Relaties
alle pijlers
Turkse vriend waarvan vader tegen relatie is...
dinsdag 21 augustus 2007 om 22:06
Hellup ! Ik lees al geruime tijd mee op dit forum maar nu heb ik echt even jullie mening c.q. advies nodig...
In mei van dit jaar ben ik naar Turkije geweest op vakantie. Daar heb ik een hele leuke man ontmoet, waarmee het direct klikte. We zijn vanaf dat moment elke avond samen geweest (overdag moest hij werken) en sindsdien houden we contact via msn, telefoon en e-mail.
Helaas verloopt het contact niet altijd even regelmatig. Reden hiervan is zijn vader. Zijn vader heeft namelijk aangegeven richting mijn vriend dat hij een Turkse vrouw moet trouwen. Mijn vriend heeft aangegeven dat hij dit niet van plan is en dat hij een lieve vriendin heeft in Nederland.
Hierop heeft zijn vader aangegeven dat hij kan kiezen: of hij kiest voor zijn familie en trouwt met een Turkse vrouw of hij kiest voor een ander leven en hij raakt zijn familie kwijt.
Mijn vriend heeft samen met zijn vader (ouders eigenlijk) een huis in Istanbul... Wanneer hij voor de eerste keuze gaat dan betekent dit dat hij geen contact meer houdt met zijn ouders en dat hij zijn huis kwijt is. Want dit huis is zijn vaste verblijfplaats in Turkije.
Een onmogelijke keuze dus... Mijn verstand geeft me in: laat je er niet verder inzuigen, dit belooft niet veel goeds... Maar mijn gevoel geeft me in: hij houdt van je en doet al het mogelijke om contact met je te houden.
Tegelijkertijd vind ik niet dat hij het contact met zijn familie moet afbreken vanwege mij. Dat zou ik nooit op mijn geweten willen hebben en dat heb ik hem ook verteld !!!
Een hele lastige situatie al met al en ik kom er echt niet meer uit. Ik spreek hem momenteel weer dagelijks en zie hem ook dagelijks via de webcam, echt super! Maar ik weet ook dat zijn vader over vier dagen weer komt en dat we dan voorlopig geen tot weinig contact kunnen hebben. Zijn vader blijft namelijk tot na de Ramadan...
Ik wil graag weten van jullie wat jullie zouden doen in mijn situatie...
In mei van dit jaar ben ik naar Turkije geweest op vakantie. Daar heb ik een hele leuke man ontmoet, waarmee het direct klikte. We zijn vanaf dat moment elke avond samen geweest (overdag moest hij werken) en sindsdien houden we contact via msn, telefoon en e-mail.
Helaas verloopt het contact niet altijd even regelmatig. Reden hiervan is zijn vader. Zijn vader heeft namelijk aangegeven richting mijn vriend dat hij een Turkse vrouw moet trouwen. Mijn vriend heeft aangegeven dat hij dit niet van plan is en dat hij een lieve vriendin heeft in Nederland.
Hierop heeft zijn vader aangegeven dat hij kan kiezen: of hij kiest voor zijn familie en trouwt met een Turkse vrouw of hij kiest voor een ander leven en hij raakt zijn familie kwijt.
Mijn vriend heeft samen met zijn vader (ouders eigenlijk) een huis in Istanbul... Wanneer hij voor de eerste keuze gaat dan betekent dit dat hij geen contact meer houdt met zijn ouders en dat hij zijn huis kwijt is. Want dit huis is zijn vaste verblijfplaats in Turkije.
Een onmogelijke keuze dus... Mijn verstand geeft me in: laat je er niet verder inzuigen, dit belooft niet veel goeds... Maar mijn gevoel geeft me in: hij houdt van je en doet al het mogelijke om contact met je te houden.
Tegelijkertijd vind ik niet dat hij het contact met zijn familie moet afbreken vanwege mij. Dat zou ik nooit op mijn geweten willen hebben en dat heb ik hem ook verteld !!!
Een hele lastige situatie al met al en ik kom er echt niet meer uit. Ik spreek hem momenteel weer dagelijks en zie hem ook dagelijks via de webcam, echt super! Maar ik weet ook dat zijn vader over vier dagen weer komt en dat we dan voorlopig geen tot weinig contact kunnen hebben. Zijn vader blijft namelijk tot na de Ramadan...
