Relaties
alle pijlers
Stieftopic
woensdag 30 augustus 2023 om 10:11
Een meeschrijftopic voor iedere stiefouder, bonusfiguur of hoe we ons ook willen noemen. Voor iedereen die door een relatie betrokken is bij een gezin met kinderen van een ander. Daarom relatiepijler en niet de kinderenpijler.
Zelf heb ik sinds ruim 8 maanden een LAT-langeafstandsrelatie met een man (49) met 3 kinderen. 2 jongens van 11 en een meisje van 8. Hij heeft co-ouderschap. Zelf (39) heb ik geen kinderen. Ook geen kinderwens (meer). Al vrij snel na het kennismaken en wat meer optrekken met zijn kinderen (zie mijn vorige topic) liep ik al tegen vanalles aan. Hoewel het contact goed loopt, de kinderen mij zeker leuk lijken te vinden en enthousiast reageren als ik er ben blijft het ingewikkeld. Mezelf als “bezoeker” in een gezin, me verwonderen over sommige dingen, en ja ook al enige frustratie opgelopen. Aandacht moeten delen. Kids die niet van jou zijn maar die (terecht!) wel op 1 staan voor je partner. Hoe gaat dit in de toekomst verder? Moet je dat wel willen? Welke rol is voor je weggelegd? En hoe neem je zelf de ruimte in die je nodig hebt? Omdat dit voor mij allemaal nieuw en onbekend terrein is merkte ik hoe fijn het was om hier ervaringen en meningen van anderen te lezen. Een stukje support. Maar ook een kritische spiegel.
Toevoeging: iedereen die op wat voor manier ook met “stiefsituaties” te maken heeft, voel je welkom om mee te schrijven.
Zelf heb ik sinds ruim 8 maanden een LAT-langeafstandsrelatie met een man (49) met 3 kinderen. 2 jongens van 11 en een meisje van 8. Hij heeft co-ouderschap. Zelf (39) heb ik geen kinderen. Ook geen kinderwens (meer). Al vrij snel na het kennismaken en wat meer optrekken met zijn kinderen (zie mijn vorige topic) liep ik al tegen vanalles aan. Hoewel het contact goed loopt, de kinderen mij zeker leuk lijken te vinden en enthousiast reageren als ik er ben blijft het ingewikkeld. Mezelf als “bezoeker” in een gezin, me verwonderen over sommige dingen, en ja ook al enige frustratie opgelopen. Aandacht moeten delen. Kids die niet van jou zijn maar die (terecht!) wel op 1 staan voor je partner. Hoe gaat dit in de toekomst verder? Moet je dat wel willen? Welke rol is voor je weggelegd? En hoe neem je zelf de ruimte in die je nodig hebt? Omdat dit voor mij allemaal nieuw en onbekend terrein is merkte ik hoe fijn het was om hier ervaringen en meningen van anderen te lezen. Een stukje support. Maar ook een kritische spiegel.
Toevoeging: iedereen die op wat voor manier ook met “stiefsituaties” te maken heeft, voel je welkom om mee te schrijven.
anoniem_66da9c8962792 wijzigde dit bericht op 30-08-2023 11:17
Reden: Toevoeging gedaan
Reden: Toevoeging gedaan
4.75% gewijzigd
dinsdag 16 juli 2024 om 10:01
Ik zou hier dan weer niet goed tegen kunnen. Maar dat is ook omdat ik daar wat rechtlijnig in ben: Als je iets toezegt moet diegene op je kunnen rekenen. Dat staat dan ook nog los van stiefkinderen. Maar goed, het werkt voor jullie dus dat is prima!Qiya schreef: ↑16-07-2024 07:39
Maar moet ook echt weleens mijn afspraak bijstellen, dat ik tegen partner heb gezegd dat ik iets wilde doen. Maar een dag van tevoren merk, dat ik mijn energie voor andere dingen wil besteden. Partner is super flexibel omdat hij al 10jaar alleenstaande vader was, dus ook dan is het geen enkel probleem en past hij de plannen weer aan en neemt de verantwoordelijkheid voor zoon weer per direct op hem.
dinsdag 16 juli 2024 om 10:04
Tja, daar is ook geen kant-en-klaar recept voor. Iedere situatie is anders. Ik denk dat wij reageren op dingen die ons opvallen en mogelijke valkuilen. Deels uit herkenning, maar dan nog, een pasklaar antwoord valt niet te geven. Ik persoonlijk zie - ook in dat je meermalen aangeeft dat ze hun moeder erg missen - eerder reden om het wat rustiger aan te doen dan om alle voor jou logische momenten aan te grijpen om attent en behulpzaam te zijn. Wellicht zit daar een mogelijkheid: wat minder vanuit jezelf doen, wat meer achterover leunen.
