Relaties
alle pijlers
Stieftopic
woensdag 30 augustus 2023 om 10:11
Een meeschrijftopic voor iedere stiefouder, bonusfiguur of hoe we ons ook willen noemen. Voor iedereen die door een relatie betrokken is bij een gezin met kinderen van een ander. Daarom relatiepijler en niet de kinderenpijler.
Zelf heb ik sinds ruim 8 maanden een LAT-langeafstandsrelatie met een man (49) met 3 kinderen. 2 jongens van 11 en een meisje van 8. Hij heeft co-ouderschap. Zelf (39) heb ik geen kinderen. Ook geen kinderwens (meer). Al vrij snel na het kennismaken en wat meer optrekken met zijn kinderen (zie mijn vorige topic) liep ik al tegen vanalles aan. Hoewel het contact goed loopt, de kinderen mij zeker leuk lijken te vinden en enthousiast reageren als ik er ben blijft het ingewikkeld. Mezelf als “bezoeker” in een gezin, me verwonderen over sommige dingen, en ja ook al enige frustratie opgelopen. Aandacht moeten delen. Kids die niet van jou zijn maar die (terecht!) wel op 1 staan voor je partner. Hoe gaat dit in de toekomst verder? Moet je dat wel willen? Welke rol is voor je weggelegd? En hoe neem je zelf de ruimte in die je nodig hebt? Omdat dit voor mij allemaal nieuw en onbekend terrein is merkte ik hoe fijn het was om hier ervaringen en meningen van anderen te lezen. Een stukje support. Maar ook een kritische spiegel.
Toevoeging: iedereen die op wat voor manier ook met “stiefsituaties” te maken heeft, voel je welkom om mee te schrijven.
Zelf heb ik sinds ruim 8 maanden een LAT-langeafstandsrelatie met een man (49) met 3 kinderen. 2 jongens van 11 en een meisje van 8. Hij heeft co-ouderschap. Zelf (39) heb ik geen kinderen. Ook geen kinderwens (meer). Al vrij snel na het kennismaken en wat meer optrekken met zijn kinderen (zie mijn vorige topic) liep ik al tegen vanalles aan. Hoewel het contact goed loopt, de kinderen mij zeker leuk lijken te vinden en enthousiast reageren als ik er ben blijft het ingewikkeld. Mezelf als “bezoeker” in een gezin, me verwonderen over sommige dingen, en ja ook al enige frustratie opgelopen. Aandacht moeten delen. Kids die niet van jou zijn maar die (terecht!) wel op 1 staan voor je partner. Hoe gaat dit in de toekomst verder? Moet je dat wel willen? Welke rol is voor je weggelegd? En hoe neem je zelf de ruimte in die je nodig hebt? Omdat dit voor mij allemaal nieuw en onbekend terrein is merkte ik hoe fijn het was om hier ervaringen en meningen van anderen te lezen. Een stukje support. Maar ook een kritische spiegel.
Toevoeging: iedereen die op wat voor manier ook met “stiefsituaties” te maken heeft, voel je welkom om mee te schrijven.
anoniem_66da9c8962792 wijzigde dit bericht op 30-08-2023 11:17
Reden: Toevoeging gedaan
Reden: Toevoeging gedaan
4.75% gewijzigd
donderdag 6 februari 2025 om 14:28
Die vindt het net zo lastig. Het zat altijd wel al een beetje in zijn ex hoor, maar tijdens hun huwelijk kon hij dat nog wel beteugelen en gebeurden veel van die dingen daardoor echt niet. Maar sinds de scheiding is het echt enorm toegenomen, die natuurlijke extra "buffer" in huis is er niet meer. Wij zijn zelf allebei van de persoonlijke, kleine gebaren en oprechte aandacht, dus dit staat haaks op hoe wij het doen, nog even los van dat acties als van die cadeaubonnen sowieso wat vreemd zijn. Het lullige is dat ze er natuurlijk heus wel iets voor bestellen, maar tegelijkertijd zie ik ze ook met hun ogen rollen naar elkaar. Ze vinden het raar en snappen het ook niet.
donderdag 6 februari 2025 om 21:10
Hier hetzelfde gedrag, inclusief kind dat er inmiddels totaal niet meer gevoelig voor is grappig genoeg. Dat was hij wel toen hij kleiner was.
