
Stiekemerd
zaterdag 13 juni 2020 om 13:59
Hoi, ik wil jullie graag een dilemma voorleggen wat om verschillende redenen in mijn omgeving nu even niet te bespreken is (sorry alvast, long story).
Sinds bijna 2 jaar ben ik met iemand samen die zich praktisch niet wil binden aan mij. Huisje-boompje-beestje zit er niet in wat hem betreft. Absoluut geen kinderwens en samenwonen hoeft wat hem betreft ook nooit meer (ik ben 34, hij is 39) Ik ben daar een tijdje prima in meegegaan, vooral ook omdat ik mijn leven na 2 lange relaties eindelijk voor mezelf echt fijn en ontspannen (qua baan, eigen huis, bezigheden, vriendschappen) voor elkaar heb en ik echt kon genieten van zijn gezelschap zonder vastgelegde gezamenlijke langetermijndoelen. Mijn eigen gang kunnen gaan is voor mij heel belangrijk, tegelijk zijn mijn vrienden dat ook en komen we meerdere keren per week bij elkaar over de vloer.
Mijn omgeving vindt hem dus maar niks, hij is nogal op zichzelf, heeft niet echt een eigen sociale kring en trekt zich ogenschijnlijk niets aan wat anderen vinden. Hij is heel erg bezig met sport/ gezond slank lichaam enz en laat geen kans onbenut om zich gevraagd en ongevraagd te bemoeien met de gezondheid (en het gewicht) van een ander. In mijn omgeving zijn nogal wat bourgondiers en we halen regelmatig een avondje samen door met veel eten, wijn en de nodige sigaretten. In zijn ogen kan dit echt niet en dat liet hij dan ook duidelijk merken. Een van mijn beste vriendinnen heeft zich (terecht) een keer heel erg beledigd gevoeld, waarna ik hem gewoon nooit meer uitnodigde voor dit soort avondjes. En hem eigenlijk totaal niet meer betrok in mijn sociale leven. 1 op 1 waren wij super, maar daarbuiten liep het stroef.
Begin dit jaar begon bovenstaande bij mij toch wel te knagen en merkte ik dat ik wel de behoefte had aan meer contact dan 2 x per week samen zijn en verder onze levens apart leiden. Spontaan langs kunnen komen, samen gezellige avondjes met mijn vrienden, samen sparen voor een verre reis, zulke dingen. Dit resulteerde in een fikse ruzie, hij is er toen vandoor gegaan en heeft niks meer van zich laten horen. Ondanks mijn appjes/ telefoontjes. Ik was er echt stuk van. Na ruim 2 maanden (dat is nu ongeveer 4 weken geleden) troffen we elkaar (in eenzame coronatijd) toevallig in de supermarkt, kop koffie gedronken en besloten de draad weer op te pakken; leuke dingen doen, samen sporten, heerlijke seks en vooral geen lange termijn plannen. We hebben niets concreet hierover afgesproken maar zijn, gezien onze voorgeschiedenis, wel exclusief denk ik. Ik heb niemand in mijn omgeving verteld dat we weer contact hebben, omdat ik zeker weet dat men stiekem blij was dat ik van hem af was en ik geen zin heb in (terechte) kritiek.
Nu komt ie: ondertussen heb ik via tinder iemand leren kennen. Ontzettend leuk, enkel nog online en telefonisch contact (ivm corona) gehad. Uren gekletst, sturen fotootjes van ons leven en we zijn beiden heel benieuwd naar elkaar in het echt. En die date zit er dan ook aan te komen.
Mijn vraag aan jullie is of ik dit kan maken.
Ergens vind ik het terecht dat ik ga onderzoeken of deze nieuwe persoon echt zo leuk is. Anderzijds voel ik me zo’n stiekemerd en lijkt het op een gevalletje nieuwe schoenen kopen voor je de oude weggooit. Nieuwe persoon weet natuurlijk niet dat oude persoon weer in beeld is. Oude persoon weet niet dat ik alweer “schoenen aan het passen” ben, maar ben ik hem dat ook verschuldigd? En stel dat nieuwe persoon helemaal fantastisch is, dan ben ik al op oneerlijke basis begonnen en wat voor goeds brengt dat voor de toekomst?
Wat vinden jullie?
(En bedankt voor het lezen hè)
Sinds bijna 2 jaar ben ik met iemand samen die zich praktisch niet wil binden aan mij. Huisje-boompje-beestje zit er niet in wat hem betreft. Absoluut geen kinderwens en samenwonen hoeft wat hem betreft ook nooit meer (ik ben 34, hij is 39) Ik ben daar een tijdje prima in meegegaan, vooral ook omdat ik mijn leven na 2 lange relaties eindelijk voor mezelf echt fijn en ontspannen (qua baan, eigen huis, bezigheden, vriendschappen) voor elkaar heb en ik echt kon genieten van zijn gezelschap zonder vastgelegde gezamenlijke langetermijndoelen. Mijn eigen gang kunnen gaan is voor mij heel belangrijk, tegelijk zijn mijn vrienden dat ook en komen we meerdere keren per week bij elkaar over de vloer.
