Relaties
alle pijlers
Sterfbed & ruzie
zaterdag 8 juli 2023 om 08:13
Mijn man heeft een zeer slechte band met zijn vader (90+) die hem altijd heeft gekleineerd en getreiterd. Vijf jaar geleden hoorden we dat zijn vader niet lang meer te leven had. Dat viel dus mee. Wel gaat het inmiddels zeer slecht met hem.
Vorige week belde zijn zus met de vraag of mijn man twee dagen per week bij zijn ouders kon komen mantelzorgen; hun moeder kon het alleen (met hulp van de zus) niet meer aan. Mijn man zei nee. Bood wel aan om boodschappen te doen en anderszins bij te springen. Moeder en zus waren woest.
Afgelopen maandag sprak mijn man zijn (ijzige) moeder voor het laatst. Wij zouden woensdag op vakantie gaan en ze zou hem op de hoogte houden van de situatie.
Woensdag stormde het, daarom reden wij pas donderdag weg. Onderweg belde mijn man zijn moeder. Zijn zus nam op en zei dat hun vader sinds dinsdag op sterven lag: er was inmiddels nachtverpleging in huis, het was bijna voorbij.
Toen mijn man vroeg waarom ze hem niet hadden gebeld - wij zaten inmiddels al 6 uur op de snelweg - zei ze: Joh, daar heb ik toch helemaal niet aan gedacht? Later zei zijn moeder hetzelfde: niet aan gedacht. Wel bleek uit het gesprek dat de kinderen van zijn zus de dag ervoor al langs waren geweest om afscheid te nemen.
Mijn man will niet terug. Hij voelt zich buitengesloten en wacht de begrafenis wel af. Ik snap hem, maar ik vind het een afschuwelijke situatie. Wat vinden jullie? Terug gaan? Afwachten?
Vorige week belde zijn zus met de vraag of mijn man twee dagen per week bij zijn ouders kon komen mantelzorgen; hun moeder kon het alleen (met hulp van de zus) niet meer aan. Mijn man zei nee. Bood wel aan om boodschappen te doen en anderszins bij te springen. Moeder en zus waren woest.
Afgelopen maandag sprak mijn man zijn (ijzige) moeder voor het laatst. Wij zouden woensdag op vakantie gaan en ze zou hem op de hoogte houden van de situatie.
Woensdag stormde het, daarom reden wij pas donderdag weg. Onderweg belde mijn man zijn moeder. Zijn zus nam op en zei dat hun vader sinds dinsdag op sterven lag: er was inmiddels nachtverpleging in huis, het was bijna voorbij.
Toen mijn man vroeg waarom ze hem niet hadden gebeld - wij zaten inmiddels al 6 uur op de snelweg - zei ze: Joh, daar heb ik toch helemaal niet aan gedacht? Later zei zijn moeder hetzelfde: niet aan gedacht. Wel bleek uit het gesprek dat de kinderen van zijn zus de dag ervoor al langs waren geweest om afscheid te nemen.
Mijn man will niet terug. Hij voelt zich buitengesloten en wacht de begrafenis wel af. Ik snap hem, maar ik vind het een afschuwelijke situatie. Wat vinden jullie? Terug gaan? Afwachten?
donderdag 27 juli 2023 om 08:48
Ik vind het een beetje flauw om er nu vandoor te gaan (op anoniem). Ik snap dat je het vervelend vindt dat mensen kritisch reageren op je gedrag en in twijfel trekken of bepaalde dingen wel echt kunnen zijn, maar er zijn er zat die al die tijd meegeleefd en meegedacht hebben (en nog steeds, plus weerleggen dat bepaalde zaken ook echt zo kunnen gaan). Dat geeft uiteraard geen recht op iets en het is jouw goed recht om er nu geen zin meer in te hebben, maar flauw vind ik het wel om er zo tussenuit te knijpen.
Ja dat is toch totaal iets anders dan zelf vertellen over je sessie? Dat laatste is echt helemaal aan de cliënt hoor, of je er iets over vertelt, hoeveel en aan wie.
Ja dat is toch totaal iets anders dan zelf vertellen over je sessie? Dat laatste is echt helemaal aan de cliënt hoor, of je er iets over vertelt, hoeveel en aan wie.
donderdag 27 juli 2023 om 09:05
Ik weet niet of je nog leest TO, maar voor het geval van wel wil ik je toch nog even laten weten:samarinde schreef: ↑26-07-2023 21:44Ik merk dat ik geen zin meer heb om te vertellen hoe het verder ging. De meeste (niet allemaal!) reacties zijn… eh… tja. Dit is niet de plek. Ik word hier heel ongelukkig van en ik moet mezelf steeds verdedigen - waartegen?
