Relaties
alle pijlers
Tegen je wil in verhuizen naar een andere stad
woensdag 4 september 2024 om 18:35
Mijn vriend en ik wonen beide in andere steden (220 km van elkaar vandaan) vanaf het begin dat wij met elkaar gingen, heb ik hem duidelijk gemaakt dat ik nooit in een andere stad wil wonen. Ik heb mijn onderneming, mijn studie en mijn huis hier waar ik heel hard voor heb gewerkt.
In het begin van onze relatie heeft hij een aantal maanden achter gehouden dat hij kinderen heeft (omdat hij bang was dat ik van hem zou afknappen, of niet met een man die kinderen heeft een relatie aangaan) Nadat ik hierachter kwam, heeft hij beloofd dat hij er alles aan zou doen om zich aan mij aan te passen.
Met deze voorwaarde heb ik besloten om toch een relatie met hem aan te gaan. Een jaar later hebben we afgesproken dat we door de weeks hier zullen zijn en vrijdag, tm zondag daar zullen zijn ivm de kinderen (want ik wil mij ook aanpassen aan hem).
Doordat ik een rustig jaar heb gehad zijn we vaker daar geweest ondanks onze afspraak. Vorig jaar raakte ik zwanger. Tijdens mijn zwangerschap hebben we wederom deze afspraak weer gemaakt. Door de weeks hier en weekenden daar. Nu vond hij het toch wat lastiger omdat hij daar wilt zijn als de kids spontaan langs willen komen. Tegen mijn zin in hebben we afgesproken dat we vanaf donderdag tm zondag daar zullen zijn. Hier was niks van na gekomen. Ik heb mijn hele zwangerschap bijna alleen moet doen omdat hij maar 1,5 tot 2 dagen hierheen kon komen en ik op een gegeven moment te zwanger was om die lange reis te maken. Ik heb mij heel eenzaam gevoeld en neem hem deze ervaring heel erg kwalijk, maar goed dat terzijde.
Afgelopen week wees ik hem weer op onze afspraak en hij heeft toegegeven dat hij het niet wilt en daar wilt staan voor zijn kinderen en dat ik maar moet verhuizen.
Ik was vanaf het begin heel duidelijk dat ik niet naar een andere stad wil verhuizen om zo veel redenen. Maar mijn zoontje ziet zijn vader heel erg weinig en mijn hart breekt ervan. Dus ik heb gezegd dat ik bij hem ga intrekken, maar ik wil dit helemaal niet. Ik probeer hem duidelijk te maken dat ik niet gelukkig zal zijn en daardoor hem en onze zoon ook niet gelukkig kan maken. Maar hij vindt dat ik mijzelf moet opofferen.
Als ik met hem uit elkaar zal gaan, zal hij mijn zoontje maar een paar dagen in de maand zien ivm de afstand. Ik wil mijn zoon dat absoluut niet aandoen, maar ik kan ook niet verhuizen…
Ik ben ontzettend ongelukkig en weet niet meer wat ik moet doen.
Wat zouden jullie doen?
Ps. Buiten deze “mankementen” hebben wij een gezonde relatie, waarbij we elkaar respecteren en lief hebben.
In het begin van onze relatie heeft hij een aantal maanden achter gehouden dat hij kinderen heeft (omdat hij bang was dat ik van hem zou afknappen, of niet met een man die kinderen heeft een relatie aangaan) Nadat ik hierachter kwam, heeft hij beloofd dat hij er alles aan zou doen om zich aan mij aan te passen.
Met deze voorwaarde heb ik besloten om toch een relatie met hem aan te gaan. Een jaar later hebben we afgesproken dat we door de weeks hier zullen zijn en vrijdag, tm zondag daar zullen zijn ivm de kinderen (want ik wil mij ook aanpassen aan hem).
