Relaties
alle pijlers
Uit de kast, geen acceptatie
vrijdag 4 oktober 2024 om 07:23
Hoi allemaal,
Sinds een tijdje heb ik voor mijzelf kunnen toegeven dat ik demi vrouwelijk ben. Deels vrouw, deels non binair. Mijn partner, schoonfamilie en vrienden waren er heel nuchter in toen ik het ze vertelde en kreeg alle support. Dat was super bevrijdend en ik heb het gevoel alsof ik nu compleet ben.
Gister ben ik dan ook bij mijn eigen familie uit de kast gekomen. Mijn moeder was even geschokt, zag dit niet aankomen en gaf aan tijd nodig te hebben - wat ik snap. Mijn vader en broer daarentegen gaven aan dat er voor hun maar twee geslachten zijn. Man en vrouw, de rest bestaat dus niet. Oh, en of ik niet “door alle media beïnvloed ben”.
Dat was even pijnlijk. Ik weet ook niet goed wat ik hier mee moet. Ik wil ze eigenlijk even met rust laten maar of dat uitdraait op weinig tot minder contact? Iemand tips?
Sinds een tijdje heb ik voor mijzelf kunnen toegeven dat ik demi vrouwelijk ben. Deels vrouw, deels non binair. Mijn partner, schoonfamilie en vrienden waren er heel nuchter in toen ik het ze vertelde en kreeg alle support. Dat was super bevrijdend en ik heb het gevoel alsof ik nu compleet ben.
Gister ben ik dan ook bij mijn eigen familie uit de kast gekomen. Mijn moeder was even geschokt, zag dit niet aankomen en gaf aan tijd nodig te hebben - wat ik snap. Mijn vader en broer daarentegen gaven aan dat er voor hun maar twee geslachten zijn. Man en vrouw, de rest bestaat dus niet. Oh, en of ik niet “door alle media beïnvloed ben”.
Dat was even pijnlijk. Ik weet ook niet goed wat ik hier mee moet. Ik wil ze eigenlijk even met rust laten maar of dat uitdraait op weinig tot minder contact? Iemand tips?
vrijdag 4 oktober 2024 om 12:56
Maar past de term genderfluïde dan niet beter bij je dan non binair of demi vrouw? Daar doet me je uitleg aan denken.Freyakur schreef: ↑04-10-2024 11:17Jeetje wat een reacties!
Ik heb niet alles gelezen maar zal proberen wat dingen te verduidelijken.
1) ik ben hiermee naar buiten getreden omdat ik mijn voornaamwoorden ook verander. Dit wordt vooral hen ipv zij. Als er geen “gevolgen” voor de buitenwereld aan zaten, had ik het ook niet gezegd. Het is niet een klein dingetje voor mij.
2) ik voel mij niet 50/50 vrouw of non binair. Grotendeels non binair, maar blij met mijn geslachtskenmerken . Dat wordt dan ook mijn uitgangspunt. Het is lastig uit te leggen…
Ik heb mijn ouders ook uitgelegd wat de begrippen inhouden en hoe het voor mij werkt. Dat hoe ik er aan de buitenkan uit zie, niet overeenkomt met hoe dat voelt. Dat is een hele strijd geweest.
Ze hebben me net gebeld en verteld dat ze mij als vrouw zien en zo blijven noemen. Voor hen kan het niet anders.
graze wijzigde dit bericht op 04-10-2024 12:56
2.19% gewijzigd
vrijdag 4 oktober 2024 om 13:11
Dat vraag ik me ook af.impala schreef: ↑04-10-2024 09:54Nou, kennelijk wordt er door sommige mensen (zoals to) iets van je verwacht als je mededeelt dat je half non binair bent. Wat wordt er dan van me verwacht en hoezo? Ik vind het vervelend als er iets van me verwacht wordt, maar ik begrijp niet wat en waarom. Val me er niet mee lastig is wat cru uitgedrukt, maar ik denk wel: wat moet ik hiermee?
vrijdag 4 oktober 2024 om 13:14
Gewoon een voornaam is makkelijker.Blablabla97 schreef: ↑04-10-2024 12:33Bijvoorbeeld in een rondje om het koffiezetapparaat op werk. Als iemand dan zegt ‘oh, dat moet je even aan hem/haar vragen’ terwijl die naar mij wijst, dan zeg ik ‘oh, ik gebruik alleen die/diens!’. En dooooor, het is echt niet zo lastig/diepgaand als sommigen lijken te denken.
