Relaties
alle pijlers
Stieftopic
woensdag 30 augustus 2023 om 10:11
Een meeschrijftopic voor iedere stiefouder, bonusfiguur of hoe we ons ook willen noemen. Voor iedereen die door een relatie betrokken is bij een gezin met kinderen van een ander. Daarom relatiepijler en niet de kinderenpijler.
Zelf heb ik sinds ruim 8 maanden een LAT-langeafstandsrelatie met een man (49) met 3 kinderen. 2 jongens van 11 en een meisje van 8. Hij heeft co-ouderschap. Zelf (39) heb ik geen kinderen. Ook geen kinderwens (meer). Al vrij snel na het kennismaken en wat meer optrekken met zijn kinderen (zie mijn vorige topic) liep ik al tegen vanalles aan. Hoewel het contact goed loopt, de kinderen mij zeker leuk lijken te vinden en enthousiast reageren als ik er ben blijft het ingewikkeld. Mezelf als “bezoeker” in een gezin, me verwonderen over sommige dingen, en ja ook al enige frustratie opgelopen. Aandacht moeten delen. Kids die niet van jou zijn maar die (terecht!) wel op 1 staan voor je partner. Hoe gaat dit in de toekomst verder? Moet je dat wel willen? Welke rol is voor je weggelegd? En hoe neem je zelf de ruimte in die je nodig hebt? Omdat dit voor mij allemaal nieuw en onbekend terrein is merkte ik hoe fijn het was om hier ervaringen en meningen van anderen te lezen. Een stukje support. Maar ook een kritische spiegel.
Toevoeging: iedereen die op wat voor manier ook met “stiefsituaties” te maken heeft, voel je welkom om mee te schrijven.
Zelf heb ik sinds ruim 8 maanden een LAT-langeafstandsrelatie met een man (49) met 3 kinderen. 2 jongens van 11 en een meisje van 8. Hij heeft co-ouderschap. Zelf (39) heb ik geen kinderen. Ook geen kinderwens (meer). Al vrij snel na het kennismaken en wat meer optrekken met zijn kinderen (zie mijn vorige topic) liep ik al tegen vanalles aan. Hoewel het contact goed loopt, de kinderen mij zeker leuk lijken te vinden en enthousiast reageren als ik er ben blijft het ingewikkeld. Mezelf als “bezoeker” in een gezin, me verwonderen over sommige dingen, en ja ook al enige frustratie opgelopen. Aandacht moeten delen. Kids die niet van jou zijn maar die (terecht!) wel op 1 staan voor je partner. Hoe gaat dit in de toekomst verder? Moet je dat wel willen? Welke rol is voor je weggelegd? En hoe neem je zelf de ruimte in die je nodig hebt? Omdat dit voor mij allemaal nieuw en onbekend terrein is merkte ik hoe fijn het was om hier ervaringen en meningen van anderen te lezen. Een stukje support. Maar ook een kritische spiegel.
Toevoeging: iedereen die op wat voor manier ook met “stiefsituaties” te maken heeft, voel je welkom om mee te schrijven.
anoniem_66da9c8962792 wijzigde dit bericht op 30-08-2023 11:17
Reden: Toevoeging gedaan
Reden: Toevoeging gedaan
4.75% gewijzigd
vrijdag 14 februari 2025 om 14:17
Idd leg dat maar eens uit. Nu is je stiefkindje nog jong, maar hoe ouder hij/zij wordt hoe groter de invloed van moeder duidelijk wordt en hoe meer het kind in een loyaliteits conflict zal komen. Dat is toch vreselijk!! En dan hebben we het nog niet gehad over het verdriet van je partner.
En idd heel herkenbaar....mama mist je,mama voelt zich zo alleen, ik heb kadootjes gekocht enz enz.
En idd heel herkenbaar....mama mist je,mama voelt zich zo alleen, ik heb kadootjes gekocht enz enz.
vrijdag 14 februari 2025 om 14:18
Oh jongens, wat een heftige verhalen. Het verbaast me in het verhaal van Katara wel dat de kinderen er tot hun puberleeftijd gewoon in meegingen. Rebelleerden die kinderen nooit tegen hun moeder? Ik kan me dat dus echt niet voorstellen, dat mijn pubers hier gesprekken gingen opnemen omdat hun vader dat van ze wilde. Echt, wtf? Wat bezielt die moeders?
vrijdag 14 februari 2025 om 18:03
Ik weet wel zeker dat de pubers rebelleerden tegen hun moeder. Dat doen de meeste pubers namelijk.