Ik heb zelf onzekerheid ervaren in of ik de kinderen van mijn vriend tijdens het eten actief moest gaan vragen naar hoe hun week geweest was. Ik ben daar zeker in geïnteresseerd, maar omdat ik het thuis vroeger soms als een soort houterig kruisverhoor ervoer (van mijn eigen moeder bovendien), voelde ik me daarin onzeker. Mijn vriend was helder: doe niet meer dan wat voor jou prettig is en ze komen zelf wel. Ik ben nu de puberteit aangebroken is opnieuw wat aan het zoeken, maar dat hoort er volgens mij ook bij.
Ik heb zelf onzekerheid ervaren in of ik de kinderen van mijn vriend tijdens het eten actief moest gaan vragen naar hoe hun week geweest was. Ik ben daar zeker in geïnteresseerd, maar omdat ik het thuis vroeger soms als een soort houterig kruisverhoor ervoer (van mijn eigen moeder bovendien), voelde ik me daarin onzeker. Mijn vriend was helder: doe niet meer dan wat voor jou prettig is en ze komen zelf wel. Ik ben nu de puberteit aangebroken is opnieuw wat aan het zoeken, maar dat hoort er volgens mij ook bij.
Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.
dinsdag 16 juli 2024 om 10:07
Melon, het vervelende is dat je nooit weet wanneer je het goed doet. Als je een goede band opbouwt en jullie gaan uit elkaar is dat k*t, maar krampachtig een band afhouden is natuurlijk ook niet de weg. De kinderen zoeken je op en vertellen je dingen, dus ze vinden je leuk. Dat is al een fantastische start, dat kan veel slechter. Ik zou er voor waken dat je niet altijd alom aanwezig bent, luister goed naar je eigen grenzen, maar wees niet te krampachtig. Uiteindelijk moet iedereen zijn eigen weg vinden.
dinsdag 16 juli 2024 om 10:12
Ik snap en herken dat, maar ik denk dat dit specifiek zo is omdat zij als bewust kinderloze in een gezin meedraait. Ookal is dat haar keuze, het betekent veel concessies. Ik zie dit als een concessie haar kant op en vind dat juist wel mooi. Ik interpreteer het als dat het soms toch ineens beklemmend/beperkend kan zijn om op te passen, en haar vriend kan haar in tegemoetkomen. En daardoor is er denk ik meer mogelijk. Mijn vriend zou het denk ik lastiger vinden, die is ook wat rechtlijniger. Prima, dat zou ik ook hebben, maar dan is er gewoon twee kanten op iets minder flexibiliteit. Ik zal dus enkel iets toezeggen als ik het - noodgevallen e.d. daargelaten - kan nakomen.Advocaatje schreef: ↑16-07-2024 10:01Ik zou hier dan weer niet goed tegen kunnen. Maar dat is ook omdat ik daar wat rechtlijnig in ben: Als je iets toezegt moet diegene op je kunnen rekenen. Dat staat dan ook nog los van stiefkinderen. Maar goed, het werkt voor jullie dus dat is prima!
Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.
dinsdag 16 juli 2024 om 10:19
Ja dat probeer ik inderdaad, want het is voor mij heel makkelijk om te zeggen 'dan breng ik je toch even?' omdat ik me daar goed bij voel, maar ik wil het vanuit de kinderen laten komen.canis-felis schreef: ↑16-07-2024 10:04Tja, daar is ook geen kant-en-klaar recept voor. Iedere situatie is anders. Ik denk dat wij reageren op dingen die ons opvallen en mogelijke valkuilen. Deels uit herkenning, maar dan nog, een pasklaar antwoord valt niet te geven. Ik persoonlijk zie - ook in dat je meermalen aangeeft dat ze hun moeder erg missen - eerder reden om het wat rustiger aan te doen dan om alle voor jou logische momenten aan te grijpen om attent en behulpzaam te zijn. Wellicht zit daar een mogelijkheid: wat minder vanuit jezelf doen, wat meer achterover leunen.