Doordat ik een rustig jaar heb gehad zijn we vaker daar geweest ondanks onze afspraak. Vorig jaar raakte ik zwanger. Tijdens mijn zwangerschap hebben we wederom deze afspraak weer gemaakt. Door de weeks hier en weekenden daar. Nu vond hij het toch wat lastiger omdat hij daar wilt zijn als de kids spontaan langs willen komen. Tegen mijn zin in hebben we afgesproken dat we vanaf donderdag tm zondag daar zullen zijn. Hier was niks van na gekomen. Ik heb mijn hele zwangerschap bijna alleen moet doen omdat hij maar 1,5 tot 2 dagen hierheen kon komen en ik op een gegeven moment te zwanger was om die lange reis te maken. Ik heb mij heel eenzaam gevoeld en neem hem deze ervaring heel erg kwalijk, maar goed dat terzijde.
Afgelopen week wees ik hem weer op onze afspraak en hij heeft toegegeven dat hij het niet wilt en daar wilt staan voor zijn kinderen en dat ik maar moet verhuizen.
Ik was vanaf het begin heel duidelijk dat ik niet naar een andere stad wil verhuizen om zo veel redenen. Maar mijn zoontje ziet zijn vader heel erg weinig en mijn hart breekt ervan. Dus ik heb gezegd dat ik bij hem ga intrekken, maar ik wil dit helemaal niet. Ik probeer hem duidelijk te maken dat ik niet gelukkig zal zijn en daardoor hem en onze zoon ook niet gelukkig kan maken. Maar hij vindt dat ik mijzelf moet opofferen.
Als ik met hem uit elkaar zal gaan, zal hij mijn zoontje maar een paar dagen in de maand zien ivm de afstand. Ik wil mijn zoon dat absoluut niet aandoen, maar ik kan ook niet verhuizen…
Ik ben ontzettend ongelukkig en weet niet meer wat ik moet doen.
Wat zouden jullie doen?
Ps. Buiten deze “mankementen” hebben wij een gezonde relatie, waarbij we elkaar respecteren en lief hebben.
zondag 8 september 2024 om 19:41
Dit is de samenvatting van je opties, TO. Ik vind eerlijk gezegd dat vooral je vriend er wel echt een puinhoop van heeft gemaakt. Oneerlijkheid in het begin van de relatie, toezeggen dat hij 50/50 bij jou komt wonen maar zodra er een baby in het spel is, dat toch niet doen. Mooi is dat. Hoe legitiem zijn reden ook is, dat had hij echt even eerder moeten bedenken want jij zit nu met de gebakken peren.Lidl-Annie-Aardbei schreef: ↑08-09-2024 17:25Dit zegt genoeg hè? Jij moet je opofferen, volledig.
Of zo doorgaan, min of meer als alleenstaande moeder, met af en toe je vriend erbij als het hem uitkomt.
Of de relatie verbreken en dan volledig als alleenstaande moeder met waarschijnlijk een minimale regeling met de vader van je zoon. Dat laatste is wel het duidelijkst. Pick your battle.
Misschien heb ik eroverheen gelezen, maar hoe oud ben jij zelf TO? Ik lees studie & stage, dat lijkt me druk, kun je wel gewoon voor jezelf en jullie zoontje zorgen? In dat geval zou ik gewoon lekker kiezen voor duidelijkheid en me neerleggen bij het alleenstaand ouderschap met een LAT-relatie met de vader, in ieder geval tot zijn kinderen zelfstandiger zijn - maar dat kan zomaar nog een jaar of 10 duren.
zondag 8 september 2024 om 19:53
[...]
moderatorviva wijzigde dit bericht op 08-09-2024 20:10
Reden: Op de man
Reden: Op de man
40.26% gewijzigd
zondag 8 september 2024 om 22:53
Ik kan me best voorstellen dat het voor vriend niet te overzien was hoe het zijn om de zorg voor zijn 3 kinderen te combineren met de zorg voor een baby in combinatie met een baan en een grote afstand die meermaals per week overbrugd moet worden. Het is wel erg makkelijk om te zeggen dat vriend dat van tevoren maar had moeten bedenken. Soms maak je een plan maar kom je er vervolgens achter dat dat plan toch niet werkt, niet haalbaar is of op langere termijn niet is vol te houden. In dit geval is dat voor alle betrokken partijen natuurlijk heel erg zuur maar het is wat het is. Aan TO om te bepalen of zij, nu de situatie veranderd is alsnog beslist om ter zijner tijd te verhuizen of niet, met als gevolg dat de relatie dan waarschijnlijk voorbij is.Vlag schreef: ↑08-09-2024 19:41Dit is de samenvatting van je opties, TO. Ik vind eerlijk gezegd dat vooral je vriend er wel echt een puinhoop van heeft gemaakt. Oneerlijkheid in het begin van de relatie, toezeggen dat hij 50/50 bij jou komt wonen maar zodra er een baby in het spel is, dat toch niet doen. Mooi is dat. Hoe legitiem zijn reden ook is, dat had hij echt even eerder moeten bedenken want jij zit nu met de gebakken peren.
