Relaties
alle pijlers
Stieftopic
woensdag 30 augustus 2023 om 10:11
Een meeschrijftopic voor iedere stiefouder, bonusfiguur of hoe we ons ook willen noemen. Voor iedereen die door een relatie betrokken is bij een gezin met kinderen van een ander. Daarom relatiepijler en niet de kinderenpijler.
Zelf heb ik sinds ruim 8 maanden een LAT-langeafstandsrelatie met een man (49) met 3 kinderen. 2 jongens van 11 en een meisje van 8. Hij heeft co-ouderschap. Zelf (39) heb ik geen kinderen. Ook geen kinderwens (meer). Al vrij snel na het kennismaken en wat meer optrekken met zijn kinderen (zie mijn vorige topic) liep ik al tegen vanalles aan. Hoewel het contact goed loopt, de kinderen mij zeker leuk lijken te vinden en enthousiast reageren als ik er ben blijft het ingewikkeld. Mezelf als “bezoeker” in een gezin, me verwonderen over sommige dingen, en ja ook al enige frustratie opgelopen. Aandacht moeten delen. Kids die niet van jou zijn maar die (terecht!) wel op 1 staan voor je partner. Hoe gaat dit in de toekomst verder? Moet je dat wel willen? Welke rol is voor je weggelegd? En hoe neem je zelf de ruimte in die je nodig hebt? Omdat dit voor mij allemaal nieuw en onbekend terrein is merkte ik hoe fijn het was om hier ervaringen en meningen van anderen te lezen. Een stukje support. Maar ook een kritische spiegel.
Toevoeging: iedereen die op wat voor manier ook met “stiefsituaties” te maken heeft, voel je welkom om mee te schrijven.
Zelf heb ik sinds ruim 8 maanden een LAT-langeafstandsrelatie met een man (49) met 3 kinderen. 2 jongens van 11 en een meisje van 8. Hij heeft co-ouderschap. Zelf (39) heb ik geen kinderen. Ook geen kinderwens (meer). Al vrij snel na het kennismaken en wat meer optrekken met zijn kinderen (zie mijn vorige topic) liep ik al tegen vanalles aan. Hoewel het contact goed loopt, de kinderen mij zeker leuk lijken te vinden en enthousiast reageren als ik er ben blijft het ingewikkeld. Mezelf als “bezoeker” in een gezin, me verwonderen over sommige dingen, en ja ook al enige frustratie opgelopen. Aandacht moeten delen. Kids die niet van jou zijn maar die (terecht!) wel op 1 staan voor je partner. Hoe gaat dit in de toekomst verder? Moet je dat wel willen? Welke rol is voor je weggelegd? En hoe neem je zelf de ruimte in die je nodig hebt? Omdat dit voor mij allemaal nieuw en onbekend terrein is merkte ik hoe fijn het was om hier ervaringen en meningen van anderen te lezen. Een stukje support. Maar ook een kritische spiegel.
Toevoeging: iedereen die op wat voor manier ook met “stiefsituaties” te maken heeft, voel je welkom om mee te schrijven.
anoniem_66da9c8962792 wijzigde dit bericht op 30-08-2023 11:17
Reden: Toevoeging gedaan
Reden: Toevoeging gedaan
4.75% gewijzigd
zondag 9 februari 2025 om 20:50
Nou, ik ben zelf maar even gaan terugzoeken, aangezien het blijkbaar teveel gevraagd is om even concreet aan te geven waar je op reageert. Dat is een post van Meisje85. Zij heeft op dagelijkse basis ervaring met het zijn van een samengesteld gezin. Dus daar gaat je "punt" al mank. Bovendien verdraai je haar woorden. Ze heeft een oordeel over vaders die hun weekendregeling oké vinden en dat zou voor haar reden zijn om geen relatie met zo iemand aan te gaan.Trixie schreef: ↑09-02-2025 20:21Dat iemand zonder ervaring met een samengesteld gezin zegt dat een weekendregeling niet van deze tijd is en denkt dat zo’n regeling een teken van gebrek aan betrokkenheid van een vader is, kan ik nog begrijpen. Maar als je dit in dit topic beweert, dan heb je óf nog heel veel te leren over exen en samengestelde zinnen. Of je bent zo arrogant dat je denkt dat je kan neerkijken op een situatie die anders is dan die van jezelf. Dat verdient een correctie. Namens alle vaders die buiten spel worden gezet door moeders.