Ik heb zelf onzekerheid ervaren in of ik de kinderen van mijn vriend tijdens het eten actief moest gaan vragen naar hoe hun week geweest was. Ik ben daar zeker in geïnteresseerd, maar omdat ik het thuis vroeger soms als een soort houterig kruisverhoor ervoer (van mijn eigen moeder bovendien), voelde ik me daarin onzeker. Mijn vriend was helder: doe niet meer dan wat voor jou prettig is en ze komen zelf wel. Ik ben nu de puberteit aangebroken is opnieuw wat aan het zoeken, maar dat hoort er volgens mij ook bij.
Want misschien hebben ze daar ook wel helemaal geen trek in en durven ze geen nee te zeggen, zitten ze met mij opgescheept.
En dat kruisverhoor aan tafel is heel herkenbaar haha.
dinsdag 16 juli 2024 om 10:46
Klinkt goed, vind ik._melon2 schreef: ↑16-07-2024 10:19Ja dat probeer ik inderdaad, want het is voor mij heel makkelijk om te zeggen 'dan breng ik je toch even?' omdat ik me daar goed bij voel, maar ik wil het vanuit de kinderen laten komen.
Want misschien hebben ze daar ook wel helemaal geen trek in en durven ze geen nee te zeggen, zitten ze met mij opgescheept.
En dat kruisverhoor aan tafel is heel herkenbaar haha.
Aan tafel en meer in het algemeen heb ik ook geobserveerd hoe het in hun eigen dynamiek gaat. Mijn vriend vraagt zelf ook niet zo hoe iets geweest was, ik denk dat het ook een beetje hun gewoonte en persoonlijkheden zijn (ik denk dat het bij moeder thuis niet heel anders gaat wat dat betreft). Ik ben iemand die zich naar een dynamiek kameleont. Dat kan prettig zijn, maar als het een dynamiek is die niet bij me past niet. En ik denk dat deze neiging ook wel de reden is dat ik niet wil samenwonen. Het voelt alsof ik mezelf dan verlies en dat vind ik beangstigend. Dat vindt ook wel zijn oorsprong in mijn jeugd, denk ik, maar ik vind het vooral fijn om mijn eigen plek te hebben. De grap is dat mijn vriend latten niet gewend was, maar juist is gaan waarderen (hij is net als ik introvert), en dat ook mensen om hem heen vinden dat we het goed voor elkaar hebben. Mensen om mij heen kennen mijn lat-voorkeur langer, haha. Maar goed, dat gaat op voor mij en ons, voor jou verder niet zo relevant maar een zijpaadje n.a.v. dat 'kruisverhoor'
Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.
dinsdag 16 juli 2024 om 17:57
Ik denk dat wat je doet ook niet verkeerd is melon maar dat het wel wat snel is. Jullie zijn nog maar kort samen en zitten nog in de verliefde fase. Meestal weet je pas na wat langere tijd of het meer blijvend is.
Wij zijn na 4/5 maanden begonnen met elkaar kinderen voorzichtig leren kennen. En pas na een jaar ook met de kinderen gezamenlijk steeds meer gaan doen.
Mijn kinderen missen ook een vader en mijn vriend vult daarin sinds kort wel wat aan maar vult niks in.
Mijn vriend heeft co ouderschap dus voor zijn zoontje ben ik gewoon gezellig aanwezig maar verder niet.
Wij zijn na 4/5 maanden begonnen met elkaar kinderen voorzichtig leren kennen. En pas na een jaar ook met de kinderen gezamenlijk steeds meer gaan doen.
Mijn kinderen missen ook een vader en mijn vriend vult daarin sinds kort wel wat aan maar vult niks in.
Mijn vriend heeft co ouderschap dus voor zijn zoontje ben ik gewoon gezellig aanwezig maar verder niet.
Vandaag is wat gisteren nog toekomst was
dinsdag 16 juli 2024 om 18:53
Snel en ook wel erg veel. Niet zozeer voor de kinderen, ik begreep dat ze veel de hort op zijn (ook de nachten?), maar het werkt wel in de hand dat je dingen gaat doen. Dat snap ik althans wel: als jullie samen zijn is dat eigenlijk samenwonend in zijn huis en kan ik me ook wel voorstellen dat op de bank zitten toekijken raar voelt. Maar daardoor schuif je dus ook al heel vroeg dat gezin in. Daar zou ik terughoudender in zijn.