Misschien heb ik eroverheen gelezen, maar hoe oud ben jij zelf TO? Ik lees studie & stage, dat lijkt me druk, kun je wel gewoon voor jezelf en jullie zoontje zorgen? In dat geval zou ik gewoon lekker kiezen voor duidelijkheid en me neerleggen bij het alleenstaand ouderschap met een LAT-relatie met de vader, in ieder geval tot zijn kinderen zelfstandiger zijn - maar dat kan zomaar nog een jaar of 10 duren.
maandag 9 september 2024 om 06:24
Ik vind het trouwens ook onzin dat mensen vriend een “meester manipulator” noemen, dat doet ie dan wel erg klunzig. Ik denk vooral dat vriend heel graag alles tegelijk wil, dol is op TO, maar ook op z’n kinderen, en dat er aan alle kanten aan hem getrokken wordt (wat dan ook wel z’n eigen schuld is). Ik vind dit niet manipulatief, maar vooral hulpeloos overkomen.
maandag 9 september 2024 om 07:52
Kan, maar beiden waren stellig over verhuizen, dan zet je toch een relatie met zo een reisafstand niet door?Charlie591 schreef: ↑09-09-2024 06:24Ik vind het trouwens ook onzin dat mensen vriend een “meester manipulator” noemen, dat doet ie dan wel erg klunzig. Ik denk vooral dat vriend heel graag alles tegelijk wil, dol is op TO, maar ook op z’n kinderen, en dat er aan alle kanten aan hem getrokken wordt (wat dan ook wel z’n eigen schuld is). Ik vind dit niet manipulatief, maar vooral hulpeloos overkomen.
Hij heeft kinderen logisch dan kun je simpelweg niet verhuizen, dat had TO ook kunnen bedenken.
Zij wil niet weg om haar eigen ook legitieme redenen.
En dan komt er ook nog een kind van hen samen, terwijl ze beiden donders goed van bovenstaande op de hoogte waren.
En een onvoorziene zwangerschap anno 2024 tussen twee volwassen mensen blijf ik toch bijzonder vinden, maar goed.
Het is een puinhoop te danken aan beide personen, ten koste van vier kinderen.
People sometimes ask, why do you always choose the hardest road. Who says there was an easier way?
maandag 9 september 2024 om 09:54
Je bent (samen) best wel heel erg niet volwassen en/of verstandig als je dit niet van te voren had kunnen bedenken. Nergens in de wereld is dit ooit een realistisch plan geweest. Een volwassene die ook maar een beetje doordenkt en verder denkt, had dit makkelijk kunnen inschatten.Anne1235 schreef: ↑08-09-2024 22:53Ik kan me best voorstellen dat het voor vriend niet te overzien was hoe het zijn om de zorg voor zijn 3 kinderen te combineren met de zorg voor een baby in combinatie met een baan en een grote afstand die meermaals per week overbrugd moet worden. Het is wel erg makkelijk om te zeggen dat vriend dat van tevoren maar had moeten bedenken. Soms maak je een plan maar kom je er vervolgens achter dat dat plan toch niet werkt, niet haalbaar is of op langere termijn niet is vol te houden. In dit geval is dat voor alle betrokken partijen natuurlijk heel erg zuur maar het is wat het is. Aan TO om te bepalen of zij, nu de situatie veranderd is alsnog beslist om ter zijner tijd te verhuizen of niet, met als gevolg dat de relatie dan waarschijnlijk voorbij is.
maandag 9 september 2024 om 15:12
Ik denk dat deze man wel heel bewust heeft gemanipuleerd eerlijk gezegd.
