Relaties
alle pijlers
Stieftopic
woensdag 30 augustus 2023 om 10:11
Een meeschrijftopic voor iedere stiefouder, bonusfiguur of hoe we ons ook willen noemen. Voor iedereen die door een relatie betrokken is bij een gezin met kinderen van een ander. Daarom relatiepijler en niet de kinderenpijler.
Zelf heb ik sinds ruim 8 maanden een LAT-langeafstandsrelatie met een man (49) met 3 kinderen. 2 jongens van 11 en een meisje van 8. Hij heeft co-ouderschap. Zelf (39) heb ik geen kinderen. Ook geen kinderwens (meer). Al vrij snel na het kennismaken en wat meer optrekken met zijn kinderen (zie mijn vorige topic) liep ik al tegen vanalles aan. Hoewel het contact goed loopt, de kinderen mij zeker leuk lijken te vinden en enthousiast reageren als ik er ben blijft het ingewikkeld. Mezelf als “bezoeker” in een gezin, me verwonderen over sommige dingen, en ja ook al enige frustratie opgelopen. Aandacht moeten delen. Kids die niet van jou zijn maar die (terecht!) wel op 1 staan voor je partner. Hoe gaat dit in de toekomst verder? Moet je dat wel willen? Welke rol is voor je weggelegd? En hoe neem je zelf de ruimte in die je nodig hebt? Omdat dit voor mij allemaal nieuw en onbekend terrein is merkte ik hoe fijn het was om hier ervaringen en meningen van anderen te lezen. Een stukje support. Maar ook een kritische spiegel.
Toevoeging: iedereen die op wat voor manier ook met “stiefsituaties” te maken heeft, voel je welkom om mee te schrijven.
Zelf heb ik sinds ruim 8 maanden een LAT-langeafstandsrelatie met een man (49) met 3 kinderen. 2 jongens van 11 en een meisje van 8. Hij heeft co-ouderschap. Zelf (39) heb ik geen kinderen. Ook geen kinderwens (meer). Al vrij snel na het kennismaken en wat meer optrekken met zijn kinderen (zie mijn vorige topic) liep ik al tegen vanalles aan. Hoewel het contact goed loopt, de kinderen mij zeker leuk lijken te vinden en enthousiast reageren als ik er ben blijft het ingewikkeld. Mezelf als “bezoeker” in een gezin, me verwonderen over sommige dingen, en ja ook al enige frustratie opgelopen. Aandacht moeten delen. Kids die niet van jou zijn maar die (terecht!) wel op 1 staan voor je partner. Hoe gaat dit in de toekomst verder? Moet je dat wel willen? Welke rol is voor je weggelegd? En hoe neem je zelf de ruimte in die je nodig hebt? Omdat dit voor mij allemaal nieuw en onbekend terrein is merkte ik hoe fijn het was om hier ervaringen en meningen van anderen te lezen. Een stukje support. Maar ook een kritische spiegel.
Toevoeging: iedereen die op wat voor manier ook met “stiefsituaties” te maken heeft, voel je welkom om mee te schrijven.
anoniem_66da9c8962792 wijzigde dit bericht op 30-08-2023 11:17
Reden: Toevoeging gedaan
Reden: Toevoeging gedaan
4.75% gewijzigd
vrijdag 11 oktober 2024 om 18:06
vrijdag 25 oktober 2024 om 09:40
Wat moeilijk en ook verdrietig lijkt me dat om te zien, Meisje. Lastig ook, denk ik, om bij dit soort gedrag te bepalen waar de grens ligt en dat vervolgens aan te tonen.
Ik vind het eerlijk gezegd niet zo relevant of "het" al dan niet met de scheiding te maken heeft; die scheiding is een gegeven en zij is de volwassene die haar kinderen een goede plek moet geven. Daar kan zij zelf hulp bij zoeken als dat nodig is. Maar ja, voor sommige mensen is dat helaas een brug te ver.