En dat wil jij corrigeren? Dan ben ik zeer benieuwd waar jíj de arrogantie vandaan haalt. En ook om op die toon hier binnen te vallen, duidelijk zonder ook maar de moeite te nemen om goed te lezen. Want dan had je kunnen weten dat ook Meisje en haar partner te maken hebben met een complexe verhouding met moeder en daar op een constructieve manier mee om proberen te gaan. Haar in de mond leggen wat je beweert slaat dus als een tang op een varken. Maar misschien wist je dat stiekem wel, aangezien je liever foutief parafraseert dan even de post te citeren? Lekker makkelijk blaten?
Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.
maandag 10 februari 2025 om 00:18
maandag 10 februari 2025 om 08:03
Mooi verwoord. Denk dat het onder andere ook om mijn post ging.canis-felis schreef: ↑09-02-2025 20:50Nou, ik ben zelf maar even gaan terugzoeken, aangezien het blijkbaar teveel gevraagd is om even concreet aan te geven waar je op reageert. Dat is een post van Meisje85. Zij heeft op dagelijkse basis ervaring met het zijn van een samengesteld gezin. Dus daar gaat je "punt" al mank. Bovendien verdraai je haar woorden. Ze heeft een oordeel over vaders die hun weekendregeling oké vinden en dat zou voor haar reden zijn om geen relatie met zo iemand aan te gaan.
Vaders die hier bewust voor kiezen, daar gaat het om.
Ouderverstoting is een nachtmerrie, vreselijk verdrietig.
maandag 10 februari 2025 om 10:23
Dat dacht ik ook, maar ook dan was het m.i. een vreemde en overtrokken reactie. Het lijkt me evident dat ook jij het had over vaders die zelf voor een weekendconstructie kiezen en/of dat wel prima vinden. Er wordt hier volgens mij, zeker door de "vaste" schrijvers, op een normale manier over gediscussieerd. Ik vond de reactie van Trixie in het algemeen overdreven en misplaatst.
Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.
dinsdag 11 februari 2025 om 21:39
En Voor de verstoten ouder. En voor de halfbroers/zussen die een kind missen. En voor de andere familieleden. Het raakt zoveel meer mensen dan de ouder en het kind.kataravrouw schreef: ↑10-02-2025 08:52Ouderverstoting heel verdrietig idd, maar vooral schadelijk voor de kinderen.
woensdag 12 februari 2025 om 09:38
Zeker, ook heel verdrietig voor verdere familie. Als verstoten ouder [ vaak de vader ] heb je een heel stuk van het opgroeien van je kinderen gemist, zijn van je vervreemd of heeft zelfs geen band meer.
Maar die kinderen .....die hebben nog een heel leven voor zich, moeten zich nog vormen. Zijn niet gezien geworden. In onze situatie zijn alledrie de stiefkinderen ernstig geschaad en hebben ze grote problemen in hun funktioneren en welzijn nu in hun volwassen leven. En dat had voorkomen kunnen worden.
woensdag 12 februari 2025 om 11:38
Uiteraard is ouderverstoting uitermate ernstig. Dat is/lijkt gelukkig niet aan de hand in de situatie waar we het over hadden. Het is niet voor het eerst dat iemand binnen komt zetten met een overtrokken en misplaatste reactie, waardoor het ineens over ouderverstoting gaat. Volgens mij schrijft hier niemand mee die dat (ouderverstoting) een goede situatie vindt.
Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.
donderdag 13 februari 2025 om 07:52
Profiel aangemaakt om mee te kunnen schrijven hier. Ik heb niet het hele topic teruggelezen maar wel de laatste pagina’s.
Ik heb nu een aantal jaar een relatie met een man die een kind met zijn ex heeft en wat in de laatste pagina’s wordt geschreven is herkenbaar. Zijn ex probeerde/probeert hem zo weinig mogelijk te laten vaderen. Uiteindelijk is er nu een 40-60 verdeling, maar daar is een rechtszaak aan te pas gekomen. Ik heb hem pas ontmoet toen ze al een aantal jaar gescheiden waren, gelukkig was ik dus geen aanleiding voor hun scheiding. Toch lijkt zijn ex een hekel aan mij (en hem) te hebben.
Mijn vriend heeft al heel wat gedaan om de relatie te verbeteren, er ging behoorlijk wat aan die rechtszaak vooraf (in de zin van mediator, coach, etc). Een buitenstaander kan makkelijk zeggen: waar twee vechten hebben er twee schuld. Maar ik zie ook: waar 1 van beiden niet uit de vechtstand wil is het voor de ander ook onmogelijk om een normale ouder-relatie te bewaren. Ze weigert bijvoorbeeld structureel voor iedere vakantie om toestemming te geven, bestookt hem met hatelijke mails en appjes, weigert samen naar dingen als oudergesprekken en sportwedstrijden te gaan etc etc
Ik sta er behoorlijk buiten, maar ik word er wel eens moedeloos en verdrietig van. Ik heb haar zelfs nog nooit ontmoet (want dat weigert ze) maar lijk toch met 1 been in een soort vechtscheiding te zijn beland zonder zelf ooit getrouwd te zijn geweest.