Hij wilde haar niet kwijt en heeft gedacht dat ze wel zou toegeven als het kind er eenmaal zou zijn.
Dus hij heeft beloftes gedaan - tuurlijk kom ik ook jouw kant op schatje- en hoopte dat het allemaal wel los zou lopen en To met baby uiteindelijk wel naar hem zou komen.
Nu blijkt dat To het meent en echt niet daar wil wonen, en dan word het lastig.
Hij wilde haar niet kwijt en heeft gedacht dat ze wel zou toegeven als het kind er eenmaal zou zijn.
Dus hij heeft beloftes gedaan - tuurlijk kom ik ook jouw kant op schatje- en hoopte dat het allemaal wel los zou lopen en To met baby uiteindelijk wel naar hem zou komen.
Nu blijkt dat To het meent en echt niet daar wil wonen, en dan word het lastig.
maandag 9 september 2024 om 15:26
Nogmaals, to was er zelf ook bij en als iemand mij idiote dingen belooft, heb ik zelf ook hersens toch om te bedenken of het allemaal wel hout snijdt wat iemand mij belooft? Jij gelooft toch ook niet alle gouden bergen die jou worden voorgespiegeld? Zo ja, dan zou ik eens goed te raden gaan bij jezelf.
Dus terug naar to, ze is net zo verantwoordelijk voor de ontstane situatie of vreselijk en vreselijk naief. En volgens mij nog amper bijgedraaid, gezien haar reacties.
Ik begrijp niet waarom to als slachtoffer wordt gezien. Ze is geen slachtoffer. Ze wilde graag sprookjes geloven. En nog steeds is ze boos dat de sprookjesfee niet bestaat.
Dus terug naar to, ze is net zo verantwoordelijk voor de ontstane situatie of vreselijk en vreselijk naief. En volgens mij nog amper bijgedraaid, gezien haar reacties.
Ik begrijp niet waarom to als slachtoffer wordt gezien. Ze is geen slachtoffer. Ze wilde graag sprookjes geloven. En nog steeds is ze boos dat de sprookjesfee niet bestaat.
maandag 9 september 2024 om 15:56
Eens hoor NomenNesci0. Bizar dat deze situatie ontstaat en dat er nu 4 kinderen zijn die met deze puinhoop te dealen hebben.
@TO als antwoord op je vraag: Ik zou richting partner verhuizen, omdat dat in the best interest van het kind is. Jullie hebben de aanloop naar een kind krijgen mijn inziens niet goed gebruikt en nu zit je met de zooi. Jij wil niet verhuizen, vanuit eigen belang. Maar jullie kind en zijn kinderen zijn erbij gebaat als beide ouders binnen handbereik zijn. Dus dat zou ik doen: Mijn eigen bezwaren opzij zetten en verhuizen.
Los van dat jouw partner tegen jou gelogen heeft en dingen voorgespiegeld heeft die hij nu niet nakomt, siert het hem dat hij er voor zijn kinderen is. Zeker omdat dat bij moeders zo te lezen anders zit. Met de situatie zoals jij 'm schetst is verhuizen voor hem ook geen optie wat mij betreft. Niet naar jouw woonplaats, maar ook niet naar ergens halverwege.
@TO als antwoord op je vraag: Ik zou richting partner verhuizen, omdat dat in the best interest van het kind is. Jullie hebben de aanloop naar een kind krijgen mijn inziens niet goed gebruikt en nu zit je met de zooi. Jij wil niet verhuizen, vanuit eigen belang. Maar jullie kind en zijn kinderen zijn erbij gebaat als beide ouders binnen handbereik zijn. Dus dat zou ik doen: Mijn eigen bezwaren opzij zetten en verhuizen.