Misschien kunnen de gedichten enig licht werpen op wat er speelt. Die zijn wel heel mooi.
Ik geef je groot gelijk, vind oprecht dat je het nog lang hebt vol gehouden. Ik hoop dat het bezoek aan je schoonouders heeft gebracht wat jij en je man voor ogen hadden. Ik vind het een dapper besluit van hem.
En ik vind het knap van jou dat je je man volledig steunt. Het is niet makkelijk om je eigen gevoelens richting die mensen maar even naast je neer te leggen.
Sterkte voor jullie allemaal en ik hoop dat de contacten wat stabieler/rustiger (ik kan het juiste woord niet vinden) worden. Mocht je er ooit behoefte aan hebben, mag je me altijd een pb sturen
donderdag 27 juli 2023 om 10:13
S-Groot schreef: ↑27-07-2023 08:48Ik vind het een beetje flauw om er nu vandoor te gaan (op anoniem). Ik snap dat je het vervelend vindt dat mensen kritisch reageren op je gedrag en in twijfel trekken of bepaalde dingen wel echt kunnen zijn, maar er zijn er zat die al die tijd meegeleefd en meegedacht hebben (en nog steeds, plus weerleggen dat bepaalde zaken ook echt zo kunnen gaan). Dat geeft uiteraard geen recht op iets en het is jouw goed recht om er nu geen zin meer in te hebben, maar flauw vind ik het wel om er zo tussenuit te knijpen.
Oh nou ik zou het ook flauw vinden als TO nu weggaat. Het mag natuurlijk, maar we hebben weken meegeleefd en TO proberen te helpen met inzichten, dan vind ik een cliffhanger op een onderwerp als dit niet erg leuk.
donderdag 27 juli 2023 om 13:11
Ik vind het niet zo zeer flauw als TO niet meer reageert. Wel heel begrijpelijk en óók heel jammer.
Iedereen is anders en blijkbaar is de negativiteit voor TO groter/ overweldigender dan de positiviteit die ze in dit topic kreeg.
Je kunt voor een ander niet de afweging maken dat ze de negativiteit, het wantrouwen maar naast zich neer moet leggen en zich focussen op de steun die ze kreeg. Tenminste... ik kan dan alleen maar concluderen dat het negative bij TO blijkbaar een te grote impact had. Anders had ze wel een andere afweging gemaakt.
Iedereen is anders en wat voor de een goed werkt, doet bij een ander helemaal niets.
TO en man hebben een therapeut gevonden die voor hen goed werkt, daar ben ik alleen maar blij om.
Sterkte TO en man!
Iedereen is anders en blijkbaar is de negativiteit voor TO groter/ overweldigender dan de positiviteit die ze in dit topic kreeg.
Je kunt voor een ander niet de afweging maken dat ze de negativiteit, het wantrouwen maar naast zich neer moet leggen en zich focussen op de steun die ze kreeg. Tenminste... ik kan dan alleen maar concluderen dat het negative bij TO blijkbaar een te grote impact had. Anders had ze wel een andere afweging gemaakt.
Iedereen is anders en wat voor de een goed werkt, doet bij een ander helemaal niets.
TO en man hebben een therapeut gevonden die voor hen goed werkt, daar ben ik alleen maar blij om.
Sterkte TO en man!
donderdag 27 juli 2023 om 14:56
Misschien was het wel op advies van de Peut? Kan me zoiets wel voorstellen, in het kader van ‘ruis minimaliseren’ ofzo.
Neemt niet weg dat ook ik het jammer vind, je leeft toch mee met zo’n verhaal.
conversation = awareness
donderdag 27 juli 2023 om 15:02
Zo zal ze het zelf niet ervaren.
Het is haar echte verhaal.
Dat wij er iets spannends in zien, is aan ons.
Zij bepaalt en is niks en niemand verschuldigd er een evt happy ending aan te breien.
Ik heb gewoon gelijk.
donderdag 27 juli 2023 om 15:28
Dat ben ik niet volledig met je eens. Haar post van 14:59 vond ik in dat kader opmerkelijk. Maar ik heb er, denk ik, al meer dan genoeg over geschreven
.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
donderdag 27 juli 2023 om 15:37
De posts van oa Sikkepit vind ik raak en wellicht kan Samarinde daar iets.
Sterkte in ieder geval de komende tijd Samarinde, ook voor je man. Het punt dat werd aangedragen dat de dynamiek verandert als hij in therapie gaat en wat dat voor jou betekent, zou ik van harte nemen. Het is niet niks.
