Steeds teleurgesteld worden

Moela vrijdag 29 november 2024 om 14:16

Ik heb een hele moeilijke middag, aan het huilen. Ik word constant teleurgesteld door mensen. Zwager appt mij dinsdagavond uit zichzelf dat hij een korting voor me kan regelen bij een betere sportschool, terwijl hij mijn andere zusje al minstens een week tevoren had gevraagd en alles voor haar geregeld. Prijzen gaan per 1 december omhoog. Hij zegt dat ik gisteren en vandaag een link zou ontvangen, niets ontvangen.
Dan denk ik waarom laat je mij last minute weten, maar mijn zusje wel ruim van tevoren? En dan zegt hij ook nog eens ik dacht dat je het wel leuk zou vinden en waarom dan zo laat aangeven? Dan krijg ik het gevoel dat ie het puur doet zodat ik me eventueel niet achtergesteld voel omdat hij het mn zusje wel heeft gevraagd.

En zij heeft mn pa ook meegenomen in die deal. Ze vraagt het ook niet aan mij of ik het zou willen. Mn andere zusje die met mn zwager samen is zit sws bij die sportschool.

Ik heb die zwager ook nog eens vaak uit brand geholpen.

Ik zit er gewoon echt doorheen.

Dezelfde sportschool had een andere kennis van me beloofd dat ik een keer als gast mee zou kunnen, heeft hij nooit meer gedaan.

Ik doe zo vriendelijk, aardig en behulpzaam maar niets ervan krijg ik terug.

Duitsland ga ik in mijn uppie naartoe en mezelf daar vermaken, want die man heeft het opeens gecanceld. Laatst op werk is er totaal misbruik weer van mij gemaakt.

Mensen zien mij gewoon als zwak en waardeloos denk ik. Iemand die je ff kan gebruiken en manipuleren en dan weggooien.

Constant vertrouw ik erop dat als men iets beloofd dat ze het waarmaken. Keer op keer word ik teleurgesteld. Van bijv vreemden collegas/kennissen snap ik nog dat ze schijt aan me hebben, maar directe familieleden? Ik doe alles op deze wereld alleen, zorg voor mezelf, regel alles aleen voor mezelf. Piepklein beetje een steuntje krijg ik niet. Bijv vooruitzicht op die betere sportschool had mijn mood al zo vreselijk omhoog gestuwd (ik ben al heel blij om kleine dingen en ik dacht ook hehe uit het niets zo een lieve aanbod) dat het nu zo hard aankomt dat het voor 1 dec niet meer gaat lukken, dan wordt het gewoon te duur voor mij. Dat ik weer in de put zit. Ik had er ook zelf eergisteren een rondleiding geregeld en tsja toen keek ik mn ogen uit en ging het natuurlijk helemaal in mn brein zitten en dan komt het gewoon weer des te harder aan dat ook dit een loze belofte was. Deze keer van zwager.
Die sportschool van reguliere abonnement 100 euro kan ik gewoon niet betalen.

Hijodelaluna vrijdag 29 november 2024 om 18:52

Voornu schreef: ↑
29-11-2024 18:21
Ja, dat kan. Ik zou daarbij wel goed kijken welke verwachting daaronder zit. En het in therapie bespreken.
Mijn ervaring is dat dit soort oude familiepatronen niet zomaar veranderen, en dat je anders gedragen (buiten patroon om) een hoop op kan roepen, ook bij de anderen. Dan is het goed om sterk(er) in je schoenen te staan en bv in je omgeving wel steun te ervaren.

Zeker. Maar als je je verwachting niet uitspreekt kan de ander er nooit aan voldoen. Dan is het bijna flauw om het de ander wel kwalijk te nemen.

