Relaties
alle pijlers
Stieftopic
woensdag 30 augustus 2023 om 10:11
Een meeschrijftopic voor iedere stiefouder, bonusfiguur of hoe we ons ook willen noemen. Voor iedereen die door een relatie betrokken is bij een gezin met kinderen van een ander. Daarom relatiepijler en niet de kinderenpijler.
Zelf heb ik sinds ruim 8 maanden een LAT-langeafstandsrelatie met een man (49) met 3 kinderen. 2 jongens van 11 en een meisje van 8. Hij heeft co-ouderschap. Zelf (39) heb ik geen kinderen. Ook geen kinderwens (meer). Al vrij snel na het kennismaken en wat meer optrekken met zijn kinderen (zie mijn vorige topic) liep ik al tegen vanalles aan. Hoewel het contact goed loopt, de kinderen mij zeker leuk lijken te vinden en enthousiast reageren als ik er ben blijft het ingewikkeld. Mezelf als “bezoeker” in een gezin, me verwonderen over sommige dingen, en ja ook al enige frustratie opgelopen. Aandacht moeten delen. Kids die niet van jou zijn maar die (terecht!) wel op 1 staan voor je partner. Hoe gaat dit in de toekomst verder? Moet je dat wel willen? Welke rol is voor je weggelegd? En hoe neem je zelf de ruimte in die je nodig hebt? Omdat dit voor mij allemaal nieuw en onbekend terrein is merkte ik hoe fijn het was om hier ervaringen en meningen van anderen te lezen. Een stukje support. Maar ook een kritische spiegel.
Toevoeging: iedereen die op wat voor manier ook met “stiefsituaties” te maken heeft, voel je welkom om mee te schrijven.
Zelf heb ik sinds ruim 8 maanden een LAT-langeafstandsrelatie met een man (49) met 3 kinderen. 2 jongens van 11 en een meisje van 8. Hij heeft co-ouderschap. Zelf (39) heb ik geen kinderen. Ook geen kinderwens (meer). Al vrij snel na het kennismaken en wat meer optrekken met zijn kinderen (zie mijn vorige topic) liep ik al tegen vanalles aan. Hoewel het contact goed loopt, de kinderen mij zeker leuk lijken te vinden en enthousiast reageren als ik er ben blijft het ingewikkeld. Mezelf als “bezoeker” in een gezin, me verwonderen over sommige dingen, en ja ook al enige frustratie opgelopen. Aandacht moeten delen. Kids die niet van jou zijn maar die (terecht!) wel op 1 staan voor je partner. Hoe gaat dit in de toekomst verder? Moet je dat wel willen? Welke rol is voor je weggelegd? En hoe neem je zelf de ruimte in die je nodig hebt? Omdat dit voor mij allemaal nieuw en onbekend terrein is merkte ik hoe fijn het was om hier ervaringen en meningen van anderen te lezen. Een stukje support. Maar ook een kritische spiegel.
Toevoeging: iedereen die op wat voor manier ook met “stiefsituaties” te maken heeft, voel je welkom om mee te schrijven.
anoniem_66da9c8962792 wijzigde dit bericht op 30-08-2023 11:17
Reden: Toevoeging gedaan
Reden: Toevoeging gedaan
4.75% gewijzigd
vrijdag 23 augustus 2024 om 14:44
Meisje85, wat fijn dat jullie zo’n mooie dag gehad hebben.
Ik begrijp je twijfels. Ik heb ooit veel geschreven op het forum en daarna tijd niet. Nu onder deze naam en dit onderwerp ben ik ook terughoudend en het relletje laatst, en dan met name de uithaal naar jou met ‘oude’ informatie, zorgt er ook wel voor dat ik het lastig vind. Wat heel jammer is, want ik waardeer dit topic wel. En ik lees jouw bijdragen altijd graag.
Ik begrijp je twijfels. Ik heb ooit veel geschreven op het forum en daarna tijd niet. Nu onder deze naam en dit onderwerp ben ik ook terughoudend en het relletje laatst, en dan met name de uithaal naar jou met ‘oude’ informatie, zorgt er ook wel voor dat ik het lastig vind. Wat heel jammer is, want ik waardeer dit topic wel. En ik lees jouw bijdragen altijd graag.
vrijdag 23 augustus 2024 om 18:23
Haha, oh, geweldig, je hebt nog dezelfde nickname! Ik denk dat je hem wat 'ontgroeid' bent
) en dat is zo'n 22 jaar geleden.