Nu is het vooral sneu inderdaad, dat echte aandacht er niet is en dat wel. Maar zie ook heel helder dat het echt totaal niet te beïnvloeden is van buitenaf. Helaas.
Nu is het vooral sneu inderdaad, dat echte aandacht er niet is en dat wel. Maar zie ook heel helder dat het echt totaal niet te beïnvloeden is van buitenaf. Helaas.
vrijdag 7 februari 2025 om 01:11
Herkenbaar. Niet letterlijk dit gedrag, maar wel gedrag met een averechtse uitwerking. En er valt geen gesprek over te voeren. Soms is het echt verdrietig en ook wel schrijnend om aan te horen, maar wat denk ik enorm belangrijk is, is dat er een andere ouder is - en in jullie geval partner - die beter in staat is de kinderen te zien en horen in wat zij nodig hebben en een stabiele(re) basis te bieden. Ik kom zelf uit een gezinssituatie waarin ik dat gemist heb en voor mijn vriend geldt eigenlijk hetzelfde. Ik denk dat dat besef dan wel weer helpend is. En de kinderen van mijn partner kunnen ook goed met elkaar, wat maakt dat ze er niet zo alleen voor staan. Ik hoor nog steeds wisselende geluiden, soms veel frustratie en ook wel verhalen dat ik denk: meh. Maar ook wel periodes dat ik geen onvertogen woord meekrijg. Ik heb het idee dat moeder wat meer aan het gepuber gewend geraakt is.
Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.
vrijdag 7 februari 2025 om 01:24
En blijft dat ook zo? Misschien wordt t straks wel een week op, week af, en hoe is dat dan voor jou?Kitty30plus schreef: ↑02-02-2025 08:29Dank voor het delen!
Vooral het dikgedrukte inderdaad.
Ik ben altijd een vrijbuiter geweest en had vooral in mn twintiger jaren nooit echt interesse in relaties. Pas na mijn dertigste veranderde dat. Hier en daar gedatet en kwam gewoon niet de juiste tegen. Buiten dat had ik gewoon geen rammelende eierstokken omdat het vrijbuitigere toch wel in mij zat (was altijd veel aan het reizen bijvoorbeeld).
Een paar maanden geleden ontmoette ik mn huidige vriend en dit is de eerste man met wie het 100% klopt en met wie het zo goed voelt. Ik kan hem niet laten lopen omdat ie kinderen heeft, dus ik krijg er sowieso mee te maken.
Hij ziet zn kinderen in de weekenden omdat zijn ex dan werkt, dit is zo afgesproken. Gelukkig niet altijd hele weekenden dus we zien elkaar ook 2 weekenden in de maand voor een deel op het moment dat zn kinderen er niet zijn. Doordeweeks zien we elkaar ook. Als we elkaar een heel weekend willen zien zijn er altijd ouders en ex-schoonouders die kunnen en willen oppassen.
Niet super ideaal, maar ik besteed naast hem dan ook mijn tijd aan mn vrienden en familie. Vooral op het moment dat zn kinderen bij hem zijn.
De omgang met z'n ex gaat goed. Het contact is puur zakelijk en gaat vrijwel alleen over de kinderen.
Ik ben benieuwd hoe het gaat zijn als ik zn kids ontmoet. De opvoeding laat ik aan de ouders over, maar voor de rest... ?
Het lijkt me niet eenvoudig. Ik heb zelf kinderen en dus gaan hoe dan ook uiteindelijk toch altijd voor op m’n partner.
vrijdag 7 februari 2025 om 10:28
Even off topic...Toen ik ooit hier op viva zei dat mijn partner zijn kinderen elk weekend had [ ook de woensdag ] , kreeg ik een lading negativiteit over me heen. De kinderen elk weekend bleek synoniem te zijn met alleen maar leuke dingen doen en moeders de vervelende dingen. Mijn partner moest maar snel een andere baan zoeken.
Maar on topic.....Kitty 30plus, wonen jouw stiefkinderen in de buurt? Nu zijn ze nog jong, maar straks als ze zelfstandiger worden en ook mobieler kan het best zijn dat ze vaker aankomen bij jullie. Of dat de baan van hun moeder veranderd en er een andere regeling moet komen. Houd daar rekening mee.