Ik wil graag weten van jullie wat jullie zouden doen in mijn situatie...
dinsdag 21 augustus 2007 om 23:52
Dan zal het de hedendaagse cultuur zijn, die toch behoorlijk beïnvloed is door de islam die er de laatste jaren een inhaalslag heeft behaald (ik heb het dan over Indonesië) De vader van mijn man was katholiek opgevoed en is naar Nederland gekomen in de jaren 50. Hij had zijn cultuur hoor, maar die was niet zo halsstarrig als jij die kent en heeft hem ook niet belet verliefd te worden en te trouwen met een Nederlandse vrouw.
dinsdag 21 augustus 2007 om 23:53
Ik denk dat het wel vergelijkbare denkbeelden zijn. Mijn ex waar ik het over had was Surinaams Hindoestaans. Maar ik weet zeker dat Smurfje op exact dezelfde taferelen kan rekenen als die ik destijds heb meegemaakt.. Het gaat om de denkbeelden die té anders zijn.. Jij kan overal voor open staan, maar helaas betekent dat niet dat zijn familie dat ook zal doen. In wat voor bochten je jezelf ook zult wringen.
dinsdag 21 augustus 2007 om 23:57
woensdag 22 augustus 2007 om 09:24
Nogmaals bedankt voor jullie reacties. Ben blij dat het vooral reacties zijn van mensen die er zelf ervaring mee hebben en dus weten hoe het gaat (heb ik meer aan dan die standaardreacties die ik regelmatig om me heen te horen krijg: oh, je gaat hem zeker naar Nederland halen, hij gebruikt je, enz.).
Aan mij is het nu om sterk genoeg te zijn om er afstand van te nemen, hoe verrekte moeilijk ook. Eén gelukje is dan nu dat zijn ouders over drie dagen naar hem toekomen en tot zeker na Ramadan blijven, waardoor het contact al minimaal zou zijn. En maar proberen hem niet te bellen, sms-en, mailen of msn-en, mmpfff... En dan zit ik over een kleine twee weken ook nog eens maar 1,5 dag rijden bij hem vandaan voor een vakantie, grrr...
Liefde overwint helaas niet altijd...
Liefs van Smurfje75
Aan mij is het nu om sterk genoeg te zijn om er afstand van te nemen, hoe verrekte moeilijk ook. Eén gelukje is dan nu dat zijn ouders over drie dagen naar hem toekomen en tot zeker na Ramadan blijven, waardoor het contact al minimaal zou zijn. En maar proberen hem niet te bellen, sms-en, mailen of msn-en, mmpfff... En dan zit ik over een kleine twee weken ook nog eens maar 1,5 dag rijden bij hem vandaan voor een vakantie, grrr...
Liefde overwint helaas niet altijd...
Liefs van Smurfje75
woensdag 22 augustus 2007 om 10:09
@Suicideblond: mijn NL-Turkse vriend zou ook voor geen goud een relatie willen met een vrouw uit Turkije!!
Smurfje, het is soms zo moeilijk, want je valt op iemand om hoe hij is. En de simpele oplossing: zoek iemand uit NL is te simplistisch gesteld.
Maar Catjuh en Sartan hebben gelijk, stop er mee nu het nog kan, tot nu toe is het een uit de hand gelopen vakantieliefde heb ik de indruk.
Smurfje, het is soms zo moeilijk, want je valt op iemand om hoe hij is. En de simpele oplossing: zoek iemand uit NL is te simplistisch gesteld.
Maar Catjuh en Sartan hebben gelijk, stop er mee nu het nog kan, tot nu toe is het een uit de hand gelopen vakantieliefde heb ik de indruk.
woensdag 22 augustus 2007 om 10:15
ik heb zelf ook een tijdje een relatie met een Turkse turk gehad. zijn ouders waren dolblij dat ie eindelijk eens eenmeisje mee naar huis nam, want hij was al 26 en het werd dus hog tijd dat ie eens zou gan trouwen. er werd een huis voor ons gebouwd in het dorp van zijn ouders, dus het was kennelijk niet e bedoeling dat ik m zou meenemen naar nederland, maar wel dat ik braaf daar zou gaan zitten terwijl hij 8 maanden per jaar weg was mdat hij aan de kust werkte in een hotel.