Ik vind het eerlijk gezegd niet zo relevant of "het" al dan niet met de scheiding te maken heeft; die scheiding is een gegeven en zij is de volwassene die haar kinderen een goede plek moet geven. Daar kan zij zelf hulp bij zoeken als dat nodig is. Maar ja, voor sommige mensen is dat helaas een brug te ver.
Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.
vrijdag 25 oktober 2024 om 09:49
Ja, dat is zeker zo, dat is natuurlijk ook wat wij vinden: get your shit together. Dat dat een brug te ver is, is duidelijk. Ze lijkt nog eerder haar kinderen iets aan te praten dan naar zichzelf te kijken, ook daar horen we verhalen over. Misschien is het ook omdat je ergens hoopt dat als het door de scheiding komt, het door tijd wel weer een keer beter zal worden. Tijd heelt alle wonden enzo. Terwijl dat misschien anders is als er iets anders aan ten grondslag ligt. Maar ook dan geldt dat ze daarmee aan de slag zal moeten. Linksom of rechtsom. En dat het resultaat als ze dat niet doet, in alle gevallen hetzelfde is. Ach, het is ook vooral een beetje de hoop die dan spreekt, de hoop dat de kinderen de moeder zullen hebben die ze nodig hebben.
vrijdag 25 oktober 2024 om 10:45
De scheiding is toch al jaren geleden? De eerste paar jaar kan je natuurlijk best in een rouwproces zitten, maar de meeste mensen hebben zichzelf na een jaar of 2 echt wel weer herpakt. En als dat niet zo is, dan is er meer aan de hand.
Jouw (ontzettend verdrietige) situatie illustreert ook wel weer hoe loyaal kinderen zijn. Ze zijn allemaal al lang oud genoeg om zelf mee te denken over waar ze willen wonen, maar toch gaan ze nog steeds naar moeder toe. Ik vind dat echt heel lief, en ook verdrietig.
Jouw (ontzettend verdrietige) situatie illustreert ook wel weer hoe loyaal kinderen zijn. Ze zijn allemaal al lang oud genoeg om zelf mee te denken over waar ze willen wonen, maar toch gaan ze nog steeds naar moeder toe. Ik vind dat echt heel lief, en ook verdrietig.
vrijdag 25 oktober 2024 om 19:08
Meedenken wil niet zeggen dat ze beslissende stem hebben hè. Die ligt tot 18e gewoon bij de ouders.Charlotta schreef: ↑25-10-2024 10:45De scheiding is toch al jaren geleden? De eerste paar jaar kan je natuurlijk best in een rouwproces zitten, maar de meeste mensen hebben zichzelf na een jaar of 2 echt wel weer herpakt. En als dat niet zo is, dan is er meer aan de hand.
Jouw (ontzettend verdrietige) situatie illustreert ook wel weer hoe loyaal kinderen zijn. Ze zijn allemaal al lang oud genoeg om zelf mee te denken over waar ze willen wonen, maar toch gaan ze nog steeds naar moeder toe. Ik vind dat echt heel lief, en ook verdrietig.
zondag 27 oktober 2024 om 09:18
Wat rot voor de kinderen meisje. En heel l lastig voor jullie want waar doe je goed aan.
Kunnen ze aangeven wat ze zelf willen? Misschien een weekend regeling met moeder? En ja dan wordt ze eerst boos maar is er geen kans dat ze uiteindelijk bijdraait? En zo niet dan is dat haar keus. Dat is ook verdrietig voor de kinderen maar hebben ze meer aan een veilige leuke omgeving en een moeder die een tijdje met zichzelf bezig is, of de situatie waarin ze nu zitten.
Uit eigen ervaring mijn kinderen hebben hun vader sinds februari een paar keer gezien en sinds 3 maanden helemaal niet meer. Ze hebben het rustig en stabiel bij mij en zijn er nu aan gewend dat ze hun vader niet zien. Ze vragen er ook niet naar terwijl ze weten dat dat kan en mag en dat ik dan echt ga kijken wat wel kan maar ze hebben rust nu. Geen situaties waarin ze niet weten wat er nu weer mis gaat oid. Terwijl mijn ex zo vaak heeft geroepen dan hoef ik ze nooit meer te zien geeft hij aan dat hij ze wel erg mist.