Rationaliseren en veel woorden gebruiken is niet hetzelfde als nuchter zijn en voelen is niet perse spiritueel. Ik ben benieuwd hoe je daar op enig moment instaat.
Sterkte in ieder geval de komende tijd Samarinde, ook voor je man. Het punt dat werd aangedragen dat de dynamiek verandert als hij in therapie gaat en wat dat voor jou betekent, zou ik van harte nemen. Het is niet niks.
Rationaliseren en veel woorden gebruiken is niet hetzelfde als nuchter zijn en voelen is niet perse spiritueel. Ik ben benieuwd hoe je daar op enig moment instaat.
donderdag 27 juli 2023 om 15:43
Met betrekking tot de cliff hanger kan ik me best voorstellen dat je uitgebreid aan het vertellen bent (waar tijd in gaat zitten!) maar ook een kind hebt rondlopen wat aandacht wil, dus dat je dan je post afrondt en verzendt met de bedoeling verder te vertellen als je weer meer rust om je heen hebt.
Als er dan de nodige commentaren komen op het hoge 'cliff hanger'gehalte en er dus gelijk getwijfeld wordt aan de echtheid van het verhaal, gecombineerd met allerlei kritiek op de therapeut, dan kan ik me voorstellen dat je in die emotionele achtbaan denkt: nou oké dan niet. Laat maar.
Ik kan me voorstellen dat alle kritiek harder binnenkomt dan de steun die TO ook kreeg. Het gaat om zulke kwetsbare, beladen en pijnlijke zaken dan kun je alle kritiek en wantrouwen er gewoon niet bij hebben.
Voor ons is het een cliff hanger, maar je zult er maar midden in zitten en iets mee moeten!
Je kunt dit allemaal rationeel benaderen en beoordelen maar voor TO en man is het een kluwen aan emotie. Mogelijk kunnen ze het over een paar jaar, achteraf allemaal beredeneren maar nu is het nu en nu zitten ze midden in alle gevoelens.
Als er dan de nodige commentaren komen op het hoge 'cliff hanger'gehalte en er dus gelijk getwijfeld wordt aan de echtheid van het verhaal, gecombineerd met allerlei kritiek op de therapeut, dan kan ik me voorstellen dat je in die emotionele achtbaan denkt: nou oké dan niet. Laat maar.
Ik kan me voorstellen dat alle kritiek harder binnenkomt dan de steun die TO ook kreeg. Het gaat om zulke kwetsbare, beladen en pijnlijke zaken dan kun je alle kritiek en wantrouwen er gewoon niet bij hebben.
Voor ons is het een cliff hanger, maar je zult er maar midden in zitten en iets mee moeten!
Je kunt dit allemaal rationeel benaderen en beoordelen maar voor TO en man is het een kluwen aan emotie. Mogelijk kunnen ze het over een paar jaar, achteraf allemaal beredeneren maar nu is het nu en nu zitten ze midden in alle gevoelens.
donderdag 27 juli 2023 om 16:02
Smult bedoel jeMiss_Communicatie schreef: ↑27-07-2023 14:56Misschien was het wel op advies van de Peut? Kan me zoiets wel voorstellen, in het kader van ‘ruis minimaliseren’ ofzo.
Neemt niet weg dat ook ik het jammer vind, je leeft toch mee met zo’n verhaal.
Ik vind het kinderachtig om op anoniem te gaan.
To schrijft hier al een poos, dus ze had dit topic ook gewoon kunnen laten
Frankly my dear, I don"t give a damn
donderdag 27 juli 2023 om 16:02
Smult bedoel jeMiss_Communicatie schreef: ↑27-07-2023 14:56Misschien was het wel op advies van de Peut? Kan me zoiets wel voorstellen, in het kader van ‘ruis minimaliseren’ ofzo.
Neemt niet weg dat ook ik het jammer vind, je leeft toch mee met zo’n verhaal.
Ik vind het kinderachtig om op anoniem te gaan.