Ik had zelf wel kinderen en kreeg een relatie met ook kinderen. Ook al was ik veel gewend en ruimdenkend en makkelijk, ik vond het een hele moeilijke situatie, vooral ook omdat de ex van partner er altijd als derde bij betrokken was. En niet op een fijne manier. Het verschil van opvoeden, normen en waarden was erg groot.
En dan zeggen mensen...ja het zijn jouw kinderen niet en dus heb je niets te maken met de opvoeding, die moet je overlaten aan de bio ouders....ja daaag, je stiefkinderen maken ook deel uit van je samengestelde gezin, huishouden...je kunt er niet 2 verschillende opvoedstijlen, regels enz op na houden. Dat wordt wel erg ingewikkeld en de kans dat er dan een kind zich benadeeld voelt is wel erg groot. Hier moet je samen met je partner heel goed over nadenken en samen op 1 lijn komen wat dat betreft. Een goede communicatie is altijd belangrijk, maar in een samengesteld gezin wel 10x zo belangrijk.
Maar on topic.....Kitty 30plus, wonen jouw stiefkinderen in de buurt? Nu zijn ze nog jong, maar straks als ze zelfstandiger worden en ook mobieler kan het best zijn dat ze vaker aankomen bij jullie. Of dat de baan van hun moeder veranderd en er een andere regeling moet komen. Houd daar rekening mee.
Ik had zelf wel kinderen en kreeg een relatie met ook kinderen. Ook al was ik veel gewend en ruimdenkend en makkelijk, ik vond het een hele moeilijke situatie, vooral ook omdat de ex van partner er altijd als derde bij betrokken was. En niet op een fijne manier. Het verschil van opvoeden, normen en waarden was erg groot.
En dan zeggen mensen...ja het zijn jouw kinderen niet en dus heb je niets te maken met de opvoeding, die moet je overlaten aan de bio ouders....ja daaag, je stiefkinderen maken ook deel uit van je samengestelde gezin, huishouden...je kunt er niet 2 verschillende opvoedstijlen, regels enz op na houden. Dat wordt wel erg ingewikkeld en de kans dat er dan een kind zich benadeeld voelt is wel erg groot. Hier moet je samen met je partner heel goed over nadenken en samen op 1 lijn komen wat dat betreft. Een goede communicatie is altijd belangrijk, maar in een samengesteld gezin wel 10x zo belangrijk.
vrijdag 7 februari 2025 om 10:43
Ja kataravrouw, heel erg eens met dat het gewoon sowieso tot lastige situaties leidt. Zelfs als je als partners een topteam bent.
Ik denk dat het, als je zelf geen kinderen hebt en samenkomt met een man met kinderen, vooral gevaarlijk is als je neiging hebt tot pleasen.
Mijn relatie is voorbij, en dat is niet omdat mijn partner al kinderen had. Maar het heeft denk ik wel een rol gespeeld in de patronen die al heel snel ontstonden in onze relatie. En die later een groot probleem werden.
Een partner met kinderen heeft altijd de natuurlijke overhand in beslissingen. Van grote dingen (waar gaan we wonen) tot kleine dingen (hoe laat is het avondeten, welke nieuwe bank zullen we kopen). En dat is lastig te balanceren met een gelijkwaardige relatie. Dat is hard werken, voor allebei.
Als je geneigd bent tot pleasen/positief denken, dan zeg je al snel: geen probleem, ik vind het allemaal oke, doe het graag, zeker voor mijn liefje.
En dat klinkt leuk en lief. Maar als dat patroon erin sluipt, en je partner dat wel prima vindt, dan is het op een gegeven moment niet meer zo leuk. Als je beseft dat je wel erg veel van jezelf hebt weggegeven.
Volgens mij hebben veel kinderloze vrouwen die hier meeschrijven dit meegemaakt. Sommige hebben het patroon kunnen omvormen, sommigen zitten er nog in, anderen hebben hun relatie erom verbroken. Ik hoor helaas tot de laatste, de originele TO van dit topic ook.
Kitty30plus, ik wil niet je fijne verse liefde bederven en ook niet zeggen dat je het sowieso niet moet doen. Maar ik hoop dat vroeg je hiervan bewust zijn, hopelijk ervoor kan zorgen dat jij niet ook bij die laatste groep gaat horen.