Aangezien die van jou al 35 vraag ik me af of je zeker weet dat ie niet al ergens een vrouw en kinderen heeft zitten. 35 is voor een Turk namelijk heel heel heel erg oud om nog vrijgezel te zijn. ben het in ieder geval met de overige poststers eens dat de kans dat dit gaat werken minimaal is. je zult echter nog heel wat overtuigingskracht nodig hebben, want in turkije gelooft men wel dat ware liefde alles overwint.
Mijn ervaring met Turken is helaas dat ze heel erg goed kunnen liegen, en dat ze zelf heel hard geloven dat liefde alles overwint en ook moet overwinnen, dus je bnlijft bijelkaar no matter what. het heeft me ook best wel heel veel moeite gekost om weer an het turkje af te komen toen ik had besloten dat ik niet mer verder wilde omdat ik daar niet gelukkig zou worden en hij hier niet en omdat ik ziek werd van al dat gelieg. Nog een jaar lang ontving ik dagelijks smsjes en probeerde hij me te bellen.
Aangezien die van jou al 35 vraag ik me af of je zeker weet dat ie niet al ergens een vrouw en kinderen heeft zitten. 35 is voor een Turk namelijk heel heel heel erg oud om nog vrijgezel te zijn. ben het in ieder geval met de overige poststers eens dat de kans dat dit gaat werken minimaal is. je zult echter nog heel wat overtuigingskracht nodig hebben, want in turkije gelooft men wel dat ware liefde alles overwint.
Mijn ervaring met Turken is helaas dat ze heel erg goed kunnen liegen, en dat ze zelf heel hard geloven dat liefde alles overwint en ook moet overwinnen, dus je bnlijft bijelkaar no matter what. het heeft me ook best wel heel veel moeite gekost om weer an het turkje af te komen toen ik had besloten dat ik niet mer verder wilde omdat ik daar niet gelukkig zou worden en hij hier niet en omdat ik ziek werd van al dat gelieg. Nog een jaar lang ontving ik dagelijks smsjes en probeerde hij me te bellen.
woensdag 22 augustus 2007 om 10:30
Hai Krengiserweer,
Ik begrijp je reactie en vooral dat stukje of hij niet al ergens een vrouw heeft zitten. Wat hij mij heeft verteld is dat hij wel getrouwd is geweest met een moderne Turkse. Zij had echter een goede baan en wilde carrière maken en dacht er nog niet over na om aan kinderen te beginnen (de eerste jaren nog niet in ieder geval). Mijn vriend wilde dit wel en na veel wikken en wegen zijn ze uit elkaar gegaan mét toestemming van zijn vader die het niet zou kunnen accepteren dat zij hem (nog) geen kleinkinderen wil schenken.
Bewijzen of hij de waarheid spreekt kan ik natuurlijk niet en ik besef dat dit bij de meesten vraagtekens op kan roepen. Maar als je een relatie begint dan ga je ervan uit dat het gebaseerd is op eerlijkheid. Misschien is het wel zo dat hij ergens een vrouw heeft zitten, maar ik kan het me niet voorstellen. Dit is puur gebaseerd op wat ik heb gezien en ervaren. Maar het kan maar zo anders zijn, ik weet het niet.
Ik begrijp je reactie en vooral dat stukje of hij niet al ergens een vrouw heeft zitten. Wat hij mij heeft verteld is dat hij wel getrouwd is geweest met een moderne Turkse. Zij had echter een goede baan en wilde carrière maken en dacht er nog niet over na om aan kinderen te beginnen (de eerste jaren nog niet in ieder geval). Mijn vriend wilde dit wel en na veel wikken en wegen zijn ze uit elkaar gegaan mét toestemming van zijn vader die het niet zou kunnen accepteren dat zij hem (nog) geen kleinkinderen wil schenken.
Bewijzen of hij de waarheid spreekt kan ik natuurlijk niet en ik besef dat dit bij de meesten vraagtekens op kan roepen. Maar als je een relatie begint dan ga je ervan uit dat het gebaseerd is op eerlijkheid. Misschien is het wel zo dat hij ergens een vrouw heeft zitten, maar ik kan het me niet voorstellen. Dit is puur gebaseerd op wat ik heb gezien en ervaren. Maar het kan maar zo anders zijn, ik weet het niet.
woensdag 22 augustus 2007 om 10:52
Eigenlijk doet het er niet eens toe of hij helemaal eerlijk is tegen je toch? Als je ook nog moet gaan speculeren of het allemaal wel klopt wat hij tegen je zegt, dan geef je er al veel te veel energie aan. Als je dat doet dan ga je je volgens mij alleen nog maar meer aan hem hechten.