Lorem_Ipsum vrijdag 29 november 2024 om 20:03

Volgens mij gaan zulke dingen veel minder gestructureerd dan jij denkt. Niet dat zwager daar met een lijst zit van wie allemaal de link moeten krijgen. Die slingert dat ding door, en dan zegt zusje, heb je mijn zus ook gestuurd? —oh ja, doe ik nu! Als mens zit je nooit bij iedereen vooraan in de gedachten, dat kan niet.

Wat kan jou het schelen hoe dat allemaal is gegaan? Wil je die korting, of niet?

Het zal vast maar een voorbeeld zijn, maar het komt wat pietluttig op me over. Maar het zal de druppel zijn, misschien.

Olea vrijdag 29 november 2024 om 20:06

Hijodelaluna schreef: ↑
29-11-2024 18:52
Zeker. Maar als je je verwachting niet uitspreekt kan de ander er nooit aan voldoen. Dan is het bijna flauw om het de ander wel kwalijk te nemen.

Dit klopt ten dele. Je hebt eigenlijk geen andere optie dan die gevoelens wel uit te spreken. Alleen dan kun je de situatie namelijk veranderen. Zeker als de geliefden aan wie je je gevoelens uit echt wel bereid zijn daar rekening mee te houden.

Maar het is dubbel. Juist doordat je je uit hebt móeten spreken kan een soort eenzaamheid boven komen drijven dat wat bij andere families, zussen, vrienden etc "vanzelfsprekend" verloopt voor jou pas iets is dat je krijgt als je aangeeft dat jij de behoefte hebt. Je verandert er niet de behoeften van die ander mee.

In het voorbeeld van TO: als ze bij haar zusjes zou aangeven dat ze wil dat ze meer betrokkenheid tonen en zij gaan daar vervolgens ook rekening mee houden (ze houden ten slotte van haar) dan is dat heel fijn en lief maar het verandert niet hun innerlijke behoefte van betrokkenheid.

Hijodelaluna vrijdag 29 november 2024 om 20:31

Olea schreef: ↑
29-11-2024 20:06
Dit klopt ten dele. Je hebt eigenlijk geen andere optie dan die gevoelens wel uit te spreken. Alleen dan kun je de situatie namelijk veranderen. Zeker als de geliefden aan wie je je gevoelens uit echt wel bereid zijn daar rekening mee te houden.

Maar het is dubbel. Juist doordat je je uit hebt móeten spreken kan een soort eenzaamheid boven komen drijven dat wat bij andere families, zussen, vrienden etc "vanzelfsprekend" verloopt voor jou pas iets is dat je krijgt als je aangeeft dat jij de behoefte hebt. Je verandert er niet de behoeften van die ander mee.

In het voorbeeld van TO: als ze bij haar zusjes zou aangeven dat ze wil dat ze meer betrokkenheid tonen en zij gaan daar vervolgens ook rekening mee houden (ze houden ten slotte van haar) dan is dat heel fijn en lief maar het verandert niet hun innerlijke behoefte van betrokkenheid.

Daar heb je gelijk in. Ik denk dat to moet uitzoeken wat ze eruit wil halen. Je kunt niet afdwingen dat mensen je leuk, lief of wat ook vinden. Dan zul je op zoek moeten naar andere mensen en dat is heel moeilijk. Dan zou ik wel aanraden iets minder zwaarmoedig erin te gaan.

Soms is de band met de ene zus gewoon beter dan met de ander. Daar doe je weinig aan. Vervelend is het wel natuurlijk.

Toch denk ik dat deze houding niet helpt en wat eigen regie en uitspreken van behoeften noodzakelijk is voor groei en minder teleurstelling.

Valtifest vrijdag 29 november 2024 om 20:33

Olea schreef: ↑
29-11-2024 20:06
Dit klopt ten dele. Je hebt eigenlijk geen andere optie dan die gevoelens wel uit te spreken. Alleen dan kun je de situatie namelijk veranderen. Zeker als de geliefden aan wie je je gevoelens uit echt wel bereid zijn daar rekening mee te houden.

