Relaties
alle pijlers
Te hoge verwachtingen van vriendschap???
vrijdag 20 juli 2007 om 21:56
Ik zit al een tijdje mee in de maag dat sommige vriendschappen me zo teleurstellen. Ik ben iemand die altijd belt als er iets speciaals gebeurt bij vrienden. BV, examens, nieuw werk, gezondheid etc. Ik bel altijd even hoe het gaat. Maar sinds kort ben ik eens op gaan letten en het valt me heel erg op dat het altijd van onze kant moet komen. Ook telefoontjes en afspraken maken om op visite te gaan komen vaak van ons af.
Nu ik het een tijdje in de gaten houdt doet me dit toch wel erg veel pijn. Ook als je vraagt van goh, is er iets ik hoor zo weinig van je dan krijg ik het antwoord dat ze het druk hebben en dat er echt niets aan de hand is.
Nu zegt mijn man al dat ik teveel verwachtingen heb van vrienden, maar is het nu zo raar dat ik het toch wel verwacht dat als er iets is dat ze me bellen. Bv mijn grootvader moest een zware operatie ondergaan, maar ze vragen bijna niet hoe het gaat. Ook mijn 20 weken echo hebben ze niet bekeken, terwijl ze dat bij een andere gezamenlijke vriendin wel deden. Ik vraag me nu steeds af, wat doe ik toch verkeerd? Ik wil er niet zo mee in mijn maag zitten, maar het gaat gewoon vanzelf.
Misschien dat het mijn hormonen zijn op het moment, maar ik weet het gewoon even niet meer. Ik word er echt verdrietig van dat ze dus met andere mensen wel afspreken en het dus niet belangrijk is om ook met ons iets te doen. Terwijl dit vroeger wel zo was. Je hoeft niet alles samen te doen dat snap ik ook wel, maar de laatste tijd zie ik ze niet meer..
Mijn man en ik hebben nu afgesproken om eerst niets van onze kant te laten komen en afwachten.... maar ik vind het maar niets dat het op deze manier moet. Terwijl ik wel hoor dat ze met andere vrienden of onze gezamenlijke vrienden wel dingen samen doen en met ons niet.
Wat kan ik nu het beste doen? Op de man afvragen helpt niet, want er is niets, maar ik voel toch duidelijk dat dit niet waar is. Hebben jullie dit gevoel ook wel eens?
Ik moest het even van me afschrijven, want ik zit er nogal mee.....
Blink
Nu ik het een tijdje in de gaten houdt doet me dit toch wel erg veel pijn. Ook als je vraagt van goh, is er iets ik hoor zo weinig van je dan krijg ik het antwoord dat ze het druk hebben en dat er echt niets aan de hand is.
Nu zegt mijn man al dat ik teveel verwachtingen heb van vrienden, maar is het nu zo raar dat ik het toch wel verwacht dat als er iets is dat ze me bellen. Bv mijn grootvader moest een zware operatie ondergaan, maar ze vragen bijna niet hoe het gaat. Ook mijn 20 weken echo hebben ze niet bekeken, terwijl ze dat bij een andere gezamenlijke vriendin wel deden. Ik vraag me nu steeds af, wat doe ik toch verkeerd? Ik wil er niet zo mee in mijn maag zitten, maar het gaat gewoon vanzelf.
Misschien dat het mijn hormonen zijn op het moment, maar ik weet het gewoon even niet meer. Ik word er echt verdrietig van dat ze dus met andere mensen wel afspreken en het dus niet belangrijk is om ook met ons iets te doen. Terwijl dit vroeger wel zo was. Je hoeft niet alles samen te doen dat snap ik ook wel, maar de laatste tijd zie ik ze niet meer..
Mijn man en ik hebben nu afgesproken om eerst niets van onze kant te laten komen en afwachten.... maar ik vind het maar niets dat het op deze manier moet. Terwijl ik wel hoor dat ze met andere vrienden of onze gezamenlijke vrienden wel dingen samen doen en met ons niet.
Wat kan ik nu het beste doen? Op de man afvragen helpt niet, want er is niets, maar ik voel toch duidelijk dat dit niet waar is. Hebben jullie dit gevoel ook wel eens?
Ik moest het even van me afschrijven, want ik zit er nogal mee.....
Blink
vrijdag 20 juli 2007 om 22:12
Hoi Blink,
Gefeliciteerd met je zwangerschap meid! *;
Ik heb zelf wel een periode gehad dat ik 's avonds wéér alleen op de bank zat, al een weeklang geen telefoon had over horen gaan en de mensen die ik sprak, had ik te pakken omdat ik zelf belde of mailde.
Ik vond het heel frustrerend en het raakte me zo diep, dat ik op diezelfde bank wel eens een deuntje zat te huilen.