Ook lees ik in je laatste posts dus dat de kinderen hun moeder erg missen. Dat, en ook wel de houding van je partner, roept bij mij de vraag op hoe lang geleden die scheiding effectief is? Volgens mij heb ik dat nog niet gelezen. Moeder grotendeels uit beeld wel. Ik zie dat toch wel als een kwetsbare situatie, ook al zijn de kinderen al ouder. Ik was meerderjarig en uitwonend toen mijn ouders gingen scheiden, maar ik heb best geworsteld met de situatie. Niet zozeer de scheiding, dat hadden ze wat mij betreft gerust eerder mogen doen, maar wel hoe snel mijn moeder een nieuwe partner op de bank had zitten. Ik betwijfel of mijn vader daarmee gezeten heeft, maar ik heb me daar als meerderjarige behoorlijk rot over gevoeld naar mijn vader toe. Dat kan allemaal naast elkaar bestaan en maakt zoiets in mijn ogen dus al gauw kwetsbaar.
En eerlijk gezegd verbaas ik me ook wel een beetje over jouw partner m.b.t. het ontmoeten; ik zie niet echt voor me hoe je "per toeval" een hele dag samen doorbrengt met zijn kinderen erbij. Maar oké, dat is zo gelopen, de klik is goed zeg je, dus dat is zoals ik eerder al schreef iets om te koesteren. Maar die goede klik sluit niet uit dat het best een moeilijke situatie kan zijn, ook voor oudere kinderen.
Ook lees ik in je laatste posts dus dat de kinderen hun moeder erg missen. Dat, en ook wel de houding van je partner, roept bij mij de vraag op hoe lang geleden die scheiding effectief is? Volgens mij heb ik dat nog niet gelezen. Moeder grotendeels uit beeld wel. Ik zie dat toch wel als een kwetsbare situatie, ook al zijn de kinderen al ouder. Ik was meerderjarig en uitwonend toen mijn ouders gingen scheiden, maar ik heb best geworsteld met de situatie. Niet zozeer de scheiding, dat hadden ze wat mij betreft gerust eerder mogen doen, maar wel hoe snel mijn moeder een nieuwe partner op de bank had zitten. Ik betwijfel of mijn vader daarmee gezeten heeft, maar ik heb me daar als meerderjarige behoorlijk rot over gevoeld naar mijn vader toe. Dat kan allemaal naast elkaar bestaan en maakt zoiets in mijn ogen dus al gauw kwetsbaar.
En eerlijk gezegd verbaas ik me ook wel een beetje over jouw partner m.b.t. het ontmoeten; ik zie niet echt voor me hoe je "per toeval" een hele dag samen doorbrengt met zijn kinderen erbij. Maar oké, dat is zo gelopen, de klik is goed zeg je, dus dat is zoals ik eerder al schreef iets om te koesteren. Maar die goede klik sluit niet uit dat het best een moeilijke situatie kan zijn, ook voor oudere kinderen.
Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.
dinsdag 16 juli 2024 om 19:29
De scheiding is zo'n 12 jaar geleden en al vrij snel daarna is ze ook grotendeels uit beeld verdwenen. In verband met herkenbaarheid ga ik daar verder liever niet te diep op in, maar juist nu ze ouder worden beseffen de kinderen hoe die situatie in elkaar steekt. Dus dat is zeker kwetsbaar en daar ben ik me ook bewust van.
Ze zijn inderdaad ook 's nachts veel weg. Ik zie ze echt heel weinig. Soms het hele weekend ook niet.
Ze zijn inderdaad ook 's nachts veel weg. Ik zie ze echt heel weinig. Soms het hele weekend ook niet.
dinsdag 16 juli 2024 om 19:37
Dank voor je reactie, ik begrijp uiteraard dat je er niet te diep op in wilt gaan vanwege hun privacy. Het klinkt als een verdrietige situatie voor hen en ook voor hun vader en ik zou me kunnen indenken dat jij ook niet direct zoiets verwacht had toen je de relatie aanging. Ik snap ook dat het mogelijk dubbel voelt of lastig is je ertoe te verhouden als de scheiding zelf al zo lang geleden is en er anderzijds door meer te kunnen (door)zien emoties ontstaan bij de kinderen.
Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.
vrijdag 16 augustus 2024 om 08:22
Wij zijn nog op vakantie, ik liep even aan tegen het egocentrische van een kind.
Ik ben vakanties gewend waarin ik rondtrek en de wereld ontdek. Nu zat ik vast op een gezins horror plek en gingen we alleen maar zwemmen
Ben ook twee dagen alleen de hort op geweest, maar dat voelde niet leuk, we zijn niet voor niets met z'n drieën hier.
Gelukkig op dag vier het anders kunnen doen en cultuur, natuur en kindvriendelijke dingen samen kunnen voegen.
En het is sindsdien echt heel gezellig samen. Zoon groeit nog meer naar me toe, is meer met mij in gesprek en op me gefocust dan op z'n vader soms. Schattig.
Zondag gaan we weer naar huis. Weet niet of ik het snel weer zal doen, volgend jaar gaan partner en ik sowieso weer samen op vakantie en zoon met z'n moeder. Het jaar daarna sta ik er vast weer anders in.
Ik ben vakanties gewend waarin ik rondtrek en de wereld ontdek. Nu zat ik vast op een gezins horror plek en gingen we alleen maar zwemmen
Ben ook twee dagen alleen de hort op geweest, maar dat voelde niet leuk, we zijn niet voor niets met z'n drieën hier.
Gelukkig op dag vier het anders kunnen doen en cultuur, natuur en kindvriendelijke dingen samen kunnen voegen.
En het is sindsdien echt heel gezellig samen. Zoon groeit nog meer naar me toe, is meer met mij in gesprek en op me gefocust dan op z'n vader soms. Schattig.
Zondag gaan we weer naar huis. Weet niet of ik het snel weer zal doen, volgend jaar gaan partner en ik sowieso weer samen op vakantie en zoon met z'n moeder. Het jaar daarna sta ik er vast weer anders in.
vrijdag 16 augustus 2024 om 11:50
Ik heb dit meegenomen en ook wat dingen besproken met vriendinnenen (die ook bekend zijn met stief situaties) en uiteraard met m'n vriend.Advocaatje schreef: ↑16-07-2024 10:07Melon, het vervelende is dat je nooit weet wanneer je het goed doet. Als je een goede band opbouwt en jullie gaan uit elkaar is dat k*t, maar krampachtig een band afhouden is natuurlijk ook niet de weg. De kinderen zoeken je op en vertellen je dingen, dus ze vinden je leuk. Dat is al een fantastische start, dat kan veel slechter. Ik zou er voor waken dat je niet altijd alom aanwezig bent, luister goed naar je eigen grenzen, maar wees niet te krampachtig. Uiteindelijk moet iedereen zijn eigen weg vinden.
Tot een paar dagen voor vertrek nog getwijfeld, maar ik heb ze uiteindelijk toch wat gegeven voor de vakantie. Ze vonden het echt heel erg lief.
En ik ben blij dat ik gedaan heb wat vanaf het begin goed voelde om te doen.
vrijdag 16 augustus 2024 om 22:56
Haha, ja, het is wel.... anders. De kinderen van mijn vriend zijn al vrij zelfstandig, die liggen halve dagen te weken in dat zwembad. Dan kunnen wij er in de buurt wel op uit. Ook wel veel beperkter dan ik gewend ben, maar het hielp dat er een stadje op loopafstand was met een leuk terras. En lekker bij het huisje lezen of zo kan ik ook wel waarderen. Ik voelde vooral 's avonds wel wat opgehokt. Ook omdat het dan net te klein is en geen mogelijkheden biedt voor iedereen om ontspannen te zitten/hangen. De kinderen hebben gelukkig zelden ruzie. Ze kunnen wel heel druk zijn samen, dat vind ik in zo'n kleine ruimte soms pittig.
Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.
vrijdag 23 augustus 2024 om 09:05
Hier ging het gelukkig een heel stuk beter dan in december met wintersport. Toen wilde mijn vriend nooit meer op vakantie met mijn kinderen.
Nu ging het goed. Paar kleine dingetjes maar we hebben dat goed kunnen uitpraten. Kinderen onderling ging op 1x na ook goed. Mijn kinderen hebben gelukkig niet veel ruzie meer dat scheelt een hoop. Maar mijn jongste met adhd blijft pittig af en toe. Hij vraagt heel veel aandacht. Dat is voor mij al pittig maar ook omdat ik niet wil dat anderen er last van hebben. Ik vind het leuk om ook wat meer tijd door te brengen met mijn stiefkind en hem daardoor ook wat meer te leren kennen.