Maar het is dubbel. Juist doordat je je uit hebt móeten spreken kan een soort eenzaamheid boven komen drijven dat wat bij andere families, zussen, vrienden etc "vanzelfsprekend" verloopt voor jou pas iets is dat je krijgt als je aangeeft dat jij de behoefte hebt. Je verandert er niet de behoeften van die ander mee.

In het voorbeeld van TO: als ze bij haar zusjes zou aangeven dat ze wil dat ze meer betrokkenheid tonen en zij gaan daar vervolgens ook rekening mee houden (ze houden ten slotte van haar) dan is dat heel fijn en lief maar het verandert niet hun innerlijke behoefte van betrokkenheid.

Dat verduidelijkte in mijn geval heel veel. Beter opletten aan welke tafel er een stoeltje voor je is, en waar niet. En alleen maar gaan waar je welkom bent.
Dat scheelde zoveel teleurstelling en leverde ook leuke verrassingen op.
Er niet zoveel over nadenken en het gewoon buiten je om laten helpt ook.
Het is niet leuk maar mensen zijn soms gewoon niet met jou bezig, net zoals mensen jou ook weleens ontgaan.

Firm believer in: you shouldn't have bothered me to begin with.

Olea vrijdag 29 november 2024 om 21:22

Hijodelaluna schreef: ↑
29-11-2024 20:31
Daar heb je gelijk in. Ik denk dat to moet uitzoeken wat ze eruit wil halen. Je kunt niet afdwingen dat mensen je leuk, lief of wat ook vinden. Dan zul je op zoek moeten naar andere mensen en dat is heel moeilijk. Dan zou ik wel aanraden iets minder zwaarmoedig erin te gaan.

Soms is de band met de ene zus gewoon beter dan met de ander. Daar doe je weinig aan. Vervelend is het wel natuurlijk.

Toch denk ik dat deze houding niet helpt en wat eigen regie en uitspreken van behoeften noodzakelijk is voor groei en minder teleurstelling.

Dat is zo. Je móet wel de regie nemen, vroeger of later, uitspreken wat je verwachtingen zijn, waar je teleurstellingen zitten, pijnen van vroeger etc. En het is eigenlijk ook mooi als de ander, aan wie je boodschap uitspreekt, bereid is iets met die boodschap te doen. Ook als je hem dus eerst zélf hebt moeten uitspreken.

Ik heb ook een tijd gehad dat ik dacht: Ja jee, moet ik nou ook nog zelf gaan zeggen: Ik zou het fijn vinden als je vaker naar mij vraagt. Het heel leuk vinden als je mij eens bij je uitnodigt...
Tja, ik had ook liever gezien dat iemand uit zichzelf naar mij vraagt, mij op jouw initiatief bij jezelf uitnodigt.

Maar als dat niet gebeurt bij of door degenen die je het liefst zijn? Je wordt er alleen maar verdrietiger en eenzamer van als je alleen maar gaat wachten en smachten van: Wanneer appt ze nou eens op háár initiatief.

Vandaar dat ik schreef, er zit soms ook een stukje acceptatie in. Hoe moeilijk en pijnlijk dat stukje acceptatie ook is.

Olea vrijdag 29 november 2024 om 21:34

Valtifest schreef: ↑
29-11-2024 20:33
Dat verduidelijkte in mijn geval heel veel. Beter opletten aan welke tafel er een stoeltje voor je is, en waar niet. En alleen maar gaan waar je welkom bent.
Dat scheelde zoveel teleurstelling en leverde ook leuke verrassingen op.
Er niet zoveel over nadenken en het gewoon buiten je om laten helpt ook.
Het is niet leuk maar mensen zijn soms gewoon niet met jou bezig, net zoals mensen jou ook weleens ontgaan.

Dat klopt. En soms is dat heel confronterend, vaak ook inzichtelijk.