Ik had mijn voornaam in mijn eerste nick (na een wat beschamende op icq, haha), die heb ik na een paar jaar weggedaan.
Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.
vrijdag 23 augustus 2024 om 22:32
Gefeliciteerd meisje85! Wat klinkt je bruiloft heerlijk en je vakantie ook.
Misschien is het voor jou gewoon tijd voor een nieuwe nick? Ik wissel zelf regelmatig nadat ik in het verleden iets heel naars heb meegemaakt met iemand die mijn echte naam achterhaald had en me probeerde te chanteren. Het regelmatig anonimiseren van mijn nick en gewoon als nieuwe forummer verdergaan helpt om dat niet meer te laten gebeuren..
Misschien is het voor jou gewoon tijd voor een nieuwe nick? Ik wissel zelf regelmatig nadat ik in het verleden iets heel naars heb meegemaakt met iemand die mijn echte naam achterhaald had en me probeerde te chanteren. Het regelmatig anonimiseren van mijn nick en gewoon als nieuwe forummer verdergaan helpt om dat niet meer te laten gebeuren..
maandag 26 augustus 2024 om 07:49
Wat fijn Meisje dat het een leuke dag was en een fijne vakantie erachteraan. Top!
En herkenbaar hoor, ik loop hier ook al zeker 20jaar mee. Heb mij er inmiddels voor af kunnen sluiten, die zure reacties of discussies die voor mij nergens toe leiden. Ik negeer het gewoon. Of reageer minimaal.
Het is gewoon eigen pijn en projectie, waar jij niks mee hoeft en je ook zeker niet hoeft te verantwoorden.
Ik schrijf hier inmiddels ook nog zelden, dat scheelt ook in het niet zo serieus nemen van reacties die gefocust zijn op 'afkeur'.
Hoop dat je het kan laten bij degene die die reactie plaatste en het niet zo persoonlijk oppakt. Jij weet wie je bent irl. Anderen doen het met een minimaal stukje tekst. Dus het heeft niks met jou, of wat je schrijft, te maken.
Doe wat goed voelt, het is fijn als je mee blijft schrijven. Alleen als je er zelf wat uithaalt.
En herkenbaar hoor, ik loop hier ook al zeker 20jaar mee. Heb mij er inmiddels voor af kunnen sluiten, die zure reacties of discussies die voor mij nergens toe leiden. Ik negeer het gewoon. Of reageer minimaal.
Het is gewoon eigen pijn en projectie, waar jij niks mee hoeft en je ook zeker niet hoeft te verantwoorden.
Ik schrijf hier inmiddels ook nog zelden, dat scheelt ook in het niet zo serieus nemen van reacties die gefocust zijn op 'afkeur'.
Hoop dat je het kan laten bij degene die die reactie plaatste en het niet zo persoonlijk oppakt. Jij weet wie je bent irl. Anderen doen het met een minimaal stukje tekst. Dus het heeft niks met jou, of wat je schrijft, te maken.
Doe wat goed voelt, het is fijn als je mee blijft schrijven. Alleen als je er zelf wat uithaalt.
maandag 9 september 2024 om 11:32
Toch dit topic maar weer even afgestoft.
Ik ben bang dat het voor ons toch opbreekt het beide hebben van kinderen elkaar alleen kunnen zien in het weekend. De vakantie verliep eigenlijk goed was een leuke week.
Maar ik vind het heel lastig om elkaar alleen in het weekend te zien maar wat ik ook heel lastig vind dat hij dan soms ook spontaan wat plant met vrienden. Ik word daar dan niet echt blij van want ik verheug mij ook op tijd met hem. Hij voelt zich vervolgens rot omdat hij niks kan doen zonder gedoe. Ik heb hem al vaker aangegeven dat het niet erg is dat hij wat gaat doen maar wel dat ik het niet weet. Het is iets wat vaker voorkomt. Ik heb hem al eens de keus gegeven wil je een relatie of wil je een vrijgezellen leven. Hij heeft toen gekozen voor relatie. Maar ik vraag me af of hij dat wel kan. Hij zal nou eenmaal niet altijd kunnen doen wat hij wil. Want wat hij er eigenlijk mee zegt de afspraak met jou is niet belangrijk want ik heb wat leukers te doen.