To schrijft hier al een poos, dus ze had dit topic ook gewoon kunnen laten
Frankly my dear, I don"t give a damn
donderdag 27 juli 2023 om 16:32
Ik geloof dat het haar verhaal is. Ik zie er ook niet per se iets spannends in. Ik was vooral benieuwd hoe dat bezoek ging, omdat ik zelf ook in een moeilijke familie zit. Dan is herkenning op een topic heel fijn. Vooral als je hoort dat wat man deed heel goed bevallen is. Dan zou ik inderdaad graag horen wat hij dan heeft gedaan zodat ik daar van kan leren. En ja ik weet dat ze niks verplicht is, maar niemand is hier verplicht om te posten of te reageren. En dat doe je toch omdat je graag wilt helpen, daar is het een forum voor toch?
zaterdag 29 juli 2023 om 17:43
Ik weet niet of je dit nog leest Samarinde en het is natuurlijk vreselijk mosterd na de maaltijd. Maar ik wil je toch zeggen dat ik goed begrijp dat mensen de wending in je verhaal bizar vinden en dat ik er desondanks toch niet zoveel moeite mee heb te geloven dat het echt zo is gegaan. Ik heb ook ooit een therapeut (m/psychiater) gehad die enorm directief en provocatief was en die zie ik zoiets ook doen. Niet in zijn vakantie overigens, maar zo heeft iedereen zijn eigen grenzen. Ik vind overigens wel degelijk dat je bij zulke mensen goed op je grenzen moet passen. Er zijn risico's aan verbonden en ik weet niet of ik het zelf zo zou doen als ik therapeut was. Je hebt immers als therapeut een machtspositie en ik zou daar huiverig voor zijn. Maar als het bij je past en je herkent en ervaart dat het een manier is om door je eigen impasse en overdenken heen te breken en dat je reacties op de stellige overtuigingen en opdrachten van de therapeut in één klap door al je denken heen aan jezelf duidelijk maken waar je prioriteit en je kracht liggen, dan kan het je heel erg (snel) helpen.
Ook dat een onverwachte interventie, met bloemen op de stoep bij deze ouders, een kentering teweeg kan brengen, vind ik wel verbazingwekkend maar niet ongeloofwaardig. Het is heel ontwapenend. Het lijkt soms wel tovenarij! Als je helemaal, 100% uit het verhaal stapt, sla je de ander al zijn wapens uit handen. Ik heb het ook enkele keren gedaan, gelukkig in minder dramatische situaties, en ik heb me enorm verbaasd hoe effectief het is om tegen al je eigen (negatieve) emoties in, het normale te doen in een abnormale situatie. Die ander wordt dan uit balans gebracht en moet ineens helemaal alleen dat conflict gaande zien te houden en dat is behoorlijk moeilijk! Je staat er als het ware van een afstandje naar te kijken en voelt je krachtig en helder en je ziet dat je grip hebt op de situatie. Dat is van grote betekenis in zo'n beladen situatie waaraan je je machteloos voelde.
Hiermee zijn structurele familieproblemen en -pijn natuurlijk niet opgelost. Je man heeft vooral radicaal de regie over zijn eigen gedrag teruggepakt en creëert een situatie waarin hij er op een pro-actieve, reële en kalme manier een einde aan te breien, met zo min mogelijk extra schade. Ik vind het knap! Sterkte met wat er nog komt!
Ook dat een onverwachte interventie, met bloemen op de stoep bij deze ouders, een kentering teweeg kan brengen, vind ik wel verbazingwekkend maar niet ongeloofwaardig. Het is heel ontwapenend. Het lijkt soms wel tovenarij! Als je helemaal, 100% uit het verhaal stapt, sla je de ander al zijn wapens uit handen. Ik heb het ook enkele keren gedaan, gelukkig in minder dramatische situaties, en ik heb me enorm verbaasd hoe effectief het is om tegen al je eigen (negatieve) emoties in, het normale te doen in een abnormale situatie. Die ander wordt dan uit balans gebracht en moet ineens helemaal alleen dat conflict gaande zien te houden en dat is behoorlijk moeilijk! Je staat er als het ware van een afstandje naar te kijken en voelt je krachtig en helder en je ziet dat je grip hebt op de situatie. Dat is van grote betekenis in zo'n beladen situatie waaraan je je machteloos voelde.
Hiermee zijn structurele familieproblemen en -pijn natuurlijk niet opgelost. Je man heeft vooral radicaal de regie over zijn eigen gedrag teruggepakt en creëert een situatie waarin hij er op een pro-actieve, reële en kalme manier een einde aan te breien, met zo min mogelijk extra schade. Ik vind het knap! Sterkte met wat er nog komt!
zaterdag 29 juli 2023 om 17:51
Wat bijzonder. Kun je een voorbeeld geven? Ik ben heel benieuwd hoe dit werkt. En als TO toch vertrokken is, mogen we vast wel een zijspoor inslaan?Dushi schreef: ↑29-07-2023 17:43Als je helemaal, 100% uit het verhaal stapt, sla je de ander al zijn wapens uit handen. Ik heb het ook enkele keren gedaan, gelukkig in minder dramatische situaties, en ik heb me enorm verbaasd hoe effectief het is om tegen al je eigen (negatieve) emoties in, het normale te doen in een abnormale situatie. Die ander wordt dan uit balans gebracht en moet ineens helemaal alleen dat conflict gaande zien te houden en dat is behoorlijk moeilijk!
zondag 30 juli 2023 om 03:10
Interessant Dushi!