Los van dat jouw partner tegen jou gelogen heeft en dingen voorgespiegeld heeft die hij nu niet nakomt, siert het hem dat hij er voor zijn kinderen is. Zeker omdat dat bij moeders zo te lezen anders zit. Met de situatie zoals jij 'm schetst is verhuizen voor hem ook geen optie wat mij betreft. Niet naar jouw woonplaats, maar ook niet naar ergens halverwege.
maandag 9 september 2024 om 16:14
Oke, maar even heel eerlijk, ik heb ook altijd wel wat twijfels bij zo'n verhaal over De Grote Boze Ex. Bestaan ze, heksen van exen die niks van hun kinderen moeten weten en enkel hun ex-man opbellen om ruzie te maken en boos te zijn over de nieuwe partner? Natuurlijk.
Maar een man die allereerst z'n kinderen verzwijgt, vervolgens allerlei onrealistische beloftes doet die hij niet kan nakomen en z'n ex zwartmaakt, mwoah. Misschien heeft zij ook wel een reden om boos te zijn. Misschien is hij in z'n relatie met haar ook niet altijd helemaal de allerbeste partner geweest.
Maar een man die allereerst z'n kinderen verzwijgt, vervolgens allerlei onrealistische beloftes doet die hij niet kan nakomen en z'n ex zwartmaakt, mwoah. Misschien heeft zij ook wel een reden om boos te zijn. Misschien is hij in z'n relatie met haar ook niet altijd helemaal de allerbeste partner geweest.
maandag 9 september 2024 om 16:15
Ik kan me best voorstellen dat je als je start met daten niet meteen over je kinderen vertelt. Misschien wil je eerst iemand leren kennen en een eerlijke kans krijgen, voordat je meteen afgeschreven wordt omdat je single dad bent. Verdient het de schoonheidsprijs? Nee. Is het een voorbode voor een leven lang liegen en bedriegen? Niet per se...
maandag 9 september 2024 om 16:26
Precies de redenen iemand af te schrijven.Pinaco schreef: ↑09-09-2024 16:15Ik kan me best voorstellen dat je als je start met daten niet meteen over je kinderen vertelt. Misschien wil je eerst iemand leren kennen en een eerlijke kans krijgen, voordat je meteen afgeschreven wordt omdat je single dad bent. Verdient het de schoonheidsprijs? Nee. Is het een voorbode voor een leven lang liegen en bedriegen? Niet per se...
maandag 9 september 2024 om 16:30
Ik vind het vrij normaal om dat soort zaken toch echt wel te vertellen.Pinaco schreef: ↑09-09-2024 16:15Ik kan me best voorstellen dat je als je start met daten niet meteen over je kinderen vertelt. Misschien wil je eerst iemand leren kennen en een eerlijke kans krijgen, voordat je meteen afgeschreven wordt omdat je single dad bent. Verdient het de schoonheidsprijs? Nee. Is het een voorbode voor een leven lang liegen en bedriegen? Niet per se...
Geen idee of hun kennismaking via iets als Tinder is gegaan, maar daarin geef je bepaalde dingen toch wel aan.
En als je op voorhand " bang" bent geen kans als alleenstaande ouder bij een match te maken, dan is het bij voorbaat toch al geen match?
Basiszaken lijken me wel dat die benoemd worden. En daar horen kinderen mi toch echt bij. Voor mij zou het exit geweest zijn als ik dacht met een single man zonder kinderen te gaan daten, die opeens niet een niet twee maar even drie kinderen niet gemeld had.
Dat je niet meteen alle ins and outs over je werk en familie oid verteld soit, maar kinderen verzwijgen is echt een no go
People sometimes ask, why do you always choose the hardest road. Who says there was an easier way?
maandag 9 september 2024 om 16:34
Als je inderdaad iemand zoekt zonder kinderen is dat zeker een reden.
En terecht, lekker als je na weke of maanden hoort " oh btw ik heb 3 koters " wauw als je over zoiets liegt waar lieg je nog meer over.
Maar goed dat vond TO uiteindelijk niet zo een probleem, en dat is best, maar dat neemt niet weg dat hij begonnen is met een leugen.
En ja kinderen verzwijgen valt bij mij onder liegen.
People sometimes ask, why do you always choose the hardest road. Who says there was an easier way?
maandag 9 september 2024 om 16:34
Kinderen niet melden tijdens een eerste gesprek kan ik nog enigszins volgen. Je "bent" niet alleen je kind.