Hij ziet dat trouwens anders hij zegt we zien elkaar vaak genoeg wel dus als er een keer wat anders is dan is dat zo.
Hij wil nu nadenken of hij nog verder wil. Ik dacht dat ik er wel uit was maar ik denk hoe langer ik nadenk ik eigenlijk het wel weet. Want als hij niet duidelijker kan zijn in zijn afspraken geeft dat mij teveel onzekerheid. Maar wat is het moeilijk om die knoop definitief door te hakken.
Ik ben bang dat het voor ons toch opbreekt het beide hebben van kinderen elkaar alleen kunnen zien in het weekend. De vakantie verliep eigenlijk goed was een leuke week.
Maar ik vind het heel lastig om elkaar alleen in het weekend te zien maar wat ik ook heel lastig vind dat hij dan soms ook spontaan wat plant met vrienden. Ik word daar dan niet echt blij van want ik verheug mij ook op tijd met hem. Hij voelt zich vervolgens rot omdat hij niks kan doen zonder gedoe. Ik heb hem al vaker aangegeven dat het niet erg is dat hij wat gaat doen maar wel dat ik het niet weet. Het is iets wat vaker voorkomt. Ik heb hem al eens de keus gegeven wil je een relatie of wil je een vrijgezellen leven. Hij heeft toen gekozen voor relatie. Maar ik vraag me af of hij dat wel kan. Hij zal nou eenmaal niet altijd kunnen doen wat hij wil. Want wat hij er eigenlijk mee zegt de afspraak met jou is niet belangrijk want ik heb wat leukers te doen.
Hij ziet dat trouwens anders hij zegt we zien elkaar vaak genoeg wel dus als er een keer wat anders is dan is dat zo.
Hij wil nu nadenken of hij nog verder wil. Ik dacht dat ik er wel uit was maar ik denk hoe langer ik nadenk ik eigenlijk het wel weet. Want als hij niet duidelijker kan zijn in zijn afspraken geeft dat mij teveel onzekerheid. Maar wat is het moeilijk om die knoop definitief door te hakken.
Vandaag is wat gisteren nog toekomst was
maandag 9 september 2024 om 12:55
Ach wat rot blauwedruif, een knuffel voor jou.
Snap je goed hoor, het lijkt me niks meer dan logisch dat hij z'n plannen deelt met jou zodat jij weet waar je aan toe bent.
Zeker als je elkaar alleen in de weekenden ziet.
Snap zeker dat hij ook behoefte heeft in zijn eigen kindvrije dagen, wat te doen met vrienden. Maar wat je zegt, laat het optijd weten dan overvalt het je niet zo. En jij je niet al een week verheugt om hem weer te zien en dat gaat dan ineens niet door.
Lastig een andere partij die 'nadenkt'. Maar zo te lezen weet jij je keuze ook al of niet?
De knoop doorhakken is nooit makkelijk, het wordt er dus ook niet gemakkelijker op als je langer wacht.
Sterkte in elk geval!
Snap je goed hoor, het lijkt me niks meer dan logisch dat hij z'n plannen deelt met jou zodat jij weet waar je aan toe bent.
Zeker als je elkaar alleen in de weekenden ziet.
Snap zeker dat hij ook behoefte heeft in zijn eigen kindvrije dagen, wat te doen met vrienden. Maar wat je zegt, laat het optijd weten dan overvalt het je niet zo. En jij je niet al een week verheugt om hem weer te zien en dat gaat dan ineens niet door.
Lastig een andere partij die 'nadenkt'. Maar zo te lezen weet jij je keuze ook al of niet?
De knoop doorhakken is nooit makkelijk, het wordt er dus ook niet gemakkelijker op als je langer wacht.