Piet, Kees, Marie enz
En doooooor
There's nothing fair in this world, there's nothing sure in this world, there is nothing pure, so you better look for something left in this world.
vrijdag 4 oktober 2024 om 13:14
vrijdag 4 oktober 2024 om 13:17
Ok dit kan ik snappen. Flauw van je ouders om de voornaamwoorden niet te willen veranderen. Hopelijk gebeurt het alsnog, als je ze wat tijd geeft.Freyakur schreef: ↑04-10-2024 11:17Jeetje wat een reacties!
Ik heb niet alles gelezen maar zal proberen wat dingen te verduidelijken.
1) ik ben hiermee naar buiten getreden omdat ik mijn voornaamwoorden ook verander. Dit wordt vooral hen ipv zij. Als er geen “gevolgen” voor de buitenwereld aan zaten, had ik het ook niet gezegd. Het is niet een klein dingetje voor mij.
2) ik voel mij niet 50/50 vrouw of non binair. Grotendeels non binair, maar blij met mijn geslachtskenmerken . Dat wordt dan ook mijn uitgangspunt. Het is lastig uit te leggen…
Aan de andere kant: ik zie nu in mijn omgeving wat het doet als een zus of broer dit soort dingen vertelt. Veel ingrijpender dan je zou denken. En dat heeft weinig met vooroordelen te maken.
vrijdag 4 oktober 2024 om 13:29
In mijn geval is het geen boosheid maar snap ik het nut niet zo.Yakuzakiko schreef: ↑04-10-2024 09:38Mensen lijken soms wel een beetje boos te worden als het om dit soort zaken gaat.
Zo van 'val mij er niet mee lastig'.
Laatst had ik bijvoorbeeld een cursus en een van de docenten daar was een transman. Zo stelde hij zich ook voor. 'Ik ben Jan en ik ben transgender'.
Ik vraag me dan af waarom dat relevant is voor de cursus. Als hij niks had gezegd, had niemand het in de gaten gehad. Waarom moet je het zo benoemen?
Anders was die keer dat er een transpersoon was die we leerden kennen als cis vrouw. Op gegeven moment kwam de mededeling: ik voel me een man en ik wil voortaan aangesproken worden met Henk.
Oke prima, doen we dat.
Maar als een vrouw naar me toe toekomst met de mededeling dat ze zich niet altijd of niet honderd procent vrouw voelt dan weet ik ook niet waarom dat relevant is.
Ik reageer op iets van de eerste pagina dus misschien heeft het topic al lang een andere wending gekregen
vrijdag 4 oktober 2024 om 13:34
Ook ik begrijp niet helemaal wat je bedoelt met hoe je je voelt en ja, ook ik vraag me af waar de behoefte vandaan komt om jezelf toch ergens in een hoekje te plaatsen. Daarentegen is deze vraag onderuit gehaald door jouw wens om je voornaamwoorden te veranderen.
Aan de andere kant van de medaille hoef ik het ook helemaal niet te begrijpen, want ik zit niet in jouw lichaam. Als mijn dochter/zoon/broer/zus/vriend/vriendin/iemand van wie ik hou zo'n boodschap zou vertellen dan hoop ik dat ik:
- het misschien niet zou begrijpen, maar op het moment zelf positief reageer. Want het is een big deal voor jou en het is spannend om zoiets te zeggen
- misschien heus wel vervolgens er met iemand over praten en misschien zelfs wel even onnadenkend iets doms over zeggen ("Ik vind het eigenlijk onzin bla bla bla")
- daarna opnieuw het gesprek aangaan. Oprecht geïnteresseerd zijn, er meer over willen weten en het dan waarschijnlijk geen onzin meer vinden.
Maar weet je, verandering is moeilijk voor mensen en komt langzaam. Denk maar aan de zwarte pieten discussie. Sommige mensen begrepen het meteen. Andere mensen moesten schakelen, meer leren begrijpen waarom het kwetsend was. En anderen houden vast aan hun eigen mensbeeld omdat verandering ook eng kan zijn.
Hoe k*t ook, ik denk dat je deze verandering voor je familie even in die trant moet zien. En net als bij zwarte piet zie je vaak: het gaat helemaal niet eens om de inhoud van de discussie, maar om de persoon zelf die door dit denkproces heen gaat. Was je familie altijd al wat star in dit soort dingen? Vinden ze verandering moeilijk? Betrek het dus niet allemaal op jezelf.
Heel fijn om te horen dat er wel support is, goed om je op het positieve te richten.
