Relaties
alle pijlers
Stiekemerd
zaterdag 13 juni 2020 om 13:59
Hoi, ik wil jullie graag een dilemma voorleggen wat om verschillende redenen in mijn omgeving nu even niet te bespreken is (sorry alvast, long story).
Sinds bijna 2 jaar ben ik met iemand samen die zich praktisch niet wil binden aan mij. Huisje-boompje-beestje zit er niet in wat hem betreft. Absoluut geen kinderwens en samenwonen hoeft wat hem betreft ook nooit meer (ik ben 34, hij is 39) Ik ben daar een tijdje prima in meegegaan, vooral ook omdat ik mijn leven na 2 lange relaties eindelijk voor mezelf echt fijn en ontspannen (qua baan, eigen huis, bezigheden, vriendschappen) voor elkaar heb en ik echt kon genieten van zijn gezelschap zonder vastgelegde gezamenlijke langetermijndoelen. Mijn eigen gang kunnen gaan is voor mij heel belangrijk, tegelijk zijn mijn vrienden dat ook en komen we meerdere keren per week bij elkaar over de vloer.
Mijn omgeving vindt hem dus maar niks, hij is nogal op zichzelf, heeft niet echt een eigen sociale kring en trekt zich ogenschijnlijk niets aan wat anderen vinden. Hij is heel erg bezig met sport/ gezond slank lichaam enz en laat geen kans onbenut om zich gevraagd en ongevraagd te bemoeien met de gezondheid (en het gewicht) van een ander. In mijn omgeving zijn nogal wat bourgondiers en we halen regelmatig een avondje samen door met veel eten, wijn en de nodige sigaretten. In zijn ogen kan dit echt niet en dat liet hij dan ook duidelijk merken. Een van mijn beste vriendinnen heeft zich (terecht) een keer heel erg beledigd gevoeld, waarna ik hem gewoon nooit meer uitnodigde voor dit soort avondjes. En hem eigenlijk totaal niet meer betrok in mijn sociale leven. 1 op 1 waren wij super, maar daarbuiten liep het stroef.
Begin dit jaar begon bovenstaande bij mij toch wel te knagen en merkte ik dat ik wel de behoefte had aan meer contact dan 2 x per week samen zijn en verder onze levens apart leiden. Spontaan langs kunnen komen, samen gezellige avondjes met mijn vrienden, samen sparen voor een verre reis, zulke dingen. Dit resulteerde in een fikse ruzie, hij is er toen vandoor gegaan en heeft niks meer van zich laten horen. Ondanks mijn appjes/ telefoontjes. Ik was er echt stuk van. Na ruim 2 maanden (dat is nu ongeveer 4 weken geleden) troffen we elkaar (in eenzame coronatijd) toevallig in de supermarkt, kop koffie gedronken en besloten de draad weer op te pakken; leuke dingen doen, samen sporten, heerlijke seks en vooral geen lange termijn plannen. We hebben niets concreet hierover afgesproken maar zijn, gezien onze voorgeschiedenis, wel exclusief denk ik. Ik heb niemand in mijn omgeving verteld dat we weer contact hebben, omdat ik zeker weet dat men stiekem blij was dat ik van hem af was en ik geen zin heb in (terechte) kritiek.
Nu komt ie: ondertussen heb ik via tinder iemand leren kennen. Ontzettend leuk, enkel nog online en telefonisch contact (ivm corona) gehad. Uren gekletst, sturen fotootjes van ons leven en we zijn beiden heel benieuwd naar elkaar in het echt. En die date zit er dan ook aan te komen.
Mijn vraag aan jullie is of ik dit kan maken.
Ergens vind ik het terecht dat ik ga onderzoeken of deze nieuwe persoon echt zo leuk is. Anderzijds voel ik me zo’n stiekemerd en lijkt het op een gevalletje nieuwe schoenen kopen voor je de oude weggooit. Nieuwe persoon weet natuurlijk niet dat oude persoon weer in beeld is. Oude persoon weet niet dat ik alweer “schoenen aan het passen” ben, maar ben ik hem dat ook verschuldigd? En stel dat nieuwe persoon helemaal fantastisch is, dan ben ik al op oneerlijke basis begonnen en wat voor goeds brengt dat voor de toekomst?