Sterkte in elk geval!
maandag 9 september 2024 om 13:17
Mijn gevoel gaat alle kanten op. Ene moment denk ja ik heb hier gewoon geen zin in. Andere moment denk ik ik zie nog wel een kans een misschien moeten we de beslissing niet nu nemen maar wel afspreken dat als dit over x aantal maanden voor beiden niet beter gaat dat we dan wel echt moeten zeggen dit gaat niet.
Ik schrijf dit nu steeds even voor mezelf op want hij heeft gevraagd om wat rust om na te denken en ik wil niet de hele dag door allemaal dingen op hem afvuren.
Ik schrijf dit nu steeds even voor mezelf op want hij heeft gevraagd om wat rust om na te denken en ik wil niet de hele dag door allemaal dingen op hem afvuren.
Vandaag is wat gisteren nog toekomst was
maandag 9 september 2024 om 20:23
40min met de auto. Ja ik probeer het nu echt zo veel mogelijk naast me neer te leggen en niet af en te wachten maar gewoon even verder te gaan. Leuke plannen voor mijn huis gemaakt. Ik moet heel nodig een nieuwe vloer ik wil wat kamers omgooien.Advocaatje schreef: ↑09-09-2024 18:32Wat naar Blauwedruif! Wonen jullie ver uit elkaar? Goed dat je nu zaken voor jezelf opschrijft en niet zit te wachten alsof je zelf willoos bent. Maar snap dat het erg moeilijk is.
Maar moeilijk is het wel. Ik ben zelf altijd van de snelle beslissingen meer op gevoel. Vaak gaat dat goed soms niet haha. Maar ik denk als je dagen nadenkt is dat ook zo.
Vandaag is wat gisteren nog toekomst was
maandag 9 september 2024 om 23:19
Als je elkaar weinig ziet dan ga ik er vanuit dat je alleen samen bent zonder kinderen, klopt dat? Misschien vraag ik naar de bekende weg, ik heb niet het hele topic vanaf het begin gelezen. Dus als je er liever niet op ingaat is dat ook ok.
Ik worstel soms ook wel eens met een goed ritme vinden. Het voelt dan of ik een heel leven in de momenten dat we samen zijn moet proppen (wij latten ook). Dus ik vind/vond het dan ook wel lastig als mijn vriend dingen plant in "onze" dagen. Maar je kunt niet altijd met z'n tweetjes in een soort bubbel zitten, dat zou je ook niet doen als je samen je kinderen had. Dan verdeel je ook taken en heb je ook je eigen dingen. Ik vergeet soms hoe dat met mijn ex was. Ik wilde als het ware die eerste kinderloze jaren opnieuw doen, maar dat gaat gewoon niet want je bent allebei ouder (we hebben ook banen met veel meer verplichtingen en verantwoordelijkheid) en die kinderen zijn er nu eenmaal.
Bij ons hebben een paar praktische dingen wel geholpen, zoals heel suf een gezamenlijke digitale agenda. Dan hoeft de een geen "toestemming" te vragen maar ben je wel op de hoogte van elkaar. Ook hebben wij een vast ritme voor de weekenden in het ene of het andere huis. En ik zit dus rustig alleen in zijn huis als hij iets afgesproken heeft. We komen niet meer bij de ander op bezoek zegmaar. Maar dan nog moet je er wel over willen overleggen met elkaar en niet alleen maar je eigen gang gaan.
Wij hebben ook geen concrete plannen om te gaan samenwonen zo lang de kinderen nog thuis wonen. Maar onze kinderen kennen elkaar wel en dat gaat ook wel gemoedelijk. Ik denk dat als het echt totaal niet zou boteren over en weer dat ik wel moeite zou hebben om een toekomst te zien samen. Dan ben je meer een beetje gezelschap voor de stille momenten maar gaat het verder nergens naartoe.
Hopelijk kom je een beetje tot rust. Meestal bij dit soort dingen weet je het diep in je hart prima.