Heeft het bij jou niet geleid dat vermijdend gedrag (niet eens meer willen of durven kijken of er überhaupt ergens tafeltjes en stoeltjes zijn?)

coderood vrijdag 29 november 2024 om 21:50

Moela schreef: ↑
29-11-2024 15:45
Heb net gevraagd. Hij zegt dat hij denkt het mailgebonden is, dus mn zus appen heeft geen nut. Logisch ook.

Sorry maar het klinkt meer alsof ze helemaal niet willen dat jij naad die sportschool gaat. Wellicht dat hij het voorstelde maar dat zijn vrouw het eigenlijk niet wilde.

Drumstel vrijdag 29 november 2024 om 22:30

Moela schreef: ↑
29-11-2024 14:26
Omdat hij toch zoiets gaat zeggen van, ze zal wel niet werken of druk hebben of vanavond. Dingen die hij gisteren ook zei. Maar al met al, als hij me er echt mee had willen helpen had hij het ook ruim van tevoren aan mij gevraagd zoals bij mijn andere zusje.

Als je weet dat hij het voor je zusje heeft geregeld. En jij vindt zoiets ook leuk dan kun je ook gewoon aan iemand vragen of hij zoiets voor jou kan regelen.
Als mijn zwager dat voor mijn familie regelt en ik wil dat ook dan vraag ik of het ook voor mij kan.
En dan hoor ik dat vanzelf wel of dat kan of niet.

Olea vrijdag 29 november 2024 om 22:40

Drumstel schreef: ↑
29-11-2024 22:30
Als je weet dat hij het voor je zusje heeft geregeld. En jij vindt zoiets ook leuk dan kun je ook gewoon aan iemand vragen of hij zoiets voor jou kan regelen.
Als mijn zwager dat voor mijn familie regelt en ik wil dat ook dan vraag ik of het ook voor mij kan.
En dan hoor ik dat vanzelf wel of dat kan of niet.

Maar het gaat helemaal niet (in de eerste plaats) om die deal bij die sportschool. Zoals ik dit lees gaat dit er meer om dat hij - ruim van te voren - gedacht heeft aan iets te regelen voor die andere twee, en voor (schoon)vader en dat er één dag van te voren dan nog even snel snel een appje naar TO gaat van: oh ja wil jij ook etc etc.

Het gaat niet om wát hij voor TO zou kunnen regelen, maar om dát hij dat niet meteen al uit zichzelf heeft gedaan en - belangrijker nog denk ik - wél voor die andere 2...

Lorem_Ipsum vrijdag 29 november 2024 om 22:40

coderood schreef: ↑
29-11-2024 21:50
Sorry maar het klinkt meer alsof ze helemaal niet willen dat jij naad die sportschool gaat. Wellicht dat hij het voorstelde maar dat zijn vrouw het eigenlijk niet wilde.

Ik heb ook het idee dat zwager teruggefloten is.

Hijodelaluna vrijdag 29 november 2024 om 23:37

Olea schreef: ↑
29-11-2024 22:40
Maar het gaat helemaal niet (in de eerste plaats) om die deal bij die sportschool. Zoals ik dit lees gaat dit er meer om dat hij - ruim van te voren - gedacht heeft aan iets te regelen voor die andere twee, en voor (schoon)vader en dat er één dag van te voren dan nog even snel snel een appje naar TO gaat van: oh ja wil jij ook etc etc.

Het gaat niet om wát hij voor TO zou kunnen regelen, maar om dát hij dat niet meteen al uit zichzelf heeft gedaan en - belangrijker nog denk ik - wél voor die andere 2...