Hoe lang houdt iemand dat haten en vechten vol? Hoe moet je daarop reageren? Ik merk dat hun kind het ook meer en meer meekrijgt, zo verdrietig.
Ik heb nu een aantal jaar een relatie met een man die een kind met zijn ex heeft en wat in de laatste pagina’s wordt geschreven is herkenbaar. Zijn ex probeerde/probeert hem zo weinig mogelijk te laten vaderen. Uiteindelijk is er nu een 40-60 verdeling, maar daar is een rechtszaak aan te pas gekomen. Ik heb hem pas ontmoet toen ze al een aantal jaar gescheiden waren, gelukkig was ik dus geen aanleiding voor hun scheiding. Toch lijkt zijn ex een hekel aan mij (en hem) te hebben.
Mijn vriend heeft al heel wat gedaan om de relatie te verbeteren, er ging behoorlijk wat aan die rechtszaak vooraf (in de zin van mediator, coach, etc). Een buitenstaander kan makkelijk zeggen: waar twee vechten hebben er twee schuld. Maar ik zie ook: waar 1 van beiden niet uit de vechtstand wil is het voor de ander ook onmogelijk om een normale ouder-relatie te bewaren. Ze weigert bijvoorbeeld structureel voor iedere vakantie om toestemming te geven, bestookt hem met hatelijke mails en appjes, weigert samen naar dingen als oudergesprekken en sportwedstrijden te gaan etc etc
Ik sta er behoorlijk buiten, maar ik word er wel eens moedeloos en verdrietig van. Ik heb haar zelfs nog nooit ontmoet (want dat weigert ze) maar lijk toch met 1 been in een soort vechtscheiding te zijn beland zonder zelf ooit getrouwd te zijn geweest.
Hoe lang houdt iemand dat haten en vechten vol? Hoe moet je daarop reageren? Ik merk dat hun kind het ook meer en meer meekrijgt, zo verdrietig.
donderdag 13 februari 2025 om 07:53
Geloof ik niks van dat het minder voorkomt. Het ligt namelijk in mijn ogen niet aan de soort omgangsregeling maar aan de bereidwilligheid van beiden ouders.kataravrouw schreef: ↑12-02-2025 09:48Laten we hopen, nu er meer voor co ouderschap wordt gekozen, ouderverstoting minder voor komt.
donderdag 13 februari 2025 om 08:00
In situatie van man inmiddels al 12 jaar waarvan we kind nu bijna jaar niet zien. Maar hier ging het subtieler, dus man werd hier wel uitgenodigd voor oudergesprek maar die plande ze dan midden op de dag onder werktijd. Discussies via de app mocht ze lezen van moeder want het ging toch over haar, etc. Terwijl zelfs oa de kies-coach zei dat zijn grote mensen zaken daar heeft kind niks mee te maken. En mening van moeder is inmiddels volledig de mening van kind geworden. Iedereen die een andere mening heeft als moeder, wordt in verdoemhoek geplaatst zeg maar. Hun dochter was pas 1 bij scheiding dus heeft ook geen herinneringen aan dat ze wel samen waren.
Inmiddels is moeder nu sinds kort voor tweede keer gescheiden en lijkt de 2e ex dezelfde behandeling te krijgen met hun kind. Kinderen vinden de scheiding bijvoorbeeld zijn schuld (er is geen situatie van vreemdgaan oid aan zijn kant).
Wij houden hoop voor tijd dat dochter uit huis is.