Ik worstel soms ook wel eens met een goed ritme vinden. Het voelt dan of ik een heel leven in de momenten dat we samen zijn moet proppen (wij latten ook). Dus ik vind/vond het dan ook wel lastig als mijn vriend dingen plant in "onze" dagen. Maar je kunt niet altijd met z'n tweetjes in een soort bubbel zitten, dat zou je ook niet doen als je samen je kinderen had. Dan verdeel je ook taken en heb je ook je eigen dingen. Ik vergeet soms hoe dat met mijn ex was. Ik wilde als het ware die eerste kinderloze jaren opnieuw doen, maar dat gaat gewoon niet want je bent allebei ouder (we hebben ook banen met veel meer verplichtingen en verantwoordelijkheid) en die kinderen zijn er nu eenmaal.
Bij ons hebben een paar praktische dingen wel geholpen, zoals heel suf een gezamenlijke digitale agenda. Dan hoeft de een geen "toestemming" te vragen maar ben je wel op de hoogte van elkaar. Ook hebben wij een vast ritme voor de weekenden in het ene of het andere huis. En ik zit dus rustig alleen in zijn huis als hij iets afgesproken heeft. We komen niet meer bij de ander op bezoek zegmaar. Maar dan nog moet je er wel over willen overleggen met elkaar en niet alleen maar je eigen gang gaan.
Wij hebben ook geen concrete plannen om te gaan samenwonen zo lang de kinderen nog thuis wonen. Maar onze kinderen kennen elkaar wel en dat gaat ook wel gemoedelijk. Ik denk dat als het echt totaal niet zou boteren over en weer dat ik wel moeite zou hebben om een toekomst te zien samen. Dan ben je meer een beetje gezelschap voor de stille momenten maar gaat het verder nergens naartoe.
Hopelijk kom je een beetje tot rust. Meestal bij dit soort dingen weet je het diep in je hart prima.
dinsdag 10 september 2024 om 12:19
Het is bij mij nog niet aan de orde, maar ik vraag me ook vaak af: hoe vorm je zo'n latrelatie? Buiten de kinderen om, blijft er maar weinig tijd over voor samen. Maar wat nou, als er buiten de kinderen om, sowieso weinig tijd is?
Ik weet niet, of jij dingen kan en wil combineren, blauwedruif? Dus je vriend zien op dagen dat er ook kinderen zijn?
Ik zelf wil dat niet. Maar aangezien er dan maar 1 weekend (zaterdag op zondagmiddag) per 2 weken overblijft, en ik dan soms ook met vriendinnen wil afspreken, voorzie ik een zelfde setting als bij jou.
Welke tijd is dan voor jullie samen? Wat blijft er dan over? En als het dan zo strikt geregisseerd is, wat doe je dan in die tijd? Is het dan eigenlijk wel een relatie? Ik worstel daar zelf ook mee, en vraag me af of je op die manier een relatie met verbinding kunt opbouwen...? Nou kan verbinding en contact ook tússen die weekenden gebeuren natuurlijk, door te bellen bv.
Maar heb je dan een relatie, met groei? Of is het meer gezelschap, zoals hierboven Justi schrijft?
Ik weet niet, of jij dingen kan en wil combineren, blauwedruif? Dus je vriend zien op dagen dat er ook kinderen zijn?
Ik zelf wil dat niet. Maar aangezien er dan maar 1 weekend (zaterdag op zondagmiddag) per 2 weken overblijft, en ik dan soms ook met vriendinnen wil afspreken, voorzie ik een zelfde setting als bij jou.
Welke tijd is dan voor jullie samen? Wat blijft er dan over? En als het dan zo strikt geregisseerd is, wat doe je dan in die tijd? Is het dan eigenlijk wel een relatie? Ik worstel daar zelf ook mee, en vraag me af of je op die manier een relatie met verbinding kunt opbouwen...? Nou kan verbinding en contact ook tússen die weekenden gebeuren natuurlijk, door te bellen bv.
Maar heb je dan een relatie, met groei? Of is het meer gezelschap, zoals hierboven Justi schrijft?
dinsdag 10 september 2024 om 15:39
Wat rot, blauwedruif. Klinkt alsof jullie allebei op zoek zijn naar ruimte in dit plaatje, alleen is de invulling daarvan anders. Jij wil tijd samen en vindt dat nu eigenlijk sowieso al te weinig, hij heeft (ook of meer) behoefte aan tijd alleen. Ik vraag me altijd af of je er met afspraken dan wel komt, want onderliggend zijn de behoeften blijkbaar niet gelijk. Sterkte, nooit leuk als het zo loopt!