Ik denk dat het, als je zelf geen kinderen hebt en samenkomt met een man met kinderen, vooral gevaarlijk is als je neiging hebt tot pleasen.
Mijn relatie is voorbij, en dat is niet omdat mijn partner al kinderen had. Maar het heeft denk ik wel een rol gespeeld in de patronen die al heel snel ontstonden in onze relatie. En die later een groot probleem werden.
Een partner met kinderen heeft altijd de natuurlijke overhand in beslissingen. Van grote dingen (waar gaan we wonen) tot kleine dingen (hoe laat is het avondeten, welke nieuwe bank zullen we kopen). En dat is lastig te balanceren met een gelijkwaardige relatie. Dat is hard werken, voor allebei.
Als je geneigd bent tot pleasen/positief denken, dan zeg je al snel: geen probleem, ik vind het allemaal oke, doe het graag, zeker voor mijn liefje.
En dat klinkt leuk en lief. Maar als dat patroon erin sluipt, en je partner dat wel prima vindt, dan is het op een gegeven moment niet meer zo leuk. Als je beseft dat je wel erg veel van jezelf hebt weggegeven.
Volgens mij hebben veel kinderloze vrouwen die hier meeschrijven dit meegemaakt. Sommige hebben het patroon kunnen omvormen, sommigen zitten er nog in, anderen hebben hun relatie erom verbroken. Ik hoor helaas tot de laatste, de originele TO van dit topic ook.
Kitty30plus, ik wil niet je fijne verse liefde bederven en ook niet zeggen dat je het sowieso niet moet doen. Maar ik hoop dat vroeg je hiervan bewust zijn, hopelijk ervoor kan zorgen dat jij niet ook bij die laatste groep gaat horen.
vrijdag 7 februari 2025 om 10:50
Oh hé stokbootje, is het in de tussentijd tot een breakup gekomen? Had ik geloof ik nog niet gelezen. Hoe voel je je eronder?
Overigens herken ik wel wat je zegt, kataravrouw. Ik vind zelf een weekendregeling niet meer van deze tijd en zou mezelf wel afvragen of ik een relatie wil met een man die dat ok vindt qua vaderlijke omgang.
Overigens herken ik wel wat je zegt, kataravrouw. Ik vind zelf een weekendregeling niet meer van deze tijd en zou mezelf wel afvragen of ik een relatie wil met een man die dat ok vindt qua vaderlijke omgang.
vrijdag 7 februari 2025 om 11:01
Dit.. ben heel blij dat mijn partner een week op/week af regeling heeft. Zeer aantrekkelijk vind ik hem daardoor. En dat terwijl ik toch echt zelf geen kinderen wil en het voor mij veel makkelijker zou zijn als er alleen een weekend regeling zou zijn.
En hij vindt een kind opvoeden en de vrijheid die hij verloor ook echt niet makkelijk, des te meer aantrekkelijk dat hij zijn verantwoordelijkheid neemt. Ik hou daar van.
Voor mij persoonlijk zou een man met een weekend regeling en minimale betrokkenheid een afknapper zijn.
Maar dat is persoonlijk en wat anderen willen heb ik geen oordeel over.
Een goede vriendin van mij heeft 4 kinderen en heeft nu een vriend met 2 kinderen die zijn kinderen ook alleen in de weekenden ziet. Prima toch.
vrijdag 7 februari 2025 om 11:20
Het enige wat je kunt doen is dichtbij jezelf blijven. Toen ik net samenwoonde deed ik meer dan ik uiteindelijk aan kon. Op zoon passen bijvoorbeeld, vanuit empathie voor hem, dan hoeft hij niet steeds met papa mee. Of hem ophalen van school.stokbootje schreef: ↑07-02-2025 10:43
Volgens mij hebben veel kinderloze vrouwen die hier meeschrijven dit meegemaakt. Sommige hebben het patroon kunnen omvormen, sommigen zitten er nog in, anderen hebben hun relatie erom verbroken. Ik hoor helaas tot de laatste, de originele TO van dit topic ook.
Maar ik offerde teveel van mijzelf op.