donderdag 13 februari 2025 om 08:03
Dit ook zo herkenbaar. Ik had zelf dat vooroordeel ook toen ik mijn vriend net ontmoette hoor: waarom niet ‘gewoon’ voor co-ouderschap gaan. Maar inderdaad hij moest alimentatie betalen gebaseerd op zijn hoge inkomen, en hij had de laatste jaren van hun huwelijk extra veel gewerkt als ondernemer omdat zij thuis was komen te zitten (en het was nooit de afspraak geweest dat hij zou werken en zij niet, maar zij zei haar baan op). Zij verhuisde ook nog eens weg (huizenmarkt, dus weiger dat maar eens) terwijl hij ook weer voor werk aan een bepaalde woonplaats gebonden was. Dus dan beland je in de situatie dat kind in plaats a naar school gaat terwijl vader in plaats b woont, en dan moet je als man echt veel moeite doen om die verdeling gelijkwaardiger te krijgen.Mangogo schreef: ↑08-02-2025 20:00Ik merk zelf wel dat ik de opmerkingen over vaderlijke kwaliteiten en weekend regeling lastig vindt. Mij man zou dolgraag zijn kind zien en toen regeling er nog wel was vaker zien maar dat kan alleen als 2 mensen daarin meewerken maar toch wordt de vader er als je de regeling hoort op aangegeven. De moeder zegt echt niet zo snel van hij wil haar wel vaker zien maar van mij mag het niet.
Een moeder wordt toch nog vaker als 'heilig' gezien.
Co-ouderschap terwijl de moeder dat actief tegenwerkt is niet vanzelfsprekend.
donderdag 13 februari 2025 om 08:06
Wauw mangogo 12 jaar?!
Hoewel nu ik er over nadenk, mijn vriend en zijn ex zitten al op de helft. Mijn vriend staat momenteel op de wachtlijst van een psycholoog om voor zichzelf ondersteuning te krijgen hoe om te gaan met alle haatberichten. Ik zou niet zeggen dat hij er aan onderdoor gaat want het is een taaie, maar het trekt zeker een wissel op zijn mentale gezondheid.
Hoewel nu ik er over nadenk, mijn vriend en zijn ex zitten al op de helft. Mijn vriend staat momenteel op de wachtlijst van een psycholoog om voor zichzelf ondersteuning te krijgen hoe om te gaan met alle haatberichten. Ik zou niet zeggen dat hij er aan onderdoor gaat want het is een taaie, maar het trekt zeker een wissel op zijn mentale gezondheid.
donderdag 13 februari 2025 om 08:29
Ammahoela....ja goed gezegd, co ouderschap terwijl de moeder dat actief tegen werkt is niet vanzelf sprekend.
Dat hebben wij ook gemerkt idd.
In het begin van onze relatieleek het me fijn een goede band met zijn ex te hebben vanwege hun kinderen. Leek mij voor hun kinderen ook fijn en een veilig gevoel geven.
Wist ik veel dat er ook moeders zijn die hun eigen gevoel van jaloezie, afgunst, ontevredenheid, wraak gevoelens over de rug van haar kinderen kon laten gaan? Wat was ik naief, achteraf gezien.
Ik heb me altijd op de achtergrond gehouden en heb echt mijn best gedaan een band met de kinderen op te bouwen. Dat is redelijk gelukt denk ik. Nu ze volwassen zijn heb ik best contact met ze. Maar het heeft mij en mijn kinderen wel wat gekost.....iets waar ik achteraf gezien wel spijt van heb. Ik merk dat nu alle kinderen de deur uit zijn, het allemaal best veel met mij heeft gedaan.
Ik kan een boek schrijven over zijn ex, echt waar.
Dus voor diegene die nog aan het begin staan...zorg voor hele goede communicatie met je partner, dat je beiden op 1 lijn staat, en bewaak je eigen grenzen heel goed.
Dat hebben wij ook gemerkt idd.
In het begin van onze relatieleek het me fijn een goede band met zijn ex te hebben vanwege hun kinderen. Leek mij voor hun kinderen ook fijn en een veilig gevoel geven.
Wist ik veel dat er ook moeders zijn die hun eigen gevoel van jaloezie, afgunst, ontevredenheid, wraak gevoelens over de rug van haar kinderen kon laten gaan? Wat was ik naief, achteraf gezien.
Ik heb me altijd op de achtergrond gehouden en heb echt mijn best gedaan een band met de kinderen op te bouwen. Dat is redelijk gelukt denk ik. Nu ze volwassen zijn heb ik best contact met ze. Maar het heeft mij en mijn kinderen wel wat gekost.....iets waar ik achteraf gezien wel spijt van heb. Ik merk dat nu alle kinderen de deur uit zijn, het allemaal best veel met mij heeft gedaan.
Ik kan een boek schrijven over zijn ex, echt waar.