Knip
Knip
meisje85 wijzigde dit bericht op 25-10-2024 09:30
Reden: Wegens privacy
Reden: Wegens privacy
71.86% gewijzigd
dinsdag 10 september 2024 om 15:58
Ach Meisje, wat een nare situatie voor die kinderen. Toch put ik er een soort troost uit, uit hoe ik in zo ongeveer al jouw berichten zie hoe jij die kinderen ziet, ze ruimte biedt voor al hun emoties, ze erkent en bijstaat/begeleidt waar dat kan. Je kunt niet vervangen wat hun moeder laat vallen, want dat hebben ze nou juist van hun moeder nodig, maar het is zo waardevol dat jij er voor hen bent (en jij en hun vader zo te lezen echt heel goed daarover kunnen communiceren).
Het is zo frustrerend dat er met zo iemand niet te redeneren valt en die zelfreflectie gaat ook niet komen. Maar dat jij/jullie de kinderen begeleiden door uit te leggen/ondertitelen (wat gebeurt er, het ligt niet aan hen, ze mogen grenzen stellen, etc) is wel een heel groot goed. Dat zullen de kinderen waarschijnlijk niet doorhebben nu en dat hoeft ook helemaal niet, maar reken maar dat dit ze helpt (en ze dat later wel degelijk zullen zien). Even een hart onder de riem voor jou, in deze pijnlijke situatie
.
Het is zo frustrerend dat er met zo iemand niet te redeneren valt en die zelfreflectie gaat ook niet komen. Maar dat jij/jullie de kinderen begeleiden door uit te leggen/ondertitelen (wat gebeurt er, het ligt niet aan hen, ze mogen grenzen stellen, etc) is wel een heel groot goed. Dat zullen de kinderen waarschijnlijk niet doorhebben nu en dat hoeft ook helemaal niet, maar reken maar dat dit ze helpt (en ze dat later wel degelijk zullen zien). Even een hart onder de riem voor jou, in deze pijnlijke situatie
.
dinsdag 10 september 2024 om 19:01
Herkenbaar m.b.t. die (zelf)reflectie. Schelden of zo gebeurt bij de moeder in mijn verhaal gelukkig niet, maar de in mijn ogen broodnodige (zelf)reflectie ontbreekt en er lijkt ook behoorlijk wat egocentrisme te zijn. Het is de vraag hoe lang de kinderen zich daar nog meegaand in opstellen. Ik bemoei me er niet actief mee, maar ben denk ik wel een belangrijk klankbord voor mijn vriend. Dat is natuurlijk ook helpend om te reflecteren, ik benoem ook aspecten in het gedrag van moeder die ik wél begrijp (ook in de wetenschap dat mijn vriend zijn mening na het spuien ook nogal eens wat bijstelt). Zo'n klankbord heeft zijn ex duidelijk niet in haar huidige partner, dat is emotioneel bezien eerder nóg een kind, naast het kind dat zij samen al kregen.S-Groot schreef: ↑10-09-2024 15:58Ach Meisje, wat een nare situatie voor die kinderen. Toch put ik er een soort troost uit, uit hoe ik in zo ongeveer al jouw berichten zie hoe jij die kinderen ziet, ze ruimte biedt voor al hun emoties, ze erkent en bijstaat/begeleidt waar dat kan. Je kunt niet vervangen wat hun moeder laat vallen, want dat hebben ze nou juist van hun moeder nodig, maar het is zo waardevol dat jij er voor hen bent (en jij en hun vader zo te lezen echt heel goed daarover kunnen communiceren).