We hebben alles terug gedraaid, waar papa is, is zoon en voor mij geldt 0 verantwoordelijkheid. Het enige wat ik nog doe is koken voor ons allen, daar heb ik heel veel plezier in.
Verder zorgt partner voor zijn zoon en leef ik vooral mijn eigen leven in de week dat hij hier is. En doen we ook weleens wat met z'n drieën natuurlijk.
Voelde heel moeilijk en egoïstisch ergens. Mijn empathische hart en wellicht het moeder hart in me, zou het soms anders doen.
Maar sinds we dit zo doen ben ik weer mijzelf en hebben we het met z'n allen ook veel leuker.
Ik maak me ook niet zo druk om dingen die ik hier kan lezen, omdat ik mijzelf niet zie als opvoeder. Dat is mijn partner, ik ben gewoon een leuke volwassene waar hij vol enthousiasme tegen kan vertellen, of af en toe een spelletje mee kan doen.
Verder regelt mijn partner alles en merk ik ook vrij weinig van het onderlinge contact met ex. Die gelukkig over het algemeen heel goed is.
Werkt goed!
vrijdag 7 februari 2025 om 11:57
Het heeft niet zozeer met wel of niet aantrekkelijkheid te maken of vader/moeder een weekend regeling heeft, het heeft vooral te maken met of het realiseerbaar is om het anders te doen.
In mijn partner's situatie [ ruim 15 jaar geleden ] hij had een goede, maar veel eisende baan , meer dan fulltime, met een meer dan uitstekend salaris. Op dat salaris werd de KA gebaseerd. Mocht hij destijds besloten hebben een andere baan te zoeken met een minder salaris, zou hij toch dat hoge bedrag aan KA moeten betalen, want je moest [ ik weet niet of dat nu nog zo is ] voldoen aan de zorgbehoefte van de kinderen, maw de levens standaard die ze gewend waren moest gehandhaaft blijven. Ook wel logisch natuurlijk op zich. Alhoewel het ook in kern gezinnen kan gebeuren dat er armoedeval plaats vindt ivm baanverlies oid. En dan zullen kinderen het ook met minder moeten doen.
Dus zo eenvoudig als het soms wordt voor gesteld is dat niet. Ik hoop dan ook dat die regeling van zorg behoefte wat is bijgesteld inmiddels. Want zoals gezegd, als je als vader je kinderen meer wilde zien dan 1x per 2 weken en je baan opzegt en een andere baan neemt met minder uren of gewoon een normale werkweek of een meer flexibele baan, maar daardoor een lager inkomen krijgt, daar ging de rechter iig jaren geleden niet mee akkoord. Terwijl er voor moeders een andere waarheid was....die werden niet gevraagd meer te gaan werken zodat zij ook in de zorgbehoefte voor hun kinderen konden voorzien. Zij konden met alle gemak een klein parttime baantje er op na houden en met alle toeslagen en alimentaties een prima leven leiden. Niemand die hen dwong om meer te gaan werken. En in sommige gevallen helemaal prima, maar er zijn heus vaders die door deze regeling erg benadeeld werden en dan niet alleen in geld uitgedrukt, maar de grip op de opvoeding enz van hun kinderen kwijt raakten.
In mijn partner's situatie [ ruim 15 jaar geleden ] hij had een goede, maar veel eisende baan , meer dan fulltime, met een meer dan uitstekend salaris. Op dat salaris werd de KA gebaseerd. Mocht hij destijds besloten hebben een andere baan te zoeken met een minder salaris, zou hij toch dat hoge bedrag aan KA moeten betalen, want je moest [ ik weet niet of dat nu nog zo is ] voldoen aan de zorgbehoefte van de kinderen, maw de levens standaard die ze gewend waren moest gehandhaaft blijven. Ook wel logisch natuurlijk op zich. Alhoewel het ook in kern gezinnen kan gebeuren dat er armoedeval plaats vindt ivm baanverlies oid. En dan zullen kinderen het ook met minder moeten doen.