Dat zou voor jullie ook een scenario kunnen zijn.
Kunnen ze aangeven wat ze zelf willen? Misschien een weekend regeling met moeder? En ja dan wordt ze eerst boos maar is er geen kans dat ze uiteindelijk bijdraait? En zo niet dan is dat haar keus. Dat is ook verdrietig voor de kinderen maar hebben ze meer aan een veilige leuke omgeving en een moeder die een tijdje met zichzelf bezig is, of de situatie waarin ze nu zitten.
Uit eigen ervaring mijn kinderen hebben hun vader sinds februari een paar keer gezien en sinds 3 maanden helemaal niet meer. Ze hebben het rustig en stabiel bij mij en zijn er nu aan gewend dat ze hun vader niet zien. Ze vragen er ook niet naar terwijl ze weten dat dat kan en mag en dat ik dan echt ga kijken wat wel kan maar ze hebben rust nu. Geen situaties waarin ze niet weten wat er nu weer mis gaat oid. Terwijl mijn ex zo vaak heeft geroepen dan hoef ik ze nooit meer te zien geeft hij aan dat hij ze wel erg mist.
Dat zou voor jullie ook een scenario kunnen zijn.
Vandaag is wat gisteren nog toekomst was
woensdag 20 november 2024 om 09:43
Hi allemaal, ik wilde even laten weten dat het beter lijkt te gaan. Mijn man heeft uitgebreid met de oudste gesproken. Die staat er inmiddels toch wat anders in dan de andere twee. Boodschap van de oudste kwam erop neer: ja, mama heeft af en toe buien, maar die had ze altijd al maar het gaat nu véél beter dan een tijd geleden. Oudste ziet dat moeder haar best doet (door bijvoorbeeld meer structuur thuis aan te brengen), dat ze zelfreflectie toont, luistert als er iets wordt aangegeven, dat er meer rust is in huis/bij moeder etc. Oudste zei dat de andere twee wat oudste betreft ook een beetje lijken samen te spannen tegen moeder, dat het lijkt alsof moeder bij hen gewoon niks goed kan doen en dat dat niet eerlijk is omdat het zoveel beter gaat. Moeder loopt inmiddels ook bij een goede hulpverlener en volgens oudste is daarvan echt resultaat te zien. Dus oudste raadde ook aan niet volledig op te gaan in het verhaal van de andere twee, maar met iets meer afstand te kijken. Ik moet zeggen dat de middelste en de jongste inmiddels ook weer makkelijk naar hun moeder vertrekken en al een paar weken niet met allerlei verhalen terug komen. Dus wie weet, misschien zit er een stijgende lijn in.
Hoe is het met jullie?
Hoe is het met jullie?
woensdag 20 november 2024 om 12:48
Wat fijn, Meisje. Het is ook niet niets natuurlijk, dus wel begrijpelijk dat jongere kinderen zaken misschien iets minder in perpectief zien. Deelt oudste het inzicht ook met de jongere twee?
Hier alles goed. Ik kreeg in de zomervakantie wel het gevoel dat ik soms wat erg op de achtergrond verdwijn als stief er is. Ik moet daar meer zelf iets mee denk ik. Maar de laatste keren en herfstvakantie waren gezellig.
Hier alles goed. Ik kreeg in de zomervakantie wel het gevoel dat ik soms wat erg op de achtergrond verdwijn als stief er is. Ik moet daar meer zelf iets mee denk ik. Maar de laatste keren en herfstvakantie waren gezellig.
woensdag 20 november 2024 om 12:50
Dat is fijn, en dat moeder hulp heeft gezocht lijkt me een goed teken.
Hier weinig bijzonders te melden. Mijn vriend uit soms wel wat irritatie of zorg over de situatie bij moeder, maar het is soms voor mijn gevoel ook even ventileren. Ik hoor ook, van hem dus, positieve dingen zoals een uitje. Beide kinderen zijn inmiddels naar VO en in puberleeftijd. Ik heb de indruk dat moeder er inmiddels wat meer haar weg in gevonden heeft en dat de kinderen best goed in hun vel zitten.