Mijn omgeving vindt hem dus maar niks, hij is nogal op zichzelf, heeft niet echt een eigen sociale kring en trekt zich ogenschijnlijk niets aan wat anderen vinden. Hij is heel erg bezig met sport/ gezond slank lichaam enz en laat geen kans onbenut om zich gevraagd en ongevraagd te bemoeien met de gezondheid (en het gewicht) van een ander. In mijn omgeving zijn nogal wat bourgondiers en we halen regelmatig een avondje samen door met veel eten, wijn en de nodige sigaretten. In zijn ogen kan dit echt niet en dat liet hij dan ook duidelijk merken. Een van mijn beste vriendinnen heeft zich (terecht) een keer heel erg beledigd gevoeld, waarna ik hem gewoon nooit meer uitnodigde voor dit soort avondjes. En hem eigenlijk totaal niet meer betrok in mijn sociale leven. 1 op 1 waren wij super, maar daarbuiten liep het stroef.
Begin dit jaar begon bovenstaande bij mij toch wel te knagen en merkte ik dat ik wel de behoefte had aan meer contact dan 2 x per week samen zijn en verder onze levens apart leiden. Spontaan langs kunnen komen, samen gezellige avondjes met mijn vrienden, samen sparen voor een verre reis, zulke dingen. Dit resulteerde in een fikse ruzie, hij is er toen vandoor gegaan en heeft niks meer van zich laten horen. Ondanks mijn appjes/ telefoontjes. Ik was er echt stuk van. Na ruim 2 maanden (dat is nu ongeveer 4 weken geleden) troffen we elkaar (in eenzame coronatijd) toevallig in de supermarkt, kop koffie gedronken en besloten de draad weer op te pakken; leuke dingen doen, samen sporten, heerlijke seks en vooral geen lange termijn plannen. We hebben niets concreet hierover afgesproken maar zijn, gezien onze voorgeschiedenis, wel exclusief denk ik. Ik heb niemand in mijn omgeving verteld dat we weer contact hebben, omdat ik zeker weet dat men stiekem blij was dat ik van hem af was en ik geen zin heb in (terechte) kritiek.
Nu komt ie: ondertussen heb ik via tinder iemand leren kennen. Ontzettend leuk, enkel nog online en telefonisch contact (ivm corona) gehad. Uren gekletst, sturen fotootjes van ons leven en we zijn beiden heel benieuwd naar elkaar in het echt. En die date zit er dan ook aan te komen.
Mijn vraag aan jullie is of ik dit kan maken.
Ergens vind ik het terecht dat ik ga onderzoeken of deze nieuwe persoon echt zo leuk is. Anderzijds voel ik me zo’n stiekemerd en lijkt het op een gevalletje nieuwe schoenen kopen voor je de oude weggooit. Nieuwe persoon weet natuurlijk niet dat oude persoon weer in beeld is. Oude persoon weet niet dat ik alweer “schoenen aan het passen” ben, maar ben ik hem dat ook verschuldigd? En stel dat nieuwe persoon helemaal fantastisch is, dan ben ik al op oneerlijke basis begonnen en wat voor goeds brengt dat voor de toekomst?
Wat vinden jullie?
(En bedankt voor het lezen hè)
zaterdag 13 juni 2020 om 15:34
donnasummer schreef: ↑13-06-2020 15:30Afscheid nemen van healthfreak, voor zover ik dat eigenlijk al niet had gedaan.
Tinderdate het hele verhaal vertellen, en als het niet ok is dan dikke pech.
Huh? Waarom zou je dit aan tinderdate z'n neus hangen nu? Als jij het nu afkapt met healthfreak en daarna pas op date gaat doe je het gewoon netjes. Jullie hebben elkaar nog niet ontmoet en jij besluit nu, omdat je hem leuk vindt en op date wil met hem, definitief te kappen met je ex.
zaterdag 13 juni 2020 om 15:41
Ze hebben al een eigen leven zonder elkaar. Ik denk niet dat ze elkaar missen als de quality-time geleidelijk aan op een laag pitje komt.
Autopsies tonen onomstotelijk de injectieschade aan.
zaterdag 13 juni 2020 om 15:42
Komt het wel op neer ja. Afscheid nemen van healthfreak onvermijdelijk, ik weet eigenlijk al dat ik niet geschikt ben voor een vrijblijvende relatie. Staat los van wel of niet gaan tinderdaten en of dat iets gaat worden.S-Groot schreef: ↑13-06-2020 15:34Huh? Waarom zou je dit aan tinderdate z'n neus hangen nu? Als jij het nu afkapt met healthfreak en daarna pas op date gaat doe je het gewoon netjes. Jullie hebben elkaar nog niet ontmoet en jij besluit nu, omdat je hem leuk vindt en op date wil met hem, definitief te kappen met je ex.
En weet heus hoe tinder werkt en dat ik die persoon niets verschuldigd ben, hou gewoon niet van geheimzinnig gedoe. En dat wordt hier wel bevestigd.