Aan de andere kant van de medaille hoef ik het ook helemaal niet te begrijpen, want ik zit niet in jouw lichaam. Als mijn dochter/zoon/broer/zus/vriend/vriendin/iemand van wie ik hou zo'n boodschap zou vertellen dan hoop ik dat ik:
- het misschien niet zou begrijpen, maar op het moment zelf positief reageer. Want het is een big deal voor jou en het is spannend om zoiets te zeggen
- misschien heus wel vervolgens er met iemand over praten en misschien zelfs wel even onnadenkend iets doms over zeggen ("Ik vind het eigenlijk onzin bla bla bla")
- daarna opnieuw het gesprek aangaan. Oprecht geïnteresseerd zijn, er meer over willen weten en het dan waarschijnlijk geen onzin meer vinden.
Maar weet je, verandering is moeilijk voor mensen en komt langzaam. Denk maar aan de zwarte pieten discussie. Sommige mensen begrepen het meteen. Andere mensen moesten schakelen, meer leren begrijpen waarom het kwetsend was. En anderen houden vast aan hun eigen mensbeeld omdat verandering ook eng kan zijn.
Hoe k*t ook, ik denk dat je deze verandering voor je familie even in die trant moet zien. En net als bij zwarte piet zie je vaak: het gaat helemaal niet eens om de inhoud van de discussie, maar om de persoon zelf die door dit denkproces heen gaat. Was je familie altijd al wat star in dit soort dingen? Vinden ze verandering moeilijk? Betrek het dus niet allemaal op jezelf.
Heel fijn om te horen dat er wel support is, goed om je op het positieve te richten.
vrijdag 4 oktober 2024 om 13:41
vrijdag 4 oktober 2024 om 13:45
Je voelt je dus maar deels een vrouw en deels niet. Waarom dan niet?
Alsof er een standaard is. Als vrouw moet je je zo voelen en gedragen want anders ben je iets anders.
Elke vrouw voelt verschillende dingen en als je een vrouw bent en je gedraagt je op een bepaalde manier is dat dus zoals een vrouw zich gedraagt en voelt.
Ik vind het heel erg denken in hokjes als je denkt dat een vrouw of man op een beaalde manier hoort te denken , voelen , gedragen en als dat niet zo is dat je daar dan buiten valt en allerlei termen daar voor moet bedenken.
Alsof er een standaard is. Als vrouw moet je je zo voelen en gedragen want anders ben je iets anders.
Elke vrouw voelt verschillende dingen en als je een vrouw bent en je gedraagt je op een bepaalde manier is dat dus zoals een vrouw zich gedraagt en voelt.
Ik vind het heel erg denken in hokjes als je denkt dat een vrouw of man op een beaalde manier hoort te denken , voelen , gedragen en als dat niet zo is dat je daar dan buiten valt en allerlei termen daar voor moet bedenken.
vrijdag 4 oktober 2024 om 13:54
Grappig. Veel mensen noemen dat juist ruimdenkend, al die termen.Goudglitter schreef: ↑04-10-2024 13:45Ik vind het heel erg denken in hokjes als je denkt dat een vrouw of man op een bepaalde manier hoort te denken , voelen , gedragen en als dat niet zo is dat je daar dan buiten valt en allerlei termen daar voor moet bedenken.
vrijdag 4 oktober 2024 om 14:08
Ik begin er echt niet aan. Vind het sowieso absurd als iemand dat gaat afdwingen bij anderen omdat diegene zichzelf zo bijzonder vindt.
En daarbij, als je je deels vrouw voelt -zoals TO- dan moet het toch juist helemaal geen probleem zijn als je ook deels als ‘zij/haar’ aangesproken wordt, zoals door haar ouders? Zij noemen jou je hele leven al zo, laat ze.
vrijdag 4 oktober 2024 om 14:14
Man/Vrouw/Non-binair begrijp ik. Ik heb er ook geen moeite mee om over een hen te spreken ipv een hij/zij.
Maar in deze situatie merk ik dat ik het toch niet begrijp.
Want ik als cis-vrouw zou het echt niet leuk vinden om als hij aangesproken te worden. Ik begrijp ook dat iemand die non-binair is en zich geen hij of zij voelt ook niet als een hij of zij wil worden aangesproken.
Maar TO voelt zich wel vrouw, en ook non-binair, als ik het goed begrijp. Voelt het dan vervelend als je met zij wordt aangesproken? Aangezien je je ook als vrouw identificeert? Of gaat het om het statement erachter? Dat je niet "gewoon vrouw" bent.