Dus voor diegene die nog aan het begin staan...zorg voor hele goede communicatie met je partner, dat je beiden op 1 lijn staat, en bewaak je eigen grenzen heel goed.
donderdag 13 februari 2025 om 09:18
Precies dit! Ik dacht eerst: we willen alledrie het beste voor het kind, dat moet toch verbinden. Maar zij is bereid om ruzie over spullen zo te laten escaleren dat kind de dupe is en bijvoorbeeld niets mag meenemen van het ene naar het andere huis.kataravrouw schreef: ↑13-02-2025 08:29
In het begin van onze relatieleek het me fijn een goede band met zijn ex te hebben vanwege hun kinderen. Leek mij voor hun kinderen ook fijn en een veilig gevoel geven.
Wist ik veel dat er ook moeders zijn die hun eigen gevoel van jaloezie, afgunst, ontevredenheid, wraak gevoelens over de rug van haar kinderen kon laten gaan? Wat was ik naief, achteraf gezien.
Dus voor diegene die nog aan het begin staan...zorg voor hele goede communicatie met je partner, dat je beiden op 1 lijn staat, en bewaak je eigen grenzen heel goed.
Partner en ik hebben hele goede communicatie en ik heb natuurlijk volstrekt geen communicatie met haar. Wisselmomenten zijn momenteel eigenijk altijd via naar school brengen/van school halen, wat voor beduidend minder spanning zorgt omdat ze elkaar niet hoeven te zien.
Maar vriend en ik staan niet helemaal op 1 lijn over hoe te reageren op alle aantijgingen. Hij wil vooral geen ruzie en denkt dat iedere reactie vanuit hem sowieso olie op het vuur is, dus hij laat het 9 van de 10 keer van zich afglijden en reageert of helemaal niet of alleen strikt informatief.
Ik heb soms de neiging dat ik haar de waarheid zou willen zeggen of willen aanspreken op het feit dat ze grenzen over gaat en zelfs dingen doet die (mijns inziens) hun kind schaden.
Of ik zou minstens willen dat ze zich afreageert tegen een vriendin ipv wekelijks mijn vriend te verwijten dat hij zo'n slechte vader is.
Ik heb ergens nog steeds de illusie dat we hier toch gewoon uit zouden moeten kunnen komen en vind soms dat vriend niet zo over zich heen moet laten lopen/tegenkracht moet bieden tegen de verwijten en het negatieve beeld dat ze van hem schetst - ook tegen andere ouders en tegen de school bijvoorbeeld.
Ze heeft zelfs gesuggereerd bij school dat er sprake is geweest van huislijk geweld, dat ze zich daarom niet veilig voelt en niet tegelijk met haar ex op de school durft te zijn!
Maar misschien moet ik dit ook meer als een status quo accepteren en me er nog minder van aantrekken.
Ik vind dat moeilijk.
donderdag 13 februari 2025 om 09:45
Dat is ook gewoon heel moeilijk.
Het gevoel er iets van te zeggen heb ik ook heel lang gehad. Veel vaders in een dergelijke situatie vinden het heel moeilijk er iets van te zeggen, bang dat moeders het kind bij ze weg houdt. Dat moeders dan tegen kind zegt, zie je wel, je vader is altijd boos op mij en haat mij. En moeder zet zich dan in een slachtoffer rol waarbij het kind bijna niet anders kan dan voor moeder kiezen.
Pas toen zijn kinderen volwassen waren heb ik af en toe wel eens iets gezegd tegen hen hoe ik over bepaalde situaties dacht en denk.
Gelukkig hebben we nu geen contact meer met ex, alle kinderen zijn volwassen.
Waar ik wel tegen op ga zien is als zijn kinderen iets gaan vieren [ trouwen, kinderen krijgen enz ] en we haar wellicht gaan tegen komen.
Ikzelf vind dat je als volwassen mens jezelf moet kunnen beheersen en normaal tegen elkaar moet doen voor het kind. Maar ik weet nu al dat dat van haar kant uit niet gaat gebeuren.
Het gevoel er iets van te zeggen heb ik ook heel lang gehad. Veel vaders in een dergelijke situatie vinden het heel moeilijk er iets van te zeggen, bang dat moeders het kind bij ze weg houdt. Dat moeders dan tegen kind zegt, zie je wel, je vader is altijd boos op mij en haat mij. En moeder zet zich dan in een slachtoffer rol waarbij het kind bijna niet anders kan dan voor moeder kiezen.
Pas toen zijn kinderen volwassen waren heb ik af en toe wel eens iets gezegd tegen hen hoe ik over bepaalde situaties dacht en denk.
Gelukkig hebben we nu geen contact meer met ex, alle kinderen zijn volwassen.
Waar ik wel tegen op ga zien is als zijn kinderen iets gaan vieren [ trouwen, kinderen krijgen enz ] en we haar wellicht gaan tegen komen.