Kinderen weken - of maandenlang verzwijgen ... daar zou ik toch echt op afhaken. Het is gewoon een stuk van je leven dat je langdurig achterhoudt.
Kinderen weken - of maandenlang verzwijgen ... daar zou ik toch echt op afhaken. Het is gewoon een stuk van je leven dat je langdurig achterhoudt.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
maandag 9 september 2024 om 16:35
Je wil toch een partner die ook met je kind kan leven?
maandag 9 september 2024 om 16:39
Ik weet niet hoe TO en man begonnen zijn. Als het begonnen is als lol maken is het verloop misschien wel anders dan wanneer je beide op zoek bent naar een nieuwe levenspartner.Ladylola2022 schreef: ↑09-09-2024 16:30Ik vind het vrij normaal om dat soort zaken toch echt wel te vertellen.
Geen idee of hun kennismaking via iets als Tinder is gegaan, maar daarin geef je bepaalde dingen toch wel aan.
En als je op voorhand " bang" bent geen kans als alleenstaande ouder bij een match te maken, dan is het bij voorbaat toch al geen match?
Basiszaken lijken me wel dat die benoemd worden. En daar horen kinderen mi toch echt bij. Voor mij zou het exit geweest zijn als ik dacht met een single man zonder kinderen te gaan daten, die opeens niet een niet twee maar even drie kinderen niet gemeld had.
Dat je niet meteen alle ins and outs over je werk en familie oid verteld soit, maar kinderen verzwijgen is echt een no go
Ik wil het niet "goed praten", zeg alleen maar dat ik me wel wat situaties voor kan stellen waarin iemand het zo doet.
Verder was dit volgens mij al een non issue, omdat TO het hem vergeven heeft en het geen issue is dat hij die kinderen heeft.
maandag 9 september 2024 om 16:39
Jep. Maar dat kind mag wat mij betreft gerust pas opduiken bij date 2 of date 3.
Het hoeft niet persé ineens alles tegelijk in 1 date te zijn.
Alleen moet het dus wel in de eerste weken naar voren komen en niet pas na pakweg 3 maanden.
Ik zou trouwens sowieso zelf al niet gaan daten met iemand die 200 km verder woont.
Gewoon geen optie voor mij. Te ver. Hoe leuk die kerel misschien ook is, aan zo'n marathon begin ik gewoon niet.
wissewis wijzigde dit bericht op 09-09-2024 16:41
21.42% gewijzigd
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
maandag 9 september 2024 om 16:41
Ik zou geen partner moeten die zijn/haar kinderen verzwijgt.
maandag 9 september 2024 om 17:09
Bij mij niet, want ik wil graag voor de eerste date weten of hij kinderen heeft.Wissewis schreef: ↑09-09-2024 16:39Jep. Maar dat kind mag wat mij betreft gerust pas opduiken bij date 2 of date 3.
Het hoeft niet persé ineens alles tegelijk in 1 date te zijn.
Alleen moet het dus wel in de eerste weken naar voren komen en niet pas na pakweg 3 maanden.
Ik zou trouwens sowieso zelf al niet gaan daten met iemand die 200 km verder woont.
Gewoon geen optie voor mij. Te ver. Hoe leuk die kerel misschien ook is, aan zo'n marathon begin ik gewoon niet.
Aan mij om dan al te beslissen of ik Überhaupt op date wil.
Stel die man is gewoon heel leuk, maar ik wil geen kinderen of geen heel jonge kinderen ( ben er zelf bijna uit en zit daar dus echt niet meer op te wachten)
Dan ga ik mijn tijd (best kostbaar) verdoen aan een man die doet alsof hij geen kinderen heeft, is mi net zoiets als even vergeten te vermelden dat de scheiding er nog niet door is en dat ze nog in een huis wonen.
Kinderen, een nog geen officiële scheiding, de ex nog in hetzelfde huis, geen baan, zijn voor mij belangrijke zaken waarop ik wel of niet met je op date ga.
Kom zeg, wie wil nou na een paar dates de " vergeten te vermelden zaken" nog horen.
