Relaties
alle pijlers
Sterfbed & ruzie
zaterdag 8 juli 2023 om 08:13
Mijn man heeft een zeer slechte band met zijn vader (90+) die hem altijd heeft gekleineerd en getreiterd. Vijf jaar geleden hoorden we dat zijn vader niet lang meer te leven had. Dat viel dus mee. Wel gaat het inmiddels zeer slecht met hem.
Vorige week belde zijn zus met de vraag of mijn man twee dagen per week bij zijn ouders kon komen mantelzorgen; hun moeder kon het alleen (met hulp van de zus) niet meer aan. Mijn man zei nee. Bood wel aan om boodschappen te doen en anderszins bij te springen. Moeder en zus waren woest.
Afgelopen maandag sprak mijn man zijn (ijzige) moeder voor het laatst. Wij zouden woensdag op vakantie gaan en ze zou hem op de hoogte houden van de situatie.
Woensdag stormde het, daarom reden wij pas donderdag weg. Onderweg belde mijn man zijn moeder. Zijn zus nam op en zei dat hun vader sinds dinsdag op sterven lag: er was inmiddels nachtverpleging in huis, het was bijna voorbij.
Toen mijn man vroeg waarom ze hem niet hadden gebeld - wij zaten inmiddels al 6 uur op de snelweg - zei ze: Joh, daar heb ik toch helemaal niet aan gedacht? Later zei zijn moeder hetzelfde: niet aan gedacht. Wel bleek uit het gesprek dat de kinderen van zijn zus de dag ervoor al langs waren geweest om afscheid te nemen.
Mijn man will niet terug. Hij voelt zich buitengesloten en wacht de begrafenis wel af. Ik snap hem, maar ik vind het een afschuwelijke situatie. Wat vinden jullie? Terug gaan? Afwachten?
Vorige week belde zijn zus met de vraag of mijn man twee dagen per week bij zijn ouders kon komen mantelzorgen; hun moeder kon het alleen (met hulp van de zus) niet meer aan. Mijn man zei nee. Bood wel aan om boodschappen te doen en anderszins bij te springen. Moeder en zus waren woest.
Afgelopen maandag sprak mijn man zijn (ijzige) moeder voor het laatst. Wij zouden woensdag op vakantie gaan en ze zou hem op de hoogte houden van de situatie.
Woensdag stormde het, daarom reden wij pas donderdag weg. Onderweg belde mijn man zijn moeder. Zijn zus nam op en zei dat hun vader sinds dinsdag op sterven lag: er was inmiddels nachtverpleging in huis, het was bijna voorbij.
Toen mijn man vroeg waarom ze hem niet hadden gebeld - wij zaten inmiddels al 6 uur op de snelweg - zei ze: Joh, daar heb ik toch helemaal niet aan gedacht? Later zei zijn moeder hetzelfde: niet aan gedacht. Wel bleek uit het gesprek dat de kinderen van zijn zus de dag ervoor al langs waren geweest om afscheid te nemen.
Mijn man will niet terug. Hij voelt zich buitengesloten en wacht de begrafenis wel af. Ik snap hem, maar ik vind het een afschuwelijke situatie. Wat vinden jullie? Terug gaan? Afwachten?
woensdag 26 juli 2023 om 17:10
Nouja dat dus.
En ik vind het ook best bijzonder dat een levenlang trauma en allerlei issues in één sessie besproken wordt, dat gelijk de vinger op de zere plek wordt gelegd en dat er een soort gedwongen contact wordt geforceerd omdat dat het beste moet zijn.
Dat zegt iemand die pas één middagje op de hoogte is van een leven lang leed, het wordt opgevolgd en alles is gefixt?
Doe mij zo'n dr Rossi.
woensdag 26 juli 2023 om 17:11
Ik denk dat we allemaal heel erg vinden ( voelen ) dat alles “ eerlijk “ moet zijn. Blijven geven terwijl je niet kreeg voelt erg oneerlijk.
Ik vind wat ik lees van die beste mevrouw best zinnig.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 26 juli 2023 om 17:13
Van de kant van de peut, ja.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 26 juli 2023 om 17:14
Oh, het klonk niet zo aardig inderdaad mijn “beste mevrouw”. Nou eerlijk gezegd, was mijn idee ook al de hele tijd, dat de man van TO in ieder geval nu wel iets van actie moest ondernemen. En dan in een periode van relatieve rust een definitief besluit nemen. Maar ik wil een ander niet zo stellig mijn mening opdringen. En ik wil ook niets afdoen van de beleving van een aantal ervaringsdeskundigen hier.blijfgewoonbianca schreef: ↑26-07-2023 17:11Ik denk dat we allemaal heel erg vinden ( voelen ) dat alles “ eerlijk “ moet zijn. Blijven geven terwijl je niet kreeg voelt erg oneerlijk.
Ik vind wat ik lees van die beste mevrouw best zinnig.
Ik denk, dat er zeker wel zinnige dingen instaan.
What would Patsy do?
woensdag 26 juli 2023 om 17:19
https://praktijkvader.nl/else-marie-van ... mt-podcast
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 26 juli 2023 om 17:22
Nee, ik ben daar ook als cliënt op aangesproken.
woensdag 26 juli 2023 om 17:24
Raar. Zou je toch zelf moeten weten ?
Wellicht als jij steeds zegt “ Marietje vond het gek dat ik bij jou dit of dat …. “ dat zo iemand zegt dat het misschien niet handig is alles tegen Marietje te zeggen omdat die nogal voor ruis zorgt.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 26 juli 2023 om 17:26
Even een quoot erbij:
En vanuit het idee dat afscheid nemen alleen nu kan, en niet achteraf, en dat je er achteraf misschien kan balen dat je het wel hebt gedaan maar misschien nog meer als je het niet hebt gedaan, is het niet zo vreselijk bizar.