Ikzelf vind dat je als volwassen mens jezelf moet kunnen beheersen en normaal tegen elkaar moet doen voor het kind. Maar ik weet nu al dat dat van haar kant uit niet gaat gebeuren.
donderdag 13 februari 2025 om 11:42
Maar het valt in dit topic dus nogal mee met die opmerkingen en vooroordelen. Zoals Mangogo aangeeft brengt co-ouderschap ook lang niet altijd een goede verstandhouding met zich mee. Dit topic is nu juist bedoeld als een plek om dat soort dingen te kunnen delen en dat gebeurt ook. Helaas komt het dan óók wel eens voor dat er vervolgens iemand hier binnen komt stomen om het op te nemen voor de moeder die zogenaamd afgefakkeld wordt. Niet zelden op een nare manier, waarbij eveneens het woord 'ouderverstoting' is gevallen.Ammahoela schreef: ↑13-02-2025 08:03Dit ook zo herkenbaar. Ik had zelf dat vooroordeel ook toen ik mijn vriend net ontmoette hoor: waarom niet ‘gewoon’ voor co-ouderschap gaan. Maar inderdaad hij moest alimentatie betalen gebaseerd op zijn hoge inkomen, en hij had de laatste jaren van hun huwelijk extra veel gewerkt als ondernemer omdat zij thuis was komen te zitten (en het was nooit de afspraak geweest dat hij zou werken en zij niet, maar zij zei haar baan op). Zij verhuisde ook nog eens weg (huizenmarkt, dus weiger dat maar eens) terwijl hij ook weer voor werk aan een bepaalde woonplaats gebonden was. Dus dan beland je in de situatie dat kind in plaats a naar school gaat terwijl vader in plaats b woont, en dan moet je als man echt veel moeite doen om die verdeling gelijkwaardiger te krijgen.
Co-ouderschap terwijl de moeder dat actief tegenwerkt is niet vanzelfsprekend.
Het zijn soms bijzonder complexe situaties, waarbij volgens mij alle stiefmoeders die hier regelmatig schrijven het belang van de kinderen van de partner heel belangrijk vinden en zich er zorgen over maken, maar ook in meer of mindere mate aan de zijlijn staan. Dit topic is voor hen waardevol om ervaringen uit te wisselen. Wat mij betreft is dat het prettigst en veiligst zonder ongenuanceerde oordelen, dus als zo iemand hier even binnendendert zoals Trixie deed, zeg ik daar wat van.
Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.
donderdag 13 februari 2025 om 11:48
Goed dat je vriend hulp zoekt. Mijn man heeft ook wel hulp gehad door de jaren heen maar nu niet. Hij 'doet' in dat opzicht alles volgens het boekje geeft ook zijn huisarts aan. Hier is het gewoon een kwestie van acceptatie op dit moment voor man om er niet aan onderdoor te gaan. We hebben samen ook nog 2 kinderen wat voor man toch ook helpt om niet bij de pakken neer te gaan zitten.Ammahoela schreef: ↑13-02-2025 08:06Wauw mangogo 12 jaar?!
Hoewel nu ik er over nadenk, mijn vriend en zijn ex zitten al op de helft. Mijn vriend staat momenteel op de wachtlijst van een psycholoog om voor zichzelf ondersteuning te krijgen hoe om te gaan met alle haatberichten. Ik zou niet zeggen dat hij er aan onderdoor gaat want het is een taaie, maar het trekt zeker een wissel op zijn mentale gezondheid.
donderdag 13 februari 2025 om 11:55
Niet quoten aub. Misschien haal ik stukken weg.Ammahoela schreef: ↑13-02-2025 09:18Precies dit! Ik dacht eerst: we willen alledrie het beste voor het kind, dat moet toch verbinden. Maar zij is bereid om ruzie over spullen zo te laten escaleren dat kind de dupe is en bijvoorbeeld niets mag meenemen van het ene naar het andere huis.
Maar vriend en ik staan niet helemaal op 1 lijn over hoe te reageren op alle aantijgingen. Hij wil vooral geen ruzie en denkt dat iedere reactie vanuit hem sowieso olie op het vuur is, dus hij laat het 9 van de 10 keer van zich afglijden en reageert of helemaal niet of alleen strikt informatief.
Ik heb ergens nog steeds de illusie dat we hier toch gewoon uit zouden moeten kunnen komen en vind soms dat vriend niet zo over zich heen moet laten lopen/tegenkracht moet bieden tegen de verwijten en het negatieve beeld dat ze van hem schetst - ook tegen andere ouders en tegen de school bijvoorbeeld.