Zouden je ouders er minder moeite mee hebben als je "gewoon" non-binair zou zijn? Zit het in het stuk niet willen veranderen of niet begrijpen of allebei?
Wel verdrietig voor je TO. Virtuele knuffel jouw kant op.
Maar in deze situatie merk ik dat ik het toch niet begrijp.
Want ik als cis-vrouw zou het echt niet leuk vinden om als hij aangesproken te worden. Ik begrijp ook dat iemand die non-binair is en zich geen hij of zij voelt ook niet als een hij of zij wil worden aangesproken.
Maar TO voelt zich wel vrouw, en ook non-binair, als ik het goed begrijp. Voelt het dan vervelend als je met zij wordt aangesproken? Aangezien je je ook als vrouw identificeert? Of gaat het om het statement erachter? Dat je niet "gewoon vrouw" bent.
Zouden je ouders er minder moeite mee hebben als je "gewoon" non-binair zou zijn? Zit het in het stuk niet willen veranderen of niet begrijpen of allebei?
Wel verdrietig voor je TO. Virtuele knuffel jouw kant op.
"I'd like a coke". " Is Pepsi ok?" " Is Monopolymoney ok?"
vrijdag 4 oktober 2024 om 14:19
vrijdag 4 oktober 2024 om 14:30
Ik werk veel met jongeren en daar komt dit en enorm veel variatie hierop, ook met veel wisselingen, veel voor. De oplossing voor ons is een naamplaatje/sticker met daarop hen/hun en eventueel een naam. Het kan elke keer dat je elkaar ziet weer anders zijn en ik kan het niet bijhouden, vooral de wisselende voornamen niet, de jongeren snappen dat ook best en zo is iedereen tevreden.
Verder hoef ik er niks van te vinden.
(Hoewel een klein beetje grinniken soms niet tegen te houden is, als er een 16 jarige meewarig naar me kijkt en zoiets zegt als, ja, maar het is ook logisch dat volwassenen dit niet kunnen begrijpen, het is nog nooit eerder in de geschiedenis voor gekomen...)
Verder hoef ik er niks van te vinden.
(Hoewel een klein beetje grinniken soms niet tegen te houden is, als er een 16 jarige meewarig naar me kijkt en zoiets zegt als, ja, maar het is ook logisch dat volwassenen dit niet kunnen begrijpen, het is nog nooit eerder in de geschiedenis voor gekomen...)
vrijdag 4 oktober 2024 om 14:32
Wat is de moeite? Er zijn ook vrouwen die de naam van hun man aannemen als ze getrouwd zijn. Absurd, alsof getrouwd zijn zo bijzonder is.Metallover schreef: ↑04-10-2024 14:08Ik begin er echt niet aan. Vind het sowieso absurd als iemand dat gaat afdwingen bij anderen omdat diegene zichzelf zo bijzonder vindt.
Er zijn ook mensen die met ‘u’ aangesproken wensen te worden door jongeren. Alsof het een verdienste is dat je langer geleefd hebt.
vrijdag 4 oktober 2024 om 14:45
Daar heb ik inderdaad nog nooit over nagedacht. Ik heb geen non-binair familielid. Maar wat zou je kunnen gebruiken ipv 'mijn zus' (bijv tegenover mensen die de naam van je zus niet weten), 'mijn nichtje' of 'mijn tante'?
Voor anderen gebruik ik wel woorden als 'mijn buur' of 'een kennis van me' om binaire genders te vermijden bij een non-binaire persoon.
Coffee is never my cup of tea
vrijdag 4 oktober 2024 om 14:45
Het is meer dat ze dan ineens zichzelf niet meer zijn, je bent dan de vrouw van... en heel heel heel soms de man van. Heel soms.xynix schreef: ↑04-10-2024 14:32Wat is de moeite? Er zijn ook vrouwen die de naam van hun man aannemen als ze getrouwd zijn. Absurd, alsof getrouwd zijn zo bijzonder is.
Er zijn ook mensen die met ‘u’ aangesproken wensen te worden door jongeren. Alsof het een verdienste is dat je langer geleefd hebt.
Nooit begrepen maar ik schrijf netjes de gewenste naam op de kerstkaart.
Andersom gebeurt bar weinig dat iemand mijn achternaam gebruikt, terwijl ik nog nooit de naam van mijn partner heb gebruikt voor wat dan ook en iedereen in mijn omgeving weet dat ik mijn eigen naam heb gehouden.
Het zijn ook altijd die types die alles maar moeilijk vinden maar wel willen dat jij ze wel bij juiste termen noemt en de namen die zij willen gebruiken.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
