Relaties
alle pijlers
Steeds teleurgesteld worden
vrijdag 29 november 2024 om 14:16
Ik heb een hele moeilijke middag, aan het huilen. Ik word constant teleurgesteld door mensen. Zwager appt mij dinsdagavond uit zichzelf dat hij een korting voor me kan regelen bij een betere sportschool, terwijl hij mijn andere zusje al minstens een week tevoren had gevraagd en alles voor haar geregeld. Prijzen gaan per 1 december omhoog. Hij zegt dat ik gisteren en vandaag een link zou ontvangen, niets ontvangen.
Dan denk ik waarom laat je mij last minute weten, maar mijn zusje wel ruim van tevoren? En dan zegt hij ook nog eens ik dacht dat je het wel leuk zou vinden en waarom dan zo laat aangeven? Dan krijg ik het gevoel dat ie het puur doet zodat ik me eventueel niet achtergesteld voel omdat hij het mn zusje wel heeft gevraagd.
En zij heeft mn pa ook meegenomen in die deal. Ze vraagt het ook niet aan mij of ik het zou willen. Mn andere zusje die met mn zwager samen is zit sws bij die sportschool.
Ik heb die zwager ook nog eens vaak uit brand geholpen.
Ik zit er gewoon echt doorheen.
Dezelfde sportschool had een andere kennis van me beloofd dat ik een keer als gast mee zou kunnen, heeft hij nooit meer gedaan.
Ik doe zo vriendelijk, aardig en behulpzaam maar niets ervan krijg ik terug.
Duitsland ga ik in mijn uppie naartoe en mezelf daar vermaken, want die man heeft het opeens gecanceld. Laatst op werk is er totaal misbruik weer van mij gemaakt.
Mensen zien mij gewoon als zwak en waardeloos denk ik. Iemand die je ff kan gebruiken en manipuleren en dan weggooien.
Constant vertrouw ik erop dat als men iets beloofd dat ze het waarmaken. Keer op keer word ik teleurgesteld. Van bijv vreemden collegas/kennissen snap ik nog dat ze schijt aan me hebben, maar directe familieleden? Ik doe alles op deze wereld alleen, zorg voor mezelf, regel alles aleen voor mezelf. Piepklein beetje een steuntje krijg ik niet. Bijv vooruitzicht op die betere sportschool had mijn mood al zo vreselijk omhoog gestuwd (ik ben al heel blij om kleine dingen en ik dacht ook hehe uit het niets zo een lieve aanbod) dat het nu zo hard aankomt dat het voor 1 dec niet meer gaat lukken, dan wordt het gewoon te duur voor mij. Dat ik weer in de put zit. Ik had er ook zelf eergisteren een rondleiding geregeld en tsja toen keek ik mn ogen uit en ging het natuurlijk helemaal in mn brein zitten en dan komt het gewoon weer des te harder aan dat ook dit een loze belofte was. Deze keer van zwager.
Die sportschool van reguliere abonnement 100 euro kan ik gewoon niet betalen.
Dan denk ik waarom laat je mij last minute weten, maar mijn zusje wel ruim van tevoren? En dan zegt hij ook nog eens ik dacht dat je het wel leuk zou vinden en waarom dan zo laat aangeven? Dan krijg ik het gevoel dat ie het puur doet zodat ik me eventueel niet achtergesteld voel omdat hij het mn zusje wel heeft gevraagd.
En zij heeft mn pa ook meegenomen in die deal. Ze vraagt het ook niet aan mij of ik het zou willen. Mn andere zusje die met mn zwager samen is zit sws bij die sportschool.
Ik heb die zwager ook nog eens vaak uit brand geholpen.
Ik zit er gewoon echt doorheen.
Dezelfde sportschool had een andere kennis van me beloofd dat ik een keer als gast mee zou kunnen, heeft hij nooit meer gedaan.
Ik doe zo vriendelijk, aardig en behulpzaam maar niets ervan krijg ik terug.
Duitsland ga ik in mijn uppie naartoe en mezelf daar vermaken, want die man heeft het opeens gecanceld. Laatst op werk is er totaal misbruik weer van mij gemaakt.