Hier weinig bijzonders te melden. Mijn vriend uit soms wel wat irritatie of zorg over de situatie bij moeder, maar het is soms voor mijn gevoel ook even ventileren. Ik hoor ook, van hem dus, positieve dingen zoals een uitje. Beide kinderen zijn inmiddels naar VO en in puberleeftijd. Ik heb de indruk dat moeder er inmiddels wat meer haar weg in gevonden heeft en dat de kinderen best goed in hun vel zitten.
Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.
donderdag 21 november 2024 om 11:44
Fijn meisje!
Hier alles goed, we wonen nu ruim 6 maanden samen en alles is gesetteld.
En ik vind het zoveel leuker dan ik dacht. We hebben bonus zoon om de week de hele week bij ons. Heerlijk kind! Ik heb een eigen zolder/woonkamer, maar zit daar nooit. Heel af en toe als ik echt even me time wil.
Bonuszoon gebruikt de ruimte wel vaak, lekker spelen daar. Af en toe gamen etc. Dus het is meer een honk voor hem geworden.
Gisteren zei hij uit het niets: ik ben echt blij met deze familie
Sowieso is het een jongen die graag complimenten uitdeelt en ze dan ook echt meent. En knuffels, heel veel knuffels.
Vind het ook echt leuk dat ik wat toevoeg. Ik kan heel goed koken, dus dat regel ik allemaal en zoon smult ervan. Waar hij voorheen zijn eten vaak liet staan.
Daarnaast ben ik goed in organiseren en ook dat wordt hier erg gewaardeerd. Ik bedenk uitjes of andere gezellige dingen om met elkaar te doen. Ook simpele dingen als eigen pizza maken.
Mijn partner is gewoon niet zo, dus ze doen ineens veel meer en genieten er beide enorm van.
Maar ook is er ruimte voor saaie momenten, verveling, ergernis. Grappig om met elkaar mee te maken. Het verbind.
Vind het prettig dat ik me een aanvulling voel. Maar ook mijn grenzen heb, ik heb een beperkt vermogen in omgaan met bonuszoon en verdeel daarom mijn eigen tijd en tijd met hun heel goed. Dat was wel even zoeken, voelde in het begin een groot verantwoordelijkheidsgevoel omdat ik zag dat mijn organisatie/structuur skills erg goed werkten voor zoon. Maar dit heb ik weer los kunnen laten, het deed mijzelf geen goed. En besefte me dat ik alleen moet inbrengen wat ik aankan. En de verantwoordelijkheid ligt bij z'n vader en dit gaat nu eenmaal anders dan ikzelf zou doen. En dat is helemaal prima, met de grootste dingen wbt opvoeden liggen we helemaal op 1 lijn.
Het is echt gezellig en ben dankbaar en blij dat we zijn gaan samenwonen.
Hier alles goed, we wonen nu ruim 6 maanden samen en alles is gesetteld.
En ik vind het zoveel leuker dan ik dacht. We hebben bonus zoon om de week de hele week bij ons. Heerlijk kind! Ik heb een eigen zolder/woonkamer, maar zit daar nooit. Heel af en toe als ik echt even me time wil.
Bonuszoon gebruikt de ruimte wel vaak, lekker spelen daar. Af en toe gamen etc. Dus het is meer een honk voor hem geworden.
Gisteren zei hij uit het niets: ik ben echt blij met deze familie
Sowieso is het een jongen die graag complimenten uitdeelt en ze dan ook echt meent. En knuffels, heel veel knuffels.
Vind het ook echt leuk dat ik wat toevoeg. Ik kan heel goed koken, dus dat regel ik allemaal en zoon smult ervan. Waar hij voorheen zijn eten vaak liet staan.
Daarnaast ben ik goed in organiseren en ook dat wordt hier erg gewaardeerd. Ik bedenk uitjes of andere gezellige dingen om met elkaar te doen. Ook simpele dingen als eigen pizza maken.