Dus zo eenvoudig als het soms wordt voor gesteld is dat niet. Ik hoop dan ook dat die regeling van zorg behoefte wat is bijgesteld inmiddels. Want zoals gezegd, als je als vader je kinderen meer wilde zien dan 1x per 2 weken en je baan opzegt en een andere baan neemt met minder uren of gewoon een normale werkweek of een meer flexibele baan, maar daardoor een lager inkomen krijgt, daar ging de rechter iig jaren geleden niet mee akkoord. Terwijl er voor moeders een andere waarheid was....die werden niet gevraagd meer te gaan werken zodat zij ook in de zorgbehoefte voor hun kinderen konden voorzien. Zij konden met alle gemak een klein parttime baantje er op na houden en met alle toeslagen en alimentaties een prima leven leiden. Niemand die hen dwong om meer te gaan werken. En in sommige gevallen helemaal prima, maar er zijn heus vaders die door deze regeling erg benadeeld werden en dan niet alleen in geld uitgedrukt, maar de grip op de opvoeding enz van hun kinderen kwijt raakten.
vrijdag 7 februari 2025 om 12:09
Hier wel een weekendregeling. Heeft meer te maken met verhuizen naar andere woonplaats door moeder en toch een hele scheve machtsbalans als het om beslissingen over kind ging. Daar zit nog wel verdriet, over het ‘niet volledig ouder zijn’.
vrijdag 7 februari 2025 om 12:19
Rollen ze met hun ogen omdat ze weten dat jullie hier van alles van vinden? Ik krijg namelijk een klein beetje het idee dat moeders pogingen om de band goed te hebben met haar kinderen door jullie als een soort gimmick wordt weggezet. Nu snap ik best dat je moeders manier vrij belachelijk vindt maar het is wel haar manier en schijnbaar kent ze geen andere.meisje85 schreef: ↑06-02-2025 14:28Wij zijn zelf allebei van de persoonlijke, kleine gebaren en oprechte aandacht, dus dit staat haaks op hoe wij het doen, nog even los van dat acties als van die cadeaubonnen sowieso wat vreemd zijn. Het lullige is dat ze er natuurlijk heus wel iets voor bestellen, maar tegelijkertijd zie ik ze ook met hun ogen rollen naar elkaar. Ze vinden het raar en snappen het ook niet.
Als ze beter kon zou ze het vást doen.
.
vrijdag 7 februari 2025 om 12:58
Ja, dat is juist ook iets wat ik me steeds probeer voor te houden Roos, dat dit haar manier is en dat onze kijk een stempel zou kunnen drukken op hoe de kinderen het zien. Ze zijn alleen ook echt oud (en snugger) genoeg om er zelf iets bij te voelen en van te vinden. Dat van die cadeaubon bijvoorbeeld, had ik niet eens meegekregen tot ik het letterlijk in het voorbijgaan opving toen ene stiefkind de bon aan de ander gaf. Een van de stiefkinderen heeft ook weleens huilend gezegd dat ze niet weer met mama een paar dagen naar Ibiza wil, want dat voelt allemaal nep, alsof ze wordt omgekocht en dan weet ze niet hoe ze zich moet gedragen. Toen mijn man dingen zei als "het is toch leuk, gezellig, lief van mama etc", ging ze alleen maar harder huilen want "het voelt niet echt, ik kan het blijkbaar niet goed aan je uitleggen, maar zo voelt het voor mij". Mama's knuffels voelen ongemakkelijk, zegt ze ook weleens tegen mijn man. Het komt echt vooral ook uit henzelf, want heel veel van die dingen ziet of hoort mijn man natuurlijk überhaupt niet. En als ze zelf verdriet hebben om deze dingen, dan kan je blijven herhalen dat dit haar manier is en dat iedereen zijn eigen manier heeft om, en dat het toch lief is dat... maar dat neemt hun verdriet daarover nu niet weg. Ze worstelen er soms echt mee.
vrijdag 7 februari 2025 om 13:04
Ik snap het. Moeders liefdestaal (sorry, braakwoord) is niet dezelfde als die van man en de kinderen en dat is verdrietig. Zij ervaren het dus niet als leuk en echt maar als meedoen om moeder de kans te geven haar taal te laten zien en dat voelt armoedig. Zou het zo ook uitgelegd kunnen worden aan de kinderen? Dat mama de kans wil om hun te laten zien dat ze echt wel van ze houdt en daar een onhandige methode voor heeft uitgekozen? Hebben de kinderen overigens ook de ruimte om een cadeau te weigeren? Dat ze al wat ouder zijn is hierin een pre denk ik.meisje85 schreef: ↑07-02-2025 12:58Toen mijn man dingen zei als "het is toch leuk, gezellig, lief van mama etc", ging ze alleen maar harder huilen want "het voelt niet echt, ik kan het blijkbaar niet goed aan je uitleggen, maar zo voelt het voor mij". Mama's knuffels voelen ongemakkelijk, zegt ze ook weleens tegen mijn man.