Maar idd, dat gelieg zie je in veel oosterse culturen, vond ik ook afschuwelijk! ZO frustrerend..
Maar idd, dat gelieg zie je in veel oosterse culturen, vond ik ook afschuwelijk! ZO frustrerend..
woensdag 22 augustus 2007 om 11:00
Catjuh,
Je slaat de spijker op zijn kop! Het is makkelijker voor me om gewoon te geloven wat hij vertelt. Zodra ik overal over ga twijfelen ben ik alleen nog maar bezig met hem, uit te zoeken wat wel klopt en wat niet. Blijken zaken dan alleen maar te kloppen (wat tot op heden bij alles het geval is) dan voel ik me steeds meer en meer gehecht aan hem en wordt het alleen maar moeilijker om hem los te laten.
Ik neem nu alles aan wat hij zegt, uiteraard met radartjes aan in mijn koppie, wat het voor mij eenvoudiger maakt om ermee om te gaan in plaats van dat ik overal waar ik zit maar over hem aan het nadenken ben.
Teruglezend klinkt dit bizar, maar het gaat wel op!
Je slaat de spijker op zijn kop! Het is makkelijker voor me om gewoon te geloven wat hij vertelt. Zodra ik overal over ga twijfelen ben ik alleen nog maar bezig met hem, uit te zoeken wat wel klopt en wat niet. Blijken zaken dan alleen maar te kloppen (wat tot op heden bij alles het geval is) dan voel ik me steeds meer en meer gehecht aan hem en wordt het alleen maar moeilijker om hem los te laten.
Ik neem nu alles aan wat hij zegt, uiteraard met radartjes aan in mijn koppie, wat het voor mij eenvoudiger maakt om ermee om te gaan in plaats van dat ik overal waar ik zit maar over hem aan het nadenken ben.
Teruglezend klinkt dit bizar, maar het gaat wel op!
woensdag 22 augustus 2007 om 11:05
Nou ik heb wel meer meegemaakt dan zwijgen hoor. Gewoon glashard liegen, en niet bij 1 persoon en niet alleen bij mannen maar bij nagenoeg alle "oosterse" vrienden/vriendinnen en zelfs bij (aangetrouwde) familieleden. Ik heb ze er weleens mee geconfronteerd en ze zien het idd niet als liegen. Meer een leugentje om bestwil.. om het makkelijk te houden.. Voor mij blijft het gewoon liegen.
woensdag 22 augustus 2007 om 11:06
Nou, wel moeilijk hoor.Maar ik denk dat een geloofskwestie toch het moeilijkst is. Ik ben zelf Nederlandse en ben getrouwd met een Chinese man. Dat is zeker niet gemakkelijk geweest, maar als je relatie goed zit, dan is het toch een stuk makkelijker.
Vooral in het begin van onze relatie vonden veel mensen het nodig om mij advies te geven. Dat ik het maar beter uit kon maken. Want dat werd toch niets en toen waren we tenminste nog niet getrouwd en hadden nog geen kinderen. Mijn moeder leefde toen nog en zij zei toen tegen me : Waarom volg je niet gewoon je gevoel, want met een Nederlandse man kan het net zo goed misgaan.
En ik ben zo blij dat ik dat gedaan heb. Tuurlijk is het af en toe nog best moeilijk, maar het gaat steeds beter. Zo is de relatie met mijn schoonmoeder echt veel beter geworden sinds we getrouwd zijn. Maar nogmaals; bij ons speelde geloof geen rol. En ik denk dat dat, vooral bij de islam, een heel lastig punt is en toch maar zelden echt goed gaat.
In elk geval, veel succes met je keuze.
Vooral in het begin van onze relatie vonden veel mensen het nodig om mij advies te geven. Dat ik het maar beter uit kon maken. Want dat werd toch niets en toen waren we tenminste nog niet getrouwd en hadden nog geen kinderen. Mijn moeder leefde toen nog en zij zei toen tegen me : Waarom volg je niet gewoon je gevoel, want met een Nederlandse man kan het net zo goed misgaan.
