Relaties
alle pijlers
Twijfels over mijn relatie
woensdag 4 juni 2025 om 19:48
Hi allemaal,
Ik ben benieuwd of iemand zich herkent in mijn situatie. Ik ben al een tijd samen met een man die ouder is dan ik en twee pubers heeft. We hebben het vaak fijn samen, vooral als alles goed loopt. Maar zodra het wat moeilijker wordt of ik iets bespreek wat me raakt, trekt hij zich terug. Hij zegt dan dat hij in zijn hoofd zit door werkstress, dat hij zich aangevallen voelt of druk is met zijn kinderen.
Ik probeer rustig te blijven, maar ik voel me op zulke momenten erg alleen. En als ik aangeef wat ik nodig heb, lijkt het alsof hij dat niet aankan of me verkeerd begrijpt. De laatste tijd denk ik steeds vaker: is dit het nou? Past dit wel bij mij? Wil ik dit leven met iemand die emotioneel zo vaak “uit” staat?
Daarnaast twijfel ik soms of het leeftijdsverschil en het feit dat hij al een gezin heeft, ook meespeelt in mijn gevoel. Hij kan hierdoor ook niet altijd beschikbaar voor me zijn (we hebben een LAT-relatie en dat blijft voorlopig zo). Het lijkt soms alsof er weinig ruimte is voor mijn behoeften, terwijl ik ook veel geef en me aanpas. Maar op moeilijke momenten voelt het alsof ik hem kwijt ben, en daarna moet ik weer ‘wachten’ tot hij langzaam terugkomt.
Ik ben benieuwd: herkent iemand dit gevoel van twijfel en emotionele afstand? Hoe weet je wanneer je te veel geeft of juist te veel verwacht? Hoe ga je ermee om als fysieke en emotionele nabijheid wegvallen?
Alle inzichten zijn welkom.
Ik ben benieuwd of iemand zich herkent in mijn situatie. Ik ben al een tijd samen met een man die ouder is dan ik en twee pubers heeft. We hebben het vaak fijn samen, vooral als alles goed loopt. Maar zodra het wat moeilijker wordt of ik iets bespreek wat me raakt, trekt hij zich terug. Hij zegt dan dat hij in zijn hoofd zit door werkstress, dat hij zich aangevallen voelt of druk is met zijn kinderen.
Ik probeer rustig te blijven, maar ik voel me op zulke momenten erg alleen. En als ik aangeef wat ik nodig heb, lijkt het alsof hij dat niet aankan of me verkeerd begrijpt. De laatste tijd denk ik steeds vaker: is dit het nou? Past dit wel bij mij? Wil ik dit leven met iemand die emotioneel zo vaak “uit” staat?
Daarnaast twijfel ik soms of het leeftijdsverschil en het feit dat hij al een gezin heeft, ook meespeelt in mijn gevoel. Hij kan hierdoor ook niet altijd beschikbaar voor me zijn (we hebben een LAT-relatie en dat blijft voorlopig zo). Het lijkt soms alsof er weinig ruimte is voor mijn behoeften, terwijl ik ook veel geef en me aanpas. Maar op moeilijke momenten voelt het alsof ik hem kwijt ben, en daarna moet ik weer ‘wachten’ tot hij langzaam terugkomt.
Ik ben benieuwd: herkent iemand dit gevoel van twijfel en emotionele afstand? Hoe weet je wanneer je te veel geeft of juist te veel verwacht? Hoe ga je ermee om als fysieke en emotionele nabijheid wegvallen?
Alle inzichten zijn welkom.
zaterdag 14 juni 2025 om 14:10
Doreia* schreef: ↑13-06-2025 18:56Waarom is dat precies zielig?
Hij is zeer ruim volwassen en je mag inmiddels van hem verwachten dat hij zelf zijn emoties kan reguleren en controleren.
Daar ben jij niet voor verantwoordelijk of voor aangesteld.
Alleen voor je eigen emoties en gemoedstoestand. Verder voor niemand op de wereld.
Purake; hoe je relatie verder ook is > leer bovenstaande les echt zo snel mogelijk. Het gaat heel wat leed in je leven voorkomen.
zaterdag 14 juni 2025 om 17:05
En weer de spijker op zijn kop. Dit staat ook heel goed uitgelegd in het boek Liefdesbang! Als je het eenmaal ziet is er geen weg terug.Raver schreef: ↑13-06-2025 00:39Ik krijg de indruk dat je dit ziet als: zie je nou wel, hij kan het wel. Maar de enige reden dat hij nu zo doet, is omdat hij niet wil dat jij uit de relatie stapt. Hij weet allang dat jij nu zit te trappelen om hem in de armen te vliegen, en daarom kan hij het nu wel opbrengen. Voor even. Zo lang het nodig is. Hij zet nu even zijn beste beentje voor om je in de relatie te houden want hij wil alles houden zoals het is. Ik begrijp heel goed dat je hem zo graag wil zien als een meelevende en invoelende man die jou niet kwijt wil omdat hij zoveel van je houdt. Want daarmee kun je verder. Maar echt, die man is hij niet en ook nooit geweest. Hij is er alleen heel goed in om op bepaalde momenten jou die indruk te geven..
zaterdag 14 juni 2025 om 17:08
Dat had ik in het verleden ook vaak dat ik het zielig vond. Maar kom op; het is geen kleuter maar een volwassen vent. Hij is niet zielig en jij bent niet verantwoordelijk voor zijn gevoelens en zijn leven. Nooit. Er komt een moment dat je je rot gaat ergeren aan dit soort dingen. En dan is het zo goed als bekeken.Purake schreef: ↑13-06-2025 07:32Natuurlijk zie ik het wel, S-Groot. Maar inderdaad, ik vind het enorm ingewikkeld om dit patroon te doorbreken.