Maar het feit dat ze dat deden zegt veel over hoe gehersenspoeld ze waren.
Gelukkig nu ze volwassen zijn, weten ze wel hoe het werkelijk in elkaar zat en hebben dan ook nog maar sporadisch contact met hun moeder.
Maar het heeft ze getekend voor hun leven vrees ik.
En als je zoiets als vader moet mee maken [ of als stiefouder] ja dat is niet zo fijn.
Maar het feit dat ze dat deden zegt veel over hoe gehersenspoeld ze waren.
Gelukkig nu ze volwassen zijn, weten ze wel hoe het werkelijk in elkaar zat en hebben dan ook nog maar sporadisch contact met hun moeder.
Maar het heeft ze getekend voor hun leven vrees ik.
En als je zoiets als vader moet mee maken [ of als stiefouder] ja dat is niet zo fijn.
vrijdag 14 februari 2025 om 18:33
Leggen jullie het eigenlijk wel eens uit? Wij doen dat tot nu toe niet omdat we moeder niet af willen vallen/niets negatiefs over haar willen zeggen. Maar we zien steeds meer dat kind (nu groep 4) er steeds meer van meekrijgt en zelf begint te schipperen.
Wat is beter: doen alsof er niets vreemds aan de hand is terwijl kind echt wel door heeft dat er gedoe is/spullen niet mee mogen/kleding wordt afgekeurd etc?
Of het wel benoemen en proberen op een kinderniveau er iets over uit te leggen? (En hoe doe je dat zonder iets negatiefs te zeggen over de ouder die zo maf aan het doen is?)
vrijdag 14 februari 2025 om 19:55
Kind van man is in net puber en zien we al bijna jaar niet. Als je iets vaak genoeg hoort, ga je het vanzelf geloven. Zeker als de mensen om je heen een zeer beperkt clubje zijn waar enkel mensen inzitten die het met moeder eens zijn. Er is dus geen ander referentiekader in ons geval bij moeder.Charlotta schreef: ↑14-02-2025 14:18Oh jongens, wat een heftige verhalen. Het verbaast me in het verhaal van Katara wel dat de kinderen er tot hun puberleeftijd gewoon in meegingen. Rebelleerden die kinderen nooit tegen hun moeder? Ik kan me dat dus echt niet voorstellen, dat mijn pubers hier gesprekken gingen opnemen omdat hun vader dat van ze wilde. Echt, wtf? Wat bezielt die moeders?
vrijdag 14 februari 2025 om 19:58
Ik zou het globaal houden op moeder heeft andere regels dan wij. Je mag regels maken in je eigen huis en moeder heeft die regels en wij deze. Zoiets.Ammahoela schreef: ↑14-02-2025 18:33Leggen jullie het eigenlijk wel eens uit? Wij doen dat tot nu toe niet omdat we moeder niet af willen vallen/niets negatiefs over haar willen zeggen. Maar we zien steeds meer dat kind (nu groep 4) er steeds meer van meekrijgt en zelf begint te schipperen.
Wat is beter: doen alsof er niets vreemds aan de hand is terwijl kind echt wel door heeft dat er gedoe is/spullen niet mee mogen/kleding wordt afgekeurd etc?
Of het wel benoemen en proberen op een kinderniveau er iets over uit te leggen? (En hoe doe je dat zonder iets negatiefs te zeggen over de ouder die zo maf aan het doen is?)
Hier werd kind namelijk uitgehoord als ze terugkwam en kreeg man dat weer via app op zijn dak.
zaterdag 15 februari 2025 om 11:30
Hier het zelfde de kinderen werden uitgehoord....dus wij bleven heel oppervlakkig en zeiden niets over moeder. Ook uitleggen dat elk huishouden zijn eigen regels heeft en dat dat prima is. Verder nooit iets slechts zeggen over moeder....want dat was voor de kinderen heel vervelend en gaf moeder weer munitie natuurlijk.
Wel hebben we op een gegeven moment haar geblokkeerd op telefoon en belangrijke zaken alleen via mail. Dat gaf veel rust. De mailtjes hebben we allemaal bewaard, mochten de kinderen daar behoefte aan hebben kunnen ze alles terug lezen.
Wel hebben we op een gegeven moment haar geblokkeerd op telefoon en belangrijke zaken alleen via mail. Dat gaf veel rust. De mailtjes hebben we allemaal bewaard, mochten de kinderen daar behoefte aan hebben kunnen ze alles terug lezen.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