Mensen zien mij gewoon als zwak en waardeloos denk ik. Iemand die je ff kan gebruiken en manipuleren en dan weggooien.
Constant vertrouw ik erop dat als men iets beloofd dat ze het waarmaken. Keer op keer word ik teleurgesteld. Van bijv vreemden collegas/kennissen snap ik nog dat ze schijt aan me hebben, maar directe familieleden? Ik doe alles op deze wereld alleen, zorg voor mezelf, regel alles aleen voor mezelf. Piepklein beetje een steuntje krijg ik niet. Bijv vooruitzicht op die betere sportschool had mijn mood al zo vreselijk omhoog gestuwd (ik ben al heel blij om kleine dingen en ik dacht ook hehe uit het niets zo een lieve aanbod) dat het nu zo hard aankomt dat het voor 1 dec niet meer gaat lukken, dan wordt het gewoon te duur voor mij. Dat ik weer in de put zit. Ik had er ook zelf eergisteren een rondleiding geregeld en tsja toen keek ik mn ogen uit en ging het natuurlijk helemaal in mn brein zitten en dan komt het gewoon weer des te harder aan dat ook dit een loze belofte was. Deze keer van zwager.
Die sportschool van reguliere abonnement 100 euro kan ik gewoon niet betalen.
vrijdag 29 november 2024 om 15:19
Zwager mag je overslaan.
Want hij heeft de link niet in zijn bezit.
Je zusje heeft deze.
Je zwager geeft iets weg wat niet van hem is.
Ga naar de bron.
App zusje dat zwager je de link aanbiedt, en of ze je hem vandaag even door wil appen.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
vrijdag 29 november 2024 om 15:20
Ik denk dat het goed is dat je iets minder zwelgt in zelfmedelijden.... Wat jij beschrijft is geen reden om er helemaal doorheen te zitten. Je hebt vast niet alles gedeeld hier dus het kan zijn dat er andere dingen spelen of er in het verleden al veel is gebeurd waardoor je je nu zo voelt maar zelfs dan is het goed om te stoppen met jezelf zielig vinden, pro-actiever te zijn, voor jezelf op te komen en weer het heft in eigen handen te nemen. Je klinkt als iemand die vanalles overkomt en het gevoel heeft daar geen invloed op te hebben maar dat klopt niet. Er is bekende quote die zegt zoiets als: het geluk van je leven hangt niet af van wat je overkomt maar hoe je daar mee omgaat. En ik denk dat dat ook echt zo is.
vrijdag 29 november 2024 om 15:24
Ik heb al geaccepteerd dat ik geen plek binnen mijn familie heb. Mijn ene zusje kon ooit niet iemand vinden om mee naar sportschool te gaan en ze “durfde” toen niet alleen. Ik was de enige en haar laatste optie. Toen kwam corona en toen stopte het ineens en toen wilde mijn andere jongere zusje opeens wel mee. Toen zei ik, ik wil een jaarabonnement nemen als wij samen kunnen sporten. Ze hadden beloofd dit te doen. Eindstand: geen enkele is ooit meer met mij samen gaan sporten. Ook niet nadat ik herhaaldelijk vroeg. Zij gingen altijd samen sporten en daarna gingen ze zelfs naar andere sportschool zonder iets tegen me te zeggen en daarna keerden ze weer terug. Maar ook toen werd ik nooit uitgenodigd. Ze sportten zelfs regelmatig met mijn vader, iemand die hun in hun jongere jaren sloeg en vreemdganger was. Terwijl ik altijd ene goede persoon ben geweest. Kan je nagaan hoe ik word gezien. Als niks.
En nu dus dit akkefietje met deze luxere sportschool.
Inmiddels ga ik al jaren alleen naar de sportschool. Het is een soort bittersweet iets geworden. Ik ben mijn eigen beste vriend. En een belofte aan mezelf om mezelf nooit in de steek te laten en liefde te geven.
Mijn zusjes vragen me alleen iets als er wat te gebruiken valt.
Dit is weer zoveelste naaistreek.