.
vrijdag 7 februari 2025 om 13:47
Ja, het is weleens onderwerp van gesprek tussen man en kinderen, met dank aan (jaja) TikTok, waar dan af en toe bijvoorbeeld filmpjes voorbij komen over "love language" en waar ze dan ineens een gesprek over beginnen. Dat helpt wel enigszins, en ze zien bijvoorbeeld ook dat dit een beetje een "familietrekje" is, wat ook een beetje relativeert.
Toevallig hoorde ik gisteren dat de oudste een Apple Watch heeft geweigerd, dus ja, dat gebeurt inmiddels wel. Ik weet overigens niet hoe dat verder is afgelopen, maar ze hadden het er ineens over dat moeder voor oudste zo'n horloge wilde kopen en oudste zei doodleuk: ik wil dat helemaal niet en dat heb ik ook tegen mama gezegd. Maar een tripje weigeren is, zeker voor de jongste, een brug te ver want dat ervaart jongste echt als een afwijzing van moeder. Ze hebben ook gezegd dat ze niet zoveel cadeaus onder de kerstboom wilden dit jaar, maar dat had niet het gewenste effect. Dus nouja, door het ouder worden, krijgen ze daar ook wat meer stevigheid in, zo nu en dan.
Toevallig hoorde ik gisteren dat de oudste een Apple Watch heeft geweigerd, dus ja, dat gebeurt inmiddels wel. Ik weet overigens niet hoe dat verder is afgelopen, maar ze hadden het er ineens over dat moeder voor oudste zo'n horloge wilde kopen en oudste zei doodleuk: ik wil dat helemaal niet en dat heb ik ook tegen mama gezegd. Maar een tripje weigeren is, zeker voor de jongste, een brug te ver want dat ervaart jongste echt als een afwijzing van moeder. Ze hebben ook gezegd dat ze niet zoveel cadeaus onder de kerstboom wilden dit jaar, maar dat had niet het gewenste effect. Dus nouja, door het ouder worden, krijgen ze daar ook wat meer stevigheid in, zo nu en dan.
vrijdag 7 februari 2025 om 13:51
Knap van de kinderen! Ze doorzien het zo te lezen echt wel. Gelukkig worden ze groot en groter en er zal vast een moment komen waarop ze erom moeten lachen als moeder weer een poging doet tot.
Maar tot die tijd is het balanceren voor iedereen en dat is best ingewikkeld als zaken zo ver uit elkaar liggen.
Maar tot die tijd is het balanceren voor iedereen en dat is best ingewikkeld als zaken zo ver uit elkaar liggen.
.
zaterdag 8 februari 2025 om 19:56
Wij hadden 20 jaar geleden ook die regeling toen ik kind was en daar kijk ik zelf eigenlijk prima op terug. Gevoelsmatig woonde ik echt bij mijn moeder en was ik soms bij mijn vader. Ik had echt 1 thuis en vraag me ook wel eens af hoe dat voelt met een veelvuldige wisseling zoals 2-2-5-5.kataravrouw schreef: ↑07-02-2025 10:28Even off topic...Toen ik ooit hier op viva zei dat mijn partner zijn kinderen elk weekend had [ ook de woensdag ] , kreeg ik een lading negativiteit over me heen. De kinderen elk weekend bleek synoniem te zijn met alleen maar leuke dingen doen en moeders de vervelende dingen.
zaterdag 8 februari 2025 om 20:00
Ik merk zelf wel dat ik de opmerkingen over vaderlijke kwaliteiten en weekend regeling lastig vindt. Mij man zou dolgraag zijn kind zien en toen regeling er nog wel was vaker zien maar dat kan alleen als 2 mensen daarin meewerken maar toch wordt de vader er als je de regeling hoort op aangegeven. De moeder zegt echt niet zo snel van hij wil haar wel vaker zien maar van mij mag het niet.