Wat vinden jullie?
(En bedankt voor het lezen hè)
Sinds bijna 2 jaar ben ik met iemand samen die zich praktisch niet wil binden aan mij. Huisje-boompje-beestje zit er niet in wat hem betreft. Absoluut geen kinderwens en samenwonen hoeft wat hem betreft ook nooit meer (ik ben 34, hij is 39) Ik ben daar een tijdje prima in meegegaan, vooral ook omdat ik mijn leven na 2 lange relaties eindelijk voor mezelf echt fijn en ontspannen (qua baan, eigen huis, bezigheden, vriendschappen) voor elkaar heb en ik echt kon genieten van zijn gezelschap zonder vastgelegde gezamenlijke langetermijndoelen. Mijn eigen gang kunnen gaan is voor mij heel belangrijk, tegelijk zijn mijn vrienden dat ook en komen we meerdere keren per week bij elkaar over de vloer.
Mijn omgeving vindt hem dus maar niks, hij is nogal op zichzelf, heeft niet echt een eigen sociale kring en trekt zich ogenschijnlijk niets aan wat anderen vinden. Hij is heel erg bezig met sport/ gezond slank lichaam enz en laat geen kans onbenut om zich gevraagd en ongevraagd te bemoeien met de gezondheid (en het gewicht) van een ander. In mijn omgeving zijn nogal wat bourgondiers en we halen regelmatig een avondje samen door met veel eten, wijn en de nodige sigaretten. In zijn ogen kan dit echt niet en dat liet hij dan ook duidelijk merken. Een van mijn beste vriendinnen heeft zich (terecht) een keer heel erg beledigd gevoeld, waarna ik hem gewoon nooit meer uitnodigde voor dit soort avondjes. En hem eigenlijk totaal niet meer betrok in mijn sociale leven. 1 op 1 waren wij super, maar daarbuiten liep het stroef.
Begin dit jaar begon bovenstaande bij mij toch wel te knagen en merkte ik dat ik wel de behoefte had aan meer contact dan 2 x per week samen zijn en verder onze levens apart leiden. Spontaan langs kunnen komen, samen gezellige avondjes met mijn vrienden, samen sparen voor een verre reis, zulke dingen. Dit resulteerde in een fikse ruzie, hij is er toen vandoor gegaan en heeft niks meer van zich laten horen. Ondanks mijn appjes/ telefoontjes. Ik was er echt stuk van. Na ruim 2 maanden (dat is nu ongeveer 4 weken geleden) troffen we elkaar (in eenzame coronatijd) toevallig in de supermarkt, kop koffie gedronken en besloten de draad weer op te pakken; leuke dingen doen, samen sporten, heerlijke seks en vooral geen lange termijn plannen. We hebben niets concreet hierover afgesproken maar zijn, gezien onze voorgeschiedenis, wel exclusief denk ik. Ik heb niemand in mijn omgeving verteld dat we weer contact hebben, omdat ik zeker weet dat men stiekem blij was dat ik van hem af was en ik geen zin heb in (terechte) kritiek.
Nu komt ie: ondertussen heb ik via tinder iemand leren kennen. Ontzettend leuk, enkel nog online en telefonisch contact (ivm corona) gehad. Uren gekletst, sturen fotootjes van ons leven en we zijn beiden heel benieuwd naar elkaar in het echt. En die date zit er dan ook aan te komen.
Mijn vraag aan jullie is of ik dit kan maken.
