoon zit. Er is er zelfs wel eens eentje geweest die een cadeau vergat mee te nemen aan het einde van de avond. Enige voordeel: deze avonden duren nooit ellenlang.
Maar op mijn vraag, zelfs aan mijn partner, is dit nou écht zoals je het leuk vindt? Is het antwoord "Uh ja, en volgende week doen we het thuis dan toch nog op de manier zoals jij het leuk vindt?" En ik heb het idee dat dat dan echt voor mij gedaan wordt (grotendeels door mijzelf aangestuurd, nog wel) maar dat het op de manier zoals mijn partner het met haar broer en zus en de rest van haar familie viert gewoon voor haar ook voldoende is. Dat die extra sinterklaasavond die we thuis nog vieren een beetje overbodig is, maar ja, Olea wil het nog op haar eigen manier...
Ook de kinderen geven aan de sinterklaasavond aldaar leuk en gezellig te vinden. Maar ik voel het niet.
olea wijzigde dit bericht op 23-09-2024 16:49
3.76% gewijzigd
maandag 23 september 2024 om 16:49
Door je man in de eerste instantie.Minik schreef: ↑23-09-2024 16:40Je hebt gelijk en ik krijg gewoon tranen in mijn ogen als ik dit lees en terug denk aan toen. Kind was uiteindelijk de hele vakantie heel erg ziek, ik heb elke nacht krap 3 uurtjes geslapen omdat kind alleen maar bij mij wilde zijn en zich zo naar voelde dat ze bleef huilen. Ik was zo verschrikkelijk moe dat ik niet eens meer helder kon nadenken toen. En man sliep heel redelijk, kind wilde ook echt niet naar hem, die wilde alleen mama en dat was ook begrijpelijk. Maar man zag het probleem ook niet en familie is daarin ook echt heel drukkend ‘maar het is toch gezellig met z’n allen?’ En ik had de kracht gewoon niet om er tegenin te gaan.
Door dit topic ontdek ik echt hoe er voortdurend over mijn grenzen gegaan wordt aan die kant van de familie. En over de grenzen van de kinderen. Dat heb ik in veel kleine situaties ook al gezien en dat wil ik ook niet meer.
Kinderen wel met man mee laten gaan voor Sinterklaas vind ik eigenlijk gewoon zielig voor ze, maar is misschien wel de manier om man te laten zien wat het je kost als je vrouw niet alles voor je regelt.
Lucifee, dank je voor je tips, ik kan daar heel goed iets mee denk ik!
Honey, you should see me in a crown
maandag 23 september 2024 om 16:50
Lekker generaliserend. Ik vraag me af hoe jouw vader was en hoe je over je (eventuele) zonen denkt.Ladara schreef: ↑23-09-2024 16:43Ik vind het onvoorstelbaar dat mannen zich gewoonweg níets aantrekken van de wensen van hun levenspartner. Dat zéggen wat je wil en wat je voelt dus niet voldoende is in een relatie met een man en dat dat blijkbaar een norm is die vrouwen horen te kennen. Dat een huwelijk dus eigenlijk een strijd is, want de partij die zich het minst van zijn liefdespartner aantrekt hoeft het minst te doen. Echt heel verdrietig.
maandag 23 september 2024 om 16:51
TO je moet jezelf gewoon uit de wedstrijd halen. Kennelijk vindt jouw schoonfamilie (en dus ook je man), dit leuk. Ik vind het waarde oordeel daarover heel naar en ik vind ook dat je daarvan weg moet blijven.
Het ligt écht bij jou. Na de eerste keer sint op deze manier had ik gezegd: joh niet zo mijn stijl, ik wens jullie veel plezier en ga wat met mezelf doen.
Of zonder kinderen was het oké, maar dan zeg jebij de komst van de kinderen: deze invulling past niet meer zo bij onze gezinssituatie momenteel. Ik vind het niks, man als jij nog wilt deelnemen doe je ding, maar ik ga hier niet aan beginnen. En dan vermoedelijk houd je de jongste thuis.
En dan vinden ze er wat van? Tsja.. het klinkt niet alsof het jouw type mensen zijn. Wat maakt het jou dan iuit? Wáárom ga je een week (!) mee op vakantie met deze mensen?? Daar zit je toch niet op te wachten?
Jij moet aan de slag met jezelf. Zoek een coach om je te helpen en gáán.