Mijn partner is gewoon niet zo, dus ze doen ineens veel meer en genieten er beide enorm van.
Maar ook is er ruimte voor saaie momenten, verveling, ergernis. Grappig om met elkaar mee te maken. Het verbind.
Vind het prettig dat ik me een aanvulling voel. Maar ook mijn grenzen heb, ik heb een beperkt vermogen in omgaan met bonuszoon en verdeel daarom mijn eigen tijd en tijd met hun heel goed. Dat was wel even zoeken, voelde in het begin een groot verantwoordelijkheidsgevoel omdat ik zag dat mijn organisatie/structuur skills erg goed werkten voor zoon. Maar dit heb ik weer los kunnen laten, het deed mijzelf geen goed. En besefte me dat ik alleen moet inbrengen wat ik aankan. En de verantwoordelijkheid ligt bij z'n vader en dit gaat nu eenmaal anders dan ikzelf zou doen. En dat is helemaal prima, met de grootste dingen wbt opvoeden liggen we helemaal op 1 lijn.
Het is echt gezellig en ben dankbaar en blij dat we zijn gaan samenwonen.
donderdag 21 november 2024 om 22:15
Fijn meisje en qiya!
Hier gaat het ook goed. Merk dat de zoon van mijn vriend en mijn jongste beter met elkaar overweg kunnen sinds de zomervakantie. Eerst was de zoon van mijn vriend het wel s zat na een halve dag maar laatst ging het zelfs goed na een nacht logeren. Meestal doen we dat niet met de kinderen. Wel altijd 1 dag.
Met mijn vriend wat weekenden gepland waarin ik oppas vraag en we verder vrij houden voor elkaar. 1 avond in de week eet ik bij hem.
Ik zit zelf wat beter in mijn vel langzaam aan waardoor ik het wat beter kan hebben dat we elkaar minder zien dan ik zou willen idealiter.
Hier gaat het ook goed. Merk dat de zoon van mijn vriend en mijn jongste beter met elkaar overweg kunnen sinds de zomervakantie. Eerst was de zoon van mijn vriend het wel s zat na een halve dag maar laatst ging het zelfs goed na een nacht logeren. Meestal doen we dat niet met de kinderen. Wel altijd 1 dag.
Met mijn vriend wat weekenden gepland waarin ik oppas vraag en we verder vrij houden voor elkaar. 1 avond in de week eet ik bij hem.
Ik zit zelf wat beter in mijn vel langzaam aan waardoor ik het wat beter kan hebben dat we elkaar minder zien dan ik zou willen idealiter.
Vandaag is wat gisteren nog toekomst was
vrijdag 22 november 2024 om 10:27
Dit is geen slecht idee. Ik heb geen coach maar ben wel bezig wat dingen die spelen. En gek genoeg komt haal ik deze rol daar nooit bij. Terwijl stiefouder bij uitstek de rol is waar je jezelf tegenkomt. Dank!
Qiya, dat klinkt heel erg goed!
Blauwedruifje, fijn. Dat klinkt alsof jullie een veel positievere weg ingeslagen zijn. Merkt je vriend dit ook?
maandag 25 november 2024 om 17:32
Hi allemaal. Ik lees wat positieve geluiden hier, klinkt alsof jullie als stiefmama's een betere plek weten te veroveren binnen het gezin. Erg fijn!
Ik zit zelf met een co-ouderschap dilemma. Ik heb al ruim 7 jaar een 50/50 co-ouderschap met mijn ex, kinderen zijn inmiddels 14 en 16. Ik merk dat het mezelf en mijn oudste (een dochter) steeds zwaarder valt om op zondag afscheid te nemen. Ze is op een leeftijd dat haar vader haar 'meidengevoelens' vaak wat minder snapt en trekt daarom meer naar mij toe. Daarnaast is ze er ook gewoon klaar mee om elke week met een hutkoffer aan make-up en kleding te verkassen. Ik denk steeds vaker: meisje, kom maar gewoon bij mij wonen. Niet zo'n handige gedachte, want dat co-ouderschap is nu eenmaal afgesproken en ik heb geen goede relatie met mijn ex, dus dit informeel eens op tafel gooien zit er niet in. Iemand toevallig ervaring met zo'n situatie met oudere tieners die zo langzamerhand klaar zijn met de wekelijkse huizenwissel?