De reden waarom mensen bovenstaande niet melden is omdat ze zelf onzeker zijn, wees eerlijk, meteen, lieg niet, verzwijg niet want voor mij is het dan alsnog klaar.
Maar dan heeft het me wel al tijd en energie gekost.
Maar goed, off topic dit
People sometimes ask, why do you always choose the hardest road. Who says there was an easier way?
maandag 9 september 2024 om 17:13
Ben ik niet met je oneens, misschien is het begonnen als casual daten en dan hoef je dat misschien niet te noemen.Pinaco schreef: ↑09-09-2024 16:39Ik weet niet hoe TO en man begonnen zijn. Als het begonnen is als lol maken is het verloop misschien wel anders dan wanneer je beide op zoek bent naar een nieuwe levenspartner.
Ik wil het niet "goed praten", zeg alleen maar dat ik me wel wat situaties voor kan stellen waarin iemand het zo doet.
Verder was dit volgens mij al een non issue, omdat TO het hem vergeven heeft en het geen issue is dat hij die kinderen heeft.
Maar… voor mij is het wel een optelsom:
- kinderen verzwegen
- toezeggen vaak naar TO te komen maar dat niet te doen tijdens zwangerschap
- verbetering beloven maar dat niet laten zien als de baby er eenmaal is
- van TO vragen toch zijn kant op te verhuizen tegen eerder gemaakte afspraken in
- en tot slot heeft ie, uiteraard, ook nog een boze ex.
Het is het totaalplaatje dat me doet denken dat deze relatie misschien toch nog wel wat werk nodig heeft om te laten slagen.
maandag 9 september 2024 om 17:17
Als ik het goed begrijp heeft zij de kinderen 5 dagen en hij 2. Waarom is dat niet eerlijker verdeeld?Miem schreef: ↑08-09-2024 12:43Contact met hun moeder was altijd erg slecht, belde vaak om eigenlijk ruzie te maken. Kwam afspraken niet na door bijvoorbeeld niet op komen te dagen om de kids op te halen omdat ze bij haar vriendin in een andere stad was. Terwijl mijn vriebd en ik moeten werken. Ze heeft mij vaak genoeg voor lelijke woorden uitgemaakt terwijl ik niks te doen had met haar. Ondanks heb ik omwille de kinderen nooit ermee bemoeid en mij erbuiten gehouden.
Ze heeft liever de kids niet (ze heeft aangegeven dat ze hun niet aankan), daarom zijn ze alleen bij haar wanneer ze school hebben en dus de hele dag weg zijn.
Sinds kort hebben we eindelijk een weekend alleen in de maand omdat wij anders geen tijd voor elkaar hebben (mijn vriend en ik). Maar ook dan worden ze bijna altijd opgehaald. Daarvoor hebben we wel de maandag moeten inruilen (en kunnen we dus sowieso niet meer maandags met elkaar zijn omdat ik moet werken/studeren of ik kan niet werken/studeren). Dus heel gunstig is het niet.
Voor aanstaande maandag heb ik mijn vriend gevraagd om voor onze kleine te zorgen zodat ik naar stage kan gaan. Voor het eerst heeft ze niet moeilijk gedaan, maar dan mogen de kinderen wel pas zondag na 19.00 komen. En moeten we er een dag of 2 dagen voor “inhalen”. Mijn vriend en ik vinden dit absurt vooral omdat het om de kids gaat (hoe bedoel je inhalen? Alsof je met je collega ruilt). Kids zijn altijd welkom bij ons!
Maar goed het is een begin en we zijn al blij hiermee. 3 weken geleden vroeg ze voor het eerst hoe het met onze zoon gaat. Daarvoor deed ze alsof we geen kind hadden.
Ze begint rustig maar beetje positief te veranderen. Minder ruzies, minder geschreeuw, ze belt vaker om de kids te spreken en is in de vakantie zelfs een weekendje weg geweest met ze.
De situatie zal niet veranderen, de kinderen zullen alsnog de vrije dagen bij ons zijn (weekenden, feestdagen en vakanties) dus of ze het echt merkt, denk het niet..
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