Ik vind dat moeilijk.
Ik heb even de herkenbare stukken dikgedrukt. Hier mocht haar knuffel op gegeven moment niet meer mee want ons huis stonk en dan moest die in de was ieder keer en daar kon die niet tegen. Waarschijnlijk werd ze ook na thuiskomst meteen onder de douche gezet.
Man is ook vaker gegaan voor ja en amen. Zeker nadat hij wist dat ex alle berichten tussen hun ook aan kind liet lezen.
En jup dat andere ook herkenbaar. Hier hebben we zelfs melding gemaakt van politie omdat man volgens kind foute dingen had gedaan aldus ex. Dan wisten ze daar al dat wij Hier al reactie op hadden gegeven mocht ze aangifte doen. Idem als een melding voor onze bruiloft omdat het twijfelachtig was of ex kind mee zou laten gaan. Was dit niet zo geweest, was politie gekomen naar ophaalmoment. Gelukkig niet nodig.
En moeilijk is het zeker en mag het ook zijn
donderdag 13 februari 2025 om 22:05
vrijdag 14 februari 2025 om 07:43
Ammahoela schreef: ↑13-02-2025 22:05Oh zo herkenbaar allemaal! Slachtofferrol, kind vertellen hoe onbetrouwbaar vader is, knuffel die niet mee mag, een hele periode waarbij zij probeerde hun kind zo veel mogelijk bij mijn vriend weg te houden: allemaal hetzelfde hier.
Fijn die herkenning in deze bizarre situatie.
En toen kind telefoon kreeg werd het trouwens erger en werd moeder iedere ochtend goedemorgen geappt en in de avond weltrusten dus kwam ze nooit echt mentaal ook in ons huis zeg maar. Weet niet hoe je dar uitlegt.
vrijdag 14 februari 2025 om 09:42
Dat met de telefoon ook heel herkenbaar. Elke poep en scheet van wat wij deden werd door geappt naar moeders, met als gevolg dat moeder tig keer per dag mijn partner belde omdat ze ergens niet mee eens was. Over de meest simpele dingen. Over wat we aten of dat ze het belachelijk vond dat haar kinderen mee moesten helpen afwassen enz.
Ze had de kinderen ook duidelijk de opdracht gegeven alles door te appen.
Zelfs als we op vakantie waren kregen de kinderen de opdracht zeker 3 keer per dag met haar te bellen of te appen. En ik vond dat zo zielig voor ze....ze hadden het naar hun zin met ons op vakantie, maar moesten elke dag verslag doen aan moeder en die hoorde graag alleen de negatieve dingen. Het zette hen in zo n lastig parket. We hebben toen besloten de kinderen alleen s avonds na het eten te laten bellen. En niet meer 3 keer per dag.
Het zou zo fijn zijn geweest als moeder kon zeggen...fijne vakantie allemaal en geniet er van. En uiteraard regelmatig bellen voor diegene die daar behoefte aan heeft.
Later toen de kinderen pubers waren kregen ze de opdracht als ze hier waren gesprekken op te nemen. Dus lagen hier de mobieltjes op tafel en werd er stiekem [ hadden wij niet in de gaten ] opgenomen. Dat gaat natuurlijk alle fatsoensnormen te boven. Het was dat 1 van mijn kinderen dat opviel. Het zou niet in ons zijn opgekomen.
Ook gaven wij zijn kinderen een sleutel van ons huis, dat als wij op vakantie gingen zij hier konden slapen met vrienden ofzo.
Jaren later vertelde 1 van de kinderen dat moeders hier dan door het huis struinde en in onze papieren keek. Ben daar wel ziek van geweest. Meteen toen slot laten vervangen
We hebben toen camera s neer gezet en idd zagen we haar onze brievenbus openen met geweld en proberen binnen te komen. We hebben toen meteen meldingen bij de politie gedaan. En haar dat ook mede gedeeld. Sindsdien geen last meer gehad. Maar zo zie je maar hoe ver het kan gaan.
Ze had de kinderen ook duidelijk de opdracht gegeven alles door te appen.
Zelfs als we op vakantie waren kregen de kinderen de opdracht zeker 3 keer per dag met haar te bellen of te appen. En ik vond dat zo zielig voor ze....ze hadden het naar hun zin met ons op vakantie, maar moesten elke dag verslag doen aan moeder en die hoorde graag alleen de negatieve dingen. Het zette hen in zo n lastig parket. We hebben toen besloten de kinderen alleen s avonds na het eten te laten bellen. En niet meer 3 keer per dag.