Het is zo frustrerend dat er met zo iemand niet te redeneren valt en die zelfreflectie gaat ook niet komen. Maar dat jij/jullie de kinderen begeleiden door uit te leggen/ondertitelen (wat gebeurt er, het ligt niet aan hen, ze mogen grenzen stellen, etc) is wel een heel groot goed. Dat zullen de kinderen waarschijnlijk niet doorhebben nu en dat hoeft ook helemaal niet, maar reken maar dat dit ze helpt (en ze dat later wel degelijk zullen zien). Even een hart onder de riem voor jou, in deze pijnlijke situatie
Ik ben me er ook bewust van dat ik nogal kan aanslaan op het gedrag van moeder omdat ik weet hoe hard uitspraken uit eigen emotie en onkunde kunnen aankomen én beklijven bij een kind. Maar gelukkig hebben de kinderen in mijn vriend een stabiele(re) factor. Waarmee ik absoluut niet wil zeggen dat moeder niets goed zou doen. Maar haar uitspraken waarop ze niet lijkt te kunnen reflecteren zijn denk ik makkelijker te verhapstukken als de andere ouder wat rustiger is. Dat heb ik zelf niet gehad in mijn jeugd waardoor bepaalde dingen nog tot op de dag van vandaag dooretteren.
Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.
dinsdag 10 september 2024 om 19:12
Wat lijkt het me slopend zeg om te dealen met dit soort drama van een ex waar het om wat voor reden dan ook, niet goed mee botert.
Voel me een geluksvogel voor zowel mijn bonuszoon en partner en mij, dat dit in onze relatie niet speelt. Zo'n fijn co-ouderschap hebben ze. Dat gun je elk kind en extra verdrietig te weten dat dit nog altijd best zeldzaam is volgens mij.
Voel me een geluksvogel voor zowel mijn bonuszoon en partner en mij, dat dit in onze relatie niet speelt. Zo'n fijn co-ouderschap hebben ze. Dat gun je elk kind en extra verdrietig te weten dat dit nog altijd best zeldzaam is volgens mij.
dinsdag 10 september 2024 om 19:55
Nop. En verwachten we komende jaren eigenlijk ook niet. Man is er gelaten onder. Onze gezamenlijke kinderen verdrietig op momenten, maar ergens wordt het snel het nieuwe normaal.
dinsdag 10 september 2024 om 19:56
@justi wij zien elkaar wel met de kinderen alleen dat weekend is het bijna altijd alleen een dag. We blijven dan niet slapen.
Ik heb mijn kinderen altijd dat was in het het begin niet zo. Het daarom moeilijker om bv naar zijn huis te gaan als hij wat heeft en elkaar later weer te zien. Eerder waren mijn kinderen nog wel vaak bij de ouders van mijn ex maar helaas is mijn schoonmoeder overleden.
@jubelien dat soort dingen denk ik ook vaak. Hoewel we toch nog wel vooruit gaan maar dan op een andere manier.
Onze kinderen zijn wel op een leeftijd dat ze steeds meer hun eigen weg gaan en best een dag alleen thuis kunnen en willen zijn. En we doen bijna iedere dag dat we niet samen zijn videobellen. Soms even maar soms ook 1 a 2u.
@meisje dat heb je wel goed verwoord en of afspraken werken is lastig inderdaad.
We hebben voor nu afgesproken om nog geen beslissing te maken. Uit elkaar kan altijd nog en er zit nog heel veel liefde en als we samen zijn hebben we nooit ruzie oid. We gaan wel wat afspraken maken. Hoe en wat moeten we nog bespreken. Maar ws een vast weekend om de zoveel weken zonder afspraken en waarin ik oppas probeer te regelen. En een gezamenlijke agenda. We moeten allebei wat naar het midden bewegen. En dan kijken hoe en of dat werkt.
Ik heb mijn kinderen altijd dat was in het het begin niet zo. Het daarom moeilijker om bv naar zijn huis te gaan als hij wat heeft en elkaar later weer te zien. Eerder waren mijn kinderen nog wel vaak bij de ouders van mijn ex maar helaas is mijn schoonmoeder overleden.
@jubelien dat soort dingen denk ik ook vaak. Hoewel we toch nog wel vooruit gaan maar dan op een andere manier.
Onze kinderen zijn wel op een leeftijd dat ze steeds meer hun eigen weg gaan en best een dag alleen thuis kunnen en willen zijn. En we doen bijna iedere dag dat we niet samen zijn videobellen. Soms even maar soms ook 1 a 2u.