Ik denk er zelfs over na om ver weg in een warm land te gaan wonen. Ik heb toch niets te verliezen en niemand om me heen.
moela wijzigde dit bericht op 29-11-2024 15:29
7.22% gewijzigd
vrijdag 29 november 2024 om 15:25
Geloof me, ik hou mijn hoofd al jaren staande. En ja toch doen sommige dingen mij nog steeds pijn. Zelfs mij.Anne1235 schreef: ↑29-11-2024 15:20Ik denk dat het goed is dat je iets minder zwelgt in zelfmedelijden.... Wat jij beschrijft is geen reden om er helemaal doorheen te zitten. Je hebt vast niet alles gedeeld hier dus het kan zijn dat er andere dingen spelen of er in het verleden al veel is gebeurd waardoor je je nu zo voelt maar zelfs dan is het goed om te stoppen met jezelf zielig vinden, pro-actiever te zijn, voor jezelf op te komen en weer het heft in eigen handen te nemen. Je klinkt als iemand die vanalles overkomt en het gevoel heeft daar geen invloed op te hebben maar dat klopt niet. Er is bekende quote die zegt zoiets als: het geluk van je leven hangt niet af van wat je overkomt maar hoe je daar mee omgaat. En ik denk dat dat ook echt zo is.
vrijdag 29 november 2024 om 15:32
Dus als ik het goed begrijp:
1:zwager zegt dat jou zus, die ook zijn schoonzus is korting op sport kan krijgen. Dat hij dat kan regelen
2: jij hebt direct enthousiast gereageerd dat je wel wil, dus stuur maar, en je hoort niets meer.
of moet 2 eigenlijk zijn: Ik heb het voor kennisgeving aangenomen en niet gereageerd, maar verwacht wel dat hij stappen onderneemt om te zorgen dat ik die link toegestuurd krijg.
Logisch zou zij. Fijn zwager, bedankt, ik contact mn zus even
1:zwager zegt dat jou zus, die ook zijn schoonzus is korting op sport kan krijgen. Dat hij dat kan regelen
2: jij hebt direct enthousiast gereageerd dat je wel wil, dus stuur maar, en je hoort niets meer.
of moet 2 eigenlijk zijn: Ik heb het voor kennisgeving aangenomen en niet gereageerd, maar verwacht wel dat hij stappen onderneemt om te zorgen dat ik die link toegestuurd krijg.
Logisch zou zij. Fijn zwager, bedankt, ik contact mn zus even
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
vrijdag 29 november 2024 om 15:39
Ik lees een moeilijk jeugd met een moeilijke vader en geen veilige thuis situatie.
Ik lees dat je zusjes naar elkaar toe trekken en jij als oudste er buiten valt.
Heb jij misschien in het verleden je zusjes zoveel mogelijk proberen te beschermen en uit de wind proberen te houden?
Als dat het geval is: Heb jij hulp bij het verwerken van je jeugd en in het bijzonder vanuit je positie in het gezin?
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
vrijdag 29 november 2024 om 15:40
Makkelijk gezegd als je niet in haar schoenen staat, to wordt stelselmatig achtergesteld en ervaart dat op meerdere gebieden in haar leven. Soms kun je daar zelf iets aan veranderen, soms ook niet. Het is in ieder geval heel normaal wat ze op dit moment voelt/ervaart. Naar om dat van haar af te willen pakken omdat jij het toevallig niet erg genoeg vindt.Anne1235 schreef: ↑29-11-2024 15:20Ik denk dat het goed is dat je iets minder zwelgt in zelfmedelijden.... Wat jij beschrijft is geen reden om er helemaal doorheen te zitten. Je hebt vast niet alles gedeeld hier dus het kan zijn dat er andere dingen spelen of er in het verleden al veel is gebeurd waardoor je je nu zo voelt maar zelfs dan is het goed om te stoppen met jezelf zielig vinden, pro-actiever te zijn, voor jezelf op te komen en weer het heft in eigen handen te nemen. Je klinkt als iemand die vanalles overkomt en het gevoel heeft daar geen invloed op te hebben maar dat klopt niet. Er is bekende quote die zegt zoiets als: het geluk van je leven hangt niet af van wat je overkomt maar hoe je daar mee omgaat. En ik denk dat dat ook echt zo is.