Ergens vind ik het terecht dat ik ga onderzoeken of deze nieuwe persoon echt zo leuk is. Anderzijds voel ik me zo’n stiekemerd en lijkt het op een gevalletje nieuwe schoenen kopen voor je de oude weggooit. Nieuwe persoon weet natuurlijk niet dat oude persoon weer in beeld is. Oude persoon weet niet dat ik alweer “schoenen aan het passen” ben, maar ben ik hem dat ook verschuldigd? En stel dat nieuwe persoon helemaal fantastisch is, dan ben ik al op oneerlijke basis begonnen en wat voor goeds brengt dat voor de toekomst?
Wat vinden jullie?
(En bedankt voor het lezen hè)
zondag 14 juni 2020 om 09:48
Ik zelf had altijd moeite met daten met meerdere mensen, maar zolang je eerlijk bent vind ik het zelf geen probleem. Ik veroordeel dan ook geen mensen die vrijblijvend meerdere mensen daten en er seks mee hebben. Ik zelf kon dat dus niet. Ik zou dan zelf ook zeggen tegen je ex dat je niet exclusief wil zijn en dat je op Tinder zit. Dan kan hij zelf een keuze maken of hij dat ok vindt of niet. Wie weet heeft hij er geen problemen mee.
Vind je ex wel klinken als een naar type. Weggaan na een ruzie en niks meer laten horen... Veroordelend naar anderen hun levensstijl en dit (ik neem aan ongevraagd) uiten naar ze. Ik had een (seks)relatie met hem denk ik geen nieuw leven ingeblazen. Hoe kun je trouwens zo goed matchen met iemand die je vrienden en wat je met ze doet zo de grond in trapt? Want het zijn rokers en Bourgondiërs zeg je, het lijkt mij dat jij op zijn minst ook lekker mee eet en misschien ook rookt? Zegt ie daar dan niks van? Of vind je dat hij gelijk heeft? Kan me er zo moeilijk een voorstelling van maken
Vind je ex wel klinken als een naar type. Weggaan na een ruzie en niks meer laten horen... Veroordelend naar anderen hun levensstijl en dit (ik neem aan ongevraagd) uiten naar ze. Ik had een (seks)relatie met hem denk ik geen nieuw leven ingeblazen. Hoe kun je trouwens zo goed matchen met iemand die je vrienden en wat je met ze doet zo de grond in trapt? Want het zijn rokers en Bourgondiërs zeg je, het lijkt mij dat jij op zijn minst ook lekker mee eet en misschien ook rookt? Zegt ie daar dan niks van? Of vind je dat hij gelijk heeft? Kan me er zo moeilijk een voorstelling van maken
zondag 14 juni 2020 om 11:02
Dat is het nu net het probleem, ik hield die twee werelden strikt gescheiden. Ik leef hartstikke gezond, maar af en toe zijn er van die avondjes met teveel eten, te veel wijn en ja ik rook dan ook wel eens een sigaret mee. Prima toch? Leven en laten leven, ieder z’n ding, is mijn motto. Kreeg er op een gegeven moment gewoon teveel moeite mee dat dit zo gescheiden moest blijven en ook dat voor mij belangrijke mensen zo gediskwalificeerd werden. En ja, ik was ook echt helemaal verbijsterd toen een discussie/ ruzie erover dit beloop kreeg. Nog nooit zoiets meegemaakt.
Update: gisteravond langsgegaan, de boel op tafel gelegd en voor ik kon zeggen dat ik er dus wel klaar mee ben kon ik al vertrekken. Zo gezegd, zo gedaan
Update: gisteravond langsgegaan, de boel op tafel gelegd en voor ik kon zeggen dat ik er dus wel klaar mee ben kon ik al vertrekken. Zo gezegd, zo gedaan
zondag 14 juni 2020 om 11:38
Nee. Maar het nam wel 'ruimte' in. Heb je nu je hoofd vrij om te daten wie je maar wil.donnasummer schreef: ↑14-06-2020 11:25Denk het ook. Onze tweede poging had eigenlijk al geen schijn van kans achteraf gezien.