Dat is denk ik inderdaad de essentie. En eigenlijk denk ik, dat is natuurlijk heel naar om zo duidelijk niet erbij te horen, maar dat mag natuurlijk ook gewoon. Ik denk ook aan de mensen die het dichtst bij me staan, en anderen komen dan niet per se in me op, of ik vul in "die wil dat toch niet" (soms ten onrechte), of ik heb gewoon niet door dat t iets bijzonders of belangrijks is. En soms... heb ik geen zin om een bepaald iemand te betrekken. En dat is vast heel naar, maar die keuze mag ik natuurlijk maken. Het gaat ook om zwager, daar zit geen levenslange bloedlijn, wie weet wat er verder allemaal speelt. Ik vind t dan wel weer heel naar om te lezen wat het met to doet en ik zou het prettig vinden als ik iemand zo kwets dat we het daarover kunnen hebben en dat die persoon dat dus uitspreekt naar me.

Verbinder zaterdag 30 november 2024 om 06:54

Ik heb even naar oudere posts gekeken en wil met je meedenken want ik vind het rot dat je je beroerd voelt.
In je vorige post komt naar voren dat je best aandacht krijgt van anderen door je uiterlijk. Hoe je eruit ziet.
En dat jij je ook gevleid voelt door deze aandacht.
Misschien zit hierin wel een duidelijke aangever. Voor beide kanten:
Het menselijk vlees is zwak. Dit wordt vaak verkondigt en het is ook zo.
Mensen merken anderen op die er volgens hun mooi, knap, aantrekkelijk uitziet.
En jij, je voelt je gevleidt door aandacht. Anderen merken op als jij je gevleidt voelt.

Ik denk dat het goed is bewust te worden wat het kan betekenen om er goed uit te zien.
Vaak voelen mensen zichzelf minder en minderwaardig als ze in het bijzijn zijn van iemand die er mooi/ aantrekkelijk uitziet.
Het zou zelfs kunnen zijn dat jouw zusjes altijd een bepaalde jaloezie hebben gehad naar jou vanwege hoe je eruit ziet. Hoeft niet, maar kan.
En jij ergens merkt dat je enigszins vermeden wordt in familie kontakt, vanwege je uiterlijk. Misschien vergezocht maar ik denk dat je niet moet onderschatten wat uiterlijk kan betekenen voor vele mensen. Het brengt voor velen onzekerheid, minderwaardig voelen.
Als iemand er erg goed uitziet, kan het voor sommigen een reden zijn ze wat te ontwijken.

Ik denk dat het je best kan helpen om hier een beetje over te nadenken.
Even geleden was er een topic van iemand die schreef dat ze het moeilijk vond om zichzelf te blijven in het bijzijn van ‘knappe’ mensen.
Ik zal eens kijken of ik het kan terugvinden

Verbinder zaterdag 30 november 2024 om 07:21

Hier staan allerlei verschillende reakties van mensen hoe ze knappe mensen ervaren.
psyche/knappe-mensen-als-intimiderend-e ... e%20mensen

Murgatroyd zaterdag 30 november 2024 om 08:19

Ik kreeg van dat andere topic eerder het idee dat het een zeldzaamheid was voor TO om aangesproken te worden, gezien de nasleep van dat praatje.

Je vraagt je wel eens af: 'Waar hebben wij het aan verdiend?

Hijodelaluna zaterdag 30 november 2024 om 08:30

Murgatroyd schreef: ↑
30-11-2024 08:19
Ik kreeg van dat andere topic eerder het idee dat het een zeldzaamheid was voor TO om aangesproken te worden, gezien de nasleep van dat praatje.

Ja, de verwachting na dat aanspreken lag torenhoog. Dat zal niet zo zijn als je dat totaal gewend bent.

Lila-Linda zaterdag 30 november 2024 om 08:31

Wonen jij en je zussen nog bij je ouders?

Lieveheersbeestje zaterdag 30 november 2024 om 08:57

Ik snap het andere topic van TO nu wel beter. Als je zo hunkert naar aandacht, erkenning, gezien worden..