Nu ging het goed. Paar kleine dingetjes maar we hebben dat goed kunnen uitpraten. Kinderen onderling ging op 1x na ook goed. Mijn kinderen hebben gelukkig niet veel ruzie meer dat scheelt een hoop. Maar mijn jongste met adhd blijft pittig af en toe. Hij vraagt heel veel aandacht. Dat is voor mij al pittig maar ook omdat ik niet wil dat anderen er last van hebben. Ik vind het leuk om ook wat meer tijd door te brengen met mijn stiefkind en hem daardoor ook wat meer te leren kennen.
Vandaag is wat gisteren nog toekomst was
vrijdag 23 augustus 2024 om 09:09
Dat kan ik mij voorstellen Qiya dat is dan wel echt een andere vakantie. Misschien even op instellen dat het nu deze vakantie zo gaat en een andere keer kan het weer op je eigen manier.
@melon je moet doen wat voor jou goed voelt en wat bij jou past. Fijn dat ze het waarderen.
@zonnestraaltje sterkte en anders ook lekker wat voor jezelf gaan doen een dagje.
Ik ben ook benieuwd meisje85
@melon je moet doen wat voor jou goed voelt en wat bij jou past. Fijn dat ze het waarderen.
@zonnestraaltje sterkte en anders ook lekker wat voor jezelf gaan doen een dagje.
Ik ben ook benieuwd meisje85
Vandaag is wat gisteren nog toekomst was
vrijdag 23 augustus 2024 om 11:20
Het zou jammer zijn meisje85 maar ik begrijp het ook wel.
Ik vind het soms ook lastig omdat je inderdaad niet weet wie mee leest. Maar ik zie het ook wel als iemand die denk ik niks anders te doen heeft. Wie gaat er anders zoveel teruglezen en er wat van vinden.
Fijn dat het een mooie dag was!
Ik vind het soms ook lastig omdat je inderdaad niet weet wie mee leest. Maar ik zie het ook wel als iemand die denk ik niks anders te doen heeft. Wie gaat er anders zoveel teruglezen en er wat van vinden.
Fijn dat het een mooie dag was!
Vandaag is wat gisteren nog toekomst was
vrijdag 23 augustus 2024 om 12:23
Wat heerlijk, dat jullie zo’n liefdevolle trouwdag hadden, zo zijn trouwerijen bedoeld imo. Je lijkt me een fijn mens, een cadeautje voor die kids ook. Maar ik begrijp je terughoudendheid hier ook. Iedereen reageert vanuit z’n eigen perspectief en pijn en slaan daarmee de plank soms volledig mis. Weet wel dat ik persoonlijk veel aan jouw inbreng hier heb gehad. Dankjewel daarvoor.
vrijdag 23 augustus 2024 om 12:26
Gefeliciteerd, Meisje85! Fijn dat het zo'n mooie dag was.
Ik begrijp je afwegingen wel. Volgens mij loop jij hier ook al een hele tijd mee en dan weet je helaas dat er soms rare types bij zitten (en dat zijn dan alleen nog maar gevallen die meeschrijven). Ik vind je reacties altijd heel waardevol (ook in andere relatietopics), dus ik hoop dat je wel in enige vorm blijft meeschrijven. Maaar ik kan het me ook voorstellen als dat net-niet voor je is, vooral reageren op anderen, of dat het dan te lastig wordt om de verleiding te weerstaan om toch over je eigen situatie te schrijven.
Ik begrijp je afwegingen wel. Volgens mij loop jij hier ook al een hele tijd mee en dan weet je helaas dat er soms rare types bij zitten (en dat zijn dan alleen nog maar gevallen die meeschrijven). Ik vind je reacties altijd heel waardevol (ook in andere relatietopics), dus ik hoop dat je wel in enige vorm blijft meeschrijven. Maaar ik kan het me ook voorstellen als dat net-niet voor je is, vooral reageren op anderen, of dat het dan te lastig wordt om de verleiding te weerstaan om toch over je eigen situatie te schrijven.
Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.
) en dat is zo'n 22 jaar geleden.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