@meisje dat heb je wel goed verwoord en of afspraken werken is lastig inderdaad.
We hebben voor nu afgesproken om nog geen beslissing te maken. Uit elkaar kan altijd nog en er zit nog heel veel liefde en als we samen zijn hebben we nooit ruzie oid. We gaan wel wat afspraken maken. Hoe en wat moeten we nog bespreken. Maar ws een vast weekend om de zoveel weken zonder afspraken en waarin ik oppas probeer te regelen. En een gezamenlijke agenda. We moeten allebei wat naar het midden bewegen. En dan kijken hoe en of dat werkt.
Vandaag is wat gisteren nog toekomst was
dinsdag 10 september 2024 om 20:01
Wat lastig meisje85. Ik herken het wel maar dan omdat de vader van mijn kinderen niet voor ze zorgt. En dat wil je niet voor je kinderen. Je wil dat ze ondanks dat hun ouders niet meer samen zijn wel bij allebei een fijn thuis hebben.
Bij ons zie ik het niet meer goed komen hij is te "ziek". Tenzij hij echt eens wat gaat ondernemen maar ik hoop eerder dat hij over 5 jaar überhaupt nog leeft.
Ik denk dat de ex van jouw man ook zo vast zit in haar patroon en denkwijze en niet wil of kan inzien wat ze doet.
Bij ons zie ik het niet meer goed komen hij is te "ziek". Tenzij hij echt eens wat gaat ondernemen maar ik hoop eerder dat hij over 5 jaar überhaupt nog leeft.
Ik denk dat de ex van jouw man ook zo vast zit in haar patroon en denkwijze en niet wil of kan inzien wat ze doet.
Vandaag is wat gisteren nog toekomst was
woensdag 11 september 2024 om 09:41
blauwedruif, het klinkt alsof jullie wel goed kunnen communiceren over de problemen nu. Dat is echt waardevol denk ik. Ik hoop dat jullie tot een compromis kunnen komen waar jullie je allebei oke kunnen voelen, en zo de komende jaren doorkomen. Daarna is er dan weer wat meer ruimte als de kinderen ouder zijn. Maar lastig hoor, je wil ook niet een paar jaar ongelukkig zijn en alleen in een wachtstand staan.
Meisje, eens met de rest: het klinkt absoluut alsof jullie het beste maken van een nare situatie, en de kinderen bieden wat jullie kunnen. Ik vind het ook heel liefdevol klinken hoe jij over de situatie spreekt, mijn respect ook voor dat jij je zo goed kunt opstellen daarin.
Meisje, eens met de rest: het klinkt absoluut alsof jullie het beste maken van een nare situatie, en de kinderen bieden wat jullie kunnen. Ik vind het ook heel liefdevol klinken hoe jij over de situatie spreekt, mijn respect ook voor dat jij je zo goed kunt opstellen daarin.
woensdag 11 september 2024 om 10:32
Ik moet ook leren mij sneller uit te spreken over zoiets. Dan ben ik ook niet geïrriteerd waardoor het er helemaal verkeerd uitkomt. Dan is het eerder een verwijt dan een wens. Maar goed dat komt voort uit mijn vorige relatie en is work in progress.stokbootje schreef: ↑11-09-2024 09:41blauwedruif, het klinkt alsof jullie wel goed kunnen communiceren over de problemen nu. Dat is echt waardevol denk ik. Ik hoop dat jullie tot een compromis kunnen komen waar jullie je allebei oke kunnen voelen, en zo de komende jaren doorkomen. Daarna is er dan weer wat meer ruimte als de kinderen ouder zijn. Maar lastig hoor, je wil ook niet een paar jaar ongelukkig zijn en alleen in een wachtstand staan.
Meisje, eens met de rest: het klinkt absoluut alsof jullie het beste maken van een nare situatie, en de kinderen bieden wat jullie kunnen. Ik vind het ook heel liefdevol klinken hoe jij over de situatie spreekt, mijn respect ook voor dat jij je zo goed kunt opstellen daarin.
Eens met jouw laatste zin echt respect hoe je dit oppakt meisje85.
Vandaag is wat gisteren nog toekomst was
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