Ik zit zelf met een co-ouderschap dilemma. Ik heb al ruim 7 jaar een 50/50 co-ouderschap met mijn ex, kinderen zijn inmiddels 14 en 16. Ik merk dat het mezelf en mijn oudste (een dochter) steeds zwaarder valt om op zondag afscheid te nemen. Ze is op een leeftijd dat haar vader haar 'meidengevoelens' vaak wat minder snapt en trekt daarom meer naar mij toe. Daarnaast is ze er ook gewoon klaar mee om elke week met een hutkoffer aan make-up en kleding te verkassen. Ik denk steeds vaker: meisje, kom maar gewoon bij mij wonen. Niet zo'n handige gedachte, want dat co-ouderschap is nu eenmaal afgesproken en ik heb geen goede relatie met mijn ex, dus dit informeel eens op tafel gooien zit er niet in. Iemand toevallig ervaring met zo'n situatie met oudere tieners die zo langzamerhand klaar zijn met de wekelijkse huizenwissel?
maandag 25 november 2024 om 17:46
Lastig charlotta. Heeft ze zelf wel een goede band met haar vader? Zou ze het zelf kunnen bespreken met hem?
Misschien als het echt vanuit haar komt dat haar vader er meer vrede mee heeft dan wanneer hij denkt dat het van jou komt. Je hoort het vaker dat ze er rond die leeftijd niet zo'n zin meer in hebben die hele verhuizing. Is ook een leeftijd dat ze meer hun eigen ding doen.
Voor mij was het heel anders want ik heb gewoon gezegd zolang jij niet een paar maanden nuchter bent komen ze niet. Maar mijn oudste van 15 zal denk ik nooit meer een heel weekend willen. Dat is ook voorlopig niet aan de orde als dat al ooit kan.
Misschien als het echt vanuit haar komt dat haar vader er meer vrede mee heeft dan wanneer hij denkt dat het van jou komt. Je hoort het vaker dat ze er rond die leeftijd niet zo'n zin meer in hebben die hele verhuizing. Is ook een leeftijd dat ze meer hun eigen ding doen.
Voor mij was het heel anders want ik heb gewoon gezegd zolang jij niet een paar maanden nuchter bent komen ze niet. Maar mijn oudste van 15 zal denk ik nooit meer een heel weekend willen. Dat is ook voorlopig niet aan de orde als dat al ooit kan.
Vandaag is wat gisteren nog toekomst was
maandag 25 november 2024 om 18:31
Week op- af lijkt me idd niet fijn voor een tiener. Sowieso niet, eigenlijk 
voor niemand.
Maar kan me voorstellen als jullie dit zo gewend zijn, en het geeft houvast aan alles, dat het prettig kan zijn. Totdat dat het niet meer is. Nu dus. Je kan een regeling toch aanpassen? En met de tiener samen om de tafel wat volgens haar én jullie passend is? Ze heeft er vast ideeën bij!
voor niemand. Maar kan me voorstellen als jullie dit zo gewend zijn, en het geeft houvast aan alles, dat het prettig kan zijn. Totdat dat het niet meer is. Nu dus. Je kan een regeling toch aanpassen? En met de tiener samen om de tafel wat volgens haar én jullie passend is? Ze heeft er vast ideeën bij!
maandag 25 november 2024 om 19:00
Wonen jullie een beetje bij elkaar in de buurt, Charlotta? Dat maakt denk ik ook nog wel uit. Verder mee eens om te kijken of dochter het zelf bespreekbaar kan maken. Of dat min of meer kan initiëren?
Bij mijn vriend loopt het ook anders dan de regeling, dat hebben de pubers zelf zo bedacht.
Bij mijn vriend loopt het ook anders dan de regeling, dat hebben de pubers zelf zo bedacht.
Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