En ik ben zo blij dat ik dat gedaan heb. Tuurlijk is het af en toe nog best moeilijk, maar het gaat steeds beter. Zo is de relatie met mijn schoonmoeder echt veel beter geworden sinds we getrouwd zijn. Maar nogmaals; bij ons speelde geloof geen rol. En ik denk dat dat, vooral bij de islam, een heel lastig punt is en toch maar zelden echt goed gaat.
In elk geval, veel succes met je keuze.
woensdag 22 augustus 2007 om 11:14
idd zamirah, zij zien het niet als liegen. Ik zeg meestal de balans tussen waarheid en beleefdheid ligt daar iets anders dan hier. Zij ervaren onze eerlijkheid vooral als groffe botheid, maar ik wordt er doodmoe van om drie verschillende mensen de weg te moeten vragen omdat het onbeleefder is te zeggen dat je iets niet weet dan om iemand de verkeerde kant uit te sturen en ik was woest toen bleek dat de "neef" die ons naar de luchthaven reed geen rijbewijs bleek te hebben. Het was zo aardig van m immers dat ie ons wilde helpen....
MBt geloof: het gaat denk ik niet zi zeer om het soort geloof dan wel om de mate van geloofsbeleving. Met een gematigd moslim zou een relatie voor mij mer kans van slagen hebben dat met een streng gelovige christen. ik denk dat het dus wel vrij belangrijk is om te weten hoe hij daar over denkt.
To als je met deze man verder gaat is het dus wel de bedoelning dat er snel kinders komen en dat jij dan thuisblijft om er fulltime voor te zorgen. Hoe zie jij dat?
MBt geloof: het gaat denk ik niet zi zeer om het soort geloof dan wel om de mate van geloofsbeleving. Met een gematigd moslim zou een relatie voor mij mer kans van slagen hebben dat met een streng gelovige christen. ik denk dat het dus wel vrij belangrijk is om te weten hoe hij daar over denkt.
To als je met deze man verder gaat is het dus wel de bedoelning dat er snel kinders komen en dat jij dan thuisblijft om er fulltime voor te zorgen. Hoe zie jij dat?
woensdag 22 augustus 2007 om 11:17
Klopt, maar andersom wordt iets dat verzwegen wordt, vaak door Nederlanders uitgelegd als een leugen.
(Wat is het trouwens handig van dit nieuwe forum, dat je al postende nog eens de reacties kunt nalezen!!! )
Een gezonde dosis achterdocht lijkt me normaal, dat hoeft niet te betekenen dat je bij elke uitspraak van iemand nadenkt of-t-ie niet liegt. Gewoon je koppie erbij houden en niet blind verliefd zijn, ook al is dat moeilijk...
(Wat is het trouwens handig van dit nieuwe forum, dat je al postende nog eens de reacties kunt nalezen!!! )
Een gezonde dosis achterdocht lijkt me normaal, dat hoeft niet te betekenen dat je bij elke uitspraak van iemand nadenkt of-t-ie niet liegt. Gewoon je koppie erbij houden en niet blind verliefd zijn, ook al is dat moeilijk...
woensdag 22 augustus 2007 om 11:25
@ Kreng daar heb je een punt. Als zijn ex geen kinderen wilde, en dat bleek een probleem te zijn voor pa, dan voorspelt dat niet veel goeds.
Mijn NL Turk is in theorie nog moslim, maar is verder "gewoon" een Nederlander. Anders zou ik ook niks met hem kunnen. Smurf, hoe zie jij een evt toekomst samen met hem???
( Kreng, wat je daar noemt over beleefdheid, dat is iets wat veel Nederlanders dus niet snappen. Dat is die cultuur waar Sartan het gister al over had.)
Mijn NL Turk is in theorie nog moslim, maar is verder "gewoon" een Nederlander. Anders zou ik ook niks met hem kunnen. Smurf, hoe zie jij een evt toekomst samen met hem???