Olea zaterdag 30 november 2024 om 09:08

Hijodelaluna schreef: ↑
29-11-2024 23:37
Dat is denk ik inderdaad de essentie. En eigenlijk denk ik, dat is natuurlijk heel naar om zo duidelijk niet erbij te horen, maar dat mag natuurlijk ook gewoon. Ik denk ook aan de mensen die het dichtst bij me staan, en anderen komen dan niet per se in me op, of ik vul in "die wil dat toch niet" (soms ten onrechte), of ik heb gewoon niet door dat t iets bijzonders of belangrijks is. En soms... heb ik geen zin om een bepaald iemand te betrekken. En dat is vast heel naar, maar die keuze mag ik natuurlijk maken. Het gaat ook om zwager, daar zit geen levenslange bloedlijn, wie weet wat er verder allemaal speelt. Ik vind t dan wel weer heel naar om te lezen wat het met to doet en ik zou het prettig vinden als ik iemand zo kwets dat we het daarover kunnen hebben en dat die persoon dat dus uitspreekt naar me.

Denk dat het ook niet zozeer om die zwager te doen is maar meer over de zussen gaat. Die gaan nu wéér iets samen doen. Ik denk dat dat TO steekt.

En ja, je hebt gelijk: ieder individu mag een eigen afweging maken wie hij of zij ergens wel of niet bij wil betrekken. Dat is ook menselijk. Het is alleen niet leuk als je je keer op keer realiseert: die ander wél en ik niet, die ander wél en ik niet. Dat kan echt een mantra in je hoofd worden. En het moeilijkste van dat alles is: je ziet het waarschijnlijk vaak niet verkeerd. Het is in veel gevallen waar wat je ziet en voelt.

Het kan dan zijn dat de ander denkt: oei, ik wist niet dat het gevoelig lag voor jou of dat jij zo de behoefte (aan mij of mijn aandacht of nabijheid, verbinding etc.) had en zal dan - om rekening met je te houden - misschien iets veranderen daarin.

Maar ik denk dat wat je hebt ervaren in heel veel gevallen is wat het ook is: diegene ervaart daadwerkelijk meer verbinding of affiniteit met een ander dan met jou en dat zijn de personen die hij/zij wel uit zichzelf vraagt, uitnodigt, appt, op de verjaardag erbij wil hebben, om raad vraagt, nodig heeft, als ondersteuning vraagt etc etc.

Dat je dat dus niet verkeerd hebt gezien of gevoeld. Alleen... daar heb je dus geen invloed op. Die persoon zelf trouwens ook niet, dat is gewoon zo.

canis-felis zaterdag 30 november 2024 om 09:35

Olea schreef: ↑
29-11-2024 16:27
Ik denk TO, dat er op dat moment oude gevoelens getriggerd worden die ervoor zorgen dat je in deze situaties eigenlijk heftiger reageert dan "nodig" is. Wat een ander buitenproportioneel zou kunnen vinden.

Herken het. Ik benoem het tegenwoordig wel steeds vaker. Ik ben ook vaak teleurgesteld of voel me afgewezen.

Er zit bij mij ook een stuk acceptatie in trouwens, dat mensen dit doen. En dat anderen soms ook gewoon daadwerkelijk nét iets belangrijker zijn voor anderen. Zonder dat dat dus betekent dat ik zelf niet belangrijk vind of mijzelf niet belangrijk meer ga vinden.

Het erge hieraan is alleen wel: het heeft soms de keerzijde dat ik de interesse in de ander gaandeweg ook iets ga verliezen, dat ik minder hard ga lopen.
En ook: dat ik dingen die ik waardevol vind voor mijzelf, waar ik van geniet, niet meer zo snel deel maar "voor mijzelf houd".

Is dit erg, of is het vooral een moeilijke stap / teleurstelling voor je? Ik herken het wel. Dat ik bijv van de bubbel waarin ik verkeer meer verwachtte sociaal en daarmee ook van mezelf. Uiteindelijk meer op mezelf gericht geworden. Zoals die anderen eigenlijk, ja. Maar zelfzorg en mijn eigen welbevinden is me meer waard dan in mijn eentje of net enkelingen heel hard lopen en werken voor het grotere goed.

Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.

Hexopbezemsteel zaterdag 30 november 2024 om 09:52

Klinkt inderdaad alsof je zwager terug gefloten is. Fijn dat je hulp hebt. Misschien de sportschool laten voor wat hij is en het voorval bespreken met je therapeut? Die kent jou en je situatie. Wij kunnen alleen maar gissen op basis van wat je schrijft.

Je klinkt boos en verongelijkt maar dat is op basis van een paar posts op een forum. Wij kennen jou verder helemaal niet. Ik kan niet beoordelen of je een moeilijk persoon bent, of gewoon iemand die stelselmatig buitengesloten wordt.

If you can't be good, be colourful (Pete Conrad)

Olea zaterdag 30 november 2024 om 10:15

canis-felis schreef: ↑
30-11-2024 09:35
Is dit erg, of is het vooral een moeilijke stap / teleurstelling voor je? Ik herken het wel. Dat ik bijv van de bubbel waarin ik verkeer meer verwachtte sociaal en daarmee ook van mezelf. Uiteindelijk meer op mezelf gericht geworden. Zoals die anderen eigenlijk, ja. Maar zelfzorg en mijn eigen welbevinden is me meer waard dan in mijn eentje of net enkelingen heel hard lopen en werken voor het grotere goed.

Het is voor mij denk ik vooral dat het een beetje voelt als kiezen tussen twee "kwaden". Blijven lopen en proberen betekent meer confrontatie met verwachtingen, een directe confrontatie met mijn plek weten, weer hoop krijgen en teleurgesteld raken. Máár het houdt wel een verbinding nog enigszins levend, ook al moet ik dan degene zijn die daar iets voor doet.

Minder hard lopen, minder initiatief nemen, mij meer alleen op mijzelf gaan richten houdt in dat ik niet meer met het gevoel van afwijzing of teleurstelling hoef om te gaan, maar het betekent wel nóg minder contact en nog minder verbinding. En dat kan soms ook eenzaam en confronterend zijn.

Soms denk ik dat wat ik wil er gewoon niet is, welke keuze ik ook maak.

Drumstel zaterdag 30 november 2024 om 22:26

Olea schreef: ↑
29-11-2024 22:40
Maar het gaat helemaal niet (in de eerste plaats) om die deal bij die sportschool. Zoals ik dit lees gaat dit er meer om dat hij - ruim van te voren - gedacht heeft aan iets te regelen voor die andere twee, en voor (schoon)vader en dat er één dag van te voren dan nog even snel snel een appje naar TO gaat van: oh ja wil jij ook etc etc.

Het gaat niet om wát hij voor TO zou kunnen regelen, maar om dát hij dat niet meteen al uit zichzelf heeft gedaan en - belangrijker nog denk ik - wél voor die andere 2...

Ja, zulke dingen gebeuren in onze familie ook regelmatig en dan voelt de ene zich achtergesteld en dan weer een ander. . Wat je daarvan leert, is om duidelijk te vragen wat je nodig hebt en dat op een goede manier te communiceren.
Via allerlei omwegen en maar verwachten dat iemand weet wat je voelt en nodig hebt, werkt dan niet. Ook communiceren hoe je voelt en niet op een verwijtende manier.

