Teleurgesteld

Weet even niet zo goed of ik me nou enorm aanstel of dat mijn gevoel terecht is en ik hier iets mee moet doen…

Mijn vriend en ik zijn nog niet super lang samen, nu een jaar. Op onze eerste date had hij behoorlijk uitgepakt (we kenden elkaar al dus spraken we bij hem thuis af): wijn, dure hapjes, haardvuur… Heel attent en ik vond dat super leuk. Ook verraste hij me een aantal keer met een bosje bloemen.

Een deel van mijn liefdestaal zit in het verwennen van iemand. Dit kan zijn door luxe te koken, maar ook door zijn favoriete snack en een handgeschreven kaartje op zijn bureau achter te laten voordat ik ga werken. Een aantal keer een luxer cadeau (parfum, bijv.) of hem verrassen en trakteren op etentjes buiten de deur.

Hij is dit nooit gewend geweest. Zijn exen zaten financieel niet ruim en hij moest altijd de uitjes betalen in het verleden, dus hij waardeerde dit enorm en genoot hier heel erg van (ondanks dat hij het ook wat onwennig vond).

Terwijl onze relatie voortduurde, begon mij op te vallen dat als we samen weg gingen hij mij wel erg gemakkelijk liet betalen. Eigenlijk betaalde ik zo goed als altijd. Hij vroeg me dingen online te bestellen en betaalde ze dan niet terug aan mij. Hij pakt heel gemakkelijk mijn auto in plaats van de zijne. Vaak gaat het hier om kleine bedragen/verbruiken, dus vond ik het ook de moeite niet om er iets van te zeggen. We verdienen allebei behoorlijk goed, dus wil ik niet muggenziften over 10 euro hier of 30 euro daar.

Maar op ten duur zijn al die tientjes ook honderden euro’s en raakt de balans zoek. Dat ging toch wat wringen…

Dus ben ik wel begonnen met tikkies te sturen als hij me vraagt iets te bestellen. Dit betaalt hij dan wel netjes. Ik heb geopperd om een gezamenlijke rekening te openen zodat we daar onze uitjes van kunnen betalen en boodschappen van kunnen doen als we samen zijn. Deze rekening is toen ook direct geopend en we storten daar allebei evenveel geld op iedere maand. Dit voelt al een stuk eerlijker.

Maar nog steeds pakt hij heel gemakkelijk mijn auto, om diverse redenen. Hij vindt het een leuke auto om in te rijden. Hij moet nog brandstof in zijn eigen auto gooien en heeft daar geen tijd voor. Mijn auto staat makkelijker geparkeerd om weg te rijden. Mijn auto is zuiniger. Er zijn altijd redenen waarom het beter/handiger is om mijn auto te pakken en geen van die redenen zijn voor mij een echte reden, maar meer een excuus om niet in zijn eigen auto te stappen, maar ok.

Onlangs was mijn vriend jarig en heb ik behoorlijk uitgepakt om hem in de watten te leggen. Een mooi cadeau naar zijn wens, we zijn de hele dag samen op pad geweest en ik heb alles betaald. Dit heeft me uiteindelijk een paar honderd euro gekost, dat is niet erg want hij en wij hebben genoten.

Maar nu waren we dus een jaar samen. Ergens had ik een sprankeltje hoop dat hij ook weer eens zou uitpakken om mij te verrassen. Deze hoop vervaagde al een beetje toen hij aan mij vroeg hoe we het gingen vieren. We hebben toen samen een restaurant uitgezocht. Onderweg naar het restaurant vroeg hij hoe we het met het betalen gingen doen; van onze gezamenlijke rekening of dat hij me zou trakteren. Ik heb toen gezegd dat de vraag stellen, de vraag beantwoorden is. Als hij het etentje op zich had willen nemen had hij niets gezegd is mijn idee. Maar zo bedoelde hij het niet, zei hij.
Toen kwam de rekening en hij ging betalen, van jawel, de gezamenlijke rekening…

En ik ben teleurgesteld. Ik ben zo enorm gul naar hem altijd. Maar voor mijn gevoel krijg ik nooit (meer) iets van hem. Er begint zich zelfs een gevoel te ontwikkelen dat hij van mij profiteert. Het frustreert me inmiddels dat hij mij zo gemakkelijk laat betalen voor alles, dat hij zich in de watten laat leggen ongeacht wat het kost maar dat dat andersom niet gebeurt. Ik wil niet zeuren want we hebben het goed samen, ik zit niet in de financiële moeilijkheden ofzo, maar ik wil ook niet dat er van mij geprofiteerd wordt.