Ik weet niet of het er uberhaupt iets mee te maken heeft bij jou, en of ik er misschien zwaar de plank mee missla, maar bij mijzelf had het uiteindelijk te maken met het feit dat ik mezelf helemaal niet zo interessant vond. Door dat gevoel (toch een beetje: een minderwaardigeidscomplex) werd die opvatting dat het allemaal van mijn kant af moest komen om niet in de vergetelheid te zakken, heel erg versterkt en vooral verschérpt.
Als ik het totaal mis heb, sorry! Maar misschien zit er bij jou ook een diepere gedachte/opvatting/overtuiging/angst in...
groet,
TD
Gefeliciteerd met je zwangerschap meid! *;
Ik heb zelf wel een periode gehad dat ik 's avonds wéér alleen op de bank zat, al een weeklang geen telefoon had over horen gaan en de mensen die ik sprak, had ik te pakken omdat ik zelf belde of mailde.
Ik vond het heel frustrerend en het raakte me zo diep, dat ik op diezelfde bank wel eens een deuntje zat te huilen.
Ik weet niet of het er uberhaupt iets mee te maken heeft bij jou, en of ik er misschien zwaar de plank mee missla, maar bij mijzelf had het uiteindelijk te maken met het feit dat ik mezelf helemaal niet zo interessant vond. Door dat gevoel (toch een beetje: een minderwaardigeidscomplex) werd die opvatting dat het allemaal van mijn kant af moest komen om niet in de vergetelheid te zakken, heel erg versterkt en vooral verschérpt.
Als ik het totaal mis heb, sorry! Maar misschien zit er bij jou ook een diepere gedachte/opvatting/overtuiging/angst in...
groet,
TD
vrijdag 20 juli 2007 om 22:18
vrijdag 20 juli 2007 om 22:23
Hoi Blink...
Dit verhaal komt me zo bekend voor alleen nu ik het van jou lees herken ik een stukje van mezelf erin wat dan ook wel weer slecht is.
Ik vergeet heel vaak verjaardagen,ik moet het echt als alarm in mijn telefoon zetten en het is echt niet zo dat ik die vriendinnen dan vergeet of de 1 wel bel en de ander niet maar dat is gewoon mijn slordigheid.
Andersom voel ik me heel vaak net zoals jij van alles moet van mij kant komen en dan ga je erop letten en dan valt het je nog meer op!
Het enige advies wat ik je hierbij kan geven is wacht niet op hun..
Heb je meerdere kennisen?Collega's buurtjes waar je goed mee overweg kan?
Spreek dan is met hun af,of doe iets lekker voor jezelf...
Uiteindelijk "moeten"je vrienden wel een keertje gaan bellen doen ze dit niet dan weet je toch eigenlijk al genoeg?
Dat is pijnlijk vooral omdat je alles misschien zo goed bedoeld maar dan weet je tenminste wel aan wie je wat hebt!!!
Groetjes Clueless
Dit verhaal komt me zo bekend voor alleen nu ik het van jou lees herken ik een stukje van mezelf erin wat dan ook wel weer slecht is.
Ik vergeet heel vaak verjaardagen,ik moet het echt als alarm in mijn telefoon zetten en het is echt niet zo dat ik die vriendinnen dan vergeet of de 1 wel bel en de ander niet maar dat is gewoon mijn slordigheid.
Andersom voel ik me heel vaak net zoals jij van alles moet van mij kant komen en dan ga je erop letten en dan valt het je nog meer op!
Het enige advies wat ik je hierbij kan geven is wacht niet op hun..
Heb je meerdere kennisen?Collega's buurtjes waar je goed mee overweg kan?
Spreek dan is met hun af,of doe iets lekker voor jezelf...
Uiteindelijk "moeten"je vrienden wel een keertje gaan bellen doen ze dit niet dan weet je toch eigenlijk al genoeg?
Dat is pijnlijk vooral omdat je alles misschien zo goed bedoeld maar dan weet je tenminste wel aan wie je wat hebt!!!
Groetjes Clueless
zondag 22 juli 2007 om 20:34
Hoi,
Ik ben ook zo iemand die meeleeft met een ander en graag iemand opbelt om iets te zeggen ofvragen, maar ja wat als er aan de nadere kant dan niet wordt opgenomen..........of je via mail maar niets te horen krijgt op je mailtje.........er is al zoveel leed in de wereld dus laten we het toch gezellig houden en denken aan een ander nietwaar? Alleen is ook maar alleen dus waarom niets laten horen ook al ben je even boos op een ander, praat het toch uit zou ik zeggen en ga verder met een lach (iedereen mankeert wel wat dus neemt niet alles zo zwaar op).
groetjes
Ik ben ook zo iemand die meeleeft met een ander en graag iemand opbelt om iets te zeggen ofvragen, maar ja wat als er aan de nadere kant dan niet wordt opgenomen..........of je via mail maar niets te horen krijgt op je mailtje.........er is al zoveel leed in de wereld dus laten we het toch gezellig houden en denken aan een ander nietwaar? Alleen is ook maar alleen dus waarom niets laten horen ook al ben je even boos op een ander, praat het toch uit zou ik zeggen en ga verder met een lach (iedereen mankeert wel wat dus neemt niet alles zo zwaar op).
groetjes
maandag 23 juli 2007 om 16:58
Ik herken je probleem, en ik denk niet dat je te hoge verwachtingen hebt van vriendschap.