vrijdag 29 november 2024 om 15:45
Heb net gevraagd. Hij zegt dat hij denkt het mailgebonden is, dus mn zus appen heeft geen nut. Logisch ook.nlies schreef: ↑29-11-2024 15:32Dus als ik het goed begrijp:
1:zwager zegt dat jou zus, die ook zijn schoonzus is korting op sport kan krijgen. Dat hij dat kan regelen
2: jij hebt direct enthousiast gereageerd dat je wel wil, dus stuur maar, en je hoort niets meer.
of moet 2 eigenlijk zijn: Ik heb het voor kennisgeving aangenomen en niet gereageerd, maar verwacht wel dat hij stappen onderneemt om te zorgen dat ik die link toegestuurd krijg.
Logisch zou zij. Fijn zwager, bedankt, ik contact mn zus even
vrijdag 29 november 2024 om 15:48
Geloof je het zelf? Zoek hier hulp bij TO.Moela schreef: ↑29-11-2024 15:24Ik heb al geaccepteerd dat ik geen plek binnen mijn familie heb. Mijn ene zusje kon ooit niet iemand vinden om mee naar sportschool te gaan en ze “durfde” toen niet alleen. Ik was de enige en haar laatste optie. Toen kwam corona en toen stopte het ineens en toen wilde mijn andere jongere zusje opeens wel mee. Toen zei ik, ik wil een jaarabonnement nemen als wij samen kunnen sporten. Ze hadden beloofd dit te doen. Eindstand: geen enkele is ooit meer met mij samen gaan sporten. Ook niet nadat ik herhaaldelijk vroeg. Zij gingen altijd samen sporten en daarna gingen ze zelfs naar andere sportschool zonder iets tegen me te zeggen en daarna keerden ze weer terug. Maar ook toen werd ik nooit uitgenodigd. Ze sportten zelfs regelmatig met mijn vader, iemand die hun in hun jongere jaren sloeg en vreemdganger was. Terwijl ik altijd ene goede persoon ben geweest. Kan je nagaan hoe ik word gezien. Als niks.
En nu dus dit akkefietje met deze luxere sportschool.
Inmiddels ga ik al jaren alleen naar de sportschool. Het is een soort bittersweet iets geworden. Ik ben mijn eigen beste vriend. En een belofte aan mezelf om mezelf nooit in de steek te laten en liefde te geven.
Mijn zusjes vragen me alleen iets als er wat te gebruiken valt.
Dit is weer zoveelste naaistreek.
Ik denk er zelfs over na om ver weg in een warm land te gaan wonen. Ik heb toch niets te verliezen en niemand om me heen.
vrijdag 29 november 2024 om 15:49
Ik heb ze beschermd in de zin van dat ik altijd de zondebok was en mijn zusjes gebruikten dat zelf zodat zij met rust gelaten werden. Ja ik heb er hulp bij. Ik kom er ook steeds meer achter dat ik daar nooit een plek zal hebben, terwijl ik nog steeds de enige ben die voor iedereen klaar staat. Ik geef toch wel morele steun etc. En mijn ouders staan alleen materieel gezien soms klaar, maar nooit mentaal. Dus mijn energie wordt altijd door ze afgetapt. Als ik me blij voel, proberen ze altijd erachter te komen hoe dan??? Want ze zijn ook verbaasd hoe ik dat dan doe. Maar dat wil ik ook niet meer prijsgeven.Doreia* schreef: ↑29-11-2024 15:39Ik lees een moeilijk jeugd met een moeilijke vader en geen veilige thuis situatie.
Ik lees dat je zusjes naar elkaar toe trekken en jij als oudste er buiten valt.
Heb jij misschien in het verleden je zusjes zoveel mogelijk proberen te beschermen en uit de wind proberen te houden?