zaterdag 13 juni 2020 om 16:03
Nee, dat vind ik ook. Dat heeft niets met geheimzinnig gedoe te maken, meer met het feit dat het heel normaal is om niet allerlei irrelevante details te delen met iemand die je nog nooit irl hebt gezien. Dan kun je hem net zo goed meteen vertellen wat de consistentie van je ontlasting vanmorgen was.

zaterdag 13 juni 2020 om 16:30
Seks met je ex is toch geen geheimzinnig gedoe?donnasummer schreef: ↑13-06-2020 15:42Komt het wel op neer ja. Afscheid nemen van healthfreak onvermijdelijk, ik weet eigenlijk al dat ik niet geschikt ben voor een vrijblijvende relatie. Staat los van wel of niet gaan tinderdaten en of dat iets gaat worden.
En weet heus hoe tinder werkt en dat ik die persoon niets verschuldigd ben, hou gewoon niet van geheimzinnig gedoe. En dat wordt hier wel bevestigd.
Tinderdate snapt heus wel dat je geen maagd bent, maar dat hoef je toch niet allemaal breed uit te meten. Lijkt me reuze onaantrekkelijk om over me heen te krijgen. Ga gwn eens kijken of t irl ook klikt enzo.

zaterdag 13 juni 2020 om 16:45
zaterdag 13 juni 2020 om 16:53
donnasummer schreef: ↑13-06-2020 16:47Allemaal waar, maar toch zou ik niet willen daten met iemand die nog met een been in het bed van de ex staat. Ouderwets misschien.
Dan moet je het zelf ook niet doen. En als je het nu afkapt met ex, sta jij dan nog met één been in het bed van ex? Zo ja dan zou ik die date gewoon afzeggen want dat is niet fair. Zo nee, dan hoef je ook niet te proberen je date af te gaan schrikken.
zaterdag 13 juni 2020 om 17:02
Precies dit. En helemaal niet ouderwets, zo zou het voor iedereen moeten werken. Zou een hoop gesodemieter voorkomen!donnasummer schreef: ↑13-06-2020 16:47Allemaal waar, maar toch zou ik niet willen daten met iemand die nog met een been in het bed van de ex staat. Ouderwets misschien.
zaterdag 13 juni 2020 om 17:12
Ja dus? Eerst alle banden met je oude schoenen verbreken en dán pas nieuwe aantrekken.donnasummer schreef: ↑13-06-2020 16:47Allemaal waar, maar toch zou ik niet willen daten met iemand die nog met een been in het bed van de ex staat. Ouderwets misschien.
Het is allemaal niet zo moeilijk hoor.
What have we done....
zaterdag 13 juni 2020 om 17:25
Je hoeft je Tinderdate het verhaal niet te vertellen. Als jullie nog niet eens een eerste date hebben gehad, ben je hem toch geen verantwoording schuldig over het feit dat je die man nog zag?
Wel zou ik nu dan wel stoppen met die man. Hij klinkt trouwens ook echt niet leuk.
Wel zou ik nu dan wel stoppen met die man. Hij klinkt trouwens ook echt niet leuk.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.

zaterdag 13 juni 2020 om 17:42

zaterdag 13 juni 2020 om 17:51
zaterdag 13 juni 2020 om 18:22
Gewoon helemaal achterwege laten, niet nog even maar gewoon helemaal. Het is totaal niet relevant om te vertellen aan je Tinder-date, nu niet en later ook niet.

zaterdag 13 juni 2020 om 19:12
donnasummer schreef: ↑13-06-2020 13:59Dit resulteerde in een fikse ruzie, hij is er toen vandoor gegaan en heeft niks meer van zich laten horen. Ondanks mijn appjes/ telefoontjes. Ik was er echt stuk van. Na ruim 2 maanden (dat is nu ongeveer 4 weken geleden) troffen we elkaar (in eenzame coronatijd) toevallig in de supermarkt, kop koffie gedronken en besloten de draad weer op te pakken
Dus na een fikse ruzie heeft hij je 2 maanden genegeerd?
Hier had het al einde moeten zijn.