Hetiswathetis42 zondag 1 december 2024 om 06:12

Ik heb dit ook genoeg ervaren in mijn leven. Omdat ik zelf mijn afspraken en beloftes nakom, en zelfs alles noteer om die mensen maar niet in de steek te laten , krijg ik vaak te maken met mensen die niet doen wat ze gezegd hadden. Het contrast is soms groot. Ik ben eerlijk en direct en die eigenschappen zie ik heel weinig terug in andere mensen. Zo ben ik gevormd tot iemand die zeer onafhankelijk is en die geen behoeftes meer heeft tegenover andere mensen.
Ondertussen kan ik dit begrijpen waarom mensen zo zijn. Soms is er frustratie maar ik kan ze altijd vergeven. Ik snap nu hoe dit in elkaar zit. Ik kan ze namelijk niets kwalijk nemen. Om die mensen te vergeven heb ik ook geleerd eerlijk naar mezelf te kijken. Die mensen spiegelen eigenlijk mijn schaduwkanten. Als ik het heel druk heb kan ik mijn beloftes ook niet allemaal nakomen . Dus ik begrijp dat “drukke “ mensen dit gedrag vertonen. Het verschil is dan wel dat ik dat dan eerlijk en direct communiceer dat ik mijn beloftes niet kan nakomen , terwijl andere mensen mij gewoon niet op de hoogte houden en mij aan het lijntje houden.

Eerlijk, moest ik een persoon zijn met een heel druk sociaal leven, ik zou niet anders kunnen dan de hufter te zijn die niets van zich laat horen. Ik zou wel moeten in al die chaos . Maar ik heb ervoor gekozen onafhankelijk te zijn.

Olea zondag 1 december 2024 om 10:04

Hetiswathetis42 schreef: ↑
01-12-2024 06:12
Ik heb dit ook genoeg ervaren in mijn leven. Omdat ik zelf mijn afspraken en beloftes nakom, en zelfs alles noteer om die mensen maar niet in de steek te laten , krijg ik vaak te maken met mensen die niet doen wat ze gezegd hadden. Het contrast is soms groot. Ik ben eerlijk en direct en die eigenschappen zie ik heel weinig terug in andere mensen. Zo ben ik gevormd tot iemand die zeer onafhankelijk is en die geen behoeftes meer heeft tegenover andere mensen.
Ondertussen kan ik dit begrijpen waarom mensen zo zijn. Soms is er frustratie maar ik kan ze altijd vergeven. Ik snap nu hoe dit in elkaar zit. Ik kan ze namelijk niets kwalijk nemen. Om die mensen te vergeven heb ik ook geleerd eerlijk naar mezelf te kijken. Die mensen spiegelen eigenlijk mijn schaduwkanten. Als ik het heel druk heb kan ik mijn beloftes ook niet allemaal nakomen . Dus ik begrijp dat “drukke “ mensen dit gedrag vertonen. Het verschil is dan wel dat ik dat dan eerlijk en direct communiceer dat ik mijn beloftes niet kan nakomen , terwijl andere mensen mij gewoon niet op de hoogte houden en mij aan het lijntje houden.

Eerlijk, moest ik een persoon zijn met een heel druk sociaal leven, ik zou niet anders kunnen dan de hufter te zijn die niets van zich laat horen. Ik zou wel moeten in al die chaos . Maar ik heb ervoor gekozen onafhankelijk te zijn.

Ervaar je de behoefte zelf ook niet (meer) of is het meer dat je jezelf hebt geleerd hoe je hier het best mee kan omgaan zonder voortdurend teleurgesteld te worden?

Ik heb wel manieren geleerd en ben meer gaan communiceren maar de hele diepe basisbehoefte in mijzelf lijkt onveranderd te zijn. Het is alleen zo dat die basisbehoefte niet "zomaar" vervuld wordt en ik dus geen andere optie heb dan zelf de regie te nemen, gevoelens uit te spreken, keuzes te maken, te praten over verwachtingen etc. Maar ik ben me er wel bewust van dat dat een aangeleerde manier is en dat niet mijn basisbehoefte veranderd is.

Ik zal denk ik nooit van nature in iemand veranderen die zegt: "Het interesseert me niet meer hoe er op mij wordt gereageerd en of iemand uit zichzelf naar mij vraagt."

Actieve topics