Als dat het geval is: Heb jij hulp bij het verwerken van je jeugd en in het bijzonder vanuit je positie in het gezin?
vrijdag 29 november 2024 om 15:49
Ik herken die gevoelens die je hebt hoor. Ik weet ook dat ze vaak niet waar zijn, maar daar heb je op dit moment niet zo heel veel aan. Het kan een opstapeling van dingetjes zijn waardoor je op een gegeven moment nét te veel hebt. Ik had maandagavond een enorme teleurstelling, waar niemand voor verantwoordelijk was. Maar toch schoot ik ook in dit soort gedachten, en het kost mij dagen om daar weer uit te komen. Je bent dus niet alleen met dit soort patronen, voor wat het je waard is.
vrijdag 29 november 2024 om 15:53
Moela schreef: ↑29-11-2024 15:49Ik heb ze beschermd in de zin van dat ik altijd de zondebok was en mijn zusjes gebruikten dat zelf zodat zij met rust gelaten werden. Ja ik heb er hulp bij. Ik kom er ook steeds meer achter dat ik daar nooit een plek zal hebben, terwijl ik nog steeds de enige ben die voor iedereen klaar staat. Ik geef toch wel morele steun etc. En mijn ouders staan alleen materieel gezien soms klaar, maar nooit mentaal. Dus mijn energie wordt altijd door ze afgetapt. Als ik me blij voel, proberen ze altijd erachter te komen hoe dan??? Want ze zijn ook verbaasd hoe ik dat dan doe. Maar dat wil ik ook niet meer prijsgeven.
Blij te lezen dat je hulp hebt.
Je hebt zeker wel een plek in dit gezin. Alleen niet de plek die jij zou willen hebben.
De plek is dat jij alles geeft aan anderen zonder dat er iets voor terug komt. Je zit er letterlijk tussen.
Ik hoop dat je met de juiste hulp uit dit systeem mag komen en vooral jezelf meer waard vind dan dit.
Heb je vrienden, vriendinnen, een partner, kortom ook een andere bubbel dan je familie?
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
vrijdag 29 november 2024 om 15:59
Ik herken je post uit mijn vroegere denkwijze. Uiteindelijk kwam ik bij een psygoloog terecht, en ik vertelde hem dat 'dit mij altijd overkwam.' Zijn vraag was toen: 'Als het je steeds overkomt... láát je het je dan overkomen? En dat is een wijze raad geweest. Wat een ander zegt of doet, daar heb je geen invloed op. Maar je hebt wel invloed op hoe jij daarmee omgaat! Nu laat je het je allemaal maar ondergaan, maar wat als je eens voor jezelf opkomt en je laat weten wat het met je doet en dat je je daar vervelend onder voelt, dat je graag wilt weten waar je aan toe bent? Kom op, zorg voor jezelf en laat je horen! Jij alleen bent degene die dingen kan veranderen.
vrijdag 29 november 2024 om 16:11
Ik herken het ook inderdaad.
Hier ook de oudste dochter. Ik ontdekte dat ik onafhankelijk onveilig gehecht ben. Als ik iets vroeg aan iemand, dan verwáchtte ik al dat ik teleurgesteld ging worden. Dat scheelde me alvast pijn van de hoop dat de grond in getrapt werd.
Maar het zorgde ook dat ik altijd teleurgesteld werd. Want als het wél gebeurde, dan wist ik het toch ook wel weer zo te draaien waarom het tóch wel een teleurstelling was. Zoals ik je nu zie doen, dat je valt over de volgorde waarin er is gevraagd. Dat je niet bovenaan stond. Waarmee je jezelf dus al richting een teleurstelling laat lopen.
Ik ben er overheen. Niet altijd hoor. Deze week nog ging het behoorlijk mis. Maar ik ben er na 4 dagen weer bovenop.
Ik gun het jou ook dat je leert hoe je mensen iets kunt vragen zonder dat je jezelf saboteert.
Hier ook de oudste dochter. Ik ontdekte dat ik onafhankelijk onveilig gehecht ben. Als ik iets vroeg aan iemand, dan verwáchtte ik al dat ik teleurgesteld ging worden. Dat scheelde me alvast pijn van de hoop dat de grond in getrapt werd.