Ik vraag me wel af, wat als de ouder(s)/familie toch doorgaan met het gedrag? Is er niet ook een moment dat je bij jezelf denkt: waarom moeite stoppen in mensen die het toch niet waarderen?
Dat is namelijk een beetje waar ik zelf tegenaan loop iedere keer als ik besluit toch maar weer de situatie positief te benaderen. Als iemand je opzettelijk pijn probeert te doen, moet je dan je grenzen aangeven? Want zodra je dat doet, is het al niet meer relaxed natuurlijk.
Ik vraag me wel af, wat als de ouder(s)/familie toch doorgaan met het gedrag? Is er niet ook een moment dat je bij jezelf denkt: waarom moeite stoppen in mensen die het toch niet waarderen?
Dat is namelijk een beetje waar ik zelf tegenaan loop iedere keer als ik besluit toch maar weer de situatie positief te benaderen. Als iemand je opzettelijk pijn probeert te doen, moet je dan je grenzen aangeven? Want zodra je dat doet, is het al niet meer relaxed natuurlijk.
zondag 30 juli 2023 om 07:47
Maar het gaat niet om moeite stoppen in mensen, het gaat om iets anders doen voor jezelf. Het voor jezelf beter maken. Dat zou je echt los moeten zien van moeite in mensen stoppen. Uiteindelijk is het vooral voor jezelf namelijk fijn om normaal te doen. Wat die ander dan vervolgens doet, is aan die ander. En het is wel echt zo dat als jij iets verandert, een ander ook niet meer kan doen wat hij altijd deed.
. Snap wel dat TO niet terug komt na alle kritiek op de therapeut en kritiek op haar posts.
zondag 30 juli 2023 om 10:22
Dushi eens met je post.
Deze acties hellen echt, dat heb ik zelf ook mogen ervaren. Vandaar ook mijn advjes om afscheid te gaan nemen, al was het alleen maar voor de man van TO zelf.
Je hoeft niet te verachten dat de ander of de situatie veranderd. Je kunt wel veranderen hoe je zelf met de situatie omgaat. Door jezelf los te koppelen van de situatie neem je de regie over je eigen leven terug en ben je niet meer afhankelijk van hun gedrag.
Deze acties hellen echt, dat heb ik zelf ook mogen ervaren. Vandaar ook mijn advjes om afscheid te gaan nemen, al was het alleen maar voor de man van TO zelf.
Je hoeft niet te verachten dat de ander of de situatie veranderd. Je kunt wel veranderen hoe je zelf met de situatie omgaat. Door jezelf los te koppelen van de situatie neem je de regie over je eigen leven terug en ben je niet meer afhankelijk van hun gedrag.
zondag 30 juli 2023 om 10:35
appelientjexx schreef: ↑30-07-2023 08:42Ik vond die post helemaal geen cliff hanger, wat een gezeur hier weer op Viva. Snap wel dat TO niet terug komt na alle kritiek op de therapeut en kritiek op haar posts.
Inderdaad. Ik had graag gelezen hoe het verder is gelopen, maar ik snap goed dat TO daar geen zin meer in heeft.
zondag 30 juli 2023 om 15:04
meisje85 schreef: ↑30-07-2023 07:47Maar het gaat niet om moeite stoppen in mensen, het gaat om iets anders doen voor jezelf. Het voor jezelf beter maken. Dat zou je echt los moeten zien van moeite in mensen stoppen. Uiteindelijk is het vooral voor jezelf namelijk fijn om normaal te doen. Wat die ander dan vervolgens doet, is aan die ander. En het is wel echt zo dat als jij iets verandert, een ander ook niet meer kan doen wat hij altijd deed.
Even een voorbeeld. Stel we nemen een soort gelijk scenario als dat van TO. Je gaat langs met bloemen want je wil het goed en normaal doen. Vervolgens worden de bloemen aangenomen en uitvoerig afgekraakt. En als je weg gaat nadat je op visite bent geweest, zie je ze al in de prullenbak liggen of ze worden meteen weggegeven aan iemand anders. De week erna kom je hun buurvrouw tegen. Die vertelt dat je moeder heeft gezegd dat iemand haar een heel lelijke bos bloemen heeft gegeven. Bijvoorbeeld he. Dan kun je wel lekker stoïcijns negeren wat er is voorgevallen, maar dan raakt het je toch nog steeds van binnen?
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