We hebben gister weer gepraat en ik vind het eigenlijk alleen maar lastiger worden. Hij zegt dat hij zich afgevlakt voelt, alleen maar gefrustreerd is. Ik zie ook dat de simpelste dingen even niet lukken (bv: sporttas inpakken gebeurt op een enorm chaotische manier, vervolgens is ie boos. Was vergeten uit de wasmachine halen). Ik zie wel dat hij even helemaal niet lekker in zijn vel zit, maar nou vind ik het dus weer zielig.
donderdag 4 september 2025 om 09:33
Ik vind dat jij meer zou moeten terug krijgen. De grote maar is echter dat elk goed mens alles wil doen voor zijn kinderen.
Hier moet je niet tussen willen komen. Wil graag een suggestie doen: ga iets doen wat jou blij maakt, evt met een vriendin.
Denk daarna over wat jou heel blij maakt en ook waar je grenzen moeten liggen, spreek dit uit bij iemand die je vertrouwd. Ten slotte samen met je partner moeten kijken tot in hoeverre hij hierin tegemoet kan en wil komen
Beslis direct of dit genoeg is, slaap er een nacht over en als je beide keren er hetzelfde over denkt de keuze maken.
Veel succes en wijsheid nu, Veel geluk en liefde voor daarna gewenst
Hier moet je niet tussen willen komen. Wil graag een suggestie doen: ga iets doen wat jou blij maakt, evt met een vriendin.
Denk daarna over wat jou heel blij maakt en ook waar je grenzen moeten liggen, spreek dit uit bij iemand die je vertrouwd. Ten slotte samen met je partner moeten kijken tot in hoeverre hij hierin tegemoet kan en wil komen
Beslis direct of dit genoeg is, slaap er een nacht over en als je beide keren er hetzelfde over denkt de keuze maken.
Veel succes en wijsheid nu, Veel geluk en liefde voor daarna gewenst
zondag 14 september 2025 om 13:06
Hoi, ik zie de laatste reacties nu pas, wat lief dat jullie het vragen.
Er zijn dingen ten goede veranderd in onze relatie, dus dat is heel fijn. Ik heb zelf een nieuwe hobby gevonden waar ik erg blij van word, ik heb een promotie gemaakt op het werk waar ik ook wat drukker mee ben en ik heb wat vriendschappen weer geintensiveerd. Dit alles zorgt ervoor dat ik mijzelf wat steviger voel staan in mijn eigen leven en dus ook wat meer mijn eigen plan kan en durf te trekken. Ik twijfel ook niet meer zo aan mezelf.
Daarnaast heeft mijn vriend echt wel stappen gezet wat betreft communicatie. Ik heb niet meer het gevoel dat hij mij buitensluit op momenten dat hij het lastig heeft, maar als hij wel stress ervaart of hij is niet in zijn hum, dan merk ik dat ik ook zelf mijn handen er vanaf trek en het me niet te veel laat beïnvloeden (en natuurlijk ben ik er dan wel voor hem).
Hij betrekt me inmiddels ook veel meer bij de kinderen. Ook hebben we een hele fijne vakantie samen gehad waarin we dichter naar elkaar toe zijn gegroeid.
De toekomst blijft nog altijd een vraagstuk (wil ik dit leven met kinderen die niet van mij zijn erbij etc) maar is niet op de voorgrond aanwezig nu. Soms popt het natuurlijk wel op, zeker nu vriendinnen allemaal aan het settelen zijn (samenwonen, trouwen, zwanger worden). Maar tegelijkertijd ben ik ook gewoon heel blij met hem en onze relatie.
Er zijn dingen ten goede veranderd in onze relatie, dus dat is heel fijn. Ik heb zelf een nieuwe hobby gevonden waar ik erg blij van word, ik heb een promotie gemaakt op het werk waar ik ook wat drukker mee ben en ik heb wat vriendschappen weer geintensiveerd. Dit alles zorgt ervoor dat ik mijzelf wat steviger voel staan in mijn eigen leven en dus ook wat meer mijn eigen plan kan en durf te trekken. Ik twijfel ook niet meer zo aan mezelf.
Daarnaast heeft mijn vriend echt wel stappen gezet wat betreft communicatie. Ik heb niet meer het gevoel dat hij mij buitensluit op momenten dat hij het lastig heeft, maar als hij wel stress ervaart of hij is niet in zijn hum, dan merk ik dat ik ook zelf mijn handen er vanaf trek en het me niet te veel laat beïnvloeden (en natuurlijk ben ik er dan wel voor hem).
Hij betrekt me inmiddels ook veel meer bij de kinderen. Ook hebben we een hele fijne vakantie samen gehad waarin we dichter naar elkaar toe zijn gegroeid.
De toekomst blijft nog altijd een vraagstuk (wil ik dit leven met kinderen die niet van mij zijn erbij etc) maar is niet op de voorgrond aanwezig nu. Soms popt het natuurlijk wel op, zeker nu vriendinnen allemaal aan het settelen zijn (samenwonen, trouwen, zwanger worden). Maar tegelijkertijd ben ik ook gewoon heel blij met hem en onze relatie.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