( Kreng, wat je daar noemt over beleefdheid, dat is iets wat veel Nederlanders dus niet snappen. Dat is die cultuur waar Sartan het gister al over had.)
woensdag 22 augustus 2007 om 22:56
Ik heb drie jaar lang een relatie-op-afstand gehad met een jongen in Turkije, ook ontmoet tijdens de vakantie. We hebben gewoon van het moment genoten, zonder moeilijk gedoe over verwachtingen, familie etc, en hebben drie geweldige, verliefde jaren gehad waar ik, ondanks de praktische bezwaren zoals geld, tijd etc, met veel plezier aan terugdenk. Zo kan het dus ook. Wat kan jou het bommen of zijn vader het wel of niet pikt, daar is het toch nog veel te vroeg voor? Zie het als een verliefdheid en kijk gewoon waar het schip strandt. Je kan het contact voortzetten of niet, dat is jouw/jullie keus, maar dan gewoon buiten de hele familie-rataplan om. Houd er wel rekening mee dat wij als westerse vrouwen wat meer de tijd nemen voor alles, terwijl die gasten daar toch wat sneller tot het serieuze werk overgaan. Ik ken gevallen waarin Nederlandse (of Engelse, Zweedse noem maar op) weldenkende vrouwen binnen 3 maanden (!!!) verloofd waren, en binnen een jaar getrouwd. Gekkenhuis.
Iets wat vier dagen bloedt en niet doodgaat is niet te vertrouwen.
woensdag 22 augustus 2007 om 23:21
Ik moet er ook gewoon meer van genieten en niet denken aan wat komen gaat. Als ik denk aan een toekomst met hem dan zie ik helaas alleen maar héél veel obstakels
Wat ik voor nu eigenlijk gewoon wil is genieten van elkaar, zonder al dit gezeur er omheen...
En shit, kon het weer niet laten... weer paar keer online geweest met hem vandaag, maar op de een of andere manier mocht het niet goed gaan... Eerst was de verbinding niet goed en daarstraks belde hij me of ik online kwam. Ik was niet thuis en zou met 10 minuten thuis zijn en dat vertelde ik hem.
Toen ik online kwam was hij net aan het bellen met zijn familie en hij vroeg of ik even wilde wachten. Dus ik op het Viva-forum rond kijken toen hij weer in de lucht kwam. Terwijl ik met hem aan het msn-en was, was ik de site van Viva aan het bekijken en hij maakte een opmerking dat ik druk was en dus geen tijd voor hem had....
Grrrr !!! Dus ik zei dat hij zojuist druk bezig was en ik een tijd op hem had gewacht en dat hij dus niet moeilijk moet doen over het feit dat ik niet binnen één seconde antwoord. En na wat heen en weer gemsnd te hebben zegt ie: genoeg nu en hij gaat offline...!!!
Wat ik voor nu eigenlijk gewoon wil is genieten van elkaar, zonder al dit gezeur er omheen...
En shit, kon het weer niet laten... weer paar keer online geweest met hem vandaag, maar op de een of andere manier mocht het niet goed gaan... Eerst was de verbinding niet goed en daarstraks belde hij me of ik online kwam. Ik was niet thuis en zou met 10 minuten thuis zijn en dat vertelde ik hem.
Toen ik online kwam was hij net aan het bellen met zijn familie en hij vroeg of ik even wilde wachten. Dus ik op het Viva-forum rond kijken toen hij weer in de lucht kwam. Terwijl ik met hem aan het msn-en was, was ik de site van Viva aan het bekijken en hij maakte een opmerking dat ik druk was en dus geen tijd voor hem had....
Grrrr !!! Dus ik zei dat hij zojuist druk bezig was en ik een tijd op hem had gewacht en dat hij dus niet moeilijk moet doen over het feit dat ik niet binnen één seconde antwoord. En na wat heen en weer gemsnd te hebben zegt ie: genoeg nu en hij gaat offline...!!!
woensdag 22 augustus 2007 om 23:26
Hoe herkenbaar.... 
Het zijn wel mannetjes hoor. Even een seconde niet in the picture staan en ze trekken een pruillip haha. Dan heb je volgens hen of net een ander gen..., of je gaat een ander n..., of je denkt eraan om een ander te n.... Ene kant wel leuk, dat melo-dramatische en macho-achtige, maar ook heeeeel vermoeiend. Maar ach, het houdt je bezig
Het zijn wel mannetjes hoor. Even een seconde niet in the picture staan en ze trekken een pruillip haha. Dan heb je volgens hen of net een ander gen..., of je gaat een ander n..., of je denkt eraan om een ander te n.... Ene kant wel leuk, dat melo-dramatische en macho-achtige, maar ook heeeeel vermoeiend. Maar ach, het houdt je bezig
Iets wat vier dagen bloedt en niet doodgaat is niet te vertrouwen.
woensdag 22 augustus 2007 om 23:28