Maar het zorgde ook dat ik altijd teleurgesteld werd. Want als het wél gebeurde, dan wist ik het toch ook wel weer zo te draaien waarom het tóch wel een teleurstelling was. Zoals ik je nu zie doen, dat je valt over de volgorde waarin er is gevraagd. Dat je niet bovenaan stond. Waarmee je jezelf dus al richting een teleurstelling laat lopen.
Ik ben er overheen. Niet altijd hoor. Deze week nog ging het behoorlijk mis. Maar ik ben er na 4 dagen weer bovenop.
Ik gun het jou ook dat je leert hoe je mensen iets kunt vragen zonder dat je jezelf saboteert.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
vrijdag 29 november 2024 om 16:23
Larosa schreef: ↑29-11-2024 15:40Makkelijk gezegd als je niet in haar schoenen staat, to wordt stelselmatig achtergesteld en ervaart dat op meerdere gebieden in haar leven. Soms kun je daar zelf iets aan veranderen, soms ook niet. Het is in ieder geval heel normaal wat ze op dit moment voelt/ervaart. Naar om dat van haar af te willen pakken omdat jij het toevallig niet erg genoeg vindt.
[/quotTO
Onzin. TO lijkt telkens verwachtingen te hebben die niet uitkomen en de teleurstelling is vervolgens heel erg groot. Als dat steeds gebeurt en je hebt continu het gevoel dat dit je overkomt, je daar geen invloed op hebt en je er vervolgens iedere keer helemaal door heen zit dan moet je zelf iets veranderen. Zelfmedelijden en TO de bevestiging geven dat ze inderdaad heel erg zielig is helpt daar denk ik niet bij. Daar heeft TO niks aan. Je hebt alleen invloed op jezelf en hoe jij met situaties omgaat dus daar moet TO mee aan de slag.
vrijdag 29 november 2024 om 16:27
Ik denk TO, dat er op dat moment oude gevoelens getriggerd worden die ervoor zorgen dat je in deze situaties eigenlijk heftiger reageert dan "nodig" is. Wat een ander buitenproportioneel zou kunnen vinden.
Herken het. Ik benoem het tegenwoordig wel steeds vaker. Ik ben ook vaak teleurgesteld of voel me afgewezen.
Er zit bij mij ook een stuk acceptatie in trouwens, dat mensen dit doen. En dat anderen soms ook gewoon daadwerkelijk nét iets belangrijker zijn voor anderen. Zonder dat dat dus betekent dat ik zelf niet belangrijk vind of mijzelf niet belangrijk meer ga vinden.
Het erge hieraan is alleen wel: het heeft soms de keerzijde dat ik de interesse in de ander gaandeweg ook iets ga verliezen, dat ik minder hard ga lopen.
En ook: dat ik dingen die ik waardevol vind voor mijzelf, waar ik van geniet, niet meer zo snel deel maar "voor mijzelf houd".
Herken het. Ik benoem het tegenwoordig wel steeds vaker. Ik ben ook vaak teleurgesteld of voel me afgewezen.
Er zit bij mij ook een stuk acceptatie in trouwens, dat mensen dit doen. En dat anderen soms ook gewoon daadwerkelijk nét iets belangrijker zijn voor anderen. Zonder dat dat dus betekent dat ik zelf niet belangrijk vind of mijzelf niet belangrijk meer ga vinden.
Het erge hieraan is alleen wel: het heeft soms de keerzijde dat ik de interesse in de ander gaandeweg ook iets ga verliezen, dat ik minder hard ga lopen.
En ook: dat ik dingen die ik waardevol vind voor mijzelf, waar ik van geniet, niet meer zo snel deel maar "voor mijzelf houd".
vrijdag 29 november 2024 om 17:40
Moela schreef: ↑29-11-2024 15:49Ik heb ze beschermd in de zin van dat ik altijd de zondebok was en mijn zusjes gebruikten dat zelf zodat zij met rust gelaten werden. Ja ik heb er hulp bij. Ik kom er ook steeds meer achter dat ik daar nooit een plek zal hebben, terwijl ik nog steeds de enige ben die voor iedereen klaar staat. Ik geef toch wel morele steun etc. En mijn ouders staan alleen materieel gezien soms klaar, maar nooit mentaal. Dus mijn energie wordt altijd door ze afgetapt. Als ik me blij voel, proberen ze altijd erachter te komen hoe dan??? Want ze zijn ook verbaasd hoe ik dat dan doe. Maar dat wil ik ook niet meer prijsgeven.