Het ligt écht bij jou. Na de eerste keer sint op deze manier had ik gezegd: joh niet zo mijn stijl, ik wens jullie veel plezier en ga wat met mezelf doen.
Of zonder kinderen was het oké, maar dan zeg jebij de komst van de kinderen: deze invulling past niet meer zo bij onze gezinssituatie momenteel. Ik vind het niks, man als jij nog wilt deelnemen doe je ding, maar ik ga hier niet aan beginnen. En dan vermoedelijk houd je de jongste thuis.
En dan vinden ze er wat van? Tsja.. het klinkt niet alsof het jouw type mensen zijn. Wat maakt het jou dan iuit? Wáárom ga je een week (!) mee op vakantie met deze mensen?? Daar zit je toch niet op te wachten?
Jij moet aan de slag met jezelf. Zoek een coach om je te helpen en gáán.
maandag 23 september 2024 om 16:54
Herkenbaar, ik had dit 10 jaar geleden ook.
Onze kinderen waren de eerste kleinkinderen aan beide kanten. We vierden het bij ons thuis en beide opa's en oma's kwamen bij ons. En werd het op kdv gevierd.
Toen ze naar de basisschool gingen, werd het op school en bso en thuis gevierd.
Uiteindelijk kwamen er schoonzussen bij en later ook bij hen kinderen dus wilde schoonouders het daar vieren met alle kleinkinderen. Maar mijn ouders wilden ook wat halen. En thuis. En een schoen in de supermarkt. En BSO en school. Ik vond het allemaal ook teveel en te druk.
We hebben toen gezegd dat ze tussen de intocht en 5 december bij beide opa's en oma's 1 keer een schoen mochten zetten, waarna wij als gezin langskwamen, zonder anderen erbij. En thuis deden we het alleen met ons gezin. Toen de jongste in groep 5 kwam zijn we ermee gestopt (bij opa's en oma's) omdat ze dan met surprises starten dus op een andere manier ermee bezig gingen.
Ons gezin bestaat uit andere personen dan het oorsponkelijke gezin (schoonfamilie) dus soms kom je erachter dat hun tradities niet passend zijn bij jullie als gezin. Je hebt het een paar jaar geprobeerd op hun manier, je mag ook wel eens iets anders proberen om te kijken of dat beter bevalt.
Met Kerst hebben we precies hetzelfde gedaan. We spraken de ene dag met de een af en de andere dag met de ander, maar elk jaar puzzelen wie welke dag. Later toen er schoonzussesn en later kinderen bij kwamen werd het nog meer puzzelen, omdat ook zij met afspreken met hun ouders zaten. Nu komen mijn ouders een keer lunchen en verder alleen met ons gezin avondeten en gezelligheid 's avonds.
Onze kinderen waren de eerste kleinkinderen aan beide kanten. We vierden het bij ons thuis en beide opa's en oma's kwamen bij ons. En werd het op kdv gevierd.
Toen ze naar de basisschool gingen, werd het op school en bso en thuis gevierd.
Uiteindelijk kwamen er schoonzussen bij en later ook bij hen kinderen dus wilde schoonouders het daar vieren met alle kleinkinderen. Maar mijn ouders wilden ook wat halen. En thuis. En een schoen in de supermarkt. En BSO en school. Ik vond het allemaal ook teveel en te druk.
We hebben toen gezegd dat ze tussen de intocht en 5 december bij beide opa's en oma's 1 keer een schoen mochten zetten, waarna wij als gezin langskwamen, zonder anderen erbij. En thuis deden we het alleen met ons gezin. Toen de jongste in groep 5 kwam zijn we ermee gestopt (bij opa's en oma's) omdat ze dan met surprises starten dus op een andere manier ermee bezig gingen.
Ons gezin bestaat uit andere personen dan het oorsponkelijke gezin (schoonfamilie) dus soms kom je erachter dat hun tradities niet passend zijn bij jullie als gezin. Je hebt het een paar jaar geprobeerd op hun manier, je mag ook wel eens iets anders proberen om te kijken of dat beter bevalt.
Met Kerst hebben we precies hetzelfde gedaan. We spraken de ene dag met de een af en de andere dag met de ander, maar elk jaar puzzelen wie welke dag. Later toen er schoonzussesn en later kinderen bij kwamen werd het nog meer puzzelen, omdat ook zij met afspreken met hun ouders zaten. Nu komen mijn ouders een keer lunchen en verder alleen met ons gezin avondeten en gezelligheid 's avonds.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