Ik ben nu geneigd om mijn verwachtingen/hoop bij te stellen, niets meer voor hem te betalen/kopen en er geen woorden aan vuil te maken. Aan de andere kant is het misschien ook niet goed om het onuitgesproken te laten? Maar ik zou ook niet goed weten wat ik met een gesprek wil… Blijkbaar heeft hij niet de behoefte om mij ook eens te verrassen/verwennen met een etentje of een cadeautje…

Voel me even rot nu…

Bedankt allemaal voor de reacties! Ik had eerder geen tijd om uitgebreid/fatsoenlijk op de vragen in te gaan. Zal proberen niets te missen.

Bestellen voor hem:
Dit is/was meer praktisch. Ik heb abonnementen op diverse shops waardoor ik altijd gratis verzending heb en kortingen. Als hij wat nodig heeft vraagt hij gemakkelijk aan mij of ik het even wil bestellen. In het begin bestelde ik het dan, stuurde niet direct een tikkie en kreeg dan ook geen geld. Tegenwoordig bestel ik, betaal ik, stuur ik een tikkie en dan betaalt hij wel. Hij doet daar niet moeilijk over, dus accepteer ik dat hij hierin zelf geen initiatief neemt en dat ik zakelijk moet zijn. Ikzelf zou het geld namelijk op eigen initiatief overmaken als hij iets voor me koopt. Stoppen met dingen bestellen voor hem vind ik dan weer niet nodig, zolang hij de tikkies betaalt als ik ze stuur.

Verjaardag:
Dat uitpakken heb ik zelf besloten. Wilde hem graag een mooi cadeau geven waar hij blij van werd. Samen een budget afgesproken en daarbinnen heeft hij wat moois uitgekozen. Daarnaast wilde ik hem ook mee uit eten nemen, ik wilde hem graag verwennen. Hijzelf stelde echter voor om ook de middag iets te gaan doen samen, wat we dus hebben gedaan. Daardoor is de totaalrekening nogal hoog uitgevallen, want ook dat uitje kostte geld en heeft hij mij laten betalen. Ik wilde me op dat moment niet laten kennen en heb betaald, maar dit zorgt dus voor een bepaalde frustratie merk ik. Niet meer doen dus.

Geldproblemen/gat in de hand:
Ik denk zeker dat mijn vriend hier last van heeft. Hij geeft zijn geld graag uit, maar vooral aan zichzelf. Er komen bijna dagelijks pakketten van diverse shops, hij koopt vaak spullen die hij niet nodig heeft en klaagt ook vaak dat hij geen geld meer heeft aan het eind van de maand.
Echter weet ik, omdat we eens gesproken hebben over mogelijk samenwonen, wat zijn financiële situatie is en dat hij geen geld zou hebben is echt zijn eigen schuld. Hij vroeg namelijk hoe het kan dat ik zoveel spaar elke maand en toen zei ik dat ik een overzicht heb van inkomsten en uitgaven en wat daarvan overblijft voor ‘bullshit. Spaargeld is voor mij een vaste last. Hij wilde ook zo’n overzicht, dat heb ik gemaakt voor hem en hij houdt meer dan genoeg over om net zoveel te sparen als ik.

Over de top cadeaus:
Dit beeld is ten onrechte geschetst. Ja, ik ben attenter naar hem toe in het achterlaten van briefjes, kaartjes, een bakje snoep, zijn lievelingssnack halen voor op de bank, etc. Het is echt niet zo dat we elke maand uit eten gegaan zijn. In onze relatie zijn we nu denk ik 4x uit eten geweest waarvan hij 1x heeft betaald en wat voor woorden heeft gezorgd (want ik had gevraagd of we uit eten zouden gaan dus moest ik maar betalen). In de vakantie zijn we regelmatig weggeweest naar barretjes, het strand, terras, etc. en liet hij mij de pinpas trekken. Ikzelf ben daar alerter op, ik wil niet het gevoel opwekken dat ik profiteer van iemand. Als ik dan merk dat de weegschaal uit balans raakt qua betalen, dan maak ik een X bedrag over naar die persoon of ik treed zelf op de voorgrond om te kunnen betalen. Hij heeft dit niet in zich blijkbaar en aangezien het te vaak gebeurt dat ik betaal is het me gaan opvallen dat het op meerdere gebieden lijkt alsof hij wel van mij profiteert.