Ik heb bij een aantal viendinnen ook het gevoel dat alles vanuit mij moet komen, als ik niet bel/mail/sms hoor ik niets van ze. Soms gewoon weken of maanden niet. Ik stuur altijd kaartjes of bel met (voor hun) belangrijke dagen zoals geboortes, ziekte, afstuderen, verhuizing, nieuwe baan etc, maar krijg zelf nooit dat soort dingen terug. Mijn vriend zegt net als jouw man dat we moeten afwachten maar als we dat doen horen we gewoon niets! Ik voel me zo eenzaam op vriendschapsgebied, iets wat veel mensen zich niet kunnen voorstellen omdat ik wel al 7 jaar een heerlijke relatie heb.
Met een goede vriendin heb ik dit probleem in een ver verleden eens besproken (zij was niet zo) en zij gaf me het advies om de ander dan maar te laten vallen, want dat het niet zo moet zijn dat het van 1 kant moet komen. Echter, ik kan dat niet zo gemakkelijk...
Ik heb bij een aantal viendinnen ook het gevoel dat alles vanuit mij moet komen, als ik niet bel/mail/sms hoor ik niets van ze. Soms gewoon weken of maanden niet. Ik stuur altijd kaartjes of bel met (voor hun) belangrijke dagen zoals geboortes, ziekte, afstuderen, verhuizing, nieuwe baan etc, maar krijg zelf nooit dat soort dingen terug. Mijn vriend zegt net als jouw man dat we moeten afwachten maar als we dat doen horen we gewoon niets! Ik voel me zo eenzaam op vriendschapsgebied, iets wat veel mensen zich niet kunnen voorstellen omdat ik wel al 7 jaar een heerlijke relatie heb.
Met een goede vriendin heb ik dit probleem in een ver verleden eens besproken (zij was niet zo) en zij gaf me het advies om de ander dan maar te laten vallen, want dat het niet zo moet zijn dat het van 1 kant moet komen. Echter, ik kan dat niet zo gemakkelijk...
maandag 23 juli 2007 om 17:13
Heey
Probleem... Misschien helpt het om er zo tegenaan te kijken: Vaak is het ook zo met vriendschappen dat je in een bepaald ritme zit: de een is de beller die met ideeën komt en de ander is de opnemer die gezellig mee gaat/doet maar niet zo snel zelf met een idee komt. Je neemt een soort rol aan, waar je niet zo gemakkelijk onderuit komt als je er eenmaal in zit. Het hoeft niet zo te zijn dat je altijd dezelfde rol aanneemt in een vriendschap, het kan bij de een anders zijn dan bij de ander.
In de vriendschappen die je hier beschrijft vervul jij duidelijk de eerste rol. Wanneer het op die manier werkt, waarom zou je er dan niet mee doorgaan? Door je van die rol af te zetten, breng je verwarring in de manier waarop je je vriendschap ontwikkeld hebt en het is ergens ook wel logisch dat je vrienden dan niet meteen die rol van jou overnemen.
Het is maar een view, voor mij helpt het in ieder geval om er zo tegenaan te kijken, veel succes met de situatie!
Probleem... Misschien helpt het om er zo tegenaan te kijken: Vaak is het ook zo met vriendschappen dat je in een bepaald ritme zit: de een is de beller die met ideeën komt en de ander is de opnemer die gezellig mee gaat/doet maar niet zo snel zelf met een idee komt. Je neemt een soort rol aan, waar je niet zo gemakkelijk onderuit komt als je er eenmaal in zit. Het hoeft niet zo te zijn dat je altijd dezelfde rol aanneemt in een vriendschap, het kan bij de een anders zijn dan bij de ander.
In de vriendschappen die je hier beschrijft vervul jij duidelijk de eerste rol. Wanneer het op die manier werkt, waarom zou je er dan niet mee doorgaan? Door je van die rol af te zetten, breng je verwarring in de manier waarop je je vriendschap ontwikkeld hebt en het is ergens ook wel logisch dat je vrienden dan niet meteen die rol van jou overnemen.
Het is maar een view, voor mij helpt het in ieder geval om er zo tegenaan te kijken, veel succes met de situatie!