Het zou zo fijn zijn geweest als moeder kon zeggen...fijne vakantie allemaal en geniet er van. En uiteraard regelmatig bellen voor diegene die daar behoefte aan heeft.
Later toen de kinderen pubers waren kregen ze de opdracht als ze hier waren gesprekken op te nemen. Dus lagen hier de mobieltjes op tafel en werd er stiekem [ hadden wij niet in de gaten ] opgenomen. Dat gaat natuurlijk alle fatsoensnormen te boven. Het was dat 1 van mijn kinderen dat opviel. Het zou niet in ons zijn opgekomen.
Ook gaven wij zijn kinderen een sleutel van ons huis, dat als wij op vakantie gingen zij hier konden slapen met vrienden ofzo.
Jaren later vertelde 1 van de kinderen dat moeders hier dan door het huis struinde en in onze papieren keek. Ben daar wel ziek van geweest. Meteen toen slot laten vervangen
We hebben toen camera s neer gezet en idd zagen we haar onze brievenbus openen met geweld en proberen binnen te komen. We hebben toen meteen meldingen bij de politie gedaan. En haar dat ook mede gedeeld. Sindsdien geen last meer gehad. Maar zo zie je maar hoe ver het kan gaan.
vrijdag 14 februari 2025 om 13:47
Wow dat gaat inderdaad heel ver. Kind is hier nog te jong voor een mobieltje maar ik herken de controle. Eerst wilde de moeder iedere dag videobellen, om een door haar bepaalde vaste tijd. Kind moest dan vaak uit spel gehaald worden en voor de telefoon gezet en inderdaad werd er dan gecontroleerd wat er gedaan/gegeten etc werd en bovendien was kind dus nooit echt helemaal bij vader - er bleef altijd dat lijntje met moeder.
Op gegeven moment heeft mijn partner besloten: we draaien het om. Als kind wil bellen mag het ALTIJD, maar ik ga niet meer dwingen. Nu zijn de gesprekken veel minder. Hoewel we soms nog merken dat zij het afdwingt, dan zegt het kind bijvoorbeeld direct uit school: oh ja ik moet mama bellen want dat vind mama fijn want mama mist mij.
En door de telefoon doet zij dan bijvoorbeeld beloften zoals: als je weer hier bent gaan we pannenkoeken eten. Of in de kerstvakantie alvast de cadeautjes onder de boom laten zien terwijl kind de eerste helft hier is.
Maar de strijd om spullen/kleren vind ik het lastigste omdat het kind dat echt direct mee krijgt. Zij wil geen kleding/spullen van ons in haar huis en wil ook niets meegeven. Resultaat is dat kind alles dubbel heeft en niet over eigen spullen mag beschikken.
Wij willen die strijd niet aangaan dus als kind iets van hier mee wil nemen daar naartoe dan mag dat altijd, wij weten dan wel dat we het nooit meer terug zien. Bijvoorbeeld een keer een paar lievelingsschoenen en na een half jaar zei kind ineens: waarom staan die schoenen nu eigenlijk bij mama in de schuur? Niet alleen komt het dus niet retour maar het mag daar ook niet gedragen worden.
Tja. Leg dat maar eens uit.
Op gegeven moment heeft mijn partner besloten: we draaien het om. Als kind wil bellen mag het ALTIJD, maar ik ga niet meer dwingen. Nu zijn de gesprekken veel minder. Hoewel we soms nog merken dat zij het afdwingt, dan zegt het kind bijvoorbeeld direct uit school: oh ja ik moet mama bellen want dat vind mama fijn want mama mist mij.
En door de telefoon doet zij dan bijvoorbeeld beloften zoals: als je weer hier bent gaan we pannenkoeken eten. Of in de kerstvakantie alvast de cadeautjes onder de boom laten zien terwijl kind de eerste helft hier is.
Maar de strijd om spullen/kleren vind ik het lastigste omdat het kind dat echt direct mee krijgt. Zij wil geen kleding/spullen van ons in haar huis en wil ook niets meegeven. Resultaat is dat kind alles dubbel heeft en niet over eigen spullen mag beschikken.
Wij willen die strijd niet aangaan dus als kind iets van hier mee wil nemen daar naartoe dan mag dat altijd, wij weten dan wel dat we het nooit meer terug zien. Bijvoorbeeld een keer een paar lievelingsschoenen en na een half jaar zei kind ineens: waarom staan die schoenen nu eigenlijk bij mama in de schuur? Niet alleen komt het dus niet retour maar het mag daar ook niet gedragen worden.
Tja. Leg dat maar eens uit.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