Schulden ex:
Hiervan weet ik dat het waar is. Hij heeft een hele administratie die bewijst dat er deurwaarders voor deze dame waren en welke schulden hij voor haar heeft afbetaald. Ook weet ik van emails en whatsappberichten dat deze mevrouw inderdaad de maanden niet rondkwam van haar geld (ik heb namelijk ook getwijfeld aan alle verhalen hierover, dus heeft hij dingen laten zien).

Opmerkingen vrienden:
De opmerkingen die gemaakt worden zijn veelal grapjes, maar bevatten wel een kern van waarheid. Zo ging ik mee naar een festival omdat mijn vriend dat graag wilde. Het was namelijk geen festival waar ik zelf ooit heen zou willen gaan. Toen we de kaarten gingen kopen en ook alvast de munten voor de drank, werd er een opmerking gemaakt waarom ik dat betaalde, ‘want dat zou X toch wel doen?’. Hierop vroeg ik waarom X dat zou moeten doen, want ik kon dat toch ook zelf betalen? Zijn vrienden zeiden toen dat hij in het verleden altijd zulke kosten betaalde voor zijn ex dus dat ze er vanuit gingen dat hij dat ook wel voor mij zou doen.




Inmiddels is natuurlijk die gezamenlijke rekening geopend wat voor mij een werkbare manier is om de kosten wel te delen. Deels omdat hij het net zo belangrijk vindt als ik om dingen te ondernemen en niet altijd maar thuis te hangen, maar evengoed omdat de gezamenlijke boodschappen ook altijd door mij werden betaald. ‘Heb jij tijd om even dit en dit te halen?’ werd ook heel makkelijk gevraagd. Ik moet zeggen dat hij geen misbruik maakt van deze rekening, de rekening wordt echt puur gebruikt voor gezamenlijke dingen nu zoals boodschappen als we samen zijn en dus dit laatste etentje. Tot nu toe loopt dat dus goed. Merk ik dat hier wel een vorm van misbruik zou plaatsvinden dan is het heel gemakkelijk om er geen geld meer naartoe te boeken en een gesprek aan te gaan.

Verder heb ik besloten dat ik beter op mijn geld ga letten wat dus zal betekenen dat ik geen presentjes meer voor hem koop (tenzij speciale gelegenheid zoals verjaardag), niet meer de pinpas trek maar ook eens afwacht (zijn gedrag kopiëren) en dat mijn autosleutels niet meer in het zicht liggen (en als hij ze vindt en mijn auto ongemerkt meeneemt, dan volgt er toch een pittige woordenwisseling).

Iemand benoemde het al: de frustratie zou er niet zijn als hij heel af en toe ook weer eens iets terug deed zonder dat ik er naar moet vragen of dat er een gesprek moet plaatsvinden. Een bosje bloemen, een etentje, een andere (kleine) attentie dat hij aan me gedacht heeft toen hij in de winkel liep. Nogmaals, het gaat niet om het letterlijke bedrag, het gaat om het gevoel hebben dat de ander aan je denkt, je een goed gevoel wil geven en jou ook eens wil verwennen. Natuurlijk zit hem dat ook in een bakje koffie zetten ’s ochtends of eens een keer koken, maar iets extra’s geeft toch net even dat extra kriebeltje.

We wonen gelukkig niet samen en ook dit is een onderdeel van elkaar leren kennen. Ik heb geleerd dat ik, als we samen blijven, op mijn geld moet letten. Ieder voor zich. Voorlopig ga ik dus ook zeker niet samenwonen.

LuciFee2022 schreef: ↑

16-09-2022 10:42

Of je zoekt een leuke vent.

Djeez.

Dat is makkelijk roepen achter een computerscherm als er geen gevoelens in het spel zijn. Momenteel ben ik niet zo hard afgeknapt dat ik er een punt achter wil zetten, het is wel realistisch dat dat moment nog gaat komen.