Misschien moet je maar stoppen met voor ze klaar staan en afstand nemen. Wat jij nodig hebt ga je nooit van ze krijgen. Ga maar op zoek naar lievere mensen, die wel blij zijn als jij blij bent. 
Je moet erop te vertrouwen dat als hij bij je weg wil, hij heus wel weggaat. En tot die tijd is hij vrijwillig bij je. (Murrmurr)
vrijdag 29 november 2024 om 17:51
Dit. Heel pijnlijk, maar door te blijven investeren (hopen) word je continu hiermee geconfronterd.ninanoname schreef: ↑29-11-2024 17:40
Ik herken mezelf niet eens
vrijdag 29 november 2024 om 18:10
Dus je kiest voor drama en slachtoffer spelen.Moela schreef: ↑29-11-2024 14:42. Ik geef hem nog paar dagen de kans en dan zeg ik:
“Helaas is het voor mij niet gelukt om mij voor 1 dec aan te melden. Misschien omdat het last minute was? Wel had ik gehoord dat je het eerder aan mijn andere zusje hebt gevraagd en zij had die link een week eerder gekregen. Ben blij voor ze.”
Weet hij überhaupt dat je er zo ontzettend op zit te wachten?
vrijdag 29 november 2024 om 18:16
Wat ben jij zwaar op de hand zegMoela schreef: ↑29-11-2024 15:24Ik heb al geaccepteerd dat ik geen plek binnen mijn familie heb. Mijn ene zusje kon ooit niet iemand vinden om mee naar sportschool te gaan en ze “durfde” toen niet alleen. Ik was de enige en haar laatste optie. Toen kwam corona en toen stopte het ineens en toen wilde mijn andere jongere zusje opeens wel mee. Toen zei ik, ik wil een jaarabonnement nemen als wij samen kunnen sporten. Ze hadden beloofd dit te doen. Eindstand: geen enkele is ooit meer met mij samen gaan sporten. Ook niet nadat ik herhaaldelijk vroeg. Zij gingen altijd samen sporten en daarna gingen ze zelfs naar andere sportschool zonder iets tegen me te zeggen en daarna keerden ze weer terug. Maar ook toen werd ik nooit uitgenodigd. Ze sportten zelfs regelmatig met mijn vader, iemand die hun in hun jongere jaren sloeg en vreemdganger was. Terwijl ik altijd ene goede persoon ben geweest. Kan je nagaan hoe ik word gezien. Als niks.
En nu dus dit akkefietje met deze luxere sportschool.
Inmiddels ga ik al jaren alleen naar de sportschool. Het is een soort bittersweet iets geworden. Ik ben mijn eigen beste vriend. En een belofte aan mezelf om mezelf nooit in de steek te laten en liefde te geven.
Mijn zusjes vragen me alleen iets als er wat te gebruiken valt.
Dit is weer zoveelste naaistreek.
Ik denk er zelfs over na om ver weg in een warm land te gaan wonen. Ik heb toch niets te verliezen en niemand om me heen.
Pfff, je zuigt energie, misschien is dat de reden dat jouw zussen niets met jou willen doen?
Frankly my dear, I don"t give a damn
vrijdag 29 november 2024 om 18:21
Ja, dat kan. Ik zou daarbij wel goed kijken welke verwachting daaronder zit. En het in therapie bespreken.Noëlle_ismijnnaam schreef: ↑29-11-2024 17:57Maar je kunt toch ook voor jezelf opkomen en zeggen wat het met je doet?
Mijn ervaring is dat dit soort oude familiepatronen niet zomaar veranderen, en dat je anders gedragen (buiten patroon om) een hoop op kan roepen, ook bij de anderen. Dan is het goed om sterk(er) in je schoenen te staan en bv in je omgeving wel steun te ervaren.
Ik herken mezelf niet eens
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