Wie weet wel die tinder meneer.
zondag 14 juni 2020 om 12:46
Je moet het uitmaken met healthfreak, want jullie passen niet bij elkaar. Jullie staan lijnrecht tegenover elkaar in hoe jullie in het leven staan. Ga verder met die jongen van tinder.
Het is mogelijk dat healthreak een vorm van autisme heeft, waardoor hij ook niet in staat is om samen te wonen met iemand anders. Ook zijn rigide visie op gezond leven duidt daar op en het feit dat hij op zichzelf is.
En dat is helemaal niet erg, maar hij heeft iemand nodig die is zoals hij. Net als jij. En jullie zijn onderling totaal verschillend.
Het is mogelijk dat healthreak een vorm van autisme heeft, waardoor hij ook niet in staat is om samen te wonen met iemand anders. Ook zijn rigide visie op gezond leven duidt daar op en het feit dat hij op zichzelf is.
En dat is helemaal niet erg, maar hij heeft iemand nodig die is zoals hij. Net als jij. En jullie zijn onderling totaal verschillend.
zondag 14 juni 2020 om 13:13
Fijn dat je je leven weer terug gaat krijgen. Je ex komt op mij over als iemand die, al dan niet bewust, een ander qua energie compleet leegzuigt. En nee, hij gaat niet veranderen tenzij hij dat zelf wil en ook kan. Misschien heeft ie die skills wel niet. Heb de rest van dit draadje gelezen en ik kreeg de indruk dat je voordat je ging tinderen jezelf om hem tevreden te houden wel erg wegcijferde. Kwam op mij over alsof je een Apple computer met een Microsoft computer wilde verbinden (niet erg compatibel met elkaar 
)Ik hoop dat je dat bij een nieuwe date niet gaat doen. Succes en veel plezier met je date!
)Ik hoop dat je dat bij een nieuwe date niet gaat doen. Succes en veel plezier met je date!
zondag 14 juni 2020 om 13:17
Los van Tinderdate vind ik dat je sowieso moet breken met je ‘relatie’ met PeterPan mannetje.
Hij klinkt echt als een egoïstische fuckboy.
Ik zou er echt voor bedanken hoor.
Zolang je met hem samen bent, gooi je echt kostbare tijd weg die je beter kunt besteden aan vrienden/familie of nieuwe Tinderguy.
Hij klinkt echt als een egoïstische fuckboy.
Ik zou er echt voor bedanken hoor.
Zolang je met hem samen bent, gooi je echt kostbare tijd weg die je beter kunt besteden aan vrienden/familie of nieuwe Tinderguy.
zondag 14 juni 2020 om 13:37
Daten na een stukje relatie-ervaring is altijd ingewikkeld. De meesten weten dan net iets te goed wat ze wel en vooral niet willen, kun je dan nog openstaan voor de noodzakelijke aanpassingen (een nieuwe relatie= aanpassen) aan een nieuw iemand? En hoe ver kun en wil je daarin gaan?
In dit geval denk ik inderdaad dat jullie niet echt een match waren, ja misschien in jullie eigen kleine bubbel, maar daarbuiten klinkt het net iets te ingewikkeld. En vrienden afzeiken zou voor mij echt onvergeeflijk zijn. Ook vind ik weglopen en niets meer laten horen na een ruzie echt bijzonder infantiel. Ik zou deze persoon echt niet meer kunnen vertrouwen/ serieus nemen.
Klinkt dus als goede beslissing TO!
In dit geval denk ik inderdaad dat jullie niet echt een match waren, ja misschien in jullie eigen kleine bubbel, maar daarbuiten klinkt het net iets te ingewikkeld. En vrienden afzeiken zou voor mij echt onvergeeflijk zijn. Ook vind ik weglopen en niets meer laten horen na een ruzie echt bijzonder infantiel. Ik zou deze persoon echt niet meer kunnen vertrouwen/ serieus nemen.
Klinkt dus als goede beslissing TO!
zondag 28 juni 2020 om 22:49
Euh, wat?