Een moeder wordt toch nog vaker als 'heilig' gezien.
Een moeder wordt toch nog vaker als 'heilig' gezien.
zondag 9 februari 2025 om 00:22
Ach, het is dom gelul van mensen die hun eigen superioriteit willen bevestigen. Want oh wat weten ze toch goed wat kinderen die ze niet kennen nodig hebben in een situatie waar ze niets vanaf weten. Niks van aantrekken.
zondag 9 februari 2025 om 11:16
Mee eens...er zijn heus vaders die graag mee opvoeden en er willen zijn voor hun kinderen. Maar er zijn helaas moeders die graag het alleen recht willen hebben over hun kinderen en er veel of alles aan doen om het contact tussen vader en kind te frustreren. En vader heeft dan meestal het nakijken. En dan kun je wel zeggen...nou ga naar de rechter, maar punt 1 wat denk je wat dat met de kinderen doet en punt 2 dat kost een vermogen. Er zijn ook moeders die om elke scheet een advocaat inhuren, wetende dat exman dit zelf moet bekostigen terwijl ze zelf een toevoeging krijgt.Mangogo schreef: ↑08-02-2025 20:00Ik merk zelf wel dat ik de opmerkingen over vaderlijke kwaliteiten en weekend regeling lastig vindt. Mij man zou dolgraag zijn kind zien en toen regeling er nog wel was vaker zien maar dat kan alleen als 2 mensen daarin meewerken maar toch wordt de vader er als je de regeling hoort op aangegeven. De moeder zegt echt niet zo snel van hij wil haar wel vaker zien maar van mij mag het niet.
Een moeder wordt toch nog vaker als 'heilig' gezien.
Stel je maakt je als vader zorgen om de schoolprestaties/gedrag op school en in overleg met je kind 16/17jaar en met moeder om een gesprek met de mentor van kind aan te gaan. Om vervolgens de dag voor het gesprek een telefoontje van de mentor te krijgen dat vader niet gewenst is bij het gesprek. Kind heeft aangegeven ivm de privacy wetgeving vader er niet bij te willen. Sta je wel even met je mond vol tanden kan ik je zeggen. Ook de mentor vond dit ontzettend vervelend om te mede delen, maar hij had geen keus, Jaren later hoor je dan van [ volwassen kind] dat dit ingegeven was door moeder en dat het hele gesprek niet is door gegaan omdat moeder dit niet nodig vond.
En dan is dit nog maar een klein voorbeeld van hoe moeilijk het kan verlopen allemaal.
zondag 9 februari 2025 om 12:25
Jammer dat je een post waarin iemand op genuanceerde wijze aangeeft moeite te hebben met een sentiment dat ze oppikt op deze manier "kracht"meent te moeten bijzetten. Waarom? En wat is jouw situatie? Ben ik wel benieuwd naar nu je je in dit topic meldt.
Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.
zondag 9 februari 2025 om 12:35
Het is geen sentiment, het is een ongefundeerd oordeel. En daar mag je je met kracht tegen afzetten zonder verantwoording af te leggen.canis-felis schreef: ↑09-02-2025 12:25Jammer dat je een post waarin iemand op genuanceerde wijze aangeeft moeite te hebben met een sentiment dat ze oppikt op deze manier "kracht"meent te moeten bijzetten. Waarom? En wat is jouw situatie? Ben ik wel benieuwd naar nu je je in dit topic meldt.
zondag 9 februari 2025 om 18:49
Citeer even waar je het over hebt voor je je hier ongefundeerd (...) komt afreageren. En mijn vraag blijft openstaan.
Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.
zondag 9 februari 2025 om 20:21
Dat iemand zonder ervaring met een samengesteld gezin zegt dat een weekendregeling niet van deze tijd is en denkt dat zo’n regeling een teken van gebrek aan betrokkenheid van een vader is, kan ik nog begrijpen. Maar als je dit in dit topic beweert, dan heb je óf nog heel veel te leren over exen en samengestelde zinnen. Of je bent zo arrogant dat je denkt dat je kan neerkijken op een situatie die anders is dan die van jezelf. Dat verdient een correctie. Namens alle vaders die buiten spel worden gezet door moeders.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