Nou nou, bizar nog wel. Als het als een crisis wordt gezien, is directief optreden niet perse slecht en soms nodig. Als iemand op de rand van een brug staat, kan je vragen "en wat wil jij nou echt?", maar de timing voor zulke reflecties is op dat moment ook niet handig. Dat komt dan later wel, als je iemand van die rand afgehaald hebt. Soms is het eerst handelen, en daarna verder kijken.
En vanuit het idee dat afscheid nemen alleen nu kan, en niet achteraf, en dat je er achteraf misschien kan balen dat je het wel hebt gedaan maar misschien nog meer als je het niet hebt gedaan, is het niet zo vreselijk bizar.
anoniem_65f406179499f wijzigde dit bericht op 26-07-2023 17:29
21.48% gewijzigd
woensdag 26 juli 2023 om 17:28
O, ik heb die therapeute niet gevonden of opgezocht dmv de “ aanwijzingen “ , maar op wat steekwoorden ( oorlogtrauma , familie ruzie etc ) . En toen kwam ik bij deze mevrouw uit. Maar er zullen er vast meer zijn die op die wijze werken.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 26 juli 2023 om 17:30
Nee, het ging over opnamen van het gesprek. Waarbij expliciet werd gezegd dat die voor mij waren en niet om met iemand anders naar te luisteren.blijfgewoonbianca schreef: ↑26-07-2023 17:24Raar. Zou je toch zelf moeten weten ?
Wellicht als jij steeds zegt “ Marietje vond het gek dat ik bij jou dit of dat …. “ dat zo iemand zegt dat het misschien niet handig is alles tegen Marietje te zeggen omdat die nogal voor ruis zorgt.
woensdag 26 juli 2023 om 17:30
O echt?
Ik heb ook heel wat therapeuten gezien en nooit zo'n afspraak gehad. Natuurlijk wel dat de therapeut niet over mij praat, maar ik heb nooit een spreekverbod gekregen en ik heb er nooit van gehoord bij anderen ook.
Wat dat betreft vind ik dit topic leerzaam: nu weet ik dat er dus blijkbaar therapeuten zijn die met je afspreken dat wat besproken is voor de cliënt ook onder vertrouwelijkheid valt.
Ik ken dit alleen van groepstherapie, dat wat je groepsgenoten vertellen niet naar buiten wordt gebracht. Maar blijkbaar zijn er ook therapeuten die dat willen.
Hoort dat bij een bepaalde problematiek? Of bij een bepaalde therapeutische stroming?
woensdag 26 juli 2023 om 17:35
woensdag 26 juli 2023 om 17:41
Ik vind een afspraak over vertrouwelijkheid iets anders dan een spreekverbod.
woensdag 26 juli 2023 om 17:43
Omdat je de therapeut er ook op hoort ? Dan zou ik het nog begrijpen.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 26 juli 2023 om 19:02
Zo zat men ook bij jouw topic ; verlekkerd. En ongeduldig wachtend , vissend, half eisend, op een nieuw deel van het drama in dertien bedrijven. Alsof je ter plekke heule erge situaties bedacht. Terwijl jij je toen ook niet bepaald fijn voelde, weet je nog ? Het forumvermaak voor de een was dan ook jouw - hele echte - leven.
We hebben het nu over een stervende vader en een zoon die eigenlijk geen raad met zijn gevoel weet. Lekker drama, hoor. Smeuiig. Pak de popcorn er maar bij.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 26 juli 2023 om 19:16
Goed, daar kunnen de meningen over verschillen. Hij staat niet op de rand van de brug en dit betreft een dynamiek van decennia. Ik vind het zelf wel vrij extreem om hier dan a la minute directief in te zijn. Maar wie weet heeft de man van TO zelf wel aangegeven (obv vragen van haar) dat het beter dit is dan geen afscheid. Ik geloof gewoon niet zo dat een psychotherapeut in een 1e (kennismakingsgesprek!) zo directief zal zijn en als ze dat wel is dan vind ik dat idd best bizar.Voornu schreef: ↑26-07-2023 17:26Even een quoot erbij:
Nou nou, bizar nog wel. Als het als een crisis wordt gezien, is directief optreden niet perse slecht en soms nodig. Als iemand op de rand van een brug staat, kan je vragen "en wat wil jij nou echt?", maar de timing voor zulke reflecties is op dat moment ook niet handig. Dat komt dan later wel, als je iemand van die rand afgehaald hebt. Soms is het eerst handelen, en daarna verder kijken.
En vanuit het idee dat afscheid nemen alleen nu kan, en niet achteraf, en dat je er achteraf misschien kan balen dat je het wel hebt gedaan maar misschien nog meer als je het niet hebt gedaan, is het niet zo vreselijk bizar.
woensdag 26 juli 2023 om 19:51
Hier wordt het veel duidelijker uitgelegd! Dank voor de links.
Het is voor iedereen anders, geen situatie of familie is hetzelfde, en natuurlijk zijn er ook mensen voor wie breken met hun ouders wèl de beste oplossing is. Maar ik denk dat deze therapeutische stroming wel bij ons past. Omdat we zelf heel hecht zijn met onze kinderen en het dus raar is als we breken met zo’n belangrijk deel van de familie, nota bene op zo’n cruciaal moment.
En daar begint het: wat wil je zelf doorgeven aan je kinderen? Hoe ga je om met schijnbaar onoverbrugbare familieconflicten?
Dit is precies de reden waarom mijn man het zo moeilijk vond. En ik ook. Want álles is beter dan deze dynamiek in stand houden en - nog erger - doorgeven aan een volgende generatie.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
